Ο Θεός παιδεύει αυτούς που αγαπάει!

[Κανένας]

Γιατί όμως συνδέεις τόσο στενά τα ψυχολογικά προβλήματα με τον εσωτερισμό;

Για να μην υπάρχει παρανόηση.  Ψυχολογικά προβλήματα δεν έχει μόνο ο τρελός του χωριού ή αυτοί που πάνε στον ψυχίατρο.  Ψυχολογικά προβλήματα έχουν ΟΛΟΙ.  Ναι, κι εσύ που το διαβάζεις αυτό.  Εκτός αν είσαι ο Βούδας, ο Δαλάι Λάμα ή τουλάχιστον έχεις περάσει τη δοκιμασία της Σελήνης  (http://www.amorc.gr/forum/index.php/topic,13.0.html). 

Αν όμως είσαι οξύθυμος, παρεξηγιέσαι εύκολα, ζηλεύεις το γείτονα που έχει πιο ακριβό αυτοκίνητο ή πιο ωραία γκόμενα και γενικά αν πιάνεις τον εαυτό σου να μην είναι απόλυτα ικανοποιημένος με τη ζωή σου, να ξέρεις ότι ο γείτονας δε σου φταίει σε τίποτα.  Εσύ φταις που δεν αναγνωρίζεις τα σημάδια.

Μάλιστα. Θέλεις να μου δώσεις 2-3 παραδείγματα όπου μια εκδήλωση χαρακτηρίζεται από την ψυχιατρική ως "ψυχολογικό πρόβλημα" ενώ από τον εσωτερισμό ως "ψυχολογική δοκιμασία", με ταυτόχρονη ευκαιρία για εσωτερική ανάπτυξη;

Σου έχει τύχει ποτέ να κομπλάρεις και να δυσκολεύεσαι να μιλήσεις?  Είτε όταν μιλάς σε πολύ κόσμο, είτε όταν ζητάς αύξηση από το αφεντικό σου, είτε όταν μιλάς σε ένα πάρα πολύ ελκυστικό άτομο του άλλου φύλλου?  Πράγματα που μας φαίνονται συνηθισμένα και καθημερινά, είναι κόμπλεξ.  Και μας φαίνονται συνηθισμένα διότι ΟΛΟΙ έχουμε ψυχολογικά προβλήματα.

Ο θεός έδωσε σε όλους από ένα ζώο. Σε άλλους έδωσε ένα πρόβατο, σε άλλους ένα λιοντάρι.  Η δόξα ανήκει σε αυτούς που δαμάζουνε το λιοντάρι.

[LordPayens]

Αγαπητέ Κανένα,

Η ψυχοθεραπεία, γίνεται από ψυχολόγους-ψυχοθεραπευτές που δεν έχουν το δικαίωμα να χορηγούν ψυχιατρικά φάρμακα αλλά βρίσκονται κάτω από την επίβλεψη ψυχαναλυτή-ψυχίατρου.

Η ψυχανάλυση γίνεται από ψυχαναλυτές-ψυχιάτρους που έχουν το δικαίωμα να χορηγούν φάρμακα.

Αν και κάποια προβλήματα όντως θα μπορούσαν να αναγνωριστούν ως σημάδια πιθανής προόδου στον εσωτερισμό, προβλήματα που βασίζονται σε πρόωρη ανάπτυξη του ατόμου, αυτό δεν σημαίνει ότι ο εσωτερικός δρόμος έχει την λύση για όλα. Πρέπει να είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι ο συγκεκριμένος ασθενής όντως θα έχει την δύναμη να αντιμετωπίσει τις καταστάσεις που θα του παρουσιαστούν μέσω του εσωτερικού δρόμου διότι τα αποτελέσματα θα είναι πολύ χειρότερα.

Η ψυχανάλυση, η ορθή ψυχανάλυση με έμπειρο ψυχαναλυτή, είναι χίλιες φορές καλλίτερη για ανθρώπους με ψυχολογικές παθήσεις και πρέπει να επιλέγεται πάντοτε πρώτη. Η διαδικασία είναι καθαρά εσωτερική, η ουσία της είναι στην σχέση που αναπτύσεται μεταξύ του ασθενούς και τους ψυχαναλυτού και προτείνεται όχι μόνον για ανθρώπους με παθήσεις αλλά και για ανθρώπους που επιθυμούν να απεμπλοκαριστούν από συμβάντα που τους κρατάνε πίσω ή που δεν τους αφήνουν να εξελιχθούν περεταίρω.

