(Η Μεγάλη Απεσταλμένη", σ.429)
"....Μόλις δεσμευτεί κανείς ως "Δόκιμος Μαθητής", προκύπτουν ορισμένα αποκρυφιστικά αποτελέσματα. Απο αυτά, το πρώτο είναι η εξωτερίκευση κάθε κρυμμένης ιδιότητας της ανθρώπινης φύσης του: τα ελαττώματά του, οι συνήθειες, οι ποιότητες ή οι υποταγμένες του επιθυμίες είτε καλές είτε κακές....
Αν ένας άνθρωπος είναι ματαιόδοξος ή αισθησιακός ή φιλόδοξος....όλες αυτές οι κακίες είναι βέβαιο ότι θα ξεσπάσουν, ακόμα κι αν μέχρι τότε τις είχε κρύψει επιτυχώς και τις είχε καταπιέσει. Θα έρθουν ασυγκράτητες στην επιφάνεια και θα πρέπει να παλέψει εκατό φορές σκληρότερα απ' όσο πριν....
Αυτός είναι ένας αμετάβλητος νόμος στο πεδίο του απόκρυφου....
Η δράση του είναι τόσο πιο έντονη όσο πιο ένθερμη και ειλικρινής είναι η επιθυμία του υποψήφιου, κι όσο πιο βαθιά έχει νιώσει την πραγματικότητα και τη σπουδαιότητα της δέσμευσής του".....
Νομοτελειακά δηλαδή, ο κρυμμένος μέσα σε κάθε άνθρωπο κύριος Χάυντ θα φανερωθεί και θα γίνει ο "Ένοικος στο Κατώφλι".
Μόνο που η απαίσια αυτή παρουσία δεν είναι κάποιος δαίμονας έξω απο τον άνθρωπο, όπως στο μυθιστόρημα του Μπ.Λύττον, "Ζανόνι", αλλά μια εσωτερική πραγματικότητα όπως στο μυθιστόρημα του Ρ.Λ.Στήβενσον, Δρ. Τζέκυλ και Μίστερ Χάυντ....."