Η βαθιά ειρήνη
1. Όλες οι ταλαιπωρίες των ψυχών μας προέρχονται από την παραπλάνηση των επιθυμιών μας και από την επιμονή μας να πραγματοποιούμε ψεύτικα πράγματα.
2. Όλες οι συμφορές της καρδιάς μας οφείλονται στο ότι μας αρέσει να παίρνουμε και όχι να δίνουμε, να κατέχουμε και όχι να βελτιώνουμε, να αναλώνουμε και όχι ν' αποθανατίζουμε.
3. Για να είσαι ευτυχισμένος δεν πρέπει να λαχταράς ποτέ, να επιθυμείς τίποτε με πείσμα, αλλά πρέπει να συμφωνείς με το νόμο, να θέλεις το καλό και να ελπίζεις στη δικαιοσύνη.
4. Δεν πρέπει να ταυτίζεσαι με τίποτε που είναι φθαρτό να μην προσκολλάσαι σε τίποτε που είναι περαστικό, να μην αφήνεις τη ζωή σου να την απορροφούν θνητά πράγματα.
5. Πρέπει να μας αρέσουν η ομορφιά, η καλοσύνη και η αγάπη που είναι αιώνιες.
6. Πρέπει να μας αρέσει η φιλία με το φίλο μας, η νιότη και η χάρη με τη φίλη μας. Πρέπει να θαυμάζουμε στα λουλούδια την άνοιξη που τα αναγεννά, και να μην απορούμε όταν βλέπουμε λουλούδια να μαραίνονται και θνητούς να δειλιάζουν.
7. Πρέπει να πίνουμε το κρασί όταν είναι καλό και να το χύνουμε όταν έχει χαλάσει.
8. Δεν πρέπει να κλαίμε τον ωραίο αμνό που φάγαμε.
9. Πρέπει να αμείψουμε με ευχαρίστηση αυτόν που θα βρει το χρυσό νόμισμα που χάσαμε.
10. Εάν βλέπουμε να πεθαίνει το δέντρο που φυτέψαμε, ας ζεσταθούμε με το ξύλο του και ας φυτέψουμε πάλι ένα άλλο δέντρο.
10α. Να μην μεμψιμοιρούμε, όταν έχουμε αυτό που εμείς διαλέξαμε.
11. Όταν η τύχη μας δεν μας ικανοποιεί, ας αποσπάσουμε απ' αυτήν το καλύτερο κομμάτι, κι ας περιμένουμε κοπιάζοντες.
12. Ας αναζητούμε το αληθινό με απλότητα χωρίς να παθιαζόμαστε για μια ιδέα ή για κάποια πεποίθηση.
13. Να μην φιλονικούμε ποτέ με κανέναν. Η φιλονικία, καθώς ερεθίζει την φιλαυτία, προκαλεί την ισχυρογνωμοσύνη, που είναι εχθρός της αλήθειας και της ειρήνης.
14. Να μην αγανακτούμε ποτέ, τίποτε δεν αξίζει την αγανάκτησή μας και τίποτε δεν μας δίνει το δικαίωμα να αγανακτούμε. Τα κακουργήματα είναι καταστροφές, και οι κακοί είναι ασθενείς που πρέπει να τους αποφεύγουμε χωρίς να τους μισούμε.
15. Ας μη μισούμε κανέναν και ας μην νιώθουμε ποτέ μνησικακία. Εκείνοι που μας βλάπτουν δεν γνωρίζουν τι κάνουν, ή παρασύρονται στην πλάνη που τους κάνει πιο δυστυχισμένους από μας.
16. Ας αγαπάμε πάντοτε. Η αγάπη είναι αθάνατη, το αντικείμενό της δεν θα μπορούσε να πεθάνει, αλλά οι έρωτες της γης δεν συνεχίζονται παρά πάνω στη γη.
17. Η αγαπημένη ύπαρξη που πεθαίνει στην ατομική ζωή, ζει ακόμη και περισσότερο από ποτέ στη συλλογική ζωή, και εκείνη ακριβώς την ύπαρξη είναι που αγαπάμε στο αντικείμενο μιας νέας αγάπης.
18. Δυστυχισμένε σύζυγε που κλαις και που πιστεύεις πως η γυναίκα σου πέθανε, θα ξαναγυρίσει, περίμενέ την, πήγε ν' αλλάξει φόρεμα.
19. Εμείς είμαστε οι άλλοι, και οι άλλοι είναι πάλι εμείς.