Φιλικά,
LordPayens

[Trithemius]

Μάλιστα. Θέλεις να μου δώσεις 2-3 παραδείγματα όπου μια εκδήλωση χαρακτηρίζεται από την ψυχιατρική ως "ψυχολογικό πρόβλημα" ενώ από τον εσωτερισμό ως "ψυχολογική δοκιμασία", με ταυτόχρονη ευκαιρία για εσωτερική ανάπτυξη;

Σου έχει τύχει ποτέ να κομπλάρεις και να δυσκολεύεσαι να μιλήσεις?  Είτε όταν μιλάς σε πολύ κόσμο, είτε όταν ζητάς αύξηση από το αφεντικό σου, είτε όταν μιλάς σε ένα πάρα πολύ ελκυστικό άτομο του άλλου φύλλου?  Πράγματα που μας φαίνονται συνηθισμένα και καθημερινά, είναι κόμπλεξ.  Και μας φαίνονται συνηθισμένα διότι ΟΛΟΙ έχουμε ψυχολογικά προβλήματα.

Ο θεός έδωσε σε όλους από ένα ζώο. Σε άλλους έδωσε ένα πρόβατο, σε άλλους ένα λιοντάρι.  Η δόξα ανήκει σε αυτούς που δαμάζουνε το λιοντάρι.

Ναι, συμφωνώ πως υπάρχουν τα κόμπλεξ, αλλά πως αυτά συνδέονται με ευκαιρίες για εσωτερική ανάπτυξη; Εννοείς πως αν αυτά τα κόμπλεξ πάψουν να υπάρχουν, θα συμβάλλουν θετικά στην εσωτερική ατραπό μας;

Πάντως και αυτή η δυσκολία του να μιλήσεις εύκολα σε μία πολύ ελκυστική κοπέλα, έχει κι αυτό τη γοητεία, τη μαγεία του

[Κανένας]

Αγαπητέ LordPayens

Η ψυχοθεραπεία, γίνεται από ψυχολόγους-ψυχοθεραπευτές που δεν έχουν το δικαίωμα να χορηγούν ψυχιατρικά φάρμακα αλλά βρίσκονται κάτω από την επίβλεψη ψυχαναλυτή-ψυχίατρου.

Η ψυχανάλυση γίνεται από ψυχαναλυτές-ψυχιάτρους που έχουν το δικαίωμα να χορηγούν φάρμακα.

Εγώ αυτά τα ξέρω λίγο διαφορετικά.  Αλλά δε μένω σε αυτό.  Απλή ορολογία είναι. 

Αν και κάποια προβλήματα όντως θα μπορούσαν να αναγνωριστούν ως σημάδια πιθανής προόδου στον εσωτερισμό, προβλήματα που βασίζονται σε πρόωρη ανάπτυξη του ατόμου,

Συγνώμη, δεν καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις εδώ.

Πρέπει να είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι ο συγκεκριμένος ασθενής όντως θα έχει την δύναμη να αντιμετωπίσει τις καταστάσεις που θα του παρουσιαστούν μέσω του εσωτερικού δρόμου διότι τα αποτελέσματα θα είναι πολύ χειρότερα.

Εννοείται.  Για το λόγο αυτό είπα ότι πρέπει να έχει στενή παρακολούθηση από τον «οδηγό»-Δάσκαλο-Εσωτεριστή.  Επίσης μπορεί να έχουν αρνητικά αποτελέσματα και χρειάζοντε στενή παρακολούθηση normal άνθρωποι που όμως έχουν αδύναμη θέληση και μεγάλη φαντασία.

Η ψυχανάλυση, η ορθή ψυχανάλυση με έμπειρο ψυχαναλυτή, είναι χίλιες φορές καλλίτερη για ανθρώπους με ψυχολογικές παθήσεις και πρέπει να επιλέγεται πάντοτε πρώτη.

