author=Κανένας link=topic=159.msg1368#msg1368 date=1180427402]
Από αυτά που ξέρω, η αυτοκτονία η οποία καταδικάζεται αφορά την αποφυγή των δεινών, σωματικών ή ψυχολογικών. Έτσι όταν κάποιος έχει χρέη ή τον παρατάει ο σύντροφός του ή πάσχει από επώδυνη θανατηφόρα ασθένεια και αποφασίσει να αυτοκτονήσει, το κάνει από απελπισία, για να αποφύγει τον πόνο (ψυχικό ή σωματικό). Αυτού του είδους η αυτοκτονία κατακρίνεται.
Καλέ μου Fr Κανένα.
Φοβούμαι πως δεν γλιτώνουμε το μπέρδεμα και πάλι....
Νομίζω τελικά πως έχει να κάνει με αυτό ονομάζεις "Σχολείο"....
Ποιός μπορεί όμως να "εκβιάσει" την Ψυχή του ανθρώπου όταν διαβαίνει την "Σκοτεινή Κοιλάδα της Απελπισίας"....?
Οι λόγοι της Απελπισίας πολλοί....
κάτι που δεν είναι σοβαρό για μένα, για τον άλλον μπορεί να είναι η "εξοντωτική αιτία", και το αντίστροφο....
Όταν όμως ο Οδοιπόρος της Γήινης Ατραπού, λυγίσει (για τον οποιοδήποτε λόγο) και πέσει καταμεσίς στην άνυδρη αυτή Κοιλάδα του Θανάτου, και κατευθύνει το τελευταίο του ουρλιαχτό προς τους Ουρανούς φωνάζοντας "Κύριε ίνα τι με εγκαταλείπεις"?.....ποιός τάχα έχει το δικαίωμα να τον "εκβιάσει"?
Και μάλιστα με τον μέγιστο των εκβιασμών!!!!...
Πώς τόλμησαν να το σκεφτούν και μόνον!? Σε θάβω σαν το σκυλί "αδιάβαστο" σε μη ιερό χώρο.....!
Από μία άποψη, εδώ η θρησκεία έχει δίκιο. Ερχόμαστε στον κόσμο για να μάθουμε. Όταν λιποψυχούμε και αυτοκτονούμε είναι σαν να παρατάμε το σχολείο και να το ρίχνουμε στην αλητεία.
Όπως και παραπάνω φίλε μου , θα συμπληρώσω μόνον ....."μπορεί να τον βοηθήσει κάποιος ψυχολογικά αυτόν τον άνθρωπο"? Καλώς....
Δεν μπορούν να τον βοηθήσουν να ορθοποδήσει? Ας φύγουν απο τον δρόμο του και ας μην του τα κάνουν χειρότερα....
Πως τολμάει η Εκκλησία να τον εκβιάζει όμως?!!!
....................
Και φυσικά, έθεσες ένα πολύ πολύ σοβαρό θέμα...αυτό της "ευθανασίας"....
Αυτό καλέ μου φίλε και αδελφέ λέγεται όχι δειλία....αλλά δικαίωμα σε έναν αξιοπρεπή θάνατο....ενός ανθρώπου που υποφέρει τα πάνδεινα απο σωματικούς πόνους εξ' ασθενείας....
Έχουμε μετά τις περιπτώσεις όπου άνθρωποι προτίμησαν το θάνατο από τη σκλαβιά (πχ Κούγκι, Μασσάντα). Θεωρητικά είναι ίδια περίπτωση με την παραπάνω. Ίσως τα κίνητρα εδώ είναι πιο αγνά και ανώτερα. Αίσθημα ελευθερίας, ανεξαρτησίας κτλ. Ίσως εδώ να δικαιολογείται, δεν ξέρω.
Οι αυτοκτονίες των σαμουράι είναι κάτι παρόμοιο με το προηγούμενο. Θέλει μεγάλη δύναμη ψυχής για να αυτοκτονήσεις επειδή αισθάνεσαι υπεύθυνος και αυτοτιμωρείσαι.
Σε περιπτώσεις αυτοθυσίας, ηρωικές πράξεις, προσπάθεια να σώσουμε κάποιον κτλ, εκεί είναι θέμα προπαγάνδας. Θέλουμε να προωθήσουμε την ιδέα να έχουμε στρατιώτες που θα δώσουν τη ζωή τους για την πατρίδα. Πως να καταδικάσεις μία μάνα που έδωσε τη ζωή της για να σώσει το παιδί της? Θα καταρρεύσει με μίας η φιλεύσπλαχνη εικόνα της εκκλησίας.
Μα και πάλι, αδελφέ μου, φεύγοντας, χάνουν το σχολείο της γής.....το "εσωτερικό αποτέλεσμα" ίδιο είναι....γιατί εδώ να .....γίνονται τα "κλειστά μάτια"?
Οι μυημένοι που αποφασίζουνε να αποχωρήσουνε από τη ζωή ήσυχα? Μα αυτοί μπορούνε και κρίνουνε ότι έχει τελειώσει η σχολική περίοδος και μπορούνε να φύγουνε. Δε χάνουνε κάποιο μάθημα.
Συνεπώς, εαν κάποιος έχει "αγγίξει κάποια επίπεδα ανάπτυξης του Πνεύματός του" μπορεί να "αφαιρέσει τη ζωή του".....
Μου θυμίζει λίγο εκείνο το άλλο θέμα το "Μύστης - Κάρμα - Φόνος".....και το κατά πόσο έχει δικαίωμα ο Μύστης να αφαιρέσει ζωή χωρίς να επιβαρύνει το Κάρμα του......
Άσχετα από κατεστημένα, εκκλησίες κτλ. Ίσως ο γενικός κανόνας να είναι τα κίνητρα, η πυγή της ιδέας για αυτοκτονία. Αν γίνεται με παρόρμηση, προέρχεται από το κατώτερο επίπεδο, το υποσυνείδητο, με σκοπό να αποφύγουμε τον πόνο, τότε είναι κατακριτέα. Αν έρχεται μετά από σκέψη, από το ανώτερο επίπεδο, τη νόηση, τότε είναι αξιοθαύμαστη.
Αυτό να σου πω, με "εξιτάρει ως σκεπτικό"......νοιώθω πως με κάνει να θέλω να διαλογιστώ στο θέμα υπ' αυτό το πρίσμα......
Ίδομεν.....
