Αναφερόμενος αποκλειστικά στα "καλοπροαίρετα" τάγματα, έχω να πω ότι
το τάγμα δεν είναι απαραίτητα τα μέλη του. Εξηγούμαι:
Ένα τάγμα, είτε αυτό είναι πολιτικό, είτε φιλοσοφικό, είτε εσωτερικό-παραδοσιακό, είτε κάτι άλλο, πρεσβεύει μία αξία, έναν σκοπό, γι' αυτό και ονομάζεται "τάγμα" κι όχι παρέα, φίλοι, ομάδα κλπ. Αυτή η αξία και τα πιστεύω διαμορφώθηκαν κατά τη δημιουργία του τάγματος, με σκοπό το σύνολο των ιδεολογιών του να αποτελέσουν κατά κάποιον τρόπο το μανιφέστο του τάγματος.
Ο οποιοσδήποτε θεωρείται λογικός, μη παρανοϊκός, ισορροπημένος κλπ, είναι σε θέση να καταλάβει άμεσα κι εύκολα το αν οι σκοποί του τάγματος (έστω σε θεωρητική βάση) είναι καλοπροαίρετοι. Από εκεί και πέρα, τα μέλη του τάγματος εργάζονται πάνω σε αυτά τα ιδεώδη, προκειμένου να τα αναπτύξουν, να τα εμπλουτίσουν και προπάντων να τα τηρήσουν.
Κατά γενική ομολογία λοιπόν, ένα εσωτερικό (εν προκειμένου) τάγμα, εκφράζει 15-20 ιδέες-απόψεις, οι οποίες θεωρούνται σωστές και βάσιμες. Εδώ πρέπει να θυμήσουμε κάτι πολύ σημαντικό: Η διαφορά ενός δογματικού συνόλου από ένα τάγμα, βρίσκεται σε αυτό που πρεσβεύει και ο Ροδοσταυρισμός, στο ότι κάθε άποψη, ιδέα και θέση τίθεται διαρκώς υπό καλοπροαίρετη έρευνα. Δεν υπάρχουν ούτε θέσφατα, ούτε αυταπόδεικτες θεωρίες. Το κάθετί θα συζητηθεί, θα ερευνηθεί και θα δοκιμαστεί η αξιοπιστία και η χρησιμότητά του.
Εδώ τώρα έρχονται τα προβλήματα του "χώρου".
Όπως σε κάθε οργανωμένο σύνολο, έτσι και στα εσωτερικά τάγματα, υπάρχουν άνθρωποι-μέλη των οποίων η δράση διαφοροποιείται από τις αρχικές γραμμές του τάγματος. Φυσικά, αυτό μπορεί να έχει δύο εκδοχές. Είτε τα μέλη αυτά λειτουργούν υπέρ του τάγματος και το βελτιώνουν, είτε λειτουργούν ενάντια στις αρχές και τις αξίες του και το καταστρέφουν (υπό μορφήν οργανωμένου συνόλου, γιατί η ιδεολογία του τάγματος δεν μπορεί να σβήσει άπαξ και κοινοποιηθεί).
Ποιός λοιπόν μπορεί να ταυτίσει το τάγμα με τα μέλη του όταν από τη μία έχουμε μέλη τα οποία λειτουργούν ενάντια στο τάγμα, από την άλλη έχουμε μέλη που εκφράζουν κάτι νέο αλλά και καλύτερο για το τάγμα, έχουμε όμως και μέλη που απλά συντηρούν (δεν είναι και κακό) τις αρχικές ιδεολογίες του τάγματος; Πως μπορούμε να αξιολογήσουμε το τάγμα και να πούμε πως το τάδε τάγμα παρουσιάζει θετική ή αρνητική δράση, μιας και στους κόλπους του έχει εκφραστεί μια πανσπερμία ιδεών και πράξεων;
Επιστρέφουμε λοιπόν στις ρίζες του τάγματος και οφείλουμε (αν επιζητούμε την αντικειμενική κρίση) να το χαρακτηρίσουμε αναλόγως του τι αρχικά αυτό πρεσβεύει, βάσει των διακηρύξεών του δηλαδή. Φυσικά, στην πορεία, όπως κάθε δυναμικό σύνολο, έτσι κι ένα εσωτερικό τάγμα, δύναται να αλλάξει σε σχέση με τις αρχικές του τοποθετήσεις. Αυτή η αλλαγή εκφράζετι-κοινοποιείται κυρίως από τα υψηλόβαθμα στελέχη (άρα και εκπροσώπους) του τάγματος. Μπορεί λοιπόν να αλλάξει είτε προς το καλό, είτε προς το κακό.
