Η παρακάτω συνοδευτική επιστολή μαζί με την 1η ΔΙΑΚΟΙΝΩΣΗ του Ροδόκηπου των Φιλοσόφων, έχει αποσταλεί σε όλους τους Βουλευτές, τον Πρωθυπουργό, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, σε τοπικές εφημερίδες, συλλόγους, και κοινοφελείς οργανώσεις.
ΑΙΤΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΑΡΑΝΟΜΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ, ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΑΜΕΣΗΣ ΚΑΤΑΣΧΕΣΗΣ ΤΩΝ ΜΕΤΟΧΩΝ ΤΟΥΣ ΩΣ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΩΝ ΙΘΥΝΟΝΤΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΩΝ.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΣ ΔΡΑΣΟΥΜΕ ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΚΩΝ ΒΑΜΠΙΡ.
ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΑΝΗΚΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ, ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΗΣΤΕΥΣΑΝ.
ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΕΔΡΑΙΩΣΗΣ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,
ΤΗΝ ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΟΡΑΜΑΤΙΖΟΜΑΣΤΕ.
_______________________________________________________________________________
Αδέλφια Έλληνόπαιδες, Ελληνίδες, Έλληνες…. Οι τράπεζες, παρότι είναι οι μοναδικές εταιρείες που παρουσιάζουν τεράστια κέρδη για το 2009, παρότι είναι ο βασικότερος συντελεστής της οικονομικής καταστροφής Κράτους και Λαού, την ίδια ώρα χωρίς αναστολές έρχονται να βάλουν στο χέρι τον ιδρώτα του λαού που άδικα τους πρόσφερε η προηγούμενη κυβέρνηση των πρωταγωνιστών κάθε ατιμίας.
Τότε οι τράπεζες, αντί να αξιοποιήσουν πλήρως το «πακέτο» των 28 δις. Ευρώ (που κακώς τους δόθηκε), σύμφωνα με τους επικριτές των διοικήσεών τους, προτίμησαν να προσφύγουν σε τιτλοποιήσεις αμφίβολης ποιότητας για να αντλήσουν χρηματοδοτήσεις, ενώ παράλληλα έκοψαν ασφυκτικά και εγκληματικά τις πιστώσεις στην οικονομία, συμβάλλοντας στη διολίσθηση της χώρας στην ύφεση. Και μόνο τώρα, επειδή δεν έχουν άλλη εναλλακτική λύση, στρέφονται πάλι στο κράτος για να ζητήσουν ενισχύσεις, ενώ ήδη έχει προκληθεί μεγάλη ζημιά στην οικονομία από την απροθυμία τους να δεχθούν το Δημόσιο ως εγγυητή των δανείων τους στον κατάλληλο χρόνο…
Η οικονομική ζημιά βέβαια είναι διαρκής εδώ και αρκετές δεκαετίες, καθότι εξαιτίας της Τραπεζικής πολιτικής η πιστοδότηση των κυρίων παραγωγικών κλάδων της Εθνικής Οικονομίας περιορίζεται, μεταξύ 1980-2001, από 75 % στο 32,2 % του συνόλου και η πιστοδότηση του εξαγωγικού εμπορίου μειώνεται στο 1/3 (από 2,8% στο 0,8%), την ώρα που η πιστοδότηση κλάδων που συμβάλλουν στην υποστήριξη κυρίως εισαγόμενων ανταγωνιστικών προϊόντων και υπηρεσιών όπως είναι το εισαγωγικό εμπόριο, το μεγαλύτερο μέρος του εσωτερικού εμπορίου και της καταναλωτικής πίστης υπερτετραπλασιάστηκε και αυξήθηκε από 13,1 % στο 45,8 %. (Μέχρι σήμερα τα ποσοστά έχουν γίνει πολύ δυσμενέστερα)
Η πρώτη, η σταδιακή συρρίκνωση της δανειοδότησης των εγχώριων παραγωγικών δραστηριοτήτων, συμπεριλαμβανόμενης και της δανειοδότησης των εξαγωγικών επιχειρήσεων, από 75,0% το 1980 έπεσε σε 32,2% το 2001 της συνολικής χρηματοδότησης των Εμπορικών Τραπεζών. Η δεύτερη και πιο σημαντική όμως από τη συρρίκνωση της πιστοδότησης, ήταν η με γεωμετρική πρόοδο αύξηση του κόστους της πιστοδότησης από 14%-18% το 1979-1980 σε 183,3% – 288,7% το 1990 και μετά, όταν το κόστος πιστοδότησης στις Ευρωπαϊκές χώρες παρέμενε λιγότερο και από το ένα δέκατο.
Έτσι, με διαρκείς εγκληματικές πρακτικές, με ψυχρές αντεθνικές μεθοδεύσεις, κατάφεραν οι τράπεζες να οικειοποιηθούν και την τελευταία αξία και την τελευταία ρανίδα που διέθεσε λαός και Κράτος για την οικονομική ανάπτυξη του τόπου, αποστερώντας την κοινωνία από την παραγωγή, φέρνοντάς την στο χείλος της απόγνωσης και της καταστροφής. Ακόμα και αυτήν την ύστατη στιγμή, οι ντόπιες τράπεζες συμπλέουν με τα παγκόσμια κερδοσκοπικά κεφάλαια και διατηρούν σε τοκογλυφικά επίπεδα τα επιτόκια δανεισμού του Έθνους, βαμπιρίζοντας επαίσχυντα στο ετοιμοθάνατο σώμα της οικονομίας – κοινωνίας μας.
Με βάση την προαναφερθείσα κερδοσκοπική τοκογλυφική και αντιαναπτυξιακή συμπεριφορά των ελληνικών Τραπεζών, κάθε προσπάθεια για ανάκαμψη της οικονομίας απέβη μάταιη. Στα επόμενα χρόνια, όταν η μια μετά την άλλη χώρα έθετε την οικονομία της σε αναπτυξιακή τροχιά, η Ελλάδα είχε να αντιμετωπίσει όχι μόνο την αποτυχία της κυβερνητικής πολιτικής ανάκαμψης της οικονομίας αλλά τρία τεράστια προβλήματα.
Τη χρεοκοπία των ελληνικών νοικοκυριών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων με συνέπεια την ολοκληρωτική αποδιοργάνωση των παραγωγικών δυνάμεων, την αποδυνάμωση της ανταγωνιστικότητας με αποτέλεσμα την υπέρμετρη διόγκωση του ελλείμματος στο εμπορικό μας ισοζύγιο και την εφ’ όρου ζωής ανεργία που θα είναι πλέον ο διαρκής εφιάλτης όχι μόνο των εργαζομένων αλλά της μεγάλης πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού, θυσία στο βωμό της τραπεζικής τοκογλυφικής αισχροκέρδειας.
Γιαυτό, συντάσσεται και αποστέλλεται συνημμένα Διακοίνωση, ως διαμαρτυρία αλλά και σάλπισμα εγερτήριο για να αναλάβουμε ως Έθνος, έστω την ύστατη αυτήν στιγμή, τις τύχες μας στα χέρια μας.
«Ο Ροδόκηπος των Φιλοσόφων»
