Ι. ΜΑΘΗΤΗΣ
Ο Κανόνας των Δώδεκα ιντσών και η κοινή Σφύρα
"...Υπάρχουν τεράστιες Δυνάμεις στα μεγάλα σπήλαια του κακού που βρίσκονται στον πυθμένα της κοινωνίας.
Ο τρομερός εκφυλισμός, η αθλιότητα, η δυστυχία, η ένδεια, ελαττώματα και εγκλήματα που αναδίδουν δυσοσμία στο σκοτάδι, προερχόμενα απο έναν πληθυσμό που βρίσκεται κάτω απο το επίπεδο των πραγματικών ανθρώπων και ζει μέσα στις μεγάλες πόλεις.
Εκεί το ενδιαφέρον προς τον άνθρωπο εξαφανίζεται, ο καθένας ουρλιάζει, ψάχνει, αρπάζει και ξεσκίζει για τον εαυτό του. Οι ιδέες αγνοούνται και κανείς δεν σκέφτεται την πρόοδο.
Αυτός ο πληθυσμός έχει δυο μητέρες. Και οι δύο όμως είναι μητριές - η Άγνοια και η Δυστυχία.
Τα "Θέλω" είναι ο μοναδικός οδηγός τους - ζητούν την ικανοποίηση μόνο για να κορέσουν την όρεξή τους.
Όμως ακόμη κι αυτοί μπορούν να στρατολογηθούν. Η ταπεινή άμμος που πατάμε, εαν την ρίξουμε στο καμίνι, την λιώσουμε και την εξαγνίσουμε με τη φωτιά, μπορεί να γίνει ένα λαμπερό κρύσταλλο.
Αυτοί έχουν την άγρια και αχαλιναγώγητη δύναμη της ΣΦΥΡΑΣ, τα χτυπήματά τους όμως βοηθούν στον μεγάλο σκοπό, όταν οριοθετηθούν εντός των γραμμών που χαράσσει ο ΚΑΝΟΝΑΣ τον οποίον βαστούν η σοφία και η φρόνηση.
Όμως είναι αυτή η ίδια η Ισχύς των ανθρώπων, αυτή η Τιτάνια δύναμη των γιγάντων που χτίζει τα οχυρά των τυράννων και ενσωματώνεται στα στρατεύματά τους.....
...Πολλές φορές, είναι η ισχύς των ανθρώπων που υποστηρίζει όλους αυτούς τους δεσποτισμούς, ανεξαρτήτως αν είναι οι καλύτεροι ή οι χειρότεροι....." (σ. 15)