Μήπως είσαι Ψυχοπαθής?

[Rose]

Όποιος λοιπόν νομίζει ότι είναι ψυχικά απόλυτα υγιής, ότι η κρίση του είναι απόλυτα λογική και δεν επιρεάζεται από το συναίσθημα, ένστικτά, πάθη και κόμπλεξ, ότι είναι χαλαρός και ευτυχισμένος, ας σηκώσει το χέρι του.  Ή καλύτερα ας ψηφίσει ΟΧΙ.

Είσαι απίστευτος...  Θα μας καταφέρεις όλους να παραδεχτούμε πως είμαστε Ψυχοπαθείς... 

Γιατί δεν αντικαθιστάς το ερώτημά σου...

"Μήπως είσαι Ψυχοπαθής" με το "Πιστεύεις πως είσαι απόλυτα ψυχικά (ψυχολογικά) υγιής"

Νομίζω πως τότε οι περισσότεροι αν όχι όλοι θα συμφωνήσουν μαζί σου...

[Κανένας]

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην επηρεάζεται η κρίση του, κάποιες στιγμές, από την συναισθηματική του φόρτιση... π.χ. Ο λαός λέει πως "ο 'Ερωτας είναι Τυφλός" δηλαδή, πως δεν δρούμε με την λογική μας όταν είμαστε ερωτευμένοι.  Επίσης όταν ο άνθρωπος θυμώνει, όταν οργίζεται, ανισοροπεί, το συναίσθημα και τα ζωώδη ένστικτα κυριαρχούν στον ψυχισμό του..."

Αυτό είναι ένα καλό παράδειγμα όπου ο ψυχισμός μας δεν είναι ισοροπημένος και επιρεάζεται η κρίση μας.  Στο παράδειγμα αυτό υπάρχει συγκεκριμένη εξωτερική αιτία για αυτή την ανισοροπία.  πχ ερωτευόμαστε, μας χτυπάει κάποιος και θυμώνουμε κτλ.  Εδώ είμαστε κάπως δικαιολογημένοι για τη συμπεριφορά μας, είμαστε "φυσιολογικοί", δεν είμαστε ψυχοπαθείς.

Όσο όμως παρατηρούμε ανισοροπία στον ψυχισμό αναίτια, χωρίς να υπάρχει εξωτερικο ερέθισμα, τόσο προχωρούμε στο να διαγνώσουμε ψυχοπάθεια.  πχ είμαστε πάρα πολύ ευέξαπτοι, με το παραμικρό θυμώνουμε και επιτηθόμαστε στον άλλο.  Έχουμε κατάθλιψη, στεναχώρια, άγχος, ανασφάλεια χωρίς συγκεκριμένο λόγο. 

Η αναίτια στεναχώρια και η δυστυχία είναι τα συμπτώματα που μας κάνουν να διαγνώσουμε την ψυχική ασθένεια και να φροντίσουμε για τη θεραπεία. 

Ακόμα κι έτσι όμως, πάλι δεν είναι απλά τα πράγματα.  Ο ευέξαπτος σπάνια το παραδέχεται.  Απλά πιστεύει ότι οι άλλοι πάντα φταίνε και του δημιουργούνε προβλήματα.  Αυτός που πέφτει σε κατάθλιψη, θα βρεί μία εξωτερική αιτία να αποδώσει την κατάστασή του. 

Όταν σταματήσουμε να ψάχνουμε εξωτερικά αίτια για όλα μας τα προβλήματα ("εξωτερισμός"), όταν αρχίσουμε να κοιτάμε εσωτερικά για να εντοπίσουμε τα προβλήματα, τότε κάνουμε το πρώτο σημαντικό βήμα στον Εσωτερισμό.

[Rose]

http://www.simerini.com.cy/nqcontent.cfm?a_id=7854

H ψυχοπάθεια και τα συμπτώματά της

Tου δρα Aνδρέα Σπανού*

H ψυχοπάθεια είναι μία εκ των πιο επιστημονικά «προκλητικών» ψυχολογικών δυσλειτουργιών που συμπεριλαμβάνονται σε επιστημονικές έρευνες, βιβλιογραφίες και κλινικές αναλύσεις δύο σχεδόν αιώνων στην ψυχολογία. O πιο συνήθης όρος, όμως, που χρησιμοποιείται πλέον για την ψυχοπάθεια είναι η Δυσλειτουργία Aντικοινωνικής Προσωπικότητας (Antisocial Personality Disorder ή APSD). Kατ’ αρχήν θα αναφερθώ στην έννοια αυτού του όρου και δυσλειτουργίας όπως εννοείται επιστημονικά, βάσει του επιστήμονα καθηγητού Kλινικής Ψυχολογίας D.S. Holmes (1994).

Eξήγηση και βασικότερα συμπτώματα

A. Tο βασικότερο χαρακτηριστικό σύμπτωμα της Δυσλειτουργίας Aντικοινωνικής Προσωπικότητας (ψυχοπαθούς προσωπικότητας) είναι η έλλειψη ενοχής, ικανότητας αίσθησης ενοχής και μηδαμινής ή/και ανύπαρκτης φυσιολογικής ψυχολογικής έντασης και αντίδρασης στην καθημερινή ζωή. Eπί παραδείγματι, εάν ένα άτομο που είναι ψυχοπαθής διαπράξει ένα έγκλημα, ή συμπεριφερθεί με ένα είδος αντικοινωνικής συμπεριφοράς - που επηρεάζει άλλους αρνητικά - το άτομο αυτό δε δείχνει οποιουδήποτε είδους ενοχή, ψυχολογική ένταση ή μετάνοια για την πράξη του. Eπιπλέον, λόγω του ότι σε ένα δυσλειτουργικό άτομο τέτοιας φύσης δε διαφαίνεται η δυνατότητα του ψυχολογικού αυτοελέγχου, έτσι ώστε να συγκρατεί τις όποιες αντικοινωνικές ορμές του, ένα τέτοιο άτομο λειτουργεί και φαίνεται ως «χαλαρό», ήρεμο, αυθόρμητο και χαρακτηρίζεται από ένα είδος κακίας στη σκέψη, αντίληψη και διάθεση έναντι των άλλων και γενικά της ζωής.

B. Tο δεύτερο βασικότερο σύμπτωμα της ψυχοπαθούς προσωπικότητας είναι ένα είδος ανεξέλεγκτου πόθου περί έντονης ανάγκης ηδονιστικής ικανοποίησης. Aυτή η ανεξέλεγκτη ψυχολογική ορμή τους/τις ωθεί στο να αποκτούν εκείνο που επιθυμούν, έτσι ώστε να ικανοποιηθούν χωρίς αίσθηση ενοχής περί των συνεπειών στα άτομα που θα στιγματίσουν ως στόχους για να χρησιμοποιήσουν γι’ αυτά που θέλουν. Aυτό το χαρακτηριστικό της δυσλειτουργικής συμπεριφοράς τους, συνήθως τους/τις οδηγεί στο να βλάψουν άτομα στην κοινωνία που ζουν.

Γ. Tο τρίτο - μεταξύ άλλων - εκ των βασικοτέρων συμπτωμάτων συμπεριλαμβάνει την επιπολαιότητα έκφρασης περί αισθημάτων άνευ ικανότητας αισθηματικής προσκόλλησης στα άτομα που είναι οι δέκτες αυτών των αισθημάτων. Δηλαδή, αυτές οι προσωπικότητες ανθρώπων, συνήθως εκφράζονται με αισθήματα αγάπης έναντι «στόχων», αλλά η συμπεριφορά τους δείχνει ακριβώς το αντίθετο (π.χ. εκδικητική συμπεριφορά, μίσος, κτλ.). Eπί παραδείγματι, ένα άτομο το οποίο έχει δυσλειτουργία αντικοινωνικής προσωπικότητας, δύναται να έχει αναρίθμητες σεξουαλικές σχέσεις, αλλά αυτές οι σχέσεις έρχονται και παρέρχονται χωρίς οποιαδήποτε επίδραση στο άτομο αυτό με οποιονδήποτε τρόπο. Eίναι απλά ένας τρόπος αυτοϊκανοποίησης. Eπίσης, ένα άλλο παράδειγμα πιθανών χαρακτηριστικών, στο είδος αυτής της δυσλειτουργίας, είναι ότι εάν κάτι το οποίο τα αντικοινωνικά / ψυχοπαθητικά άτομα στοχεύουν να αποκτήσουν και δεν το αποκτήσουν, ή απλά δεν τους δοθεί (π.χ. χρήματα, απόρριψη από πιθανή σχέση κτλ.), είναι πιθανόν τα άτομα αυτά να μετατραπούν σε πραγματικό εφιάλτη για τους στόχους (π.χ. άλλο ή/και άλλα άτομα) που έχουν επιλεγεί - εάν το επίπεδο της μάθησης είναι σε προχωρημένο βαθμό.

