ΒΑΘΜΟΣ ΤΟΥ ΙΠΠΟΤΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΑΨΙΔΟΣ
(13ος από τους 33 στον σκωτικό τύπο, 7ος και τελευταίος στον τύπο της Υόρκης).
Ο βαθμός αυτός, σύμφωνα με την παράδοση, συνεγράφη υπό του Dermott, αν και στην ουσία ο Dermott ήταν ο διασκευαστής ενός πρότερου βαθμού που η σύνθεσή του οφείλεται αποκλειστικά στον Ramsay. Η πληροφορία αυτή βρίσκεται στην Bibliotheque de la Croix, του Main et Duverdier, η οποία δημοσιεύθηκε στις αρχές του 1900, όπου αναφέρεται ότι, όταν ο Ramsay βρέθηκε στην Γαλλία, έλαβε την μυστική διδασκαλία, την διδασκαλία της μυστικής εκείνης φιλοσοφίας που επηρέασε δραστικά τον Τεκτονισμό και δημιούργησε τους καινούριους βαθμούς του Ramsay. Η παράδοση αυτή έχει να κάνει με την διδασκαλία του Φλαμέλ (Nicolas Flamel), την οποία παράλαβε από τον Φενελόν (Fenelon).
Η ιστορία του εξαφανισθέντος μεγάλου αυτού μύστη, του Νίκολας Φλαμέλ, λέγεται ότι πριν την μυστηριώδη εξαφάνισή του, είχε τοποθετήσει στα υπόγεια του σπιτιού του, ένα κέδρινο κιβώτιο, περιβεβλημένο με ελάσματα χρυσού και περιέχον ποσότητα μυστηριώδους σκόνης, την ράβδο του μυημένου και το βιβλίο του ιερέως και μάγου.
Η φιλοσοφική ιδέα και ο Ερμητικός συμβολισμός που εύκολα αποκαλύπτεται και στον ελάχιστα γνώστη της Τέχνης και λιγότερο διορατικό, είναι η Αλχημιστική διαδικασία της «έψησις της ουσίας εντός του ωού», εντός του Αλχημικού Αθάνωρος. Τα σύμβολα αυτά ήταν πολύ γνώριμα στους επιστήμονες των παρελθόντων αιώνων και το κέρδος που μπορούσε να αποκομισθεί από την παράδοση του Φλαμέλ, δεν διέφυγε της προσοχής από κανέναν συντάκτη Τεκτονικών τυπικών. Το τυπικό που είχε συνταχθεί με πυρήνα αυτήν την παράδοση, συμπλήρωνε το περιεχόμενο του 3ου βαθμού. Όμως, στη συνέχεια, αφού κατ’ αρχάς κολοβώθηκε από την ύψιστη φάση του αλχημιστικού έργου ο τρίτος βαθμός, ο βαθμός του διδασκάλου, στη συνέχεια αλλοιώθηκε με την εισαγωγή σε αυτόν του μύθου του Χιράμ. Έτσι, ενώ παλαιότερα περαιώνονταν όλη η μυητική διαδικασία σε τρεις βαθμούς, αφαιρέθηκαν από τα τυπικά του τρίτου βαθμού μερικές διδασκαλίες και μεταφέρθηκαν στον νέο βαθμό της Βασιλικής Αψίδας, με το αιτιολογικό ότι έτσι θα παρουσιάζονταν αρτιότερα και αναλυτικότερα.
Ο Κούνραθ (Kuhnrath), διαιρεί την μύηση στην υψηλή φιλοσοφία σε 7 βαθμούς. Σήμερα, όπως αναφέρθηκε, ο βαθμός της Βασιλικής Αψίδας κατέχει τον 7ο και τελευταίο βαθμό του τύπου της Υόρκης (τον οποίο ακολουθεί στην Ελλάδα ένας διασπασμένος κλάδος του αμιγούς τεκονισμού). Όπως έχει γράψει ο Κούνραθ, για να τελειώσει κανείς το Μέγα Έργον (την Αλχημιστική διαδικασία), οφείλει να μυηθεί στο Περιστύλιο της Βασιλικής Αψίδας. Η μύηση σε αυτόν τον βαθμό καλείται «Έξαρση» (Exaltation), όρος που στο Αλχημικό λεξιλόγιο ισοδυναμεί με την «κάθαρση», την «τελείωση».
Ο Διδάσκαλος Τέκτων λέγεται ότι «ανυψώνεται» στον υπέρτατο (Sublime) βαθμό, ενώ ο Εταίρος της Βασιλικής Αψίδας «Εξαίρεται» (Auguste) στον βαθμό αυτόν, καθώς είναι γνωστό ότι οι Αλχημιστές έδιναν στην Φιλοσοφική Λίθο, μετά το τελείωμα του Έργου, την ονομασία «Εξηρμένη Λίθος» (Pierre Exalitee).
Οι αδελφοί του περιστυλίου της Βασιλικής Αψίδας χαρακτηρίζονται μεταξύ τους ως «Εταίροι», όπως οι μαθητές του ενός και αυτού δασκάλου και φορούν χρυσό στέμα, σύμβολο της «εξηρμένης λίθου» η οποία έχει οδηγηθεί στην φάση της Ερύθρωσης.
Τα κοσμήματα των αξιωματικών είναι και αυτά χρυσά και αναρτώνται μέσα σε τρίγωνο. Ο χρυσός συμβολίζει την σταθερή ουσία του έργου, το τρίγωνο τις «τρεις αρχές –Θείο, Υδράργυρος, Άλας». Με το τρίγωνο, όπως έγραψε ο Αλμπέρ Πουασόν, οι Αλχημιστές συμβόλιζαν την απόλυτη ισορροπία. Με την μία γωνία το Θείον, σύμβολο της ισχύος, με την δεύτερη τον Υδράργυρο, σύμβολο της ουσίας και με την Τρίτη, το Άλας, σύμβολο της κινήσεως.
Οι αξιωματικοί του περιστυλίου ανέρχονται σε 12 και εκπροσωπούν στον αρχετυπικό κόσμο τα 12 θεμέλια της πνευματικής και γήινης αρμονίας, τα 12 σημεία του ζψωδιακού και στον κόσμο των στοιχείων τις 12 δράσεις της Φύσης που περιγράφονται στα εγχειρίδια της Αλχημείας. Όπως στις «12 Κλείδες ης Σοφίας» του Βασιλείου Βαλεντίνου, ή στις «12 Μελέτες « του Ζώσιμου Πανωπολίτου κλπ κλπ….
Φυσικά απαρτίζουν τις 12 φάσεις του Μεγάλου Έργου, που σε αντιστοιχία με τα ζώδια είναι:
1. Κριός – Πυράκτωση – Σήψη, μελάνωση της ουσίας.
2. Ταύρος – Πήξη –Concelation – Coagulation.
3. Δίδυμοι – Στερέωση – Έψηση της σαπισμένης ουσίας.
4. Καρκίνος – Διύλιση – Αναγωγή ενός σώματος στην πρώτη αυτού ουσία.
5. Λέων – Πέψη – προετοιμασία για την διάλυση.
6. Παρθένος – Απόσταξη – Κυκλοφορία της ουσίας καλούμενης Rebis.
7. Ζυγός – Εξάχνωση – Κάθαρση της ύλης.
8. Σκορπιός – Διαχωρισμός – Αποτέλεσμα της διάλυσης ενός σώματος.
9. Τοξότης – Αποτέφρωση – Προπαρασκευή για τον πολλαπλασιασμό.
10. Αιγόκερως – Ζύμωση – Διαχωρισμός του θειαφιού από το άλας.
11. Υδροχόος – Πολλαπλασιασμός – Επανάληψη των διεργασιών με εξευγενισμένες ουσίες.
12. Ιχθείς – Προβολή – Μεταστοιχείωση.
Δια χειρός λοιπόν Dermott, έγινε η αλλοίωση του τυπικού της Βασιλικής Αψίδας προς το «Εβραϊκότερον», καθώς, η μυθική παράδοση για τον μεγάλο Σοφό Αλχημιστή Νίκολας Φλαμέλ, αντικαταστάθηκε με βιβλικές αναφορές που υποτίθεται θα συμβόλιζαν την ίδια Αλχημιστική διαδικασία, πράγμα φυσικά που αποδείχθηκε ουτοπικό, γιατί πολύ γρήγορα
δυστυχώς οι συνεχιστές της Τέχνης, αλλοίωσαν την Αλχημική διαδικασία και διδασκαλία, περιορίζοντας αυτήν σε 7 μόνον διεργασίες, όπως μας πληροφορεί ο Πέρνετι (Pernety), τον οποίον θα ξανασυναντήσουμε ως συντάξαντα τον βαθμό του Ιππότη του Ήλιου. Ακόμα, η ύπουλη αντικατάσταση συμβολικών παραδόσεων με παραδόσεις μέσα από ένα θρησκευτικό βιβλίο, όπως η Ιουδαϊκή πεντάτευχος, πολύ εύκολα εκτόπισε τους Αλχημικούς συμβολισμούς και αργά αλλά σταθερά οδηγούσε πίσω στο Ιουδαιοχριστιανικό δόγμα τους επίδοξους αλλά αφελείς ζηλωτές της γνώσης.
Έτσι, οι 12 Αλχημικές διεργασίες έγιναν 7 βήματα εντρύφησης στους Εβραϊκούς μύθους της Ιουδαιοχριστιανικής βίβλου.
1. Προετοιμασία των υποψηφίων, μέχρι και την ανάληψη της υποχρέωσης.
2. Καταστροφή του ναού του Σολομώντα.
3. Αιχμαλωσία των Εβραίων στην Βαβυλώνα.
4. Επιστροφή των Εβραίων από την Βαβυλώνια αιχμαλωσία.
5. Είσοδος μέσα στο αγιαστήριο.
6. Ανασκαφές και αναζητήσεις.
7. Εύρεση του απολεσθέντα λόγου.
Ας παραθέσουμε λοιπόν αποσπάσματα από την μύηση στον βαθμό της Βασιλικής Αψίδας, όπως δυστυχώς έχει καταντήσει πια….
«Αφού εισάγεται και εξετάζεται ο υποψήφιος, συνεχίζεται η μυητική διαδικασία.
Μεγ.’. Διδ.’. : Εξ.’. Τελετάρχα, ποία η μεγαλύτερη επιθυμία του αδελφού που παρουσιάσατε ενώπιόν μας;
Τελετάρχης : Ποθεί να γνωρίσει το αληθές όνομα του θεού.
Μεγ.’. Διδ.’. : Μόνον οι Ιππόται της Βασιλικής Αψίδος ασχολούνται προς αναζήτησιν αυτού και όπως δυνηθεί τις να μάθει τούτο, οφείλει να υποστεί τας δοκιμασίας ας επιβάλλει το Δόγμα. Είσαι διατεθειμένος να υποστείς ταύτας;
Υποψήφιος : Μάλιστα.
(Ακολουθεί στιχομυθία περί θεού, πίστης, λατρείας, ανεξιθρησκείας)
Μεγ.’. Διδ.’. : ………………………………………………………………………..
Άκουσε λοιπόν μετά προσοχής την περί Ενώχ παράδοσιν, επί της οποίας βασίζεται ο 1ος βαθμός της Βασιλικής Αψίδος.
(Μικρά παύσις)
Ο Ενώχ, πρόσωπον βιβλικόν, έζη κατά παράδοσιν εν έτει 3704 προ της κοινής χρονολογίας, το δε όνομα αυτού εβραϊστί σημαίνει τον ιδόντα πολλά, τον γνωρίζοντα πολλά.
Αι προφητείαι του Ενώχ και αι θαυμάσιαι αυτού διηγήσεις, αι εκστάσεις του και τα ενύπνιά του εύρηνται εν τω βιβλίω του Ενώχ, όπερ όμως δεν συγκαταλέγεται μεταξύ των κανονικών βιβλίων της παλαιάς Διαθήκης, καίτοι ο λαός επίστευεν εις αυτάς.
Διαρκούντος ενός των ενυπνίων του ο Ενώχ εγνώρισε το αληθές όνομα του Θεού, αλλα του απαγορεύθηκε να το προφέρει, εις έτερον δε ενύπνιον του απεκαλύφθη ο κατακλυσμός, όστις έμελλε εν ολίγω να καταστρέψει την ανθρωπότητα.
Όθεν απεφάσισε να διαφυλάξει από της καταστροφής το αληθές όνομα του Θεού και προς τούτο εχάραξε επί ενός τριγωνικού λίθου εξ αχάτου, τους χαρακτήρας ή τα σημεία άτινα παρίσταναν το όνομα αυτό.
Επί τούτοις επειδή ουδείς άλλος πλην αυτού εγνώριζε την προφοράν του ονόματος τούτου, ην αυτός καθ’ ύπνον ήκουσεν παρα του ιδίου Ιεχωβά, εχάραξε την αληθήν προφοράν δι’ ιερογλυφικών σημείων επί μαρμαρίνης στήλης, επί ετέρας δε χαλκίνης τας γνωστάς κατά την εποχήν εκείνην επιστήμας.
Κατόπιν απεφάσισε να κτίσει υπόγειον ναόν, έχοντα 9 αψίδας υποβασταζόμενας υπό 9 τόξων, εις το τελευταίον των οποίων κατέθηκεν Δέλτα, εις δε το ανώτερον αυτών ετοποθέτησε τας δύο στήλας, απέκλεισε δε την είσοδοντου Ναού δια μεγάλου τετραγωνικού λίθου φέροντος κρίκον σιδηρούν εις το μέσον, όπως ευκόλως δύναται τις να τον εγείρει.
Επήλθεν ο κατακλυσμός και πάντες οι κάτοικοι της γης πλήν του Νώε και της οικογενείας αυτού απέθανον.
Εκ των δύο στηλών του Ενώχ, μόνον η χαλκίνη εσώθη, καθότι η εκ μαρμάρου εχάθη.
Ουδείς θνητός ηδύνατο να προφέρει το όνομα του Θεού, μέχρις ότου απεκαλύφθη υπό του Ιεχωβά προς τον Μωυσέα. Ο νομοθέτης των Εβραίων εχάραξε το άφατον όνομα επί χρυσού μεταλλίου και αφού εδίδαξε τον αδελφόν αυτού Ααρών να το προφέρει, κατέθηκεν αυτό εντός της κιβωτού της Διαθήκης.
Εις τινά μάχην προς τον βασιλέα της Ασσυρίας, καθ’ ην επληγώθησαν οι φυλασσοντες την κιβωτόν, εχάθη αύτη, ότε εγκαταλείφθηκε εις δάσος. Ουδείς όμως ηδύνατο να πλησιάσει προς αυτήν, διότι λέων κρατών εις το στόμα του την κλείδα, έτρεπεν εις φυγήν πάντας δια των ονύχων του.
Ο Μέγας αρχιερεύς ακολουθούμενος υπό των Λευιτών κατηυθήνθη προς το μέρος ένθα είχεν εγκαταλειφθεί η Κιβωτός, με την ανακτήσει έστω και με κίνδυνον της ζωής του και των συνοδών του. Ως επλησίασεν όμως προς το μέρος ένθα ευρίσκετο η κιβωτός, παρετήρησεν ότι το θηρίον προσέβλεπεν αυτούς ημέρως και οιωνεί επέτρεπεν να προσεγγίσωσι ακινδύνως. Όθεν ο Μέγας Αρχιερεύς πλησιάσας έλαβε την κλείδα.
Ο λέων ούτος συμβολίζει δια τους Τέκτονας την σκέψιν ήτις υποστηρίζει την αλήθειαν. Κατά τον λόγον του βαθμού της βασιλικής αψίδος: Εν στόματι λέοντος ο λόγος ευρίσκεται.
