Αναδημοσίευση μηνύματος του μέλους Clarion, το οποίο είχε χαθεί από το φόρουμ λόγω τεχνικού προβλήματος στις 19/5/2008.-------------------------------------------------------------
Ο Derrida λίγα χρόνια πριν, ορθά ισχυρίζονταν όταν έγραφε ότι: «Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει κάτι σαν την αλήθεια καθ’ εαυτήν. Υπάρχει μόνο ένα πλήθος αληθειών. Ακόμα και αν μιλάμε για το κατ’ εμέ αληθές, ή για μία αλήθεια σχετικά με εμένα, σε κάθε περίπτωση η αλήθεια είναι πάντα πληθυντική».
Θα μπορούσαμε ίσως να πούμε οτι η Αλήθεια είναι Μία και υπάρχει ως αλήθεια καθ'εαυτήν.Η πραγματικότητα είναι που ως πληθυντική διαμορφώνεται διαφορετικά για κάθε παρατηρητή ο οποίος είναι ''καθ&'οδόν'' προς την αλήθεια (μεταφορικά πάντα μιλώντας).
Γενικά τείνω να πιστεύω οτι άλλο η Αλήθεια άλλο η πράγματικότητα, ακόμα και όταν αυτά εξαρτώνται το ένα από το άλλο.
Κάποια φορά πολύ παλιά ένας φίλος μου είχε πει σε συζήτηση οτι η αλήθεια δεν είναι μία. Όταν τον άκουσα να το λέει αυτό αισθάνθηκα πολύ παράξενα (τόσο που αυτό δεν περιγράφεται). Μετά από λίγο καιρό κάποιος άλλος μου είχε πει το ίδιο. Αισθάνθηκα ξανά το ίδιο παράξενα...
Μέχρι που είπα στον δεύτερο:
Αυτήν την στιγμή εγώ κι εσύ καθόμαστε για καφέ. Είμαστε απέναντι ο ένας στον άλλον. Γνωρίζουμε πολυ καλά οτι αυτή είναι η πραγματικότητα για τους δυο μας. Μετέχουμε και οι δύο σχεδόν στον ίδιο βαθμό στην αλήθεια. Αυτην την στιγμή που μιλάμε. Επίσης γνωρίζουμε όλη την διαδικασία που προηγήθηκε μέχρι να φτάσουμε εμείς οι δύο να καθόμαστε εδώ και να πίνουμε καφέ, την συγκεκριμένη ώρα, στον συγκεκριμένο χώρο.
Όμως, εγώ προσωπικά όταν έφυγα από το σπίτι μου είπα πχ οτι πάω στην αγορά να ψωνίσω κάτι (μια και δεν γνωριζα οτι θα τηλεφωνηθούμε και θα κανονίσουμε συνάντηση). Η πραγματικότητα για την οικογένεια μου αυτήν την στιγμή είναι οτι εγώ βρίσκομαι στην αγορά κάπου και ψωνίζω,αφου δεν εχω μιλησει μαζι τους εκτοτε. Η αλήθεια όμως είναι οτι εγώ βρίσκομαι εδώ μαζί σου και πίνω καφέ. Χτυπάει το τηλέφωνο και με ζητούν και η μητέρα μου πχ λέει: ''Είναι στην αγορά''. (αυτό αυτήν την στιγμή δεν είναι αλήθεια τώρα γι'αυτούς-ήταν νωρίτερα πραγματικότητα)
Επίσης στον δρόμο μου για εδώ, συνάντησα έναν φίλο και του έλεγα οτι πηγαίνω για φαγητό (δεν γνωριζα οτι θα πάμε για καφέ μετά). Για τον φίλο μου η πραγματικότητα είναι οτι εγώ κάπου τρώω τώρα, όχι οτι πίνω καφέ εδώ. Μιλάει στο τηλέφωνο με κάποιον κοινό γνωστό και λεει: "Είδα και τον clarion. έχει πάει για φαγητό." (αυτό δεν είναι αλήθεια γι'αυτόν τώρα, αλλά νωρίτερα ήταν πραγματικότητα)
Τέλος, ας υποθέσουμε, οτι καθώς ερχόμουν σε ένα απο τα αυτοκινητα στον δρομο ήταν ένας γνωστός. Με είδε στο ταξί στον δρόμο στην Ομόνοια και γι'αυτόν η πραγματικότητα είναι οτι εγώ μετακινούμαι προς κάποια αγνωστη σε αυτόν κατεύθυνση. Αυτός λεει: "ο clarion είναι στο κέντρο σε ταξί και κάπου πηγαίνει" (αυτό δεν είναι αλήθεια γι'αυτόν τώρα, αλλα πριν ήταν πραγματικότητα)
Θα μπρορούσαμε να προσθέσουμε πολλά ακόμα παραδείγματα.
