Αγαπητέ φίλε γράφεις:
Απλά πιστεύω ότι ο εσωτερισμός της μυητικής φύσης (και λυπάμαι που το αναφέρω)δεν είναι για όλους. Κάποιοι είναι ακατάλληλοι μυήσεως. Ο χαρακτήρας κάποιου,το πνευματικό αναστημά του,η συμπεριφορά του απέναντι στους άλλους -κι άλλα παρεμφερή ζητήματα- είναι από τα πιο σημαντικά που πρέπει να μελετώνται/εξετάζονται από τους Μυημένους,πριν οι τελευταίοι πουν το πολυποθητό "ναι-είσαι ευπρόσδεκτος!".
Έτσι ακριβώς είναι. Αλλά ας μην ξεχνάμε πως ο όρος "εσωτερισμός" έχει πολλές εκφάνσεις και μεταφράζεται αναλόγως της διανόησης του καθενός. Αν για κάποιον ο εσωτερισμός είναι η ενασχόληση με συστήματα που ασχολούνται με αυτό που θα ονομάζαμε "απόκρυφο", ίσως για κάποιον άλλο ο εσωτερισμός να έχει σχέση μόνον με θέματα ψυχολογίας και κοινωνικής συμπεριφοράς. Κατά συνέπεια, στην τελευταία περίπτωση, ο άνθρωπος (εσωτεριστής ων) δεν χρειάζεται τη μύηση (άρα είναι ακατάλληλος από πλευράς συμμετοχής στα γνωστά τυπικά), πάραυτα κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως διάγει μια υγιή πορεία στον εσωτερισμό.
Έτσι λοιπόν κατανοούμε πως ο μυητικός εσωτερισμός όντως δεν είναι για όλους. Αυτοί που είναι ακατάλληλοι μυήσεως καθίστανται τέτοιοι είτε λόγω διαφορετικότητας στην προσέγγιση του όρου "εσωτερισμός" (όπως το ανέλυσα πιο πάνω), είτε λόγω γενικότερης "ασυμβατότητάς" τους με τέτοια συστήματα (άρα δεν ενδιαφέρονται για καμία μορφή του εσωτερισμού). Κατά συνέπεια, εκτός του συμπεράσματος πως κάποιος δεν "κάνει" για μυητικο εσωτερισμό, πρέπει να διερευνήσουμε το γιατί συμβαίνει αυτό. Αν θέλουμε πραγματικά να μιλάμε για εφαρμοσμένη προσφορά στο συνάνθρωπο, πρέπει να τον κατευθύνουμε σωστά σε περίπτωση που αναγνωρίσουμε πως η οπτική του είναι ασύμβατη με τον μυητικό εσωτερισμό.
Κατά συνέπεια, δεν πρέπει να λυπάσαι που αναφέρεις αυτό το φαινόμενο αλλά πραγματικά να χαίρεσαι γιατί μια τέτοια διάκριση στόχων και ρόλων δείχνει πως πράγματι τα μυητικά τάγματα δεν αποτελούν την πανάκεια του εσωτερισμού. Θα έπρεπε να λυπάσαι αν κάποιος ισχυριζόταν το αντίθετο γιατί τότε θα μιλούσαμε για υπερφίαλες τάσεις στον εσωτερισμό και στα τάγματα εν γένει...
Επίσης φίλε μου θίγεις ένα πολύ σοβαρό ζήτημα. Αυτό της
αναγνώρισης μελών!.
