"ΟΙ ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ"
Καταδικάζουμε απερίφραστα κάθε τρομοκρατική ενέργεια και κάθε μορφή βίας, που έχει για θύματα της αθώους πολίτες. Συμπάσχουμε ειλικρινά και συμπαραστεκόμαστε στις δύσκολες αυτές στιγμές σ'αυτά που βιώνει ο λαός των Η.Π.Α. .
Επιζητούμε την ανακάλυψη των ενόχων -διοργανωτών, εκτελεστών και ηθικών αυτουργών της αποτρόπαιας πράξης, της 11-09-2001, στην καρδιά των Η.Π.Α. .
Ενώ όμως ανακαλύπτονται ή δημιουργούνται οι αληθινοί ένοχοι του εγκλήματος, προστατεύονται και αποκρύπτονται οι πραγματικοί ένοχοι - ηθικοί αυτουργοί - ενάντια στον άνθρωπο και στον κόσμο.
Ηθικοί αυτουργοί είναι τα γνωστά άγνωστα κέντρα επιβολής της παγκοσμιοποίησης, που υπηρετεί τα σχέδια της παγκόσμιας κυριαρχίας μιας οικονομικής ολιγαρχίας.
Ηθικοί αυτουργοί είναι αυτοί που με αμετροέπεια, υποκρισία και μεροληψία, διαχειρίζονται τις τύχες των λαών, αυτοί που, στο όνομα του κέρδους, εφαρμόζουν δύο μέτρα και δύο σταθμά, προάγοντας την αδικία.
Ηθικοί αυτουργοί είναι αυτοί που εξέθρεψαν και όπλισαν τους λεγόμενους σήμερα τρομοκράτες, τον Σαντάμ, τον UCΚ, τον Μπίν Λάντεν κ.α., αυτοί που ωθούν σε ακραίες θέσεις ολόκληρους λαούς, διαιωνίζοντας την οφθαλμοφανή αδικία σε βάρος τους (Παλαιστίνη, Κύπρος, Κουρδιστάν, Τσετσενία, κλπ κλπ...)
Ηθικοί αυτουργοί είναι αυτοί, πού με τις ατυχείς τους επεμβάσεις και με τις αδικαιολόγητες εγκληματικές πράξεις των μυστικών τους υπηρεσιών, στη Χιλή, στο Ιράκ, στην Βραζιλία, στην Ελλάδα, στην Ουγγαρία, στο Ιράν, στο Αφγανιστάν, στην Ινδονησία, στην Τσεχοσλοβακία, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στις Φιλιππίνες και σε πλειάδα άλλων -υποτίθεται ελεύθερων χωρών- αδιαφορώντας για τη λαϊκή ετυμηγορία, ανέτρεπαν τους νόμιμα εκλεγμένους και επέβαλαν τις χειρότερες τυραννίες, καταπιέζοντας τους λαούς και εκμεταλλευόμενοι στυγνά τα αγαθά τους.
Έντρομοι παρακολουθούμε τις εξελίξεις, αφουγκραζόμαστε τους θανάσιμους ήχους των τύμπανων του πολέμου, που οδηγούν μια νέα Ναπολεόντεια εκστρατεία ενάντια στην Ανατολή, προπομπό των πετρελαϊκών -και όχι μόνο- συμφερόντων.
Ανήσυχοι νοιώθουμε την απομάκρυνση της ανθρωπότητας από τις αθάνατες Ελληνικές αξίες του ανθρωπισμού και την επιστροφή στον Ιουδαϊκό δογματισμό - γεγονός που υποδηλώνει τους δογματικούς, ίσως και φυσικούς μαγείρους - επιστροφή στο "οφθαλμόν αντί οφθαλμού", με αποτέλεσμα, όπως έλεγε ο Γκάντι, να κινδυνεύουμε να τυφλωθούμε τελικά όλοι. Σε τί άραγε θα ωφελούσε ο πολλαπλασιασμός των θυμάτων;
Το ηλικιωμένο ζευγάρι, θλιμμένο και αμίλητο μπροστά στη φωτογραφία του αδικοχαμένου γιου τους, έγραψε στον Μπους. "Αισθανόμαστε πως χρησιμοποιείτε το νεκρό γιο μας και εμάς τους ίδιους, για να κηρύξετε έναν πόλεμο ενάντια σε ανθρώπους σαν κι εμάς".
Οι βομβαρδισμοί άρχισαν, πρωτοξεκινώντας από τα Μ.Μ.Ε., για να πεισθούμε ότι μόνο έτσι θα καταπολεμηθεί η τυφλή βία. "Τυφλή βία είναι ο θάνατος και το χάος που εξαπολύθηκαν την Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου στη Ν. Υόρκη και στην Ουάσιγκτον. Ψυχρή βία είναι ο καθημερινός θάνατος Ιρακινών εξαιτίας των οικονομικών κυρώσεων που έχουν επιβάλλει οι Η.Π.Α.", έγραψε ο Κόλμαν Μακάρθι.
"Τα ελεγχόμενα Μ.Μ.Ε. προσπαθούν να μας καταστήσουν συνένοχους -ομοφωνία το λένε- στην επιβαλλόμενη εκστρατεία. Διαμορφώνεται η ομοφωνία της ηθικοποιητικής ρητορείας, ως προκάλυμμα της πραγματικότητας", μας πληροφορεί ο Σ. Σόνταγκ. Οι δημοσκοπήσεις περί ομοφωνίας μας καθιστούν άβουλους αποδέκτες των ήδη ειλημμένων αποφάσεων.
Την φωνή των λαών έκραζε ο Ρίτσαρντ Χάργουντ όταν έγραφε: "Αφήστε τις δημοσκοπήσεις και τους πολέμους και ξαναδώστε μας χώρο να σκεφτούμε". Κι όμως, αυτοί μας πείθουν ότι στο όνομά μας, δρουν και ενεργούν ενάντια σε ανθρώπους. "Θα νοιώθαμε αποτροπιασμό όμως αν είχαμε την παραμικρή ιδέα του τι γίνεται στο όνομα μας", ακούγεται αδύναμα η φωνή του Ν. Τσόμσκι, πνιγμένη μέσα στο βουητό της στρατοκρατικής προπαρασκευής.
Σε τι θα ωφελούσε ο πολλαπλασιασμός των θυμάτων; "Οφθαλμόν αντί οφθαλμού", αυτή είναι η πιο επείγουσα ανάγκη για την ανθρωπότητα; Την απάντηση την έγραψε ο 'Εντουαρτ Χέρμαν: "Η πιο επείγουσα ανάγκη είναι να χαλιναγωγηθεί η γενεσιουργός δύναμη, δηλαδή η μαινόμενη αυτοκρατορία."
Υ.Γ.: Το κείμενο γράφτηκε από τον παραθέτοντα, μετά τα γεγονότα της 11-9-01 και δημοσιεύθηκε στο τεύχος Νοεμβρίου - Δεκεμβρίου του 2001, του εντύπου της "Ελληνικής Εταιρείας Απόλλων".