Εννοείς τις βαριές περιπτώσεις, άτομα που μπερδεύουνε τη φαντασία με την πραγματικότητα, τους τρελούς, έτσι?  Ίσως είναι όπως τα λες.  Επέτρεψέ μου να έχω τις αμφιβολίες μου. 

Η διαδικασία είναι καθαρά εσωτερική, η ουσία της είναι στην σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ του ασθενούς και τους ψυχαναλυτού και προτείνεται όχι μόνον για ανθρώπους με παθήσεις αλλά και για ανθρώπους που επιθυμούν να απεμπλοκαριστούν από συμβάντα που τους κρατάνε πίσω ή που δεν τους αφήνουν να εξελιχθούν περαιτέρω. 

Εδώ διαφωνώ.  Σε μη παθολογικές και περισσότερο καθημερνές καταστάσεις, ο εσωτερισμός με την αυτογνωσία, τη διαδικασία της Σελήνης, Αλχιμιστική διαδικασία ή ότι άλλο όνομα έχει, φέρνει πολύ καλύτερα και γρηγορότερα αποτελέσματα. 

Γιατί η αυτογνωσία-αυτοψυχαναλυση μέσω του εσωτερισμού φέρνει καλύτερα αποτελέσματα από αυτήν του ψυχολόγου? 
Χμ, θα μπλέξουμε με πράγματα τα οποία δυστυχώς δε μπορώ να αποδείξω, αλλά αυτή είναι η άποψη και η γνώση που έχω στο θέμα:
Τα κόμπλεξ είναι μπλοκαρισμένη ενέργεια.  Όσο υπάρχει το κόμπλεξ μας ωθεί να ενεργήσουμε με τρόπο αφύσικο, διότι η ενέργειά μας ρέει με αφύσικο τρόπο.  Πχ, πιστεύουμε ότι δε μας αγαπούσε η μητέρα μας.  Άρα νιώθουμε μειονεκτικά.  Για να μη νιώθουμε μειονεκτικά αποφασίζουμε να δουλεύουμε σκληρά, για να κάνουμε καριέρα, να μας αναγνωρίσουνε οι άλλοι, ώστε να αισθανθούμε αξιόλογοι, άξιοι της αγάπης που νομίζουμε ότι δεν είχαμε.  Αν ο ψυχολόγος εντοπίσει το κόμπλεξ, αυτό διαλύεται.  Η ενέργεια διαχέεται και χάνεται.  Σταματάμε να έχουμε ανασφάλεια, αλλά συγχρόνως χάνουμε το ενδιαφέρον μας για τη δουλειά.  Χάνουμε την όρεξη για ζωή.

Ο εσωτεριστής, πριν κάνει την αυτοψυχανάλυση, κάνει την εξής προεργασία: μαθαίνει να χρησιμοποιεί την ενέργεια του σώματός του, την ηλεκτρομαγνητική ενέργεια.  Πχ μαθαίνει να κάνει ενεργειακές θεραπείες. Έτσι όταν ανακαλύψει το κόμπλεξ, η απελευθερωμένη ενέργεια διοχετεύεται πιο σωστά.  Μπορεί να επιλέξει πια συνειδητά αν αξίζει τον κόπο να δουλεύει σκληρά, ή αν προτιμά να διοχετεύει την ενέργειά του κάπου πιο αποδοτικά.

[Κανένας]

Ναι, συμφωνώ πως υπάρχουν τα κόμπλεξ, αλλά πως αυτά συνδέονται με ευκαιρίες για εσωτερική ανάπτυξη; Εννοείς πως αν αυτά τα κόμπλεξ πάψουν να υπάρχουν, θα συμβάλλουν θετικά στην εσωτερική ατραπό μας;

Μα η εξαφάνιση των κόμπλεξ είναι από μόνο του ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ βήμα στην εσωτερική ανάπτυξη.  Είναι μεγάλο μέρος από τη διαδικασία της Σελήνης.  Το οποίο είναι από τα βασικότερα.  Δε μπορείς να ολοκληρώσεις τα άλλα αν δεν τελειώσει αυτό.  Όσο και να διαβάσεις Πλάτωνα και Κρισναμούτρι, αν δε περάσεις από εδώ, ευτυχισμένος δε γίνεσαι.

