“Σύμφωνα με την άλλη άποψη, όμως, η Γνώση που απλώς προσφέρεται σε λίγους μυημένους, μέσα από ξερά τυπικά και μυητικές κλίμακες, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι μια χρήσιμη γνώση.
Οι λίγοι μυημένοι δέχονται αυτήν την Γνώση σαν έτοιμη και αναμασημένη τροφή, την οποία οι ίδιοι δεν μπορούν να επεξεργαστούν, και το μόνο που μπορεί να τους επιφέρει είναι η μετατροπή τους σε πειθήνια όργανα των καθοδηγητών τους.
Υπάρχει μια ιστορία σύμφωνα με την άποψη αυτή, που αναφέρεται σε έναν επιτυχημένο ζαχαροπλάστη και σ΄ έναν παραδοσιακό αρτοποιό μάστορα. Ο πρώτος χρησιμοποιούσε έτοιμα εμπορικά πακέτα στην δουλειά του, έβαζε την πλάτη μπροστά όταν πρόσθετε διάφορα συστατικά και αρώματα, κι όλο καυχιόταν για τα μυστικά του. Ο δεύτερος δούλευε με πρωτογενή υλικά – αλεύρι, βούτυρο, ζάχαρη, αυγά – τα οποία διάλεγε μόνος του, και ακολουθούσε την σοφή του τέχνη έτσι όπως είχε προκύψει μέσα από την δική του εμπειρία.
Αν κάποια στιγμή συζητούσες και με τους δύο για το πώς φτιάχνουν τα προϊόντα τους, ο πρώτος θα σου απαντούσε με κρυψίνοια πως «αυτά είναι μυστικά της δουλειάς», κι αν τον πίεζες περισσότερο το πολύ να πρόσθετε αδιάφορα πως «έτσι απλώς πρέπει να συμβαίνει για να γίνεται η δουλειά».
Ο δεύτερος, όμως, αν τον ρωτούσες, θα σου απαντούσε με χαρά και μεράκι για όλη την πορεία της δουλειάς του, για τους κανόνες και τα συστατικά που χρησιμοποίησε, και την χαρά της δημιουργίας. Σύμφωνα με την άποψη αυτή, κανένα πραγματικό μυστικό δεν μπορεί να μεταλαμπαδευτεί μέσα από μυστικές οργανώσεις και τυπικά.
Τα μυστικά αποκτιόνται μόνο με την πείρα και δεν είναι δυνατό να μπουν σε λόγια, δεν μπορούν να προσφερθούν έτοιμα γιατί έτσι αυτομάτως ακυρώνονται.” «Πολλές φορές καλούνται άνθρωποι να συμμετέχουν (να «μυηθούν» ; ) σε μια τέτοια ομάδα, προφανώς για να πάρουν κάποια διδασκαλία, χωρίς όμως να ξέρουν ποια ακριβώς είναι αυτή, διότι είναι μυστική, γεγονός που είναι παράδοξο ή ευτράπελο.
Είναι σαν να θέλεις να περάσεις σε μια σχολή στο πανεπιστήμιο, αλλά να μην ξέρεις – ή να μη σου λέει – τι θα διδαχθείς σε αυτήν.
»Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, αυτό θα ήταν κάτι άκυρο, κι όμως εδώ αυτές οι ομάδες αντλούν κύρος από αυτό το γεγονός. Είναι πολύ παράξενο, και αυτό από μόνο του θα έπρεπε να βάζει σε σκέψεις τους ενδιαφερόμενους. Το «δεν σου λέμε τι είναι αυτό που θα μάθεις, μέχρι να μας αποδείξεις ότι είσαι άξιος να το μάθεις»,
είναι μια τεχνική με πολλές ερμηνείες και πολλές πιθανότητες κατάληξης ως προς τον σκοπό της. Το παραπάνω, είναι δικαιωμένο μόνο στις «συντεχνίες». Ίσως γι’ αυτό, κάποιες από αυτές τις οργανώσεις να ξεκίνησαν ως συντεχνίες, και μπορεί να είναι ακόμη, κατά κάποιο τρόπο.
»Οπότε, φαίνεται να έμεινε η συνήθεια ή η βεβαιότητα, ότι είναι εύκολο να παρουσιαστεί κάποιος σαν μύστης, αν μιλάει για τα μυστήρια με μυστηριώδη τρόπο, δηλαδή με υπαινιγμούς, και δείχνει ότι υπάρχει κάτι «μυστικό». Έτσι, αποκτά το κύρος του «μυστικιστικού». »To πρόβλημα που υπάρχει σήμερα, όμως, είναι ότι το μυστικιστικό δεν είναι πλέον κρυφό. Πλέον συμβαίνει το αντίθετο:
κρύπτεται δια της φανέρωσής του. Μπορείς να μιλάς καθημερινά γι’ αυτό, να το δείχνεις, να το εφαρμόζεις, κι όμως κανείς να μην καταλαβαίνει το παραμικρό, και άρα να είναι πάλι κρυφό.
»Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι οι οργανώσεις ή ό,τι άλλο, που είναι γνωστές και διαφημίζονται, που έχουν οδηγήσει με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο όλους να συζητούν για αυτές και να αναρωτιούνται, που επιχειρούν επιρροή ή χειραγώγηση του ενός ή του άλλου συστήματος, που κάνουν
δικτύωση των μελών τους για τα οφέλη της δικτύωσης, που έχουν να επιτεύξουν το ένα ή το άλλο σχέδιο, κλπ, κλπ,
είναι φανερό ότι όλα αυτά τα κάνουν για να καλύψουν το μεγάλο κενό: δεν κατέχουν κάποια μυστικά. Και ακόμη και αν κατέχουν κάποια μυστικά, είναι βέβαιο πως πρόκειται για μυστικά που οι ίδιες έχουν επινοήσει, ή για ζητήματα που αυτοί τα έχουν μετατρέψει σε «μυστικά» (δηλαδή σε ζητήματα των μυστών).
Προσοχή : και ο κόσμος είναι γεμάτος μυστικά. Δεν ξέρω κανέναν χώρο που να μην έχει τα μεγαλύτερα μυστικά. Μέχρι και οι υδραυλικοί και οι οδοκαθαριστές έχουν μεγάλα μυστικά. Πόσο μάλλον όλοι οι υπόλοιποι.
»Από όλα τα παραπάνω, εύκολα μπορεί κανείς να εξάγει το συμπέρασμα,
πως όλα τα σχετικά με μυστικές εταιρίες, οδηγούν απλώς σε ζητήματα συνωμοσιών. Δεν θα αδικούσα καθόλου κάποιον που θα κατέληγε σε αυτό.
Και ίσως, υπό αυτό το πρίσμα, να είναι αρκετά ξεκάθαρο, πως το μυστικό,
εφ’ όσον δεν υπάρχει πλέον κάτι αληθινά παραδοσιακά «μυστικό» (εκτός από τα αληθινά μυστικά), είναι η μικρή ή μεγάλη συνωμοσία που διεξάγει η τάδε μυστική εταιρία.
Και ίσως, κάποιες από αυτές τις οργανώσεις, επειδή δεν υπάρχει πλέον κάτι μυστικό, γι’ αυτό να μην είναι και αυτές πλέον μυστικές. Αλλά, από την άλλη, η μυστική δικτύωση που διαθέτουν, είναι καλό ταμπλό για να στήσεις μια συνωμοσία, και αφού γίνεται, αφού έτσι γίνεται πιθανό, γιατί να μην το κάνουν ήδη ;
Και ίσως, εκείνες οι οργανώσεις που είναι μυστικές, που δεν ξέρουμε τίποτε γι’ αυτές, να κατέχουν αληθινά μυστικά, και για αυτό να είναι τόσο μυστικές. Αλλά από την άλλη, εφ’ όσον δεν είναι γνωστές, αποτελούν και το καλύτερο ταμπλό για την πιο μυστική συνωμοσία που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς.
Από τα παραπάνω γίνεται κατανοητό πως, όλων των ειδών οι μυστικές εταιρίες, φανερές και μυστικές, αληθινές και επιτηδευμένες, φλερτάρουν με τις συνωμοσίες ή είναι πολύ εύκολο για αυτές να τις κάνουν».”“Π. Γ. antidogma.gr/forum”
Read more about Η μυστικότητα και τα μυστικά των μυστικών Εταιριών | Αντιδογματισμός on:
http://www.antidogma.gr/2009/02/secret-societies/?utm_source=INK&utm_medium=copy&utm_campaign=share&“Π. Γ. antidogma.gr/forum”
