33

[Οίαγρος]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 26. ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΕΚΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ –Ο ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΤΗΣ ΧΑΡΗΤΟΣ (ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΣΚΩΤΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ)

    Ο άνθρωπος για να διέλθει από την προσωπικότητα στην ατομικότητα του Ντεβαχάν, να ανυψωθεί δηλαδή στο θεϊκό πεδίο και να δει το μέγα φως πρέπει να αποκτήσει και τα ανάλογα πνευματικά φτερά. Ο πρίγκιπας της χάρητος ή τριαδικός Σκώτος διδάσκαλος φέρει τη συμβολική σφραγίδα της τριπλής ένωσης του αίματος του Ιησού Χριστού. Η τριπλή ένωση είναι εκείνη που ο Θεός έκανε δια της περιτομής με τον Αβραάμ, εκείνη που έκανε με το λαό του Ισραήλ στην έρημο με τη μεσολάβηση του Μωϋσή και εκείνη που έκανε με όλους τους ανθρώπους με τα πάθη και τη σταύρωση του αγαπημένου του Υιού Ιησού Χριστού. ΄Ενας άνθρωπος, ένας λαός, η ανθρωπότητα ολόκληρη περικλείεται σ’ αυτή την τριπλή ένωση.

    Οι Ινδουιστές πιστεύουν ότι πριν από τη δημιουργία του κόσμου ο αρσενικός θεός Σίβα και η θηλυκή θεά Σάκτι ήταν ενωμένοι σε μια οντότητα. Μόλις όμως δημιουργήθηκε το σύμπαν χωρίσθηκαν και αυτός ο διαχωρισμός συμβολίζει τη διττότητα όλων των πραγμάτων πάνω στη γη. Οι δύο θεότητες προσπαθούν να ενωθούν ξανά μέσω της πρακτικής του τάντρα. Το τάντρα περιλαμβάνει ορισμένες ιεροτελεστίες μια από τις οποίες είναι η παράταση της σεξουαλικής επαφής ενός άντρα και μιας γυναίκας που αναζητούν την ίδια πνευματική έκσταση. Η γνώση και ο έλεγχος του σώματος βοηθούν το άτομο να αντιληφθεί το «ιδανικό σώμα» που στεγάζει επτά ενεργειακά κέντρα που λέγονται «τσάκρας» και είναι απλωμένα από τη βάση της σπονδυλικής στήλης μέχρι το κεφάλι. Στη βάση της σπονδυλικής στήλης βρίσκεται κουλουριασμένο ένα φίδι που κοιμάται η Κουνταλίνι, σύμβολο της θεάς Σάκτι. Η πρακτική του τάντρα έχει σκοπό να ξυπνήσει το φίδι που αρχίζει να ανεβαίνει διαδοχικά τα επτά ενεργειακά κέντρα μέχρι που φθάνει στο τελευταίο που συμβολίζει το θεό Σίβα. Έτσι ολοκληρώνεται η ένωση των δύο θεοτήτων.

    Η Βιολέτα ανακάλυπτε το άλλο της σώμα, πέρα από αυτό που έβλεπε στον καθρέφτη και ζύγιζε κάθε μέρα για να δει αν έχασε κανένα κιλό. Το αστείο ήταν ότι είχε για πνευματικό οδηγό ένα ανδρικό καλογυμνασμένο σώμα που άγγιζε την τελειότητα όχι μόνο σύμφωνα με τα πρότυπα της εποχής μας, αλλά και σύμφωνα με τα πρότυπα ανδρικής καλλονής του αρχαίου κόσμου. Τα πρότυπα ομορφιάς για τους άντρες δεν είχαν αλλάξει στο πέρασμα των αιώνων. Αντίθετα τα πρότυπα ομορφιάς για τις ταλαιπωρημένες γυναίκες άλλαζαν συνεχώς. Από τις ευτραφείς Αφροδίτες, στις υπέροχες καμπύλες των σταρ της Τσινετσιτά μέχρι τα ανορεκτικά πρότυπα των σημερινών τοπ μόντελ το γυναικείο σώμα έχει υποστεί πολλά βασανιστήρια για να μπορέσει να συμμορφωθεί με τις εκάστοτε επιταγές. Επιταγές, που στη σημερινή εποχή , καθορίζονται από μια βιομηχανία με ασύλληπτο τζίρο.

    Τη βιομηχανία της ομορφιάς η οποία απαρτίζεται από ινστιτούτα καλλονής, εταιρείες καλλυντικών. διαιτολόγους, διατροφολόγους, πλαστικούς χειρουργούς, σχεδιαστές ρούχων, κατασκευαστές ρούχων, κομμωτές, μανικιουρίστες, μασέρ και δε συμμαζεύεται. Η «όμορφη» αυτή βιομηχανία έχει σαν κύριο στόχο τη γυναικεία ματαιοδοξία. Δεν αγνοεί όμως και τη ματαιοδοξία των αντρών. Οι αντρικές σειρές καλλυντικών πληθαίνουν τα τελευταία χρόνια στα ράφια των καταστημάτων που πωλούν καλλυντικά και ψεύτικα όνειρα. Τα γυμναστήρια αποτελούν μέρος της βιομηχανίας της ομορφιάς, όμως η γυμναστική πρέπει να γίνει αναπόσπαστο κομμάτι των δραστηριοτήτων μας, αφού συντελεί αποφασιστικά στην υγεία και την καλή μας διάθεση. Ο στόχος για ένα γυμνασμένο και αρμονικό σώμα ακολουθεί.

    Οι άνθρωποι πρέπει να φροντίσουν και το σώμα που δεν βλέπουμε με τα μάτια μας, αφού η ανθρώπινη όραση έχει περιορισμένες δυνατότητες. Ούτε το ηλεκτρικό ρεύμα ούτε τα μικρόβια μπορεί να δει ο άνθρωπος, αλλά και τα κύτταρα που αποτελούν το φθαρτό ανθρώπινο σώμα δεν είναι συμπαγή, εμείς τα βλέπουμε συμπαγή και ενωμένα μεταξύ τους κατέληξε ο κούκλος γυμναστής.

    Η Βιολέτα τον άκουγε με μεγάλο ενδιαφέρον και κόντευε να σκάσει, αφού δε μπορούσε να θυμηθεί που τον είχε ξαναδεί.

[Οίαγρος]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 27. ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΕΒΔΟΜΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΜΕΓΑΣ ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ

    Η Βιολέτα εκτέλεσε με επιμέλεια τις ασκήσεις κοιλιακών και ολοκλήρωσε το σημερινό της πρόγραμμα με τους ραχιαίους. Αποφάσισε να βγει και πάλι στο μπαλκόνι. Ο νεαρός γυμναστής συνέχιζε την ανάγνωση του βιβλίου σχετικά με τους οφίτες. Είχε μπροστά του μια κανάτα με φρέσκο χυμό και έπινε από ένα γυάλινο ποτήρι.
-Τελείωσες; Σου αξίζει ένα ποτήρι χυμός!

    Ο γυμναστής εξαφανίσθηκε στη μικρή κουζίνα και γύρισε με ένα καθαρό γυάλινο ποτήρι.
-Δεν υπάρχουν πλαστικά ποτήρια; ρώτησε η Βιολέτα Μιας χρήσης;

    Ο γυμναστής την κοίταξε με επιτιμητικό ύφος.
- Δυστυχώς υπάρχουν. Αλλά όχι εδώ! Ξέρεις πόσο επιβαρύνει το πλαστικό αυτόν τον ταλαίπωρο πλανήτη;

    Ο νεαρός είχε οικολογικές ευαισθησίες.
-Εγώ, ανακυκλώνω τα πλαστικά και τα αλουμίνια στους ειδικούς κάδους δικαιολογήθηκε η Βιολέτα.
- Πολύ καλά κάνεις! Επιπλέον όμως πρέπει να προσπαθήσεις να μειώσεις τη χρήση τους. Για να μην αναγκαστεί η γη να αναγεννηθεί δια του πυρός.
-Θα μας κάψει ο Θεός, δηλαδή!
- Αν και εφόσον η γη αποφασίσει να καθαρθεί και να αναγεννηθεί, φοβάμαι ότι δε θα υπάρξει θέση για τον άνθρωπο που δεν τη σέβεται και την καταστρέφει.

    Η Βιολέτα πρόσεξε τον παράξενο σταυρό που φορούσε ο νεαρός. Είχε έναν κάθετο άξονα, αλλά τρεις οριζόντιους. Ανάμεσα στους άξονες ήταν κουλουριασμένο ένα φίδι. Δέκα μικρές πράσινες πέτρες στόλιζαν το σταυρό. Η Βιολέτα διέκρινε τα γνωστά αρχικά Ι.Ν.R.I.
-Παράξενος σταυρός! παρατήρησε
-Παριστάνει το καμπαλιστικό δέντρο της ζωής με τα δέκα Σεφιρώθ φρόντισε να τη διαφωτίσει ο κάτοχος του κοσμήματος. Το φίδι της Σοφίας συμβολίζει το δρόμο προς την υπέρτατη δύναμη.
-Και τα αρχικά σημαίνουν JESUS NAZARENUS REX JUDAEORUM θυμήθηκε η Βιολέτα τα λατινικά της, δηλαδή ΙΗΣΟΥΣ ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΙΟΥΔΑΙΩΝ.
-Να συμφωνήσω ότι ο Ιησούς ήταν από τη Ναζαρέτ. Πότε ακριβώς όμως στέφθηκε βασιλιάς των Ιουδαίων;

    Η Βιολέτα έμεινε άφωνη μπροστά σ’ αυτή την παρατήρηση. Πράγματι ο Ιησούς ποτέ δεν αναγορεύτηκε βασιλιάς των Ιουδαίων και ο τίτλος αυτός ήταν ένα χλευαστικό δημιούργημα των δημίων του την ώρα της σταύρωσης!
-IGNE NATURA RENOVATUR INTEGRA πρότεινε -με καλύτερα λατινικά από της Βιολέτας- ο νεαρός γυμναστής. Δηλαδή Η ΦΥΣΗ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΑΝΑΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΔΙΑ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ, όπως είπαμε και πιο πριν!

    Η Βιολέτα τον κοίταζε με διαρκώς αυξανόμενες απορίες και ερωτηματικά.
-Το αιώνιο αόρατο πυρ, η αιώνια αόρατη αλλά υπαρκτή και δρώσα φωτιά που υπήρξε η αρχή της ζωής όλων των όντων. Η ψυχή της φύσης που δημιουργεί, ανανεώνει, διαχωρίζει τα στοιχεία των σωμάτων ή συγκρατεί τα διασπασμένα μόριά τους. Το ανθρώπινο σώμα δεν είναι συμπαγές, θυμάσαι;

    Η Βιολέτα ήπιε την τελευταία γουλιά από το χυμό της και κατευθύνθηκε στη σάουνα. ΄Εριξε νερό στη φωτιά και η θερμοκρασία άγγιξε τους 90 βαθμούς. Παρατηρούσε το γυμνό, ιδρωμένο και φαινομενικά συμπαγές σώμα της να ιδρώνει. Ήταν αποφασισμένη να αντέξει την ευεργετική, αλλά αφόρητη ζέστη για τουλάχιστον δέκα λεπτά της ώρας. ΄Εκανε μια ανακεφαλαίωση των καινούργιων γνώσεων που της πρόσφερε ο γυμναστής. «Σαν ιερέας μιλούσε!» σκέφτηκε η Βιολέτα. Ξαφνικά αναπήδησε. Στο πρόσωπο του νεαρού γυμναστή αναγνώρισε τον ιερέα που είχε συναντήσει στην εκκλησία. Εκείνον που της είχε μιλήσει για την Παρθένο Μαρία, την άμωμη σύλληψη και την ουσία του Θεού! Η διαφορετική αμφίεση την είχε μπερδέψει. Από τη μια τα ράσα και το καπέλο που κάλυπταν το σώμα και το κεφάλι του ιερέα, από την άλλη η μοντέρνα αθλητική περιβολή που τόνιζε την τέλεια γράμμωση του γυμναστή.

    Η Βιολέτα βγήκε βιαστικά από τη σάουνα. Οκτώ λεπτά ήταν αρκετά. Δεν άντεχε άλλο. Μετά το ντους ντύθηκε και έτρεξε στην αίθουσα με τα όργανα. Αναζήτησε το νεαρό γυμναστή. Μια ευτραφής νεαρή κοπέλα ίδρωνε στο διάδρομο.
-Μήπως είδες το γυμναστή; τη ρώτησε η Βιολέτα
-Δεν υπάρχει γυμναστής σήμερα, ξεφύσηξε η κοπέλα. Πάλι καλά που είναι ανοιχτό το γυμναστήριο, δε λέτε!
-Μα ήταν εδώ πριν! Με βοήθησε στο πρόγραμμά μου! Μιλήσαμε………..
-Ρωτήστε στη γραμματεία αν δε με πιστεύετε!

    Η Βιολέτα ρώτησε την κοπέλα στη γραμματεία η οποία επιβεβαίωσε ότι όλοι οι γυμναστές είχαν ρεπό σήμερα, αφού ήταν δεκαπενταύγουστο. ΄Οσο για τον κούκλο γυμναστή που της περιέγραψε η πελάτισσα, αν δούλευε εδώ, σίγουρα θα τον είχε προσέξει!
«Αλλάζει μορφές, είναι πολύ όμορφος, πολύ μορφωμένος και χαρακτηρίζει τον εαυτό του ως αντισυμβατικό ιερέα» θυμήθηκε η Βιολέτα έναν θεολόγο να περιγράφει το Σατανά σε μια τηλεοπτική εκπομπή. Είναι δυνατόν, είναι δυνατόν……….να συνάντησα τον Εωσφόρο αυτοπροσώπως; ‘Η κάποιον από τους αγγέλους του;» σκεφτόταν η Βιολέτα στην επιστροφή για το σπίτι της. «Καλύτερα να μην αναφέρω τίποτα σε κανέναν. Στην καλύτερη περίπτωση θα με περάσουν για τρελή και στη χειρότερη για σατανίστρια!»

[Οίαγρος]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 28. ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΟΓΔΟΟΣ ΒΑΘΜΟΣ - ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ

    Η Βιολέτα αποφάσισε να κάνει μια μικρή βόλτα στην έρημη γειτονιά της. Το σκοτάδι έπεφτε. Συνάντησε τον κύριο Δημήτρη και την κυρία Πόπη που είχαν το μίνι μάρκετ. Κρατούσαν ένα μικρό σακ - βουαγιάζ. Της εξήγησαν ότι μόλις επέστρεψαν από την Τήνο. Πήγαν για να παρακαλέσουν τη Μεγαλόχαρη να κάνει δύο θαύματα. Ένα για τα μάτια του κυρίου Δημήτρη κι ένα για την κόρη τους που μπαινόβγαινε στις ψυχιατρικές κλινικές.
- Παρακαλέσαμε την Παναγία να σ’ έχει καλά, κορίτσι μου κι εσένα και το παιδάκι σου, είπε η κυρία Πόπη που δεν ξέχασε την επέμβαση της Βιολέτας στο επεισόδιο με το ληστή. Ανάψαμε και μια μεγάλη λαμπάδα.
-Ευχαριστώ πολύ κυρία Πόπη, αλλά δεν ήταν ανάγκη.
-Πως δεν ήταν ανάγκη! Κι ο Θεός θέλει τις προσφορές του για να κάνει αυτά που του ζητάμε!
-Κι ας μην ξεχνάμε και την άλλη ζωή, μετά θάνατον, συμπλήρωσε ο κύριος Δημήτρης

    Η τυφλή πίστη των απλών ανθρώπων. Πόσο αγνοί είναι οι πιστοί που ανάβουν μια λαμπάδα, ρίχνουν τον οβολό τους στην εκκλησία και προσδοκούν κάποιο αντάλλαγμα από το Θεό; Πώς αντιλαμβάνονται το Θεό; Προσπαθούν να τον αντιληφθούν; Και με ποιο τρόπο; Τι είναι ο Θεός για τους περισσότερους από αυτούς; Ένας βουλευτής που κάνει ρουσφέτια;
Η Βιολέτα πήρε το βιβλίο της και ξάπλωσε στον καναπέ σε μια ακόμα προσπάθεια να προσελκύσει λίγο από το φως που αναλογούσε στο ανθρώπινο γένος.

    «Εκείνοι που ισχυρίζονται ότι πρέπει πρώτα να πεθάνουν και μετά να αναστηθούν βρίσκονται σε πλάνη, πρέπει να αναστηθούν όσο βρίσκονται εν ζωή» λέει το γνωστικό ευαγγέλιο του Φιλίππου κατακρίνοντας εμφανώς τους ιερείς του Χριστιανισμού οι οποίοι εκλαμβάνουν την ανάσταση του Ιησού κυριολεκτικά και όχι μεταφορικά. Οδηγούν έτσι τους πιστούς τους στην κυρίαρχη αντίληψη της πίστης σε βάρος της γνώσης που είναι αποτέλεσμα έρευνας, εμπειρίας και προσωπικής εμπλοκής του ενδιαφερόμενου στη διαδικασία της ηθικής και πνευματικής του τελειοποίησης. Η αναζήτηση της γνώσης ταιριάζει στην κοσμοθεωρία του τεκτονισμού, αφού δε δέχεται κανένα δόγμα, αλλά ενθαρρύνει την προσωπική εξέλιξη του τέκτονα μέσω της διαρκούς έρευνας. Η έρευνα οδηγεί στη γνώση η οποία με τη σειρά της οδηγεί στη σοφία.

