Η Επιστήμη της Ομοιοπαθητικής

[Κανένας]

Αρχική προγνωστική εκτίμηση

Στην πρώτη ήδη επίσκεψη πρέπει ο γιατρός να κρίνει τη σοβαρότητα της περίπτωσης. Μέσα σε μια ημέρα, ο ομοιοπαθητικός γιατρός βλέπει πολλούς τύπους ασθενών. Δύο ασθενείς μπορεί να έλθουν στο ιατρείο παραπονούμενοι για παρόμοια συμπτώματα - ας πούμε δυσκαμψία των γονάτων. Όταν θα πάρουμε όλη την περίπτωση, βλέπουμε ότι ο ένας από τους δύο δεν είναι σχετικά επηρεασμένος στα άλλα επίπεδα. Ζει μια γεμάτη και δημιουργική ζωή, τελείως ανεπηρέαστος από οποιαδήποτε προβλήματα, εκτός μόνο απ' αυτή την κατά καιρούς δυσκαμψία των γονάτων. Το αναμνηστικό του είναι ασήμαντο, οι γονείς του έζησαν χωρίς προβλήματα μέχρι τα γεράματα και πέθαναν χωρίς σοβαρές αρρώστιες. Γι' αυτό το άτομο μπορούμε να πούμε ότι είναι αρκετά υγιές, ότι η περίπτωση του μάλλον θα εξελιχθεί καλά από ομοιοπαθητικής πλευράς κι ότι γρήγορα θα συνέλθει τελείως.

Από την άλλη μεριά, ο άλλος ασθενής μπορεί να παρουσιάζει την ίδια τοπική κατάσταση, αλλά η λήψη του ιστορικού αποκαλύπτει μια τελείως διαφορετική εικόνα. Παρ' ότι έχει μάθει να ζει μ' αυτά, τελικά αποδεικνύεται ότι έχει πολλά άγχη, χαμηλή αυτοεκτίμηση, περιοδικές καταθλίψεις και μια προοδευτικά αυξανόμενη εσωστρέφεια εδώ και είκοσι χρόνια. Καθώς μιλά ο ασθενής, γίνεται αντιληπτό ότι η ικανότητα του να εκφράσει τα εσωτερικά του συναισθήματα είναι πολύ μπλοκαρισμένη. Ισχυρίζεται ότι έχει αρκετή δύναμη για την καθημερινή του ζωή, αλλά εξακριβώνεται στη συνέχεια ότι σκοπίμως περιορίζει τις δραστηριότητες του λόγω έλλειψης αντοχής και ότι έχει ανάγκη έναν απογευματινό ύπνο καθημερινά. Από το αναμνηστικό φαίνεται καθαρά ότι ο ασθενής ήταν πολύ ευαίσθητο παιδί και εν συνεχεία υπέστη διάφορες σοβαρές απογοητεύσεις. Με την πάροδο του χρόνου, το καθετί ήταν ένα stress γι' αυτόν: η συνάντηση με καινούριους ανθρώπους, η αναζήτηση δουλειάς, η μετακόμιση από ένα διαμέρισμα σε άλλο - όλα τα αισθανόταν σαν πολύ μεγάλα stress, από τα οποία, για να συνέλθει, χρειαζόταν πολλές ημέρες. Το οικογενειακό αναμνηστικό αποκαλύπτει ιστορικό καρκίνου και σακχαρώδους διαβήτου και μερικοί συγγενείς είχαν νοσηλευτεί για διανοητικές διαταραχές. Παρ' όλο που αυτή τη στιγμή και ο εξονυχιστικότερος εργαστηριακός έλεγχος το μόνο που θα δείξει είναι «οστεοαρθρίτις», ο ομοιοπαθητικός γιατρός ξέρει ότι η πρόγνωση σ' αυτή την περίπτωση είναι πολύ φτωχή και είναι πολύ πιθανόν, σε μερικά χρόνια, αυτός ο ασθενής να παρουσιάσει σοβαρό παθολογικό πρόβλημα.

