Πρέπει να είστε πάντα μεθυσμένοι. Αυτό είναι το παν, είναι το μοναδικό ζήτημα. Για να μην νοιώθετε το τρομερό φορτίο του Χρόνου που τσακίζει τους ώμους σας και σας γέρνει προς την γη, πρέπει να μεθάτε χωρίς ανάπαυλα.
Αλλά από τι,΄Από κρασί, από ποίηση ή από αρετή, όπως προτιμάτε. Αλλά μεθύστε.
Και αν κάποτε, στα σκαλοπάτια ενός μεγάρου, πάνω στο πράσινο χορτάρι ενός χαντακιού, μέσα στην μελαγχολική μοναξιά του δωματίου σας, αν ξυπνήσετε, αφού η μέθη θα έχει ήδη ελαττωθεί ή εξαφανιστεί, ρωτήστε τον άνεμο, το κύμα, το αστέρι, το πουλί, το ρολόϊ, ότι φεύγει, ότι αναστενάζει, ότι κυλάει, ότι τραγουδάει, ότι μιλάει, ρωτήστε τι ώρα είναι.
Και ο άνεμος, το κύμα, το αστέρι, το πουλί θα σας απαντήσουν: << Είναι ώρα για να μεθύσετε>>.
Για να μην είστε οι βασανισμένοι σκλάβοι του χρόνου, μεθάτε αδιάκοπα. Από κρασί, από ποιήση ή από αρετή, όπως προτιμάτε.
ΣΑΡΛ ΜΠΟΝΤΛΑΙΡ