Ο δρόμος του Εσωτεριστή (ψηφοφορία)

[Κανένας]

Ο όρος Εσωτερισμός αναφέρεται σε κάθε σύστημα εννοιών και εφαρμογών, που έχει ως στόχο την προϊούσα εσωτερική μεταμόρφωση του ανθρωπίνου όντος με τελική κατάληξη την οντολογική του εκπλήρωση ή "πνευματική αποκατάσταση" (που στην θρησκεία καλείται "θέωση").
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια.  http://el.wikipedia.org

Ο εσωτερισμός ως γνωστικός όρος, έχει να κάνει με κρυμμένες γνώσεις και διδασκαλίες που απευθύνονται σε επιλεγμένα άτομα.
..............
Γενικότερα ο όρος "εσωτερισμός" αποδίδει την κεκρυμμένη από τους πολλούς γνώση.

Το "κρυμμένες" και "επιλεγμένα άτομα" είναι κάτι που ίσχυε στο παρελθόν.  Ήταν περιορισμοί που έθεταν οι άνθρωποι.  Από τη μικρή εμπειρία που έχω, δε γνωρίζω ποτέ κάποιος να θέλησε να μπει σε κάποιο «Τάγμα» και να του αρνήθηκε η εισδοχή. 

Η γνώση, μυήσεις, τελετουργικά είναι ελεύθερη στο internet και στα βιβλία.  Η οργάνωση της γνώσης και η επιλογή του χρήσιμου από το άχρηστο, εκεί είναι το πρόβλημα και χρειαζόμαστε έναν οδηγό να μας γλυτώσει από κακοτοπιές και χάσιμο χρόνου.

Αυτό για να μη νομίζει κανείς ότι επειδή τον δέχτηκε κάποιο τάγμα, ή επειδή διαβάζει φιλοσοφία, ότι είναι και ο εκλεκτός του θεού.  Εκ του αποτελέσματος κρινόμαστε.  Και το αποτέλεσμα είναι η προσωπική εξέλιξη, η οποία φαίνεται στο χάρτη της Καμπάλα.  Και όποιος διαβάζει, ξέρει ποια είναι η πρώτη σφαίρα της Καμπάλα και το πόσο άσκηση απαιτείται για να κατακτηθεί.

Σαφώς στον εσωτερισμό εμπλέκονται διαδικασίες σχετιζόμενες με τον εσωτερικό μας κόσμο, όμως αυτά αποτελούν μέρος του εσωτερισμού κι όχι το σύνολό του.

Συμφωνώ.  Χρειάζεται ο συνδιασμός.  Χρειάζοντε οι εσωτερικές γνώσεις και η φιλοσοφία για να αναπτύξεις το μυαλό, τη σκέψη, αλλά και για να ξέρεις τι ασκήσεις να κάνεις. 

[Trithemius]

Πάντως η αγγλική Wikipedia αλλά και το λήμμα "Esotericism" σε μηχανές αναζήτησης, δίνουν ακριβώς ως έννοια την ενασχόληση με "ειδικές" γνώσεις που δεν αποτελούν υλικό ευρείας ενασχόλησης.

Esotericism refers to the doctrines or practices of esoteric knowledge, or otherwise the quality or state of being described as esoteric, or obscure. Esoteric knowledge is that which is specialized or advanced in nature, available only to a narrow circle of "enlightened", "initiated", or highly educated people. Items pertaining to esotericism may be known as esoterica. Some interpretations of esotericism are very broad and include even unconventional and non-scientific belief systems, typically as contrasted with the "scientific" or "traditional religious" beliefs of the society without or "at large". In contrast, exoteric knowledge is knowledge that is well-known or public; or perceived as informally canonic in society at large.

Σχετικά με τη διαδικασία εισδοχής σε ένα τάγμα, μικρό ή μεγάλο, εγώ γνωρίζω πως πάντοτε τηρούνται κάποιοι κανόνες εισδοχής και υπάρχει κάποια διαδικασία μέσα από την οποία ένα τάγμα θα αποφασίσει αν ο ενδιαφερόμενος για εισδοχή μπορεί ή όχι να ενταχθεί στα μέλη του. Επίσης, κάθε τάγμα οφείλει να αξιολογεί τη στάση και την πορεία των μελών του, έτσι ώστε να προσδιορίζεται διαρκώς η θέση του κάθε μέλους απέναντι στο τάγμα. Άρα λοιπόν όλα είναι ευμετάβλητα.

Αυτό για να μη νομίζει κανείς ότι επειδή τον δέχτηκε κάποιο τάγμα, ή επειδή διαβάζει φιλοσοφία, ότι είναι και ο εκλεκτός του θεού.  Εκ του αποτελέσματος κρινόμαστε.  Και το αποτέλεσμα είναι η προσωπική εξέλιξη, η οποία φαίνεται στο χάρτη της Καμπάλα.

Αυτό είναι μεγάλη αλήθεια...

[suida]

ΑΓΑΠΗΤΟΙ, ΧΑΙΡΩΜΕ , ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ ΚΑΙ ΣΟΦΑ ΛΟΓΙΑ!!!
              Μα ελα, νιοβλαστο εσυ
              φροκαλι απ' ωριοφυλλη δαφνη,
              που του Φοιβου εδω τη θυμελη
             σαρωνεις μπροστα στο ναο.

              Με σενα σαρωνω ολημερα
              του θεου την αυλη, μολις βγη
              γοργοφτερος ο  Ηλιος,
              κι ετσι ολημερα δουλευω.
                  Ω ΠΑΙΑΝΑ
               χαρα και δοξα για σενα
              αιωνια ,ω  γιε της Λητως!!

               Με κοπο ,ω Φοιβε ,λαμπρο,
               δουλευω μπροστα στο ναο σου,
               του μαντειου τιμωντας το θρονο
               και δοξα μου ο κοπος αυτος.
               Δουλο το χερι μου βαζω
               σε  αθανατους κι οχι σ' ανθρωπους,
               που ευλαβο κοπο μοχτω
               χωρις  ν'αποκαμω,
               με γονιο και πατερα το Φοιβο.

               Αυτον ευλογω που με θρεφει,
                και πατερα με τονομα Εγω
                του Φοιβου, στο ναο του,
                τον ευεργετη μου Κραζω.
                    Ω  Π Α Ι Α Ν Α......
           

[Rose]

Αγαπητοί φίλοι και αδελφοί,

ο εσωτερισμός ασχολείται με τις εσωτερικές επιστήμες, Καμπάλα, Αλχημεία, Ερμητικά, Αστρολογία, Μαγεία, αποκρυφιστικά και μυστικιστικά, δηλαδή και μέσω μελέτης των μυστηρίων αλλά και μέσω βιώματος. 

Φυσικά ασχολείται με τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου, αλλά ουσιαστικά ασχολείται με τον άυλο κόσμο, με τα μυστήρια του ανθρώπου και του Σύμπαντος, από μία πνευματική διάσταση, προσπαθώντας να φέρει πιο κοντά την Επιστήμη και την Πνευματικότητα.

Υπάρχουν πολλές σχολές και τάγματα που προσεγγίζουν τον εσωτερισμό, με διάφορους τρόπους, και οι μέθοδοι και οι πεποιθήσεις ποικίλουν.  Στην ΑΜΡΑ, δεν θέλουμε να προωθήσουμε την νοοτροπία μιας κλειστής ελιτίστικης κάστας, και γι' αυτό είμαστε ανοιχτοί.  Ο λόγος είναι γιατί η εποχή άλλαξε, η γνώση αυτή δεν είναι πια κρυφή, ούτε μας κυνηγάει κανένας να μας σκοτώσει ή να μας φυλακίσει επειδή ασχολούμαστε με τον εσωτερισμό.  Οι σχολές που ακόμα κρύβονται, κρύβονται από παράδοση... σε μία κοινωνία που γέννησε την ελεύθερη σκέψη, πριν 2500 τουλάχιστον χρόνια.

Σίγουρα ο εσωτερισμός δεν ενδιαφέρει όλους τους ανθρώπους, και δεν έχουν όλοι τις απαιτούμενες γνώσεις, για να κατανοήσουν ένα τέτοιο μονοπάτι...

