Κάποτε συνήθιζα κάθε βράδυ πριν πέσω για ύπνο να κάνω 3-4 λεπτά ενεργειακές ασκήσεις. Πάντα είχα την απορία αν αυτές επηρεάζουνε την αύρα μου. Εγώ δεν είμαι αρκετά ευαίσθητος να διακρίνω αύρες. Κάποτε είπα στην κοπέλα μου να προσπαθήσει να δει κάποιο περίγραμμα, κανένα φωτοστέφανο, κάτι τέλος πάντων που να αποδεικνύει ότι έγινα «άγιος».
Υπήρχε ημίφως στο δωμάτιο και έκανα τις ασκήσεις μου όπως πάντα. Μετά από 1 λεπτό η κοπέλα μου φώναξε με αγωνία «Μαμά!...». Ανοίγω τα μάτια μου, είχε κουκουλωθεί κάτω από τα σκεπάσματα και αρνιότανε να βγει. Τρέχω στον καθρέπτη να δω κανένα φωτοστέφανο, τίποτα.
Με τα πολλά την ηρεμώ. Μου περιέγραψε ότι το πρόσωπό μου φάνηκε να παραμορφώνεται. Ωχ, σκέφτηκα, για διάβολος πάω, όχι για άγιος.
Μετά κατάλαβα ότι εφ’ όσον οι ενεργειακές ασκήσεις επηρεάζουν το αιθερικό/αύρα γύρω από το σώμα και πιο έντονα γύρω από το κεφάλι, το φως διαθλάται περίεργα και το αντικείμενο που βρίσκεται από πίσω μοιάζει να παραμορφώνεται. Υπάρχει μάλιστα στο AMORC ένα πείραμα όπου μπορείς να κάνεις ένα αντικείμενο «αόρατο», σκεπάζοντάς το με ένα ενεργειακό σύννεφο.
Αναρωτιέμαι για το περίφημο «πείραμα της Φιλαδέλφιας», αν παρά τις διαψεύσεις πράγματι έγινε, αν βασιζότανε σε αυτή την αρχή.
ΥΓ: Παύλε, αυτήν την είχα κεράσει "κινέζικο".