Και στις τρεις αυτές περιπτώσεις η αλήθεια είναι μία... Πρόκειται για την δική μου και την δική σου πραγματικότητα που σε μεγάλο βαθμό αυτήν την στιγμή ''συμπίπτουν'' (αλλά, ακόμα κι αυτό είναι σχετικό, διότι δεν ξέρω αν μπορούμε να πούμε οτι συνειδητά είμαστε εδώ και οι δύο τώρα, αλλα αυτο είναι άλλο θεμα-έστω το σώμα μας είναι εδώ) Η αλήθεια είναι αυτή τώρα. Όμως οι τρεις αυτοί άνθρωποι έχουν άλλη αντίληψη για την πραγματικότητα αναφορικά με εμένα. Αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός οτι εμείς είμαστε εδώ τώρα. Αυτό παραμένει η μία και μόνη αλήθεια και θα παραμένει μέχρις ώτου εμείς πχ φύγουμε.
Όλοι αυτοί και στις τρεις περιπτώσεις συμμετέχουν προς την αλήθεια αυτής της στιγμής που μας θέλει εδώ. Αλλά καθενας του ''απέχει'' μια συγκεκριμένη ''απόσταση'' από την αλήθεια. Όλα αυτά έιναι αλήθεια την στιγμή που λέγονται και υπάρχουν ως αλήθεια στον νου τους. Για καθέναν από αυτους αυτό που γνωρίζουν είναι η αλήθεια. Στην ουσία όμως είναι η πραγματικότητα που γνωρίζουν την δεδομένη στιγμή, διότι η αλήθεια είναι οτι εγώ ούτε στην αγορά είμαι. ούτε για φαγητό, ούτε σε ταξί στο κέντρο της Αθήνας,αλλά είμαι εδώ τώρα.
Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο ίσως οι αλήθειες είναι πολλές (τις είπα πραγματικότητες) ή έστω κατ' εμέ ''φαίνετα'' να είναι πολλές.
Αλλά, αλήθεια, εγώ είμαι εδώ και πίνω καφέ.Είναι αυτό τώρα μία αλήθεια ή πολλές ανα πάσα στιγμή;
Για κάθε έναν η Αλήθεια είναι μία ανά πάσα στιγμή.
Οι αλήθεια είναι πληθυντική αν θεωρήσουμε οτι ''κάθε αλήθεια αντιστοιχεί σε ένα τώρα''. Αλλά όλα αυτά τα ''τώρα'' κάνουν Ένα τώρα και Μία Αλήθεια.(εδώ πρέπει να μιλήσει κανείς για τον Χρόνο, αλλά τέλος πάντων)
Κάπως έτσι προσπάθησα να του εξηγήσω οτι η αλήθεια είναι μία και δεν μπορεί κανείς να λεει οτι είναι πολλές (και απο αυτο προέκυψε η αναγωγή στην Αλήθεια ως Μία, εν συνεχεία). Ήταν μια απλή προσπάθεια να εκφράσω αυτό που είχα μέσα μου. Και εξακολουθώ να προσπαθώ. Αλλά και τώρα, σε ό,τι ζούμε, για μένα εξακολουθεί η αλήθεια να είναι παντοτε μία και είτε την γνωρίζω ή όχι. Όπως και να ΄χει όμως, δηλ και στις δύο περιπτώσεις, από την στιγμή που θα αναρωτηθώ ''ποια είναι η αλήθεια''... τότε έχω μια απάντηση η οποία κάθε φορά απέχει λιγότερο ή περισσότερο από την μία και μόνη αλήθεια κάθε φορά. Κάτι σαν να υπάρχει μια ευθεία, ένας δρόμος. Και ανάλογα με το που στέκεσαι πάνω στην ευθεία ορίζεται και η απόστασή που έχεις από την αλήθεια. Κάθε σημείο πάνω στην ευθεία είναι και μία πραγματικότητα. Και ένα μόνο σημείο στο τέλος της ευθείας είναι η μία αλήθεια. Η αλήθεια αυτή είναι αποτέλεσμα τις σύνθεσης των σημείων-πραγματικότητων και