Από τα εμπειρικά αποστάγματα του Λαού, από τις παροιμίες της ανεκτίμητης Λαϊκής Σοφίας, ένα μεστό νοημάτων Ρητό υπενθυμίζει: «παιδεύει ο Θεός όποιον αγαπάει». Κι είναι μια σκληρή αλήθεια πράγματι που επιβεβαιώνεται από τις βιογραφίες των ανθρώπων που έμειναν στην ιστορία, από την ζωή και το έργο όσων διέπρεψαν.
Είναι κοινό γνώρισμα σε εξέχοντες ανθρώπους η δύσκολη κατάσταση και τα αδιέξοδα που κάποια στιγμή κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν. Είναι κοινό γνώρισμα σε μερικούς ανθρώπους, οι οποίοι σχεδόν σε ολόκληρη την μέχρι τότε ζωή τους βίωναν την δυστυχία, βρισκόμενοι σε άσχημη κατάσταση, πολλές φορές σε απόγνωση, φτάνοντας ακόμα και στην κατάθλιψη. Αυτούς τους ανθρώπους οι συγγενείς, οι φίλοι, οι γνωστοί τους, γενικά ο κοινωνικός περίγυρος τους θεωρεί ότι έχασαν τα λογικά τους και τους οικτίρουν προτείνοντάς τους να κοιμηθούν και να ξεχάσουν τα πάντα.
Είναι αλήθεια δυστυχώς το γεγονός ότι, όταν κάποιος σήμερα πέφτει σε αυτήν την κατάσταση κατάθλιψης χωρίς φανερό λόγο, οι φίλοι του συνήθως τον συμβουλεύουν να ξεκουραστεί, να αλλάξει ασχολίες, να ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο, εμποδίζοντάς τον βέβαια να σκεφτεί τι του συμβαίνει. Δυστυχώς ο μέσος άνθρωπος θεωρεί νοσηρό να στρέψει κανείς την προσοχή του προς τα μέσα, ψάχνοντας εκεί να βρει την αιτία της δυστυχίας του.
Κατά κανόνα ο μέσος άνθρωπος αντιμετωπίζει μια τέτοια κατάσταση, κύρια επειδή στην μέχρι τώρα ζωή του έχει ασχοληθεί αποκλειστικά με τα εξωτερικά του ενδιαφέροντα και γιαυτό δεν έχει κατορθώσει να ανακαλύψει τον δικό του εσωτερικό σκοπό και να τον πραγματώσει. Είναι φανερό ότι η δύσκολή αυτή κατάσταση μπορεί να διορθωθεί, αν στρέψει την προσοχή του προς τα μέσα, προς τις εσωτερικές του τάσεις και αρχές που παρέμειναν τόσο καιρό κρυμμένες, θαμμένες μέσα στο μη συνειδητό κομμάτι της εσωτερικής ζωής, στο ασυνείδητο.
Η αγωνιώδης ερώτηση, «τι να κάνω», δυστυχώς δεν μπορεί να βρει καμία απάντηση σε καμιά εξωτερική αυθεντία, παρά μόνον εκεί που βρίσκεται κρυμμένη, δηλαδή στα σκοτεινά βάθη του εσώτερου εαυτού.
Σε μια τέτοια αγωνιώδη κατάσταση σύγχυσης, εμφανίζεται αυθόρμητα, σχεδόν θαυματουργικά, μια μορφή, που παρομοιάζεται με Διδάσκαλο, με Οδηγό, με γέρο – Σοφό. Αυτό που αντιπροσωπεύει η μορφή αυτή που εμφανίζεται την στιγμή της ανάγκης, είναι ένας εσωτερικός οδηγός, ο ανώτερος εαυτός όπως συνήθως αναφέρεται ή ο προσωπικός φύλακας Άγγελος για άλλους, που ενεργοποιείται στο ασυνείδητο για να αντισταθμίσει την συνειδητή αίσθηση του αφανισμού.
Κυριολεκτικά είναι ο πρωταρχικός φορέας του «νόμου» του ίδιου του ατόμου, ένα κατ’ ουσία οδηγητικό πνεύμα που επικοινωνεί με εσωτερική φωνή σε οποιονδήποτε βρίσκεται σε μεγάλη ανάγκη και απόγνωση. Την βοηθητική αυτή φωνή την αντιλαμβάνεται καλύτερα ο άνθρωπος στα όνειρα ή με την ενεργητική φαντασία (μέθοδο που ανέπτυξε και δίδαξε ο Δρ. Γιουνγκ), όταν η συνειδητή προσωπικότητα έχει φτάσει στο έσχατο σημείο της απόγνωσης.
