Έχοντας όμως ως υπέρτατη αξία την εναρμόνιση με την Φύση και ως ύβρη την εναντίωση στον ίδιο τον ρυθμό της ζωής, ορθότατα δεν ανέχονταν δημόσιες συμπεριφορές υβριστικές ενάντια στο φυσιολογικό.
Το να θεωρουμε ως φυσιολογικο αυτο που θεωρουμε εμεις ορθο,δεν σημαινει πως ειναι και ετσι απαραιτητα.
Δεν υποστηρίχθηκε το ότι θεωρούμε ορθό είναι και φυσιολογικό, αλλά τονίσαμε ακριβώς το αντίθετο: ότι είναι φυσιολογικό είναι ταυτόχρονα και ορθό.
1.- Μπαινουν στο ιδιο τσουβαλι η ομοφυλοφιλια και η παιδεραστια.
Η παιδεραστια οπως και ο βιασμος,ειναι καθαρα εγκληματικες ενεργειες που θα πρεπει να καταδικαζονται ως τετοιες..φυσικα η παιδεραστια [η οποια εμπεριεχει και το στοιχειο του βιασμου],ειναι ειδεχθεστερη.
Αυτό που εμείς σήμερα θεωρούμε εγκληματικό δεν είναι απαραίτητα το ίδιο με αυτό που θεωρούσαν ως τέτοιο σε άλλες εποχές. Αυτό μου θυμίζει την κανονιστική επιβολή του ιουδαιοχριστιανικού δόγματος πάνω στις αλήθειες των επιστημών, οι οποίες όφειλαν να προσαρμοστούν απόλυτα στις δήθεν αποκαλυπτικές αλήθειες του.
2.- Το να απαγορευεται στους ομοφυλοφιλους να μιλουν και να γραφουν,δεν εχει να κανει με συμπεριφορα σε δημοσιο χωρο..αλλωστε εξαρταται τι θεωρουμε ακραια συμπεριφορα σε δημοσιο χωρο..αν για παραδειγμα ενα ομοφ/λο ζευγαρι φιληθει σε δημοσιο χωρο ειναι απρεπης συμπεριφορα? γιατι τοτε το ιδιο εξυπακουεται και το ετερ/λο ζευγαρι....
Η απαγόρευση ομιλίας και γραφής είναι φανερό ότι δεν αναφέρεται γενικά σε αυτά (είναι προφανές ότι ΚΑΙ θα ομιλούσαν ΚΑΙ θα έγραφαν όποτε το ήθελαν). Αναφέρεται στην συμπεριφορά τους στην αγορά της πόλης, όπου τους απαγορεύονταν ο λόγος – αγόρευση και δεν τους επιτρέπονταν η γραφή – ψηφοφορία. Με λίγα λόγια τους στερούσαν τα πολιτικά δικαιώματα.
Για το θέμα το τι θεωρούμε ΕΜΕΙΣ ακραία συμπεριφορά, δεν συζητάμε αυτό, αλλά το γεγονός το τι θεωρούσαν ΕΚΕΙΝΟΙ ακραία συμπεριφορά σε δημόσιο χώρο. Φρονώ ότι γνωρίζουμε πως το τι είναι ηθικό, δεν παραμένει εσαεί το ίδιο, αλλά μεταβάλλεται όντας σε συνάρτηση με την εποχή και το πολιτισμικό επίπεδο των κοινωνιών. Ακόμη, δεν μπορούμε να βάζουμε στο ίδιο τσουβάλι την ομοφυλοφιλία με την ετεροφυλοφιλία. Αν το φιλί ομοφυλόφιλων σε δημόσιο χώρο κρίνεται ως ανάρμοστο, είναι παράλογο να υποστηρίζουμε ότι το ίδιο εξυπακούεται και για το ετεροφυλόφιλο ζευγάρι. (Σήμερα το φιλί δημόσια από ένα ζευγαράκι αγοριού – κοριτσιού, είναι κάτι αποδεκτό και όμορφο ως φυσιολογικό. Το φιλί όμως της «Μαντόνα» π.χ., με την «Σπίαρς», ξεσήκωσε σάλο αντιδράσεων).
3.- Αν θεωρησουμε πως δεν υπαρχει ομοφυλοφιλια στην φυση,τοτε αυτοματα θεωρουμε πως ο ανθρωπος δεν αποτελει κομματι της.
Δυστυχως ομως,ο ανθρωπος ειναι μερος της φυσης,εχει ελευθερη βουληση,αρα,αν καποιος ειναι ομοφυλ/ος τοτε και η ομοφυλ/λια υπαρχει στη φυση
Έξυπνο το λογοπαίγνιο – σόφισμα, όμως παραβαίνει τους αυστηρούς κανόνες της Λογικής.
