Παραθέτουμε τον ορισμό της λέξης "σέκτα" από την Επιτροπή των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου το 1993:
"Ομάδα προσώπων που παρουσιάζεται ή δεν παρουσιάζεται ως θρησκεία, της οποίας οι πρακτικές χαρακτηρίζονται από παραβατικότητα ως προς τους νόμους που προστατεύουν τα δικαιώματα του ατόμου, ή την λειτουργία του κράτους, σεκταριστική συμπεριφορά, άρνηση των νόμων μέσω τελέσεως αδικημάτων, μέσω διαπράξεως υπεξαιρέσεων, κατάχρησης εμπιστοσύνης, απάτης, αισχροκέρδειας, οικονομικών και φορολογικών παραβάσεων, κακομεταχείρισης, μη συνδρομής ατόμου σε κίνδυνο, προτροπών υπέρ του φυλετικού μίσους, λαθρεμπόριο ναρκωτικών".
Στην Γαλλία, η Διυπουργική Επιτροπή ορίζει ως σέκτα, στην έκθεση που κατέθεσε στον πρωθυπουργό το 2000,
"μία ένωση κλειστού και ολοκληρωτικού χαρακτήρα, που δηλώνει ή δεν διακηρύσσει θρησκευτικούς στόχους, της οποίας η συμπεριφορά πλήττει τα δικαιώματα του ανθρώπου και την κοινωνική ευστάθεια".
Η ανάγνωση του άρθρου 18 της Παγκόσμιας Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που δείχνει ως ποιο βαθμό είναι ουσιώδους σημασία η διάκριση μεταξύ του τι είναι και του τι δεν είναι σέκτα:
"Κάθε άτομο έχει δικαίωμα στην ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας, το δικαίωμα αυτό συνεπάγεται την ελευθερία αλλαγής θρησκείας ή πεποίθησης, καθώς και την ελευθερία του ατόμου να εκδηλώνει την θρησκεία του ή την πεποίθησή του κατά μονάς ή από κοινού με άλλα άτομα, τόσο δημοσίως όσο και κατ' ιδίαν, δια της διδασκαλίας, των πρακτικών, της λατρείας και των τελετουργιών".
Καταναγκασμοί και Κίνδυνοι
Εν αντιθέσει με τα νέα θρησκευτικά ρεύματα, οι σέκτες επιμένουν να επιβάλλουν ένα δόγμα και ένα συχνά ιδιαίτερα καταναγκαστικό κανόνα ζωής στην κοινότητα των οπαδών τους. Οι τελευταίοι απομονώνονται ψυχολογικά και σωματικά από την οικογένειά τους, τους φίλους τους και γενικότερα από όλους όσοι θα μπορούσαν να θέσουν υπό αμφισβήτηση τη διδασκαλία της σέκτας ή θα τους εξέθεταν στον κίνδυνο επανένταξης στην κοινωνία. Αντιλαμβάνεται κανείς μέχρι ποιου σημείου μπορούν οι σέκτες να βλάψουν τα άτομα και γιατί οι πολιτικοί και οι λοιποί ιθύνοντες, ο καθένας ανάλογα με τις αρμοδιότητές του, μάχονται κατά του φαινομένου αυτού.
Larouse, "Οι Θρησκείες σήμερα, και ποιο το μέλλον τους", εκδόσεις Καστάλια
