Οι δύο Λύκοι!

[Avaris]

(Ινδιάνικη Ιστορία)



".....One evening an old Cherokee told his grandson about a battle that goes on inside people.


                                                       He said, "My son, the battle is between two wolves inside us all.


                                           

                                                                                One is Evil.


    It is anger, envy, jealousy, sorrow, regret, greed, arrogance, self-pity, guilt, resentment, inferiority, lies, false pride, superiority, and ego.



                                                                            The other is Good.


                                   It is joy, peace, love, hope, serenity, humility, kindness, benevolence, empathy, generosity, truth, compassion and

faith."


The grandson thought about it for a minute and then asked his grandfather:


   
                                                                 "Which wolf wins?"



The old Cherokee simply replied,


                                                                  "The one you feed!!!"

[Trithemius]

Πολύ σωστό. Αποτελεί μια κλασική πανανθρώπινη αντίληψη των εσωτερικών μας παρορμήσεων

[LordPayens]

Αυτές οι ιστορίες από τη μιά σου αφήνουν ένα γλυκό χαμόγελο κι από την άλλη σπάνε κόκαλα. Τί τον ταΐζουμε λοιπόν τον λύκο μας;

[Trithemius]

Το τι τον ταΐζουμε είναι γνωστό. Το γιατί τον ταΐζουμε με αυτόν τον τρόπο είναι που πρέπει να ψάξουμε. Πάντως, κάνοντας μία μεταφορά με τα αγαπημένα μας φαγητά, θα δούμε πως όλα τα απαγορευμένα φαγητά, είναι ταυτόχρονα και τα αγαπημένα μας .

Η λύση λοιπόν σε όλα αυτά αποτελείται από δύο όπλα: την εγκράτεια και το σθένος. Με την εγκράτεια θα μάθουμε να εξασθενούμε τις αρνητικές μας ροπές και με το σθένος θα αντέχουμε στο στερητικό σύνδρομο που θα επέλθει.

Το θέμα που συζητάμε συνδέεται και με ένα άλλο θέμα του φόρουμ, που έχει σχέση με το αν ως άνθρωποι είμαστε κατά βάση "καλοί". Στη σχετική κουβέντα, προκύπτει (μάλλον) πως κατά βάση έχουμε μέσα μας ως κυρίαρχο τον "καλό λύκο".

Πάντως εγώ πιστεύω πως είναι αδύνατο να τρέφουμε μόνον τον καλό λύκο γιατί έτσι απαρνιώμαστε ένα έντονο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης. Επίσης πιστεύω πως τελικά κανένας από τους δύο λύκους δεν πρόκειται ποτέ να νικήσει γιατί ο καθένας τους αποτελεί το 50% του διπόλου καλό-κακό. Αν πάψει να υφίσταται ο ένας, δεν έχει λόγο ύπαρξης και ο άλλος

[Avaris]

Απορώ πάντως, πως ο γερο Ινδιάνος είναι τόσο σίγουρος πως μόνον εσύ ταίζεις τον Λύκο σου......


Δηλαδή, δεν του "πετάνε" διαρκώς τροφή και οι άλλοι, οι "απ' έξω"?


Άσε που η τροφή έχει "ανακατεμένα" καλά και κακά συστατικά ταυτόχρονα.....


Άσε που για να βγει ένα άριστο "διαιτολόγιο" απαιτείται ένα ολόκληρο επιτελείο απο διαιτολόγους, γιατρούς και ψυχοθεραπευτές για να "εξειδικεύσουν" το "ατομικό σου πρόγραμμα"....

Αυτά για την ώρα.....

[El Morya]

Οι λύκοι σας μαλλώνουνε
για ένα νεκρό ελάφι.
Τι σημασια έχει ποιος θα νικήσει?

[LordPayens]

Κι όμως αγαπητέ El Morya. "From the corpses flowers grow". Κι όμως.

[El Morya]

Οτι πεις φιλε μου,οτι πεις.

καλησπερα

[LordPayens]

Κάτι δεν καταλαβαίνω εδώ;

Αγαπητέ El Morya,

Ο λόγος υπάρξεως των φόρουμς δεν είναι για να προβάλουμε τις απόψεις μας αλλά για να τις συζητήσουμε και να τις εμπλουτίσουμε με νέα στοιχεία. Κάτι που δεν βλέπω να είσαι διατεθειμένος να κάνεις. Σε θεωρώ ιδιαίτερα ευφυή και πάντοτε μ'ενδιέφεραν τα ποστς σου. Απαντήσεις όμως σαν την τελευταία δεν έχουν να μου πουν τίποτα, απαντήσεις που προτείνουν την δική σου αυθεντία και την δική μου ηλιθιότητα.

Καληνύχτα.

[El Morya]

Αγαπητε μου φίλε, λυπαμαι που εξελαβες το ποστ μου με αυτον τον τροπο. Αυτο που θελησα να δειξω είναι οτι αποδεχομαι και την άποψη σου η οποία είναι ορθή. Απλα νομιζω οτι οι ριζες του ανθους είναι ο "κακός" ο λύκος.Κατα τα άλλα τα αισθηματα είναι αμοιβαια.