...αλλά γι' αυτούς που ενδιαφέρονται σοβαρά να ασχοληθούν, η πόρτα είναι ορθάνοιχτη, αρκεί να είναι ανθρωπιστές, μια και ο στόχος της ΑΜΡΑ είναι, η βελτίωση και η εξέλιξη του ατόμου και κατ' επέκταση της κοινωνίας μας.

[Trithemius]

...αλλά γι' αυτούς που ενδιαφέρονται σοβαρά να ασχοληθούν, η πόρτα είναι ορθάνοιχτη, αρκεί να είναι ανθρωπιστές, μια και ο στόχος της ΑΜΡΑ είναι, η βελτίωση και η εξέλιξη του ατόμου και κατ' επέκταση της κοινωνίας μας.

Αγαπητή Rose, θα ήθελα να γίνεις λίγο πιο κατανοητή σχετικά με την έννοια του ανθρωπισμού και τη σύνδεση αυτού με τον εσωτερισμό. Δεν αντιλέγω πως κάποιου είδους κοινωνική δράση αποτελεί υγιή δραστηριότητα κάθε ενεργού νου (χωρίς απαραίτητα να ασχολείται με τον εσωτερισμό), όμως με ποιόν τρόπο ο εσωτερισμός (ως ενασχόληση με τα γνωστικά αντικείμενα που προανέφερες) συνδέεται με την κοινωνική δράση (υπό την ευρεία έννοια);

Θέλω να πω πως μιας και ο εσωτερισμός περιλαμβάνει διδασκαλίες και πρακτικές που ως ενασχολήσεις αποτελούν αμιγώς προσωπικές προσεγγίσεις, είναι δυνατό να μπορέσουμε να συνδέσουμε κάτι τόσο αυστηρά προσωπικό με την κοινωνική δράση, άρα με κάτι που θα τυγχάνει ευρείας αποδοχής και κατανόησης; Με απλά λόγια, μπορεί (ο δικός μου) εσωτερισμός να συνδεθεί με μιας μορφής αποδοχή από το ευρύ κοινωνικό σύνολο; Αυτό το ερώτημα συνδέεται με την οπτική και προσέγγιση του καθενός μας με αυτό που ονομάζουμε "Θεό", "Πηγή", "Κέντρο", "Θεία Ουσία", δηλαδή με την "μεταστοιχείωσή" μας από άνθρωπο σε θεό. Επειδή όμως τόσο η διαδικασία προς κάτι τέτοιο, όσο και το αποτέλεσμα αποτελούν καθαρά προσωπική υπόθεση, ο εσωτερισμός δεν μπορεί παρά να έχει διαφορετική ερμηνεία, εικόνα και αποτέλεσμα για τον καθένα μας, γιατί το πως ερμηνεύω εγώ την υπόσταση της θέωσης, απέχει πάρα πολύ από τις ερμηνείες των άλλων ανθρώπων. Άρα λοιπόν, αν ως κοινωνική και ανθρωπιστική δράση μιλάμε για μεταλαμπάδευση των εσωτερικών μας γνώσεων προς το κοινωνικό σύνολο, με σκοπό να τους βοηθήσουμε να φτάσουν στη "θέωση", τότε πέφτουμε σε ένα σφάλμα γιατί τους διδάσκουμε το πως να μεταμορφωθούν στον δικό μας θεό. Επίσης, μία τέτοια κοινωνική δράση προϋποθέτει κάτι πολύ βασικό και δύσκολο (πραγματικά τον σκοπό της ύπαρξής μας), δηλαδή το να έχουμε πρώτοι εμείς φτάσει στο επίπεδο της θέωσης, έτσι ώστε να είμαστε ικανοί να διδάξουμε και στους άλλους τον τρόπο επίτευξής του.

Αν λοιπόν συνδέουμε τον ανθρωπισμό με τη μεταλαμπάδευση των γνώσεών μας περί εσωτερισμού, τότε θεωρώ (γνώμη μου) πως έχουμε να κάνουμε με δύο ζητήματα: α) με το ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να ταυτιστούν με τη δική μας προσέγγιση στον εσωτερισμό και β) την απαραίτητη προϋπόθεση του να γίνουμε εμείς πρώτα δάσκαλοι (άρα να έχουμε φτάσει στη θέωση) έτσι ώστε να δυνάμεθα να διδάξουμε εσωτερισμό.

Αν όμως συνδέουμε τον ανθρωπισμό με αυτό που είναι ευρέως γνωστό ως "κοινωνική δράση" και προσφορά προς τον συνάνθρωπο, τότε ο εσωτερισμός αποτελεί "προαιρετική ενασχόληση", καθώς είναι δεδομένο πως υπάρχουν στην κοινωνία μας πολλοί ανθρωπιστές που δεν ασχολούνται με τον εσωτερισμό.

Πάνω λοιπόν σε αυτές τις σκέψεις-συμπεράσματά μου που γεννώνται από τη σύνδεση εσωτερισμού και ανθρωπισμού (ως αναγκαία "συνύπαρξη), θα ήθελα να μας δώσεις κάποια διευκρίνηση-ανάλυση στο πως αυτά συνδέονται.

Σίγουρα ο εσωτερισμός δεν ενδιαφέρει όλους τους ανθρώπους, και δεν έχουν όλοι τις απαιτούμενες γνώσεις, για να κατανοήσουν ένα τέτοιο μονοπάτι...

Θεωρώ πως η ενασχόληση με τον εσωτερισμό και η κατανόηση αυτού του "μονοπατιού", περισσότερο έχει να κάνει με μία εσωτερική ανάγκη που ποτέ δεν ικανοποιείται. Είναι ένας "ιερός έρωτας", μία εσωτερική φωνή που μας καλεί να γνωρίσουμε τον άϋλο κόσμο και τα μυστήρια του σύμπαντος. Αυτή λοιπόν η ανάγκη είναι σχεδόν πάντοτε έμφυτη παρά επίκτητη. Θεωρώ πως εσωτεριστής (τουλάχιστον εν δυνάμει) γεννιέσαι, δεν γίνεσαι. Πάνω σε αυτό το σκεπτικό, οι γνώσεις περί εσωτερισμού αποτελούν απόκτημα που μας δίδεται κατά την εμπειρική-έμπρακτη πορεία μας στον εσωτερισμό. Άλλωστε γνώση = πληροφορία + εμπειρία. Άρα λοιπόν, κάποιος που απλά έχει στη διάθεσή του αμέτρητες πληροφορίες περί εσωτερισμού αλλά δεν ενδιαφέρεται για αυτόν, οτιδήποτε και να πληροφορηθεί, θα του είναι άχρηστο (= ανεκμετάλλευτο ως γνωσιολογικό υλικό). Οι πληροφορίες είναι άμεσα διαθέσιμες οποτεδήποτε (ειδικά στη σύγχρονη εποχή). Η διαφορά έγκειται στο αν έχουμε την ανάγκη να μετατρέψουμε τις πληροφορίες σε γνώσεις. Έχω λοιπόν τη γνώμη πως το να κατανοήσεις τον εσωτερισμό δεν είναι θέμα γνώσεων αλλά εσωτερικής ανάγκης. Ή την έχεις, ή δεν την έχεις και αν ισχύει το πρώτο, οι πληροφορίες κάποια στιγμή θα μεταμορφωθούν σε γνώσεις μέσω της εμπειρίας. Εδώ είναι που χρειάζεται η μέγιστη προσοχή: στο πως θα πορευτείς στον έμπρακτο εσωτερισμό, έτσι ώστε να μη χαθείς (είτε μεταφορικά, είτε κυριολεκτικά...).

Φιλικά ...

[Κανένας]

Άσχετα με τη Rose, θα ήθελα να κάνω μία προσέγγιση.  Θα έχει ελλείψεις, αλλά πιστεύω ότι θα δείχνει στη σωστή κατεύθυνση.

Κατ’ αρχήν «ανθρωπισμός» δε σημαίνει απαραίτητα να προσφέρεις χρήματα, να συμμετέχεις σε εράνους φιλανθρωπικές οργανώσεις κτλ.  «Ανθρωπισμός» είναι απλά να νοιάζεσαι για το συνάνθρωπό σου.  Αν υπάρχει γνήσιο νιάξιμο, τα άλλα θα έρθουν μόνα τους.