Απόσπασμα από το βιβλίο "Η Επιστήμη της Ομοιοπαθητικής" του κ. Γιώργου Βυθούλκα.  Κεφάλαιο 14: "Ανάλυση ομοιοπαθητικής περίπτωσης και πρώτη συνταγογραφία"
http://www.vithoulkas.com/GR/the_science_of_homeopathy.html

Όλα αυτά με βάζουνε σε σκέψεις.  Μήπως η πηγή των ασθενειών βρίσκεται στο μυαλό του δεύτερου ασθενή? 
Μήπως αυτός ο ασθενής είναι ψυχοπαθής?  (http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,488.0.html)

[Κανένας]

Μέρος Ι: Οι Νόμοι και οι Αρχές της Θεραπείας
Εισαγωγή
1: Ο άνθρωπος μέσα στο Περιβάλλον του
2: Τα τρία επίπεδα του ανθρώπινου όντος
Διανοητικό επίπεδο
Συγκινησιακό επίπεδο
Σωματικό επίπεδο
Ο ορισμός και το μέτρο της υγείας
3: Το ανθρώπινο ον λειτουργώντας ως ενιαίο σύνολο
4: Η ζωτική δύναμη από τη σκοπιά της σύγχρονης επιστήμης
5: Η ζωτική δύναμη στην ασθένεια
Βασικές έννοιες της Φυσικής
Ο αμυντικός μηχανισμός
6: Ο βασικός θεραπευτικός νόμος
Samuel Hahnemann
7: Ο θεραπευτικός παράγοντας στο δυναμικό επίπεδο
8: Δυναμική επίδραση της ασθένειας
Επίδραση οξείας ασθένειας
Καταπιεστικές θεραπείες
Εμβολιασμός
9: Προδιάθεση στην αρρώστια

Απόσπασμα από τα Περιεχόμενα του βιβλίου "Η Επιστήμη της Ομοιοπαθητικής" του κ. Γιώργου Βυθούλκα. 
http://www.vithoulkas.com/GR/the_science_of_homeopathy.html


Διανοητικό, Συγκινησιακό, Σωματικό επίπεδο.  Θυμίζει υπερβολικά την Καμπάλα.  Τα διάφορα σώματα του ανθρώπου που μαθαίνουμε στον εσωτερισμό. 

Να γιατί η Ομοιοπαθητική θεωρείται "Ολιστική" θεραπευτική.  Δεν ασχολείται με τα επιμέρους συμπτώματα της αρρώστιας.  Βλέπει τον άνθρωπο σε βάθος, σα σύνολο.  Εδώ υστερεί η κλασική ιατρική.

[suida]

H ψυχη ειναι ακομη για μας μια ξενη ΧΩΡΑ -απο την οποια περνουμε  ΕΜΜΕΣΕΣ
πληροφοριες με την μεσολαβησι λειτουργειων της συνειδησεως που υποκεινται
σε ΑΠΕΙΡΕΣ πιθανοτητες ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΩΝ.
Ο ασφαλεστερος δρομος ειναι απο ΕΞΩ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΣΑ.
Απο τοΣΩΜΑ προς την ΨΥΧΗ.
Αυτο ακολουθηται απο την ερευνα μεχρι να διαπιστωσουμε την υπαρξη
στοιχειωδων ΠΝΕΥΜΑΤΚΩΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ.
ΜΕΤΑ ακολουθειται η αντιστροφη μεθοδος
Και αυτο γιατι τα ψυχικα -πνευματικα γεγονοτα ειναι ΕΠΙΚΥΝΔΙΝΑ
                          ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΑ.
ΤΟΣΟ ΟΣΟ ΕΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ
   ΜΕ ΑΓΑΠΗ suida

[Ορφέας]