Η Φύση είναι ουσιαστικά οι ενστικτώδεις τάσεις και λειτουργίες, η ικανοποίηση των οποίων επιτελείται με συγκεκριμένο τρόπο και για συγκεκριμένο σκοπό, ο οποίος όταν υπηρετείται, χαρίζει ευχαρίστηση. Η ανάδυση της συνείδησης στον άνθρωπο, μια διαδικασία απόλυτα φυσιολογική ως συνέπεια της εξελικτικής πορείας της ζωής, συνοδεύτηκε με την εμφάνιση της φαντασίας και της βούλησης. Η βούληση κατέχει το κέντρο της σφαίρας των επιθυμιών οι οποίες εκφράζουν σε μιαν ανώτερη σφαίρα τις ενστικτώδεις ανάγκες. Η σφαίρα των επιθυμιών μαζί με την Φαντασία, ανάγονται σε μια ακόμη πιο ανώτερη σφαίρα, την σφαίρα της νόησης. Η νόηση πιέζεται να βρει τρόπους να ικανοποιήσει τις επιθυμίες οι οποίες με την σειρά τους ωθούνται από τις ανάγκες της κατώτερης σφαίρας των ενστίκτων. (Ουσιαστικά βέβαια τα ένστικτα είναι μόνον Ένα, η ανάγκη για ζωή). Στην πράξη λοιπόν, ο σκοπός είναι η ικανοποίηση των αναγκών, η ικανοποίηση δηλαδή του φυσιολογικού που είναι η ικανοποίηση των ενστίκτων. Η Φύση όμως έδωσε την ελευθερία στην νόηση να επιλέγει τα μέσα και τον τρόπο να την υπηρετήσει έμμεσα, ικανοποιώντας άμεσα τις επιθυμίες. Για την ορθή νόηση όμως η Φύση μερίμνησε ώστε να αποκαλύπτεται, παρότι φαινομενικά «φιλεί κρύπτεσθαι» (αγαπάει να κρύβεται). Στο ευχάριστο παιχνίδι της ανακάλυψης η Φύση διδάσκει το φυσιολογικό και ο υγιής νους παρατηρώντας την και μελετώντας την, καλείται να εναρμονιστεί με τον παγκόσμιο ρυθμό της. Η ελευθερία της συνείδησης φυσιολογικότατα έχει την δυνατότητα ακόμα και να λειτουργήσει αντίθετα στην φύση (με το αντίστοιχο βέβαια τίμημα). Αν λοιπόν κάποιος επιλέξει την παρά – φύση ομοφυλοφιλία ,την οποία φυσιολογικά δύναται να επιλέξει, παραβαίνει την Φύση και για τον λόγο αυτό οφείλει να αποδέχεται και τις συνέπειες.
4.- Η αποψη πως η ομοφυλοφιλια ειναι δυσαρμονια,γιατι δεν εχει στοχο την αναπαραγωγη,ειναι βαθεια χριστιανικη και ως τετοια δεν μπορω να την δεχθω.
Αν ολες οι ενεργειες της φυσης ειχαν ως στοχο την αναπαραγωγη,τοτε θα υπηρχε ο μηχανισμος να μην υπαρχουν ομοφυλοφιλοι,στειροι κλπ..
Η η επιθυμια για σεξ στον ανθρωπο θα ερχοταν δυο-τρεις φορες στην ζωη του,οταν επροκειτο να τεκνοποιησει...
Μαλλον ομως το σεξ ειναι η ενεργεια που ενδιαφερει την φυση..
Η άποψη πως η ομοφυλοφιλία είναι δυσαρμονία, γιατί δεν έχει στόχο την αναπαραγωγή, είναι βαθιά φυσιολογική και ως τέτοια ο καθένας οφείλει να την δεχθεί.
Όλες οι ενέργειες της Φύσης έχουν ως στόχο την ζωή και μία ουσιαστική παράμετρος είναι η διαιώνισή της, η οποία υπηρετείται μέσα από την φυσιολογική λειτουργία του έρωτα. Στην μη φυσιολογική λειτουργία, δηλαδή στην παθολογία, εμφανίζονται όντα με παθήσεις όπως η στειρότητα, η ανικανότητα, η ομοφυλοφιλία κλπ. Η αρρώστια δεν δύναται να θεωρηθεί φυσιολογική, παρότι παρατηρείται μέσα στην φύση, καθότι φύση είναι η ισορροπία, ενώ αρρώστια η ανισορροπία. Είναι πάντως αλήθεια ότι και η αρρώστια έχει την σημασία της για την εξέλιξη, αφού ως ανισορροπία φανερώνει το φαινόμενο - παράδειγμα προς αποφυγήν.
5.- Η διαφορετικοτητα (ως προς τα παντα),δεν ειναι κατι που αποτελει θεμα συζητησης.
Αν εγω διαφωνω με την ομοφυλοφιλια,μπορω απλα να μην ειμαι ομοφυλοφιλος,δεν ειναι κατι που πρεπει να συναποφασιστει.
Η διαφορετικότητα ΜΕΣΑ στα πλαίσια της Φύσης είναι ευλογία για την Ζωή, έξω όμως από αυτά είναι παρέκκλιση και για αυτούς τους λόγους η διαφορετικότητα χρειάζεται να είναι κεντρικό θέμα συζήτησης.
Η ελευθερία επιλογής είναι ένα ακόμα από τα δώρα της Φύσης, συνοδεύεται όμως αναπόσπαστα και με την ευθύνη των συνεπειών της επιλογής.
Ο Σοφός παρατηρεί την Φύση και μελετά τα φαινόμενα, εναρμονίζοντας τον εαυτό του με τον παγκόσμιο ρυθμό. Ο εγωιστικά και παράλογα αντιδραστικός τείνει σε δυσαρμονία με την Φύση, πληρώνοντας το ανάλογο τίμημα (το οποίο όμως σαν κακομαθημένο και ανεύθυνο παιδί δεν θέλει να χρεωθεί).