    Στην Αρχαιότητα όλοι οι γνωστοί πολιτισμοί αρχικά λάτρεψαν τον ίδιο τον ήλιο σαν Θεό. Αργότερα οι άνθρωποι εξελίχθηκαν και θεώρησαν τον ΄Ηλιο σαν την ορατή εκδήλωση του Υπέρτατου όντος το οποίο ο Ελευθεροτεκτονισμός ονομάζει Μεγάλο Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος. Φθάνοντας στον 28ο βαθμό ο τέκτονας λαμβάνει το βαθμό του Ιππότη του Ηλίου. Είναι ένα ελεύθερο πνεύμα το οποίο έχοντας κατακτήσει όση γνώση του επετράπη βρίσκεται συμβολικά στον ΄Ηλιο και με ελεύθερη βούληση εγκαταλείπει αυτόν για να ενσαρκωθεί εκ νέου στον πλανήτη γη. Εκεί θα αναμετρηθεί με την ατέλεια των όντων, θα διαλύσει τις πλάνες και θα προσπαθήσει να ελαφρύνει τις δοκιμασίες άλλων ανθρώπων οι οποίοι βρίσκονται σε χαμηλότερο επίπεδο εξέλιξης από αυτόν. Τέλος θα αναστηθεί για άλλη μια φορά ευρισκόμενος εν ζωή, ώστε να κατακτήσει υψηλότερες ηλιακές κορυφές.

    Σε πολύ παλιές εποχές, χαμένα μέσα στο χωρόχρονο, τα παιδιά του Φωτός κοίταξαν κάτω στον κόσμο μας λέει ο Α.S. Raleigh στο βιβλίο του «Οι σμαράγδινοι πίνακες του Θωδ». Είδαν τα παιδιά των ανθρώπων μέσα στα δεσμά τους, δεμένα από τη δύναμη που ήρθε από το επέκεινα. Γνώριζαν ότι μόνο με την ελευθερία από τα δεσμά του θα μπορούσε κάποτε ο άνθρωπος να υψωθεί από τη γη στον ήλιο. Κατήλθαν λοιπόν και δημιούργησαν σώματα, λαμβάνοντας την όψη των ανθρώπων. Οι Δάσκαλοι των πάντων, μετά τη μορφοποίησή τους είπαν: «Είμαστε εκείνοι που σχηματίσθηκαν από τη σκόνη του διαστήματος, συμμετέχοντας στη ζωή από το άπειρο ΟΛΟ. Ζούμε μέσα στον κόσμο σαν παιδιά των ανθρώπων, όμοιοι και εντούτοις ανόμοιοι με αυτά» Και συνέχισαν λέγοντας ότι, αν οι άνθρωποι έχουν πάντα τα μάτια στραμμένα προς το φως, τότε σίγουρα με τον καιρό θα γίνουν ένα με το Δάσκαλο και με το Όλο.

    Οι Δάσκαλοι αποσκοπώντας να φτιάξουν την κατοικία τους κάτω από την επιφάνεια της γης, προκάλεσαν έκρηξη σε χώρους άγνωστους στα παιδιά των ανθρώπων. Μέσα στους σκοτεινούς αυτούς χώρους άρχισαν να εργάζονται για να απελευθερώσουν τους ανθρώπους από το σκοτάδι. Οι Ιππότες του Ήλιου έχουν ως ρητό το «εκ του σκότους το Φως» και « δια του φωτός προς τη θεότητα» (per lumina ad numina). Η καταλληλότερη δε, ώρα για τις εργασίες στον 28ο βαθμό είναι όταν η νύχτα καλύπτει τη γη, γιατί τότε ο ήλιος βρίσκεται σε πλήρη μεσημβρία. ΄Αλλωστε μέσα στο σκοτάδι είναι πιο εύκολο να αυτοσυγκεντρωθούμε και να κατέλθουμε στο βάθος της συνείδησής μας για να γνωρίσουμε, να αναλύσουμε, να αποδεχθούμε και να έρθουμε αντιμέτωποι με τα βαθύτερα μυστικά μας. Το φως του ήλιου πέφτει άπλετο, χωρίς διακρίσεις πάνω σε όλα τα πράγματα του υλικού κόσμου και πολλές φορές μας αποπροσανατολίζει. Όταν το σκοτάδι καλύπτει τα πάντα το εσωτερικό μας φως μπορεί πλέον να εστιάσει στα ουσιώδη.

    Ο άνθρωπος έχει γνωρίσει μεγάλη ανάπτυξη σε περασμένες εποχές και έχει προσεγγίσει την ηλιακή κατάσταση Ο νεόφυτος Ιππότης του ΄Ηλιου διέρχεται οικιοθελώς από τους επτά πλανήτες και κατέρχεται στη γη, ώστε αφ’ ενός να κατακτήσει περισσότερη γνώση και αφ’ ετέρου να μπορέσει να μεταδώσει μέρος αυτής της γνώσης στους συνανθρώπους του. Από τον ήλιο πήρε όσο περισσότερη γνώση μπόρεσε να αντέξει, από τη Σελήνη πήρε τον πόθο της ζωής, από τον ΄Αρη το ένστικτο της πάλης, από τον Ερμή την επιθυμία των υλικών αγαθών, αλλά και την ικανότητα προς ηθική ανύψωση. Ο Δίας του έδωσε τη ροπή προς την αρχηγία, η Αφροδίτη τον έρωτα για ανθρώπους και πνευματικές αξίες και τέλος ο Κρόνος την κλίση για την ανάπαυση, αναγκαία προϋπόθεση για ενδοσκόπηση, περισυλλογή και σωστή χρήση των γνώσεων και εμπειριών που έχει αποκτήσει. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει για το πέρασμα της ψυχής από τη σελήνη. Οι Αιγύπτιοι ιερείς θεωρούσαν τη σελήνη σύμβολο της πίστης που αντανακλά τις αποκεκαλυμμένες αλήθειες, αφού η σελήνη φωτίζεται από τον ήλιο και λαμβάνει όλη τη ζωτική του δύναμη. Είναι ο καθρέφτης του ήλιου, όπως ο άνθρωπος είναι ο καθρέφτης του υπέρτατου φωτός.

    Το σώμα του ανθρώπου είναι ένα με τη βασική ύλη των άστρων. Όπως περιστρέφονται οι πλανήτες γύρω από τον ήλιο, έτσι και το υλικό σώμα του ανθρώπου περιστρέφεται γύρω από τον κεντρικό του ήλιο, την ψυχή. Το σώμα είναι δημιουργημένο από την πρωταρχική ουσία, την κοσμική σκόνη και τον αιθέρα στον οποίο κινούνται οι πλανήτες που είναι επίσης κοσμική σκόνη. Η ψυχή είναι η φωτιά – ήλιος, ενώ η σάρκα είναι συγγενής με τη γη. Μετά το θάνατο του φυσικού σώματος το καθετί επιστρέφει στην πηγή του. Η παραπάνω άποψη ανήκει στις σφαίρες της μεταφυσικής και της φιλοσοφίας. Ποια είναι όμως η άποψη της επιστήμης; Αν μπορούσαμε να ζυγίσουμε έναν ετοιμοθάνατο για να δούμε αν η ζυγαριά κατέβει τη στιγμή του θανάτου – υπολογίζοντας και τη μικρή απώλεια βάρους από την αποβολή των υγρών μέσω της εκπνοής και του ιδρώτα- τότε θα μπορούσαμε να ζυγίσουμε την ψυχή και να αποδείξουμε την ύπαρξή της. ΄Ετσι σκέφθηκε ο Ντάνκαν Μακ Ντάγκαλ, γιατρός από τη Μασαχουσέτη και άρχισε να ζυγίζει ετοιμοθάνατους στο σανατόριο φυματικών όπου εργαζόταν το 1901. Ζύγισε έξη ανθρώπους χρησιμοποιώντας μια βιομηχανική ζυγαριά μεταξιού στην οποία είχε κάνει ορισμένες ειδικές τροποποιήσεις. Επειδή τα πειράματα του Μακ Ντάγκαλ γίνονταν μετ’ εμποδίων, αφού ήταν παράνομα , το συμπέρασμά του ότι η ψυχή υπάρχει και ζυγίζει περίπου είκοσι γραμμάρια κατέληξε ιατρικό ανέκδοτο.

    Αν δεχθούμε ότι η ψυχή είναι ενέργεια, τότε σύμφωνα με τον πρώτο νόμο της Θερμοδυναμικής η ενέργεια δεν δημιουργείται ούτε καταστρέφεται. Συνεπώς και η ψυχή ως ενέργεια παραμένει αιώνια και άφθαρτη. Τι σημαίνει όμως αυτό; Ότι η ψυχή είναι τελικά μια άναρχη ενέργεια η οποία περνάει στην αιωνιότητα χωρίς να μεταφέρει τίποτα από τις αναμνήσεις μας , τα αισθήματά μας, τις γνώσεις μας. Μια άναρχη ενέργεια η οποία δεν έχει τίποτα από μας. Θα μας άρεσε κάτι τέτοιο αν όντως συνέβαινε;

    Η ψυχή του ιππότη του ΄Ηλιου, αφού ολοκληρώσει επιτυχώς την αποστολή του στον πλανήτη γη ακολουθεί αντίστροφη πορεία και περνώντας πάλι από τους έξη πλανήτες καταλήγει στον έβδομο τον πατέρα - ήλιο όπου γίνεται ένα με την κοσμική συνείδηση. Ο 28ος βαθμός έχει τις ρίζες του στο μιθραϊσμό, ιρανική θεότητα που εξελίχθηκε εκτός του Ιράν για να εξαπλωθεί σε ολόκληρο το ρωμαϊκό κόσμο. Η μεγάλη εξάπλωση του μιθραιϊσμού σημειώθηκε στα μέσα του 3ου αι. μ. Χ. Διαδόθηκε στην Ελλάδα, τη Ρώμη και από εκεί στην Ιταλία, τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Αγγλία. Το 274 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Αυρηλιανός θέσπισε επίσημη γιορτή προς τιμήν του Ανίκητου ΄Ηλιου ( Sol Invictus Mithra), ενώ το 307 μ.Χ. ο Διοκλητιανός ανύψωσε τη γιορτή αυτή σε επίσημη θρησκεία ανακηρύσσοντας τον Sol Invictus Mithra σε προστάτη της αυτοκρατορίας. Ο μιθραϊσμός άσκησε μεγάλη γοητεία λόγω του μυστηριακού του χαρακτήρα και της αντίληψης περί ανάβασης της ψυχής προς την αιωνιότητα. Η ανάβαση αυτή συμβολιζόταν με τους επτά βαθμούς μύησης που αντιστοιχούσαν στις επτά πλανητικές σφαίρες, τις οποίες έπρεπε να διανύσει η ψυχή. Τα σύμβολα των βαθμών ανακαλύφθηκαν στα μωσαϊκά των Μιθραίων της Όστιας και είναι: Κόραξ, Νυμφίος, Στρατιώτης, Λέων, Πέρσης, Ηλιοδρόμος και Πατήρ. Ο Μίθρας, σύμφωνα με την παράδοση γεννήθηκε γύρω στο 600 π.Χ σ’ ένα στάβλο από μητέρα παρθένο στις 25 Δεκεμβρίου και η ανάστασή του γιορτάζονταν το Πάσχα. ΄Εγινε θεός, ύστερα από πολλές περιπέτειες αφού συνέλαβε και σκότωσε μέσα σ’ ένα σπήλαιο τον ιερό ταύρο με το αίμα του οποίου δημιουργείται η φύση και σώζεται ο άνθρωπος.

    Οδηγοί του Ιππότη του ΄Ηλιου σε αυτό το ταξίδι μετ’ επιστροφής από και προς την πηγή του φωτός είναι οι επτά αρχάγγελοι οι οποίοι κυβερνούν τους επτά πλανήτες. Ο Ζαραχιήλ κυβερνήτης του Ηλίου, ο Τσαφιήλ της Σελήνης, ο Ουριήλ του ΄Αρη, ο Ραφαήλ του Ερμή, ο Γαβριήλ του Δία, ο Χαμαλιήμ της Αφροδίτης και ο Μιχαήλ του Κρόνου. Η λέξη άγγελος προέρχεται από το αρχαιοελληνικό ρήμα αγγέλω =φέρω, μεταφέρω είδηση. Συγγενεύει με τη σανσκριτική λέξη angirah, που σημαίνει θείο σημείο και την περσική άγγαρος που παραπέμπει στον έφιππο ταχυδρόμο. Οι μεταφραστές της Παλαιάς Διαθήκης χρησιμοποίησαν τη λέξη άγγελος για να αποδώσουν την εβραική λέξη μαλ ακ που σημαίνει αγγελιοφόρος, υπηρέτης. Οι άγγελοι λειτουργούν ως διάμεσοι ανάμεσα στο Θεό και τους ανθρώπους και βεβαίως εκπροσωπούν το καλό, τη λευκή περιστερά. Στον αντίποδα, εκπροσωπώντας τον κόρακα βρίσκονται οι δαίμονες από το ρήμα δαίω που σημαίνει διαιρώ, διανέμω, αναθέτω. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο στην κορυφή της κοσμικής διάταξης βρίσκονται οι ορατοί θεοί, τα ουράνια σώματα που ανήκουν στο στοιχείο της φωτιάς. Κάτω από αυτά βρίσκονται οι δαίμονες που ανήκουν στο στοιχείο του αέρα. Χαμηλότερα βρίσκονται τα πνεύματα των νεκρών ηρώων που ανήκουν στο στοιχείο του νερού και τελευταία ακολουθούν τα ανθρώπινα όντα, τα ζώα και τα φυτά που εκπροσωπούν το στοιχείο της γης.

    Σύμφωνα με την αποκρυφιστική εβραϊκή Καμπάλα και άλλα μεσαιωνικά και αναγεννησιακά κείμενα οι άγγελοι μπορούν να κυβερνούν τους πλανήτες, τη γη και τους ανθρώπους ελέγχοντας κάθε κίνηση του κόσμου με τη σύμφωνη γνώμη του δημιουργού. Στην Αλχημεία ο άγγελος συμβολίζει την εξιδανίκευση, την ανάληψη μιας σταθερής πνευματικής αρχής. Και οι άγγελοι, όπως ο Αδάμ και η Εύα, υποβλήθηκαν σε δοκιμασία και όσοι έσφαλαν εξέπεσαν και ταυτίστηκαν με τα πνεύματα του κακού, τους δαίμονες.

    Η πρώτη γνώση που απέκτησαν οι πρωτόπλαστοι Αδάμ και Εύα στον κήπο της Εδέμ ήταν η γνώση του Καλού και του Κακού. Δάσκαλός τους, ο Διάβολος. Ο Διάβολος – Κακό προϋπήρχε του Θεού ή είναι δημιούργημα του; Αν προϋπήρχε γιατί ο παντοδύναμος Θεός δεν τον καταστρέφει και αφήνει το δύσκολο αυτό έργο στον άνθρωπο; Αν ο Θεός δημιούργησε το Διάβολο γιατί τον δημιούργησε; Ο Θεός όμως δε θα δημιουργούσε ποτέ κάτι κακό έξω από τον άνθρωπο για να τον βασανίζει αιώνια χωρίς κανένα τελικό σκοπό. Μήπως ο Διάβολος – Κακό είναι δημιούργημα του ανθρώπου όπως και η πεπερασμένη και συνεπώς λανθασμένη αντίληψή μας για το Θεό; Μήπως το καλό και το κακό είναι δύο αντίρροπες δυνάμεις απαραίτητες για τη λειτουργία του κόσμου; Μήπως ο κόσμος οδηγηθεί στην καταστροφή όταν μία από αυτές τις δυνάμεις πάψει να λειτουργεί; Αν χαθεί το άσπρο χάνεται και η αντίληψη του μαύρου, η ομορφιά δε θα έχει νόημα χωρίς την ασχήμια, η ειρήνη χωρίς τον πόλεμο.

    Διατρέχοντας τους αιώνες και εξελισσόμενος πνευματικά ο άνθρωπος απέδωσε σε υποκίνηση κάποιου δαίμονα τις πράξεις που δεν μπορούσε να καταλάβει. Θεώρησε ότι βρίσκεται συνεχώς κάτω από την επίδραση κάποιου δαίμονα, όπως δείχνουν τα επίθετα ευδαίμων = τυχερός, κακοδαίμων = άτυχος καθώς και τα ουσιαστικά ευδαιμονία και κακοδαιμονία. Οι μάχες του Ζωροάστρη ή Ζαρατούστρα με το πνεύμα του κακού, του Ωρομάσδη ή Ορμούζ με τον Αριμάν, του ΄Οσιρι με τον Σεθ, των Τιτάνων και των Ολύμπιων, του Διός και του Κρόνου αναπαριστούν με γλαφυρό τρόπο την αέναη μάχη των δυνάμεων του φωτός ενάντια στο σκότος. Ενάντια ή μαζί με το σκότος; Το σκότος είναι τελικά εχθρός ή συνεργάτης του ανθρώπου; « ΄Ηθος ανθρώπων δαίμων» θα πει ο Ηράκλειτος και θα στρέψει τη σκέψη μας στο γεγονός ότι το πεδίο της μάχης ανάμεσα στο Καλό και το Κακό βρίσκεται μέσα στον ίδιο μας τον εαυτό, ενώ ο Σωκράτης επικαλείται την εσωτερική καθοδήγηση των ανθρώπων από το γνωστό «διαμόνιον».

    Από τη μάχη των αντιθέτων γεννιέται η ομορφιά δηλαδή η δημιουργία συμπεραίνει ο Άγιος Αυγουστίνος. Εφ’ όσον δεχθούμε ότι το πεδίο των μαχών βρίσκεται μέσα μας, ο πόλεμος του Φωτός και του Σκότους είναι τόσο δύσκολος και ανελέητος , ακριβώς γιατί πολεμάμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Είμαστε άγγελοι που έχουν το διάβολο μέσα τους. Ο Διάβολος είναι αυτός που δεν εφησυχάζει , δεν του αρέσει η αέναη ηρεμία και μας σπρώχνει συνέχεια στην έρευνα, την αναζήτηση, την αμφισβήτηση, στη συνέχεια και εξέλιξη της δημιουργίας. Μια κοινωνία αγγέλων θα ήταν στάσιμη χωρίς κανένα κίνητρο για αγώνα, χωρίς ενδιαφέρον για οποιαδήποτε κατάκτηση. Το προπατορικό αμάρτημα ήταν ο σπινθήρας που έθεσε σε κίνηση τη συμμετοχή του άβουλου και αμέτοχου ως τότε ανθρώπου στην εξέλιξη της δημιουργίας. Το σημαντικό είναι η εξέλιξη αυτή να γίνεται συνειδητά και να υπερτερούν τα θετικά αποτελέσματα έναντι των αρνητικών.

