Αν και είμαι πολύ νέο μέλος, θα ήθελα να κάνω την πρώτη μου εμφάνιση στις συζητήσεις του φόρουμ, για ένα θέμα με το οποίο ασχολούμαι αρκετά χρόνια τώρα.
Δε θα ήθελα να σας κουράσω με την πρώιμη ιστορία των Ταρώ και την εξέλιξή τους μέσα στους αιώνες, αλλά θα μπορούσα να αναπτύξω ιστορικά στοιχεία εάν κάποιος ενδιαφέρεται.
Το 1781, ο Antoine Court de Gebelin, στον 8ο τόμο του "Le monde primitif" αναφέρει πρώτος το συσχετισμό των Ταρώ με την Αίγυπτο, καθώς επίσης ήταν ο πρώτος που παραθέτει αντιστοιχίες των καρτών της Μεγάλης Αρκάνα με τα 22 γράμματα του εβραϊκού αλφάβητου.
Δύο χρόνια μετά, το 1783, όπως προανέφερε πολύ σωστά και το μέλος "Ορφέας", ο Etteilla, συγγράφει και εκδίδει μέχρι το 1786 τα 4 βιβλία του για τα Ταρώ (γνωστά ως "cahiers"-τετράδια), όπου στο τρίτο συγκεκριμένα, δίνει πρώτος "μαντικές" ερμηνείες για κάθε κάρτα ξεχωριστά.
Επηρεασμένος κι ο ίδιος από το σύγγραμα του Gebelin, υποστηρίζει την "καταγωγή" των Ταρώ από την Αίγυπτο και το 1789 εκδίδεται για πρώτη φορά η δική του Ταρώ, η οποία είναι εντελώς διαφορετική σε σύνθεση από τα ήδη γνωστά Ταρώ της Μασσαλίας.
Έκτοτε, μετά το θάνατό του (Etteilla, 1791), εκδίδονται πολλά βιβλία περί μαντικής καρτών, χρησιμοποιώντας κυρίως υλικό από τα βιβλία του (τόσο για Ταρώ όσο και για την απλή τράπουλα).
Πολλοί ήταν εκείνοι που (εξ)έδωσαν τη δική τους τοποθέτηση-σύνθεση γι αυτήν την τράπουλα, όπως οι Paul Christian, Edmond Billaudot, Papus, Wirth, Mathers κλπ.
Λίγο πριν το τέλος του 19ου αιώνα, ιδρύεται το τάγμα της Χρυσής Αυγής (1888), όπου θα αποτελέσει και τη μεγαλύτερη "επιρροή" στο φαινόμενο "Ταρώ".
Το 1910, υπό τον εκδότη William Rider & Son of London, εκδίδεται για πρώτη φορά η γνωστή σε όλους μας Ταρώ του Waite, η οποία δημιουργήθηκε από τα δύο μέλη της Χρυσής Αυγής, Arthur Edward Waite και Pamela Colman Smith. Ένα χρόνο μετά (1911), ο Waite εκδίδει και το βιβλίο του "Pictorial Key to the Tarot", στο οποίο και αναφέρει τις ερμηνείες και μερικά "ριξίματα" (τρόπους διαβάσματος των καρτών).
(σ.σ. άλλες πηγές αναφέρουν ότι η τράπουλα εκδόθηκε το 1909 και το 1910 βγήκε σετ βιβλίο + κάρτες μαζί).
Οι ιδιαιτερότητες των Ταρώ του Waite είναι κατά βάση δύο.
Α) Είναι η πρώτη ( ; ) τράπουλα που παρέχει πλήρη εικονογράφηση σε όλες τις κάρτες (σ.σ. εδώ να προσθέσω ότι υπάρχουν ομοιότητες με μία παλαιότερη εικονογραφημένη Ταρώ, γνωστή ως Sola Busca (1491), καθώς επίσης φημολογείται ότι υπάρχει μία έκδοση της τράπουλας του Εττέιλλα στη Ρωσία το 1861, με πλήρη εικονογράφηση).
Β) Αλλάζει για πρώτη φορά η γνωστή αρίθμηση στη Μεγάλη Αρκάνα, μεταξύ των καρτών Δικαιοσύνη-Δύναμη (Μασσαλίας: 8.Δικαιοσύνη, 11. Δύναμη, Waite: 8.Δύναμη, 11. Δικαιοσύνη).
(σ.σ. η αλλαγή αυτή πυροδοτήθηκε από κάποια χειρόγραφα-όπως υποστηρίζεται πλαστογραφημένα-γνωστά και ως "Cipher Manuscripts", που αποτέλεσαν και τη βάση για την ίδρυση του Τάγματος της Χρυσής Αυγής).
Το 1918, ο С. С. Zain, μέλος της Αδελφότητας του Φωτός (Brotherhood of Light) ξεκινάει τη συγγραφή μιας σειράς μαθημάτων συμπεριλαμβάνοντας και Ταρώ, όπου εκδίδεται επίσημα και η αντίστοιχη τράπουλα με άμεση επιρροή από την Αρχαία Αίγυπτο μαζί με το βιβλίο του το 1936 (σ.σ. αναφέρω τον συγκεκριμένο άνθρωπο γιατί αντικειμενικά η οπτική του στο θέμα είναι εξαιρετικά σημαντική και συχνά παραλείπεται).
Το 1926 ο Paul Foster Case (πρώην μέλος της Χρυσής Αυγής) εγκαθιδρύει την οργάνωση Β.Ο.Τ.Α. (Builders of the Adytum), συνεχίζοντας την παράδοση της Χρυσής Αυγής, προτείνοντας ένα αναθεωρημένο «μοντέλο» των Ταρώ του Waite. Έκτοτε εκδίδει μερικά βιβλία για τη μελέτη και χρήση της τράπουλας.
Αισίως, φτάνουμε στον Aleister Crowley, όπου το 1938, αποφασίζει να δημιουργήσει με συνεργάτη στην εικονογράφηση τη Lady Frieda Harris, με στόχο να «αναβαθμίσει» την παράδοση που κατέθεσε ο Waite (αλλάζοντας χρώματα, εικόνες, αντιστοιχίες, ερμηνείες κλπ). Η εκπόνηση αυτή διαρκεί περίπου 5 χρόνια και το 1945 εκδίδεται και το αντίστοιχο βιβλίο.
Όλα αυτά τα προανέφερα για να καταλήξω στο «ταξίδι του τρελού» που είναι και το βασικό θέμα της συζήτησης. Ο όρος «Fool’s Journey» και η αντίστοιχη «ανάλυσή του» παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο βιβλίο της Eden Gray “A complete Guide to Tarot” , του 1970. Πριν από τότε δεν υπήρχε καμία τέτοια αναφορά. (σ.σ. πιθανόν η ίδια «εφηύρε» τον όρο από το βιβλίο του Waite, στο οποίο αναφέρεται: « In conclusion as to this part, I will give these further indications regarding the Fool, which is the most speaking of all the symbols. He signifies the journey outward, the state of the first emanation, the graces and passivity of the spirit. His wallet is inscribed with dim signs, to shew that many sub-conscious memories are stored up in the soul.»).
Από τη δεκαετία του 70 και μετά έχουμε τη «νέα εποχή», όπου το Ταρώ "κατοχυρώνεται" σχεδόν επίσημα από την πλειοψηφία ως ένα εργαλείο «αυτοπροβολής ψυχολογικών αντικατοπτρισμών» του κάθε «χρήστη» , απέχοντας κατά πολύ από μία ουσιαστική «τέχνη» που (κατ)είχε κάποτε. Αυτή της πρόβλεψης..