Μέσα μας έχουμε τον κατώτερο και τον ανώτερο εαυτό.  Ο κατώτερος εαυτός συμπεριφέρεται σα παιδάκι.  Εγωιστής και στενόμυαλος.  Ο ανώτερος είναι σοφός και ανθρωπιστής.

Ο απλός κόσμος, ο μη εξελιγμένος, κυριαρχείται από τον κατώτερο εαυτό του.  Με αποτέλεσμα να φέρεται εγωιστικά και εχθρικά προς τους συνανθρώπους του.  ΜΗ ανθρωπιστικά.

Μέσω του εσωτερισμού προσπαθούμε να αποκαταστήσουμε την ισορροπία και να δώσουμε τον έλεγχο στον ανώτερο εαυτό.  Αυτονόητο είναι ότι έτσι γινόμαστε ανθρωπιστές.

Η μεταστοιχείωση αυτή γίνεται με επίπονες ασκήσεις.  Έτσι ξεπερνούμε τις ανασφάλειές μας, γινόμαστε και αισθανόμαστε δυνατοί ανεβαίνοντας τα επίπεδα της Καμπάλα. 

Οι «εγκυκλοπαιδικές» γνώσεις του εσωτερισμού είναι ένα πρόσθετο όπλο, ένα ισχυρό εργαλείο.  Το οποίο στα χέρια του εξελιγμένου ανθρώπου υπηρετεί το κοινωνικό σύνολο.  Πχ, η δυνατότητα «υλοποίησης σκέψης» από έναν εξελιγμένο πιθανόν να χρησιμοποιηθεί για θεραπευτικούς σκοπούς.  Άρα για το κοινό καλό.

Αν όμως οι γνώσεις αυτές, είναι στα χέρια ενός μη εξελιγμένου, είναι σαν ένα παιδί που κρατάει όπλο.  Θα κάνει κακό στους γύρω του και πιθανόν στον εαυτό του.  Πχ, η δυνατότητα «υλοποίησης σκέψης» από ένα μη εξελιγμένο πιθανόν να χρησιμοποιηθεί για συγκέντρωση πλούτου, σεξ, προαγωγής, κοινωνικής θέσης κτλ. 

Εντάξει, αυτά είναι πράγματα που πειραματιζόμαστε όλοι όταν ακόμα είμαστε πολύ εγωιστές και αδύναμοι, για να πεισθούμε για τη λειτουργία τους.  Κι εγώ τα έκανα (και τα κάνω ακόμα) με αρκετή επιτυχία.  Πλάκα έχει, (ειδικά το σεξ).

Αν λοιπόν κάποιος ασχολείται με εσωτερισμό και δε γίνεται ανθρωπιστής, τότε πιστεύω ότι δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν. 
1) Ή το άτομο αυτό είναι τεμπέλης, ηλίθιος και ανεπίδεκτος μαθήσεως. 
2) Ή δεν κάνει με επιτυχία τις ασκήσεις για να εξελιχθεί.  Επικεντρώνεται μόνο στις εγκυκλοπαιδικές γνώσεις.  Έτσι μετατρέπεται σε παιδάκι που κρατάει πολυβόλο.  Τρέξτε να κρυφτείτε.

Αυτό που ΔΕΝ ξέρω ακόμη είναι αν υπάρχει περίπτωση κάποιος να κάνει τις επίπονες ασκήσεις, να ξεπεράσει τις ανασφάλειές του, να εξελιχθεί στην Καμπάλα, αλλά να επιλέξει να μείνει στην αριστερή ατραπό.

[Κανένας]

Αυτό που ΔΕΝ ξέρω ακόμη είναι αν υπάρχει περίπτωση κάποιος να κάνει τις επίπονες ασκήσεις, να ξεπεράσει τις ανασφάλειές του, να εξελιχθεί στην Καμπάλα, αλλά να επιλέξει να μείνει στην αριστερή ατραπό.

ΟΚ, το έψαξα λίγο.  Μπορεί ο άνθρωπος λόγω προσωπικής επιλογής να παραμείνει εγωιστής, ακόμα κι αν εξελιχθεί στην Καμπάλα.  Έτσι γίνεται Μαύρος μάγος, δυνατός και αλαζώνας.  Προκαλεί κακό στους γύρω του.  Μετά όμως τον αναλαμβάνει η Νέμεσις. 

[Rose]

Μπορεί ο άνθρωπος λόγω προσωπικής επιλογής να παραμείνει εγωιστής, ακόμα κι αν εξελιχθεί στην Καμπάλα.  Έτσι γίνεται Μαύρος μάγος, δυνατός και αλαζώνας.  Προκαλεί κακό στους γύρω του.  Μετά όμως τον αναλαμβάνει η Νέμεσις. 

Έτσι ακριβώς... Υπάρχουν δύο ειδών άτομα, που προσεγγίζουν τον εσωτερισμό... αυτοί που θέλουν να βοηθήσουν την ανθρωπότητα και αυτοί που θέλουν την γνώση για να κυριαρχήσουν στους άλλους...

Με άλλα λόγια άτομα που έχουν την τάση να γίνουν λευκοί ή μαύροι μάγοι...

Αυτή η γνώση φέρνει δύναμη, αλλά αν δεν υπάρχει η κατάλληλη ηθική στον άνθρωπο, και μία εσωτερική κατεύθυνση να βοηθήσει την κοινωνία του... σημαίνει πως το άτομο επιλέγει αυτήν την οδό μόνο και μόνο για επίδειξη γνώσης και δύναμης, πάνω στους άλλους.

Έτσι λοιπόν στην ΑΜΡΑ, δεν ενθαρρύνουμε την καλλιέργεια των μαύρων μάγων, και όταν τους εντοπίζουμε τους περνάμε από πολλές δοκιμασίες... Αν δεν αλλάξουν τρόπο σκέψης, τότε απλά αποχωρούν. 

Πολλοί όμως άνθρωποι, βρίσκονται σε σύγχυση στην αρχή του μονοπατιού, θέλουν να βοηθήσουν τον εαυτό τους, και εκεί εστιάζουν κυρίως... Όμως χρειάζεται να υπάρχει έμφυτη η τάση νοιαξίματος προς το κοινωνικό σύνολο, αλλιώς αυτό το άτομο δεν πρέπει να στηριχτεί και να γνωρίσει πιο εσώτερα μυστήρια.

Αυτή η ανάγκη που έχει να γνωρίσει τον άυλο κόσμο, αν δεν συμβαδίζει με την ανάγκη του, να βοηθήσει τον κοινωνία του, είναι σημάδια μιας ιδιοτελούς προσωπικότητας, που δεν νοιάζεται για τον συνάνθρωπό του, και υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να εξελιχθεί σε ένα πρόβλημα στην κοινωνία του.

Αγαπητή Rose, θα ήθελα να γίνεις λίγο πιο κατανοητή σχετικά με την έννοια του ανθρωπισμού και τη σύνδεση αυτού με τον εσωτερισμό.

Αγαπητέ Trithemius,

νομίζω πως είναι αυτονόητο πως μια και αναφερόμαστε σε Ροδοσταυρική Αδελφότητα, μιλάμε για Λευκή Αδελφότητα.  Η Λευκή Αδελφότητα, δεν έχει στόχο να ικανοποιεί τις περιέργειες κάποιων για να εξουσιάζουν πάνω στους άλλους... Η Λευκή Αδελφότητα έχει ως στόχο την εξέλιξη του ατόμου και κατ΄επέκταση της κοινωνίας του.

Η εξέλιξη δεν σημαίνει, ένας άνθρωπος να κατέχει περισσότερες γνώσεις αλλά να παραμένει ένα ιδιοτελές ζώο που θα νοιάζεται μόνο για την πάρτη του... Η εξέλιξη είναι ο ανθρωπισμός.

Αυτό το ερώτημα συνδέεται με την οπτική και προσέγγιση του καθενός μας με αυτό που ονομάζουμε "Θεό", "Πηγή", "Κέντρο", "Θεία Ουσία", δηλαδή με την "μεταστοιχείωσή" μας από άνθρωπο σε θεό.

Στην ΑΜΡΑ, διαγράφεται μέσω του μυητικού συστήματος, ποιος είναι ο στόχος μας... Το να μεταστοιχειωθεί ο άνθρωπος σε θεό, ακούγεται πολύ ωραία, αλλά τι εννοεί ο καθένας μας πραγματικά; Εμείς ξεκαθαρίζουμε πως εννοούμε να είναι ή να γίνει πρώτα από όλα ανθρωπιστής... υπηρέτης της Ανθρωπότητας, και όχι Κυρίαρχος - Δικτάτορας του Κόσμου...