Δηλαδή, πλέον κατανοούμε πως η βαρύτητα της πορείας ενός τάγματος πλέον δεν εξαρτάται μόνον από τις διδασκαλίες του ή γενικότερα το σύστημα που ακολουθεί αλλά και
από το πνευματικό βεληνεκές των μελών του. Εδώ τίθεται ακόμα ένα ερώτημα:
Από τη στιγμή που καθώς διατείνονται τα τάγματα, ευπρόσδεκτοι είναι ΑΠΑΝΤΕΣ, τότε πως και ποιοί θα κρίνουν πως ο τάδε ενδιαφερόμενος πληρεί τις προϋποθέσεις ένταξης στο τάγμα; Ήθισται να συμπληρώνουν οι ενδιαφερόμενοι κάποια ερωτηματολόγια σχετικά με την επικείμενη ενασχόλησή τους αλλά ποιός έχει άραγε το δικαίωμα και την ορθή κρίση για να αξιολογήσει το ενδιαφέρον του υποψηφίου ως ποιοτικό, βαθύ, καλοπροαίρετο και πηγαίο; (ως κριτήρια εισδοχής). Ποιός μπορεί να πάρει την ευθύνη για κάποιον ενδιαφερόμενο και να τον αποκλείσει από την εισδοχή αν διακρίνει πως ο υποψήφιος είναι "ανήσυχος νους"; (με πιθανότητες υιοθέτησης ριζοσπαστικών και άρα ασύμβατων με τις γραμμές του τάγματος απόψεων, δράσεων και συμπεριφορών). Αν δηλαδή ο υποψήφιος στην πορεία του μέσα στο τάγμα εγείρει ζήτημα αναθεώρησης των γραμμών του, θα τεθεί "εν ύπνω"; θα διαγραφεί; ή μήπως θα στρέψουν όλοι την προσοχή τους στις ιδέες του;
Τελικά, στην κίνηση των μελών σε ένα τάγμα (είσοδος, διαγραφή, παραμονή "εν ύπνω"), όλα εξαρτώνται από το τι προφίλ θέλει να κρατήσει το τάγμα. Αν έχει το προφίλ του τάγματος τύπου "Μελχισεδέκ", τότε γίνεται κατανοητό πως παρεκκλίσεις/αναθεωρήσεις επί των γραμμών του τάγματος είναι αδύνατο να συμβούν. Κατά συνέπεια, η αξιολόγηση του υποψηφίου θα είναι μια γρήγορη διαδικασία. Αν όμως το τάγμα υιοθετεί ένα "Προμηθεϊκού" τύπου προφίλ όπου τίποτα δεν αποτελεί παγιωμένη θεώρηση και όλα τίθενται υπό διαρκή αξιολόγηση, τότε δεν αποκλείεται ένας ριζοσπαστικά σκεπτόμενος υποψήφιος να αποτελέσει λαμπρό απόκτημα του τάγματος και να συμβάλλει σημαντικά στην ιδεολογική εξέλιξη αυτού.
Κατά συνέπεια κατανοούμε πως οι τρόποι αποφυγής των δυσάρεστων καταστάσεων έχουν άμεση σχέση με το προφίλ του τάγματος, όπως το ανέλυσα πιο πάνω. Εγώ πάντως πιστεύω πως στην προσπάθει να προφυλαχτεί ένα τάγμα από τυχάρπαστους, δορυφόρους, χασομέρηδες και επικίνδυνους υποψήφιους, ίσως γίνουν υπερβολές κατά την αξιολόγηση αυτών, κάτι που κατά τη γνώμη μου υποθάλπτει την αδικία, τον ελιτισμό και αν μη τι άλλο την υπεροψία των μελών του τάγματος έναντι του υποψηφίου (εκτός κι αν το τάγμα πράγματι "προωθεί" μια τέτοια νοοτροπία...). Έτσι λοιπόν φίλε μου, αυτές οι "αναταραχές" στα μέλη των ταγμάτων θα υπάρξουν αναπόφευκτα. Κατά τη γνώμη μου, όλοι πρέπει να έχουν την ευκαιρία ένταξης σε ένα τάγμα και αν το τάγμα αυτό δεν "κρύβεται" και δεν αισθάνεται "άβολα" για τις διδασκαλίες και το σύστημα που ακολουθεί, τότε δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από έναν "παρείσακτο". Αυτό είναι κι ένα στοίχημα-πρόκληση αν θέλεις για την ποιότητα που χαρακτηρίζει ένα τάγμα... Εκτός κι αν το ίδιο το τάγμα προωθεί μια υπερβολικά κλειστή και κεκρυμμένη δράση, οπότε δεν ενδιαφέρεται για ανάπτυξη, άρα δεν κινδυνεύει από διαγραφές και "υπνώσεις"...
Θέλεις να μου αναλύσεις τι εννοείς με το:
Κακά τα ψέματα,σε αντίθετη περίπτωση, έχουμε πλήρη κομματικοποίηση μιας εσωτεριστικής ένωσης προσώπων ή ομάδας. Με οτι συνεπάγεται αυτό. Ποιος το θέλει αυτό;