    Πολλοί λαοί βλέποντας τον ζωοδότη ήλιο να εξαφανίζεται κάθε βράδυ δεν ήταν σίγουροι ότι αυτός θα επέστρεφε για να λάμψει και πάλι την επόμενη μέρα. Γι’ αυτό κατέφυγαν μέχρι και σε ανθρωποθυσίες για να εξασφαλίσουν την παρουσία του. Ο ήλιος, μας πληροφορούν οι επιστήμονες έχει ηλικία πέντε δισεκατομμύρια χρόνια. Και προσδοκώμενο όριο ζωής άλλα πέντε δισεκατομμύρια χρόνια. Τότε ο ήλιος θα πεθάνει, αφού θα έχει κάψει όλο το υδρογόνο του. Η ζωή θα εξαφανισθεί από τη γη; Θα μεταλλαχθεί σε διαφορετική μορφή από τη σημερινή; Οι άνθρωποι θα ψάξουν για άλλους γαλαξίες; Τι συνέβη στη Σελήνη, τον ΄Αρη και στους άλλους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος; Υπήρξε ποτέ ζωή σ’ αυτούς, και αν υπήρξε σε τι μορφή ήταν και τι απέγινε;

    Πολλά άστρα συνάντησα στο ταξίδι μου και πολλές φυλές ανθρώπων στους δικούς τους κόσμους συνεχίζει ο Raleigh την ερμηνεία των σμαράγδινων πινάκων του Θωδ, που στην τελευταία του ενσάρκωση έγινε γνωστός ως Ερμής ο τρισμέγιστος. Μερικές φυλές έφθαναν ψηλά όπως τα άστρα του πρωινού. Άλλες έπεφταν χαμηλά μέσα στη μαυρίλα της νύχτας. ΄Αλλοτε κινούνταν στα βασίλεια της λαμπρότητας, άλλοτε ζούσαν μέσα στο σκοτάδι, αλλά τελικά κέρδιζαν το Φως. Το Φως είναι άπειρο και ταυτόχρονα πεπερασμένο. Διαχωρίζεται από το σκοτάδι μέσα στον άνθρωπο. Επεδίωκε να σχίσεις το πέπλο του σκοταδιού, φέρε μέσα σου το Φως ώστε να γίνετε Ένα. Όταν σε κυριεύει κάποιο συναίσθημα που σε έλκει προς τη σκοτεινή πύλη, εξέτασε την καρδιά σου και βρες εάν το συναίσθημα αυτό έχει έρθει από μέσα. Εάν βρεις το σκοτάδι μέσα στις δικές σου σκέψεις, εξαφάνισέ το από το νου σου.

    Ο Ιππότης του ΄Ηλιου έχεις πολλές λεωφόρους να διασχίσει. Από το Φως στο Σκοτάδι και από το Σκοτάδι στο Φως. Αγαπά να αναζητά το Φως μέσα στο Σκοτάδι. Πολλές φορές γίνεται ένα με το Σκοτάδι. Ο Ιππότης του ΄Ηλιου δε φοβάται ούτε αποφεύγει το Σκοτάδι. Αγαπά και κατανοεί τις σκοτεινές διαδρομές γιατί γνωρίζει ότι μέσα από αυτές θα οδηγηθεί στο φως και από το φως στη θεότητα. Ο δρόμος που θα ακολουθήσει για να ενωθεί με το Θεό όπως αυτός τον αντιλαμβάνεται θα είναι αποκλειστικά δική του επιλογή. Αν επιθυμεί να σταθμεύσει για παραπάνω χρόνο σε κάποιο από τους επτά πλανήτες προκειμένου να εμπεδώσει κάποιο σημαντικό μάθημα θα το κάνει. Ο χρόνος σύμφωνα με τα γήινα μέτρα και σταθμά δεν έχει μεγάλη σημασία. Ο χρόνος, το μεγάλο μυστικό, είναι ένα κλειδί προς την ελευθερία, γιατί όταν ο άνθρωπος κατακτά το χρόνο, κατακτά και το θάνατο. Το άπειρο κόσμημα της αλήθειας δε μπορεί ποτέ να διαβασθεί εξ ολοκλήρου, γιατί η αλήθεια έχει τις δικές της προεκτάσεις και όταν κατακτιέται η μία αλήθεια τότε άλλες αλήθειες εμφανίζονται.

[Οίαγρος]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 29. ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΕΝΑΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ - ΜΕΓΑΣ ΣΚΩΤΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ

    Το επόμενο πρωί η Βιολέτα ξύπνησε πιασμένη από τις ασκήσεις που έκανε το προηγούμενο απόγευμα στο γυμναστήριο. Η αλήθεια ήταν ότι δεν ακολούθησε κατά γράμμα τις εντολές του νεαρού γυμναστή και είχε εκτελέσει κάποιες ασκήσεις με περισσότερα κιλά βάρη απ’ ότι είχε εκείνος συστήσει. Αποφάσισε να μην πάει σήμερα στο γυμναστήριο για να μη χειροτερέψει. Θα συνέχιζε το διάβασμα και το απόγευμα θα έκανε ένα ωραίο ζεστό αφρόλουτρο και μια μάσκα προσώπου για να είναι έτοιμη για το ραντεβού με το Στέλιο.

    Ο εικοστός ένατος βαθμός είναι αλχημικός βαθμός. Ο τέκτονας επανήλθε στη γη μετά το ταξίδι του στους επτά πλανήτες και είναι τώρα έτοιμος να πραγματοποιήσει το μεγάλο έργο που είναι η τελειοποίηση του εαυτού του και -- - μέσω αυτής - η τελειοποίηση του ατελούς κόσμου. Τι είναι αλχημεία; Η Βιολέτα θυμόταν από το σχολείο κάτι τρελούς επιστήμονες που προσπαθούσαν να δημιουργήσουν τη φιλοσοφική λίθο ώστε να μετατρέψουν ευτελή μέταλλα σε χρυσό.

    Αλχημεία είναι η τέχνη της μεταμόρφωσης. Οι διαδοχικές αλλαγές που προκαλεί ο αλχημιστής στο υλικό πάνω στο οποίο εργάζεται σκοπό έχουν να το μετατρέψουν από χονδροειδές σε ευγενές και τέλειο. Η αρχή της αλχημείας τοποθετείται στους δύο ή τρεις τελευταίους αιώνες π.Χ. στην ΄Απω Ανατολή (κυρίως στην Κίνα) και στη Δύση. Στη Δύση είχε ως κέντρο τον Αλεξανδρινό πολιτισμό που συνδύαζε όψεις του αιγυπτιακού και του κλασσικού ελληνικού και ασχολιόταν με τα μέταλλα και τα ορυκτά. Στην Ανατολή είχε ως αντικείμενο έρευνας τη δημιουργία του ελιξιρίου μακροζωίας. Και οι δύο σχολές είχαν ως κοινό στόχο να φθάσουν στη γνώση της δημιουργίας και της συμπαντικής τάξης. Οι δύο σχολές παρήκμασαν κατά τον 5ο και 6ο αιώνα μ.Χ., η μεν ανατολική συνεχίσθηκε με διάφορα σκαμπανεβάσματα η δε δυτική μεταφέρθηκε στον αραβικό χώρο όπου αναπτύχθηκε όσο καιρό ο Δυτικός πολιτισμός περνούσε μέσα από τα σκοτεινά μονοπάτια του Μεσαίωνα. Η αλχημεία από κάποιους θεωρήθηκε τέχνη αντάξια μελέτης των βασιλιάδων ενώ από κάποιους άλλους επάγγελμα απατεώνων. Οι Ροδόσταυροι και άλλα φιλοσοφικά κινήματα έδωσαν το έναυσμα στην αλχημεία να αρχίσει να προβάλλεται ανοιχτά προς τα έξω και να τοποθετείται ισοδύναμα δίπλα σε άλλους κλάδους έρευνας και μάθησης.

    Ο αλχημιστής περιγράφεται ως καλλιτέχνης που επιτυγχάνει την τελειοποίηση της φύσης. Ο δοκιμαστικός σωλήνας είναι το σύμπαν σε μικρογραφία, μια κρυστάλλινη σφαίρα μέσα στην οποία συντελείται η διαδικασία της μεταμόρφωσης. Το σώμα, η ψυχή και το πνεύμα του υλικού γνωστά ως αλάτι, υδράργυρος και θείο πρέπει να απελευθερωθούν από την πρωτόγονη κατάστασή τους και να προσαρμοσθούν σε μια νέα αρμονία. Η αλχημεία διαφέρει από τη χημεία σε δύο παράγοντες. Η χρονική λειτουργία των αλχημικών πειραμάτων καθορίζεται από αστρολογικές διατάξεις και ορισμένα στάδια των διαδικασιών της επαναλαμβάνονται σε υπερβολικό βαθμό, όπως η απόσταξη ενός υγρού εκατοντάδες φορές.
Κάθε μέταλλο αντιστοιχούσε σ’ έναν ορισμένο πλανήτη και τις ημερομηνίες που ο πλανήτης αυτός ασκούσε ισχυρή επιρροή η ανάπτυξη του μετάλλου στη γη θα επιταχυνόταν. Οι υπολογισμοί αυτοί γινόταν με τη βοήθεια της αστρολογίας. Ο πλανήτης Κρόνος που ήταν αργός, βαθυστόχαστος και βραδυκίνητος αντιστοιχούσε στο μολύβι, το βαρύτερο από τα μέταλλα. Η Αφροδίτη αντιστοιχούσε στο χαλκό, ο ΄Ηλιος στο χρυσό, η Σελήνη στο ασήμι, ο Ερμής στον υδράργυρο, ο ΄Αρης στο σίδηρο και ο Δίας στον κασσίτερο.

    Στην Ευρώπη, η παράδοση της πνευματικής αλχημείας ταυτίστηκε με το Χριστιανισμό και η αλχημική εργασία ήταν το μυστικό μονοπάτι μέσω του οποίου ο άνθρωπος μπορούσε να ενωθεί με το Χριστό ο οποίος ήταν η τέλεια Λίθος. Η φωτιά που θερμαίνει το υλικό είναι σαν την κάμινο της οδύνης από την οποία διήλθε ο Χριστός όταν οι άνθρωποι τον αρνήθηκαν. Η περίοδος της χημικής χώνευσης, η περίοδος κυοφορίας του σπόρου στο δοχείο που διαρκούσε σαράντα μέρες, αντιστοιχεί με το διάστημα που πέρασε ο Χριστός στην έρημο. Η ζωή του Χριστού μας έδωσε τα στοιχεία που χρειαζόμαστε για τη σωτηρία μας μέσω της πνευματικής διάστασης της αλχημείας. Η βάπτιση και η σταύρωση είναι το νερό και το πνεύμα που θα μας αναζωογονήσει όταν και εμείς οι ίδιοι διέλθουμε την προσωπική μας κάμινο των επίγειων βασάνων.

[Οίαγρος]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 30. ΤΡΙΑΚΟΣΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ –ΜΕΓΑΣ ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ ΚΑΔΩΣ, ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΟΥ ΛΕΥΚΟΥ ΚΑΙ ΜΕΛΑΝΟΣ ΑΕΤΟΥ

    Στη σημερινή εποχή, οι νέοι, μέσω των ηλεκτρονικών υπολογιστών, γνωρίζουν τους λευκοντυμένους πολεμιστές – μοναχούς του Μεσαίωνα που ονομάσθηκαν Ναΐτες ή τεμπλάριοι μέσω των παιχνιδιών που κυκλοφορούν στην αγορά, σε υπολογιστές και παιχνιδομηχανές ( Playstation, X-Box). Σ’ αυτά τα παιχνίδια, με τους εκπληκτικά σχεδιασμένους δισδιάστατους ή τρισδιάστατους χαρακτήρες κάποιος ή κάποιοι Ναΐτες έχουν κρύψει ένα μυστηριώδες αντικείμενο κάπου και οι παίκτες καλούνται να το βρουν. Έτσι οι παίκτες μπαίνουν, έστω και χωρίς να έχουν φιλοσοφικές ή μεταφυσικές ανησυχίες, στη λογική της αναζήτησης κάποιου μυστικού κάθε φορά που πατάνε τα κατάλληλα πλήκτρα του υπολογιστή και οι γενειοφόροι ήρωες ζωντανεύουν. Οι Ναΐτες, με τους μύθους, τους θρύλους, τις σκοτεινές διηγήσεις, τις δεισιδαιμονίες και τα κρυμμένα μυστικά τους έχουν εμπνεύσει επίσης τη δημιουργία πολλών ταινιών και λογοτεχνικών έργων. «Το Εκκρεμές του Φουκώ» του Ουμπέρτο ΄Εκο και ο περιβόητος «Κώδικας Ντα Βίντσι» του Νταν Μπράουν αποτελούν δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα πολυσυζητημένων βιβλίων.

    Το Τάγμα των Ναϊτών ιδρύθηκε το 1118 από τους Υγκ ντε Παγιέν και Ζωφρουά ντε Σαιντ Ομέρ, στρατιώτες του Γκοντφρουά ντε Μπουιγιόν. Μαζί με άλλους επτά ιππότες που ήταν εγκατεστημένοι στην Παλαιστίνη, οι προαναφερθέντες παρακινήθηκαν από την επιθυμία τους να διαφυλάξουν τους δρόμους των Χριστιανών προσκυνητών προς τους Αγίους Τόπους. Τα Ιεροσόλυμα είχαν απελευθερωθεί από τους μουσουλμάνους στο τέλος της Πρώτης Σταυροφορίας, δεκαεννέα χρόνια νωρίτερα, αλλά ο χριστιανικός στρατός, που προστάτευε την πόλη και τις γύρω περιοχές, δεχόταν συνεχώς επιδρομές από τους ΄Αραβες. Έτσι η καθολική εκκλησία δέχθηκε με ικανοποίηση την προσφορά των Ναϊτών να προστατέψουν τους Αγίους Τόπους. Η ίδρυση του Τάγματος έγινε με την ενθάρρυνση του Λατίνου βασιλιά της Ιερουσαλήμ Βαλδουίνου του Β’ ο οποίος παραχώρησε ως έδρα των Ναϊτών πτέρυγα του παλατιού του, η οποία βρισκόταν σύμφωνα με τις παραδόσεις, στη θέση του παλαιού Ναού του Σολομώντα. Από το γεγονός αυτό, προήλθε και η ονομασία Ναΐτες. Δέκα χρόνια μετά την ίδρυσή του συντάχθηκε ο κανονισμός του Τάγματος, ενώ ως διακριτικό έμβλημα των ιπποτών εγκρίθηκε από τον Πάπα Ονόριο το 1148, ο λευκός μανδύας. Αργότερα ο Ευγένιος Γ’ πρόσθεσε τον κόκκινο σταυρό, που έπρεπε να φοριέται στο στήθος. Ο αρχηγός, Μέγας Μάγιστρος, ήταν αιρετός και ισόβιος. Τα μέλη οργανώθηκαν σε τέσσερις τάξεις. Ιππότες, αξιωματούχοι, κληρικοί και υπηρέτες. Οι ιππότες με τον άσπρο μανδύα στρατολογούνταν από αριστοκρατικές οικογένειες, ενώ όσοι προέρχονταν από κατώτερες οικογένειες βρίσκονταν χαμηλότερα στην ιεραρχία και φορούσαν μαύρους ή καφέ μανδύες. Η μύηση στο Τάγμα γινόταν σε ειδική νυχτερινή τελετή στο φρουρούμενο αρχηγείο της περιφέρειας. Ο νεοσύλλεκτος έπρεπε να είναι απολύτως υγιής και απαλλαγμένος οικογενειακών υποχρεώσεων και χρεών προς τρίτους. Στο τέλος της τελετής ο νεοσύλλεκτος γονάτιζε και ζητούσε να γίνει υπηρέτης και δούλος του ναού, ενώ ορκιζόταν υπακοή στο Θεό και την Παρθένο Μαρία. Οι Ναΐτες ορκίζονταν επίσης φτώχεια, αγνότητα, υπακοή στο Τάγμα και ζούσαν σαν μοναχοί, αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι οπλοφορούσαν και έπαιρναν μέρος σε μάχες.

    Η Εκκλησία απαγόρευε στους κληρικούς να οπλοφορούν, αλλά ο εκπρόσωπος της Καθολικής εκκλησίας και πρώην αρνητής των Ναϊτών Μπερνάρ ντε Κλερβώ τους ονόμασε «νόμιμους δήμιους τους Χριστού» και τους απάλλασσε από το αμάρτημα του φόνου εφ’ όσον τα θύματά τους ήταν εχθροί της εκκλησίας. Η αδελφοσύνη και η φτώχεια των Ναϊτών παριστάνεται στη σφραγίδα τους με ένα άλογο το οποίο ιππεύουν δύο ιππότες ταυτόχρονα.

