Rose,
Σχετικά με τις απαντήσεις σου:
Εύχομαι αγαπητέ Trithemius μια μέρα να καταφέρεις να συνδέσεις τον ανθρωπισμό με τον εσωτερισμό και να κατανοήσεις πως αν ο εσωτερισμός δεν υπηρετεί τον ανθρωπισμό, είναι παντελώς άχρηστος μέχρι και επικίνδυνος...
Μα ποτέ δεν είπα πως δεν συνδέεται ο εσωτερισμός με τον ανθρωπισμό. Αυτό που επισήμανα είναι πως ο εσωτερισμός συνδέεται
ΚΑΙ με τον ανθρωπισμό, χωρίς όμως ο τελευταίος να αποτελεί "παιδί" μόνον του εσωτερισμού. Κοινώς, ο ανθρωπισμός δύναται να υπάρξει και να λειτουργήσει ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟ. Ταυτόχρονα, ο εσωτερισμός, εκτός από ανθρωπισμός είναι και άλλα πράγματα, τα μεταφυσικά, που υπερβαίνουν τα γήϊνα δεδομένα και σχετίζονται με τα δρώμενα, τα γενόμενα και τα δεικνυόμενα του κόσμου που μέχρι τώρα δεν έχουμε αντιληφθεί ότι υπάρχει. Στην ουσία Rose, η διαφορα στα σκεπτικά μας δημιουργείται από μία και μοναδική λέξη, το
ΚΑΙ. Αυτό είναι που κάνει τη διαφορά. Απλά η δική μου άποψη όπως την έχω διατυπώσει πάμπολλες φορές είναι πως
δεν χρειάζεται να είσαι εσωτεριστής για να είσαι ανθρωπιστής και πως κάποιοι άνθρωποι, αν και ασχολούνται με τον εσωτερισμό, τό κάνουν για τη μεταφυσική πλευρά γιατί μπορεί να έχουν ΗΔΗ τακτοποιήσει το θέμα της ανθρωπιστικής δράσης με άλλους τρόπους και αφήνουν στον εσωτερισμό αποκλειστικά τα μεταφυσικά θέματα. Συμφωνείς ή όχι με αυτή μου τη διαπίστωση/εκδοχή;
Άρα λοιπόν που καταλήγουμε;
α) Ο εσωτεριστής είναι ΚΑΙ ανθρωπιστής αλλά δεν εισέρχεται στον εσωτερισμό αποκλειστικά και μόνον για την ανθρωπιστική δράση.
β) Ο ανθρωπιστής ΔΕΝ είναι υποχρεωτικά εσωτεριστής, γιατί ο ανθρωπισμός δύναται να εκπορεύεται από πολλές ενασχολήσεις κι όχι μόνον από την ενασχόληση με τον εσωτερισμό. Άρα τι σημαίνει αυτό;
Σημαίνει πως αν κάποιος ασχοληθεί με τον εσωτερισμό, δεν το κάνει ΜΟΝΟΝ για να δράσει ανθρωπιστικά. Και ξαναρωτάω: Η Μητέρα Τερέζα ήταν άνθρωπος του εσωτερισμού, ναι ή όχι;
Για ποιό λόγο να το κάνει? Αν απαντήσεις στην ερώτηση θα δεις ότι υπάρχουν δύο δρόμοι, για προσωπικό του όφελος, ή για όφελος του συνόλου...
