Διάβαζα σε μια εφημερίδα πριν καιρό, σε ανύποπτο χρόνο, περιγραφή ενός απο τους πιο συνήθης τρόπους νομιμοποίησης (οικοπεδοποίησης) μιας καμμένης δασικής έκτασης.
Σε πρώτη φάση, ένας αγρότης (που συνορεύει με την καμένη έκταση) αρχίζει να την "εκμεταλλεύεται αγροτικά". Την καλλιεργεί δηλαδή. πχ σιτηρά, Ελαιόδεντρα, κηπευτικά, κλπ
Μετά, το "κύκλωμα της νομιμοποίησης" χρησιμοποιεί τον παρακάτω τρόπο.
Ζητούν απο έναν άλλον πολίτη (που είναι φυσικά κι αυτός στο κόλπο) να κάνει μήνυση στον αγρότη που καλλιέργησε την καμμένη έκταση.
Στην μήνυση ο πολίτης ισχυρίζεται πως η έκταση του ανήκει και πως ο αγρότης καταχράται την ιδιοκτησία του την οποία ισχυρίζεται (ο πολίτης) πως την χρησιμοποιεί επι σωρεία δεκαετιών.
Στην εκδίκαση της μήνυσης ο πολίτης πάει άνευ μαρτύρων για να είναι "ανίσχυρη" η μήνυσή του.
Αντιθέτως, ο "αγρότης" πηγαίνει με "μάρτυρες" που πιστοποιούν πως ο αγρότης την χρησιμοποιεί πάππου προς πάππου επι 60 χρόνια ας πούμε.
Έτσι, το δικαστήριο είναι "υποχρεωμένο" να "κατοχυρώσει" την "αγροτική - πλέον - ιδιοκτησία" στον αγρότη.
Έτσι, "νομιμοποιήθηκε" σε πρώτο στάδιο η ιδιοκτησία της δασικής έκτασης μετατρεπόμενη σε πρώτη φάση σε αγροτική ιδιοκτησία.
Είναι ελεύθερο πλέον το πεδίο για να μετατραπεί σε "οικόπεδο" η "αγροτική - πρώην δασική - έκταση".
Κάπως έτσι θυμάμαι αυτά που διάβασα στην εφημερίδα - καθόσον δεν είμαι και νομικός για να αναπτύξω σωστά αυτό το "δαιμόνιο δικαστικό θρύλερ".
Το ερώτημα είναι:
Οι δικαστές , οι δικηγόροι, οι αρχιτέκτονες , πολιτικοί μηχανικοί, αγρότες, υπάλληλοι πολεοδομιών κλπ κλπ που "νοιώθουν" , "διαισθάνονται" , "γνωρίζουν" τι "συμβαίνει , έστω και αν νομικά δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, ή φοβούνται
να τα καταγγείλουν ανοιχτά κι επώνυμα, γιατί δεν καταγγέλουν "ανώνυμα" - πχ σε Blogs - αυτές τις υποθέσεις?
Και επιτέλους, οι αρχές πότε θα αρχίσουν να εξετάζουν με προσοχή τις "ανώνυμες καταγγελίες"?