Το εσωτερικά μυστήρια προάγουνε την βασιλική τέχνη, την γνώση πως ο καθένας μας να γίνει βασιλιάς, αλλά ένας βασιλιάς υπηρέτης του λαού του και όχι δυνάστης...   

Αυτές οι έννοιες δεν εξηγούνται τόσο απλά, και όσο και να τα εξηγήσεις, αν ο άλλος είναι ιδιοτελής θα επιμένει στον δικό του τρόπο σκέψης και θα βρίσκει χιλια δυο επιχειρήματα... Απλά ο ενάρετος δρόμος της ΑΜΡΑ δεν είναι γι' αυτόν... και θα έχει επιλέξει τον δρόμο της Ιδιοτελούς δύναμης που καταλήγει στην ολοκληρωτική ψυχική αποσύνθεση.

Ακριβώς επειδή δεν υπάρχει αυτή η "Πόρτα", και ασχολούνται με τον εσωτερισμό, άνθρωποι που δεν θα έπρεπε, έχουμε και τόσα έκτροπα στον κόσμο μας...

Από την απάντηση που θα δώσουμε στο ερώτημα, "γιατί την θέλουμε αυτήν την γνώση", φαίνεται και η πρόθεσή μας... Η σωστή απάντηση είναι προς όφελος του συνόλου, και φυσικά ο εαυτός μας είναι μέσα στο σύνολο, αλλά δεν υπηρετούμε τον εαυτό μας μόνο, αλλά το γενικό σύνολο...

Αν κάποιος μελετήσει το ρεύμα του Ροδοσταυρισμού, θα δει, πως αυτοί οι "μυημένοι" στόχευαν να ξεβαλτώσουν την Ευρώπη από τον σκοταδισμό που έφερε ο θρησκευτικός δογματισμός... Νοιαζόταν για την κοινωνία τους, να αναπτυχθεί και να αναγεννηθεί.

'Ενας "μυημένος" στα εσωτερικά μυστήρια όταν διαβάζει ότι όλα είναι ΕΝΑ, δεν μπορεί να μην υπηρετεί το σύνολο, γιατί γνωρίζει πως όσο και να αναπτύξει το μέσα του, αν ζει μέσα σε μία κόλαση, δεν πρόκειται να δει άσπρη μέρα. 

 Ο "μυημένος" κατανοεί, πως αυτός και το σύνολο είναι ΕΝΑ. 'Ετσι γνωρίζει πως υπηρετώντας το σύνολο, εξυπηρετεί και την δική του ευημερία και ευτυχία, καθώς και την ψυχική του εξέλιξη.

Αυτή είναι η έννοια της "μυητικής" αδελφότητας, να μας θυμίσει πως όλοι είμαστε αδέλφια, προερχόμενοι από την ίδια πηγή, και έχουμε καθήκον να υπηρετούμε το σύνολο.  Ο στόχος της εσωτερικής γνώσης είναι να εκπαιδεύσει τον άνθρωπο στα εσώτερα μυστήρια της ύπαρξης έτσι ώστε να υπηρετήσει ως φύλακας της γνώσης και της ζωής στον πλανήτη μας.  Η Λευκή Αδελφότητα δεν εξυπηρετεί ιδιοτελείς στόχους για δύναμη και δόξα.  Η Λευκή αδελφότητα, απαρτίζεται από μυημένους διαφόρων σχολών και μονοπατιών, που έχουν σαν στόχο να προστατεύουν την υγιή εξέλιξη της ανθρωπότητας.

Αυτός είναι ο υγιής λόγος ύπαρξης του εσωτερισμού. Ο αρρωστημένος είναι να έρθουμε σε επαφή με κάποιες τελετές μαύρης μαγείας και με δαιμονικές οντότητες, να ξεγελαστούμε, ότι θα μας δώσουν την δύναμη, γρήγορα και εύκολα, και στο τέλος να γίνουμε δούλοι μιας σκοτεινής δύναμης όπου θα μας στείλει κυριολεκτικά στην καταστροφή μας.

Αυτοί οι δύο δρόμοι υπάρχουν... τίποτα ενδιάμεσο... Οτιδήποτε άλλο, είναι απλά μία σκέτη πληροφόρηση και δεν γινόμαστε κοινωνοί πραγματικών μυστηρίων.  Ειδικά όσον αφορά την μαύρη μαγεία, μόνο, οι άσχετοι επιλέγουν αυτόν τον δρόμο, γιατί δεν γνωρίζουν πως έχουν επιλέξει την αυτοκαταστροφή τους...

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος, εφόσον επιλέξουμε τον ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟ, να δούμε πίσω από την κουρτίνα, πίσω από τον φαινομενικό κόσμο...

...ή θα υπηρετήσουμε το ΦΩΣ, ή θα μας κυριαρχήσει το σκοτάδι.

Θέλω να πω πως μιας και ο εσωτερισμός περιλαμβάνει διδασκαλίες και πρακτικές που ως ενασχολήσεις αποτελούν αμιγώς προσωπικές προσεγγίσεις, είναι δυνατό να μπορέσουμε να συνδέσουμε κάτι τόσο αυστηρά προσωπικό με την κοινωνική δράση, άρα με κάτι που θα τυγχάνει ευρείας αποδοχής και κατανόησης; Με απλά λόγια, μπορεί (ο δικός μου) εσωτερισμός να συνδεθεί με μιας μορφής αποδοχή από το ευρύ κοινωνικό σύνολο; Αυτό το ερώτημα συνδέεται με την οπτική και προσέγγιση του καθενός μας με αυτό που ονομάζουμε "Θεό", "Πηγή", "Κέντρο", "Θεία Ουσία", δηλαδή με την "μεταστοιχείωσή" μας από άνθρωπο σε θεό. Επειδή όμως τόσο η διαδικασία προς κάτι τέτοιο, όσο και το αποτέλεσμα αποτελούν καθαρά προσωπική υπόθεση, ο εσωτερισμός δεν μπορεί παρά να έχει διαφορετική ερμηνεία, εικόνα και αποτέλεσμα για τον καθένα μας, γιατί το πως ερμηνεύω εγώ την υπόσταση της θέωσης, απέχει πάρα πολύ από τις ερμηνείες των άλλων ανθρώπων. Άρα λοιπόν, αν ως κοινωνική και ανθρωπιστική δράση μιλάμε για μεταλαμπάδευση των εσωτερικών μας γνώσεων προς το κοινωνικό σύνολο, με σκοπό να τους βοηθήσουμε να φτάσουν στη "θέωση", τότε πέφτουμε σε ένα σφάλμα γιατί τους διδάσκουμε το πως να μεταμορφωθούν στον δικό μας θεό.

Το ότι προσεγγίζουμε με έναν υποκειμενικό τρόπο τον εσωτερισμό, δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν αρχές, αξίες, και αναλλοίωτες αλήθειες, όσον αφορά που μπορεί να οδηγήσει μία ατραπός είτε λέγεται αριστερή είτε δεξιά... Μετά από ένα σημείο χάνεται η υποκειμενικότητα και εμφανίζεται η αντικειμενικότητα καθώς οι απόψεις πολλών συγκλίνουν...

Επίσης, μία τέτοια κοινωνική δράση προϋποθέτει κάτι πολύ βασικό και δύσκολο (πραγματικά τον σκοπό της ύπαρξής μας), δηλαδή το να έχουμε πρώτοι εμείς φτάσει στο επίπεδο της θέωσης, έτσι ώστε να είμαστε ικανοί να διδάξουμε και στους άλλους τον τρόπο επίτευξής του.

Μήπως αυτό μας βολεύει; Σίγουρα μας βολεύει αλλά δεν μας είναι χρήσιμο... Η διάθεση μετράει να βοηθήσουμε, και μέσα από αυτήν την διάθεση αυτός που προσπαθεί να διδάξει μαθαίνει πολλά... Κανένας μας δεν είναι τέλειος, αλλά κάποια πράγματα γνωρίζει... και αυτά μπορεί να τα προσφέρει στους συνανθρώπους του...