Eπικίνδυνα

Bάσει της προαναφερθείσας ερευνητικής πηγής, είναι χαρακτηριστικό το ότι αυτά τα άτομα συνήθως προκαλουν ζημιά (π.χ. ψυχολογική, σωματική) στα άτομα γύρω τους, ή/και στα άτομα που απλά συνδέονται μαζί τους, είτε συναισθηματικά, ψυχολογικά, είτε ακόμα και οικονομικά. O συνήθης κανόνας είναι ότι αυτά τα άτομα δεν είναι σωματικώς βίαια, αλλά σε προχωρημένου επιπέδου αυτού του είδους της δυσλειτουργίας δύναται να γίνουν επικίνδυνα (π.χ. σοβαρής μορφής κοινωνική επιθετικότητα, ανεξέλεγκτη εγκληματικότητα, συνεχής τάση προς πρόκληση σωματικής ή/και ψυχολογικής ζημιάς σε άλλα άτομα κτλ.).

Iστορικά, ο όρος Δυσλειτουργία Aντικοινωνικής Προσωπικότητας (Antisocial Personality Disorder / APD ή APSD), έχει εξελιχθεί μέσα από τέσσερα κυρίως στάδια επιστημονικής εξέλιξης ορολογίας. Aρχικά ο όρος αυτός δημιουργήθηκε από το συμπέρασμα ότι υπήρχε ένα είδος δυσλειτουργίας όπου άνθρωποι συμπεριφέρονται παράλογα ή ανάρμοστα, αλλά δεν είχαν οποιαδήποτε συμπτώματα άλλου είδους ψυχολογικής ή/και ψυχιατρικής δυσλειτουργίας/πάθησης. Aυτό το είδος παραφροσύνης αναφέρεται στη Λατινική ως manie sans delire (Pinel, 1806), δηλαδή παραφροσύνη άνευ παραληρήματος (lat: delire *eng: delirium *ελλ.: παραλήρημα). Eπιπλέον, βάσει του Prichard (1835) η όλη κατάσταση αναφέρεται και ως ηθική παραφροσύνη λόγω της ανάρμοστης συμπεριφοράς που συμπεριελάμβανε στοιχεία συμπεριφοράς όπως τα ψέματα, οι απάτες, οι κλοπές κτλ.

H δεύτερη φάση της εξέλιξης του όρου ψυχοπάθεια έλαβε μέρος όταν είχε γίνει πλέον αποδεκτή η ακαδημαϊκή και επιστημονική εισήγηση ότι η συγκεκριμένη αυτή δυσλειτουργία οφειλόταν σε οργανική ελαττωματικότητα στα μέρη του βιολογικού οργανισμού του ανθρώπου που είχαν αλληλένδετη συσχέτιση με τη λειτουργία των μελών του μυαλού, αρμοδίων για τη φυσιολογική λειτουργία ηθικής συμπεριφοράς. O πρώτος δε επίσημος όρος, για τα άτομα αυτού του είδους της δυσλειτουργίας, ήταν απλά ψυχοπαθής (Koch, 1891).

H έρευνα

Παραταύτα, κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, δεκαετίες του 1930 και 1940, το επίκεντρο της έρευνας περί της δυσλειτουργίας αυτής μεταφέρθηκε από το νευροφυσιολογικό τομέα στον ψυχολογικό και κοινωνικό τομέα, και η κύρια έμφαση είχε δοθεί στο πώς κοινωνικά και ψυχολογικά συνδέεται η ανάπτυξη της δυσλειτουργίας αυτής στον άνθρωπο. Bάσει αυτής της ιστορικής μεταφοράς της ερευνητικής έμφασης, υιοθετήθηκε ακόμα ένας όρος συνώνυμος του ψυχοπαθή, αυτός του κοινωνι(κ)οπαθή (Sociopath). Πρόσφατα, όμως, στην ιστορία της εξέλιξης των διαγνωστικών μεθόδων της ψυχολογίας, οι όροι ψυχοπαθής και κοινωνιοπαθής ή κοινωνικοπαθής, έχουν απαλειφθεί και αντί αυτών χρησιμοποιείται πλέον κλινικά ο όρος Δυσλειτουργία Aντικοινωνικής Προσωπικότητας. Eπίσης, στο όλο φάσμα της ψυχολογίας λαμβάνονται όλα πλέον υπόψη, έτσι ώστε να διαγνωσθεί ορθά ένα άτομο υπό την επήρεια αυτού του είδους της δυσλειτουργίας από τη νευροψυχολογική / νευροφυσιολογική πτυχή έως την ψυχαναλυτική και κοινωνική πτυχή της ζωής και γενικής λειτουργίας του ατόμου.

Tα κλινικά διαγνωστικά κριτήρια της δυσλειτουργίας αντικοινωνικής προσωπικότητας (βάσει του Dunner, 1997/II), συμπεριλαμβάνουν την παιδική και την ενήλικη ζωή του ανθρώπου. Eπί παραδείγματι, μεταξύ άλλων, ένα συγκεκριμένο κλινικό κριτήριο αφορά στην προ της ηλικίας των 15 ετών χρονική περίοδο, κατά τη διάρκεια της οποίας το άτομο πρέπει να είχε φανερώσει προχωρημένου σταδίου δυσλειτουργική διαγωγή στη συμπεριφορά του (π.χ. σκληρότητα και κακοποίηση έναντι ζώων, φυγοπονία, κλεψιές, προβλήματα με τον νόμο, συμπεριφορά με χαρακτηριστικό την κακία έναντι άλλων ατόμων, κτλ.). Στην εφηβική και ενήλικη ζωή, μετά τα 15 χρόνια της ηλικίας, τα κλινικά κριτήρια για διάγνωση δυσλειτουργίας αντικοινωνικής προσωπικότητας βασίζονται στον κανόνα της καταπάτησης των δικαιωμάτων άλλων ανθρώπων και την ασυνειδησία προς τη σημασία του σέβεσθαι αυτά τα δικαιώματα των άλλων ατόμων. Συνοπτικά τα κλινικά κριτήρια βασίζονται κυρίως ως προς το εάν κάποιο είδος συμπεριφοράς έχει σοβαρό αρνητικό αντίκτυπο στην ευημερία των άλλων ανθρώπων και της κοινωνίας γενικότερα. Eίναι επιπλέον σημαντικό ότι η συγκεκριμένη δυσλειτουργία συνήθως συνυπάρχει και με άλλου είδους κλινικές ψυχολογικές ή και ψυχιατρικές δυσλειτουργίες με τα πιο συχνά παραδείγματα, αυτά των δυσλειτουργιών ψυχολογικής έντασης και της κατάχρησης και εθισμού σε ουσίες. Παραταύτα, στις HΠA, έρευνες εισηγούνται ότι άτομα τα οποία έχουν συγγένεια πρώτου βαθμού με άτομα τα οποία αντιμετωπίζουν κατάσταση δυσλειτουργίας αντικοινωνικής προσωπικότητας, έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα στο να αναπτύξουν αντικοινωνικές συμπεριφορές και εθισμό και κατάχρηση ουσιών, από άτομα που δεν έχουν τέτοιου είδους ιστορικό δυσλειτουργίας στην οικογένειά τους.

Διάγνωση

Φυσικά, οφείλω να αναφέρω ότι η διάγνωση της αντικοινωνικής δυσλειτουργίας προσωπικότητας είναι μια λεπτομερής και πολλές φορές χρονοβόρα διαδικασία και βασίζεται σε μια σειρά από διαγνωστικές ψυχολογικές έρευνες και αναλύσεις, όπως επίσης και επαγγελματική συνεργασία (professional consultation) μεταξύ ψυχολόγων και ψυχιάτρων όπου εξετάζονται όλα τα κριτήρια και από τις δύο αυτές επιστήμες, έτσι ώστε να διαγνωσθεί ορθά η ύπαρξη ή όχι της συγκεκριμένης δυσλειτουργίας ή εάν αφορά παρόμοια δυσλειτουργία ή όχι, ή εάν αφορά απόλυτα ιατρικές / νευροχημικές και ορμονικές πτυχές του ανθρώπου.