Ο ασφαλεστερος δρομος ειναι απο ΕΞΩ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΣΑ.
Απο τοΣΩΜΑ προς την ΨΥΧΗ.
Αυτο ακολουθηται απο την ερευνα μεχρι να διαπιστωσουμε την υπαρξη
στοιχειωδων ΠΝΕΥΜΑΤΚΩΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ.
ΜΕΤΑ ακολουθειται η αντιστροφη μεθοδος
Και αυτο γιατι τα ψυχικα -πνευματικα γεγονοτα ειναι ΕΠΙΚΥΝΔΙΝΑ
                          ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΑ.
ΤΟΣΟ ΟΣΟ ΕΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ
   ΜΕ ΑΓΑΠΗ suida

Για το "ασφαλέστερος" συμφωνώ βέβαια, με την προϋπόθεση ότι η προσέγγιση και αντίληψη του "ΕΞΩ ΚΟΣΜΟΥ" δεν γίνεται μόνον εμπειρικά - με τις αισθήσεις και μόνον -αλλά ως αρμονική συλλειτουργία αίσθησης και λογικής.

Παρότι ο Μυστικιστής θα βρισκόταν στην ανάγκη να υπερασπιστεί σθεναρά την αντίθετη ακριβώς διαδρομή, ενώ ο Αποκρυφιστής θα μειδιούσε, νοιώθοντας δικαιωμένος.

Προσωπικά θεωρώ ότι και οι δύο δρόμοι ενέχουν ισότιμους κινδύνους αλλά και ισόποσα αξιόλογα αποτελέσματα.
Βέβαια ο καθένας νομίζω ότι καλά θα κάνει να ακολουθήσει τον δρόμο που του ταιριάζει. Ίσως η μόνη χρήσιμη παραίνεση και άξια προσοχής συμβουλή, είναι η θέση που διατύπωσε η Ντιόν Φόρτσιουν, που συνιστά στον φύσει μυστικιστή να ασχοληθεί για κάποιο διάστημα εντατικά με τον αποκρυφισμό, ενώ στον αποκρυφιστή συνιστά να αφοσιωθεί κατ' αρχήν σε μυστικιστικές τεχνικές, ασκούμενος στην αρχή ουσιαστικά στον από μέσα προς τα έξω δρόμο.

[Rose]

Και αυτο γιατι τα ψυχικα -πνευματικα γεγονοτα ειναι ΕΠΙΚΥΝΔΙΝΑ
                          ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΑ.

Είναι όντως υποκειμενικά, αλλά η επικινδυνότητα μειώνεται όταν υπάρχει Οδηγός, δηλαδή κάποιος που να έχει προηγούμενη ανάλογη εμπειρία, και όταν υπάρχει ομάδα έρευνας αυτών των φαινομένων, όπου τα μέλη της μοιράζονται τις ανακαλύψεις, τα βιώματά τους, και τα «υποκειμενικά» συμπεράσματά τους.

[Κανένας]

Όσο διαβάζω την "Η Επιστήμη της Ομοιοπαθητικής", τόσο μένω έκπληκτος.  Στα αρχικά κεφάλαια, αντί για εξειδικευμένες γνώσεις ιατρικής, οι γνώσεις που παρουσιάζοντε έχουν καθαρά εσωτερικό περιεχόμενο. 

Συστήνω το βιβλίο αυτό ανεπιφύλακτα σε ανθρώπους που ασχολούνται με τον εσωτερισμό.

Ένα παράδειγμα:

«Η παιδεία θα έπρεπε να ακολουθεί μια πιο φυσική πορεία, με βάση γνωστά στάδια ωρίμανσης.  Έμφαση στην σωματική ανάπτυξη θα ‘πρεπε να δίνεται μεταξύ 7 και 12 ετών, στη συγκινησιακή μεταξύ 12 και 17 ετών και στη διανοητική μεταξύ 17 και 22 ετών.  Αντίθετα η παιδεία μας λειτουργεί στην τύχη, στηριγμένη συχνά σε πολιτικές μάλλον επιλογές, παρά στην αναγνώριση των φυσικών σταδίων εξέλιξης των μαθητών.  Αποτέλεσμα είναι η δημιουργία τελειοφοίτων με διαταραγμένο και εξασθενημένο συγκινησιακό επίπεδο.»

Απόσπασμα από το βιβλίο "Η Επιστήμη της Ομοιοπαθητικής" του κ. Γιώργου Βυθούλκα, σελίδα 36.