[Κανένας]

Rose

Το ερώτημα που έχω είναι το εξής.  Όταν ήμουν αδύναμος, γεμάτος προβλήματα, χτύπησα τη πόρτα του εσωτερισμού με καθαρά εγωιστικούς σκοπούς: Να αποκτήσω μαγνητική ενέργεια, να επιβληθώ στο περιβάλον μου, να κυριαρχήσω.  Πιστρεύοντας ότι έτσι θα βγώ από τη μυζέρια.  Αν τότε μου έλεγαν ότι θα πρέπει να είμαι ανθρωπιστής για να προχωρήσω, θα απογοητευόμουνα και θα έφευγα.

Τώρα πια, μετά τα πρώτα βρεφικά βήματα που έκανα, βλέπω τη μεγάλη ευτυχία που συνοδεύει τον ανθρωπισμό.  Όταν μπορείς και βοηθάς κάποιον, γίνεσαι ακόμα πιο ευτυχισμένος από το άτομο που βοηθάς.  Είναι μεγάλη ευτυχία να μπορείς να κάνεις θεραπευτικά.  Αυτά όμως τα γνώρισα αργότερα, στην αρχή δεν τα ήξερα. 

Τι γίνεται λοιπόν στην αρχή, όταν ο άνθρωπος ακόμα δεν ξέρει?  Ή έστω όταν κάποιος ασχολείται με εσωτερισμό, αλλά απέκτησε μόνο εγκυκλοπεδικές γνώσεις που δε μπόρεσε να εφαρμόσει?

[Rose]

Rose

Το ερώτημα που έχω είναι το εξής.  Όταν ήμουν αδύναμος, γεμάτος προβλήματα, χτύπησα τη πόρτα του εσωτερισμού με καθαρά εγωιστικούς σκοπούς: Να αποκτήσω μαγνητική ενέργεια, επιβληθώ στο εριβάλον μου, να κυριαρχήσω.  Πιστρεύοντας ότι έτσι θα βγώ από τη μυζέρια.  Αν τότε μου έλεγαν ότι θα πρέπει να είμαι ανθρωπιστής για να προχωρήσω, θα απογοητευόμουνα και θα έφευγα.

'Ηθελες να βοηθήσεις τον εαυτό σου, αλλά ταυτόχρονα είχες και την διάθεση να μεταλαμπαδεύσεις την γνώση που κατακτούσες... Αυτό είναι Ανθρωπισμός... Κατά βάθος ήσουν ανθρωπιστής, όσο και αν ήσουν γεμάτος ερωτήματα αυτοβελτιώσης για να βοηθήσεις τον εαυτό σου... Γνώριζες όμως, πως αν εσύ κατείχες ένα μυστικό που θα έφερνε ευτυχία στον άνθρωπο, πάντα θα το μοιραζόσουν με τους συνανθρώπους σου, προσπαθώντας να τους βοηθήσεις... Δεν είναι αλήθεια?

Τώρα πια, μετά τα πρώτα βρεφικά βήματα που έκανα, βλέπω τη μεγάλη ευτυχία που συνοδεύει τον ανθρωπισμό.  Όταν μπορείς και βοηθάς κάποιον, γίνεσαι ακόμα πιο ευτυχισμένος από το άτομο που βοηθάς.  Είναι μεγάλη ευτυχία να μπορείς να κάνεις θεραπευτικά.  Αυτά όμως τα γνώρισα αργότερα, στην αρχή δεν τα ήξερα. 

Τι γίνεται λοιπόν στην αρχή, όταν ο άνθρωπος ακόμα δεν ξέρει?  Ή έστω όταν κάποιος ασχολείται με εσωτερισμό, αλλά απέκτησε μόνο εγκυκλοπεδικές γνώσεις που δε μπόρεσε να εφαρμόσει?

Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο, από το να τονίζουμε ξανά και ξανά αυτές τις αρχές...

1. ότι όσο προσφέρουμε τόσο ωφελούμαστε,
2. ότι εμείς και το σύμπαν είμαστε ΕΝΑ (κβαντική φυσική),
3. ότι υπηρετώντας το ΦΩΣ, βγαίνουμε από το σκοτάδι,
4. ότι ο άνθρωπος νιώθει χρήσιμος όταν βοηθάει το σύνολο κτλ...

από εκεί και πέρα ας επιλέξει ο καθένας τον δρόμο του και μέσα από την εμπειρία του θα διαφανεί η ίδια αναλλοίωτη αλήθεια...

Εκτός πάλι, αν βρούμε καμιά πιο εύκολη λύση, όπως μεταμόσχευση εγκεφάλου ή εγκατάσταση chip με αρχές του ανθρωπισμού... 
Η πνευματική επιστήμη εξελίσσεται και υπόσχεται πολλά, αλλά προς το παρόν δεν έχουμε άλλη μέθοδο από την επιχειρηματολογία...

[Κανένας]

Επίσης, μία τέτοια κοινωνική δράση προϋποθέτει κάτι πολύ βασικό και δύσκολο (πραγματικά τον σκοπό της ύπαρξής μας), δηλαδή το να έχουμε πρώτοι εμείς φτάσει στο επίπεδο της θέωσης, έτσι ώστε να είμαστε ικανοί να διδάξουμε και στους άλλους τον τρόπο επίτευξής του.

1) Αρκεί να έχουμε κατακτήσει ένα επίπεδο, να το εμπεδώσουμε καλά και μετά μπορούμε να το διδάξουμε.  Για να διδάξει κάποιος, δε χρειάζεται να έχει 100 διδακτορικά.  Αν έχει πολύ απλές γνώσεις, διδάσκει στο νηπιαγωγείο.  Πιο προχωρημένες, στο δημοτικό κτλ.  Οι πιο προχωρημένοι δάσκαλοι διδάσκουν στο πανεπιστήμιο. 

2) Η σφαίρα του ΔΙΑ δεν είναι αυτή του δάσκαλου?  Δε μπορείς να φτάσεις στη "θέωση" αν δε περάσεις από το στάδιο του δασκάλου.

3) Όταν θα προσπαθήσεις να διδάξεις αυτά που ξέρεις, θα δεις τις ελείψεις σου.  Θα σου κάνουνε ερωτήσεις σε πράγματα που νόμιζες ότι ήξερες και θα μένεις άναυδος από την άγνοιά σου.  Μόνο όταν γίνεις πετυχημένος δάσκαλος, θα μπορείς να λές ότι κατέχεις το γνωστικό αντικείμενο.  Να μία πρόσφατη σχετική εμπειρία μου: http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,300.msg6146.html#msg6146

[Rose]

3) Όταν θα προσπαθήσεις να διδάξεις αυτά που ξέρεις, θα δεις τις ελείψεις σου.  Θα σου κάνουνε ερωτήσεις σε πράγματα που νόμιζες ότι ήξερες και θα μένεις άναυδος από την άγνοιά σου.  Μόνο όταν γίνεις πετυχημένος δάσκαλος, θα μπορείς να λές ότι κατέχεις το γνωστικό αντικείμενο.

Εφόσον προσπαθήσουμε να διδάξουμε αυτά που νομίζουμε ότι ξέρουμε, έχουμε την ευκαιρία να τα κατανοήσουμε ουσιαστικά...

Θα κάνω μία τελευταία προσπάθεια να εξηγήσω γιατί ο ανθρωπισμός είναι το πιο σημαντικό πράγμα πάνω στην Γη, που ο άνθρωπος καλείται να μάθει.

1ο σκηνικό. Μια μέρα αισθανόμαστε πολύ χάλια, και δεν έχουμε διάθεση για κουβέντα... Ξαφνικά μπαίνουμε σε ένα χώρο, όπου άνθρωποι γελούν και κουβεντιάζουν μεταξύ τους πρόσχαρα.  Μας ρωτούν αν μπορούν να μας βοηθήσουν σε κάτι, αν χρειαζόμαστε κάτι, κτλ... Σιγά σιγά η κακή μας διάθεση εξαφανίζεται και αισθανόμαστε καλύτερα.

2ο σκηνικό. Μια άλλη μέρα έχουμε ξυπνήσει με μία υπέροχη διάθεση, αλλά δυστυχώς ερχόμαστε αντιμέτωποι με μία σειρά γεγονότων, όπου άνθρωποι είναι κατσούφηδες, γκρινιάρηδες, δυστυχισμένοι, και ενώ στην αρχή δεν μας επειρεάζει σιγά σιγά, στο τέλος της μέρας, το ποσοστό της θετικής μας ενέργειας έχει μειωθεί δραστικά...

