Σκέφτομαι ένα άτομο γεμάτο ενέργεια στα 25 του και στα 45 του.
Στην πρώτη περίπτωση μόνος. Αυτός, το ένστικτό του, η φλόγα του για δημιουργία και οι επιχειρηματικές ευκαιρίες της ζωής.
Στην δεύτερη περίπτωση παντρεμένος, με παιδιά, χρέη και τις γνωστές υποχρεώσεις όλων των σύγχρονων παντρεμένων. Γεμάτος ουλές απο τις εμπειρίες, σχεδόν γερόλυκος, με επιτυχίες και αποτυχίες στην πλάτη, με ισχυρότερη πλέον τη "Λογική των Αμφιβολιών" ζυγίζει μαθηματικά την κάθε "επιχειρηματική ευκαιρία" που του τυχαίνει.
Στην πρώτη περίπτωση (στα 25) άκουγε το ένστικτό του κυρίως. Κυριαρχούσε επι των αμφιβολιών της Λογικής. Αυτή η στάση τον έφερε στο σήμερα φορτωμένο με ουλές αλλά και σημαντικές επιχειρηματικές επιτυχίες.
Στην δεύτερη περίπτωση (στα 45) εξακολουθεί μεν να του μιλάει το ένστικτό του, να του υποδεικνύει "ευκαιρίες", ξέρει μέσα του ότι πρέπει να επιδείξει "ακλόνητη πίστη" στο "ένστικτο" και να προχωρήσει στο νεο "τολμηρό σχέδιο" που ανοίγεται μπροστά του, πλην όμως, η "Λογική των Αμφιβολιών" τον σταματάει.
Σκέψεις όπως:
"Εαν δεν πάει καλά?"
"Πόσα θα χάσουμε?"
"Μήπως μας καταστρέψει ολοκληρωτικά?"
"Μήπως να μείνουμε στα λιγότερα που ήδη έχουμε εξασφαλίσει?"
"Ναι, αλλά εαν πετύχει το σχέδιο, επιτέλους θα αλλάξει η ζωή μας προς το καλύτερο"
"Ναι, αλλά εαν δεν πετύχει το σχέδιο, το κόστος δεν θα το υποστώ μόνος μου, υπάρχει και μια οικογένεια που εξαρτάται απο μένα πλέον".
"Ναι, αλλά εαν δεν ρισκάρεις και δεν πιστέψεις στο ένστικτό σου, δεν πρόκειται να προχωρήσεις πιο μπροστά, θα μείνεις στάσιμος".
"Ναι, αλλά η εμπειρία του παρελθόντος έδειξε πως εγκυμονεί κινδύνους το εγχείρημα".
"Ναι, αλλά επίσης η εμπειρία του παρελθόντος έδειξε πως εαν δεν δείξεις πίστη στο ένστικτό σου ΤΩΡΑ, αύριο κατά πάσα πιθανότητα θα είναι αργά γιατί η ευκαιρία θα έχει πετάξει. Θα την έχει αρπάξει κάποιος άλλος. Και δεν ξέρεις εαν και πότε θα σου ξαναπαρουσιαστεί τέτοια ευκαιρία. Η ευκαιρία ξέρεις πως είναι πάντα στιγμιαία".
Και τα "εαν" συνεχίζονται" ακατάπαυστα.
Η κόντρα της "Λογικής των Ουλών και των Αμφιβολιών" ενάντια στο "Καθαρό ένστικτο" που προτείνει την Ακλόνητη Πίστη στο Εγχείρημα προς το Άγνωστο.
Να "συμβαδίσουν" αυτά τα δύο?
Δύσκολο....
Οι "ευκαιρίες" της ζωής συνήθως δεν επιδέχονται ούτε περιμένουν την "Λογική" πότε θα πει με τον αργόσυρτο τρόπο της τα ΟΚ της....
Έρχονται και χάνονται σαν σταγόνες βροχής....
Και υπάρχουν οι "ανάλογες εφαρμογές" στον Εσωτερισμό. Αναφορικά με την "Ψυχική εξέλιξη" του ατόμου μέσω της Βουτιάς στο Άγνωστο.
Όπου μόνος "συνοδός σου " και "εγγύηση" ουσιαστικά είναι το "ένστικτό" σου.....
Για να πας "παραπέρα" ή "βαθύτερα" ή "ψηλότερα" , αν περιμένεις να σου πει το ΟΚ η "λογική", ίσως περιμένεις αιώνες....αυτή δεν ξέρει απο ρίσκα....
Ξέρει μόνο απο "χειροπιαστά πράγματα" και πράγματα που έχουν "αφή" και "βάρος"....
Η Λογική πιο πολύ μοιάζει με "Βασιλιά της Στασιμότητας" και το ένστικτο με "Βασιλιά της Δημιουργίας".....
Η αίσθηση που αποκομίζω εγώ εν τέλλει είναι πως
Ή δείχνεις στο ένστικτο ακλόνητη εμπιστοσύνη και κάνεις βήματα ή μένεις "στάσιμος".....
