Αvari καλά κάνει και συνδέεις τα θέματα. Ο διαμορφωμένος νους δεν είναι μόνο διανοητικά σκουπίδια όπως λες αλλά είναι κυρίως μια κίνηση προς το παρελθον. Ο εγωισμός για να αντιληφθεί τον εαυτό του ως ιστορικό συνεχές, χρησιμοποιεί την μνήμη. Αυτή η μνήμη είτε έχει αποθηκευσει Θεωρείες, Θρησκείες, Συμπεριφορές, Εσωτερισμούς κτλ γίνεται εμπόδιο στο άμεσο βίωμα μιας νέας καταστασης. Αυτό το "εγώ" είναι απαραίτητο για την κοινωνική μας δραστηριότητα άρα δεν πρέπει να αφανιστεί πρέπει ωστόσο να γίνει αντιληπτή η λειτουργία του. Για να δεχτείς καινούργια πληροφορία πρέπει να δράσεις ενάντια στην Αυτόματη κίνηση που κάνει το εγώ προς τα πίσω.
Στο Ζen λένε:
Νους άδειος από νου.
[/b]
Όχι οτι δεν υπάρχει δοχείο (νους) να δεχτεί τις σκέψεις (σπόροι) αλλά οτι δεν υπάρχει προϋπάρχον διαμορφωμένο δοχείο.
Όσο προσεγγίζουμε τις εμπειρίες μας μέσω της Μνήμης δημιουργούμε το γνωστό σε όλους μας,κάρμα.
Αυτά από εμενα.[/font]
"Ο εγωισμός για να αντιληφθεί τον εαυτό του ως ιστορικό συνεχές, χρησιμοποιεί την μνήμη".El Morya
Η ασυνείδητη προσωπικότητα κτίζεται με την βοήθεια της μνήμης, μέσα στην ιστορική συνέχεια της αντίληψης των αλληλεπιδράσεων. Ήδη όμως έχει τεθεί σε λειτουργία ο παράγοντας "χρόνος".
Η γραμμική συνέχεια του χρόνου όμως είναι αυτή η ιδιότητα που επιτρέπει και την εισαγωγή μιας νέας θεώρησης που είναι, πέρα από την ιστορικότητα του παρελθόντος, η θεώρηση του μέλλοντος.
Η ανάγκη θεώρησης του βέλους του χρόνου σε μελλοντική λειτουργία, είναι όμως και η αιτία που μπαίνει σε εφαρμογή και η λειτουργία της φαντασίας.
Ήδη η αυτοματοποιημένη προσωπικότητα, δίνει την ευκαιρία στην ανάδυση της συνείδησης και της αυτοσυνείδησης.
Η μνήμη όμως και η ιστορική θεώρηση σε όλο το μήκος του χρόνου, επιφέρει την πολυπόθητη κατανόηση.
"Αυτή η μνήμη είτε έχει αποθηκευσει Θεωρείες, Θρησκείες, Συμπεριφορές, Εσωτερισμούς κτλ γίνεται εμπόδιο στο άμεσο βίωμα μιας νέας καταστασης."El Morya
Το να αφορίσουμε την λειτουργία της μνήμης επειδή ΣΥΝΗΘΩΣ γίνεται εμπόδιο στο βίωμα μιας νέας κατάστασης, αφαιρούμε αυτόματα και την λειτουργία της κατανόησης που είναι άμεσα συνυφασμένη με την λειτουργία της μνήμης,
ακυρώνοντας στην πράξη την λειτουργία του παρατηρητή και την εξελικτική διεύρυνση της συνείδησης.
Η ίδια η μνήμη είναι που επιτελεί μια σπουδαία και απαραίτητη λειτουργία που είναι το συναίσθημα, παράγοντας απαραίτητος για την κατανόηση.
Η ζητούμενη γνώση για να ανέλθει στα επίπεδα της ΣΟΦΙΑΣ, επιτελείται από την συνειδητή πλέον ΕΓΩΙΚΟΤΗΤΑ,η οποία όμως δρώσα ως παρατηρητής, έχει την απαραίτητη προϋπόθεση της λειτουργίας της προσωπικότητας, της εγωιστικής προσωπικότητας.
Το ζητούμενο ΔΕΝ είναι η ακύρωσή της, αλλά η παράκαμψη της ακαμψίας της στην θεώρηση των υπαρχόντων καταγραφών ως τετελεσμένες αλήθειες και ο εμπλουτισμός της με νέες θεωρήσεις, ώστε να επέλθει η ζητούμενη ολοκλήρωση της αντίληψης, που θα οδηγήσει στην κατανόηση.
Το ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ, προϋποθέτει την αντίστροφη λειτουργία της επανασυσσώρευσης των πάντων, ως το σύνολο ΟΛΩΝ των πιθανών δυνατοτήτων και την ενοποίηση αυτών σε μία ΕΝότητα, στο ζητούμενο ΕΝ.
Γίνεται λοιπόν φανερή η μεγάλη σπουδαιότητα της λειτουργίας της μνήμης, όχι απλά ως καταχώρηση παγιωμένων αντιλήψεων - συμπερασμάτων, αλλά δυναμικά εμπλουτιζόμενο και εξελισσόμενο πεδίο συμπερασμάτων - κατανοήσεων.
Μπορεί βέβαια να δημιουργούμε το "κάρμα", προσεγγίζοντας τις εμπειρίες μας με την μνήμη,
αποτελεί όμως την σπουδαιότερη λειτουργία, καθότι επανεξετάζονται τα λανθασμένα συμπεράσματα λόγω λανθασμένων εμπειριών, και στην ουσία το ίδιο το "κάρμα" αποτελεί ένα ανεκτίμητο δώρο, μια δεύτερη ευκαιρία (και τρίτη και τέταρτη κλπ) για την κατανόηση, για την ορθή αντίληψη.