Αυτό μόνο αποδεικνύει πως εμείς και η κοινωνία μας είμαστε αλληλοεπειρεαζόμενοι... 'Αρα αν στοχεύσουμε στο να ομορφήνει η πόλη μας, και οι άνθρωποι που κατοικούν γύρω μας να είναι ψυχικά πιο ήρεμοι και πιο ευτυχισμένοι, αυτό επιστρέφει πίσω σε εμάς.

Φυσικά κάποιος θα μας συμβουλεύσει να κάνουμε διαλογισμό, και να απομονωθούμε μακριά από τους αρνητικούς ανθρώπους... Δεν γίνεται όμως να τρέχουμε συνεχώς να κρυφτούμε από τα προβλήματα... Χρειάζεται κάποια στιγμή να τα αντιμετωπίσουμε... Ετσι λοιπόν, ο εσωτερισμός, το να βλέπουμε τα πράγματα στην ζωή μας πολύ πιο βαθιά, δεν μπορεί να έχει μεγαλύτερο στόχο από το να εξελιχθούμε ως ομάδα, κοινωνία και κατ’ επέκταση ως ανθρωπότητα...

3ο σκηνικό.  Έχουμε να καθαρίσουμε δύο αποθήκες από διάφορα μπάζα. Δυστυχώς δεν έχουμε κανέναν να μας βοηθήσει.  Στο τέλος της μέρας αισθανόμαστε πολύ κουρασμένοι.  Την επόμενη μέρα εμφανίζονται 3 φίλοι, και προθυμοποιούντε να μας βοηθήσουν να καθαρίσουμε την 2η αποθήκη. Το έργο έχει τελειώσει στο 1/4 του χρόνου.  Αυτό είναι ένα απλό παράδειγμα πως η συνεργασία μας βοηθάει να φτάσουμε σε ένα αποτέλεσμα λιγότερο επίπονα, και πιο εύκολα... 

Νομίζω πως εξάντλησα όλα τα επιχειρήματά μου... 
Μετά από αυτήν την πρακτική εξάσκηση νομίζω πως είμαι έτοιμη να διδάξω σε δημοτικό... 

[Trithemius]

Αγαπητή Rose γράφεις:

Υπάρχουν δύο ειδών άτομα, που προσεγγίζουν τον εσωτερισμό... αυτοί που θέλουν να βοηθήσουν την ανθρωπότητα και αυτοί που θέλουν την γνώση για να κυριαρχήσουν στους άλλους...

Θεωρώ πως υπάρχουν κι άλλα είδη ατόμων που προσεγγίζουν τον εσωτερισμό. Εγώ μπορώ να σκεφτώ ένα ακόμα, όπως ο άνθρωπος που ασχολείται με τον εσωτερισμό για να γνωρίσει, άρα για να εναρμονιστεί ολιστικά με τον πολυδιάστατο κόσμο που τον περιβάλει. Πρόκειται για μία διαδικασία προσωπικής "μεταστοιχείωσης" που έχει σκοπό να μετατρέψει τον απλό άνθρωπο σε μία εξελιγμένη διανοητική οντότητα, κάτι που ως όφελος μπορεί να λειτουργήσει πλειοτροπικά (με πολλούς τρόπους). Αν ο μόνος στόχος μας για ενασχόληση με τον εσωτερισμό είναι αποκελιστικά και μόνον το να βοηθήσουμε την ανθρωπότητα, τότε σίγουρα υπάρχουν πιο απλά, γρήγορα και βατά συστήματα που μπορούμε να ακολουθήσουμε από το να εμπλακούμε με την Καμπάλα ή κάτι σχετικό και ο πιο απλός τρόπος για έμπρακτη κοινωνική δράση είναι το να αφήσουμε απλώς τον εαυτό μας να δράσει, να εκδηλωθεί, να αλληλεπιδράσει με άτομα και καταστάσεις. Αν αυτό το άτομο είναι καλοπροαίρετο (κάτι που είναι 99% έμφυτο κι όχι επίκτητο), τότε θα προάγει τη βοήθεια προς την ανθρωπότητα χωρίς να ασχοληθεί με τον εσωτερισμό ούτε καν για 1 λεπτό στη ζωή του, γιατί πολύ απλά δεν του χρειάζεται ο εσωτερισμός. Απλή και ξεκάθαρη απόδειξη το γεγονός πως δεν είναι όλοι οι ανθρωπιστές εσωτεριστές. Ας μην ξεχνάμε λοιπόν πως κάποιοι άνθρωποι, με απλούς και δοκιμασμένους τρόπους έχουν ΗΔΗ "τακτοποιήσει" το θέμα της κοινωνικής προσφοράς και ασχολούνται με τον εσωτερισμό ως πρόσθετη μέθοδο που θα τους βοηθήσει σε κάτι επιπλέον, στην κατανόηση του σύμπαντος και των δομών του και της θέσης τους μέσα σε αυτό. Μοιάζει εξαιρετικά απίθανο;

Θέλω να πω πως ο αμιγής εσωτερισμός έχει να κάνει με την κατανόηση του ποιός είμαι μέσα μου, πως συνδέομαι με το σύμπαν και τις τόσες εκδηλώσεις κυβερνητικής και νομοταξίας που το διέπουν και πως θα μπορέσω να εξελιχθώ από απλός άνθρωπος/μόλυβδος σε άριστο πνευματικό ον/θεό/χρυσό. Στη διαδικασία αυτή, την προσφορά στον συνάνθρωπο (ποικιλλοτρόπως) δεν χρειάζεται να την προκαλέσουμε γιατί θα επέλθει ως φυσική συνέπεια της "τριβής" μας με κανόνες ηθικής, δικαιοσύνης και ορθής κρίσης που απαραίτητα εμπλέκονται με τον υγιή εσωτερισμό. Πραγματικά δεν χρειάζεται να προσπαθήσουμε να γίνουμε ανθρωπιστές γιατί α) είναι πολύ πιθανό να ενυπάρχει ως έμφυτη ανάγκη και τρόπο ζωής (κατά 99% θα έλεγα) και β) γιατί η ίδια η διαδικασία ενασχόλησης με τον υγιή εσωτερισμό έχει πολλαπλές θετικές επιπτώσεις στην ψυχοσύνθεσή μας και μία από αυτές (αλλά όχι η μοναδική) είναι και η κοινωνική προσφορά.

Με απλά λόγια θέλω να πω ότι ο εσωτερισμός δεν είναι μόνον ανθρωπισμός. Για την ακρίβεια, ο εσωτερισμός είναι και ανθρωπισμός. Αν κάποιος ασχολείται με τον εσωτερισμό και δεν έχει ως απώτερο σκοπό τον ανθρωπισμό, αυτό δεν τον καθιστά απαραίτητα ιδιοτελές άτομο και είναι άδικο να τον κρίνουμε ως τέτοιο (άλλωστε ακόμα και αυτοί που λένε πως μέσω του εσωτερισμού κάνουν πράξη τον ανθρωπισμό, αργά ή γρήγορα θα φανεί το αν όντως αυτό ισχύει). Απλώς επέλεξε να ακολουθήσει μία ατραπό που επικεντρώνεται περισσότερο στην αυτοεξέλιξή του. Γιατί αυτό πρέπει να το δούμε ως ιδιοτέλεια; Στο κάτω κάτω, και έτσι να ήταν, πως θα βοηθήσουμε στα μέγιστα την ανθρωπότητα αν πρώτα δεν αγγίξουμε και δεν γνωρίσουμε τα μέγιστα της δικής μας εξέλιξης; Αν πρώτα δεν μάθουμε ποιοί είμαστε και ποιές δυνατότητες έχουμε (μέσω του εσωτερισμού) πως θα μπορέσουμε να αποδώσουμε το μέγιστο της κοινωνικής μας δράσης; (ως μία και όχι τη μοναδική εκ των ενασχολήσεών μας). Ξαναλέω λοιπόν πως αν κάποιος δεν εμπλέκεται στον εσωτερισμό με μόνο σκοπό την κοινωνική δράση, ίσως ΗΔΗ να έχει "τακτοποιήσει" αυτό το θέμα με άλλους τρόπους και να χρειάζεται τον εσωτερισμό για τη δική του εξέλιξη. Να λοιπόν μια τρίτη αιτία ενασχόλησης με τον εσωτερισμό που δεν είναι απαραίτητα παράλογη και αήθης...

