Ο Αγκάρ περπατάει χέρι χέρι με την Έλα, στην άκρη της αμμουδιάς. Σκύβει να τη φιλήσει. Το πρόσωπο της Έλα όμως μεταμορφώνεται σε ένα τεράστιο στόμα που βρυχάται απειλητικά. Ο Αγκάρ είναι σαστισμένος. Απορεί πως η κοπέλα που θέλει να έχει δίπλα του, μέσα σε μία στιγμή μεταμορφώνεται σε τέρας.
Τότε εμφανίζεται ο πιστός δράκος του Αγκάρ. Πάει με σιγουριά μπροστά στην Έλα, κοιτάζει το τρομακτικό πρόσωπό της και κάθεται ήρεμα μπροστά της. Απλά περιμένει. Η Έλα γίνεται ακόμα πιο απειλητική. Αλλά ο δράκος του Αγκάρ κάθεται ατάραχος και υπομονετικός. Το τέρας προσπαθεί να δείξει τη δύναμή του, αλλά τελικά απλά δείχνει την αγωνία του. Ο Αγκάρ παραμένει ψύχραιμος.
Τότε, από το σώμα της Έλα ξεπηδάει ο δράκος που βρυχιότανε. Η Έλα σωριάζεται αποκαμωμένη στα χέρια του Αγκάρ. Ο δράκος του Αγκάρ σηκώνεται και περιεργάζεται με ενδιαφέρον αυτόν τον θηλυκό δράκο που εμφανίστηκε μέσα από την Έλα.
Ο δράκος της Έλα φαίνεται παιγνιδιάρης, γεμάτος όρεξη για ζωή. Η Έλα είναι πανέμορφη και ντυμένη στα λευκά. Ανακουφισμένη σα να έφυγε ένα μεγάλο βάρος από πάνω της. Ευγνωμονεί τον Αγκάρ για τη καινούρια ζωή που της έδωσε. Οι δύο δράκοι παίζουν σα χαρούμενα παιδιά και ερωτοτροπούνε. Ο Αγκάρ κρατάει τρυφερά την Έλα, ξέροντας ότι μπορεί να την κάνει ευτυχισμένη.
