ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΤΥΠΙΚΟ ΤΟΥ ΑΜΠΡΑΜΕΛΕΝ
Βιβλίο πρώτο
Κεφάλαιο πέμπτο
Δεν αρκεί να γυρίζει κανείς από χώρα σε χώρα και από τόπο σε τόπο χωρίς να κάνει κάτι χρήσιμο. Πολύ περισσότερο είναι υποχρεωμένος να δίνει αναφορά για όλα τα πράγματα που είδε, που βίωσε και που έμαθε, ώστε να μπορεί κάποιος να αποφασίσει για το αν το θέμα του είναι απλή φαντασία ή είναι θεμελιωμένο πάνω στην αλήθεια. Για αυτό γιε μου για να μπορώ να σου δώσω ένα καλό παράδειγμα, θέλω σ' αυτό το πέμπτο κεφάλαιο να σου περιγράψω όλους τους δασκάλους που είδα στην τέχνη αυτή. Στο επόμενο κεφάλαιο θα διηγηθώ μερικά πράγματα που έμαθα και είδα από αυτούς.
Στην αρχή έμαθε πως ήταν ο πρώτος διδάσκαλος που επισκέφθηκα, ο Ραβίνος Μωυσής από το Mainz. Ήταν ευλαβικός, αλλά άπειρος στην σωστή μαγεία. Για αυτόν είχαν σημασία τα προληπτικά μυστικά που είχε μαζέψει από πολλούς εθνικούς λαούς, γεμάτα από ειδωλολατρισμό. Για αυτό το λόγο δεν τον σεβόντουσαν οι αγαθοί Άγγελοι και δεν έπαιρνε καμιά απάντηση από αυτούς. Απεναντίας οι κακοί τον έβριζαν. Τον εξυπηρετούσαν σε μηδαμινά θέματα που δεν είχαν καμιά αξία και έτσι τον εμπόδιζαν στο να μπει στον σωστό δρόμο.
Στο Στρασβούργο συνάντησα έναν χριστιανό, τον Meister Jakob. Ήταν ένας γελωτοποιός, χωρίς καμιά γνώση της αληθινής τέχνης.
Στην Πράγα είδα τον τριπάνουργο Αντώνιους. μας έδειξε πολλά θαυμάσια πράγματα. Ευτυχώς που ο Ύψιστος δεν με άφησε να βυθιστώ σε αυτά τα βάθη του διαβόλου, γιατί περί αυτού επρόκειτο. Πρόσεχε γιε μου, μην πέσεις στην παγίδα τέτοιων καμωμάτων.
Στην Αυστρία βρήκα πολλούς, αλλά όλοι τους ήταν φτωχοί ερασιτέχνες.
Στην Ουγγαρία βρήκα έναν λαό που δεν σεβόταν τον θεό, οτύε φοβόταν τον διάβολο και που ήταν χειρότερος από τα ζώα.
Στην Ελλάδα βρήκα αγαθούς γέροντες που όμως ήταν εθνικοί, άπιστοι. τρεις από αυτούς ήταν σπουδαιότεροι. Έμεναν σε μια έρημο και έκαναν διάφορα θαυμαστά πράγματα. Προξενούσαν καταιγίδες, χαλάζι, ηλιοφάνεια κατά την νύχτα και κατά το μεσονύκτιο, μπορούσαν να σταματούν ρυάκια και πολλά άλλα. Όλα δε αυτά τα έκανα με την δύναμη μερικών ύμνων και αριθμών, τους οποίους έγραφαν στην Γη. Στην τέχνη όμως αυτή δεν υπήρχε τίποτα για την δόξα του θεού, αφού δεν προέρχονταν από μια αληθινή μαγική βάση.
Στην Κωνσταντινούπολη βρήκα τον Σίμωνα Μωυσή και τον Ραβίνο Αβραάμ. Και οι δύο ήταν όπως ο Μωυσής από το Mainz.
Στην Αίγυπτο βρήκα κατά τα ταξίδια μου πέντε σοφούς άνδρες. Οι τρεις από αυτούς έκαναν τις υποθέσεις τους σύμφωνα με τα αστέρια., πράγμα πολύ δύσκολο και με μεγάλο χάσιμο χρόνου και οι δύο άλλοι με τα μέσα του διαβόλου, όπως ο Αντώνιους από την Πράγα.
Στην Αραβία βρήκα μάγους που δούλευαν με βότανα. Είχαν σπουδαία γνώμη για τον εαυτό τους και γενικά στα μεγάλα μου ταξίδια στην Αραβία δεν βρήκα τίποτα σπουδαίο, μέχρις ότου οδήγησε ο θεός τα βήματα μου στον Αμπραμελέν. Αυτός ήταν ο μοναδικός που μου έδειξε τον σωστό δρόμο προς την μαγεία των προγόνων μας.
Αργότερα βρήκα στο Παρίσι έναν που τον έλεγαν Ιωσήφ και που εργαζόταν σχεδόν όπως ο Αμπραμελέν, αλλά χωρίς να έχει την τελειότητα του.
Στην Ιταλία και στην Γερμανία βρήκα ανθρώπους οι οποίοι είχαν αποκτήσει την σοφία τους από το διάβασμα και από ακούσματα, χωρίς λοιπόν καμιά αξία....