20. Πολύ λίγοι είναι οι άνδρες και οι γυναίκες για τους οποίους εξακολουθεί να θλίβεται κανείς ύστερα από είκοσι χρόνια, και που θα ήθελε τότε να αναστηθούν για να τους, ξαναπάρει.
21. Πολύ σπάνια συμβαίνει, επίσης, όταν κατά την νεότητά του είχε κάποιος έναν άτυχο έρωτα, να λυπάται για είκοσι χρόνια, επειδή δεν παντρεύτηκε το πρόσωπο που λαχταρούσε τότε με τόση θέρμη.
22. Οι αιωνιότητες του σαρκικού έρωτα είναι αιωνιότητα, που διαρκούν όμως επτά με δέκα χρόνια.
23. Στην άλλη ζωή όλα αυτά θα έχουν ξεχαστεί, και θα ξαναβρεθούμε στην φρεσκάδα μιας καινούριας ζωής και στην πάναγνη άγνοια του λίκνου.
24. Η αιώνια μακαριότητα είναι η λήθη, αφού η ανάμνηση θα ήταν σχεδόν πάντοτε η λύπη ή οι τύψεις.
25. Αυτή δεν θα είχε ποτέ ηθικές ανησυχίες, αφού θα είχε τη δύναμη να ξεχάσει.
26. Τον μόνο που δεν μπορούμε και δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε είναι ο Θεός, εφ' όσον είναι απαραίτητα και απόλυτά παρών σ' όλες τις διαδοχικές υπάρξεις μας.
27. Και σ' όλα αυτά που αγαπάμε ζητάμε αποκλειστικά μια γοητεία που έρχεται απ' αυτόν, που παραμένει σ' αυτόν και που πάντοτε θα ξαναβρίσκουμε.
28. Στα όντα που μας είναι συμπαθή υπάρχει ένα κάποιο γνώρισμα που αναγνωρίζουμε σαν μια υπογραφή της ίδιας οικογένειας που ανήκουμε, και σ' όλες τις μεταμόρφωσεις του, ξαναβρίσκουμε πάντοτε τους δικούς μας.
29. Αυτό το γνώρισμα μπορεί να επιβεβαιωθεί σ' αυτόν ή σ' εκείνη, αλλά ύστερα από μία βαθειά μεταβολή υπάρξεως, μπορεί να μην τους θυμόμαστε σαν να μην είχαν υπάρξει ποτέ για μας.
30. Λοιπόν, ας μη λυπόμαστε για κανέναν. Θα ξαναβρίσκουμε πάντοτε εκείνους που πρέπει να αγαπάμε πάντα.
31. Ποτέ αληθινοί φίλοι δεν έχουν πραγματικά αποχωρισθεί.
Ο Θεός καλύπτει όλες τις αποστάσεις και δεν αφήνει κενό ανάμεσα στις καρδιές.
32. Ας υπομείνουμε με γενναιότητα την τιμωρία για τα λάθη μας, κι ας μην κοκκινίζουμε πια από ντροπή όταν θα τα έχουμε επανορθώσει.
33. Ένα ρητό λέει, ότι η κόλαση είναι πλακοστρωμένη με καλές προθέσεις. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Ο ουρανός είναι γεμάτος μ' αστέρια καλών προθέσεων που έχουν παραγάγει πάνω στη γη αδέξιες ενέργειες, και η κόλαση είναι πλακοστρωμένη με κακές προθέσεις, που θα επιθυμούσαν να γεμίσουν τον ουρανό με ψεύτικες αρετές.
34. Στο Ευαγγέλιο η επιστροφή στον καλό δρόμο είναι προτιμότερη από την άγνοια, κι αυτό είναι σωστό, γιατί η ζωή είναι ένας αγώνας και η άγνοια δεν είναι νίκη.
35. Ο Θεός δίνει στον καθένα σ' αυτή τη ζωή ένα ζώο για να δαμάσει. Οι πιο ευνοούμενοι είναι εκείνοι που παλεύουν ενάντια σ' ένα λιοντάρι- τι δόξα θα έχουν εκείνοι που δεν θα 'χουν τιθασεύσει παρά ένα αρνί;
36. Μην είστε ξένοι προς κάθε τι που είναι ανθρώπινο και να εναλλάσσετε με σύνεση τη χρησιμοποίηση των δυνάμεών σας. Εάν η μελέτη σας απορροφά πάρα πολύ, αναζητείστε λίγη ψυχαγωγία. Μετριάστε τη σύνεση με κάποιες θεληματικές τρέλες. Εάν τα διανοητικά πράγματα σας κάνουν να αηδιάζετε την υλιστική ζωή, να επιβάλετε στον εαυτό σας για τιμωρία κάποιες παρέες για διασκέδαση και ευχάριστες συζητήσεις. Βάλτε, όπως ο καλός μας ο Λα Φονταίν, μέσα στους δίσκους μιας ζυγαριάς τον Άγιο Αυγουστίνο και τον
Ραμπελαί. Θα μπορέσετε τότε να θαυμάζετε τον Μπαρούχ χωρίς να κινδυνεύει ο ορθολογισμός σας.
