Τελευταία λάβαμε επιστολή φίλου της κοινότητάς μας, ο οποίος μας συνεχάρη για τον αγώνα μας ενάντια στην αλλοίωση και διαστρέβλωση κάθε εσωτερικής αλήθειας και παράδοσης. Παράλληλα όμως αναρωτήθηκε για τον ορισμό που δίνουμε στην Αδελφότητα, αποκαλώντας την "Αυθεντική", ομολογώντας ότι τον ξένισε κάπως. Δικαιολογημένα ίσως ο άγνωστος φίλος δυσανασχέτησε, καθότι ο ισχυρισμός ότι εμείς προάγουμε το αυθεντικό και κανένας άλλος, θα έμοιαζε υπερβολικά εγωιστικός, αν εννοούσαμε κάτι τέτοιο ως "Αυθεντική". Ο όρος "Αυθεντική", σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζει την Αυθεντικότητα των όσων ισχυριζόμαστε και προάγουμε, καθότι, είναι ρητό μας το "Μέμνησο Απιστείν" (Να θυμάσαι να αμφιβάλλεις). Δηλώνει Ρητά όμως την "Αυθεντική" πρακτική στην προσέγγιση της γνώσης για την αναζήτηση της Αλήθειας, η οποία ωθεί τον καθένα και την καθεμία ξεχωριστά, να ερευνήσει και να προσεγγίσει με αποκλειστικά προσωπική κρίση τις όποιες θεωρίες και διδασκαλίες και να καταλήξει στα δικά του αποκλειστικά συμπεράσματα.
Εδώ ακριβώς έγκειται και η μεγάλη μας αντίθεση με τα πιο γνωστά εσωτερικά Τάγματα, τις σχολές εσωτερισμού και τις οργανώσεις που λάθρα περνιούνται για εσωτερικές. Όλες στηρίζονται σε μιαν υποτιθέμενη "αυθεντία" η οποία συνέταξε και συνέγραψε θεωρίες, διδασκαλίες και τυπικά και για να δώσει κύρος, επικαλέστηκε χαμένες παραδόσεις, κρυφά και απόρρητα ντοκουμέντα και μια φανταστική - αλλά ανύπαρκτη - διαδοχή. Ο Μαρτινισμός είναι ένα κατασκεύασμα του Παπύς (ο οποίος εκμεταλεύτηκε όχι μόνον τα κείμενα του Σεντ Μαρτέν, αλλά και την πληθώρα των εργασιών και μονογραφιών που συνέταξε ο Δημήτρης Σεμελάς) και από όποια πλευρά και αν αναζητηθεί κάποια διαχρονική διαδοχή, είτε από τον Μπέμε που ασπάστηκε ο Σεντ Μάρτιν, είτε από τον Μαρτινέζ ντε Πασκουαλί, του οποίου ήταν αρχικά μαθητής, πάντα θα υπάρχει μια καινούρια αρχή, ένα καινούριο ξεκίνημα. Ουσιαστικά βέβαια το εγχείρημα του Μαρτινισμού ήταν αποκλειστικό δημιούργημα του Παπύς, ο οποίος εκτός από τα όσα έκλεψε από τους προαναφερθέντες αξιόλογους εσωτεριστές, προσπάθησε με τις μάλλον πενιχρές του κατανοήσεις να προάγει μια καινούρια διδασκαλία, η οποία ελέγχθηκε και απορρίφθηκε ασυζητητί από τον φίλο του Ρενέ Γκουενόν. Όσο δε για τα περί μυήσεως, αυτά προξενούν ακράτητο γέλωτα, απέχοντας έτη φωτός από το να χαρακτηρισθούν μυητικά.
Παραπλήσια βέβαια γεγονότα χαρακτηρίζουν και τις άλλες εσωτερικές οργανώσεις, όπως η "Golden Down" που αντέγραψε την S.R.I.A. και αποτάνθηκε στον Μάδερς για την σύνταξη τυπικών, όσο και από την ίδια την S.R.I.A. που ξεκίνησε σαν επιγενόμενος κύκλος βαθμών για τον Τεκτονισμό, σύμφωνα με την "μόδα" της εποχής για την επέκταση του Τεκτονισμού πέραν των τριών κοινά αποδεκτών τεκτονικών βαθμών. Βέβαια, ακόμα και ο ίδιος ο τεκτονισμός δεν μπορεί να πάει πιό πίσω από τον Άσμολ, ο οποίος συνέταξε τους τρεις πρώτους βαθμούς του Τεκτονισμού, βασιζόμενος πάνω στα πρότυπα της Τέχνης των Σοφών και της Ροδοσταυρικής διδασκαλίας, λίγο πριν τα μέσα του 17ου αιώνα.
Την Μαντάμ Μπλαβάτσκι την κατηγόρησαν οι δήθεν "σοφοί" δυτικοί διδάσκαλοι του εσωτερισμού, ότι "παπαγαλίζει" τις σοφίες της Ανατολής, για να πάρουν την έντιμη και αποστομωτική απάντηση, ότι, με τα πανέμορφα άνθη της εσωτερικής σοφίας, το μόνο που η ίδια κάνει είναι να συνθέτει μπουκέτα πανέμορφων λουλουδιών. Οι του δυτικού όμως εσωτερισμού, επηρεασμένοι από το ιουδαιοχριστιανικό σκοταδιστικό δόγμα περί θεοπνευστίας, πάσχιζαν να επιδειχθούν ώς οι θεόπνευστοι αυθεντικοί εκφραστές της σοφίας.
Βρισκόμαστε σήμερα σε μία κατάσταση πλήρους σύγχησης και κακοδαιμονίας στα περί εσωτερισμού και όταν βγαίνουμε και επαναλαμβάνουμε την αυστηρή κριτική στις ξεπεσμένες αυτοαποκαλούμενες δήθεν μυητικές οργανώσεις, γινόμαστε το κόκκινο πανί για τους μη σκεπτόμενους οπαδούς και πελάτες των οργανώσεων αυτών. Όταν καλούμε τους δήθεν αναζητητές της εσωτερικής γνώσης για κριτική, για εντατική έρευνα και αυστηρή επιστημονική ανάλυση των όσων αλόγιστα πρεσβεύουν, συναντάμε τον τοίχο της δογματικής άρνησης με το παρωπιδιστικό επιχείρημα ότι ακολουθούν αυστηρά την παράδοση. Κι όταν απευθυνόμενοι στην απλή ανθρώπινη κοινή λογική τους υπενθυμίζουμε ότι αυτή η δήθεν εσωτερική παράδοση, είναι η προσωπική και μόνον κατανόηση του τάδε που είχε την φιλοδοξία να ξεκινήσει και μια "εσωτερική" οργάνωση, εκεί δυστυχώς συναντάμε την απόλυτη άρνηση για παραπέρα συνέχιση του διαλόγου.
Είμαστε απλοί αναζητητές της αλήθειας και πασχίζουμε να ξεπεράσουμε τους σκοπέλους των δογματισμών, πλέοντες σε άγνωστα νερά, με μοναδικό οδηγό την κριτική λογική. Πολλοί ισχυρίζονται ότι δεν χρειάζεται ούτε σκέψη, ούτε κρίση. Το μόνο, λένε, που χρειάζεται, είναι να ακολουθήσεις το μονοπάτι που περπάτησε κάποιος προηγούμενος. Εμείς όμως είμαστε της γνώμης, ο κάθε οδοιπόρος να βαδίσει το δικό του αποκλειστικό μονοπάτι, να ζήσει την δικιά του μοναδική ζωή, βοηθούμενος βέβαια από τους χάρτες που έχουν χαρτογραφήσει οι προηγούμενοι οδοιπόροι. Δυστυχώς όμως οι χάρτες δεν είναι πολλές φορές ακριβείς, μάλιστα κάποιες φορές αποδεικνύονται παντελώς λανθασμένοι. Απόδειξη των λαθών, είναι οι διαφωνίες για το ίδιο ακριβώς θέμα μεταξύ δύο ή και περισσότερων αυτόκλητων "διδασκάλων" που ο καθένας ισχυρίζεται για τον εαυτό του ότι κατέχει την αλήθεια. Ενδεικτικό παράδειγμα η τοποθέτηση των καρτών - μονοπατιών Ταρώ πάνω στο Καμπαλιστικό δέντρο, από τον Παπύς που διαφωνεί με τον Μάδερς, από τον Κρόουλι που διαφωνεί με τον Παπύς και διορθώνει τον Μάδερς και τέλος από την Φόρτσιουν που διαφωνεί με όλους, αν και ισχυρίζεται ότι συμφωνεί με μια κατάταξη του Μάδερς.
Τέτοια ζητήματα είναι πάμπολλα. Τέτοιες διαφωνίες είναι πάρα πολύ συνηθισμένες, οι οποίες αντί να οδηγήσουν τους σοβαρούς αναζητητές της αλήθειας σε κοινό τραπέζι παράθεσης και διερεύνησης, δυστυχώς το μόνο που κάνουν είναι να περιχαρακώνουν τον καθένα στο δικό του δόγμα. Όμως, λες και υπάρχει μια μυστική συμφωνία, υπάρχει μια συνένοχη σιωπή και έλλειψη ανοικτής κριτικής για τις αντίθετες διδασκαλίες, οι οποίες όμως εντός των οργανώσεων γίνονται σφοδρές πολέμιες των άλλων, προάγοντας με παρρησία την δική τους αλήθεια ως την μοναδική αληθινή. Με λίγα λόγια, η κάθε οργάνωση ανοικτά δεν κρίνει την άλλη, απολαμβάνοντας έτσι ασυλία και η ίδια από τους λοιπούς. Βέβαια, αν τους θίξεις το θέμα της κριτικής, πολλοί είναι αυτοί που θα οχυρωθούν πίσω από το ωραίο παράδειγμα του Τζελαλεντίν Ρουμί περί μίας όψης της αλήθειας από τον καθένα, σύμφωνα με το παράδειγμα του ελέφαντα και των νυκτερινών κλεφτών που απλά άγγιξαν κάτι διαφορετικό ο καθένας από το σώμα του ελέφαντα.
Όμως υπάρχει ένα βαθύ εσωτερικό ρητό που λέει: Οι αλήθειες είναι πολλές για όσους ονειρεύονται. Για τους ξυπνητούς, είναι μόνον μία. Αυτό που πέτυχε η λογική στον άνθρωπο - το να καταφέρει να καταλήξει σε έστω λίγα αντικειμενικά συμπεράσματα - τα οποία έγιναν το σκαλοπάτι για να ανέλθει λίγο ψηλότερα στην εξελικτική κλίμακα ο άνθρωπος, αυτό ακριβώς αρνούνται οι κατ' εξοχή προάγοντες δήθεν την εξέλιξη. Οι σημερινοί αυτόκλητοι εσωτεριστές, μέσα από τις οργανώσεις τους προσπαθούν να διατηρήσουν την δική τους διδασκαλία, αναζητώντας πελάτες τους οποίους φροντίζουν να καταστήσουν οπαδούς, απαιτώντας φυσικά από αυτούς να ακολουθούν την δική τους διδασκαλία και μόνον.
Σε πλήρη αντίθεση με αυτούς, η Α.Μ.Ρ.Α. παροτρύνει τα μέλη της να συμμετάσχουν και σε άλλες οργανώσεις, συγκρίνοντας τις διαφορετικές και πολλάκις αντίθετες διδασκαλίες, καταφέρνοντας έτσι στην διάρκεια να αποκτήσουν την διάκριση και να οδηγηθούν σε δικά τους και μόνο συμπεράσματα. Άλλωστε, αυτός είναι και ο κυρίαρχος στόχος που προσπαθεί να επιτύχει η Α.Μ.Ρ.Α.. Να καταστεί ο κάθε άνθρωπος, σκεπτόμενο άτομο, ελεύθερο από κάθε είδους επιβαλλόμενες εξουσίες και συνειδησιακούς καταναγκασμούς.
Η Α.Μ.Ρ.Α. έχει κυρήξει πόλεμο στον εξουσιαστικό εκφοβισμό και στον δογματισμό των δεισιδαιμονιών και γιαυτό είναι πολέμια σε κάθε "θεοπνευστία" και επιβολή. Παρότι έχει καταστεί το κόκκινο πανί για τους λεγόμενους παραδοσιακούς εσωτεριστές, αρνούμενη να συνταχθεί με το ηλίθιο ιουδαιοχριστιανικό ρητό, "μη κρίνετε ίνα μη κριθείτε", προχωρά σε αυστηρή κριτική - αποδεχόμενη με χαρά την κριτική του κεθενός, θεωρώντας την βοήθεια για βελτίωση - και ψέγει μετά βδελυγμίας τις κατεστημένες και παγιωμένες αντιλήψεις που η ανθρώπινη λογική έχει αποδείξει ανακριβείς. Βαδίζει στον δρόμο που έδειξαν οι πρωτοπόροι σοφοί, στον δρόμο της κριτικής και της αμφισβήτησης, τον οποίο στρώνει και βαδίζει ο κάθε αφοσωμένος οδοιπόρος. Παλεύει να καταδείξει τις πλάνες που έχουν καταστεί γάγγραινα στο όνομα δήθεν της παράδοσης, οι οποίες αποτρέπουν τον κάθε φιλότιμο αναζητητή από την ορθή πορεία του, οδηγώντας τον σε βέβαια αδιέξοδα. Αγωνίζεται για την απάλειψη όλων των αγκυλώσεων και των δογματισμών από τίς εσωτερικές διδασκαλίες, ώστε να μπορέσει ο καθένας να βαδίσει ανεμπόδιστα το μονοπάτι που οδηγεί στην εξέλιξη και ολοκλήρωση. Μάχεται και θα μάχεται όσο μπορεί, για να καθαρίσει τις εσωτερικές διδασκαλίες από τις αλλοιώσεις και διαστρεβλώσεις που κύρια επέφεραν συνειδητά ή εν αγνοία τους, οι δογματισμένοι από τον ιουδαιοχριστιανικό σκοταδισμό.
Κάποτε η Μπλαβάτσκι είχε σχολιάσει με πικρία και με αποκρουστικότητα την κατάντια του τεκτονισμού, καθώς είχε ξεπέσει σε οργάνωση ρητορικής και πολιτικής ίντριγκας, όμως σε όλη την διάρκεια της ζωής της, από το σύνολο του εσωτερισμού στην δύση, αυτό που ξεχώριζε και ανενδοίαστα επαινούσε, ήταν ο "αληθινός", ο "αυθεντικός" Ροδόσταυρος. Ο Ροδόσταυρος Ιππότης, ο Ροδόσταυρος Σοφός της Τέχνης - ο Αλχημιστής, ο Ροδόσταυρος Αληθής επιστήμονας, ο Ροδόσταυρος που μελετούσε και προήγαγε όλες τις επιστήμες, ο Ροδόσταυρος που έφερε την αληθινή αναγέννηση και τον αυθεντικό διαφωτισμό στην ανθρωπότητα....