[Κανένας]

Υγεία είναι η ελευθερία από τον πόνο στο υλικό επίπεδο, ώστε αυτο να φτάνει σ' ένα επίπεδο ευφορίας.  Ελευθερία από το πάθος στο συγκινησιακό επίπεδο, που να έχει ως αποτέλεσμα μια δυναμική κατάσταση γαλήνης και ηρεμίας.  Και ελευθερία από τον εγωισμό στη διανοητική σφαίρα, που να οδηγεί στην πλήρη ταύτιση με την Αλήθεια.

Απόσπασμα από το βιβλίο "Η Επιστήμη της Ομοιοπαθητικής" του κ. Γιώργου Βυθούλκα, σελίδες 44-45.

[suida]

EKEINOΣ  ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΠΛΑΝΗΣ -ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ   ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ       

[Κανένας]

Νόμος του Hering: «Η θεραπεία προχωρά από πάνω προς τα κάτω, από μέσα προς τα έξω, από τα σπουδαιότερα όργανα προς τα λιγότερο σπουδαία και κατά την αντίθετη σειρά εμφάνισης των συμπτωμάτων».

Σ’ αυτό το νόμο μπορεί να προστεθεί ένα σπουδαίο πόρισμα: η βελτίωση αρχίζει από τα εσωτερικά επίπεδα, ενώ συγχρόνως εμφανίζεται μια απέκκριση ή ένα εξάνθημα στο δέρμα ή τους βλεννογόνους.
...............................
Κατά την πορεία της θεραπείας, ο αμυντικός μηχανισμός παρουσιάζει αλλαγές στη δονητική συχνότητα, η οποία κινείται προς όλο και περισσότερο περιφερειακά επίπεδα του οργανισμού.  Όταν η θεραπεία προχωρεί, εμφανίζονται συμπτώματα σε επίπεδα τα οποία είναι προοδευτικά όλο και λιγότερης ουσιαστικής σημασίας για την ελεύθερη έκφραση του ατόμου σε μία γεμάτη και δημιουργική ζωή.

Απόσπασμα από το βιβλίο "Η Επιστήμη της Ομοιοπαθητικής" του κ. Γιώργου Βυθούλκα, σελίδες 248-249.


Συνέβη σε ένα από τα άτομα που συνεργάστηκα με τεχνική ύπνωσης για επίλυση ψυχοσωματικών προβλημάτων (http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,13.msg6960.html#msg6960). 

Περίπου 10 ημέρες μετά την αρχή των διαλογισμών, εμφάνισε ένα μελανό σημάδι στο δέρμα (διαστάσεις περίπου 10 x 15 cm).  Οι κλασικοί γιατροί διέγνωσαν κάτι που ακούγεται παράξενα, είπαν ότι είναι «μη αναστρέψιμη κατάσταση» και σύστησαν τη χορήγηση κορτιζόνης, με σκοπό απλά να εμποδίσουν την εξάπλωση.  Έδωσαν μικρή πιθανότητα να αρχίσει να υποχωρεί το σημάδι μετά από 3 μήνες. 

Μόλις δύο μήνες έχουν περάσει, το σημάδι έχει σχεδόν εξαφανιστεί.

Επικοινώνησα με γνωστό μου ομοιοπαθητικό.  Μου επιβεβαίωσε ότι προφανώς οι διαλογισμοί που κάναμε λειτούργησαν σα θεραπεία, η οποία προκάλεσε την εμφάνιση του σημαδιού στο δέρμα.  Ακριβώς όπως θα περίμενε να λειτουργήσει μία ομοιοπαθητική θεραπεία.