Γιατί του λείπει κάτι από τη ζωή του Rose, και αυτό που του λείπει είναι η ανακάλυψη και καλλιέργεια μίας άλλης πλευράς του εαυτού του, δηλαδή της ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗΣ του πλευράς! Γιατί ΗΔΗ έχει "τακτοποιήσει" τα θέμα του ανθρωπισμού με άλλους τρόπους! Αδύνατο; Εξωπραγματικό;
Τώρα βέβαια θα μου πεις, ο απόλυτος ανθρωπισμός είναι το να βοηθήσεις κάποιον να ολοκληρωθεί ως ατομικότητα, άρα να καλλιεργήσει στο μέγιστο τόσο την επίγεια, όσο και την ουράνια/μεταφυσική ταυτότητά του. Κατά συνέπεια, από Ροδοσταυρικής οπτικής, ο απώτερος στόχος μας είναι το να γίνουμε μέλος της Λευκής Αδελφότητας. Δεν έχω αντίρρηση σε αυτό αλλά λόγω του δεδομένου χαμηλού επιπέδου εξέλιξής μου, μου είναι αδύνατο να κατανοήσω την ανθρωπιστική "σκέψη" και δράση ενός τόσο εξελιγμένου πνευματικά όντος.
Η ανθρωπότητα έχει πολλά προβλήματα γιατί ακριβώς βλέπουμε τα πράγματα επιφανειακά. Αν όλο και περισσότεροι άνθρωποι είναι υγιείς εσωτεριστές, δηλαδή ασκούν τον εσωτερισμό με απώτερο στόχο τον ανθρωπισμό, τότε έχουμε ίσως μία ελπίδα να δούμε το όραμα της Λευκής Αδελφότητας πραγματικότητα. Μία απόλυτη αδελφοσύνη ανθρώπων και λαών... Χωρίς τον εσωτερισμό και τα εσώτερα μυστήρια αυτό το όραμα δεν μπορεί να υλοποιηθεί, γιατί χρειάζεται να έλθει αυτή η βαθύτερη κατανόηση στο άνθρωπο, και να πειστεί ο καθένας μας, γιατί ο ανθρωπισμός δεν αποτελεί επιλογή αλλά την μόνη οδό. Οποιαδήποτε άλλη οδός, σημαίνει θάνατος.
Αγαπητή μου Rose, σαφώς αναφέρεσαι στην έμπρακτη Ροδοσταυρική Ουτοπία. Πιστεύω όμως η ανθρωπότητα ΠΑΝΤΑ θα έχει πολλά προβλήματα, γιατί ΠΑΝΤΑ θα έχει πολλά ευχάριστα. Το δίπολο ευτυχία-δυστυχία είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τον άνθρωπο και χωρίς το ένα δεν μπορεί να υπάρξει το άλλο. Αν κάποτε ζούσαμε σε μία ανθρωπότητα όπου θα υπήρχε μόνον η ευτυχισμένη ζωή, τότε καταλαβαίνεις πως δεν θα αναφερόμασταν σε μία γήινη ανθρωπότητα αλλά σε κάτι πολύ διαφορετικό, πολύ πιο "μεταφυσικό".
Ναι, έχεις απόλυτο δίκιο όταν γράφεις πως ο μη ανθρωπισμός σημαίνει θάνατος. Αλλά ας μην ξεχνάμε πως χωρίς τον (πνευματικό) θάνατο, δεν θα μπορούσαμε να ορίσουμε τον υγιή ανθρωπισμό. Χωρίς τον πνευματικό θάνατο, καμία ενέργεια προς την καλοσύνη δεν θα χρειαζόταν. Αν αγαπητή Rose δεν υπήρχε ο διάβολος, η ύπαρξη του Ιησού επί της Γης θα ήταν άχρηστη. Θυμίσου:
sine diabolo, nullus dominus... Ο αληθινός εσωτεριστής, είναι ο αδογμάτιστος ερευνητής, και φυσικά δεν μπορεί να ακολουθεί καμία θρησκεία... Επίσης ο υγιής εσωτεριστής είναι ανθρωπιστής. Αυτός είναι κανόνας, και δεν είναι θέμα υποκειμενικότητας.
Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο! Το μόνο που θέλω να σου συμπληρώσω είναι πως
ο υγιής εσωτεριστής είναι ΚΑΙ ανθρωπιστής Ο "δια βίου" ασκητισμός είναι δειλία, φυγή από την πραγματικότητα, και μία από τις μεγαλύτερες μορφές ιδιοτέλειας. Ο ασκητισμός με στόχο τον ανθρωπισμό, είναι σεβαστός, όπως το παράδειγμα του Βούδα ή του Χριστού, ή διαφόρων αβατάρ, γκουρού, ή ασκητών. 'Οταν ολοκληρώσουν την εκπαίδευση τους, επιστρέφουν πίσω στην κοσμική ζωή για να αναλάβουν ένα έργο υπηρετώντας την Ανθρωπότητα
Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο
(επιτέλους!
)
όσον αφορά το 1 και το 2, δεν είναι απαραίτητα ανθρωπισμός, αλλά τα υπόλοιπα είναι...
Όσον αφορά το 1, μπορεί απλά να είναι ένας φιλόδοξος καριερίστας, και όσον αφορά το 2, συνήθως βοηθάμε συγγενείς ή φίλους γιατί αποβλέπουμε σε κάποια απολαβή.
Ο ανθρωπισμός και η ανιδιοτέλεια, έχει να κάνει με το να δίνουμε χωρίς να προσδοκούμε απολαβές. Αλλιώς είναι απλά μια συναλλαγή.
5 καθαρά ανθρωπιστικά στοιχεία... Κι όμως, όπως επισήμανα, στην 1η περίπτωση, ο υπάλληλος που μάχεται για το δίκαιο και επισημαίνει διαρκώς στα meeting τα λάθη του συστήματος της εταιρείας, στο τέλος
χάνει τη δουλειά του!. Για ποιόν λοιπόν έκανε τον αγώνα; Για τον εαυτούλη του ή για τους συναδέλφους του, ώστε να τους ενημερώσει για κάποια "κακώς κείμενα" του εργασιακού του χώρου; Άλλωστε, αν πράγματι ήταν μόνον ένας φιλόδοξος καριερίστας, δεν θα πήγαινε κόντρα στους διευθυντές του αλλά θα ακολουθούσε τις ταγές της ηγεσίας και θα βρισκόταν διαρκώς σε υψηλόβαθμες θέσεις
Σχετικά με τη 2η περίπτωση, σαφώς και μπορεί να υπάρχει υστεροβουλία στο ενδιαφέρον αυτό αλλά αν εξετάσουμε την πράξη του καλοπροαίρετα, θα δούμε πως μόνον ανθρωπισμός είναι και τίποτε άλλο. Επίσης, ας μην ξεχνάμε πως η προσφορά συμπαράστασης, ψυχολογικής στήριξης κλπ σε ένα άτομο με προβλήματα, δεν δίδεται με πίεση, επιτακτικά και χωρίς να το θέλει ο άλλος. Κάνουμε την κίνηση καλής θέλησης και αν ο άλλος ανταποκριθεί αναλαμβάνουμε "δράση", αλλιώς μπορεί να κάνουμε τα πράγματα χειρότερα από πριν. Αυτό μου θυμίζει τον Bush που ήθελε να απελευθερώσει το Ιράκ με το ζόρι, είτε το ήθελαν οι Ιρακινοί, είτε όχι
Και κάτι τελευταίο αλλά πάρα πολύ σημαντικό που αφορά στις 7 ανωτέρω υποθετικές δράσεις μας:
ΟΛΑ ΤΑ ΑΝΩΤΕΡΩ 7 ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΡΑΞΗ ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟ!Ξαναθυμίζω το παράδειγμα της Μητέρας Τερέζας που αν και ήταν άσχετη με τον εσωτερισμό, πάραυτα ήταν ένας φάρος ανθρωπισμού
Άρα λοιπόν καταλήγουμε στο ότι
ο εσωτερισμός δεν είναι η μοναδική λύση για τον έμπρακτο ανθρωπισμό. Σαφώς και τον προάγει αλλά αυτή η δράση αποτελεί μία εκ των πολλών θετικών που μας προσφέρει ο υγιής εσωτερισμός