Κλείνω με κάτι που μου ήρθε στο μυαλό ως εκδήλωση του συνδυασμού εσωτερισμού και κοινωνικής προσφοράς και αυτό είναι ο μοναχισμός. Γνωρίζουμε καλά πως ανά τον κόσμο, υπάρχουν μοναχοί που έχουν χάσει παντελώς κάθε επαφή με την κοινωνία, ζούνε επί μακρόν σε απομακρυσμένα μέρη όπου βρίσκονται μόνον αυτοί και ο θεός (τους). Ρωτάω λοιπόν το εξής: Αν τύχει κι ένας από εμάς συναντήσει έναν από αυτούς τους μη "εγκόσμιους" μοναχούς και ζητήσει τη συμβουλή του για ένα πρόβλημα που τον απασχολεί, λέτε να αρνηθεί ο μοναχός να δώσει την άποψή του; Πόσο πιθανό είναι το να απαντήσει ο μοναχός "φύγε από μπροστά μου, δεν με ενδιαφέρει το πρόβλημά σου"; Είναι πραγματικά εξαιρετικά απίθανο και τότε θα μιλάμε για κακέκτυπο μοναχού-εσωτεριστή.

Θα χαρακτηρίζαμε αυτόν τον μοναχό εσωτεριστή; Ναι, γιατί αποφάσισε να οδηγηθεί στην αυτοκατανόηση με έναν δικό του τρόπο.

Θα χαρακτηρίζαμε αυτόν τον μοναχό στρατιώτη της κοινωνικής προσφοράς; Όχι απαραίτητα γιατί βοηθά μόνον αν κι εφόσον του ζητηθεί κάτι τέτοιο.

Θα χαρακτηρίζαμε αυτόν τον μοναχό μη ανθρωπιστή; Όχι γιατί έστω και σε περιορισμένο βαθμό (δηλ. εφόσον του ζητηθεί), πάλι βοηθά τον συνάνθρωπό του και δεν αρνείται να συμβάλλει στην ανακούφισή του.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως ένας εσωτεριστής μπορεί να είναι ανθρωπιστής με το δικό του μέτρο και με τον δικό του τρόπο. Φυσικά, ο εσωτεριστής της δεξιάς ατραπού, είναι απόλυτα συνδεδεμένος με την κοινωνική προσφορά αλλά δεν ασχολείται με τον εσωτερισμό μόνον για τον ανθρωπισμό καθαυτόν.

νομίζω πως είναι αυτονόητο πως μια και αναφερόμαστε σε Ροδοσταυρική Αδελφότητα, μιλάμε για Λευκή Αδελφότητα.  Η Λευκή Αδελφότητα, δεν έχει στόχο να ικανοποιεί τις περιέργειες κάποιων για να εξουσιάζουν πάνω στους άλλους... Η Λευκή Αδελφότητα έχει ως στόχο την εξέλιξη του ατόμου και κατ΄επέκταση της κοινωνίας του.

Νομίζω πως ο ρόλος, η ταυτότητα και η υπόσταση της Λευκής Αδελφότητας χρειάζεται περισσότερες διευκρινήσεις. Τουλάχιστον εγώ χρειάζομαι περισσότερες πληροφορίες για να την κατανοήσω Πάντως, μιας και το αναφέρεις, το να θέλει κάποιος "περίεργος" να γνωρίσει την "άλλη" πλευρά, μπορεί να το κάνει όχι για να κυριαρχήσει στους άλλους αλλά μόνον στον εαυτό του (που είναι σαφώς πιο δύσκολο). Θα το απέκλειες ως θετική εκδοχή;

Η εξέλιξη δεν σημαίνει, ένας άνθρωπος να κατέχει περισσότερες γνώσεις αλλά να παραμένει ένα ιδιοτελές ζώο που θα νοιάζεται μόνο για την πάρτη του... Η εξέλιξη είναι ο ανθρωπισμός.

Γενικότερα συμφωνώ αλλά θα διόρθωνα με το "η εξέλιξη είναι ΚΑΙ ανθρωπισμός". Θα το θεωρούσες λανθασμένη προσέγγιση; Αν ναι, γιατί;

Στην ΑΜΡΑ, διαγράφεται μέσω του μυητικού συστήματος, ποιος είναι ο στόχος μας... Το να μεταστοιχειωθεί ο άνθρωπος σε θεό, ακούγεται πολύ ωραία, αλλά τι εννοεί ο καθένας μας πραγματικά; Εμείς ξεκαθαρίζουμε πως εννοούμε να είναι ή να γίνει πρώτα από όλα ανθρωπιστής... υπηρέτης της Ανθρωπότητας, και όχι Κυρίαρχος - Δικτάτορας του Κόσμου...

Νομίζω πως για να θεωρήσουμε πως κάποιος άνθρωπος έχει φτάσει στη θέωση, χρειάζεται πολλά περισσότερα από το να είναι ανθρωπιστής. Θα χαρακτηρίζαμε τη Μητέρα Τερέζα άνθρωπο που έφτασε στη θέωση;

Ακριβώς επειδή δεν υπάρχει αυτή η "Πόρτα", και ασχολούνται με τον εσωτερισμό, άνθρωποι που δεν θα έπρεπε, έχουμε και τόσα έκτροπα στον κόσμο μας...

Εγώ πάντως νομίζω πως τα δεινά του κόσμου δεν έχουν επέλθει μόνον από τον εσωτερισμό της αριστερής ατραπού. Το ίδιο και τα καλά του κόσμου, δεν έχουν προέλθει όλα από τον εσωτερισμό της δεξιάς ατραπού. Γνώμη μου...

Αν κάποιος μελετήσει το ρεύμα του Ροδοσταυρισμού, θα δει, πως αυτοί οι "μυημένοι" στόχευαν να ξεβαλτώσουν την Ευρώπη από τον σκοταδισμό που έφερε ο θρησκευτικός δογματισμός... Νοιαζόταν για την κοινωνία τους, να αναπτυχθεί και να αναγεννηθεί.

Οι Ροδόσταυροι του Μεσαίωνα, αναπτύχθηκαν ως κίνημα γιατί ήθελαν να διασώσουν και να προάγουν την αληθινή γνώση και τις επιστήμες γιατί ο σκοταδισμός ήταν κυρίως γνωστιολογικής φύσεως. Σαφώς και ήταν ανθρωπιστές γιατί όχι μόνον πίστευαν στην πνευματική εξέλιξη και απελευθέρωση αλλά ήθελαν να διαφυλάξουν κι ένα ιδεώδες, αυτό της άσπιλης γνώσης.  

Ο "μυημένος" κατανοεί, πως αυτός και το σύνολο είναι ΕΝΑ. 'Ετσι γνωρίζει πως υπηρετώντας το σύνολο, εξυπηρετεί και την δική του ευημερία και ευτυχία, καθώς και την ψυχική του εξέλιξη.

Καμιά φορά οι γραπτές φράσεις δύσκολα αποτυπώνουν αυτό που θέλουμε να εκφράσουμε και μπορεί να παρεξηγηθούν ανεπανόρθωτα (). Για παράδειγμα, την πιο πάνω φράση, κάποιος θα μπορούσε να τη χαρακτηρίσει έμμεση ιδιοτέλεια... Το σημειώνω απλά ως ένδειξη πως κάθε φράση μπορεί να κρύβει κάτι άλλο πίσω από ένα "εύκολο" νόημα

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος, εφόσον επιλέξουμε τον ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟ, να δούμε πίσω από την κουρτίνα, πίσω από τον φαινομενικό κόσμο...

...ή θα υπηρετήσουμε το ΦΩΣ, ή θα μας κυριαρχήσει το σκοτάδι.

Συμφωνώ, απλώς πίσω από την κουρτίνα, υπάρχουν στοιχεία τόσο του φωτός, όσο και του σκότους και η πλήρη γνώση επέρχεται μόνον όταν αντικρύσουμε και τα δύο είδη των εκδηλώσεων, ίσως για να μπορέσουμε να τα απομυθοποιήσουμε...

