Λέγεται ότι η 25η Δεκεμβρίου είναι μια πολύ έντονα μαγική μέρα, ίσως η πιο κατάλληλη για κάποιας κατηγορίας ξόρκια και μαγικές τελετουργίες.
Η άποψη αυτή δεν είναι καθόλου άτοπη, προφανώς ούτε και αντιφατική, διότι δίνει μια έγκυρη προειδοποίηση για την μέρα αυτήν που είναι η πιο σημαντική από τις μέρες του φοβερού δωδεκαήμερου, κατά το οποίο ανοίγουν οι "πύλες" και μπορούν να διέρχονται ψυχές και πνεύματα.
Πρώτον, σύμφωνα με αρχαίες προχριστιανικές παραδόσεις που συναντάμε σχεδόν σε όλους τους λαούς, ταραχοποιά, πειραχτικά αλλά και κακοποιά δαιμονικά, όπως οι δικοί μας Καλικάντζαροι, μπορούν για την περίοδο από το Χειμερινό Ηλιοστάσιο μέχρι τα Επιφάνεια, να εισέρχονται στον κόσμο των ανθρώπων.
Οι Καλικάντζαροι συμβολίζαν στην αρχαία Ελλάδα τους νεκρικούς δαίμονες, τους νεκυδαίμονες, που κατά την περίοδο των χειμερινών τροπών του Ηλίου ανέβαιναν από τον Άδη στην Γη. Στους νεκρικούς δαίμονες περιλαμβάνονταν και οι Ψυχές των προγόνων, γιαυτό και τα έθιμα είχαν συνήθως διπλό χαρακτήρα, αφού από την μια ασφαλίζονταν τα σπίτια για να μην εισέρχονται τα κακοποιά "Παγανά", ενώ από την άλλη σε πολλές παραδόσεις των λαών της Ευρώπης, οι κάτοικοι άφηναν την νύχτα φαγητό και γλυκά για τους προγόνους που επισκέπτονταν την οικία τους.
Στην αρχαία Αθήνα, για να προστατέψουν τα ιερά ώστε να μην τα μαγαρίσουν οι αντίστοιχοι Καλικάντζαροι, τα έζωναν περιμετρικά με μια κόκκινη κλωστή. Για την προστασία των σπιτιών, όπως διασώζει η λαϊκή παράδοση, εκτός από την γνωστή καύση αρωματικών βοτάνων, είχαμε και πιο ευφάνταστες λύσεις. Έτσι, κάποιοι καίγανε στο τζάκι τα παλιά παπούτσια, πιστεύοντας ότι η δυσοσμία της ποδαρίλας θ τα απομάκρυνε, ενώ πολλοί βάζανε θύσανους με πολλές ίνες έξω από την πόρτα, πιστεύοντας ότι τα "Παγανά" επειδή είχαν την μανία να μετράνε, θα προσπαθούσαν να μετρήσουν τις ίνες και έτσι πριν προλάβουν να τελειώσουν το μέτρημα θα λαλούσε ο κόκορας και θα εξαφανίζονταν. Κάτι αντίστοιχο με τον θύσανο ήταν και το έθιμο του κόσκινου που κρεμούσαν έξω από την πόρτα του σπιτιού, οπότε μέχρι να καταφέρουν να μετρήσουν όλες τις τρύπες του κόσκινου, θα τα έπιανε η Αυγή και θα εξαφανίζονταν.
Αστρολογικά, στο χειμερινό ηλιοστάσιο, ο ήλιος εισέρχεται στον Αιγόκερω, ο άξονας όμως Καρκίνου - Αιγόκερου, είναι ο άξονας γέννησης και θανάτου, εισόδου και εξόδου των Ψυχών.
Αστρονομικά, κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο, η νύχτα είναι η μεγαλύτερη του χρόνου για το βόρειο ημισφαίριο της Γης και για τρεις ημέρες ο ήλιος φαίνεται σαν να έχει σταματήσει στο ίδιο σημείο του ουρανού, προτού στραφεί φαινομενικά ανεβαίνοντας στον ουρανό προς το υψηλό σημείο όπου μεσουρανεί το καλοκαίρι. Φαίνεται λοιπόν ότι η τροπή του ήλιου κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο, γίνεται τρεις μέρες μετά την ημερομηνία που ορίζει το χειμερινό ηλιοστάσιο.
