Σε παλαιότερο διάλογο, είχα γράψει:
«Στην παράθεση από την «Κοσμική Δοξασία», «Ο Νώε μετά τον κατακλυσμό ελευθερώνει ένα μαύρο κοράκι, που είναι ένα σύμβολο του Κοσμικού Πραλάγια», πολύ ορθά επισήμανες αγαπητή Έα ότι, «(=περίοδος συσκότισης /ανάπαυσης ενός κόσμου, διάλυση του καθετί στα πρωταρχικά στοιχεία έως τον επόμενο ξανασχηματισμό)». Μιλάμε λοιπόν για την μία φάση της Γέννησης των Κόσμων, για την Συσκότιση/Ανάπαυση, μιλάμε δηλαδή για το Ένα από τα δύο ρεύματα του Δυιστικού μας Κόσμου, το Μαύρο ρεύμα της Απόσυρσης. Αυτό όμως είναι το Ανοδικό ρεύμα, το ρεύμα της Δημιουργίας το οποίο ανακλώμενο στην Ύλη, επανέρχεται στην Πηγή, φορτισμένο όμως με ότι παρέσυρε μέσα από τις δραστηριότητες της Ύλης. Το άλλο ρεύμα, το Καθοδικό που αναβλύζει καθάριο από την Πηγή, είναι το ρεύμα της Σοφίας και της Πρόνοιας που συμβολίζεται με το Περιστέρι. Το ρεύμα του Πεπρωμένου, το Μοιραίο ρεύμα της Ειμαρμένης, είναι το προφητικό ρεύμα – αφού μεταφέρει μαζί του όλα τα δρώμενα του υλικού πεδίου – το οποίο συμβολίζεται με το Κοράκι. (Σύμβολο του Απόλλωνα του θεού της Μαντικής και αργότερα σε απομίμηση, του Ηλία του εβραίου Προφήτη(!) )….»
Και η αγαπητή αδελφή Έα, είχε παραθέσει:
«Περίπου έτσι. Ένα Κοσμικό Πραλάγια όμως δεν είναι απλά "το Μαύρο Ρεύμα της Απόσυρσης". Αφορά την επαναρρόφηση ενός Κόσμου με ό,τι αυτό περιέχει, και συμβαίνει στο τέλος μιας Μεγάλης Εποχής εκατομμυρίων ετών (σύμφωνα με τις βέδες).
Είναι μία προσωρινή ανάπαυση, σύμφωνη με τον ρυθμό της εισπνοής και εκπνοής, της εναλλαγής ημέρας και νύκτας.
Αντιστοίχως και το "καθοδικό ρεύμα της εκδήλωσης", δεν είναι μόνο "ρεύμα" -θεωρώ τη λέξη περιοριστική. Είναι Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ, η εμφάνιση, η διαφοροποίηση και η μορφοποίηση εκ νέου της Πρωταρχικής Ουσίας /Σκέψης.
Το Περιστέρι, ναι, μπορεί να θεωρηθεί και σύμβολο Πρόνοιας. Σύμβολο Σοφίας όμως..; Πολύ αμφιβάλω».
Νομίζω ότι η νοηματική απόδοση κάποιων εννοιών, δεν είναι θέμα διαφωνίας –τουλάχιστον πριν γίνει οριστική η απόδοση του νοήματος – αλλά θέμα προσωπικής αντίληψης και ευρύτητας ερμηνειών μιας έννοιας. Αναφερόμενος στο «Μαύρο ρεύμα Απόσυρσης», αναφερόμουν ΚΑΙ στην επαναρρόφηση του κόσμου στο τέλος της εποχής της ύπαρξης, εποχή που κοσμολογικά είναι της τάξης των μερικών δεκάδων δισεκατομμυρίων ετών. Σύμφωνα όμως με τον Νόμο της Αναλογίας, οι κύκλοι «εκπνοής – εισπνοής», «Πλημμυρίδας – Άμπωτης» κλπ, βρίσκονται στην Φύση σε κάθε τάξη μεγέθους, από την Συμπαντική κλίμακα της Δημιουργίας και Εκπύρωσης, μέχρι την εναλλαγή ημέρας – νύκτας και ακόμα παρακάτω.
Σε έναν γεννημένο – δημιουργημένο κόσμο, το ρεύμα δεν είναι εναλλασόμενο στην παρούσα χρονική συγκυρία, αλλά σχεδόν σε ισορροπία. Αν το δούμε κοσμολογικά, βρισκόμαστε λίγο πριν την κορύφωση της διαστολικής φάσης της δημιουργίας, προτού αρχίσει να υπερτερεί η αντίστροφη λειτουργία της συστολής. Στην φάση αυτήν, και τα δύο ρεύματα είναι παρόντα, γιαυτό φυσικά δύνανται να εκδηλωθούν και μικρότεροι κύκλοι σε μικρότερη δηλαδή κλίμακα, με την ίδια λειτουργία, εκφράζοντας ουσιαστικά και τα δύο ρεύματα.
Όσο για την έννοια «ρεύμα», κατ’ εμέ είναι ο πιο πρόσφορος όρος για να υποδηλώσει 1) το βέλος, ως πορεία και κατεύθυνση και 2) το ενεργειακό ρευστό που είναι η ουσία της δημιουργίας κόσμων, το οποίο διοχετεύεται ή απορροφάται. Οι Βέδες με την απόδοση του φαινομένου με την αλληγορία της εκπνοής – εισπνοής, έδωσαν με ένα πετυχημένο και ευκολονόητο παράδειγμα την εικόνα της γέννησης και θανάτου των κόσμων, εμπεριέχοντας την «ουσία» ως αιτία δημιουργίας – την πνοή – η οποία βέβαια αποδίδεται πληρέστατα και άριστα με τον όρο «Ρεύμα»….
Το ρεύμα της απόσυρσης, της «απορρόφησης», ενέχει μέσα του την λειτουργία του θανάτου, της νύχτας, της διάλυσης, της αποσύνθεσης και του αφανισμού, στοιχεία που εύκολα φαίνονται στον συμβολισμό του Κορακιού, το οποίο ως χρώμα και ως τρόπο ζωής, υποδηλώνει την νυχτερινή μαύρη φάση και την λειτουργία του θανάτου ως αποσύνθεση της ύλης – σάρκας και βορά αυτής μέχρι αφανισμού. Πολλοί έχουν μπερδευτεί, για τον λόγο ότι το κοράκι έχει αποδοθεί ως σύμβολο και στον Ήλιο – Απόλλωνα, τον κατεξοχήν ζωοδότη και φωτοδότη. Εκεί καταλήγουν όμως μόνον οι ημιμαθείς και οι επιφανειακά ή βιαστικά προσεγγίζοντες τα σύμβολα, διότι φτάνουν να αγνοούν την άλλη φύση, την άλλη όψη του Ήλιου, τον αναφερόμενο από τις ιερές παραδόσεις ως «Μαύρο Ήλιο» (στην Αστρολογία ο Μαύρος Ήλιος έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα λειτουργία και ερμηνεία), ο οποίος Μαύρος Ήλιος είναι όχι ο ζωοδότης που ενεργοποιεί την ζωική σύνθεση, αλλά ο καταστροφέας με την καυστική λειτουργία της διάλυσης – αποσύνθεσης – αφανισμού.
Από τους ατμούς της διάλυσης – σαπίσματος, αναδύονται οι ατμοί που διεγείρουν την μαντική ικανότητα. Ας θυμηθούμε τον σκοτωμένο Πύθωνα στους Δελφούς, από τις σαπισμένες σάρκες του οποίου αναδύεται η οσμή που δίνει τα μαντικά οράματα στην Πυθία. Οι αδαείς βέβαια θα ψάχνουν για ένα πραγματικό αέριο που αναδύεται από κάποιο χάσμα και «ζαλίζει» την Πυθία. Αυτοί θα αναζητούν κάποιο παραισθησιογόνο αέριο ή κάποια ουσία που καίγεται και απελευθερώνει παραισθησιογόνους καπνούς. Η σάρκα του Πύθωνα όμως δεν είναι κάποια κυριολεκτικά υλική ουσία, ούτε οι αναθυμιάσεις είναι βέβαια πραγματικός καπνός της σάρκας που καίγεται….
Ιδού λοιπόν γιατί –εύλογα και πετυχημένα- επιλέχθηκε ως σύμβολο το κοράκι για να συμβολίσει το μαύρο ρεύμα, το ανοδικό της απορρόφησης – διάλυσης, το οποίο σχετίζεται με την γνώση ως επίγνωση στην λειτουργία του Επιμυθέα, αλλά και ως πρόβλεψη – μαντική, συμπέρασμα ουσιαστικά και πιθανό ενδεχόμενο σύμφωνα με τα μέχρι τούδε πεπραγμένα. Σημειωτέον, αυτού του είδους μαντική δεν έχει καμία σχέση με την Πρόνοια, την Προμηθεϊκή λειτουργία, με την Πρόγνωση της Σοφίας. Έτσι, η Σοφία δεν δύναται για κανέναν λόγο να συσχετισθεί με το Κοράκι και κάθε τέτοια συσχέτιση είναι ατυχής κατάληξη μη επαρκούς κατανόησης.
Όσο για το Περιστέρι, συμφωνούμε λοιπόν ότι δύναται να συμβολίσει την Πρόνοια. Ως σύμβολο της Σοφίας, ναι αποδίδει άριστα ο συμβολισμός, καθότι το Περιστέρι συμβολίζει το Προμηθεϊκό ρεύμα της Πρόνοιας – Δημιουργίας – Εκπνοής – Γένεσης Κόσμων, ρεύμα το οποία έχει αφετηρία τον Λόγο – Σοφία και αναπαρίσταται στην Εσωτερική Φιλοσοφία με το Γαλάζιο χρώμα και με την Ηλεκτρομαγνητική ενέργεια, (ουσιαστικά το Φως το οποίο είναι στην πράξη ηλεκτρομαγνητικός κυματισμός). Το Περιστέρι προσανατολίζεται άριστα με την αντίληψη των ηλεκτρομαγνητικών πεδίων, σε αντίθεση με το Κοράκι το οποίο προσανατολίζεται με τις οσμές της αποσυντιθέμενης σάρκας.
Είναι χρήσιμο και σχεδόν απαραίτητο να ξαναεργαστούμε πάλι από την αρχή για την προσέγγιση και ερμηνεία των φαινομένων και των συμβολισμών, επιλέγοντας τον δύσκολο τρόπο και όχι τον εύκολο της αποδοχής των έτοιμων συμπερασμάτων των προκατόχων μας, γιατί τότε κινδυνεύουμε να γίνουμε πιστοί δογματικοί. Σημειωτέον ότι η κατανόηση είναι λειτουργία που απορρέει αποκλειστικά από την προσωπική μας και μόνον μελέτη και ερμηνεία και όχι από τον παπαγαλισμό των σοφών ή όχι συμπερασμάτων προηγούμενων. Ας μιμηθούμε τους αξιόλογους διδασκάλους οι οποίοι μας άφησαν ως παρακαταθήκη τις άριστες σχεδόν μεθόδους εργασίας, αποφεύγοντας να αντιγράφουμε τα προϊόντα της δικής των έρευνας, έχοντάς τα μόνον ως δοκίμια σύγκρισης, χωρίς βέβαια και αυτά τα ίδια να απαλλάσσονται από την διαδικασία της έρευνας και επαλήθευσης. Ας θυμόμαστε ότι οι μεγάλες μορφές της ιστορίας, έχουν κάνει και τα μεγαλύτερα λάθη….