Πάντως και αυτή η δυσκολία του να μιλήσεις εύκολα σε μία πολύ ελκυστική κοπέλα, έχει κι αυτό τη γοητεία, τη μαγεία του

Για ένα παιδάκι που καταφέρνει με δυσκολία να λύσει τα πρώτα προβληματάκια στα μαθηματικά, μπορεί να το θεωρεί σπουδαίο και να χαίρεται που τα κατάφερε.  Αλλά απέχει πολύ από το να γίνει μηχανικός.  Ο δρόμος είναι ένας.

[Eleni]

Νομίζω οτι είναι το λίγο επικίνδυνο να συστήνουμε τον εσωτερισμό ως θεραπεία σε καταστάσεις ψυχοπάθειας.
Οπωσδήποτε μερικά συμπλέγματα καταλύονται με την αυτογνωσία και με την άυξηση της αυτοεκτίμησης που αποκτάται σιγά σιγά αλλά άλλο η απλή αυτογνωσία και άλλο η τριβή με πράγματα που θα μπορούσαν να εξάρουν την φαντασία και την φυγή απο την πραγματικότητα σε νοσηρά μυαλά.
Το διάβασμα βιβλίων και άλλων εντύπων δεν μπορεί να μας κάνει ευτυχισμένους ...θα ήταν ευχής εργο αν γινοταν αυτό....αλλά μέσα απο τις ιδέες που βλέπουμε και μεσα απο τις δονήσεις που αισθανόμαστε μπορεί να βρεθούμε σε μια κατάσταση που να μας βοηθήσει να προχωρήσουμε σε μεγαλύτερο βάθος και κατανόηση του εαυτού μας.

[Κανένας]

Όταν είπα "ευτυχισμένος δε γίνεσαι" εννοούσα "δεν εξελίσεσαι". Τα βιβλία και η γνώση είναι πάρα πολύ χρήσιμα.  Πχ η μυθολογία και η ψυχολογία είναι απαραίτητα για τη διαδικασία της σελήνης.  Η φιλοσοφία βοηθάει σε άλλο στάδιο, που έρχεται αργότερα (νομίζω στη διαδικασία του Δία). 

Πολλά άτομα, στην προσπάθειά τους να θεραπεύσουν τα προβλήματά τους, διαβάζουνε χρόνια βιβλία εσωτερισμού και φιλοσοφίας.  Αλλά ουσιαστικά έχουν δουλέψει ελάχιστα με τον εαυτό τους.  Παραμένουνε μέσα στα κόμπλεξ, σαν όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους.  Διότι απλά ψάχνουν με λάθος τρόπο απαντήσεις στα προβλήματά τους . 

άλλο η απλή αυτογνωσία και άλλο η τριβή με πράγματα που θα μπορούσαν να εξάρουν την φαντασία και την φυγή απο την πραγματικότητα σε νοσηρά μυαλά.

Απλή αυτογνωσία?  .......  Είναι πιστεύω το πιο δύσκολο στάδιο της εξέλιξης.  Νιώθεις συναισθήματα που δεν ήξερες ότι έχεις.  Βλέπεις τη μισή μυθολογία να ξετυλίγεται μπροστά σου.  Βλέπεις δράκους,  τέρατα και διαβόλους που συναγωνίζοντε τις ταινίες του Σπίλμπεργκ.  Προσπαθείς να κάνεις αναδρομή σε προηγούμενη ζωή.

Από τα λίγα που ξέρω, οι ψυχοπαθείς απλά μπερδεύουνε τα φυσιολογικά αυτά οράματα με την πραγματικότητα.  Τι θα γινότανε αν πραγματικά πίστευες ότι συναντάς τον εαυτό σου σε ηλικία 5 χρονώ να σου μιλάει, παρέα με έναν πράσινο δράκο?  Δε θα σε θεωρούσανε τρελό?  Το μόνο που έχει να κάνει κανείς είναι να τους βοηθήσει να ξεχωρίζουνε την πραγματικότητα από τα οράματά τους.  Νομίζω ότι ο Ορφέας έχει εμπειρία με εφαρμογή εσωτερισμού σε άτομα με "παθογενή" ψυχολογικά προβλήματα, οπότε ας μιλήσει.
    
"Ο Θεός παιδεύει αυτούς που αγαπάει!".  Εγώ το βλέπω αλλιώς: "Αυτοί που αντιμετωπίζουνε με επιτυχία τα βάσανά τους, πλησιάζουνε το Θεό."

[Avaris]

Anon,

αυτό που στην γλώσσα του  Εσωτερισμού ονομάζεις "Ψυχολογικές Δοκιμασίες" είναι το ίδιο με αυτό που ο υπόλοιπος κόσμος (της Ψυχιατρικής και της Ψυχολογίας  συμπεριλαμβανομένων) χαρακτηρίζουν ως "Ψυχολογικά Προβλήματα".....

Απλώς, εκεί που οι δεύτεροι βλέπουν ένα "πρόβλημα", ο Εσωτερισμός βλέπει μια "ευκαιρία (εσωτερικής) ανάπτυξης"......

Μάλιστα. Θέλεις να μου δώσεις 2-3 παραδείγματα όπου μια εκδήλωση χαρακτηρίζεται από την ψυχιατρική ως "ψυχολογικό πρόβλημα" ενώ από τον εσωτερισμό ως "ψυχολογική δοκιμασία", με ταυτόχρονη ευκαιρία για εσωτερική ανάπτυξη;

Ξεκίνα με την "Μελαγχολία" και τη "Θλίψη".

Είναι η "αφορμή" για μια τεράστια μερίδα υποψήφιων εσωτεριστών να ξεκινήσουν την πρώτη τους επαφή με τον Εσωτερισμό. Με το που αρχίζουν αυτή την "επαφή" ξαφνικά αλλάζει νόημα η ζωή τους. Ζωντανεύουν.

Ο ψυχίατρος όμως θα τους έδινε φαρμακευτική αγωγή.

Κάτω απο τον "γενικό όρο" "Ψυχοπαθής" οι ψυχίατροι εντάσσουν με ευκολία άτομα τα οποία απλώς "βράζουν μέσα τους" απο "αγωνία" που λόγω της νεότητός τους δεν αναγνωρίζουν ακόμη ως "Μεταφυσικές αγωνίες". Η " αγωνία" αυτή, μπορεί να εκφραστεί μέσω "βίαιης συμπεριφοράς", "επιθετικότητας" και να φέρει τον έφηβο μπροστά στον "Ελεγκτή Ψυχίατρο" που εν είδη Δικαστή θα τον "ταμπελώσει αναλόγως"....


Πάρε επίσης την "κατάθλιψη".....Στην γλώσσα του Εσωτερισμού λέγεται "Μεγάλη Σκοτεινή Νύχτα της Απελπισίας" και είναι μια ευκαιρία για Εσωτερική Πρόοδο.

Ερεύνησε στο "Ημερήσιο τακτικό ονειροπόλημα" ορισμένων ανθρώπων. Για την ψυχιατρική είναι Νόσος, για τον Εσωτερισμό είναι μια μεγάλη ικανότητα: αυτή του Αβίαστου Οραματισμού......Αυτό το άτομο είναι μιλια μπροστά απο άλλους εσωτεριστές που πασχίζουν να αναπτύξουν αυτή την φαντασιακή ικανότητα που είναι το κλειδί για την Βάδιση της Ατραπού.

Δες την "ελλειματική συγκέντρωση". Ο Ψυχίατρος δίνει φάρμακα ενώ ο Εσωτερισμός ασκεί την "Ισχυρή Συγκέντρωση" του ατόμου μέσω των όλο και πιο πολύπλοκων ασκήσεων Αυτοσυγκέντρωσης και Οραματισμού.

Εαν δεν σου αρκεί ψάξε και στον όρο "παιδική υπερκινητικότητα"....Ο Ψυχίατρος θα το χαρακτηρίσει ασθενή και θα του δώσει Ritalin ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο... θα το ρίξει το παιδί αποχαυνωμένο στον καναπέ να βλέπει καρτουν....ο Εσωτερισμός θα "μυριστεί" "μετενσάρκωση ισχυρής ψυχής", "υψηλά αποθέματα ενέργειας" που πρέπει να "διαχειριστεί θετικά και δημιουργικά", θα βγάλει "άλλου είδους διάγνωση" και "πρόγραμμα εσωτερικής εκπαίδευσης"....