Έτσι η τροπή του ήλιου μετά την τριήμερη "στάση" του, (που έγινε η αιτία για τόσους πανέμορφους μύθους γέννησης υιών θεών, ηλιακών θεοτήτων αφού αναφέρονται στην συμβολική γέννηση του ήλιου), είναι χοντρικά η 25η Δεκεμβρίου, μέρα που εορτάζονταν η γέννηση του Μίθρα, του Διόνυσου, του Ηρακλή κλπ, την οποία αντέγραψαν οι εβραίοι που έφτιαξαν την εβραϊκή αίρεση του χριστιανισμού, αποδίδοντάς την στον δικό τους ηλιακό ήρωα - υιό θεού.
Μαγικά, ολόκληρο το δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων εύλογα κατανοείται γιατί είναι σημαντικό. Να υπενθυμίσω ότι είχα γράψει ότι, μάγισσα ή μάγος που δεν γνωρίζει αστρολογία, είναι τσαρλατάνος, διότι είναι όχι απλά σημαντική, αλλά και απαραίτητη η γνώση της θέσης των πλανητών, όπως φυσικά και οι φάσεις της Σελήνης και του Ήλιου. Η Σεληνιακή Μαγεία που είναι η Τέχνη κατεξοχήν των Μαγισσών, τελικά κατέληξε να γίνει η ψευδοτεχνική των λαμόγιων - ανδρών ( ; ) που προσποιούνται τους μάγους.
Τέλος πάντων, όπως όμως οι φάσεις της Σελήνης είναι σημαντικές στην αληθινή Μαγεία, το ίδιο και οι τροπές του Ήλιου έχουν μεγάλη σημασία, όπως φυσικά και οι Ισημερίες. Το αντίστοιχο της Νέας Σελήνης, για τον Ήλιο είναι συνήθως η 25η Δεκεμβρίου, όταν μετά την τριήμερη στάση του, αρχίζει πάλι να μεγαλώνει η ημέρα.
Γιαυτό είναι σημαντική η ημερομηνία αυτή για κάποια είδη Μαγείας, όπως αντίστοιχα η ημερομηνία της Νέας Σελήνης.
Προφανώς τα ίδια σημαίνουν και για τους άλλους πλανήτες, αφού εξόχως σημαντικά, είναι η θέση, η ορθόδρομη και η ανάδρομη κίνησή τους....
Συμπληρωματικά και διευκρινιστικά στα παραπάνω, επειδή αναφέρθηκαν "τα Επιφάνεια"....
"Τα Επιφάνεια", από το Αρχαιοελληνικό "επιφάνεια" που σημαίνει εκδήλωση, από το ρήμα "επιφαίνω" που σημαίνει εκδηλώνω, φανερώνω, αποκαλύπτω, εμφανίζω.
Στα αρχαιοελληνικά μυητικά μυστήρια, τα Επιφάνεια ήταν μια συγκλονιστική στιγμή, καθότι στους μυούμενους αποκαλύπτονταν - εμφανίζονταν οι θεοί, με αποτέλεσμα να επέλθει σε αυτούς η "Φώτιση". Στα ελληνιστικά χρόνια, τα πιο γνωστά Μυητικά Μυστήρια ήταν τα τελούμενα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου προς τιμήν της "Κόρης". Κατά την τέλεση αυτών, εσωτερικά οι Μυημένοι γίνονταν μάρτυρες της εκδήλωσης - αποκάλυψης και εμφάνισης των θεών, ενώ εξωτερικά του άδυτου, η "φανέρωση" των θεών έκλεινε τις ουράνιες πύλες που διέρχονταν τα πνευματικά όντα, έδιωχνε από την Γη τα κακά δαιμονικά, αγιάζοντας την Φύση και τα ύδατα.
Η ιερή τελετή των "Επιφανείων" με την επίτευξη της "Φώτισης" των Μυημένων, τελούνταν στις έξη (6) Ιανουαρίου και η ονομασία "Επιφάνεια", αντικαταστάθηκε από την λαϊκή ονομασία της εποχής, "Φώτιση" και "Θεοφάνεια". Αυτά οικειοποιήθηκε η νέα θρησκεία και καθιέρωσε στην ίδια ημερομηνία την ίδια εορτή - διαφορετικών θεών - την εορτή των "Θεοφανίων - Φώτων"....