    Οι υποψήφιοι για μύηση έδιναν όλη τους την περιουσία στο Τάγμα. Έτσι, ενώ ο κάθε ιππότης ατομικά ήταν φτωχός, το Τάγμα γινόταν όλο και πιο πλούσιο. Το Τάγμα βρισκόταν υπό την άμεση δικαιοδοσία του Πάπα και ήταν απαλλαγμένο από τις παρεμβάσεις των τοπικών επισκόπων και την επιβολή φόρων. Η παραχώρηση πολλών προνομίων και δωρεών , τόσο στην Παλαιστίνη όσο και στη Γαλλία, επιτάχυνε όχι μόνο την ανάπτυξη, αλλά και τον πλουτισμό του Τάγματος, το οποίο στην περίοδο της ακμής του αριθμούσε είκοσι χιλιάδες μέλη. Η μεγάλη αύξηση της περιουσίας του συνδυάσθηκε επίσης και με την ανάπτυξη ενός πολύπλοκου για την εποχή τραπεζικού συστήματος με έδρα το Παρίσι, αν και το εκκλησιαστικό δίκαιο απαγόρευε στους Χριστιανούς την τοκογλυφία. Τα δυτικοευρωπαϊκά πιστωτικά ιδρύματα, σύμφωνα με τους ιστορικούς, γεννήθηκαν και αναπτύχθηκαν από Εβραίους που δάνειζαν με τόκο και από κοινοπραξίες της Ιταλίας. Στην πραγματικότητα όμως οι δραστηριότητες των προαναφερθέντων ήταν ασήμαντες μπροστά σ’ εκείνες του Τάγματος. Οι Εβραίοι επιτρέπονταν να εισπράττουν μέχρι 43% τόκο, ενώ οι Ναΐτες μέχρι 60%. Μια από τις πιο σημαντικές οικονομικές δραστηριότητες των Ναϊτών ήταν η ρύθμιση πληρωμής διαφόρων ποσών από απόσταση, μέσω πιστωτικών επιστολών, χωρίς οι ενδιαφερόμενοι να μεταφέρουν χρήματα επάνω τους κινδυνεύοντας να πέσουν θύματα ληστείας. Οι κλοπές και οι παραχαράξεις των πιστωτικών επιστολών αποφεύγονταν χάρη σ’ ένα περίπλοκο σύστημα κωδικών που γνώριζαν μόνο οι ίδιοι οι Ναΐτες. Στην Αγγλία, οι Ναΐτες ήταν ταυτόχρονα και φοροεισπράκτορες για λογαριασμό του Πάπα και του στέμματος. Ενός στέμματος που ήταν διαρκώς χρεωμένο σ’ αυτούς.

    Το γεγονός ότι το Λατινικό Βασίλειο της Ιερουσαλήμ έπαψε να υφίσταται μετά την πτώση της Άκρα τελευταίου οχυρού των Σταυροφόρων στους Αγίους Τόπους το 1291, σε συνδυασμό με τα συσσωρευμένα πλούτη οδήγησαν στη διάλυση του τάγματος, αφού οι Ναΐτες προσέλκυσαν την προσοχή του φιλόδοξου βασιλιά της Γαλλίας Φίλιππου Δ΄ γνωστού και ως Φίλιππου του Ωραίου. Μετά την προδοσία του Σκεν ντε Φλοριάν, ο Φίλιππος, στον οποίο οι Ναΐτες είχαν αρνηθεί παλαιότερα την εισδοχή στο Τάγμα, εξαπέλυσε την επίθεσή του, βάσει οργανωμένου σχεδίου, την Παρασκευή 13 Οκτωβρίου του 1307, μέρα που πέρασε στη λαϊκή δοξασία ως γρουσούζικη. Αν και το σχέδιο πέτυχε, ο θησαυρός του Τάγματος, τα έγγραφα και τα αρχεία φυγαδεύτηκαν και δεν έφθασαν ποτέ στα χέρια του άπληστου βασιλιά. Όση από την περιουσία του τάγματος κατασχέθηκε σε διάφορα άλλα μέρη παραχωρήθηκε στο Φίλιππο Δ’, στους Ιωαννίτες ιππότες και σε διάφορους τοπικούς ηγεμόνες. Το κυνήγι των Ναϊτών θα διαρκούσε εφτά χρόνια στη Γαλλία. Το Τάγμα διαλύθηκε επίσημα με παπική βούλα στις 22 Μαρτίου 1312, ενώ το Μάρτιο του 1314, ο Μέγας Μάγιστρος Ζακ ντε Μολέ και ο Προκαθήμενος της Νορμανδίας Ζοφρουά ντε Σαρναί θανατώθηκαν πάνω σε σιγανή φωτιά στο νησάκι Ιλ ντε λα Σιτέ στο Σηκουάνα.

    Ο Ζακ ντε Μολέ - πριν πεθάνει - προέβλεψε το τέλος τόσο του Πάπα Κλήμη Ε’ μέσα σε σαράντα μέρες, όσο και του βασιλιά Φιλίππου Δ’ σ’ ένα χρόνο. Οι προβλέψεις του επαληθεύτηκαν. Επί πλέον ο τάφος του συγκεκριμένου πάπα βεβηλώθηκε το 1577 στην Αβινιόν από τους καλβινιστές και ο τάφος του Φιλίππου του Ωραίου το 1793 από τους Ιακωβίνους στο ναό του Αγίου Διονυσίου. Τα λείψανα και των δύο διασκορπίστηκαν, ενώ η μνήμη του θύματός τους Ζακ ντε Μολαί αποκαταστάθηκε από τους μεταγενέστερους. Όμως η περιβόητη εκδίκηση των Ναϊτών και των επιγόνων τους τεκτόνων δε συνίσταται σε ανώφελα αντίποινα. Η επιτυχία αποτελεί πάντα την καλύτερη εκδίκηση έναντι των εχθρών μας και η αληθινή και επιδιωκόμενη εκδίκηση των σκεπτόμενων και σοφών ανθρώπων είναι η πραγματοποίηση των ευγενών στόχων τους. Η εκδίκηση κατά του Κλήμη Ε’ συντελέσθηκε όταν ο Λούθηρος έστρεψε τη μισή Ευρώπη κατά της παποσύνης και υπέρ των δικαιωμάτων της συνείδησης. Την εκδίκηση κατά του Φιλίππου του Ωραίου αποτέλεσε η διακήρυξη της Συντακτικής Συνέλευσης των Γάλλων που τάχθηκε υπέρ των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη. Ο πνευματικός και πολιτικός δεσποτισμός δυστυχώς κυριαρχούν ακόμα σε αρκετές περιοχές του πλανήτη, συνεπώς το έργο τόσο των παλιών όσο και των συγχρόνων ιπποτών Καδώς δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί.

    Στη Γερμανία οι Ναΐτες δεν υπέστησαν σημαντικές διώξεις. Ξύρισαν τα γένια τους, φόρεσαν πολιτικά ρούχα και αναμείχθηκαν με τον ντόπιο πληθυσμό ο οποίος δεν τους κατέδωσε. Στα δικαστήρια εμφανίσθηκαν πάνοπλοι και οι δικαστές φοβισμένοι τους ανακήρυξαν αθώους. Μετά τη διάλυση του Τάγματος πολλοί Γερμανοί Ναΐτες έγιναν δεκτοί στο Τάγμα του Αγίου Ιωάννη καθώς και στο Τευτονικό Τάγμα. Στην Ισπανία, οι Ναΐτες αντιστάθηκαν στους διώκτες τους και στη συνέχεια προσχώρησαν σε άλλα Τάγματα όπως της Καλατράβα και των Μοντέσα. Στην Πορτογαλία , οι Ναΐτες αφού πέρασαν από ανάκριση, άλλαξαν την ονομασία τους δημιουργώντας ένα νέο Τάγμα τους Ιππότες του Χριστού. Στην Αγγλία η μεταχείριση των Ναϊτών ήταν πολύ καλή, αφού ο βασιλιάς Εδουάρδος Β’, γαμπρός του Φιλίππου του Ωραίου, έβρισκε τις κατηγορίες εναντίον τους αβάσιμες. Οι Ναϊτες που κατέφυγαν στη Σκωτία ίδρυσαν το Τάγμα του Αγίου Ανδρέα.

    Ποιες όμως ήταν οι κατηγορίες εναντίον των Ναϊτών; Σεξουαλική διαφθορά, ομοφυλοφιλία, καταχρήσεις, βεβήλωση του ιερού συμβόλου του σταυρού, αποκήρυξη του Χριστού ως ψευδοπροφήτη, παιδοκτονίες, μαγεία. ΄Οσον αφορά την ομοφυλοφιλία, πότε θα σταματήσει επιτέλους να χρησιμοποιείται ως βαρύτατη κατηγορία; Πότε θα μάθουν επιτέλους κάποιοι άνθρωποι να σέβονται τις επιλογές των άλλων ανθρώπων, της σεξουαλικής έκφρασης συμπεριλαμβανομένης; Η ομοφυλοφιλία εμφανίσθηκε στον πλανήτη μας από τότε που εμφανίσθηκε ο άνθρωπος για να μην πούμε από τότε που εμφανίσθηκαν τα ζώα, αφού έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι η ομοφυλοφιλία υπάρχει και στο ζωικό βασίλειο. Φυσικά και οι Σπαρτιάτες και οι αρχαίοι έλληνες και όλοι οι λαοί επιδίδονταν κρυφά ή φανερά σε ομοφυλοφιλικές περιπτύξεις. Όταν οι στρατιώτες ζουν μαζί, μέρα και νύχτα, για χρόνια ολόκληρα πολλές φορές, χωρίς την παρουσία γυναικών, τι περίμενε κανείς ότι θα έκαναν; Αλλά και αν είχαν την ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με γυναίκες δεν θα πρέπει να αναγνωρίσουμε σε κάποιους το δικαίωμα της προτίμησης στο ίδιο φύλο; Κάτι τέτοιες νοοτροπίες , όπως η υποχρεωτική αγαμία των κληρικών αν θέλουν να προχωρήσουν σε ανώτερα αξιώματα, οδηγούν σε νευρώσεις, παραβιάσεις κανόνων, ενοχές και απώλεια του πνευματικού στόχου. Πόσα σκάνδαλα πια, ομοφυλοφιλικά και ετεροφυλοφιλικά, να συγκαλύψουν οι επίσημες εκκλησιαστικές αρχές οι οποίες φαινομενικά πρεσβεύουν τον πουριτανισμό. Μεταξύ δύο ή περισσοτέρων συναινούντων ενηλίκων τα πάντα επιτρέπονται. Μόνο αυτοί οι δύο περιορισμοί επιβάλλεται να υπάρχουν. Ενήλικες και συναινούντες.

    Οι Ναϊτες λάτρευαν επίσης μια περίεργη θεότητα με τη μορφή γενειοφόρου κομμένης κεφαλής. Το όνομα αυτής Μπαφομέτ. Από την αρχή οι ιππότες του Ναού υπηρετούσαν δύο δοξασίες. Η μία ήταν κρυμμένη από όλους, εκτός από τους αρχηγούς και ορισμένα έμπιστα μέλη. Η άλλη, που αναφερόταν και ακολουθούνταν δημόσια σαν πρόσχημα, συμμορφώνονταν με τους κανονισμούς της εκκλησίας. Η αποκατάσταση της εσωτερικής παράδοσης και η δημιουργία μιας οικουμενικής αιώνιας θρησκείας που να ενώνει τους ανθρώπους αντί να τους χωρίζει ήταν το ζητούμενο. Επηρεασμένοι από τους Αλβιγήνους ή Καθαρούς, τους Γνωστικούς και άλλες παραδόσεις, οι Ναΐτες δέχθηκαν επίσης επιρροές από την πίστη των επίσημων εχθρών τους των Αράβων, ζώντας για περισσότερο από δύο αιώνες στη Μέση Ανατολή. Πολλοί μελετητές βρίσκουν ομοιότητες στην ενδυμασία και την οργάνωση ανάμεσα στους Ναϊτες και του εκτελεστές – ασσασίνους που προήλθαν από τη θρησκεία των Ισμαηλιτών. Σύμφωνα με πληροφορίες του 19ου αιώνα οι ασσασίνοι έφθαναν διαδοχικά στην αληθινή γνώση με τη μύηση, όπου, στο τελευταίο στάδιο, το έσχατο μυστικό γινόταν κτήμα του μυημένου. Ο Ουρανός και ο ΄Αδης ήταν το ίδιο πράγμα. ΄Ολες οι πράξεις είναι χωρίς νόημα. Δεν υπάρχει καλό και κακό. Ο Μπαφομέτ θεωρείται από κάποιους μελετητές παραφθορά του ονόματος του προφήτη Μωάμεθ. Σύμφωνα με τον Λεβί, ο Μπαφομέτ θα έπρεπε να προφέρεται καμπαλιστικά ανάποδα και αποτελείται από τρεις συντμήσεις ΤΕΜ. ΟΗΡ. ΑΒ (Baphomet), «ο πατέρας του ναού της παγκόσμιας ειρήνης μεταξύ των ανθρώπων» (Templi omnium hominum pacis abbas). Ο Μπαφομέτ έχει κεφαλή τράγου ή μάλλον σύνθετη μεταξύ τράγου, ταύρου και γαιδάρου. Συμβολίζει την ευθύνη της ύλης και δηλώνει ότι πρέπει να τιμωρούνται μόνο τα λάθη που προέρχονται από τις αδυναμίες του φυσικού σώματος. ΄Εχει ανθρώπινα χέρια που δείχνουν την αγιότητα της εργασίας και γυναικεία στήθη για να δοξάσει τη μητρότητα.. Η μητρότητα και η εργασία είναι απαραίτητα στοιχεία για την πρόοδο της ανθρωπότητας. Ο Μπαφομέτ παραπέμπει στο θεό της φύσης και Πάνα, το όνομα του οποίου σημαίνει το ‘Ολον. Σύμφωνα με τον μελετητή φον Χάμμερ το όνομα Μπαφομέτ σημαίνει «βάπτισμα» ή «μύηση στη σοφία» από τις ελληνικές λέξεις βαφή και μήτις.

    Πολλοί ερευνητές μεταξύ των οποίων ο Γάλλος ιστορικός Γκετάν Ντελαφόρζ αναρωτιούνται για την αληθινή αποστολή των Ναϊτών ιπποτών στους Αγίους Τόπους οι οποίοι χρησιμοποίησαν το πρόσχημα της προστασίας των προσκυνητών για να αποκτήσουν πρόσβαση στην περιοχή και να ασχοληθούν με την αληθινή αποστολή τους. Σύμφωνα με τον Ντελαφόρζ και το βιβλίο του «Η ΝΑΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΥΔΡΟΧΟΟΥ» ( THE TEMPLAR TRADITION IN THE AGE OF AQUARIUS) η αληθινή αποστολή των Ναϊτών ήταν να ερευνήσουν την περιοχή για να βρουν λείψανα και χειρόγραφα τα οποία περιείχαν την ουσία μυστικών παραδόσεων του Ιουδαϊσμού και της Αρχαίας Αιγύπτου μερικά από τα οποία ανάγονταν στις μέρες του Μωϋσή.

    Η αναζήτηση του ΄Αγιου Δισκοπότηρου ήταν ο πιο σημαντικός και πιο μυστηριώδης μύθος των ιπποτικών ταγμάτων, των Ναϊτών συμπεριλαμβανομένων. Οι ιππότες υποτίθεται ότι αναζητούσαν ένα κύπελλο, που το φύλαγαν άγγελοι και το οποίο συνήθως εμφανιζόταν σε κάθε αγνή καρδιά μέσα σ’ ένα κύκλο ακτινοβόλου φωτός και ύμνων καλυμμένο με ένα μεταξένιο ύφασμα. Το Άγιο Δισκοπότηρο (Holy Grail) δεν πρωτοεμφανίσθηκε όπως πιστεύουν οι περισσότεροι στο Μυστικό Δείπνο του Ιησού Χριστού με τους μαθητές του. Προϋπήρξε το λεγόμενο «Παγανιστικό Γκρέιλ ή Γκράαλ» μέσα σε προχριστιανικούς θρύλους με θέμα την αναζήτηση ενός ιερού αντικειμένου με μαγικές ιδιότητες που ανάγονται στον Ερμητικό Σμαράγδινο πίνακα. Το μεταγενέστερο «Χριστιανικό Γκρέιλ» δεν ήταν βέβαια το κύπελλο από το οποίο ο Ιησούς - κατά τη διάρκεια του Μυστικού Δείπνου - πρόσφερε κρασί στους μαθητές του ( «πίετε εξ αυτού πάντες, τούτο γαρ εστί το αίμα μου....») και στο οποίο ο Ιησούς της Αριμαθαίας συνέλεξε το αίμα του Χριστού κάτω από το σταυρό, αλλά η εσωτερική σχολή του, το δισκοπότηρο των μυημένων του. Η αναζήτηση του δισκοπότηρου ήταν η πνευματική περιπέτεια της αναγέννησης και οι δοκιμασίες των ιπποτών έκρυβαν την ιστορία της μύησης στα πνευματικά μυστήρια του Χριστού, του κάθε Χριστού. Σύμφωνα με τους μύθους που αναφέρει ο Φον ΄Εσενμπαχ, το Δισκοπότηρο δεν άδειαζε ποτέ. Περιείχε κάθε είδους τροφή και ποτό για όλους όσους πεινούσαν και διψούσαν την δικαιοσύνη. Ο ίδιος αναφέρει ότι το Δισκοπότηρο δεν ήταν κύπελλο ή δοχείο, αλλά μια πέτρα, θυμίζοντάς μας τη Φιλοσοφική Λίθο. Σύμφωνα με άλλες πηγές το ΄Αγιο Δισκοπότηρο ήταν ένα μυστηριώδες Ευαγγέλιο, ένα μυστικό βιβλίο, που έγραψε ο ίδιος ο Χριστός και το οποίο αποτελεί την εσωτερική παράδοση των Ναϊτών.
Σύμφωνα με άλλες δοξασίες το ΄Αγιο Δισκοπότηρο περιήλθε στην κατοχή των Ναϊτών οι οποίοι μετά την καταδίωξή τους από τον Φίλιππο τον Ωραίο βρήκαν καταφύγιο στη Σκωτία στις αρχές του 14ου αιώνα. ΄Ενα μέρος από την αμύθητη περιουσία που κατάφεραν να διασώσουν το εμπιστεύθηκαν στην οικογένεια Σαιντ Κλαιρ στο Ρόσλιν. Ανάμεσα στα πολύτιμα κειμήλια λέγεται ότι ήταν και το ΄Αγιο Δισκοπότηρο το οποίο βρίσκεται μέχρι σήμερα θαμμένο κάτω από το διάσημο παρεκκλήσι της περιοχής.

