AMORC

[Rose]

Τοποθέτηση από Rose_777, 12/11/2007

Όσον αφορά... το amorc, με πήρε 7,5 χρόνια να καταλάβω τι είναι πραγματικά... Κάποιοι μένουν κολλημένοι σε αυτήν την αίρεση για πάντα...

Ευτυχώς που απογοητεύτηκα σφόδρα και είδα την αλήθεια, ως διαχειρίστρια του amorc, αλλιώς δεν θα ξεκολλούσα ποτέ... Το Amorc είναι μία Παγκόσμια Θρησκεία της Νέας Εποχής, για ανθρώπους του δημοτικού...

Για προχωρημένους στον εσωτερισμό, το Amorc φαντάζει τουλάχιστον γελοίο... Συγνώμη για την ακραία μου τοποθέτηση... αλλά η απογοήτευση μου είναι μεγάλη για αυτόν τον οργανισμό... Δυστυχώς οι περισσότεροι εσωτεριστές έχουν διαβρωθεί... και δεν μπορούν εύκολα να αναγνωρίσουν το κάλπικο...

Εδώ έρχεται το δικό μας έργο... με την επαναστατική προοδευτική μας κίνηση προσπαθούμε να επαναφέρουμε το κίνημα του εσωτερισμού σε υγιή βάση... και να το επαναφέρουμε από την λοξοδρόμηση...

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν νοιάζονται για την αλήθεια... Γουστάρουν να βολεύονται... είναι εκείνοι που επιλέγουν θρησκείες και φαντασιοπληξίες... Για αυτούς το Amorc είναι τέλειο... θα τους κρατήσει πάντα σε μία φαντασιόπληκτη αντικοινωνική φούσκα... πιστεύοντας πως είναι οι εκλεκτοί των κοσμικών δασκάλων, αλλά στην πραγματικότητα καθιστώντας τους πιο ανίκανους και από τους τελευταίους απλοϊκούς...

Δυστυχώς όμως δεν μπορώ να πείσω κανέναν... Ο καθένας χρειάζεται το βίωμα για να κατανοήσει... Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να απλώνω... και να περιμένω...

πολλά φιλιά,

ΥΣ. Ότι άλλο χρειαστείς είμαι στην διάθεσή σου...

[Rose]

Στάλθηκε 14/11/2007

Rose_777 καταλαβαίνω πολύ καλά την απογοήτευσή σου και τον θυμό σου για το AMORC.
 
Όμως ας μην υποτιμούμε τόσο την αντιληπτική ικανότητα και το ήθος των αδελφών που παραμένουν εκεί.
Είμαι σίγουρη  πώς πολλοί εξ αυτών έχουν ιδιαίτερα χαρίσματα, και υποθέτω πώς ή δεν αντιλαμβάνονται τα προβληματικά στοιχεία του τάγματος ή τα θεωρούν επουσιώδη ή τα παραβλέπουν ή ακόμη μπορεί και να μην τα θεωρούν καν προβληματικά. Οι επιλογές του καθενός δεν είναι τυχαίες, και ασφαλώς δεν μπορεί παρά να είναι σεβαστές.
 
Δεν γνωρίζω πώς λειτουργεί το Amorc, επομένως δεν έχω άποψη ειδικά για αυτό το τάγμα. Υπάρχει ωστόσο ένα (πολλαπλό) ερώτημα καίριο, που αφορά κάθε εσωτερική σχολή / τάγμα που έχει γεννηθεί  και δραστηριοποιηθεί στις εντελώς διαφορετικές συνθήκες του πρόσφατου  παρελθόντος:
 
κατά πόσο αυτά τα σχήματα είναι κατάλληλοι φορείς της Γνώσης Σήμερα; Είναι Ζωντανές οι Διδασκαλίες τους ή απλά μεταφέρουν λέξεις με ενέργειες της εποχής που τα εκδήλωσε; Κατά πόσο μπορεί να ανταποκριθεί η μεθοδολογία τους και οι τεχνικές τους στους Σημερινούς Μυημένους ή ακόμα και Ζηλωτές; 
 
Προσωπικά προσβλέπω σε ΝΕΑ σχήματα στο Μέλλον, που όμως δεν θα κουβαλούν τις τακτικές του  παρελθόντος, παρά μόνο ως Αρχαία Γνώση. Σχήματα που θα είναι μέσα στον Κόσμο (αν και "όχι του Κόσμου", όπως έχει πει ο Μεγάλος Κύριος). Σχήματα που θα απαρτίζονται από ενεργούς πολίτες, οι οποίοι θα επιδιώκουν να εκφράσουν το Θείο σε κάθε τομέα δραστηριότητας, και όχι μόνο μεταξύ "αδελφών". Σχήματα που θα γνωρίζουν να σέβονται ΚΑΙ την Ύλη, όπως και το Πνεύμα, και που θα ξέρουν πώς το ένα χωρίς το άλλο δεν μπορεί να έχει Ύπαρξη σε κανένα πεδίο.
 
