Το Δίπολο "Καταστροφή - δημιουργία" υφίστανται νομοτελειακά?
Ή μήπως η "εξέλιξη" μπορεί να προέλθει μέσα απο ειρηνικές και μόνο διαδικασίες και είναι "Μύθος" η "αναγκαιότητα του Πολέμου", της "Σύγκρουσης" και της "Καταστροφής"?
1. Το ερώτημα είναι αν υφίσταται το δίπολο νομοτελειακά...
Η δημιουργία και η καταστροφή, αν και θα ήταν πιο ακριβές το "δόμηση και αποδόμηση", καθότι η έννοια καταστροφή είναι φορτισμένη με διαφορετικούς χρωματισμούς,
είναι ο πρωτογεννής νόμος και βασίζει το σύμπαν την ύπαρξή του σ' αυτόν τον νόμο.
Η υλοποίηση και αποϋλοποίηση είναι οι πρωταρχική αντίδραση που σημειώθηκε στο σύμπαν, ως σύνθεση και αποσύνθεση των πρωτογεννών σωματιδίων και αποτέλεσε ουσιαστικά την δημιουργό αιτία της ύπαρξης του Παντός.
Η γέννηση και ο θάνατος είναι ο βασικός λόγος και νόμος της ύπαρξης.
Ότι γεννιέται πεθαίνει...
Κάθε τι που πεθαίνει, ξαναγεννιέται με νέα μορφή...
Κάθε γέννεση είναι η μορφοποίηση σε ένα πεδίο, αλλά παράλληλα και θάνατος σε κάποιο άλλο πεδίο...
Για το στερεό, το λυώσιμο του παγου είναι θάνατος...
Για το υγρό, το λυώσιμο του πάγου είναι γέννηση...
Για την κάμπια το τέλος είναι θάνατος...
Για την πεταλούδα, γέννηση...
Για τον σοφό, μεταμόρφωση...
Η Μητέρα που είναι δωρήτρια της ζωής είναι παράλληλα και η μοιροδώτρα του θανάτου.
Άλλωστε, ζωή και θάνατος το αυτό κατά τον Εφέσιο Σοφό, τον σκοτεινό Ηράκλειτο...
2. Άραγε, είναι αναγκαίος αυτός ο νόμος ;
Είδαμε ότι ζωή και θάνατος ουσιαστικά είναι η μεταμόρφωση.
Η ματαμόρφωση βέβαια επιφέρει καλύτερη ή χειρότερη κατάσταση,
άρα δίνει την δυνατότητα σε νέα γέννηση, βέλτιστη ή χείριστη.
Είναι λοιπόν ο νόμος αυτός η βάση και η ουσία της εξέλιξης...
3. Έχει κάποια σημαντική σκοπιμότητα η ύπαρξη και η αναγκαιότητα του νομοτελειακού διπόλου "δόμησης - αποδόμησης;"
Όπως καταλήξαμε παραπάνω, η σκοπιμότητα, το "Τέλος" για τους προγόνους μας, είναι η ίδια η εξέλιξη.
Επειδή όμως κάθε μεταμόρφωση δεν προάγει την εξέλιξη, καθότι μια "κακή" μεταμόρφωση επιφέρει τον εκφυλισμό, ο ίδιος ο νόμος του διπόλου γέννησης - θανάτου, εμπεριέχει μέσα του και την "επιλογή", ως ευγονική διαδικασία προαγωγής της εξέλιξης.
Το ρόλο της ευγονικής δράσης της φύσης τον επωμίζεται η δύναμη και με αυτήν αποδομείται κάθε εκφυλιστική ύπαρξη και αναστέλλεται κάθε εκφυλιστική δράση, ενώ πριμοδοτείται και υποστηρίζεται κάθε εξελικτική ύπαρξη, διαδικασία και δράση.
Νομίζω εύλογα διαφαίνεται ότι η εξέλιξη δεν δύναται να επέλθει με ειρηνικά μέσα, όσο και αν ενοχλεί αυτή η διαπίστωση τα "συναισθηματικά όντα", είναι μία πραγματικότητα...
Στο σημείο αυτό επισημαίνεται ότι, ο μύστης που γίνεται κάτοχος της δύναμης, γίνεται συνεργάτης του μεγάλου σχεδίου της φύσης που είναι η εξέλιξη.
Με τη σειρά του και αυτός θα εφαρμόσει τον νόμο και θα βάλει δοκιμασίες στους ζηλωτές.
Οι ανώριμοι θα απορριφθούν και όχι άδικα.
Έτσι, πολλοί οι ναρθηκοφόροι, λίγοι όμως Βάκχες...
Η αναγκαιότητα και η αξία του νόμου σίγουρα από κανέναν εχέφρονα δεν αμφισβητείται.
Βέβαια είμαστε πλέον πολιτισμένοι και υποτίθεται ξεπεράσαμε την κτηνώδη βίαιη συμπεριφορά...
Η αλήθεια είναι ότι, όχι μόνον δεν την ξεπεράσαμε αλλά ίσως και να την εντείναμε...
Απλά την "ανεβάσαμε" σε άλλο επίπεδο δράσης...
Μπορεί σήμερα να μην καίμε ως αιρετικούς τους φορείς νέων και δη ανατρεπτικών ιδεών,
σίγουρα όμως καίμε τις ίδιες τις ιδέες με παρρησία και περισσή ευχαρίστηση !!!
Η ευγονική έχει πλέον ανέλθει στον πόλεμο των ιδεών...
Έρρωσθε και ευδαιμονείτε...