37. Ο Σολομών είπε, ότι ο φόβος του Θεού είναι η αρχή της σοφίας. Ο Ιησούς επικαλέστηκε την αγάπη του Θεού, η οποία κατά τον Απόστολο Παύλο μπορεί να επέχει θέση σοφίας. Η δε υψηλή μύηση διδάσκει την ταύτιση του ανθρώπου με τον Θεό που είναι η αιώνια τελείωση της σοφίας, και της αγάπης.
38. "Βαθειά ειρήνη αδελφέ μου", λέει ένας Ροδόσταυρος Αδελφός, όταν χαιρετά έναν άλλο Αδελφό κι ο άλλος απαντά "Εμμανουήλ", που θα πει, ο Θεός μαζί μας.
39. Ο Θεός είναι μαζί με τους δίκαιους και μέσα στους δίκαιους, μέσα στους σοφούς και μαζί με τους σοφούς. Η θρησκεία είναι η χρυσή σκάλα που ο Ιακώβ είδε στο όνειρο του και η οποία συνδέει τον ουρανό με τη γη, αλλά οι δρούζοι, οι ιερωμένοι Μωαμεθανοί, οι βραχμάνοι, οι φακίρηδες, οι ραββίνοι, οι ουλεμάδες και οι μοναχοί θέλουν να αποτελούν τον πύργο της Βαβέλ, που προκαλεί σύγχυση στις ιδέες, κάνει τα λόγια ακατανόητα και διαιρεί τα έθνη.
40. Το ιερατείο είναι το σκουλήκι που ροκανίζει το δέντρο των παγκόσμιων πίστεων. Έτσι ο Χριστός είχε για αποστολή να καταστρέψει την ιερωσύνη και να την αντικαταστήσει με το πρεσβυτέριο, δηλαδή με την οργανωμένη ελευθερία υπό την εποπτεία των πρεσβυτέρων.
41. Το ιερατείο της κάστας, το ιερατείο ως επάγγελμα επικερδές, το ιερατείο ως μονοκράτορας των συνειδήσεων, το ιερατείο ως σφετεριστής των πρόσκαιρων πραγμάτων, να τι θα έπρεπε να εξολοθρεύσει ο Χριστιανισμός, και να τι αποκατέστησαν στο όνομα του με τόση αναίδεια οι άνθρωποι. Γι' αυτό το λόγο ο σοσιαλισμός αντικατέστησε τον Χριστιανισμό. Είναι ένα καινούριο όνομα που αντιπροσωπεύει την ίδια ιδέα. Έτσι, λοιπόν, ο σοσιαλισμός στην εκπλήρωση του θα είναι ο Μεσσιανισμός, αλλά αυτό το ακατάληπτο για τους κοινούς θνητούς όνομα και ιερό για τους εκλεκτούς, είναι ο ανταγωνισμός των ιερατικών ιδρυμάτων.
42. Καθένας λέει: Πάρτε τη δική μου αλοιφή, η αλοιφή των ανταγωνιστών είναι δηλητήριο.
43. Έμποροι αρωμάτων, εγώ είμαι ο αληθινός Jan - Mari Farina.
44. Ο Ιησούς μάταια προσπάθησε να κυνηγήσει τους εμπόρους του ναού- δεν το κατάφερε. Μπόρεσε κάποια μέρα παράνομα και απερίσκεπτα να τους μετακινήσει, αλλά η δικαιοσύνη αποφάνθηκε: σταύρωσαν τον ταραχοποιό και η τάξη αποκαταστάθηκε.
45. Όσο η θρησκεία θα αποτελεί την ευκαιρία για οποιοδήποτε εμπόριο, δεν θα υπάρχει σοβαρή θρησκεία.
46. Η ελευθερία του εμπορίου είναι μια αρχή, κι αυτή η ελευθερία έχει μέχρι σήμερα νομιμοποιήσει την εκμετάλλευση της ευπιστίας των αφελών.