Τι σημαίνει το λόγιον τούτο Εξ.’. αδ.’. Β’ Επιθεωρητά;
Β’ Επιθ.’. : Σημαίνει ότι μόνον ο γενναίος ανήρ διακηρύσσει την αλήθειαν και ότι ημείς θα δυνηθώμεν να υποστηρίξωμεν ταύτην, ως αληθή Κιβωτόν του ανθρωπίνου πολιτισμού.
Μεγ.’. Διδασκ.’. : Κατά τους χρόνους του Σαμουήλ οι Φιλισταίοι γενόμενοι κύριοι της Κιβωτού διέλυσαν το χρυσούν μετάλλιον και εξ αυτού κατεσκεύασαν είδωλον, τότε δε απολέσθη εκ νέου το όνομα του Θεού δια πάντας, [πλην των βασιλέων του Ισραήλ, οίτινες εκ παραδόσεως επρόφερον αυτό και εγνώριζον την ιεράν παρακαταθήκην του Ενώχ, αν και ηγνόουν τον τόπον ένθα το Δέλτα ήτο κεκρυμμένον.
Παρήλθον οι χρόνοι, ο βασιλεύς του Ισραήλ Δαυίδ συνέλαβε το σχέδιον ανεγέρσεως του ναού της Ιερουσαλήμ, όπερ έφερεν ως γνωστόν εις πέρας ο υιός αυτού Σολομών. Ούτος προ της καθιερώσεως του Ναού εις δόξαν του Μεγάλου αρχιτέκτονος του Σύμπαντος απεφάσισε να αποπειραθεί όπως ανεύρει το Δέλτα του Ενώχ.
Προς τον σκοπόν τούτον εξελέξατο τρεις Διδασκάλους της εμπιστοσύνης του, ων το θάρρος και η επιμονή είχον γίνει καταφανείς εις διαφόρους περιστάσεις και εις τουτους ανέθηκεν την έρευναν ταύτην.
Οι τρεις εκλεχθέντες Διδάσκαλοι Ζαβουλών, Στολκίν και Ιωχαβέν μετά πολλάς επιμόχθους οδειπορίας και μετά πολλάς ερεύνας κατόρθωσαν να ανακαλύψωσι την αψίδαν υπό την οποίαν εκρύπτετο το ΔΕΛΤΑ.
Έκτοτε εγνώσθη η γραφική παράστασις του ονόματος του Μεγάλου Αρχιτέκτονος του Σύμπαντος, ουδείς όμως εγνώριζεν να προφέρει τούτο, καθόσον τα ύδατα του κατακλυσμού κατέστρεψαν, ως ανωτέρω ελέχθη, την εκ μαρμάρου στήλην επί της οποίας ο Ενώχ είχεν χαράξει τον τρόπον τα ανθρώπινα χείλη ώφειλον να προφέρωσι το όνομα τούτον».
Έντεχνα παρατηρούμε ότι ο Αλχημιστικός συμβολισμός «καπελώνεται» από το Εβραϊκό δόγμα, ακόμα, ο υποτιθέμενος ουδέτερος Αρχιτέκτων του Σύμπαντος που υποτίθεται στον τεκτονισμό είναι σύμβολο για κάθε διαφορετική αντίληψη περί θεού, εδώ ύπουλα ταυτίζεται με τον Εβραϊκό Ιεχωβά. Το ότι βέβαια οι Φιλισταίοι (Ετεοκρήτες) ευθύνονται για την βεβήλωση και καταστροφή του ιερού μεταλλίου της Κιβωτού και είναι υπαίτιοι που χάθηκε η προφορά του ονόματος, αυτό οδηγεί σε άλλες έμμεσες αλλά εσκεμμένες κατηγορίες ολάκερους λαούς, δικαιολογώντας τα εγκλήματα που έγιναν και συνεχίζουν ακόμα να γίνονται από τον εκλεκτό του Ιεχωβά λαό, τον Ισραήλ.