τα σέβη μου,

Ε....

[Έα]

Είπα...
Ας επαναλάβω:

Rose_777 καταλαβαίνω πολύ καλά την απογοήτευσή σου και τον θυμό σου για το AMORC.
 
Όμως ας μην υποτιμούμε τόσο την αντιληπτική ικανότητα και το ήθος των αδελφών που παραμένουν εκεί.
Είμαι σίγουρη  πώς πολλοί εξ αυτών έχουν ιδιαίτερα χαρίσματα, και υποθέτω πώς ή δεν αντιλαμβάνονται τα προβληματικά στοιχεία του τάγματος ή τα θεωρούν επουσιώδη ή τα παραβλέπουν ή ακόμη μπορεί και να μην τα θεωρούν καν προβληματικά.

Οι επιλογές του καθενός δεν είναι τυχαίες, και ασφαλώς δεν μπορεί παρά να είναι σεβαστές.
 
Δεν γνωρίζω πώς λειτουργεί το Amorc, επομένως δεν έχω άποψη ειδικά για αυτό το τάγμα. Υπάρχει ωστόσο ένα (πολλαπλό) ερώτημα καίριο, που αφορά κάθε εσωτερική σχολή / τάγμα που έχει γεννηθεί  και δραστηριοποιηθεί στις εντελώς διαφορετικές συνθήκες του πρόσφατου  παρελθόντος:
 
κατά πόσο αυτά τα σχήματα είναι κατάλληλοι φορείς της Γνώσης Σήμερα; Είναι Ζωντανές οι Διδασκαλίες τους ή απλά μεταφέρουν λέξεις με ενέργειες της εποχής που τα εκδήλωσε;
Κατά πόσο μπορεί να ανταποκριθεί η μεθοδολογία τους και οι τεχνικές τους στους Σημερινούς Μυημένους
ή ακόμα και Ζηλωτές; 
 
Προσωπικά προσβλέπω σε ΝΕΑ σχήματα στο Μέλλον, που όμως δεν θα κουβαλούν τις τακτικές του  παρελθόντος, παρά μόνο ως Αρχαία Γνώση. Σχήματα που θα είναι μέσα στον Κόσμο (αν και "όχι του Κόσμου", όπως έχει πει ο Μεγάλος Κύριος).
 Σχήματα που θα απαρτίζονται από ενεργούς πολίτες, οι οποίοι θα επιδιώκουν να εκφράσουν το Θείο σε κάθε τομέα δραστηριότητας, και όχι μόνο μεταξύ "αδελφών". Σχήματα που θα γνωρίζουν να σέβονται ΚΑΙ την Ύλη, όπως και το Πνεύμα, και που θα ξέρουν πώς το ένα χωρίς το άλλο δεν μπορεί να έχει Ύπαρξη σε κανένα πεδίο.
 
τα σέβη μου

------------------

Η ύλη και συνεπώς  η Θήλυς Αρχή, έχει απαξιωθεί κατά κόρον από Μονοθεϊστικές θρησκείες, τάγματα και εσωτερικές διδασκαλίες (και ας δηλώνουν με στόμφο το αντίθετο...).

Όταν αναφέρω ότι Ύλη και Πνεύμα δεν μπορούν να έχουν χωριστή Ύπαρξη σε κανένα πεδίο, είναι αντιληπτό υποθέτω ότι δεν αναφέρομαι στην ύλη ως μία συγκέντρωση μορίων, δεν αναφέρομαι στις πυκνές μορφές.
Οι υπέροχοι αστροφυσικοί και κβαντικοί γνωρίζουν καλύτερα από τους "εσωτεριστές", την δυσκολία ορισμού  της ύλης.

[Rose]

Η ύλη και συνεπώς  η Θήλυς Αρχή, έχει απαξιωθεί κατά κόρον από Μονοθεϊστικές θρησκείες, τάγματα και εσωτερικές διδασκαλίες (και ας δηλώνουν με στόμφο το αντίθετο...).