    Στις αρχές του 17ου αιώνα υπάρχουν γραπτές αποδείξεις για την αύξηση των τεκτονικών στοών στην Αγγλία και τη Σκωτία. Το 1630 εκδόθηκε ο δεύτερος « Καταστατικός Χάρτης των Σαιντ Κλαιρ», όπου η στενή συνεργασία της οικογένειας με ότι τελικά ονομάσθηκε Ελευθεροτεκτονισμός είναι δηλωμένη και δεδομένη. Η οικογένεια Σαιντ Κλαιρ φαίνεται να λειτουργεί σαν διάμεσος ανάμεσα στους Ναΐτες και τους Τέκτονες οι οποίοι μαζί με τουλάχιστον άλλα πέντε εσωτερικά τάγματα διεκδικούν Ναϊτικές ρίζες.

    Πολλά σημάδια δείχνουν τη σχέση μεταξύ Ναϊτών και Ελευθεροτεκτόνων. Οι κληρικοί, που φρόντιζαν για τις πνευματικές ανάγκες των Ναϊτών, φορούσαν άσπρα γάντια όταν έπιαναν τον άρτο και τον οίνο της Θείας Ευχαριστίας ώστε να μη μολύνουν το σώμα του Κυρίου, αφού με τα χέρια τους είχαν προηγουμένως εκτελέσει εργασίες του βέβηλου κόσμου. Το δέρμα του αρνιού ήταν το μόνο επιτρεπτό υλικό διακόσμησης στους Ναϊτες, ενώ οι ίδιοι φορούσαν μακριά στενή κιλότα από δέρμα αρνιού ως σύμβολο ισόβιας αγνότητας την οποία δεν έβγαζαν ούτε για να πλυθούν. Οι σύγχρονοι Τέκτονες φοράνε περίζωμα από δέρμα αρνιού. Η σημαία που χρησιμοποιούσαν οι Ναϊτες στη μάχη με μαύρα και άσπρα τετράγωνα συμβόλιζε τον κόσμο της αμαρτίας που ο ιππότης είχε αφήσει πίσω του προσχωρώντας στο Τάγμα και τον κόσμο του φωτός στον οποίο εισερχόταν. Μπορούμε να δούμε την εναλλαγή των μαύρων και άσπρων τετραγώνων στο πάτωμα μιας τεκτονικής Στοάς, ενώ το κατάλληλο ένδυμα για την παρακολούθηση των τεκτονικών εργασιών είναι μαύρο κουστούμι, μαύρη γραβάτα και άσπρο πουκάμισο για τους άντρες, μαύρο ταγιέρ και άσπρο πουκάμισο για τις γυναίκες. Σε σφραγίδα των Ναϊτών ένα ανθρώπινο σώμα με διπλό πρόσωπο ανδρικό και γυναικείο, στο ένα χέρι κρατάει το γνώμονα και στο άλλο το διαβήτη.

    Οι Ναΐτες προσπάθησαν να συμφιλιώσουν τον Ιουδαϊσμό, τον Χριστιανισμό και τον Ισλαμισμό. Οι ελευθεροτέκτονες προωθούν την ανεξιθρησκεία και την αδελφοσύνη μεταξύ των λαών. Το σύνθημα που βροντοφώναξε η Γαλλική επανάσταση, «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΙΣΟΤΗΣ, ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ», το οποίο προφέρουν όλοι οι αδελφοί σε κάθε συνεδρίαση της Στοάς τους κρύβει μέσα του το μυστικό της προέλευσης του ανθρώπου, αφού όλοι οι άνθρωποι προέρχονται από την ίδια πηγή στην οποία και καταλήγουν.

    Τρία είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τους Ναΐτες. Ήταν μοναχοί, ήταν πολεμιστές και ήταν φτωχοί που ασχολήθηκαν όμως με τη συσσώρευση του χρήματος. Ας εξετάσουμε ξεχωριστά αυτά τα χαρακτηριστικά. Μοναχός είναι εκείνος που αφιερώνεται στη λατρεία του Θεού, ζώντας σε μοναστήρια ή σε σκήτες. Στο Χριστιανισμό οι μοναχοί εμφανίσθηκαν στο τέλος του 3ου και τις αρχές του 4ου αιώνα. Αυτοί ήταν οι λεγόμενοι αναχωρητές που απαρνιόταν τα εγκόσμια και αποτραβιόταν σε ερημικά μέρη για να αφιερωθούν ολοκληρωτικά στη λατρεία του Χριστού με ατέλειωτες προσευχές. Δεν ήταν ιερωμένοι και θεωρούνταν ενδιάμεσοι μεταξύ λαϊκών και κληρικών. Με τον καιρό οι αναχωρητές πλήθαιναν και έτσι δημιουργήθηκαν τα μοναστήρια τα οποία σιγά – σιγά άρχισαν να μετέχουν στην κοινωνική, θρησκευτική και πολιτική ζωή της περιοχής τους με αποτέλεσμα τη σταδιακή εκκοσμίκευσή τους.

    Πολεμιστής είναι εκείνος που, χρησιμοποιώντας τα όπλα της εποχής του, είναι πρόθυμος να σκοτώσει και να σκοτωθεί στο πεδίο της μάχης υπηρετώντας ένα ιδεώδες, ένα σκοπό, έναν άρχοντα. Τα ιδεώδη και οι σκοποί ποικίλουν και αλλάζουν συχνά εν αγνοία του πολεμιστή. Πολεμιστής είναι επίσης εκείνος που αγωνίζεται ενάντια στις πλάνες και τα πάθη του προσπαθώντας να εισέλθει και να βαδίσει στην ατραπό της Αλήθειας. Ένα από τα ονόματα που δόθηκε στην σωματικά ήπια, αλλά ενεργειακά πολύ δυνατή πολεμική τέχνη του Τάι – Τσι - Τσουάν είναι ο αγώνας του ασκούμενου ενάντια στη σκιά του.

    Το χρήμα είναι για πολλούς ένα μέσο για να εξυπηρετούν κάποιες εξωτερικές ανάγκες, ενώ για κάποιους άλλους, που στην υλιστική εποχή μας γίνονται όλο και περισσότεροι, είναι ένας σύγχρονος Θεός που στο βωμό του θυσιάζουν κάθε πνευματική και ηθική αξία Η ΄Ηρα Μονήτα, προστάτης του πλούτου, την οποία λάτρευαν οι Ρωμαίοι ήταν το αντίστοιχο της ελληνικής Θεάς Μνημοσύνης, Τιτανίδας και μητέρας των Μουσών, το όνομα της οποίας μοιάζει να έχει την ίδια ρίζα με μια από τις βασικές νομισματικές μονάδες της αρχαίας Ελλάδας, τη μνα. Η λέξη Μονήτα σημαίνει « προμηνύτρια» από το λατινικό moneo « ενθυμίζω, υπομιμνήσκω» που, όμως, έχει κοινή ρίζα με την αγγλική λέξη money και τη γαλλική monnaie. Με ένα περίεργο τρόπο η μνήμη μοιάζει να συνδέεται με το χρήμα. «Οι άνθρωποι θυμούνται αυτό που θα έπρεπε να ξεχάσουν και ξεχνούν αυτό που έπρεπε να θυμούνται» λέει μια ταοϊστική διδασκαλία, ενώ ο Σωκράτης αποδεικνύεται προφητικός, όταν μιλώντας στο έργο «ΦΑΙΔΡΟΣ» για την ανακάλυψη της γραφής παρατηρεί ότι οι άνθρωποι θα πάψουν να ασκούν τη δική τους ικανότητα μνήμης, αφού «δε θα θυμούνται πια τα πράγματα μέσα από τον ίδιο τους τον εαυτό, αλλά με τη βοήθεια εξωτερικών σημείων». Οι Τέκτονες καλούνται συνεχώς να ερμηνεύσουν διάφορα σύμβολα. Το χρήμα σημαίνει δύναμη γι’ αυτόν που το κατέχει και αντιστοιχεί στην ενέργεια που καταναλώνει ο άνθρωπος στην προσπάθειά του να το κερδίσει. Οι χρηματικές συναλλαγές μεταξύ των ανθρώπων είναι ανταλλαγή ενέργειας. Θετικής ενέργειας στις έντιμες συναλλαγές και αρνητικής όταν έχουμε ανέντιμες συναλλαγές. Το χρήμα όχι μόνο πολλαπλασιάζει τα πλούτη, αλλά μπορεί να συγκρατήσει τα ανθρώπινα πάθη, να τα μεταστρέψει σε πολιτισμό, εκεί που η θρησκεία, κάτω από όλα της τα λάβαρα , δεν καταφέρνει παρά να τα οξύνει. Κυρίως όμως η συσσώρευση του χρήματος έχει μια μεταφυσική διάσταση, αφού μαλακώνει την αγωνία για το θάνατο και την αρρώστια. Συσσωρεύοντας χρήματα, κάποιοι συνάνθρωποί μας απωθούν ή νομίζουν ότι απωθούν αυτά τα φρικιαστικά φαντάσματα, αφού δεν κατανόησαν ποτέ ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος, αλλά η μετάβαση σε άλλες διαστάσεις.

[Οίαγρος]

....    Οι Ναΐτες ιππότες, ήταν λοιπόν μοναχοί που ορκίζονταν πίστη στις αρχές του μοναχισμού, αλλά και ενεργά μέλη της κοσμικής ζωής. ΄Ηταν πολεμιστές σε εξωτερικές και εσωτερικές μάχες, συσσωρευτές κεφαλαίων για πρακτικούς σκοπούς όπως η κατασκευή φρουρίων, γεφυρών, η ανάπτυξη του στόλου, στοιχεία απαραίτητα για την εγκαθίδρυση του Ναϊτικού κράτους που θα συνένωνε όλους τους ανθρώπους όλων των θρησκειών, αλλά και αγωνιστές ενάντια στη λήθη των αρχαίων μυστικών. Στους κόλπους του τάγματος των Ναϊτών ιδρύθηκε το εσωτεριστικό Συνέδριο των Καδώς, το οποίο δίνει στα αρχαία σύμβολα μια τελική ερμηνεία. Οι εξωτερικοί τύποι δεν ενδιαφέρουν τους μύστες επειδή αποτελούν κατασκευάσματα των ανθρώπων. Οι μύστες επιθυμούν να προσεγγίσουν την αιώνια και άπειρη αλήθεια. Πιστεύουν ότι το απόλυτο υπάρχει, αλλά είναι απρόσιτο στα ανθρώπινα βλέμματα που έχουν πεπερασμένη όραση και αντίληψη. Όλα τα μεταφυσικά συστήματα τείνουν προς την απόλυτη αλήθεια, κανένα όμως δε δικαιούται να ισχυρισθεί ότι την κατέχει. Κάθε σύστημα έχει δικαίωμα να μεταχειρίζεται τους εξωτερικούς τύπους της προτίμησής του και κάθε πιστός είναι ελεύθερος να δώσει στα σύμβολα της πίστης του τη σημασία που εκείνος νομίζει. Κανένας όμως δεν έχει το δικαίωμα να αμφισβητεί , πόσον μάλλον να προσβάλλει και να καταδικάζει τις αντίστοιχες πεποιθήσεις των άλλων συστημάτων.

    Ο σύγχρονός μας Βραζιλιάνος συγγραφέας Πάουλο Κουέλιο, ο οποίος εκλαϊκεύει με μοναδικό τρόπο αρχαίες σοφίες ώστε να γίνουν κτήμα του μέσου αναγνώστη, παρατηρεί: «Οι πολεμιστές του φωτός συχνά αναρωτιούνται τι δουλειά έχουν σ’ αυτό τον κόσμο. Πολλές φορές σκέφτονται ότι η ζωή τους δεν έχει κανένα νόημα. Γιαυτό είναι πολεμιστές του φωτός. Επειδή κάνουν λάθη. Επειδή αναρωτιούνται. Επειδή επιμένουν να αναζητούν ένα νόημα».

    Η Βιολέτα, βυθισμένη σ’ ένα απολαυστικό αφρόλουτρο με άρωμα πικρής σοκολάτας, αναρωτιόταν για το νόημα αυτών που της συνέβαιναν τον τελευταίο καιρό. Κυρίως την απασχολούσε η σχέση της με το Στέλιο. Που θα την οδηγούσε; Ο Θανάσης; Ποια ήταν τα συναισθήματά της για τον πατέρα του παιδιού της; Τον περίμενε τόσα χρόνια να γυρίσει κοντά της επειδή τον αγαπούσε ή γιατί ήταν προσκολλημένη σ’ αυτόν; Οι σοφοί λένε ότι η προσκόλληση έχει τις ρίζες της στο φόβο και την ανασφάλεια. Η αναζήτηση της ασφάλειας είναι μια χίμαιρα, αφού καμιά ασφάλεια και καμιά βεβαιότητα δεν προσφέρει η ζωή από τη φύση της. ΄Εχει κανείς υπογράψει συμβόλαιο με το Θεό ότι αύριο θα είναι ζωντανός; Όλα τα σχέδια που κάνουμε για το μέλλον έχουν ένα τεράστιο ερωτηματικό.

    Η επισφαλής αίσθηση της ασφάλειας συνιστά μια προσκόλληση σε γνωστές καταστάσεις. Και τι είναι οι γνωστές καταστάσεις; Το παρελθόν μας. Η φυλακή των εθισμών του παρελθόντος. Σε μια τέτοια κατάσταση δεν υπάρχει εξέλιξη, αλλά στασιμότητα και αποσύνθεση. Εδώ και δώδεκα χρόνια η Βιολέτα παρέμεινε προσκολλημένη σ’ έναν άντρα που δεν την ήθελε, γιατί αν την ήθελε θα είχε γυρίσει κοντά της. Η ίδια, στην αρχή, μπορεί να τον αγαπούσε, αλλά με την πάροδο των χρόνων η αγάπη μεταμορφώθηκε απλά σε μια δυνατή προσκόλληση, που την εμπόδιζε να προχωρήσει στη ζωή της, αφού δεν ήταν ανοιχτή στις προκλήσεις που προσφέρει η ζωή σε όλους τους ανθρώπους. Θύμα των δεσμών του παρελθόντος, η Βιολέτα ετοιμάστηκε να βιώσει την πρόκληση που άκουγε στο όνομα Στέλιος και είχε παρουσιασθεί αναπάντεχα στη ζωή της. Η αβεβαιότητα που αισθανόταν για το μέλλον αυτής της σχέσης έδειχνε ότι βρισκόταν στο σωστό δρόμο, αφού άνοιγε μπροστά της το πεδίο των άπειρων δυνατοτήτων και συνδυασμών.

    Η Βιολέτα άνοιξε τη ντουλάπα και έβγαλε ένα υπέροχο μαύρο φόρεμα που είχε χρόνια να φορέσει. Θα της έκανε άραγε; Ευτυχώς το είχε αγοράσει ένα νούμερο μεγαλύτερο και τώρα της εφάρμοζε τέλεια. Η Βιολέτα πάντα αγόραζε τα ρούχα της ένα νούμερο μεγαλύτερο γιατί της άρεσε η άνεση. Κοιτάχθηκε στον καθρέφτη. Μετά από πολλά χρόνια αισθανόταν γυναίκα. Μια γυναίκα επιθυμητή που είχε ραντεβού μ’ ένα πολύ γοητευτικό και καλλιεργημένο άντρα σ’ ένα υπέροχο εστιατόριο κοντά στη θάλασσα.
-Σου αρέσει εδώ; ρώτησε ο Στέλιος τη συνοδό του.
-Είναι υπέροχα! ΄Ερχεσαι συχνά;
-Μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις!
Η Βιολέτα κολακεύτηκε που ο Στέλιος τη χαρακτήρισε ως «εξαιρετική περίπτωση». Κοίταξε τον κατάλογο με το μενού. Θα έτρωγε ψάρι, αφού πρόσεχε τη σιλουέτα της. Ο Στέλιος πήρε κι αυτός ψάρι και δοκίμασε το λευκό κρασί με το οποίο θα συνόδευαν το φαγητό τους.
-Πως πάει η ανάγνωση του βιβλίου;
-Πολύ καλά! Τελείωσα τον τριακοστό βαθμό!
-Μα εσύ προχώρησες πολύ σε δύο μόνο μέρες!
-Διαβάζω γρήγορα! ΄Υστερα θα πρέπει ν’ αρχίσω τη μετάφραση! Δε θέλω να με απολύσεις! χαριτολόγησε η Βιολέτα πίνοντας μια γουλιά από το υπέροχο κρασί.
-Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση και το ξέρεις!
-Αλήθεια δε σε ρώτησα! Είχα πάντα την απορία από πού πήρε τα’ όνομά του ο εκδοτικός σου οίκος. Ποιος είναι ο Αμένοφις Δ’;
-Ο Αμένοφις Δ’ έμεινε γνωστός στην ιστορία με το όνομα Αχενατόν ή Ακενατόν. Στην Αρχαία Αίγυπτο, ο απλός λαός λάτρευε πολλούς θεούς, όπως και οι αρχαίοι Έλληνες. Ο Αχενατόν ήταν ο πρώτος που επέβαλλε μονοθεϊστική θρησκεία, παρόλο που δεν καταδίωξε τους άλλους θεούς εκτός από τον ΄Αμμωνα που είχε ένα ισχυρό ιερατείο. Ο κατ’ εξοχήν θεός του Ακενατόν ήταν ο ΄Ατών, ο ηλιακός δίσκος και για να τον λατρεύουν οι πιστοί δεν χρειάζονταν καθόλου αγάλματα.
-Καθόλου αγάλματα; Μα αυτό ήταν μεγάλη καινοτομία για την Αίγυπτο που έμεινε στην ιστορία για τα κολοσσιαία αγάλματα, απόρησε η Βιολέτα.
-Ακριβώς! Και μάλιστα η λατρεία προς τον Ατών θα γινόταν στο ύπαιθρο και θα απευθυνόταν κατευθείαν στο θεό που λάμπει στον ουρανό.
-Δηλαδή κατάργησε τους ναούς και τους ιερείς!
-Ήταν μια αληθινά επαναστατική πράξη, αφού ο Ακενατόν κατάλαβε ότι δεν χρειάζονται τυπολατρείες και μεσάζοντες για να προσεγγίσει κανείς τον ένα και μοναδικό Θεό!
- Πολύ σωστά!
-Δυστυχώς όμως, το ιερατείο του ΄Αμμωνα είχε βαθιές ρίζες και – φυσικά όπως κάθε κατεστημένο ιερατείο- δεν ήθελε να χάσει τα προνόμια. ΄Ετσι η θρησκευτική επανάσταση του Αχενατόν ή Αμένοφι Δ’ έπεσε στο κενό όσο ακόμα ο ίδιος ήταν εν ζωή.
-Η Αίγυπτος ξαναγύρισε δηλαδή στον πολυθεϊσμό!
- Η αρχαία Αίγυπτος! Όπως ξέρεις τα πράγματα έχουν αλλάξει λιγάκι από τότε!
- Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι μονοθεϊστές, αλλά δίνουν διαφορετικά ονόματα στον ένα και μοναδικό θεό, γι’ αυτό και οι κόντρες συνεχίζονται………….
- Βλέπω ότι εμπέδωσες το δέκατο τρίτο και τον δέκατο τέταρτο βαθμό!
- Το κατά δύναμιν!
-Ο τεκτονισμός δε ζητάει ποτέ από κανέναν άνθρωπο να υπερβεί τα όριά του σε κανένα τομέα!

    Τα όρια της Βιολέτας επρόκειτο να δοκιμαστούν στο μέγιστο βαθμό αντοχής τους δευτερόλεπτα μετά. Η απαστράπτουσα Φαίη, η οποία υποτίθεται ότι έλειπε σε ταξίδι στην Ευρώπη, μπήκε στο εστιατόριο συνοδευόμενη από τον πρώην σύζυγο της Βιολέτας, Θανάση. Ο Θανάσης την αγκάλιασε από τους ώμους και της έδωσε ένα φιλί στο στόμα. Το ποτήρι με το κρασί έπεσε από το χέρι της Βιολέτας και έσπασε με θόρυβο στο πάτωμα προσελκύοντας την προσοχή των θαμώνων, αλλά και του ζευγαριού που είχε λόγους να κρύβει τον έρωτά του. Η Βιολέτα σηκώθηκε όρθια και παραπάτησε, ενώ ο Στέλιος προσπάθησε να τη στηρίξει.
-Τι έπαθες;
Η Φαίη χλώμιασε, αλλά ο Θανάσης δε φάνηκε να πτοήθηκε. Η Βιολέτα πλησίασε το ζευγάρι και ο Στέλιος την ακολούθησε.
- Φαίη, τι έκπληξη! Νόμιζα ότι ήσουνα στην Ευρώπη! Η Βιολέτα προσπάθησε να τηρήσει τα προσχήματα.
- Γύρισα………. Χθες…….σήμερα ήθελα να πω!
-Γιατί δε με πήρες τηλέφωνο; Θα μπορούσαμε να βγούμε όλοι μαζί, μια και είχαμε τη φαεινή ιδέα να δειπνήσουμε στο ίδιο εστιατόριο, δε νομίζεις;
Η Φαίη κράτησε την αναπνοή της περιμένοντας το ξέσπασμα της Βιολέτας.
-Να σας συστήσω! Ο κύριος Στέλιος Καρύδας, ο εκδότης μου. Η κυρία Φαίη Κονταξή, η καλύτερή μου φίλη και ο κύριος Θανάσης Πανούσης, πρώην σύζυγός μου!
-Βιολέτα, ελπίζω ότι δε σκοπεύεις να κάνεις σκηνή, μπροστά στον κόσμο! ανησύχησε ο Θανάσης.
-Σκηνή; Γιατί να κάνω σκηνή; ΄Εχω κανένα λόγο να κάνω σκηνή μπροστά στον κόσμο; σάρκασε η Βιολέτα καρφώνοντας με το βλέμμα τη Φαίη, η οποία χαμήλωσε το βλέμμα.

    Η Βιολέτα πέρασε τη νύχτα στο σπίτι του Στέλιου, ένα υπέροχο διώροφο στην Καστέλα. Η βραδιά δεν εξελίχθηκε ακριβώς όπως την είχαν φαντασθεί. Η Βιολέτα έπινε το κόκκινο κρασί που άνοιξε ο Στέλιος, αφού το άσπρο το είχαν παρατήσει στο εστιατόριο μαζί με τα ψάρια που είχαν παραγγείλει. Η Βιολέτα ανακάλυψε με ανακούφιση ότι δεν την ενδιέφερε πια ο Θανάσης. Πονούσε όμως για την προδοσία της καλύτερής της φίλης. Πως μπόρεσε η Φαίη να τα φτιάξει με το Θανάση όταν ήξερε ότι η Βιολέτα δεν τον είχε ξεπεράσει; Γι’ αυτό εξαφανίσθηκαν και οι δύο τόσες μέρες. Γι’ αυτό κανένας από τους δύο δε θυμήθηκε τα γενέθλια του Μάρκου. Ζούσαν ένα μεγάλο έρωτα!
-Μην πίνεις άλλο! Είσαι νηστική! Θα σε πειράξει!
-Μου κάνει καλό, πίστεψέ με!
- Η προδοσία πονάει, το καταλαβαίνω!
-Όχι δε μπορείς να καταλάβεις! Με τη Φαίη γνωριζόμαστε εικοσι εφτά χρόνια. Από το Πανεπιστήμιο! Εκείνη με πάντρεψε με το Θανάση! Εκείνη βάφτισε το Μάρκο. ΄Ηταν η καλύτερή μου φίλη! Η μοναδική μου φίλη για την ακρίβεια!
-Γιατί λες ήταν; Τι σας εμποδίζει να παραμείνετε φίλες; Αφού δεν είσαι ερωτευμένη με τον πρώην άντρα σου………….(η Βιολέτα ξεσπά σε λυγμούς) ΄Η μήπως είσαι;
-Η Φαίη δεν το ήξερε αυτό! Η Φαίη τα έφτιαξε με το Θανάση ξέροντας ότι εγώ δεν τον είχα ξεπεράσει!
Η Βιολέτα άδειασε μονορούφι το έκτο ποτήρι κρασί. Ζαλίσθηκε. Αναζήτησε την αγκαλιά του Στέλιου. Εκείνος απέφυγε τα χείλη της.
-Καλύτερα να σε βάλω για ύπνο!
Η Βιολέτα του πρόσφερε τα χείλη της.
-Φίλησέ με!
Ο Στέλιος τη φίλησε τρυφερά στο μέτωπο.
-Αύριο, μεθαύριο……όποτε συνέλθεις και ξεκαθαρίσεις τα αισθήματά σου!
Η Βιολέτα ένοιωσε άσχημα. Μόλις που πρόλαβε να γυρίσει το πρόσωπό της και να ξεράσει στο πάτωμα.
Η Βιολέτα ξύπνησε μόνη της στο διπλό κρεβάτι του Στέλιου. Εκείνος κοιμήθηκε σε άλλο δωμάτιο. Το βλέμμα της έπεσε στο χειρόγραφο σημείωμα.
«Η κουζίνα είναι στη διάθεσή σου για πρωινό. Θα γυρίσω στις τρεις.»

    Το κεφάλι της Βιολέτας πονούσε από τη χθεσινό μεθύσι. Πήγε στην κουζίνα και έφτιαξε καφέ. Παρατήρησε ότι ο Στέλιος είχε αφήσει φρέσκα κρουασάν και μια ζεστή τυρόπιτα σε εμφανές σημείο. Προφανώς είχε πάει στο φούρνο της γειτονιάς πριν φύγει για το γραφείο. Η Βιολέτα έφαγε την τυρόπιτα και ύστερα τα δύο κρουασάν, ένα με σοκολάτα και ένα με μαρμελάδα βερίκοκο, αδιαφορώντας πλήρως για τη δίαιτά της. Ήπιε δύο μεγάλα φλιτζάνια γαλλικό καφέ και συνήλθε. Προσπάθησε να βάλει σε τάξη τις σκέψεις της. Η Φαίη τα έφτιαξε με το Θανάση πίσω από την πλάτη της. Ωραία. Κι εκείνη τα είχε φτιάξει με το Στέλιο. Ω, Θεέ μου! Τι θα σκεφτόταν ο Στέλιος γι’ αυτήν ύστερα από τη χθεσινή συμπεριφορά της;
Μέθυσε, έκανε εμετό…………Αλλά το χειρότερο ήταν ότι ο Στέλιος αμφέβαλλε για τα αισθήματά της.

    Ποια ήταν αλήθεια τα αισθήματα της Βιολέτας για το Στέλιο; ΄Ηταν ερωτευμένη μαζί του ή τον έβλεπε σα σανίδα σωτηρίας; Η Βιολέτα δεν άφηνε τον εαυτό της να απαντήσει ειλικρινά σ’ αυτό το κρίσιμο ερώτημα. Δεν της το επέτρεπαν τα δώδεκα χαμένα χρόνια που περίμενε την επιστροφή του Θανάση. ΄Επρεπε να είναι πολύ επιφυλακτική από δω και πέρα. ΄Ετσι πρόσταζε η λογική που ενεργοποιήθηκε μέσα της. Θυμήθηκε τους δύο ιππότες της Αποκάλυψης εκείνον του μαύρου αλόγου και της απόλυτης λογικής και εκείνον του κόκκινου αλόγου και του απόλυτα κυρίαρχου συναισθήματος. Πως μπορούσε να βρει την ισορροπία ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο παραμέτρους;

    Αποφάσισε να περιμένει την επιστροφή του Στέλιου. ‘Ανοιξε τα ράφια των ντουλαπιών της κουζίνας. Θα έφτιαχνε μια νόστιμη μακαρονάδα για να τον αποζημιώσει για το χθεσινό αποτυχημένο δείπνο.
-Σ’ ευχαριστώ που με περίμενες! είπε ο Στέλιος στη Βιολέτα, αφού τελείωσαν το γεύμα τους.
-Θέλεις καφέ;
-Θα πιω ένα καπουτσίνο! Εσύ;
-Κι εμένα μ’ αρέσει ο καπουτσίνο. Αλλά δεν ξέρω να χειρίζομαι τη μηχανή!
-Θα τους φτιάξω εγώ! Ο Στέλιος πλησίασε τη μηχανή εσπρέσο, έβαλε την πρώτη μερίδα ESE, ύστερα τη δεύτερη και στο τέλος χτύπησε το αφρόγαλα.
-Ολόκληρη τέχνη! παρατήρησε η Βιολέτα.
-Μια Ιταλίδα που είχα ερωτευθεί κάποτε, δούλευε barista και μου έδειξε τα μυστικά.
-Ερωτεύθηκες πολλές φορές στη ζωή σου;
- Λίγες και καλές! Εσύ;
- Το Θανάση και………..

    Η Βιολέτα έβαλε φρένο. Αν συνέχιζε θα έλεγε «και σένα», αλλά η λογική κυριαρχούσε ακόμα πάνω στα συναισθήματά της.
-Και;
-……………….και είμαι έτοιμη να ερωτευθώ ξανά!
-Ευχάριστη μου ακούγεται αυτή η προοπτική!
-Σου είπα, το Θανάση τον έχω ξεπεράσει!
-Δε μένει παρά να ξεπεράσεις και την προδοσία της καλύτερή σου φίλης!
-Αυτό δε θα το ξεπεράσω ποτέ!
-Βιολέτα, πότε θα μάθεις να μην είσαι τόσο απόλυτη;
«Ποτέ» σκέφθηκε η Βιολέτα. «Λέων είμαι στο κάτω- κάτω της γραφής», θυμήθηκε τις αστρολογικές αναλύσεις της Φαίη. Πάλι η Φαίη ερχόταν στη σκέψη της. Θα έφευγε ποτέ άραγε; Πόσο εύκολα μπορούν να διαγραφούν είκοσι επτά χρόνια φιλίας για ένα και μοναδικό παράπτωμα;

[Οίαγρος]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 31. ΤΡΙΑΚΟΣΤΟΣ ΠΡΩΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΔΙΚΑΣΤΗΣ, ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ

    Η Βιολέτα γύρισε σπίτι της, κοιμήθηκε και το επόμενο πρωί κάλεσε την courier . ΄Εκανε πακέτο την αυθεντική τσάντα Louis Vuitton που της είχε χαρίσει η Φαίη για τα γενέθλιά της για να την επιστρέψει στην πρώην καλύτερή της φίλη. Τόνισε στον υπάλληλο της courier ότι ήθελε να επιδοθεί το δέμα στην παραλήπτρια σήμερα κι ας ήταν το κόστος μεγαλύτερο. Εκείνη θα κρατούσε την τσάντα «μαϊμού» του καινούργιου της φίλου από το Μπουρούντι. Θα επέστρεφε και το φάκελο με τα τρεις χιλιάδες ευρώ που προορίζονταν για τα γενέθλιά του Μάρκου, αλλά η courier δε μετέφερε μετρητά. Αποφάσισε να τα δώσει στον ιερέα για την ανύπαντρη μητέρα με τα δίδυμα. Δεν ήθελε τίποτα από τη Φαίη.
Αφού τελείωσε με το νεαρό από την courier, που ήρθε πολύ γρήγορα και παρέλαβε το πακέτο με την τσάντα, αποφάσισε να συνεχίσει το διάβασμα του βιβλίου για τον Τεκτονισμό. Δε θα έμενε πίσω στη δουλειά της για τα καμώματα της Φαίη.

    NEC PRODITOR NEC PRODITUS INNOCENS FORET (ΟΥΤΕ Ο ΠΡΟΔΟΤΗΣ ΟΥΤΕ Ο ΠΡΟΔΟΘΕΙΣ ΔΥΝΑΝΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΘΩΟΙ) έκανε σύνδεση ο άγνωστος συγγραφέας με τον τριακοστό βαθμό περνώντας στον τριακοστό πρώτο. Και δε μπορεί να είναι αθώοι γιατί και οι δύο υποστηρίζουν με πάθος τις πεποιθήσεις τους. Κάθε πεποίθηση είναι απολύτως υποκειμενική και κάθε προσπάθεια επιβολής της πάνω σε άλλους ανθρώπους συνιστά σφάλμα εκ προοιμίου.

    Στη Βιολέτα, αρχικά, δεν άρεσε αυτή η ιδέα, αφού θεωρούσε τον εαυτό της προδομένο και αδικημένο από την καλύτερή της φίλη. Από όλους τους άντρες που κυκλοφορούσαν σ’ αυτό τον κόσμο η Φαίη διάλεξε το Θανάση, ενώ ήξερε ότι η Βιολέτα τον περίμενε δώδεκα χρόνια να γυρίσει κοντά της. Η Βιολέτα θεωρούσε τον εαυτό της αθώο για ότι είχε συμβεί και τη Φαίη απολύτως ένοχη και χωρίς κανένα ελαφρυντικό.
Οι βαθμοί μετά τον τριακοστό ονομάζονται διοικητικοί. Στον τριακοστό πρώτο βαθμό, ο Φιλόσοφος Δικαστής, Μεγάλος Άγνωστος Ταξιάρχης αποτελεί ένα είδος μαθητείας για τον ιππότη Καδώς, η επιτυχημένη έκβαση της οποίας θα του επιτρέψει να προχωρήσει στους επόμενους βαθμούς. Ο Φιλόσοφος Δικαστής δεν κυριαρχεί στις συνειδήσεις των ανθρώπων επειδή τον φοβούνται, αλλά επειδή τον σέβονται. Ο σεβασμός των άλλων για τις αρετές μας είναι κάτι που δύσκολα κερδίζεται. Η αναγνώριση της δικαιοσύνης, της σοφίας, της αλήθειας και του λόγου που οφείλει να κατέχει ο Φιλόσοφος Δικαστής είναι το ζητούμενο.

    Ο Φιλόσοφος Δικαστής οφείλει να αδιαφορεί για την εύνοια των ισχυρών προς το πρόσωπό του και τα ατομικά οφέλη που μπορεί να προσκομίσει και να υπερασπίζει - ακόμα και με κίνδυνο της ζωής του - την αναγέννηση μιας κοινωνίας βασισμένης στην ελευθερία και τα ίσα δικαιώματα όλων των πολιτών. Η καταστροφή της δεισιδαιμονίας που κρατά τον άνθρωπο στο σκοτάδι και η πάλη κατά των σφετεριστών της ελευθερίας του πολίτη βρίσκονται στο στόχαστρο του Φιλόσοφου Δικαστή.

    Ως δικαστής οφείλει να εξετάζει με μεγάλη προσοχή όλες τις υποθέσεις και να λαμβάνει υπ’ όψιν όλα τα επιχειρήματα και των δύο πλευρών πριν εκδώσει οποιαδήποτε απόφαση. Το 1826 κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ ένα φυλλάδιο με τίτλο «Ερμηνεία της Μασονίας». Συντάκτης του ο δημοσιογράφος Ουίλλιαμ Μόργκαν ο οποίος μυήθηκε σε τεκτονική στοά, με σκοπό να μάθει και να αποκαλύψει στο ευρύ κοινό τα μυστικά του Τεκτονισμού. Κάποιοι τέκτονες, μέλη της στοάς του Λότσεστερ, δε συγχώρεσαν αυτή τη συμπεριφορά, τον απήγαγαν και τον σκότωσαν.

    Άξιζε να πληρώσει ο Μόργκαν με τη ζωή του τη φιλοδοξία και την επιορκία του; Όχι, απάντησαν σαράντα πέντε χιλιάδες τέκτονες οι οποίοι αποχώρησαν μαζικά από τις στοές του Νέου Κόσμου περιορίζοντας τον αριθμό των ενεργών τεκτόνων σε πέντε χιλιάδες. Τα αφοσιωμένα στο γράμμα και όχι στην ουσία του τεκτονισμού μέλη της στοάς του Λότσεστερ καταδίκασαν σε θάνατο το δημοσιογράφο, ενώ η περιφρόνηση και η αδιαφορία αποτελούν τη χειρότερη τιμωρία για έναν επίορκο. Βέβαια η ζωή μας δεν αλλάζει με όρκους, όσο έντιμος και ειλικρινής κι αν είναι κάποιος την στιγμή που ορκίζεται. Η ζωή αλλάζει με επίγνωση. ΄Οταν κανείς καταλάβει ότι κάτι είναι λάθος οφείλει να κάνει το σωστό. Καμιά άλλη πειθαρχία ή καταναγκασμός δε χρειάζεται. Ουσιαστικά , αυτός που ορκίζεται, ορκίζεται στον ίδιο του τον εαυτό, στη συνείδησή του. Γι’ αυτό θα δώσουμε δίκιο σε όλους όσους προτείνουν την κατάργηση του όρκου στα δικαστήρια, στη Βουλή ή στο Θεό τον ίδιο. Ο όρκος δεν πρέπει να αποτελεί μια θεατρική παράσταση μπροστά σε άλλους ανθρώπους, αλλά μια προσωπική και εσωτερική διαδικασία εκτέλεσης του καθήκοντος όπως το αντιλαμβάνεται ο καθένας από εμάς. Φυσικά, στη σημερινή εποχή, όλα τα «μυστικά της μασονίας» κυκλοφορούν ελεύθερα και ο καθένας μπορεί να τα πληροφορηθεί. Η εσωτερική ερμηνεία τους όμως και η δυνατότητα εφαρμογής τους στην καθημερινή ζωή με σκοπό την προσωπική μας βελτίωση και κατ’ επέκταση τη βελτίωση της ανθρωπότητας, θα απασχολεί πάντα αντικείμενο έρευνας και συζητήσεων.

    Ο Φιλόσοφος Δικαστής είναι επιεικής, προσπαθεί να κατανοήσει την αδύναμη ανθρώπινη φύση και δε λαμβάνει υπ’ όψιν του αισθήματα συμπάθειας ή αντιπάθειας που μπορεί να τρέφει για τον κατηγορούμενο. Σε καμιά περίπτωση η τιμωρία του κατηγορουμένου δεν πρέπει να εμπεριέχει αισθήματα εκδίκησης. Η οποιαδήποτε ποινή πρέπει να λειτουργεί ως μέσον βελτίωσης της συμπεριφοράς του ενόχου και όχι ως τιμωρία. Γι’ αυτό οι τέκτονες τάσσονται ομόφωνα υπέρ της κατάργησης της εσχάτης των ποινών σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.

    Το χτύπημα του τηλεφώνου διέκοψε τη Βιολέτα από την ανάγνωση του βιβλίου. ΄Ηταν η Φαίη αγχωμένη που την παρακάλεσε να την ακούσει και να μην κλείσει το τηλέφωνο. Η Βιολέτα, εμφανώς επηρεασμένη από αυτά που διάβασε για τον τριακοστό πρώτο βαθμό αποφάσισε ν’ ακούσει τις εξηγήσεις της κατηγορουμένης πριν βγάλει τα τελικά συμπεράσματα. Η Φαίη ζήτησε ν’ ανέβει στο διαμέρισμα της Βιολέτας.
-Που είσαι; απόρησε η Βιολέτα
-Στην είσοδο της πολυκατοικίας σου! ΄Ανοιξέ μου!

    Η Φαίη τηλεφωνούσε από το κινητό της, αλλά η Βιολέτα δεν είχε αναγνώριση κλήσεων. Πάτησε το κουμπί για ν’ ανοίξει την εξώπορτα της πολυκατοικίας και ύστερα άνοιξε την πόρτα του διαμερίσματός της για να περιμένει την επισκέπτρια. Είδε μια Φαίη αγνώριστη, με τα σημάδια της αϋπνίας να διαγράφονται έντονα στο εντελώς αμακιγιάριστο πρόσωπό της. ΄Ηταν ολοφάνερο ότι είχε περάσει μια πολύ δύσκολη νύχτα, δυσκολότερη από της Βιολέτας. Η Φαίη κρατούσε ένα καλάθι με εκλεκτής ποιότητας πράσινο τσάι και μια μεγάλη ποικιλία από λαχταριστά βουτήματα, δώρο για τη φίλη της. Κρατούσε επίσης το πακέτο με την αυθεντική Louis Vuitton τσάντα που της είχε επιστρέψει η Βιολέτα.

    Η Φαίη άφησε το πακέτο με την τσάντα σε μια από τις πολυθρόνες του σαλονιού και κατευθύνθηκε στην κουζίνα κρατώντας το καλάθι.
-Θα ετοιμάσω τσάι και για τις δυο μας!
Η Βιολέτα παρακολουθούσε σιωπηλή τη φίλη της να ανοίγει τα ντουλάπια και να ετοιμάζει το τσάι. Η Φαίη ήξερε καλά τα κατατόπια του σπιτιού. ΄Εβαλε μια χορταστική ποικιλία από βουτήματα σ’ ένα πιάτο, πήρε το δίσκο και κατευθύνθηκε στο σαλόνι. Η Βιολέτα την ακολούθησε.
- Νομίζω ότι και οι δύο χρειαζόμαστε λίγο τσάι, να χαλαρώσουμε!

    Η Βιολέτα θυμήθηκε ένα βιβλίο που είχε διαβάσει πριν από πολλά χρόνια και της είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση. Ο τίτλος ήταν «Ζεν και η τέχνη του τσαγιού». Οι διάφορες παραδοσιακές τελετουργίες του τσαγιού, κυρίως στην Ιαπωνία, ήταν χρονοβόρες και είχαν σκοπό να εξαγνίσουν και να καθαρίσουν όχι μόνο το σώμα, αλλά και το πνεύμα. Η Βιολέτα εξακολουθούσε να σωπαίνει και η Φαίη πήρε το λόγο.
-΄Εκανα πολλά λάθη στη ζωή μου! Για την ακρίβεια, μπορώ να χαρακτηρίσω τη ζωή μου μέχρι σήμερα, σαν ένα τεράστιο λάθος.
-Γιατί το λες αυτό; Είχες πάντα ότι ήθελες!
-Υλικά αγαθά, ναι! Χάρη στο γάμο μου με τον παππού είχα ότι μπορεί να επιθυμήσει ένα υπερφίαλο θηλυκό! Πολυτελές σπίτι, αυτοκίνητα, ρούχα, κοσμήματα, ταξίδια……………….
-Πάντα ονειρευόσουν τη μεγάλη ζωή. Από τότε που γνωριστήκαμε.
-Νόμιζα ότι αυτή η ζωή θα μ’ έκανε ευτυχισμένη! Κοίταξέ με τώρα! Μοιάζω με την προσωποποίηση της ευτυχίας;
-Η ευτυχία είναι μια ουτοπία! Μεγαλώσαμε πια…… και το μάθαμε το μυστικό!
- Η ηρεμία όμως δεν είναι ουτοπία. Να κοιμάσαι καλά τα βράδια……
-Θέλεις να πεις ότι δεν κοιμάσαι καλά τα βράδια;
-Κοιμάμαι με ηρεμιστικά. Εδώ και πολλά χρόνια!
-Δε μου το είχες πει αυτό.
-Τι να σου πω! Ότι μετάνιωσα για το γάμο μου με τον παππού; Αλλά δε μπορούσα να ζητήσω διαζύγιο, γιατί ένοιωθα τύψεις που διέλυσα την οικογένειά του;
-΄Εκανες τη ζωή σου, όμως! Είχες τις περιπέτειές σου κατά καιρούς!
- Καθαρά σαρκικές επαφές είχα! Κανένας από τους εραστές μου δε με κάλυψε συναισθηματικά.
-Ούτε ο ΄Αρης; ΄Ησουν έτοιμη να εγκαταλείψεις τον παππού για χάρη του.
-Πάνω στην απελπισία μου! Δεν άντεχα άλλο τη ζωή με το μακαρίτη!
- Κι ο Θανάσης; Τι ρόλο παίζει ο Θανάσης σ’ αυτή την ιστορία ανεκπλήρωτης συναισθηματικής κάλυψης;
- Το Θανάση, δεν τον είχα προσέξει ποτέ σαν άντρα, στο ορκίζομαι. Στην αρχή ήταν ο κουμπάρος μου, ο άντρας της καλύτερής μου φίλης.

    Ύστερα έγινε ο άντρας που πρόδωσε και πλήγωσε την καλύτερή μου φίλη. Υπέφερα κι εγώ μαζί σου δώδεκα χρόνια που τον περίμενες να γυρίσει κοντά σου. Υπέφερα γιατί αρνιόσουν να καταλάβεις ότι ο Θανάσης δε θα γύριζε ποτέ σε σένα, Βιολέτα. Υπέφερα όταν σ’ έβλεπα ν’ αφήνεις τα χρόνια να περνούν κι εσύ να μην αντιδράς, να μην κάνεις απολύτως καμιά προσπάθεια να προχωρήσεις μπροστά!
-Ήταν επιλογή μου!
-Το ξέρω! Τι μπορούμε τελικά να κάνουμε για τις λανθασμένες επιλογές των φίλων μας;
-Τίποτα……..είναι τα μαθήματα που πρέπει κανείς να πάρει στη ζωή του…………..
-Όλοι πήραμε τα μαθήματά μας, Βιολέτα. Κι εσύ κι εγώ κι ο Θανάσης.

    Η Βιολέτα τέλειωσε το τσάι της και γέμισε ξανά το φλιτζάνι από την τσαγιέρα. Η Φαίη δεν είχε καν αγγίξει το δικό της.
-Συνέχισε………πες μου για το Θανάση.
-Όπως ξέρεις συναντηθήκαμε για να πάρω πληροφορίες για τη δημοσιογράφο που τα ξανάφτιαξε με τον ΄Αρη! Εκεί που μιλούσαμε, κατάλαβα ότι δε μ’ ενδιέφερε πια ούτε η δημοσιογράφος ούτε ο ΄Αρης. Δεν υπήρχε παρά μόνον ο Θανάσης στον κόσμο!

    Η Βιολέτα δε μπόρεσε να συγκρατήσει ένα ειρωνικό γέλιο.
-Μη με κοροϊδεύεις, σε παρακαλώ. Όλες αυτές τις μέρες συνειδητοποίησα ότι αν δεν είχες συναντήσει εσύ πρώτη το Θανάση, αλλά εγώ, τώρα τα πράγματα θα ήταν τελείως διαφορετικά.
-Θα είχατε παντρευτεί και θα ζούσατε εσείς καλά κι εμείς καλύτερα!
-Βιολέτα, το ξέρεις ότι δεν ταίριαζες με το Θανάση. Εκείνος είναι κοινωνικός, του αρέσει η κοσμική ζωή όπως και σε μένα. Εσύ είσαι μια διανοούμενη που λατρεύει την ησυχία και το διάβασμα. Ο Θανάσης δεν ήθελε να κάνει παιδιά όπως κι εγώ, άσχετα αν το μετανιώσω στα γεράματα όπως λες. Και οι δύο ξοδευτήκαμε σε περιπέτειες με πολύ νεώτερους συντρόφους, αλλά δεν πειράζει, εμπειρίες ήταν κι αυτές. Τώρα ξέρουμε κι οι δυο τι θέλουμε από τη ζωή.
-Να υποθέσω ότι θέλετε ο ένας τον άλλον!
-Ακριβώς! Βιολέτα, άφησέ μας να το ζήσουμε χωρίς ενοχές. Σε παρακαλώ. Αν κάνουμε λάθος θα το πληρώσουμε. Εμείς οι ίδιοι θα το πληρώσουμε ακριβά.
-Δεν το πιστεύω ότι ζητάς την ευχή μου!
- Είσαι η καλύτερή μου φίλη, το ξέρεις. Η αδελφή που ποτέ δεν είχα. Είμαστε μια ζωή μαζί. Δε θέλω να σε χάσω.

    Η Βιολέτα ήπιε μια γουλιά από το δεύτερο φλιτζάνι τσάι. Ακολούθησε σιωπή για λίγο. ΄Υστερα η Βιολέτα κοίταξε τη Φαίη κατάματα.
-Ούτε εγώ θέλω να σε χάσω, Φαίη.
-Δε μου κρατάς κακία;
Η Βιολέτα κούνησε αρνητικά το κεφάλι. Στο κάτω – κάτω ο Θανάσης προτίμησε τελικά μια γυναίκα στην ίδια ηλικία με τη Βιολέτα. Και μάλιστα δύο μήνες μεγαλύτερη. ΄Ηταν κι αυτό μια δικαίωση.

    Η Βιολέτα βρέθηκε πάλι με δύο τσάντες Louis Vuitton. Την αυθεντική και τη «μαϊμού». Αποφάσισε να τις κρατά εναλλάξ σε κάθε της έξοδο για να τιμά και τους δύο φίλους της. Τη Φαίη και τον Ζαν – Μαρί από το Μπουρούντι. Σήμερα θα έπαιρνε μαζί της την αυθεντική. Θα πήγαινε σινεμά με το Στέλιο στα Village Cinemas στο The Mall. Ο Στέλιος πέρασε και την πήρε με το αυτοκίνητό του. Είχε κλείσει θέσεις στην Gold Class. Απόλαυσαν μια ρομαντική αμερικάνικη κομεντί στην πολυτελή πριβέ αίθουσα. Η Βιολέτα είχε ανάγκη να ξεσκάσει λίγο μετά τα γεγονότα των τελευταίων ημερών. Όταν τελείωσε η προβολή, ο Στέλιος πρότεινε να πάνε σπίτι του και να παραγγείλουν κινέζικο φαγητό. Η Βιολέτα δέχθηκε μ’ ενθουσιασμό. Είχε πολύ καιρό να φάει κινέζικο φαγητό.

    Σούπα wonton, dumpling, spring rolls, ψητή πάπια Πεκίνου και τηγανητή μπανάνα με σοκολάτα για επιδόρπιο αποτέλεσαν ένα υπέροχο δείπνο. Η Βιολέτα, ασυναίσθητα, είχε πάψει να μετράει τις θερμίδες, αφού το βλέμμα του Στέλιου την επιβεβαίωνε συνεχώς σαν γυναίκα. Διηγήθηκε στο Στέλιο τη συνάντησή της με τη Φαίη και την άφεση αμαρτιών που έδωσε σ’ εκείνη και τον πρώην σύζυγό της. Η Βιολέτα θεωρούσε επιτέλους το Θανάση ως πρώην σύζυγο. Και αυτή η σκέψη δεν της προκαλούσε πια κανένα πόνο. Ο Στέλιος δεν έκανε καμιά προσπάθεια να κρύψει την ικανοποίησή του για την εξέλιξη της ιστορίας. Τα αισθήματά του για τη Βιολέτα γίνονταν όλο και πιο δυνατά..
Η Βιολέτα κοιμήθηκε με το Στέλιο εκείνο το βράδυ. Χωρίς αμφιβολίες και επιφυλάξεις αυτή τη φορά.

[Οίαγρος]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 32. ΤΡΙΑΚΟΣΤΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ΜΥΣΤΙΚΟΥ

    Η Βιολέτα δεν ξεχνούσε τις επαγγελματικές υποχρεώσεις της απέναντι στο Στέλιο. Η ανάγνωση του βιβλίου “FREEMASONRY –BEYOND THE TRUTH –A guide to paths and places inside the reader” (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ – ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ – οδηγός σε μονοπάτια και τόπους μέσα στον αναγνώστη) έφθανε στο τέλος της. Σύντομα, κατά πάσα πιθανότητα αύριο, η Βιολέτα θα καθόταν μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή της και θα άρχιζε τη μετάφραση.

    Τρεις φορές συγκεντρώθηκαν μέχρι σήμερα οι οπαδοί των ιδεών του ελευθεροτεκτονισμού για να δράσουν υπέρ του συλλογικού συμφέροντος της ανθρωπότητας. Η πρώτη συγκέντρωση έλαβε χώρα το 1517 όταν ο Μαρτίνος Λούθηρος τοιχοκόλλησε τις 95 θέσεις του εναντίον της παπικής εκκλησίας στην πόρτα της ηγεμονικής εκκλησίας της Βιττεμβέργης. Ο μεγάλος γερμανός θεολόγος , χάρη στην υποστήριξη μιας πλούσιας οικογένειας, σπούδασε Γραμματική, Λογική, Ρητορική και Φιλοσοφία. Το 1505 έγινε μοναχός στο μοναστήρι των Αυγουστινιανών της Ερφούρτης, όπου συνέχισε τις σπουδές του στη Φιλοσοφία και επιπλέον παρακολούθησε Νομικά και Θεολογία. Το 1507 χειροτονήθηκε ιερέας ενώ η μεγάλη του μόρφωση και η ρητορική του δεινότητα τον ανέδειξαν γρήγορα σε καθηγητή της βιβλικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βιττεμβέργης. Δεν άργησε να αρχίσει τον αγώνα του ενάντια στις ανομίες και καταχρήσεις της παπικής εκκλησίας όπως τα περίφημα συγχωροχάρτια.

    Η αντίδραση της παπικής εκκλησίας υπήρξε εντονότατη. Το τάγμα των Δομινικανών κατήγγειλε το Λούθηρο ως αιρετικό και αποστάτη και ο πάπας τον διέταξε να παρουσιασθεί στη Ρώμη για απολογία. Η απάντηση του Λούθηρου ήταν να κυκλοφορήσει τρία βιβλία διαποτισμένα από μεταρρυθμιστικές αντιλήψεις πρωτοποριακές για τα μέτρα της εποχής. Μεταξύ άλλων πρότεινε την κατάργηση των διακρίσεων ανάμεσα σε κληρικούς και λαϊκούς, τον περιορισμό του πάπα στα θρησκευτικά του καθήκοντα, την καταστολή της κερδοσκοπίας, την αναμόρφωση των σχολείων και την καθιέρωση της ανεξιθρησκείας. Ο πάπας τον αφόρισε και ζήτησε την καταδίκη του από τον αυτοκράτορα Κάρολο Ε’. Η υπόθεση παραπέμφθηκε στη Συνέλευση των ηγεμόνων και επισκόπων της Γερμανίας, γνωστή ως Δίαιτα η οποία ύστερα από πολλές συνεδριάσεις καταδίκασε τον Λούθηρο σε θάνατο.