κάθε σημείο- πραγματικότητα προκύπτει από την Αλήθεια. Κι ύστερα, αν θέλω λυγίζω την ευθεία και την φέρνω έτσι ώστε να σχηματίσει έναν κύκλο. Και δεν αλλάζει κάτι από όσα περιέγραψα ως τώρα, παρα μόνο ίσως οτι τα σημεία πραγματικότητες μετατοπίζονται διαρκώς, αλλά και πάλι η αλήθεια σε κάθε μετατόπιση θα είναι μία και η σχεση της με τα σημεια-πραγματικοτητες θα διαμορφώνεται κάθε φορά ανάλογα όπως την περιέγραψα προηγουμένως. Έτσι είχα βγάλει το συμπέρασμα οτι εκεί που είναι το τέλος είναι και η αρχή. Και μετά δάκρυσα χαμογελώντας. Διότι αναρωτήθηκα, δηλαδη τί; είναι η αλήθεια ένα τέλος ένας σκοπός ένας προορισμός όπου τελειώνει και το ταξίδι;Μια ευθεία μπορεί από την Γη ή όποιο άλλο σημείο προς κάποια κατεύθυνση και να συνεχίζει επ'άπειρον μέχρι να βρει εμποδιο -λέω εγώ τώρα- (διότι δεν μπορώ να σκεφτώ καν το εμπόδιο και τί είδους θα μπορούσε να είναι...)το ίδιο και σε έναν κύκλο μπορείς να κάνει την περιφορά διαρκώς, ξανά και ξανά επ'άπειρον.
Αυτά σκεφτηκα. Αλλά βλέπω τώρα εμπρός μου για άλλη μια φορά το ενδεχόμενο οτι ''η αλήθεια σε κάθε περίπτωση είναι πληθυντική''.
Και αυτό σίγουρα δεν είναι πραγματικότητα για μένα (ακόμα ίσως, για την ώρα, τώρα) ούτε και υπήρξε ποτέ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου.
Αλλά αισθάνομαι μέσα μου οτι η Αλήθεια είναι Μία.
Ομολογώ οτι είναι ό,τι πιο δύσκολο να το περιγράψει κανείς αυτό.
Αλλά τα γράφω όλα αυτά γιατι αυτό μου προέκυψε όταν διάβασα το απόσπασμα αυτό, αφενός.
Αφετέρου, θα ήθελα, αν αντιλαμβάνεται κάποιος κάτι διαφορετικό, να μου πει με ποιον τρόπο μπορεί η Αλήθεια να είναι ''πληθυντική'';Τί σημαίνει ''πληθυντική'';
Διότι εγώ σκέφτομαι και ξανασκέφτομαι, αλλά διαπιστώνω οτι ανα πάσα στιγμή η Αλήθεια είναι Μία και δεν μπορώ να αντιληφθώ κάτι διαφορετικό.
Ακόμα κι όταν σκεφτώ το ''τα πάντα ρει'' του Ηράκλειτου και το ανάλογο απόσπασμα (''δεν μπορεί κανείς να μπει δυο φορές στα νερά του ίδιου ποταμού κτλ'') εξακολουθώ να βλέπω οτι ο ποταμός είναι ποταμός και τα νερά είναι νερά ανα πάσα στιγμή. Η αλήθεια είναι και πάλι μία. Και όλο αυτό, ο ισχυρισμός οτι είναι πολλές η οτι η αλήθεια είναι πληθυντική....μου φαίνεται παράλογο.
(σημ: η παράθεση είναι από κάποιο άλλο άρθρο, στο οποίο το συγκεκριμένο απόσπασμα χρησιμοποιείται από τον Ορφέα για την εκπλήρωση διαφορετικού σκοπού από αυτόν για τον οποίον το επέλεξα εγώ για να ανοιξω το συγκεκριμένο θέμα. Θέλω να πώ οτι αντιλαμβάνομαι αυτό που ισχυρίστηκε ο Ορφέας σε σχέση με τις ''ερμηνείες'' και το συνδύασε με αυτό το απόσπασμα. Επομένως πρόθεσή μου δεν είναι να διαφωνήσω με τον ορφέα. Απλά, το ίδιο απόσπασμα με ''προκάλεσε'' για να ανοίξω αυτό το θέμα).