Αν δεν εναρμονιστεί η Θήλυς Αρχή με την Άρεν Αρχή στις κοινωνίες των Ανθρώπων, δεν μπορεί να υπάρξει Ελευθερία, Ειρήνη, και Ανθρωπισμός.  Όσες σχολές σκέψης, υπηρετούν την ΟΥΣΙΑ, έχουν ως έμβλημα τους την Ερμαφρόδιτη Συνείδηση.

[Ορφέας]

    Η ύλη και συνεπώς  η Θήλυς Αρχή, έχει απαξιωθεί κατά κόρον από Μονοθεϊστικές θρησκείες, τάγματα και εσωτερικές διδασκαλίες (και ας δηλώνουν με στόμφο το αντίθετο...).

    Η "Μεγάλη Μητέρα", η Μητέρα Φύση που λατρεύτηκε στον χώρο μας από την αυγή του ανθρώπινου πολιτισμού, αρχίζει ξανά να κερδίζει τον σεβασμό, την αγάπη και την λατρεία των παιδιών της, σε πείσμα των μονοθεϊσμών και των στείρων φαλλοκρατικών εσωτερισμών. Αν και ουδέποτε κατάφερε η κυριαρχική εξουσιαστική μανία να την παραγκωνίσει τελείως, καθότι, ακόμα και στα πιο ζοφερά χρόνια της επιβολής των μονοθεϊσμών, σχεδόν αναγκαστικά την εισήγαγε η λαϊκή πανθεϊστική αντίληψη και την Μεγάλη Μητέρα, την Κυβέλη, την Άντιτι, την Φρέγια, την Ίσιδα, την Συμέλη, ποτέ δεν έπαψε να την λατρεύει στην μορφή της κουροτρόφου - βρεφοκρατούσας Παναγίας, της Μεγάλης Μητέρας της οδηγού του Παντός (Παν + Άγω).

    Αυτή η Μεγάλη Μητέρα, που στην υλική της όψη ταυτίστηκε με την Φύση, την βλάστηση και την αναγέννηση, κρατά τον "Κούρο", τον "Υιό", την πρωταρχική αρσενική θεότητα που είχε το όνομα "Γελχανός", το οποίο αργότερα έγινε επίθετο του Δία. Αυτό το αρχέτυπο του Κούρου θα βρει την θέση του ως ο αγαπημένος γιος την Μεγάλης θεάς.
Έτσι, ο άνδρας σε μια μητριαρχική κοινωνία, γενόμενος ο εκλεκτός της Μητέρας, αποκτά δικαιωματικά ισοτιμία, δύναμη και εξουσία, αναλαμβάνοντας τα ιερατικά καθήκοντα ως ιεροφάντης, ισότιμος με την ιέρεια της Μεγάλης θεάς και επιπλέον, αποκτώντας εξουσίες κοσμικές, οριζόμενος από την Μητέρα θεά Άνακτας, βασιλιάς, Μίνωας....

    Η μητρική στοργή και η τρυφερότητα, υπερβαίνοντας την εγωιστική ίδιοτελή μορφή της αγάπης, φανερώνει έναν ιερό και υπερβατικό δεσμό, από όπου πρωτοπηγάζει η αντίληψη της Μεγάλης Μητέρας. Μέσα στην απέραντη καθημερινή μοναξιά του, ο άνθρωπος δεν μεταφέρει άλλη απτή εμπειρία ακατάλυτου δεσμού πέρα από την κυοφορία του. Ακόμα και ό Έρωτας, εμπεριέχει μιαν ανάμνηση της κυοφορίας και αποσκοπεί ουσιαστικά σε αυτήν.

    Ο Κούρος στην θαλπωρή της αγκαλιάς της Μητέρας, της Μεγάλης Θεάς, δεν αποτελεί απλά μια καλλιτεχνική σύλληψη, ούτε μία εικόνα αποκλειστικά συναισθηματικής φόρτισης, αλλά ένα πανανθρώπινο βίωμα, μια υπέρβαση του "Εγώ" και την "Ένωση" με την πρωταρχική ουσία της Φύσης. Σε αυτήν την αγκαλιά βιώνουμε και εξελισσόμαστε, σε αυτήν την αγκαλιά γαλουχούμαστε. Ξεκομμένοι την σημερινή εποχή από αυτήν την Μεγάλη Αγκαλιά, αγωνιούμε και υποφέρουμε, αναζητούμε και επιδιώκουμε να ξανασυνδεθούμε με την Μητέρα,
με την Μεγάλη Θεά,
με την Μητέρα Φύση.


ΕΡΡΩΣΘΕ....