*για να το ορίσουμε με απλά λόγια, άνθρωπος μη ανθρωπιστής είναι αυτός που δεν συγκινείται με τον πόνο του διπλανού του, αυτός που αρνείται τη βοήθεια που θα του ζητήσουν, αυτός που νοιάζεται και προσπαθεί μόνον για τη δική του ευημερία, αυτός που βλέπει το άδικο και δεν θέλει να το αλλάξει, αυτός που χαίρεται με το να κάνει κακό στους άλλους προς ίδιον όφελος, και φυσικά αυτός που (ως αποτέλεσμα), ποτέ δεν θα ομολογήσει πως χρειάζεται τη βοήθεια των άλλων. Και όλα αυτά είναι φυσικά ΑΣΧΕΤΑ με το αν ασχολείται ή όχι με τον εσωτερισμό, γιατί κανείς δεν χρησιμοποιεί τον εσωτερισμό για να γίνει ιδιοτελής γιατί είναι ΗΔΗ ιδιοτελής πριν ασχοληθεί με αυτόν, απλά ο εσωτερισμός συντηρεί την ιδιοτέλειά του. Ομοίως, κανείς δεν εφαρμόζει τον εσωτερισμό για να γίνει ανθρωπιστής. Είναι ήδη (τουλάχιστον εν δυνάμει) ανθρωπιστής και ο εσωτερισμός απλώς εκδηλώνει (μεταξύ άλλων) ή συντηρεί τον ανθρωπισμό του.

Επίσης, ο χαρακτηρισμός τάσεων και απόψεων με απόλυτα μέσα (πχ κάποιος είναι αμιγώς καλός ή αμιγώς κακός) δεν βοηθούν στην παραγωγική προσέγγιση του εσωτερισμού και των αποτελεσμάτων αυτού.

Μερικές ακόμα σκέψεις πάνω στο θέμα μας...

[Trithemius]

μέρος 2ο...

Αγαπητή Rose γράφεις:

Θα κάνω μία τελευταία προσπάθεια να εξηγήσω γιατί ο ανθρωπισμός είναι το πιο σημαντικό πράγμα πάνω στην Γη, που ο άνθρωπος καλείται να μάθει.

1ο σκηνικό. Μια μέρα αισθανόμαστε πολύ χάλια, και δεν έχουμε διάθεση για κουβέντα... Ξαφνικά μπαίνουμε σε ένα χώρο, όπου άνθρωποι γελούν και κουβεντιάζουν μεταξύ τους πρόσχαρα.  Μας ρωτούν αν μπορούν να μας βοηθήσουν σε κάτι, αν χρειαζόμαστε κάτι, κτλ... Σιγά σιγά η κακή μας διάθεση εξαφανίζεται και αισθανόμαστε καλύτερα.

2ο σκηνικό. Μια άλλη μέρα έχουμε ξυπνήσει με μία υπέροχη διάθεση, αλλά δυστυχώς ερχόμαστε αντιμέτωποι με μία σειρά γεγονότων, όπου άνθρωποι είναι κατσούφηδες, γκρινιάρηδες, δυστυχισμένοι, και ενώ στην αρχή δεν μας επειρεάζει σιγά σιγά, στο τέλος της μέρας, το ποσοστό της θετικής μας ενέργειας έχει μειωθεί δραστικά...

Αυτό μόνο αποδεικνύει πως εμείς και η κοινωνία μας είμαστε αλληλοεπειρεαζόμενοι...

Το 1ο "σκηνικό" είναι πλήρες. Όμως λείπει κάτι από το 2ο: ο Ανθρωπισμός! Δηλαδή, ενώ βλέπουμε γύρω μας το αρνητικό κλίμα, δεν πρέπει να μείνουμε σε αυτό. Πρέπει να βρούμε τρόπους για να το ανατράψουμε! Αυτό είναι μία έκφραση του ανθρωπισμού!

Σίγουρα τέτοιες καταστάσεις μας κάνουν να αισθανόμαστε όμορφα και νοιώθουμε πως είμαστε χρήσιμοι για την κοινωνία μας. Όμως εδώ μου λείπει κάτι. Δεν μπορώ να κατανοήσω το πως αυτή η κατάσταση θα μου δόσει τις απαντήσεις που χρειάζομαι για τα "πίσω από την κουρτίνα", κάτι που ο εσωτερισμός αναλαμβάνει να πράξει επιτυχώς.

Δεν μπορώ παρά να συνδέσω αυτή την κατάσταση με ένα από τα 4 επίπεδα του ολοκληρωμένου ανθρώπου, εκείνο που Ροδοσταυρικά ορίζεται ως "συναισθηματικό" επίπεδο, κατά το οποίο ο άνθρωπος αισθάνεται τη ζωή του γεμάτη και ζει αρμονικά με το κοινωνικό του περιβάλλον, τόσο σε υλικό, όσο και σε πνευματικό επίπεδο

[suida]

Φ Ι Λ ΟΙ , σε αυτον τον πλανητη ,και καπου Α Λ ΛΟ Υ
                  σας χαιρετω!!
             ΕΙΜΑΙ εγω που ειμαι ΜΕΣΑ ΣΑΣ
      και   ΕΣΕΙΣ ειστε ............ΜΕΣΑ ΜΟΥ
      οπως ο ΠΑΤΕΡΑΣ ειναι ΜΕΣΑ στην ΑΘΩΟΤΗΤΑ ΣΑΣ!!
ΤΩΡΑ ,αφου ειπωθει οτι ..εισαι ο διδυμος και πραγματικος συντροφος
         εξετασε τον ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ωστε να κατανοησεις
                       Π Ο Ι Ο Σ       Ε Ι Σ Α Ι !
         με ποιον τροπο         Υ Π Α Ρ Χ Ε Ι Σ !
         ΚΑΙ πως προκειται να          Γ Ι Ν Ε Ι Σ !
 
 ΟΠΟΙΟΣ   ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙ  ΤΗ  ΣΗΜΑΣΙΑ  ΑΥΤΩΝ  ΤΩΝ  ΛΟΓΩΝ
                            Θ Α Ν Α Τ Ο
                    ΔΕΝ  ΘΑ   ΓΝΩΡΙΣΕΙ  !
  ΘΑ  ΣΑΣ  ΔΩΣΩ  ΑΥΤΟ  ΠΟΥ ΚΑΝΕΝΑ ΜΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ  ΔΕΙ!
                                   ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑ  ΑΥΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΚΟΥΣΕΙ !
                                   ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑ  ΧΕΡΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΓΓΙΞΕΙ !
              ΚΑΙ   ΠΟΤΕ   ΔΕΝ   ΕΦΘΑΣΕ  ΣΤΟΝ  ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ   ΝΟΥ!!!

 ΕΙΜΑΙ  ΤΟ  ΦΩΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ  Μ Ε Σ Α  ΣΤΟ ΦΩΣ -
 ΕΙΜΑΙ   Η  ΑΝΑΜΝΗΣΗ  ΤΗΣ   ΠΡΟΝΟΙΑΣ -
 ΕΙΜΑΙ   ΤΟ  ΚΕΝΤΡΟ  ΤΟΥ  ΣΚΟΤΟΥΣ-
            ΚΑΙ  ΤΟ  ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ  ΤΟΥ   Α  Δ  Η .
 
            περπατησες    στη  λασπη,
            και  τα  ρουχα σου δεν λερωθηκαν,
            δεν ενταφιαστηκες  ΜΕΣΑ στον ρυπο τους,
            και  ΔΕΝ  σε συνελαβαν .!!!

  ΒΓΗΚΕ , ο νεκρος  με δεμενα τα ποδια και τα χερια σε πανινες
           λουριδες  και το προσωπο του περιτυλιγμενο  με το σουδαριο
  ΤΟΥΣ  ΛΕΕΙ ΤΟΤΕ Ο  ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΟΣ
           " Λυστε τον και αφηστε τον να περπατησει"
 
           ΑΦΗΣΤΕ  ΤΟΝ  ΝΑ  ΠΕΡΠΑΤΗΣΕΙ !!!!!!!!

       Ο   Λ Α Ζ Α Ρ Ο Σ    ΗΤΑΝ     Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ο Σ !     
                           
                                                εγερθητι  ω!  ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΟΙ !!!!!