Λυπάμαι αν ποσγειώσω την συζήτηση στην ωμή ιστορική πραγματικότητα, συμβάλλοντας έτσι να καταλυθεί ο κατά τάλλα όμορφος μύθος που υφάνθηκε γύρω από τον Saint Germain.
Πρωτότοκος υιός του Fransois II Rackoczi, διαδόχου των κυβερνητών της Τρανσυλβανίας και της πριγκίπισσας
Charlotte - Amelie de Hesse - Rheinfels, γεννήθηκε στις 28 Μαϊου το 1696.
Δηλώθηκε ότι πέθανε, για να προφυλαχθεί από τις διώξεις που υφίστατο η οικογένειά του από τον αντίπαλο αυτοκράτορα Κάρολο 6ο, ο οποίος είχε στερήσει τον θρόνο της Τρανσυλβανίας από τον πατέρα του Saint Germain και τον είχε εξορίσει.
Φυγαδεύτηκε, μικρό παιδί ακόμα, κρυφά στην Ιταλία, και ανατράφηκε κάτω από την φροντίδα του τελευταίου των Μεδίκων.
Αυτό το γεγονός, έγινε και η αιτία να γεννηθεί ο μύθος γύρω από την χρονολογία γέννησης και την καταγωγή του, καθώς ο ίδιος είχε μάθει να αποκρύπτει, κατ' ανάγκη, την γεννέθλια καταγωγή του.
Εμφανίστηκε στα σαλόνια της αριστοκρατίας ως πολύγλωσσος και πολυμαθέστατος και γρήγορα άρχισε να γίνεται μύθος, πρώτον, για την πολυμάθειά του και την εξαιρετική του ικανότητα να διηγείται ιστορικά γεγονότα με τέτοια λεπτομέρεια και αναπαράσταση, σαν να τα είχε ζήσει !!!!
Διακρίθηκε ιδιαίτερα στις χημικές ουσίες,
ιδιαίτερα στις χημικές βαφές -ιδρύοντας και δύο εργοστάσια βαφής νημάτων.
Με την εφεύρεσή του της βαφής μαλλιών -που την συνταγή κρατούσε κρυφή- αλλά και μια άλλη ανακάλυψή του,
την παρασκευή μιας αλοιφής από φυτά, η οποία εξαφάνιζε τις ρυτίδες,
έγινε περιζήτητος ανάμεσα στις αριστοκράτισσες -και δη, τις γηραιότερες.
Φαίνεται ότι τα σκευάσματα ομορφιάς τα χρησιμοποιούσε και πάνω του και έτσι,
δεν άργησε να διαφημιστεί και σαν διατηρητής της νεότητας, γεγονός που θα συμβάλλει στον γενικό προσωπικό του μύθο.
Στις ανακαλύψεις του συγκαταλέγεται και μια συνταγή που έδινε ισχυρή λάμψη στις πολύτιμες πέτρες, αλλά και επιδιόρθωσης αυτών, γεγονός που η λαϊκή φαντασία αργότερα γέννησε τον θρύλο, ότι κατάφερνε να παρασκευάζει κιόλας πολύτιμους λίθους από αγενή υλικά και να συναρμολογεί μικρούς και μικρής αξίας λίθους, σε έναν μεγάλο πολύτιμο λίθο πολύ μεγάλης αξίας.
Το γεγονός βέβαια ότι κυκλοφορούσε με δαχτυλίδι σε κάθε δάχτυλο και με ρουμπινένιες αγκράφες στα παπούτσια του, γέννησε τον θρύλο ότι ο πλούτος του οφείλονταν στο ότι τα παρασκεύαζε με μεθόδους όπως η Αλχημεία.
Εκείνο το γεγονός όμως που ιδιαίτερα αύξησε το μυστήριο γύρω από το άτομό του, ήταν η σχέση του με τον αυτοκράτορα της Γαλλίας Λουδοβίκο XV.
Απετέλεσε έμπιστος του Λουδοβίκου σε μυστικές διπλωματικές αποστολές,
δηλαδή, διετέλεσε κατάσκοπος του αυτοκράτορα.
Γνωρίζουμε βέβαια τι θρύλοι γεννώνται γύρω από τέτοια άτομα και με τι μύθους περιβάλλεται αυτή τους η μυστικότητα.
Φαίνεται βέβαια ότι, από τα χρόνια που ζούσε, οι φήμες οργίαζαν για αυτόν, αφού ακόμα και ο Βολταίρος είχε γράψει σε άνα γράμμα του στον Φρειδερίκο τον ΙΙ, "είναι ένας άνθρωπος που δεν πεθαίνει ποτέ και που γνωρίζει τα πάντα".
Οι φήμες που κυκλοφούσαν, λέγανε ότι είχε ηλικία πολλών αιώνων, και όταν ο Λουδοβίκος τον ρώτησε πάνω σ' αυτό το θέμα, η απάντηση του Saint Germain ήταν, "συχνά διασκεδάζω μεγαλειότατε, όχι να κάνω να πιστεύουν, αλλά να αφήνω να πιστεύουν ότι έζησα στους αρχαίους χρόνους".
Φυσικά ολάκερη η μυθολογία γύρω από το πρόσωπό του, δεν θα του στερούσε και την ιδιότητα του Αλχημιστή που παρασκεύαζε συχνά χρυσό.
Άλλωστε για τον πολύ κόσμο, είναι πιο εύκολο να δεχθεί ότι κατέχει κάποιος πλούτο με μαγικό ή άνομο ή με κάποιο τρόπο ευρεθέντα, από το να παραδεχθεί ότι με τις ικανότητες και τις δυνατότητές του και την εργασία του τον αποκτά.
Διέπρεψε στην μυστική διπλωματία -αν και κόντεψε να φυλακιστεί γιαυτό και γιαυτό τελικά φυγαδεύτηκε-
διέπρεψε στην χημεία, αλλά παρασεύαζε παράλληλα και πόσιμα φυτικά σκευάσματα που είχαν φαρμακευτικές επιδράσεις, ελιξίρια στην ουσία για κάποιες παθήσεις αλλά και για ευεξία -γεγονός που συνέβαλε στον μύθο ότι είχε βρει το ελιξίριο της νεότητας, ακόμα και της αθανασίας- διέπρεψε στον εσωτερισμό -ήταν σεβαστός και αξιόλογος Ροδόσταυρος και Τέκτονας -διέπρεψε και στην μουσική, αν και ελάχιστες συνθέσεις αποδίδονται στον ίδιο και όχι ιδιαίτερης ΄μουσική αξίας, παρότι οι φήμες θέλαν να έχει δώσε συνθέσεις του στον Παγκανίνι και στον Τσαϊκόφσκι.
Εκεί που ήταν μέτριος, ήταν το συγκραφικό του έργο και από τα λίγα που έχω προσωπικά μελετήσει, είναι πολύ κάτω του μετρίου τα έργα του.
Πέθανε στο Schleswick το 1784, στο ανάκτορο του μαθητή και προστάτη του Charles de Hesse, όπου πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Ο Touchard Lafosse και ο de Gleichen διηγούνται τις συνθήκες του θανάτου του την 27 Φεβρουαρίου του 1784, γεγονός που επιβεβαιώνει και ο οικοδεσπότης του Charles de Hesse στα απομνημονεύματά του.
Οι δυσοίωνες προβλέψεις που είχε κάνει για το μέλλον του βασιλικού οίκου της Γαλλίας, επιβεβαιώθηκαν λίγα χρόνια μετά, κατά την Γαλλική επανάσταση του 1789.
Στα επαναστατικά χρόνια, οι κυρίες της αριστοκρατίας θυμόνταν τις προβλέψεις του για την τύχη της αυτοκρατορικής οικογένειας και ειδικά της Μαρίας Αντουανέττας, με αποτέλεσμα, νέοι μύθοι να γεννηθούν για τον Saint Germain, παρουσιάζοντάς τον ότι δήθεν ξαναεμφανιζόταν και προειδοποιούσε τους ευγενείς και τους συμβούλευε τι να πράξουν για να αποφύγουν το μοιραίο και ατιμωτικό τους τέλος.
Αργότερα, η ευκολία της Μπλαβάτσκι να ανακαλύπτει "Adept", αναβάθμισε τον φημισμένο Saint Germain σε ενσαρκωμένο κοσμικό διδάσκαλο και έδωσε καινούρια τροπή στην μυθοπλασία του.
Δυστυχώς δεν λείψαν οι ευκολόπιστοι και οι αφελείς που διεύρυναν τον θρύλο και τον διαιώνισαν, όπως π.χ. ο Λεντμήτερ.
Η ευκολοπιστία ή η σκοπιμότητα δυστυχώς περιλαμβάνει και τον ιδρυτή του AMORC, ο οποίος έδωσε νέα διάσταση στον μύθο -του Ροδόσταυρου βέβαια - Saint Germain, με αποτέλεσμα η παραμυθολογία γύρω από το όνομά του, να έχει την αυθεντική επικύρωση κι ενός ιδρυτή εσωτερικού τάγματος και έτσι,
φήμες και αναλήθειες να προάγονται δυστυχώς ως δογματικές πραγματικότητες από έναν μυστικιστικό οργανισμό,
παραπλανώντας και άλλους αδαείς....