[ΣΕΡΑΠΙΣ]

EQUILIBRIUM=ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ, ΓΙΑ ΟΛΑ, ίσες ροπές, από εντός προς τα έξω και από έξω προς τα μέσα, γιατί ούτε η ψυχή ούτε το σώμα είναι τέλεια (τετελεσμένα, ολόκληρα), δεν υπάρχει κάτι ολοκληρωμένο, στη φύση μας ακόμα, άποψη. Με το Νού, παρατήρηση και ανάλυση, ελέγχουμε τα εσωτερικά μυνήματα καθώς και τα εξωτερικά. Δεν απορίπτουμε αλλά δεν δεχόμαστε κιόλας.
Όσο για τους ευαίσθητους που αναφέρει η Roze777, η ζυγαριά των αιγυπτίων απαντά, ισόποση λογική με ισόποσο συναίσθημα, το υπέρμετρο συναίσθημα πρέπει να ισορροπήτε με λογική και η ψυχρή λογική με συναίσθημα. Γιατί το ών Άνθρωπος χρησιμοποιώντας μόνο το συναίσθημα, (το ένα ημισφαίριο) γίνεται έρμαιο, και χρησιμοποιώντας μόνο τη λογική, (το άλλο ημισφαίριο του αναλυτή μετασχηματιστή, εγκεφάλου μας) γίνεται "δολοφόνος", ενατίον των υπολοίπων.
Όλα τα άλλα που δημιουργούν ανισορροπίες (η ζυγαριά π.χ. να γέρνει προς τη μία η την άλλη κατεύθυνση) είναι αρχή ασθενειών (έλειψη σθένους) και νόσων.
Ο τελικός σκοπός, στόχος της γνώσης, επί της γης, είναι η μαθητεία της ισορροπίας των κόσμων, εντός και εκτός.

[Rose]

Ο τελικός σκοπός, στόχος της γνώσης, επί της γης, είναι η μαθητεία της ισορροπίας των κόσμων, εντός και εκτός.

Συμφωνώ αδελφέ μου... Αν κατανοήσουμε αυτές τις απλές αρχές, η δύσκολη ζωή μας, θα γίνει πολύ πιο εύκολη...

[Trithemius]

Ο τελικός σκοπός, στόχος της γνώσης, επί της γης, είναι η μαθητεία της ισορροπίας των κόσμων, εντός και εκτός.

Κάποτε είχα αναφερθεί στη μηδενική εντροπία του σύμπαντος ως γενικευμένη έκφραση της ισορροπίας του μητρικού διπόλου "καλό-κακό"...

Αρμονία καιι ισορροπία...

[Ορφέας]

Ο τελικός σκοπός, στόχος της γνώσης, επί της γης, είναι η μαθητεία της ισορροπίας των κόσμων, εντός και εκτός.

Κάποτε είχα αναφερθεί στη μηδενική εντροπία του σύμπαντος ως γενικευμένη έκφραση της ισορροπίας του μητρικού διπόλου "καλό-κακό"...

Αρμονία καιι ισορροπία...

Στο εκδηλωμένο σύμπαν κυριαρχεί η θετική εντροπία. Από κάθε πράξη - διεργασία τοπικά, αυξάνεται η εντροπία, σύμφωνα με τον νόμο της θερμοδυναμικής και με λίγα λόγια, απομακρύνεται το σύστημα ακόμα περισσότερο από το σημείο ισορροπίας. Υπάρχει όμως ένα μέγεθος, ένας παράγοντας στη φύση, που έχει αρνητική εντροπία και έτσι βοηθάει στην μείωση της αταξίας - εντροπίας και στην εναρμόνιση και ισορροπία του συστήματος. Αυτός ο παράγοντας είναι η Γνώση....

[Trithemius]

Αν και συμφωνούμε ως προς τη νομοταξία του σύμπαντος, στη δική μου οπτική, κάθε κοσμική εκδήλωση (σε οποιοδήποτε "πεδίο"), θα συμβάλλει είτε στην αύξηση, είτε στη μείωση της εντροπίας (με απώτερο στόχο τη μηδενική εντροπία). Θα ήθελα όμως περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη συμβολλή του παράγοντα "Γνώση" στο γενικότερο κοσμικό "δρώμενο". Σχετίζεται με το ότι Γνώση = Πληροφορία + Εμπειρία;

[ΣΕΡΑΠΙΣ]

Ενσυνείδητη πληροφορία, βίωμα.