« Απάντηση #1 στις: Ιουλίου 16, 2011, 05:39:27 »
http://ecosmopolis.wordpress.com/2011/04/17/%CE%BD%CE%AD%CE%BF%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%86%CF%89%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CE%BC%CE%B5-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83/
Νέος Διαφωτισμός ( με πολιτική-πολιτισμική κίνηση από Νανόπουλο και άλλους επιστήμονες-τεχνοκράτες?)
By editor
17/4/2011
Βλέποντας την παρουσίαση του εξαιρετικού βιβλίου του κ. Νανόπουλου και κ. Μπαμπινιώτη «από την κοσμογονία στην γλωσσογονία» διαπιστώνουμε πως στην πραγματικότητα η κρίση που βιώνουμε είναι πριν και πάνω απ’όλα πολιτισμική!
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένας νέος Διαφωτισμός που θα αλλάξει την κοσμοαντίληψή μας με φυσική συνέπεια την αλλαγή του πολιτισμικού μας υπόβαθρου, των νοοτροπιών μας εν κατακλείδι της καθημερινότητάς μας.
Αυτό τον ρόλο θα πρέπει να αναλάβει η επιστήμη και οι σύγχρονες θεωρίες που δείχνουν πως η επιστήμη της φυσικής ή της βιολογίας έχουν άμεση σχέση με τις κοινωνικές ή οικονομικές επιστήμες. Με άλλα λόγια δεν θα ήταν καθόλου κακή ιδέα να συμμετάσχουν σε μια κυβέρνηση και άνθρωποι των επιστημών μαζί με τεχνοκράτες – επιστήμονες για παράδειγμα όπως ο Νανόπουλος και ο Μπαμπινιώτης και οικονομολόγοι τεχνοκράτες όπως ο πρώην υποδιοικητής της Ευρωπαίκής Τράπεζας κ. Παπαδήμας.
Θα ήταν ευχής έργον να δούμε τέτοιου είδους πρωτοβουλίες από τέτοιους ανθρώπους που θα πρέπει και οι ίδιοι να καταλάβουν πως η χώρα τώρα τους χρειάζεται.
Τα γνωστά πολιτικά κόμματα δεν μπορούν να προσφέρουν πλέον τίποτα γιατί απλώς είναι γέννημα θρέμμα των υπαρχουσών πολιτισμικών καταβολών που στην ουσία δημιούργησαν αυτό το πρόβλημα. Στην πραγματικότητα με αυτό το πρόβλημα συμβιώνουμε από καταβολής νεοελληνικού κράτους. Ήλθε η ώρα λοιπόν να αποφασίσουμε τι κοινωνία θέλουμε εντός ποιού πολιτισμικού πλαισίου κι εδώ πρέπει να αναλάβουν δράση πλέον άνθρωποι σαν τον κ. Νανόπουλο πριν η χώρα πέσει για ακόμη μια φορά στα χέρια των λαϊκιστών, των σκοταδιστών και του κοτσαμπασισμού όπως συμβαίνει εδώ και δεκαετίες ή καλύτερα αιώνες.
Όλοι οι άνθρωποι οραματίζονται μια καλύτερη κοινωνία, όμως δυστυχώς μετατρέπουν αυτό το όραμα σε πίστη-δόγμα και προσπαθούν να το επιβάλουν ακόμη και δια της βίας σε όλους τους άλλους. Από την άλλη τα σύγχρονα κοινωνικά κινήματα έχουν αυτοπαγιδευτεί σε έναν ρόλο καταγγελτικό χωρίς να προτείνουν λύσεις.
Ένα κίνημα πρέπει να δημιουργεί και όχι να περιορίζεται και να αυτοπαγιδεύεται σε ένα στείρο ρόλο διαμαρτυρίας και καταγγελτικού ύφους, αυτοχαρακτηριζόμενο ως αντί-κάτι.
Απαραίτητο όπλο για ένα σύγχρονο κοινωνικό κίνημα είναι η Γνώση του Όλου και πρέπει πριν απ’όλα να είναι ένα πολιτισμικό κίνημα, αφού πολιτισμός υφίσταται μόνον στα πλαίσια της Πόλης-Πολιτείας,, δηλαδή της αυτοθεσμιζόμενης κοινότητας – αυτό που λίγο αυθαίρετα κάποιοι ονομάζουν άμεση δημοκρατία – που είναι η μόνη πραγματική πολιτική κοινωνία. Πρέπει να κάνουμε κτήμα μας τις γνώσεις όλων των επιστημών. Πρέπει να γνωρίζουμε ιστορία, κοινωνιολογία και ψυχολογία, φυσική, βιολογία, πρέπει με λίγα λόγια να είμαστε Φιλόσοφοι και μια τέτοια Φιλοσοφία είναι απόρροια μιας κατά Φύσιν Κοσμοαντίληψης.