Ακόμη και στις τάσεις για "Μοναχικότητα" θα βρεις παραλληλισμούς....Το "Μοναχικό άτομο" ο Ψυχίατρος θα το καταδικάσει σε εξοντωτικές φαρμακευτικές αγωγές και πανάκριβες συνεδρίες, ενώ ο Εσωτερισμός απλά ακούει θετικά την κραυγή του "....μα δεν είμαι απο αυτόν τον πλανήτη?...που είναι οι δικοί μου άνθρωποι επιτέλους? αυτοί με τους οποίους ταιριάζω?...."....τίποτα παραπάνω.....

Επίσης, στο στάδιο που αρχίζουμε να "πειράζουμε" τον Νου μας με ασκήσεις "αυτοσυγκέντρωσης", "οραματισμού", "ενδοσκόπησης", "διαλογισμού" , κλπ κλπ αρχίζουν να αναπτύσσονται διάφορες (επιεικώς) "περίεργες" καταστάσεις οι οποίες για την Ψυχιατρική βαδίζουν στα όρια (για να μην πω στα "χωράφια") της σχιζοφρένειας....

Ακόμη και η "Ελλειπής Διαχείρηση Συναισθημάτων", είναι ένα άριστο παράδειγμα.....Για την Ψυχιατρική είναι ασθένεια, για τον Εσωτερισμό είναι "Κλίμακα Εσωτερικής Ανάβασης"....

Συνεχίζοντας, μπορούμε να βρούμε ατέλειωτα ανάλογα παραδείγματα.

[Eleni]

Κανένα  μάλλον δεν εκφράστηκα με ακρίβεια.
Οποτε καταθέτω σκέψεις είναι απο τις δικές μου εμπειρίες και την παρατήρηση του εαυτού μου και των άλλων. Δεν έχω άλλη πηγή πρός το παρον.

Οταν ελεγα << απλή αυτογνωσία >> δεν θέλησα να υποτιμήσω την έννοια της που και εγω θεωρώ την πλέον σημαντική΄.
Στο κεφαλαιο εσωτερισμός όμως εκτός απο την αυτογνωσία υπάρχει και ένα άλλο τμήμα διαφορετικό που δεν θεωρώ οτι απευθύνεται σε άτομα την ώρα που είναι διαταραγμένα ...ισως αργότερα.

Νομίζω οτι αντιλαμβάνεσαι τι λέω.

Τι θα γινότανε αν πραγματικά πίστευες ότι συναντάς τον εαυτό σου σε ηλικία 5 χρονώ να σου μιλάει, παρέα με έναν πράσινο δράκο?  Δε θα σε θεωρούσανε τρελό?  Το μόνο που έχει να κάνει κανείς είναι να τους βοηθήσει να ξεχωρίζουνε την πραγματικότητα από τα οράματά τους.

Το παράδειγμα είναι πολύ σωστό γι αυτό που θέλω να πω.
Δεν ξέρω αν μπορεί ενας άνθρωπος σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση να ''μεταφράσει'' σωστά αυτή την εμπειρία που περιγράφεις. Ισως κάποιοι να εισέρχονταν στο βασίλειο των παραισθήσεων.

Ας μιλήσει ο Ορφέας οπως λες κι εσύ, εγώ απλά σκέφτομαι βγάζοντας συμπεράσματα απο διάφορα που εχω δεί στούς χώρους μας.

[Eleni]

Επίσης, στο στάδιο που αρχίζουμε να "πειράζουμε" τον Νου μας με ασκήσεις "αυτοσυγκέντρωσης", "οραματισμού", "ενδοσκόπησης", "διαλογισμού" , κλπ κλπ αρχίζουν να αναπτύσσονται διάφορες (επιεικώς) "περίεργες" καταστάσεις οι οποίες για την Ψυχιατρική βαδίζουν στα όρια (για να μην πω στα "χωράφια") της σχιζοφρένειας....