Tα επιστημονικά συμπεράσματα περί της προέλευσης ή και ανάπτυξης της συγκεκριμένης δυσλειτουργίας αφορούν στην πιθανή γενετική προέλευσή της ή τη σταδιακή ανάπτυξή της, οικογενειακά ή και κοινωνικά. Όμως, το σίγουρο είναι ότι γι’ αυτήν τη συγκεκριμένη δυσλειτουργία, όπως και για τόσα άλλα πολύπλοκα είδη δυσλειτουργιών (π.χ. οι υποκατηγορίες των ειδών της σχιζοφρένειας κτλ.), πλέον, αναμένουμε στην ψυχολογία τα αποτελέσματα της ανάλυσης του γενετικού κώδικα του ανθρώπου που αδιαμφισβήτητα θα απαντήσει σε αναρίθμητες ερωτήσεις περί αμέτρητων πτυχών του ανθρώπινου ψυχολογικού οργανισμού.

* O δρ Aνδρέας Σπανός είναι Kλινικός και Σύμβουλος Ψυχολόγος, Kοινωνιολόγος

Επιπλέον πηγές για την Ψυχοπάθεια....

http://users.auth.gr/~avdie/Psycho_trans.htm

http://www2.ellinogermaniki.gr/ep/socrates/phase-II/Lexikops.htm

[Rose]

http://www.freechristians.com/FC_Greece/horizontal/greek_articles_jurassicpark_b.htm


Γιατί οι περισσότεροι πολιτικοί είναι... ψυχοπαθείς

Το ότι η ανθρωπότητα κινείται, χωρίς επιστροφή, μακρυά απο το ζωόδες παρελθόν της και προς το δοξασμένο μέλλον της πλήρους ανθρώπινης ύπαρξης, φαίνεται και απο το γεγονός ότι η οριζόντια συνειδητικότητα αναγνωρίζεται απο την επιστήμη ως το νέο μέτρο όσον αφορά την αξιολόγηση της ψυχικής υγείας των ανθρώπων. Με άλλα λόγια, αποτελεί θέμα χρόνου για όλα τα ζωόδη χαρακτηριστικά, όπως η επιθετικότητα, η βία, η απληστία, η εξουσιομανία, ο έλεγχος, η εκμετάλευση, η ανταγωνιστικότητα, κλπ, να αντιμετωπισθούν ως συμπτώματα ψυχικής νόσου. Έτσι θα πάψουν να θεωρούνται ως «αξίες», όπως δηλαδή γίνεται σήμερα, ιδιαίτερα στις καπιταλιστικές κοινωνίες.

Όπως εξηγεί ο Krossa, στους περισσότερους ανθρώπους το εξελικτικά νεώτερο μπροστινό μέρος του φλοιού ( prefrontal-cortex ), λειτουργεί με τέτοιον τρόπο ώστε να περιορίζει ή και να σταματάει εντελώς τα βίαια ζωόδη ένστικτα που προέρχονται απο εξελικτικά αρχαιότερα τμήματα του εγκεφάλου. Το  μπροστινό αυτό τμήμα του εγκεφάλου, το οποίο εξελίχθηκε σχετικά πρόσφατα στο ανθρώπινο είδος, είναι ποιοτικά πολύ καλύτερο απο τα υπόλοιπα τμήματα του εγκεφάλου. Εύλογα λοιπόν, ο προμετωπιαίος φλοιός prefrontal-cortex και γενικότερα ο ανώτερος εγκέφαλος cerebral cortex θεωρείται και ως το πιό «ανθρώπινο» τμήμα του εγκεφάλου καθώς ταυτίζεται με τα ανώτερα συναισθήματα της ελευθερίας και της «ανθρωπιάς».

Όπως όμως αναγνωρίζει η ψυχιατρική επιστήμη,  σε ορισμένους ανθρώπους υπάρχει σοβαρή έλλειψη δραστηριότητας στον προμετωπιαίο φλοιό τους, το οποίο μεταφράζεται σε έλλειψη εκείνων των ανώτερων ανθρώπινων συναισθημάτων και λειτουργιών ( π.χ οίκτος ) που ασκούν βέτο στα βίαια «ζωόδη» ένστικτα που πηγάζουν κυρίως απο τον ερπετώδη εγκέφαλο.

Ο ερευνητής νευροβιολόγος/ψυχίατρος Robert Hare, ο οποίος θεωρείται αυθεντία στον τομέα της ψυχοπάθειας, γράφει ότι ο όρος ψυχοπάθεια περιγράφει εκείνους τους ανθρώπους που συμπεριφέρονται με τη νοοτροπία αιμοβόρων θηρίων. Οι ψυχοπαθείς άνθρωποι, βασικά υποφέρουν απο την περιορισμένη λειτουργία του μπροστινού τμήματος του φλοιού και ως αποτέλεσμα αδυνατούν να ελέγξουν τα ζωόδη βίαια ενστικτά τους. Σε μία μελέτη του με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Τα μυστικά του μυαλού – Χωρίς Συνείδηση, Χωρίς Ενοχή», ο Hare αναφέρει μεταξύ άλλων και ότι «οι ψυχοπαθείς δεν δημιουργούν υγιείς ή βαθειές σχέσεις, συχνά πληγώνουν με αδίστακτο τρόπο άλλους ανθρώπους, ακόμα και δικούς τους». Επιπλέον, σύμφωνα πάντα με τα πορίσματα της έρευνας του Hare, «πολλοί ψυχοπαθείς άνθρωποι αποκτάνε πλούτο και επιτυχία ως καρριερίστες που δεν διστάζουν να εκμεταλεύονται όποιους βρεθούν μπροστά τους, είτε ως ‘τσαμπουκάδες’ σε επαγγελματικά αθλητικά σωματείς ( π.χ φούτμπωλ, ράγκμπυ, κλπ ) είτε ως ασυνείδητοι πολιτικοί. Είτε είναι εγκληματίες είτε είναι καρριερίστες, όλοι οι ψυχοπαθείς άνθρωποι έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό την σοβαρή έλλειψη εμπάθειας, συμπόνοιας, μετάνοιας, ή ενοχής για το κακό που προξενούν σε άλλους» (24).

Οι διαπιστώσεις του Hare γίνονται ακόμα πιό ενδιαφέρουσες όταν συνδυασθούν με τα πορίσματα μίας άλλης έρευνας, ενός Σκωτσέζου ψυχολόγου, ο οποίος απέδειξε ότι οι πολιτικοί παρουσιάζουν παρόμοια ασυνείδητη συμπεριφορά με τους ψυχοπαθείς εγκληματίες! Η εν λόγω έρευνα διήρκησε τρία ολόκληρα χρόνια και έκανε αίσθηση όταν τα πορισματά της παρουσιάσθηκαν στο ετήσιο συνέδριο του British Psychological Society (25). Σύμφωνα με την έρευνα αυτή «οι πολιτικοί παρουσιάζουν σε σημαντικό βαθμό, παρόμοια στοιχεία συμπεριφοράς με ψυχοπαθείς εγκληματίες». Και τα σχόλια του Krossa: «Οι πολιτικοί ως ψυχοπαθείς – αυτό θα ακουγόταν ξεκαρδιστικό εαν δεν αναλογιζόμασταν τον ανείπωτο πόνο και ζημιά που τέτοιοι άνθρωποι προκαλούν στο λαό που βρίσκεται στα κάτω σκαλοπάτια της ιεραρχικής κοινωνίας που ζούμε». Ο Krossa στη συνέχεια επισημαίνει ότι επειδή στο παρελθόν η ψυχοπάθεια είχε ταυτισθεί μονάχα με τις ακραίες μορφές εγκληματικής συμπεριφοράς ( serial killers, κλπ ), δημιουργήθηκε μία μονόπλευρη αντίληψη της ψυχοπάθειας με αποτέλεσμα η επιστημονική κοινότητα να αγνοεί άλλες μορφές ψυχοπαθητικής συμπεριφοράς απο «νομοταγείς πολίτες», οι οποίες μορφές ψυχοπάθειας μπορεί μεν να είναι φαινομενικά μη-βίαιες, αλλά που στην πραγματικότητα αποδεικνύονται ως εξίσου απάνθρωπες και βάναυσες.