Η παιδεία, η φιλοσοφία, οι επιστήμες και οι τέχνες, η πολιτική και η οικονομία, οι σχέσεις μας με την Φύση, η πνευματική διάσταση όλων αυτών και του ανθρώπου, είναι μόνον κάποιες από τις παραμέτρους που παίζουν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη και διαμόρφωση ανθρώπων και κοινωνιών. Αυτές οι παράμετροι δεν πρέπει να ιδωθούν αποσπασματικά ή ακόμη χειρότερα να αγνοήσουμε κάποιες από αυτές, όπως συνήθως γίνεται από τις σύγχρονες κοινωνίες ή κινήματα. Είναι αλληλεξαρτώμενες ενότητες, οι οποίες πρέπει να λαμβάνονται εξίσου σοβαρά υπ’όψιν ως αναπόσπαστα μέρη του υπαρξιακού και κοινωνικού γίγνεσθαι, απολύτως απαραίτητα για την εξέλιξη και την δημιουργία ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων-πολιτών και κοινωνιών.
Για τους αρχαίους έλληνες η μόνη αδιαμφισβήτητη αξία δεν είναι η οικονομία όπως σε καπιταλισμό και μαρξισμό-συνέπεια της μηχανιστικής θεώρησης του Κόσμου- αλλά η Αρετή που όμως έχει άμεση σχέση και με την οικονομία και την δικαιοσύνη και την Φύση και αυτό είναι το μεγαλείο της κατά Φύσιν ελληνικής σκέψης που βλέπει κι αντιλαμβάνεται τα πράγματα στην ολοτητά τους.
Η αρετή είναι η ολοκλήρωση του ανθρώπου, είναι «φυσικό τέλος» που όμως εκπληρώνεται με την Παιδεία δηλαδή έναν από τους θεμελιώδες θεσμούς της Πόλης- της κατά Φύσιν Πολιτικής κοινότητας. Η φύσις λοιπόν του ανθρώπου είναι εξαρτημένη από την πολιτική κοινότητα που είναι τέλος της Φύσης, της Φύσης που δεν κάνει τίποτα μάταια.
Η οικονομία, η δικαιοσύνη και η παιδεία-αυτή που διαμορφώνει κι εκπαιδεύει πολίτες-υπό το πρίσμα της φιλοσοφίας υπήρξε για τους έλληνες το κατ’εξοχήνπολιτικό ζήτημα στην ολοτητά του-και όχι αποσπασματικά σε θεωρίες της οικονομίας-και πάντα σε άμεση συνάρτηση με την Φύση.
Από την άλλη αυτές οι αρχές τουλάχιστον σε ένα βαθμό υπάρχουν πλέον σε αυτό που ονομάζουμε Δυτικό πολιτισμό και γι’αυτό θα ήταν χρήσιμο για την Ελλάδα να αποφασίσει επιτέλους αν θέλει να είναι μέρος του Δυτικού πολιτισμού ή να συνεχίσει την παράδοση του θεοκρατικού Βυζαντίου η παράδοση του οποίου επικρατεί μέχρι και σήμερα με τα γνωστά αποτελέσματα και τις αντίστοιχες νοοτροπίες, δομές και θεσμούς.
Από την άλλη βεβαίως θα πρέπει να προσπαθήσουμε όχι μόνον τον εξευρωπαϊσμό των νεοελλήνων αλλά και περισσότερο εξελληνισμό της Ευρώπης υπό το πρίσμα όσων ειπώθηκαν παραπάνω
Και να διευκρινίσουμε πως όταν λοιπόν μιλάμε για Δυτικό πολιτισμό θα πρέπει να διαχωρίζουμε για ποιόν Δυτικό πολιτισμό μιλάμε. Μιλάμε για τις θεοκρατίες του Μεσαίωνα, τις σταυροφορίες, την αποικιοκρατία, τον σκοταδισμό, την εκμετάλλευση και καταστροφή της Φύσης δηλαδή μιλάμε για το θεοκρατικό πνεύμα της Βίβλου ή μιλάμε για τον ελληνοδυτικό πολιτισμό της Αναγέννησης, των κοινωνικών κινημάτων, της πολιτικής αυτενέργειας, της οικολογίας, των τεχνών και των επιστημών.
« Τελευταία τροποποίηση: Ιουλίου 16, 2011, 05:41:16 από Rose »
Καταγράφηκε