Φυσικά, η ορθή αξιολόγηση επέρχεται μόνον κι εφόσον ο κριτής-αξιολογητής είναι σε θέση να έχει όλα τα στοιχεία για την έως τώρα δράση του τάγματος. Χωρίς αυτά δεν δικαιούται να εκφράσει άποψη περί αλλαγών στο τάγμα. Αν κι εφόσον λοιπόν το τάγμα εκφράζει (έστω αρχικά) μια υγιή και θετική αποστολή, τότε, βάσει του μανιφέστου του, αυτό είναι που το χαρακτηρίζει.
Κατά συνέπεια, δεν μπορούμε να πούμε πως ένα τάγμα βελτιώθηκε αν μόνον κάποια μέλη του κάνουν κινήσεις βελτίωσης, ή να αξιολογηθεί ως φθίνον ποιοτικά άν κάποια μέλη του "ξεφύγουν" σε ανήθικους δρόμους. Η ξεκάθαρη άποψη-συμπέρασμα πως ένα τάγμα αλλοιώθηκε ή βελτιώθηκε μπορεί να εκφραστεί αν κι εφόσον στο τάγμα επέλθει
καθολική αλλαγή στην πορεία του από όλα ανεξαιρέτως τα μέλη αυτού. Αλλά και πάλι εδώ θα μιλάμε πλέον για αλλαγή στην πορεία του τάγματος, καθώς οι αρχικές του θέσεις παραμένουν αμετάβλητες. Επίσης, είναι πολύ σημαντικό να μην ταυτίζουμε πάντοτε την ηγεσία-εκπροσώπηση του τάγματος με τις γραμμές του τάγματος καθ' αυτού. Είναι γνωστά σε όλους μας πολλά παραδείγματα ηγετών-εκπροσώπων που ο καθένας με τον τρόπο του έμεινε γνωστός ως Μέγας Διδάσκαλος...
Ακόμα, θέλω να πω ότι σε κάθε τάγμα υπάρχουν και καλοί και κακοί και ουδέτεροι και αργόσχολοι και ανήσυχα μυαλά, υπάρχει κάθε λογής ιδιοσυγκρασία και στάση. Υπό αυτήν και μόνον την έννοια, κανένα τάγμα δεν θα διαχωρίζονταν από τα υπόλοιπα γιατί σε κανένα από αυτά δεν θα υπήρχε κάποια ειδοποιός διαφορά. Άρα λοιπόν που έγκειται η διαφοροποίηση, άρα και ταυτότητα ενός τάγματος; Στις διδασκαλίες και τις ιδεολογίες του και αυτές είναι ανεξάρτητες από το ποιά μέλη έρχονται και φεύγουν από αυτό.
Μπορεί κανείς με σιγουριά και απόλυτη βεβαιότητα να πει πως ο Τεκτονισμός είναι κακοπροαίρετο τάγμα; μήπως ο Γνωστικισμός είναι κακοπροαίρετη διδασκαλία; μήπως ο Ροδοσταυρισμός είναι επίσης κακοπροιαίρετο τάγμα; μήπως η Χρυσή Αυγή είναι επικίνδυνο τάγμα;
Κανείς δεν μπορεί να εκφράσει με βεβαιότητα τέτοια άποψη. Τώρα αν κάποια μέλη του τάδε τάγματος έχουν απομακρυνθεί εντελώς από την ιδεολογία αυτού, τότε ας περιορίσουμε την αρνητική εντύπωση σε αυτά τα μέλη και μόνον κι όχι σε ολόκληρο το τάγμα. Σε κάθε "κοπάδι" υπάρχει και το μαύρο πρόβατο. Το ίδιο ισχύει και στα εσωτερικά τάγματα. Θα ήταν όμως χρήσιμο αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, να διαχωρίσουμε το τι πρεσβεύει το τάγμα από το τι μπορεί να προεσβεύουν κάποια μέλη του ή ακόμα και ο εκπρόσωπός του.
Σχετικά με την ηγεσία ενός τάγματος, σαφώς και η τιμή αυτή πρέπει να συνοδεύεται από αγαθή αξιολόγηση για το άτομο αυτό. Τώρα αν τελικά, ο ηγέτης ενός τάγματος αποδειχθεί ανεπαρκής, ας ρίξουμε τις ευθύνες σε αυτόν και τα μέλη που τον έχρισαν Μέγα Διδάσκαλο και ας μην συγχέουμε τα ιδεώδη του τάγματος με μία ατυχή επιλογή.
Ελπίζω να γίνομαι κατανοητός