Ο Hare υπολογίζει ότι τουλάχιστον το 1% του πληθυσμού υποφέρει απο ψυχοπαθητικές τάσεις εξαιτίας της σοβαρής υπολειτουργίας του μπροστινού τμήματος του cerebral cortex του εγκεφάλου τους. Απο το 1% του πληθυσμού, σύμφωνα πάντα με τις εκτιμήσεις του Hare, μονάχα ένας στους 40.000 εξελίσσεται σε επικίνδυνο εγκληματία τύπου serial killer. Το ερώτημα που εύλογα προκύπτει είναι τί γίνεται με τους υπόλοιπους 39.999 ψυχοπαθείς; Πιστεύω ότι πολλοί απο αυτούς «ελκύονται» σε καρριέρες ή σε θέσεις εξουσίας απο όπου μπορούν να εκφράζουν ανεξέλεγκτα την ψυχοπαθειά τους. Για τον Krossa τα ποσοστά που αναφέρει ο Hare είναι ενδεικτικά της άρρωστης κοινωνίας στην οποία ζούμε: «Πέρα απο τους ελάχιστους ψυχοπαθείς ανθρώπους που εξελίσσονται σε ‘επικίνδυνοι εγκληματίες’, η τεράστεια πλειοψηφία των ψυχοπαθών κυκλοφορούν αναμεσά μας ως φυσιολογικοί άνθρωποι, οι οποίοι όμως συστηματικά πληγώνουν, εξουσιάζουν ή εκμεταλεύονται ανθρώπους γύρω τους, συχνά με απάνθρωπους τρόπους, χωρίς κανένα δισταγμό και χωρίς κανένα ίχνος ενοχής. Η κατηγορία των ψυχοπαθών ανθρώπων συμπεριλαμβάνει και όλους αυτούς τους άκαρδους διευθυντές επιχειρήσεων/εταιριών καθώς και άλλου είδους ηγετικές μορφές που σκαρφαλώνουν ‘πατώντας επάνω σε πτώματα’ τα ιεραρχικά σκαλοπάτια της κάθετης κοινωνίας μας».

Θεσμοποιημένη ψυχοπάθεια

Η σοφία του λαού μας αποδεικνύεται για άλλη μία φορά ως «επιστημονικά ορθή», όταν λέει ότι «δεν μπορείς να πας ψηλά με το σταυρό στο χέρι». Απο όλες τις παραπάνω διαπιστώσεις προκύπτουν και νέα ερωτήματα. Μήπως τελικά η δίψα της εξουσίας και της «επιτυχίας» είναι σύμπτωμα ψυχοπάθειας; Το ζωόδες σύστημα αξιών της Κάθετης Τάξης φαίνεται ειδικά σχεδιασμένο να ανταμοίβει όσους ανθρώπους καταφέρνουν να επιβληθούν στον ανελέητο αγώνα της επιβίωσης των ισχυρών. Στην αδυσώπητη αρένα της επαγγελματικής επιτυχίας, η ψυχοπαθητική συμπεριφορά αποτελεί πρωτέρημα η δε ανθρώπινη συμπεριφοράαποτελεί μειονέκτημα. Γιαυτό και οι τίμιοι άνθρωποι θεωρούνται «κορόϊδα» και «μαλάκες».

Δυστυχώς όμως αντί για μαλάκες, «οι υψηλόβαθμες θέσεις της ιεραρχικής μας κοινωνίας φαίνεται να είναι στελεχωμένες απο ψυχοπαθείς ανθρώπους. Αυτό ίσως να εξηγεί σε διάφορες περιπτώσεις την ασυνείδητη βαναυσότητα των ανθρώπων που κατέχουν τέτοιες θέσεις. Υψηλόβαθμες ιεραρχικές θέσεις συχνά απαιτούν το είδος των ανθρώπων που είναι σκληρόκαρδοι, αδίστακτοι, απάνθρωποι, ασυνείδητοι, επιθετικοί, ακόμα και βάναυσοι στον τρόπο με τον οποίον μεταχειρίζονται τους συνανθρώπους τους. Αυτά τα χαρακτηριστικά θεωρούνται ως αναγκαία για να μπορούν οι διάφοροι υψηλόβαθμοι να επιβάλλουν στους κατωτέρους τους τις εργασιακές συνθήκες που επιτάσσει η επιθυμητή παραγωγικότητα» 

«Τα προσόντα που θεωρούνται αναγκαία στις υψηλόβαθμες θέσεις ιεραρχικών οργανισμών συχνά δεν έχουν καμμία σχέση με την ανθρωπιά ή τον ανθρωπισμό... Δυστυχώς τέτοιου είδους ιεραρχικές θέσεις συχνά λειτουργούν με σκοπό να υπηρετούν την ανταγωνιστικότητα και το κέρδος με ελάχιστη έγνοια για τις ανάγκες των εργατών ή χαμηλόβαθμων στελεχών. Γιαυτό όταν προκύψει -  ή με πρόφαση - κάποιας οικονομικής κρίσης βλέπουμε μεγάλες  εταιρίες να απολύουν χιλιάδες εργαζομένων ενώ διατηρούν τους φουσκωμένους μισθούς για τα υψηλόβαθμα στελέχη και φυσικά τα αυξημένα κέρδη για τους μεγαλομετόχους».

Πριν παρεξηγηθεί, ο Krossa σπεύδει να διευκρινήσει: «Δεν ισχυρίζομαι βέβαια ότι όλοι όσοι κατέχουν υψηλόβαθμες θέσεις σε ιεραρχικούς οργανισμούς είναι ψυχοπαθείς, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι όσοι σκαρφαλώνουν ανταγωνιστικά σε θέσεις όπου ως ‘ανώτεροι’ μπορούν να ελέγχουν τους ‘κατωτέρους’ τους, απλά εκφράζουν ζωόδεις τάσεις και ένστικτα. Είτε είναι ψυχοπαθητική είτε όχι, τέτοιου είδους ζωόδη/ερπετώδη συμπεριφορά απέχει πολύ απο την ανθρωπιά. Το να σκαρφαλώνουν κάποιοι άνθρωποι ιεραρχικές θέσεις επάνω απο άλλους ώστε να ασκούν επάνω τους εξουσία, εξαθλιώνει και απ-ανθρωπίζει τόσο τους εξουσιαζόμενους όσο και τους εξουσιαστές. Αυτό είναι κατακριτέο. Εάν κυρίως επιθετικοί άνθρωποι καταφέρνουν να σκαρφαλώσουν τις ιεραρχικές θέσεις έναντι άλλων ‘ανταγωνιστών’ τους, τότε –σύμφωνα με τα πορίσματα όλων αυτών των ερευνών επάνω στο ζήτημα της ψυχοπαθητικής συμπεριφοράς – δεν αποκλείεται να έχουμε τα χειρότερα είδη ανθρώπων στην κορυφή της κοινωνίας μας»

Συνιστώ σε όποιους αναγνώστες κατέχουν κάποια υψηλόβαθμη θέση, και παρεξηγούνται εύκολα, να μην διαβάσουν τα όσα γράφει στη συνέχεια ο αμείληκτος Krossa: «Πολλοί απο αυτούς τους σκαρφαλωτές ιεραρχικών θέσεων πιθανότατα είναι τα πιό θηριώδη ζωόδη, ακόμα και ψυχοπαθητικά μέλη της κοινωνίας μας. Αντί η ιεραρχία να αποκαλύπτει τους καλύτερους της κοινωνίας, πιθανότατα αποκαλύπτει τους χειρότερους, δηλαδή εκείνους που είτε αδυνατούν είτε δεν θέλουν να ελέγξουν τα θηριώδη ενστικτά τους... Οι ιεραρχικά οργανωμένες κοινωνίες και θεσμοί αποτελούν ένα κατεξοχήν παράδειγμα του παραδόξου για το οποίο μίλησε ο Ιησούς όταν είπε ‘οι έσχατοι έσονται πρώτοι οι δε πρώτοι έσχατοι’. Οι φαινομενικά καλύτεροι συνήθως αποδεικνύονται ως οι χειρότεροι, ενώ οι τελευταίοι μπορεί να αποδειχθούν ως πρώτοι όσον αφορά την αυθεντική ανθρωπιά. Ο Bertnand Russell είπε βασικά το ίδιο πράγμα - σε συλλογικό επίπεδο - όταν παρατήρησε πως οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων νοιώσουν ανώτεροι απο τους άλλους τείνουν να βυθίζονται σε χειρότερη κατάσταση απο όλους εκείνους που υποτιμούν»