47. Όλοι εκείνοι που πληρώνονται για κάποιο πράγμα, πουλάνε κάποιο πράγμα. Όλοι εκείνοι που πουλάνε κάτι είναι έμποροι.
48. Η ιεροσύνη είναι ένα εμπόριο, το πρεσβυτέριο θα ήταν ένα αξιοσέβαστο λειτούργημα, γιατί δεν θα ήταν μισθοδοτούμενο.
49. Όταν ο Απόστολος Παύλος είπε: πρέπει ο ιερέας να ζει από την εκκλησία, είχε μπερδέψει το πρεσβυτέριο με την ιερωσύνη.
50. Η αρχαία ιερωσύνη σκοτώνει για να φάει, το πρεσβυτέριο του Ιησού - Χριστού σκοτώνεται για να φάνε οι άλλοι.
51. Κάθε ιερέας που ζει απ' την εκκλησία τρώει τη σάρκα των φτωχών και πίνει το αίμα του λαού.
52. Έτσι, λοιπόν, ο Ιησούς έδωσε στους φτωχούς και στο λαό τη σάρκα του για να φάνε και το αίμα του για να πιουν.
53. Γι' αυτό ακριβώς η πρόσκαιρη βασιλεία της Ρώμης τελείωσε, και το πνευματικό της βασίλειο έμελλε να τελειώσει από τον σφετερισμό της θειότητας και από την γελοιότητα που ήταν πιο ανυπόφορη κι από τον θάνατο.
54. Ωστόσο, η λαμπρότητα της καθολικής λατρείας δεν πρέπει να χαθεί, όπως και η αρχαία μυθολογία και η λαμπρότητα του Πανθέου του Φειδία. Η Μαρία είναι αθάνατη όσο και η Ουράνια Αφροδίτη, της οποίας το άγαλμα της Μήλου υποδηλώνει μία λύρα που της λείπει, μέσα στα δυο της χέρια. Ας ξαναβρούμε τη λύρα της αιώνιας Αφροδίτης, και θα αποδώσουμε στην καθολική Εκκλησία τη γνώση του δόγματος της και την αρμονία της λατρείας της.
55. Μπόρεσα να κρίνω την αρχιτεκτονική του ναού και να θαυμάσω το σύνολο, γιατί έχω βγει από το ναό. Είμαι ελεύθερος και πηγαίνω όπου θέλω να πάω, αλλά επειδή το αιώνιο μου διατήρησε τη χρήση του λογικού μου, δεν μπορώ να πάω ούτε προς την ασχήμια ούτε προς το ψέμα.
56. Αγαπώ κάθε τι που υπάρχει, γιατί στα μάτια μου το κακό δεν υπάρχει.
Λέω την αλήθεια χωρίς να επιζητώ τις επιδοκιμασίες και χωρίς να τρέμω τις προσβολές.
Έζησα φτωχός και θα πεθάνω φτωχός κατά τον κόσμο, κι ωστόσο αισθάνομαι ότι είμαι πλούσιος από αλήθειες, από ανεξαρτησία και από λογική. Έχω δημοσιεύσει πράγματα που ο Μωϋσής και ο Χριστός θα άφηναν να τα μαντεύσουν, αλλά δεν παύω παρ' όλ' αυτά να είμαι ένας άνθρωπος αδύναμος και δειλός όπως ένα παιδί. Η αλήθεια δεν μου ανήκει. Την δίνω, όπως ακριβώς την έλαβα.
Έχει περάσει μέσα στο πνεύμα μου, χωρίς σχεδόν να αφήσει εκεί ίχνη, και συχνά θα προτιμούσα, εάν μπορούσα να το κάνω, ένα ψέμα που θα μου είχε χαρίσει θαυμαστές και θα με είχε κάνει να γλυτώσω τις πιο τρομερές μάχες της ζωής. Αλλά καθένας πρέπει να εκπληρώνει το πεπρωμένο του.
Αλίμονο σ' εκείνον που υπερηφανεύεται για κάτι. Εκείνο που μένει στον άνθρωπο απ' ό,τι αγάπησε, είναι η ευθύτητα των προθέσεών του και η ελπίδα για μια καλύτερη τύχη σ' ένα μέλλον που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει, και από το οποίο κανένας δεν μπορεί να διαφύγει ή να γλυτώσει.
Ελιφάς Λεβί 20 Σεπτεμβρίου 1870
Από "ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ"
εκδόσεις ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ
