Κατανοητόν.Τα ξέρω όλα αυτά.
Άμα είσαι και φοιτητής, κομματάκι αδύνατον να μη πάρεις χαμπάρι τα σχετικά θέματα... ΟΚ.Ο αναρχισμός (όπως και άλλα πολιτικά συστήματα π.χ. φιλελευθερισμός,σοσιαλισμός, κτλ.)έχει πλέον μεγάλο μπακγκράουντ -κι ας είναι υποτίθεται το λιγότερο γνωστό σύστημα από όλα τα υπόλοιπα(κυρίως φιλοκρατικά).Όμως, παρά τις όποιες θετικές ιδέες που εκφράστηκαν ιστορικά από αυτόν τον "χώρο"(
ας μη λησμονούμε πως φυσιογνωμίες όπως οι Μαρξ, Μπακούνιν,Βολταίρος, Ροβεσπιέρος,Μαρά, Ένγκελς, Ουγκώ,Γκράμσι κ.α. "υπογείως" ασφαλώς, ασχολήθηκαν ο καθένας τους ως ένα βαθμό με τα μυητικά τάγματα και "μαγικές"-πνευματιστικές οργανώσεις -κυρίως με τον ελευθεροτεκτονισμό όπως εκφτάστηκε αυτός στη δική τους εποχή)στη πορεία του χρόνου ΔΕΝ δικαιώθηκε.Δε θα παραθέσω τους λόγους εδώ,που ούτως ή άλλως είναι και πολλακίς γνωστοί και πιθανόν εσείς οι ίδιοι θα'χατε μια κάποια σχετική "πικρή" εμπειρία...
Οι καλές ιδέες απαιτούν και καλούς, ανιδιοτελείς μεν μα καθόλου υπερφίαλους και εγωϊστές ανθρώπους -αλλιώς κινδυνεύουν να κατηγοριοποιηθούν ώς Ουτοπίες...Και ξέρετε πως σπανίζουν πια,τέτοιοι άνθρωποι...Το μέγα λάθος των επαναστατών της εποχής τους,είναι ότι δυστυχώς αγνόησαν την αναγκαιότητα της εσωτερίστικής πνευματικότητας:πάρτε παράδειγμα τον αείμνηστο
Έλιφας Λεβί (πάτηρ Κόνσταντ),που έγραψε το πολύκροτο "
Βιβλίο της Ελευθερίας" (υπάρχει στις εκδόσεις Τετρακτύς,όπου από τις ίδιες εκδόσεις κυκλοφορούν κάποια του H.L.Spencer)και που λόγω του περιεχομένου του-με τις έντονες σοσιαλιστικές αναφορές(για τα δεδομένα της εποχής)-οδήγησαν τον Λεβί στη...στενή!
Ίσως ο πολιτικός ορθολογισμός/υλισμός να παντρεύεται δύσκολα με την υπερβατική πνευματικότητα,όπως ισχυρίζονται μερικοί(με βάση τη παρούσα πολιτικοκοινωνική κατάσταση),αλλά -και με βάση συγγραφικά έργα ανθώπων που κατάφεραν τέτοιο (επιτυχή)συνδυασμό...ρωτώ εγώ ο αφελής:
το δοκίμασαν και ποτέ -παραμερίζοντας τις όποιες ανεγκέφαλες προκαταλήψεις τους;?