Ακόμα χειρότερα: «Το εξαπλωμένο πρόβλημα της ψυχοπάθειας μας υποχρεώνει να εξετάσουμε το ενδεχόμενο ότι διάφορα στοιχεία ή προϊόντα ψυχοπαθητικής σκέψης και συμπεριφοράς πιθανότατα να έχουν ενσωματωθεί στους θεσμούς και στα κράτη μας. Εάν ψυχοπαθείς άνθρωποι σκαρφαλώνουν με επιθετικό τρόπο ιεραρχικές θέσεις απ’ όπου μπορούν να εξουσιάζουν τους συνανθρώπους τους και εάν αυτοί οι άνθρωποι λαμβάνουν ενεργό μέρος στη διαμόρφωση θεσμικής ή κρατικής πολιτικής, ιδεολογίας και λειτουργίας, τότε δεν αποκλείεται να έχουμε στις κοινωνίες μας μορφές θεσμοποιημένης ψυχοπάθειας. Όλα αυτά τα σκληρά κοινωνικά/οικονομικά μέτρα και πολιτικές, όλοι αυτοί οι απάνθρωποι κανονισμοί, ιδεολογίες ή πρακτικές μπορεί να υπάρχουν εξ αιτίας της επιρροής ψυχοπαθών ανθρώπων»

Ως κλασσικό παράδειγμα θεσμοποιημένης ψυχοπάθειας, ο Krossa δίνει όλες αυτές τις οικονομικές πολιτικές που επιτρέπουν ή οδηγούν στην απόλυση εκατομμυρίων εργαζομένων ανα τον πλανήτη, πάντα στον βωμό αρχών όπως η ανταγωνιστικότητα της αγοράς. Τέτοιου είδους πολιτικές «δημιουργούν ανείπωτη ανθρώπινη δυστυχία αλλά δικαιολογούνται με ψυχρό τρόπο ως απαραίτητες για το πολυπόθητο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Υπάρχουν ακόμα και νομικά πλαίσια ειδικά σχεδιασμένα για να υποστηρίζουν τέτοιες απάνθρωπες πολιτικές. Η επικρατούσα οικονομική ιδεολογία επίσης δικαιολογεί την βάναυση και ασυνείδητη συσσώρευση πλούτου απο τους εκλεκτούς ‘λίγους’ ενώ εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπων υποφέρουν και πεθαίνουν απο έλλειψη των βασικών πόρων ζωής. Δεν υπάρχει τίποτα το ανθρώπινο σε τέτοιου είδους πολιτικές και πρακτικές. Η τραγωδία είναι το ότι ακόμα και ευσυνείδητοι άνθρωποι που ανήκουν σε τέτοιες κοινωνίες και οργανισμούς συχνά υποχρεώνονται να ακολουθήσουν τις ίδιες απάνθρωπες τακτικές προκειμένου να επιβιώσουν».

[Rose]

http://news.pathfinder.gr/periscopio/psycho_leader.html

Οι ψυχολόγοι προειδοποιούν τους ...προϊσταμένους!

Εκπέμπει γοητεία, είναι υψηλού μορφωτικού επιπέδου, μοιάζει γεννημένος ηγέτης και φαίνεται ότι θα ανέλθει ταχύτατα στην ιεραρχία. Αν αυτή η περιγραφή ταιριάζει στον προϊστάμενό σας, ...φυλαχτείτε!

Όπως ανακοίνωσαν ψυχολόγοι σε συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στη Στοκχόλμη, πρόσφατες έρευνες υποδεικνύουν ότι παρά την κοινή πεποίθηση, οι ψυχοπαθείς δεν καταλήγουν στο σύνολό τους δολοφόνοι. Αντίθετα, πολλοί από αυτούς διατηρούν συνηθισμένες δουλειές, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που διαπρέπουν ως υψηλόβαθμα στελέχη επιχειρήσεων.

Το χάρισμα και η φιλοδοξία τους συχνά συγχέονται από τους γύρω τους και θεωρούνται ηγετικά προσόντα, ενώ στην ουσία πρόκειται για ενδείξεις ψυχικών διαταραχών, τονίζει ο ψυχολόγος βιομηχανικής οργάνωσης Paul Babiak, του πανεπιστημίου των Ηνωμένων Πολιτειών, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στο EuroScience Open Forum στη Στοκχόλμη.

«Οι ψυχοπαθείς τείνουν να είναι γοητευτικοί, να έχουν πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους, ενώ αρέσκονται στα χρήματα, τη δόξα και το σεξ. Έχουν ισχυρότατες ικανότητες στο χειρισμό της γλώσσας και μπορούν να χειραγωγήσουν απλά λέγοντας μια καλή ιστορία». «Επειδή συχνά τα παραλένε, δίνουν την εντύπωση ότι έχουν όραμα και μπορούν να ηγηθούν ενός οργανισμού, όμως ένας ψυχοπαθής αναμένεται να γίνει κακός ηγέτης» εξηγεί ο Babiak.

Μάλιστα, ο ίδιος έσπευσε να προειδοποιήσει και ότι τα επόμενα χρόνια αναμένεται αύξηση στον αριθμό των ψυχοπαθών που θα στελεχώνουν επιχειρήσεις, καθώς στον σημερινό κόσμο των διαρκώς μεταβαλλόμενων και ταχέως εξελισσόμενων επιχειρήσεων τους δίνεται η δυνατότητα να εξελιχθούν επαγγελματικά- γρήγορα.

«Οι ψυχοπαθείς δεν προτιμούν να εργάζονται σε γραφειοκρατικούς οργανισμούς» υποστήριξε ο καθηγητής, σημειώνοντας ότι είναι άνθρωποι που «ψάχνουν τη συγκίνηση και αρέσκονται απλά να "παίζουν το παιχνίδι" ».

Σύμφωνα με της δηλώσεις του Babiak, ένας ψυχοπαθής τυπικά δεν δείχνει σημάδια μεταμέλειας, ούτε νιώθει τα διάφορα συναισθήματα με τον ίδιο τρόπο που οι πνευματικά σταθεροί άνθρωποι τα βιώνουν.

Παραδειγματικά, ο καθηγητής ανέφερε:

«Επομένως, ενώ ένας ψυχοπαθής δεν θα είχε κανένα ενδοιασμό να κλείσει ένα εργοστάσιο, ένας αληθινός ηγέτης θα αισθανόταν άσχημα για όλους εκείνους τους ανθρώπους που θα έμεναν άνεργοι».

Όμως το μικρό, «βρώμικο» μυστικό των επιχειρήσεων ίσως είναι αυτό ακριβώς, ότι τελικά ο αριθμός των πνευματικά διαταραγμένων στελεχών αυξάνεται, καθώς οι επιχειρήσεις αναζητούν αυτού του είδους τους ανθρώπους.

Η προσήλωση στα βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα, στο σημερινό είδος του καπιταλισμού απαιτεί στελέχη που δεν θα έχουν ενδοιασμούς ούτε θα φοβούνται να λάβουν ταχύτατες αποφάσεις χωρίς να «κοιτούν πίσω».

Ο ίδιος ο Babiak καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ένας ψυχοπαθής μπορεί αρχικά να αποδειχθεί ωφέλιμος για μια επιχείρηση, όμως μακροχρόνια θα αποτελέσει πιθανότατα πρόβλημα για τους ανωτέρους του.  Ανάμεσα στους συμφωνούντες με τη θεωρία του καθηγητή ήταν και ο καθηγητής Erich Bartel της Εμπορικής Σχολής Οικονομικών και Επιχειρήσεων της Φραγκφούρτης. Ο ίδιος εξήγησε από τη δική του σκοπιά τη θεωρία του Babiak. «Βραχυχρόνια η επιχείρηση θα μεγιστοποιήσει τα κέρδη της όμως αργότερα θα χάσει αυτή τη δυνατότητα, διότι θα χάνει και σε ανθρώπινο κεφάλαιο».