Ένα τέτοιο συμβάν είναι που χαρακτηρίζει το ταξίδι του Ήρωα, το οποίο αρχίζει με το πρωταρχικό κάλεσμα και την εμφάνιση του Οδηγού. Ο Τζόζεφ Κάμπελλ, περιγράφοντας την αναζήτηση του Ήρωα, έγραφε:
«Το κάλεσμα είναι το σύνθημα που σηκώνει την αυλαία και αφήνει να φανεί το μυστήριο της μεταμόρφωσης, μια τελετουργία ή μια στιγμή πνευματικού περάσματος η οποία, όταν φτάσει στο απόγειό της, συγκρίνεται με έναν θάνατο και μια γέννηση. Έχει ξεπεραστεί ο γνωστός ορίζοντας της ζωής, δεν ισχύουν πια οι παλιές αντιλήψεις, τα ιδεώδη και τα συναισθηματικά πρότυπα, πλησιάζει η στιγμή για το πέρασμα της πύλης. Αυτό το πρώτο στάδιο του μυθολογικού ταξιδιού, που το ονόμασε «κάλεσμα σε περιπέτεια», σημαίνει ότι η μοίρα έχει καλέσει τον ήρωα και μετατόπισε το πνευματικό κέντρο του βάρους του από την κοινωνία σε μια άγνωστη ζώνη. Αυτή η μοιραία περιοχή, περιοχή θησαυρού και ταυτόχρονα θανάτου, απεικονίζεται ποικιλότροπα: σαν μακρινή χώρα, σαν δάσος, σαν υπόγειο βασίλειο, σαν κάτω από τα κύματα ή ψηλά στον ουρανό, σαν ένα κρυφό νησί, σαν ψηλή βουνοκορφή ή σαν μια βαθιά ονειρική κατάσταση. Αλλά είναι πάντα ένα μέρος με όντα πολύμορφα και ρευστά, με αφάνταστα μαρτύρια, υπερφυσικές πράξεις και απέραντη αγαλλίαση».
Σε στιγμές βαθιάς κατάθλιψης και αγωνίας, τότε που το σύμβολο του εσωτερικού οδηγού κάνει την εμφάνισή του και μας ωθεί σε εξερεύνηση του έσω εαυτού, μας ωθεί στην αυτογνωσία, αυτό που δείχνεται είναι ότι έχει έρθει η ώρα που ξεκινάει μια περιπέτεια εξερεύνησης του εσωτερικού κόσμου δύσκολή και επικίνδυνη, όμως αν το έργο συντελεστεί, αυτό το εγχείρημα θα φέρει απροσδόκητα και ανυπολόγιστα οφέλη για την ατομικότητά μας.
Ίσως αυτό το «Ταξίδι του Προσκυνητή» να ξεκινάει στην αρχή χωρίς συνειδητοποίηση των δυσκολιών και των κινδύνων που κρύβει και το κυριότερο, χωρίς συνειδητοποίηση της ισόβιας πλέον διάρκειάς του και φυσικά χωρίς την συγκεκριμενοποίηση του σκοπού του. Αυτά θα αποκαλυφθούν στην διάρκεια. Για την πλειονότητα των κληθέντων να αρχίσουν το ταξίδι του προσκυνητή, το περιπετειώδες ταξίδι του Ήρωα, η υποκίνηση και η ώθηση δεν έχει να κάνει με κάποια επιθυμία για εσωτερική ανάπτυξη, αλλά συνήθως είναι απόρροια των τραγικών στιγμών σε μια δύσκολη φάση της ζωής μας, σε μια περίοδο θλίψης και ματαιότητας των πάντων. Τότε είναι που ανακαλύπτεται και αποκαλύπτεται η πραγματική ουσία της ζωής και ο αληθινός σκοπός της.
Το κάλεσμα κάποια στιγμή θα το δεχθούν οι εκλεκτοί για να αρχίσουν το προσωπικό τους ταξίδι. Συμπαραστάτες και συνοδοιπόρους, πραγματικούς ταξιδευτές στο περιπετειώδες αυτό ταξίδι, φιλοδοξεί να συνενώσει η Α.Μ.Ρ.Α. και να καταστεί αρρωγός στην ηρωική αυτήν προσπάθεια, υπενθυμίζοντας και ενθαρρύνοντας τους οδοιπόρους με τους Ιερούς Λόγους και την Σοφία που μας κληροδότησαν οι πρωτοπόροι της ατραπού και οι πρωτεργάτες του έργου της αυτοπραγμάτωσης.
Στο δύσκολο αλλά ελπιδοφόρο ταξίδι, δεν έχουν θέση οι περίεργοι αλλά μόνον οι αληθινοί εξερευνητές.. Δεν έχουν θέση οι γελοίοι και χυδαίοι χλευαστές, αλλά μόνον οι γνήσιοι και ένθερμοι ζηλωτές. Δεν έχουν θέση οι ραδιούργοι και οι προσβλέποντες αρρωστημένα σε κυριαρχία και εξουσία, αλλά μόνον οι αθώοι και ταπεινοί ταξιδευτές. Δεν έχουν θέση οι καιροσκόποι, συμφεροντολόγοι και εκμεταλλευτές, αλλά μόνον οι αποφασισμένοι να υπηρετήσουν την κοινωνία, αληθινοί ανθρωπιστές.
Στο ταξίδι αυτό έχουν θέση ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΕΣΩΤΕΡΙΣΤΕΣ.