Καληνυχτα και σε εσενα

[LordPayens]

Σου ζητώ συγνώμη φίλε El Morya. Και παρεξήγησα και βιάστηκα. Καλή σου νύχτα.

Payens

[Trithemius]

Μιας και τα "βρήκατε" , αν θέλει ο φίλος LordPayens να μας εξηγήσει τι εννοεί με το "From the corpses flowers grow", ή ελληνιστί "απ' το αγκάθι βγαίνει ρόδο", συσχετίζοντάς το με τη μεταφορά των "λύκων".

Επίσης, ο φίλος El Morya ας μας αναλύσει λίγο τη θέση του πως 'οι ριζες του ανθους είναι ο "κακός" ο λύκος'.

Καλημέρα σε όλους

[LordPayens]

Αγαπητέ μου Anon,

Δεν θα το ερμηνεύσω ακόμα, διότι νομίζω ότι θα χαλάσω την αλληγορία του. Ας τα συμαζέψουμε όμως λίγο.

-> Τί τον ταίζουμε τον λύκο μας;

-> Απορώ πάντως, πως ο γερο Ινδιάνος είναι τόσο σίγουρος πως μόνον εσύ ταίζεις τον Λύκο σου......

-> Οι λύκοι σας μαλλώνουνε για ένα νεκρό ελάφι. Τί σημασία έχει ποιός θα νικήσει;

-> Από τα πτώματα φυτρώνουν άνθη.

-> Απλα νομιζω οτι οι ριζες του ανθους είναι ο "κακός" ο λύκος

[Eleni]

-> Τί τον ταίζουμε τον λύκο μας; Συναίσθημα

-> Απορώ πάντως, πως ο γερο Ινδιάνος είναι τόσο σίγουρος πως μόνον εσύ ταίζεις τον Λύκο σου......
Μεσα μας είναι , άρα μόνο εμείς μπορούμε να τον ταΐσουμε αν θελήσουμε.

-> Οι λύκοι σας μαλλώνουνε για ένα νεκρό ελάφι. Τί σημασία έχει ποιός θα νικήσει; μαλώνουνε τα στοιχεία μας για ένα πεθαμένο γεγονός του παρελθόντος. Ετσι και αλλιώς έχει περάσει αλλά εμείς όντας προσκολλημένοι επαναφέρουμε συναισθήματα και ιδέες.

-> Από τα πτώματα φυτρώνουν άνθη. ? ? ? Μάλλον εννοεί οτι τελικά μπορεί κάτι να μάθουμε πρός ωφελος μας και να αλλάξουμε...

-> Απλα νομιζω οτι οι ριζες του ανθους είναι ο "κακός" ο λύκος
? ? ? ?  ? Δεν μπορώ να το συσχετίζω με τίποτα ...

Θέλεις να τα εξηγήσεις εσύ με τον δικό σου τρόπο?

[LordPayens]

Αγαπητή μου try,

Θα το κάνω αν και αυτό δεν σημαίνει ότι είναι η μόνη ερμηνεία που έχω στο μυαλό μου.

Η πιο συγκλονιστική και μακροσκελής μύηση που δεχόμαστε στην ζωή μας είναι αυτή του θανάτου. Οι δύο μας λύκοι, ή οι δύο μας φάσεις, τα δύο μας πρόσωπα, οι δύο μας εαυτοί, ο καθαρός, αρχαίος εαυτός, ο ήδη νεκρός και ο εν ζωή εαυτός που οφείλει να παύσει για ν'αναστηθεί ο αρχαίος εαυτός ή ο πραγματικός μας εαυτός. Ο "κακός" ο λύκος, ή ο επίκτητος εαυτός μας τρέφεται από το πτώμα του αρχαίου μας εαυτού και αυτή ακριβώς η τροφή είναι που τον κρατάει στην ζωή. Το άνθος συμβολίζει στο παρόν τον μεσαίο δρόμο, αυτόν που χαράζεται όσο οι δύο λύκοι προσπαθούν να πλησιάσουν ο ένας τον άλλον, δηλαδή ο ένας να γίνει σώμα και τροφή του άλλου. Οι ρίζες του είναι ο κακός ο λύκος, διότι ο "κακός" ο λύκος είναι αυτός που το άνθος οφείλει την ύπαρξή του. Αν δεν υπήρχε ο κακός ο λύκος, ο χρόνος, το τώρα, το ελάττωμα, δεν θα υπήρχε ούτε σκοπός ούτε προδιάθεση για να αναπτυχθεί το άνθος. Όσο λοιπόν το άνθος αναπτύσσεται από το πτώμα του καλού του λύκου, τόσο οι ρίζες του βασίζονται στο πτώμα του κακού του λύκου. Το ελάφι είναι και πάλι ο μεσσαίος δρόμος, αυτό που υπήρχε ελεύθερο και αυτό που θα αναγεννηθεί. Ο ελεύθερος άνθρωπος.

Φιλικά,
LordPayens