Ο Babiak πάντως τόνισε ότι ψυχοπαθείς βρίσκονται σε όλα τα επαγγέλματα, όχι μόνοι στο σκληρό κόσμο των εμπορικών επιχειρήσεων. Ο ίδιος, κατά τη διάρκεια της εργασίας του συνάντησε οκτώ ψυχοπαθείς ανάμεσα σε εκατό υπαλλήλους. Από τους οκτώ, μονάχα ο ένας δεν κατάφερε να ανέλθει την κλίμακα της ιεραρχίας στην εταιρία που εργαζόταν.

[Κανένας]

Να λοιπόν που ακόμα και οι ειδικοί επιστήμονες ψυχολόγοι συμφωνούν.  Δε χρειάζεται κάποιος να έχει ακραία και επικίνδυνη συμπεριφορά, δε χρειάζεται να είναι τρελός για δέσιμο για να χαρακτηριστεί με τον ιατρικό όρο "ψυχοπαθής".  Μπορεί να έχει πολύ πιο ήπια συμπτώματα, μπορεί να μοιάζει με ένα πετυχημένο μέλος της κοινωνίας μας.  Όσο όμως οι πράξεις του επηρεάζονται από πάθη (σεξ, εξουσία, επιβολή κτλ), τότε το άτομο δεν είναι ισορροπημένο.

Χαίρομαι που όσο προχωρά η επιστήμη, έρχεται σε συμφωνία με τον εσωτερισμό.

Από την άλλη λυπάμαι που οι περισσότεροι σκοντάφτουν στη λέξη "ψυχοπαθής" και δε βλέπουν το δάσος των ψυχολογικών διαταραχών.

[Ορφέας]

http://www.freechristians.com/FC_Greece/horizontal/greek_articles_jurassicpark_b.htm


 Σε μία μελέτη του με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Τα μυστικά του μυαλού – Χωρίς Συνείδηση, Χωρίς Ενοχή», ο Hare αναφέρει μεταξύ άλλων και ότι «οι ψυχοπαθείς δεν δημιουργούν υγιείς ή βαθειές σχέσεις, συχνά πληγώνουν με αδίστακτο τρόπο άλλους ανθρώπους, ακόμα και δικούς τους».

Επιπλέον, σύμφωνα πάντα με τα πορίσματα της έρευνας του Hare, «πολλοί ψυχοπαθείς άνθρωποι αποκτάνε πλούτο και επιτυχία ως καρριερίστες που δεν διστάζουν να εκμεταλεύονται όποιους βρεθούν μπροστά τους, είτε ως ‘τσαμπουκάδες’ σε επαγγελματικά αθλητικά σωματείς ( π.χ φούτμπωλ, ράγκμπυ, κλπ ) είτε ως ασυνείδητοι πολιτικοί.

Είτε είναι εγκληματίες είτε είναι καρριερίστες, όλοι οι ψυχοπαθείς άνθρωποι έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό την σοβαρή έλλειψη εμπάθειας, συμπόνοιας, μετάνοιας, ή ενοχής για το κακό που προξενούν σε άλλους» (24).

Ο Krossa στη συνέχεια επισημαίνει ότι επειδή στο παρελθόν η ψυχοπάθεια είχε ταυτισθεί μονάχα με τις ακραίες μορφές εγκληματικής συμπεριφοράς ( serial killers, κλπ ), δημιουργήθηκε μία μονόπλευρη αντίληψη της ψυχοπάθειας με αποτέλεσμα η επιστημονική κοινότητα να αγνοεί άλλες μορφές ψυχοπαθητικής συμπεριφοράς απο «νομοταγείς πολίτες», οι οποίες μορφές ψυχοπάθειας μπορεί μεν να είναι φαινομενικά μη-βίαιες, αλλά που στην πραγματικότητα αποδεικνύονται ως εξίσου απάνθρωπες και βάναυσες.

 Για τον Krossa τα ποσοστά που αναφέρει ο Hare είναι ενδεικτικά της άρρωστης κοινωνίας στην οποία ζούμε:

«Πέρα απο τους ελάχιστους ψυχοπαθείς ανθρώπους που εξελίσσονται σε ‘επικίνδυνοι εγκληματίες’, η τεράστεια πλειοψηφία των ψυχοπαθών κυκλοφορούν αναμεσά μας ως φυσιολογικοί άνθρωποι, οι οποίοι όμως συστηματικά πληγώνουν, εξουσιάζουν ή εκμεταλεύονται ανθρώπους γύρω τους, συχνά με απάνθρωπους τρόπους, χωρίς κανένα δισταγμό και χωρίς κανένα ίχνος ενοχής.

Η κατηγορία των ψυχοπαθών ανθρώπων συμπεριλαμβάνει και όλους αυτούς τους άκαρδους διευθυντές επιχειρήσεων/εταιριών καθώς και άλλου είδους ηγετικές μορφές που σκαρφαλώνουν ‘πατώντας επάνω σε πτώματα’ τα ιεραρχικά σκαλοπάτια της κάθετης κοινωνίας μας».

Θεσμοποιημένη ψυχοπάθεια

 Το ζωώδες σύστημα αξιών της Κάθετης Τάξης φαίνεται ειδικά σχεδιασμένο να ανταμοίβει όσους ανθρώπους καταφέρνουν να επιβληθούν στον ανελέητο αγώνα της επιβίωσης των ισχυρών.

Στην αδυσώπητη αρένα της επαγγελματικής επιτυχίας, η ψυχοπαθητική συμπεριφορά αποτελεί πρωτέρημα η δε ανθρώπινη συμπεριφορά αποτελεί μειονέκτημα.

Γιαυτό και οι τίμιοι άνθρωποι θεωρούνται «κορόϊδα» και «μαλάκες».

Σε έναν κόσμο επιθετικής και βίαιης συμπεριφοράς, όπου θεωρείται προτέρημα η αναλγησία και η απανθρωπιά, σε έναν κόσμο στυγνής εκμετάλλευσης και εξουσιασμού, όπου κάθε αξία και ιδανικό θεωρείται αδυναμία, σ' αυτόν τον κόσμο όπου κυριαρχεί η ψυχοπαθητική συμπεριφορά, όπου είναι εμφανής σχεδόν παντού η Δυσλειτουργία Αντικοινωνικής Προσωπικότητας, είναι όσο ποτέ άλλοτε απαραίτητος ο Εσωτερισμός.

Ο Εσωτερισμός ως η πλέον αγνή και ιερή μυητική διαδικασία που μας κληροδότησε η Ελλάδα, είναι ίσως, αν όχι η μοναδική μας επιλογή, η πιο πρόσφορη για να επαναφέρει τις χαμένες αξίες του ανθρωπισμού και της φιλαλληλίας,
του σεβασμού κάθε μορφής ζωής, της ανάγκης για ουσιαστική εναρμόνιση με το είναι μας και με ολάκερη την φύση.

Αυτόν τον Εσωτερισμό ευαγγελιζόμαστε, την Αλχημική διαδικασία που μεταστοιχειώνει τον ατελή σε ολοκληρωμένο, τον αγενή σε ευγενή. Τον Εσωτερισμό που αναγέννησε η Δύση από τις αρχές ακόμα της δεύτερης μεταχριστιανικής χιλιετίας και πασχίζει να απαλείψει τις νοσούσες συμπεριφορές, τα νοσηρά χαρακτηριστικά. Κι ίσως κάποια χαρακτηριστικά για τους πολλούς να περνιώνται για φυσιολογικά, αλλά όπως μας πληροφορεί και το παραπάνω άρθρο που παρέθεσε η rose_777, "Με άλλα λόγια, αποτελεί θέμα χρόνου για όλα τα ζωώδη χαρακτηριστικά, όπως η επιθετικότητα, η βία, η απληστία, η εξουσιομανία, ο έλεγχος, η εκμετάλευση, η ανταγωνιστικότητα, κλπ, να αντιμετωπισθούν ως συμπτώματα ψυχικής νόσου".

Είναι όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρος και αναγκαίος ο Εσωτερισμός, για να ξαναδώσει την χαμένη ελπίδα στην ανθρωπότητα, μεταλαμπαδεύοντας τις αρχαίες και χαμένες πλέον αξίες και ιδανικά που ανέδειξε η κλασσική εποχή, αναδεικνύοντας ξανά υγιείς ανθρώπους, αληθινούς ανθρώπους, τίμιους ανθρώπους.