Νάτο το είπε ο Αβαρις
Αυτό εδω είναι που με προβληματίζει....φαντάσου να είναι κανείς ήδη μέσα σε αυτά τα χωράφια απο πρίν τι έχει να γίνει......μπρρρρρ!!!

[Κανένας]

Σχετικά με του σχιζοφρενείς, το έψαξα λίγο (ρώτησα και τον Ορφέα).  Η απάντηση βρίσκεται στη μέση. 

Αν η σχιζοφρένεια έχει προχωρήσει στην ύλη, δηλαδή να μη λειτουργεί καλά το ορμονικό σύστημα, η βιοχημεία του εγκεφάλου, τότε χρειάζεται ιατροφαρμακευτική αγωγή, ώστε το όργανο-εγκέφαλος να λειτουργήσει σωστά.  Εδώ έχουμε περιπτώσεις που με δυσκολία μπορείς να επικοινωνήσεις με τον ασθενή.  Με απλή ψυχολογική υποστήριξη δε λύνεται το πρόβλημα.

Αν όμως ο εγκέφαλος σαν όργανο λειτουργεί σωστά, τότε το πρόβλημα βρίσκεται σε λάθος τρόπο σκέψης, λάθος γνώσεις, αντιλήψεις και πιστεύω.  Τότε η ψυχολογική υποστήριξη αρκεί. Εκεί ο εσωτεριστής, με στενή παρακολούθηση μπορεί να επαναφέρει τον ασθενή άνετα.  Εδώ πχ έχουμε την περίπτωση του βαθιά θρησκευόμενου, που ανέπτυξε την ικανότητα να επικοινωνεί με το υποσυνείδητό του και πιστεύει πραγματικά ότι συνομιλεί με το θεό. 

[Trithemius]

Πραγματικά, η διάσταση που δίνει στο θέμα ο εσωτερισμός είναι πολύ δύσκολο να αναλυθεί και θα σας πω τι εννοώ:

Πιο πάνω, ο Fr. Kανένας, μίλησε για την "ιδιαίτερη" σχέση που έχει ο θρησκευόμενος με τον θεό (του). Ας σκεφτούμε όμως και το εξής δίλημμα: Τι είναι προτιμότερο, να αφήσουμε τον εν πλάνη θρησκευόμενο στον "κόσμο" του, χωρίς να διαταράξουμε τη σχέση του με το υποσυνείδητό του ή να τον "ξυπνήσουμε", διακινδυνεύοντας το να απογοητευτεί και να χάσει ακόμα και την ατομικότητά του αν διαπιστώσει πως τελικά δεν του μιλάει ο θεός (ο έξω θεός) αλλά το υποσυνείδητό του; (ο θεός μέσα του).

[Κανένας]

Τι είναι προτιμότερο, να αφήσουμε τον εν πλάνη θρησκευόμενο στον "κόσμο" του, χωρίς να διαταράξουμε τη σχέση του με το υποσυνείδητό του ή να τον "ξυπνήσουμε", διακινδυνεύοντας το να απογοητευτεί και να χάσει ακόμα και την ατομικότητά του αν διαπιστώσει πως τελικά δεν του μιλάει ο θεός (ο έξω θεός) αλλά το υποσυνείδητό του; (ο θεός μέσα του).

Προσφέρεις τη γνώση.  Η γνώση είναι δύναμη.  Ο άνθρωπος γίνεται ευτυχισμένος όταν είναι δυνατός.

Ο μόνος τρόπος να βρεί κάποιος τον πραγματικό του εαυτό, είναι μέσω της εξέλιξής του.  Εναλλακτικά μπορεί να πάει στη μαμά του να του λέει ότι είναι το καλύτερο παιδί της γειτωνιάς.

[Trithemius]

Εντάξει, αυτό που λες όντως ισχύει. Ξέρουμε όμως μέχρι ποιό επίπεδο μπορεί να στάσει ένας βαθιά θρησκευόμενος;

[LordPayens]

Αγαπητέ Κανένα,

Η γνώση από μόνη της δεν έχει καμία δύναμη. Η σοφία είναι δύναμη. Και την σοφία μόνο οι ίδιοι μπορούμε να την κατακτήσουμε.

Φιλικά,
LordPayens