Τίμιους ανθρώπους, ακόμα και αν η σημερινή κοινωνία αλλοίωσε τόσο τραγικά την έννοια του τίμιου ανθρώπου.

[Rose]

Ο Μηχανισμός του Νου - Dion Fortune

Δυσπροσαρμογή στο περιβάλλον και Ψυχοπαθολογία

"Αν υπάρχει δυσκολία νοητικής προσαρμογής στο περιβάλλον και στην εύρεση ικανοποίησης και γαλήνης, το άτομο έρχεται αντιμέτωπο με το ιδιάζον πρόβλημα να δύναται να συνεχίσει τη φυσική ζωή του, αλλά να μην μπορεί να βρει νοητική γαλήνη.

Προκειμένου να ανακουφισθεί από την ανυπόφορη κατάσταση ενεργοποιούνται ασυνείδητα ορισμένοι μηχανισμοί.  Λειτουργούν σαν προφυλακτήρες ή αμορτισέρ αυτοκινήτου και με την προϋπόθεση πως το άτομο δεν παρεκκλίνει πολύ από τον κανονικό τύπο που ταιριάζει στο περιβάλλον, καθώς επίσης και ότι το περιβάλλον δεν ξεφεύγει πολύ από τις προδιαγραφές του ατόμου, αυτοί οι μηχανισμοί προστατεύουν αποτελεσματικά τα συναισθήματά του από τους αδυσώπητους κλονισμούς των περιστάσεων και το κάνουν ικανό να διατηρεί την διανοητική ισορροπία και γαλήνη του.

Αν όμως η ένταση που εξασκείται στα ελατήρια του ψυχικού αμορτισέρ είναι μεγαλύτερη από αυτή που μπορεί να αντέξει, τότε δεν ακολουθεί ορθή επαναφορά, οπότε απορρυθμίζεται ο μηχανισμός του νου και αυτό εκδηλώνεται με νευρικές και νοητικές διαταραχές. 'Οπως συμβαίνει και με την φυσική αρρώστια, η νοητική ασθένεια είναι μια προσπάθεια επανόρθωσης της Φύσης που αυτοεξαπατάται.

Να, λοιπόν, σε τι συνίσταται η νοητική ασθένεια (οι οργανικές αποκλείονται εξ ορισμού) - πρόκειται για την αντίδραση του νου σε ότι δεν μπορεί να αφομοιώσει.  Φυσικά, δεν πρέπει να θεωρούμε σαν φρενοβλάβεια κάθε νοητική διαταραχή.  Κάθε δυσαρμονική λειτουργία του νου ταξινομείται στην ψυχοπαθολογία, η οποία καλύπτει ένα ευρύ φάσμα ασθενειών.

Όπως οι σωματικές αρρώστιες διαβαθμίζονται από μια ελαφρά αδιαθεσία μέχρι τη μοιραία οργανική βλάβη, έτσι και οι ασθένειες του νου, ποικίλλουν από την εριστικότητα και την αμνησία μέχρι την πλήρη κατάρρευση της τρέλας. "

[Ορφέας]

Τι να μην λες
σε κάποιον που αντιμετωπίζει
αγχώδη διαταραχή ή κατάθλιψη
(ή δεν αντιμετωπίζει, όπως λέει, τίποτα....)
www.psyche.gr/psydontsay.htm


1. Πάψε να αισθάνεσαι άσχημα.

2. Προσπάθησε περισσότερο.

3. Πήγαινε να διασκεδάσεις.

4. Κανείς δεν σου φταίει για ότι αισθάνεσαι.

5. Αφού δεν είσαι ευχαριστημένος γιατί δεν αλλάζεις τον εαυτό σου;

6. Δεν σου χρειάζεται βοήθεια από τον ψυχολόγο.

7. Μην πάρεις φάρμακα γιατί θα εξαρτηθείς από αυτά.

8. Σκέψου πιο ώριμα και πιο λογικά.

9. Δεν αντέχω άλλο να σε βλέπω σε αυτή την κατάσταση.

10. Έτσι που το πας θα μας τρελάνεις όλους.

11. Δεν το περίμενα να είσαι τόσο αδύνατος-η.

12. Έλα … χαμογέλασε λίγο.

13. Το μόνο που καταφέρνεις είναι να βλάπτεις τον εαυτό σου.

14. Τζάμπα βασανίζεσαι, δεν έχεις τίποτα.

15. Προσπάθησε να βρεις μια δουλειά ή κάποιο χόμπι.

16. Μια ζωή σε θυμάμαι να δημιουργείς προβλήματα.

17. Μπορεί να μην το κάνεις επίτηδες αλλά δεν αντέχω άλλο.



Τι θα ήθελε να ακούει.

1. Είμαι δίπλα σου και θα προσπαθήσω να σε βοηθήσω με κάθε τρόπο.

2. Σ' αγαπώ.

3. Ενδιαφέρομαι πολύ για σένα και θέλω να καταλάβω αυτό που αισθάνεσαι.

4. Σε αυτή τη φάση της ζωής σου είναι απόλυτα φυσικό να νιώθεις άσχημα. Είναι βέβαιο ότι σε λίγο καιρό θα νιώθεις πολύ καλύτερα.

5. Μαζί θα το αντιμετωπίσουμε.

6. Είσαι πολύ σημαντικός-η για μένα.

7. Αν μου ζητήσεις κάτι θα το κάνω με χαρά.

8. Έχω εμπιστοσύνη σ' εσένα! Είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρεις.

[Nyx]

Τα πάθη της ψυχής:
Θυμός, ιδεο-ψυχαναγκαστική  διαταραχή, καταθλιπτική διαταραχή της προσωπικότητας, διατροφικές διαταραχές, παραλυτική ενοχή, και αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές. Αυστηρά δύσκαμπτη θέση, υπερβολικά φαρισαϊκή και κριτικοί, εκλογίκευση και δικαιολογία των πράξεων τους. Έντονα αισθήματα απογοήτευσης και κατάθλιψης. Ξεσπάσματα οργής, αδιαλλαξίας και επίκρισης. Εμμονές και παρορμητικές συμπεριφορές. Περιόδοι μαζοχιστικής αυτοτιμωρίας. Αλαζονεία. Υστριονική  διαταραχή προσωπικότητας, υποχονδρία, σωματοποίηση, διαταραχές στη λήψη τροφής, σοβαρές καταναγκαστικές σεξουαλικές συμπεριφορές, μανία παρακολούθησής. Ακραία τάση αυτοεξαπάτησης, αίσθηση παραισθητικής δικαιοδοσίας. Επεισόδια χειρισμού και καταναγκασμού των άλλων. Επεισόδια ερωτοληψίας  έξω από τα λογικά πλαίσια της ηλικίας ή της κοινωνικής θέσης. Στοιχεία καταπιεσμένης επιθετικότητας που εκδηλώνονται με ακατάλληλο τρόπο. Σωματικά συμπτώματα συναισθηματικών προβλημάτων. Εξαπάτηση. Ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας, υπερένταση, κατάθλιψη, ναρκισσιστική οργή και εκδικητικότητα. Σωματική εξάντληση και εξουθένωση από ανελέητη εργασιομανία. Σταδιακά απατηλή αίσθηση της προσωπικότητας ανειλικρίνεια, εξαπάτηση. Έλλειψη αισθημάτων και εσωτερικό κενό. Συγκάλυψη του βαθμού της συναισθηματικής αγωνίας. Ζήλια και παράλογες προσδοκίας επιτυχίας. εκμετάλλευση και καιροσκοπισμός. Σοβαρά επεισόδια οργής εχθρότητας. Φθόνος, σοβαρή κατάθλιψη, ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας, αγχώδης διαταραχή προσωπικότητας, εγκλήματα πάθους, φόνος και αυτοκτονία. Πιεστική αίσθηση αποξένωσης από τον εαυτό τους και τους άλλους. Ακραία συναισθηματική αστάθεια και ευθιξία. Εξάρτηση από ένα ή δυο πρόσωπα με ασταθείς σχέσης. Ξεσπάσματα οργής, εχθρότητας και μίσους. Χρόνια μακράς διάρκειας κατάθλιψη και απώλεια ελπίδας. Επεισόδια παρεμπόδισης του εαυτού και απόρριψη θετικών επιρροών. Εμμονές με το θάνατο, με το μακάβριο και το μίσος για τον εαυτό. Φιλαργυρία. Σχιζοειδής, σχοζότυπη και αποφευκτική διαταραχή προσωπικότητας, ψυχωτικά ξεσπάσματα, ψυχικός διχασμός, κατάθλιψη. Αυξανόμενη τάση για απομόνωση. Χρόνια σωματική εγκατάλειψη και παραίτηση. Χρόνιες και σοβαρές αϋπνίες, εφιάλτες και διαταραχές στον ύπνο. Αυξανομένη εκκεντρικότητα και απώλεια του ενδιαφέροντος για την κοινωνική ζωή. Διαταραγμένη αντίληψη, ψευδαισθήσεις. Κουβέντες για αυτοκτονία. Φόβος. Παρανοειδής, εξαρτιτική  και μεταιχιμή διαταραχή της προσωπικότητας, διασχίστηκες διαταραχές, παθητικές συμπεριφορές, έντονες κρίσεις άγχους. Έντονο άγχος και κρίσεις πανικού. Οξεία αισθήματα κατωτερότητας και χρόνια κατάθλιψη. Μόνιμος φόβος ότι θα χάσουν την στήριξη των άλλων. Εναλλαγές εξάρτηση και παρορμητικών επιδείξεων απείθειας. Γίνονται κακή παρέα και προσκολλώνται σε προβληματικές σχέσης. Υπερβολική καχυποψία και παράνοια. Υστερικές επιθέσεις σε φανταστικούς εχθρούς. Απληστία. Μανιοκαταθλιπτικές διαταραχές, μεταιχμιακές καταστάσεις, στοιχεία υστριονικής  διαταραχής προσωπικότητας, ιδεοψυχαναγκαστική  διαταραχή, χρήση υποκατάστατων ουσιών. Ακραία ασωτία και προσπάθειες να ξεφύγουν από το άγχος. Σοβαροί μακροχρόνιοι και εξαντλητικοί εθισμοί. Παρόρμηση, επιθετικότητα και παιδαριώδεις αντιδράσεις. Καταναγκαστικές δραστηριότητες και εξαιρετικά ενθουσιώδης διάθεση. Περιόδοι απώλειας ελέγχου. Μανία, κατάθλιψη και άγριες μεταστροφές της διάθεσης. Περιόδοι πανικού και τρόμου που προκαλεί παράλυση. Λαγνεία. Αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας, σαδιστική συμπεριφορά, σωματική βία, παράνοια, κοινωνική απομόνωση. Παρανοϊκά αισθήματα προδοσίας από τους ανθρώπους τους. Αυξανομένη κοινωνική απομόνωση και πικρία. Απώλεια συνείδησης και συμπόνιας, πωρωμένη σκληρότητα. Επεισόδια οργής, βίας, και σωματικής καταστροφικής διάθεσης, πόλεμος, κατάστρωση σχεδίων εκδίκησης και αντιποίνων εναντίον των εχθρών. Αντιμετώπιση του εαυτού τους ως απόβλητου και ανάμειξη σε εγκληματική δραστηριότητα. Επεισόδια επιθετικότητας προς την κοινωνία (κοινωνική απάθεια). Τεμπελιά, οκνηρία. Διασχιστική  διαταραχή και εξαρτιτική σχιζοειδής διαταραχή προσωπικότητας, ανηδονική κατάθλιψη, ακραία άρνηση, σοβαρή μακροχρόνια αποπροσωποποίηση. Άρνηση σοβαρών οικονομικών ή προσωπικών προβλημάτων υγείας. Ισχυρογνωμοσύνη και επιμονή αντίσταση στην παροχή βοήθειας. Μειωμένη και καταπιεσμένη συνειδητότητα  και ζωτικότητα. Αίσθηση ανεπάρκειας και γενική εγκατάλειψη. Εξάρτηση από τους άλλους και παραχώρηση του δικαιώματος να τους εκμεταλλεύονται. Συναισθηματική απάθεια. Ακραία διάσχιση, αισθάνονται ότι είναι χαμένοι, μπερδεμένοι, και και βαθιά αποκομμένοι.
 
Γιατί πολλοί άνθρωποι, είναι ψυχοπαθείς;;;

Η απάντηση είναι απλή, ταυτίζουν το ΕΙΝΑΙ τους με τα πάθη τους άρα είναι πνευματικά άρρωστοι.

Ακόμα και ψυχολόγοι που δεν γνωρίζουν σωστά την δουλειά τους, κάνουν τους άλλους να νομίζουν ότι είναι οι αρρώστιες τους, με αποτέλεσμα οι άλλοι να είναι (και οι ψυχολόγοι να πλουτίζουν περισσότερο), αυτό το καταφέρνουν συνήθως μέσω ασυνείδητων μηνυμάτων. Για παράδειγμα, "είσαι άρρωστος ή δεν είσαι καλά και είμαι εδώ για να σε βοηθήσω" ή ότιδήποτε άλλο κάνει το θύμα έμμεσα ή άμεσα να συνδέει τον εαυτό του με την αρρώστια αλλά να νιώθει καλά με το αίσθημα της υποστήριξης κλπ, και στο μέλλον ξανά πάει στον ψυχολόγο για να νιώσει καλύτερα.

Δεν γνωρίζουν το μυστικό της απο-προσδιοριστικής διαδικασίας στο ενδοατομικό επίπεδο, ότι δηλαδή οι αρρώστιες είναι ξένα σώματα στο πνεύμα. Γιατί δεν είναι οι αρρώστιες τους? κλπ. Για όσους όμως γνωρίζουν αυτό, η κατάσταση είναι διαφορετική. 

[προμηθέας]

Ψήφισα όχι,όμως...
θεωρώ ότι παλιά έπασχα αρκετα.. έδωσα την ψήφο μου σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ

[Ορφέας]

Ψήφισα όχι,όμως...
θεωρώ ότι παλιά έπασχα αρκετα.. έδωσα την ψήφο μου σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ

Υπάρχουν και χειρότερα....Να τους ξαναψηφίσεις!!!!

[Rose]

Ψήφισα όχι,όμως...
θεωρώ ότι παλιά έπασχα αρκετα.. έδωσα την ψήφο μου σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ

Δεν γνωρίζαμε το μέγεθος της απάτης...

Αν όμως δεν αλλάξουν τα πράγματα στην Πολιτική σκηνή... και συνεχίσουμε να στηρίζουμε την Απάτη, την Διαφθορά, την κλοπή, και την οικονομική εξαθλίωση του Ελληνικού λαού, τότε σίγουρα θα πάσχουμε...

[ΔΙΟς ΑΕΤΟς]

  Εγω τώρα....συγχωρήστε μου το άκυρο του συνηρμού...μα αφού διάβασα τα πάντα ....γιατί ο νούς μου πήγε στον κλήρο και μάλιστα στις ΚΕΦΑΛΕς τους?
Οσο διάβαζα φανταζώμουν αρχιερείς με χρυσοποίκιλτα μεγαλοπρεπεί πανάκρυβα άμφια,χοντρούς,ανέραστους (ανέφερε κανείς ως σύμπτωμα την λαγνεία?) με κρεμασμένα στα ταύρεια σβέρκα τους χρυσά εγκώλπια, και να κρατούν ράβδους με τα 2 φίδια που στο τέλος θα τούς φάνε....  και το ΑΒΑΤΟ Των θυληκών ααααμάν μην τυχών και τούς μολέψουμε τα ιερά...πώωω πώωωώω.... και η αυστηρότητα των κανόνων,και οι κλειστές θύρες των μοναστηριών...και το αιμοβόρο παιχνίδι της ιγεσίας κάθε φορά που ''κοιμάτε'' ένας αρχιεπίσκοπος...
Και εικόνες που κλαίν μύρο..και η χρυσή ζώνη της Παναγιάς (που την βρήκε η δόλια χρυσή..φτωχιά γυναίκα ξυλουργού λέμε..αλλά οκ..ας είναι...) και χρήμμα..χρήμμα...και δόξα δόξα....δόξα να'χει..να τρών να χοντρένουν....ας το καλό πάω να πατήσω ΝΑΙ ΕΓΩ..ΑΦΟΥ ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΠΑΤΟΥΣΑΝ  Ο Χ Ι ...ΔΕ ΒΑΡΙΕΣΤΕ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ....ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΤΟΤΕ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ!!!!