    Ο Λούθηρος κλεισμένος στον πύργο του προστάτη του, ηγεμόνα της Σαξονίας, Φρειδερίκο, μετάφρασε σε απλή και κατανοητή γερμανική γλώσσα την Αγία Γραφή, ενώ οι Γερμανοί επιστήμονες και σπουδαστές έκαναν σημαία τους τη λουθηριανή διδασκαλία. Ακόμα και οι χωρικοί θεωρούσαν το Λούθηρο ηγέτη τους. Παρά τη μετέπειτα αντιφατική συμπεριφορά του, όταν η διδασκαλία του κατέληξε σε επανάσταση και ο ίδιος πρότεινε υποταγή στους ηγεμόνες, τα κηρύγματα του Λούθηρου κατά του παπικού δεσποτισμού είχαν σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία της εκκλησίας των διαμαρτυρομένων ή προτεσταντών. Η συνεισφορά του μεγάλου μεταρρυθμιστή είναι ανυπολόγιστη όσον αφορά την οικονομική, κοινωνική και πολιτική διαμόρφωση της νεώτερης Ευρώπης.

    Η δεύτερη συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε στις 4 Ιουλίου 1776 όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής διακήρυξαν μεταξύ άλλων ότι καμιά κυβέρνηση δεν είναι δίκαια, αν δεν προέρχεται από τα σπλάχνα του λαού. Η Τρίτη συγκέντρωση δεν άργησε να πραγματοποιηθεί στη Γαλλία το 1789 όταν ο λαός βροντοφώναξε τις τρεις ιερές λέξεις «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ – ΙΣΟΤΗΤΑ – ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ». Η ανθρωπότητα έκανε μεγάλα και αποφασιστικά βήματα προς την πρόοδο. Ακόμα όμως χρειάζεται αρκετή δουλειά. Απομένουν δύο συγκεντρώσεις για να εγκατασταθεί στη γη το ιερό κράτος της Λογικής, της Αλήθειας και της Δικαιοσύνης. Δε θα χρειάζεται πλέον να χύνεται ανθρώπινο αίμα για έννοιες αυτονόητες όπως ελευθερία της συνειδήσεως, ανεξιθρησκεία, αγάπη για τον πλησίον.

    «Ακούσατε ουν, βασιλείς,και σύνετε. Μάθετε δικασταί περάτων γης. Ενωτίσασθε οι κρατούντες πλήθους και γεγαυρωμένοι επί όχλοις εθνών. Ότι εδόθη παρά του Κυρίου η κράτησις υμίν και η δυναστεία παρά Υψίστου, ος εξετάσει υμών τα έργα και τας βουλάς διερευνήσει. Ότι υπηρέται όντες της αυτού βασιλείας ουκ εκρίνατε ορθώς, ουδέ εφυλάξατε νόμον, ουδέ κατά την βουλήν του Θεού επορεύθητε………..ει ουν ήδεσθε επί θρόνοις και σκήπτροις, τύραννοι λαών, τιμήσατε σοφίαν, ίνα εις τον αιώνα βασιλεύσητε» μας λέει μεταξύ άλλων η Σοφία Σολομώντος, ένα από τα - εγκεκριμένα υπό των πατέρων της Χριστιανικής εκκλησίας - βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης.

    Τα άστρα κυβερνούν τους ανθρώπους, ενώ οι σοφοί κυβερνούν τα άστρα λέει ένα πολύ παλιό ρητό. Σοφός είναι εκείνος που δε θέλει να κυριαρχεί πάνω στους λιγότερο φωτισμένους ανθρώπους, αλλά που παλεύει να καταστήσει αυτούς εξ ίσου ή και περισσότερο σοφούς. Σοφός είναι εκείνος που αντιτίθεται με όλες του τις δυνάμεις ,ενάντια ακόμα και στο προσωπικό του συμφέρον, σε κάθε μορφής πολιτικής τυραννίας. Σοφότερος των σοφών είναι εκείνος που αγωνίζεται ενάντια στη χειρότερη τυραννία από όλες. Τη διανοητική τυραννία η οποία προσπαθεί να επιβάλλει αυθαίρετους ηθικούς νόμους στη συνείδηση των ανθρώπων για να μπορεί να ασκεί απόλυτο έλεγχο επάνω τους και να τους οδηγεί ακόμα και σε μαζικά εγκλήματα εν ονόματι του Θεού της αρεσκείας της και της απολύτου επινοήσεώς της. Τι διαφορά έχουν ο θεός του Τζωρτζ Μπους και ο θεός του Σαντάμ Χουσεϊν; Και οι δύο θεοί υπηρετούν το φανατισμό, την υποκρισία και το έγκλημα.

    Η Βιολέτα ήταν έτοιμη να προχωρήσει στην ανάλυση του τριακοστού τρίτου και τελευταίου βαθμού, όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Χαμογέλασε όταν άκουσε τη φωνή του Στέλιου.
-Τελείωσα τον τριακοστό δεύτερο βαθμό δήλωσε περιχαρής. Προχωράω στον τριακοστό τρίτο. Λίγες σελίδες έμειναν ακόμα!
-Κλείσε αμέσως το βιβλίο διέταξε σχεδόν ο Στέλιος.
-Γιατί;
-Γιατί φεύγουμε για Ιταλία. Τον τριακοστό τρίτο βαθμό θα σου τον αναλύσω εγώ με τις φτωχές και πεπερασμένες μου γνώσεις αρχίζοντας από τις κατακόμβες των καπουτσίνων έξω από το Παλέρμο της Σικελίας.

[Οίαγρος]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 33. ΤΡΙΑΚΟΣΤΟΣ ΤΡΙΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ ΜΕΓΑΣ ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΠΟΠΤΗΣ

    Στα τέλη του 16ου αιώνα η αύξηση του αριθμού των μοναχών στο μοναστήρι των Καπουτσίνων στο Παλέρμο έκανε επιτακτική την ανάγκη να βρεθεί ένας χώρος ταφής μεγάλος και αξιοπρεπής. Ο πρώτος αδελφός ενταφιάστηκε στις κατακόμβες το 1599, ενώ μεταφέρθηκαν εκεί και τα οστά κάποιων άλλων μοναχών που είχαν ταφεί αλλού. Μερικά χρόνια αργότερα, ύστερα από πιέσεις που ασκήθηκαν, επιτράπηκε η ταφή ανώτερων αξιωματούχων, ευεργετών του μοναστηριού και συγγενών τους. Ο γιατρός Σολάφια, από το Παλέρμο, ανέπτυξε μια εκπληκτική μέθοδο ταρίχευσης των νεκρών, τα σώματα των οποίων εξακολουθούν να μοιάζουν ζωντανά μέχρι τις μέρες μας. Ο γιατρός πήρε τα μυστικά της τέχνης του στον τάφο , το μόνο που γνωρίζουμε γι’ αυτή τη μέθοδο ήταν ότι βασίζονταν σε ενέσεις με διάφορες χημικές ουσίες. Ο Σολάφια ήταν αλχημιστής; Άλλες μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν για την ταρίχευση των νεκρών ήταν η βύθιση σε αρσενικό ή σε ασβέστη. Οι νεκροί, άντρες, γυναίκες, παιδιά, ντυμένοι με τα ρούχα τους, άλλοι ως σκελετοί και άλλοι λιγότερο ή περισσότερο διατηρημένοι, κρέμονται στους τοίχους προσφέροντας στον επισκέπτη ένα μακάβριο θέατρο με μαριονέτες που κάποτε υπήρξαν ζωντανές. Κάποτε όλοι οι νεκροί υπήρξαν ζωντανοί και όλοι οι ζωντανοί κάποτε θα πεθάνουν, εγκαταλείποντας το φυσικό τους σώμα.

    Όταν ο Στέλιος και η Βιολέτα περπάτησαν στους διαδρόμους των στοών με τους νεκρούς δεν υπήρχαν άλλοι επισκέπτες. ΄Αλλωστε τα γκρουπ των τουριστών δεν αρέσκονται σε τέτοια θεάματα. Οι άνθρωποι ταξιδεύουν για να διασκεδάσουν και να φωτογραφηθούν μπροστά σε διάσημα μνημεία, όχι για να πάθουν κατάθλιψη! Γιατί όμως οι άνθρωποι παθαίνουν κατάθλιψη και απωθούν από τη σκέψη τους το αναπόφευκτο του φυσικού θανάτου; Κι όχι μόνο οι κοινοί θνητοί, αλλά και άνθρωποι που διδάσκουν την ανάσταση των νεκρών και τη Δευτέρα Παρουσία;
Η Βιολέτα διάβασε στο αεροπλάνο τις εφημερίδες που πρόσφερε δωρεάν η αεροπορική εταιρεία στους επιβάτες. ΄Ολες είχαν ανταποκρίσεις από το Μαϊάμι. Ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος περίμενε να βρεθεί μόσχευμα για να αποφύγει το μοιραίο. Η Βιολέτα, χωρίς να είναι ούτε γιατρός ούτε θεός, θεωρούσε ότι η ασθένεια του μακαριότατου είναι ανίατη, αφού η ίδια είχε χάσει ένα θείο και ένα ξάδελφο από την ίδια μορφή καρκίνου. Σοκαρίσθηκε μάλιστα όταν διάβασε τη δήλωση του μακαριότατου σε τηλεφωνική συνομιλία με γνωστό εκδότη: «σας λέγω ότι κι εγώ είχα τις στιγμές της αδυναμίας μου και είπα στο Θεό…….γιατί σε μένα……..ας πήγαινε κάπου αλλού!» Η Βιολέτα ανατρίχιασε όταν σκέφθηκε ότι ο Χριστόδουλος παρακαλούσε να πεθάνει κάποιος υγιής και νεαρός δότης για να του πάρει το συκώτι για να σώσει προσωρινά το φθαρτό του σώμα και να εξακολουθήσει να το περιφέρει μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες.

-Αυτός ο άνθρωπος έπρεπε να γίνει ηθοποιός ή τηλεπαρουσιαστής. Τι την ήθελε την εκκλησιαστική καριέρα; παρατήρησε εύστοχα ο Στέλιος.

    Ο μεγάλος διδάσκαλος που ονομάζεται Θάνατος μας περιμένει και πολύ καλά κάνει, αφού μια ζωή χωρίς αυτόν θα ήταν ανυπόφορη. Ο θάνατος οριοθετεί τη ζωή, της δίνει ένταση και νόημα. Η ζωή είναι σύντομη γι’ αυτό κάθε στιγμή είναι πολύτιμη και αναντικατάστατη.. Αν η ζωή ήταν αιώνια, θα βαριόμασταν και δε θα μπορούσαμε να ζήσουμε το τώρα. Και η ζωή είναι αυτό που συμβαίνει τώρα, την παρούσα στιγμή, επειδή το αύριο μπορεί να μην ξημερώσει ποτέ για μας.
- Υπάρχουν όμως κάποιοι άνθρωποι που πεθαίνουν για ένα ευγενικό συλλογικό σκοπό. Υπάρχουν άνθρωποι που θυσιάζουν την ζωή τους για την πρόοδο της ανθρωπότητας. Ο τριακοστός τρίτος βαθμός μας υπενθυμίζει τους μάρτυρες που θυσίασαν τη ζωή τους για να ζήσουμε εμείς καλύτερα.
Το δικαίωμα όλων στη μόρφωση, η ελευθερία έκφρασης, η κρατική μέριμνα για τους ασθενέστερους πολίτες δεν ήταν πάντα αυτονόητες καταστάσεις. Κάποιοι, κάποτε, θυσίασαν τη ζωή τους για να απολαμβάνουμε εμείς αυτά τα αγαθά συνέχισε τη διδασκαλία ο Στέλιος. Η Βιολέτα δε μπορούσε παρά να συμφωνήσει.

    Κάποτε η ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ευνοούσε τους ισχυρούς, η ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ήταν προνόμιο των βασιλέων και των φεουδαρχών, ενώ ο απλός λαός ζούσε για να τους υπηρετεί και δούλευε για ένα κομμάτι ψωμί. Ο αφέντης και εργοδότης είχε απόλυτο δικαίωμα πάνω στη ζωή, την αυτοδιάθεση και την τιμή των υφισταμένων του. Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ και οι ανάξιοι εκπρόσωποί της, δεν αντιμετώπισαν τέτοιου είδους προβλήματα. Τα μοναστήρια απέκτησαν μεγάλη περιουσία και οι πνευματικοί ποιμένες εξουσία, εφάμιλλη και πολλές φορές ανώτερη των κοσμικών ηγετών.
-Ένα πράγμα που δεν μπόρεσα να καταλάβω ποτέ είναι ο φανατισμός! Πως οι άνθρωποι φθάνουν στο σημείο να είναι τόσο σίγουροι για τις πεποιθήσεις τους ώστε να σκοτώνουν γι’ αυτές; απόρησε η Βιολέτα.
- Μόνο ο άνθρωπος που έχει αμφιβολίες μέσα του, αλλά έχει ανάγκη ν’ ακουμπήσει κάπου, γίνεται φανατικός τόνισε ο Στέλιος. Φανατικός χριστιανός ή μουσουλμάνος γίνεται εκείνος που αμφιβάλλει κατά βάθος για την ορθότητα της πίστης του. Γίνεται φανατικός και επιθετικός όχι τόσο για ν’ αποδείξει κάτι στους άλλους, αλλά πρωτίστως για να αποδείξει στον εαυτό του ότι πιστεύει πραγματικά.
-‘Εχεις δίκιο! Όταν γνωρίζεις, δε γίνεσαι φανατικός. Αποκτάς τη σοφία και την ηρεμία που μόνο η γνώση μπορεί να δώσει στον άνθρωπο.
-Ο φανατισμός έκανε τους ανθρώπους υποχείρια, έτοιμους να σκοτωθούν στις μάχες για τη δόξα βασιλέων και ιερέων. Ο φόβος ενός Θεού – τιμωρού διατήρησε για πολλούς αιώνες τους ανθρώπους στο πνευματικό σκοτάδι, άβουλους και απόλυτα υποταγμένους. Υπάρχει πιο ισχυρός ηγέτης στον κόσμο από τον Πάπα;

    Επόμενη στάση του ταξιδιού του Στέλιου και της Βιολέτας, το Βατικανό.
Το Βατικανό είναι το μικρότερο σε έκταση κράτος στον κόσμο. ΄Εχει περίπου χίλιους μόνιμους κατοίκους κληρικούς και λαϊκούς, ενώ απασχολεί άλλους τρεις χιλιάδες τετρακόσιους λαϊκούς σε διάφορες εργασίες. Η υπηκοότητα αποκτάται με τη μόνιμη εγκατάσταση, την ανάληψη αξιώματος ή εργασίας στην πόλη. Ο ναός του Αγίου Πέτρου, κτισμένος σε σχέδια του ονομαστού αρχιτέκτονα Μπραμάντε, δεσπόζει στο Βατικανό. Η πλούσια διακόσμηση, το άφθονο χρυσάφι και ασήμι, τα πολύτιμα πετράδια και τα έργα καλλιτεχνών του βεληνεκούς ενός Μιχαήλ ΄Αγγελου, ενός Μποτιτσέλι, ενός Ραφαήλ και ενός Ντα Βίντσι καθιστούν την καλλιτεχνική και υλική αξία του ναού, ανυπολόγιστη.

    Το Βατικανό αποτελεί την Αγία ΄Εδρα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και τα έσοδά της προέρχονται από επενδύσεις και εθελοντικές εισφορές. Η Τράπεζα του Βατικανού - όπως είναι το παρατσούκλι του Instituto per le Opere di Religioni, (Ινστιτούτο Θρησκευτικών Εργασιών) με τα αρχικά IOR - επίσημος βραχίονας της Αγίας ΄Εδρας, υπολογίζεται ότι έχει περιουσία που ξεπερνά τα 4 δισεκατομμύρια δολάρια, καθώς και ανυπολόγιστα αποθέματα χρυσού στο Φορτ Νοξ των ΗΠΑ. Τα λειτουργικά έξοδα του Βατικανού, η έκδοση εφημερίδας, ο ραδιοφωνικός σταθμός, η παραγωγή τηλεοπτικών προγραμμάτων, οι διπλωματικές αποστολές και τα ταξίδια του Πάπα στο εξωτερικό δημιουργούν αυξανόμενο δημοσιονομικό έλλειμμα πάνω από ενενήντα εκατομμύρια δολάρια το χρόνο. Είναι άγνωστο πόσο πλούσιοι είναι οι κάτοικοι του Βατικανού. Η εγκληματικότητα ή είναι σχεδόν άγνωστη στο Βατικανό ή συγκαλύπτεται έντεχνα. Η μόνη εγκληματική ενέργεια που δεν μπόρεσε να αποφύγει τα φώτα της δημοσιότητας τα τελευταία χρόνια, ήταν η εμπλοκή αξιωματούχων της Τράπεζας του Βατικανού στην πτώχευση της Banco Ambrosiano.

    Ο Στέλιος και η Βιολέτα, μετά την επίσκεψη στην Καπέλα Σιξτίνα, απολάμβαναν τον ήλιο, τον εξαιρετικό καπουτσίνο και το θεϊκό τιραμισού σε καφέ της ιταλικής πρωτεύουσας.
-Κάποια τεκτονική στοά δεν ήταν μπλεγμένη σ’ αυτή την υπόθεση; ρώτησε η Βιολέτα.
-Η περιβόητη Propaganda due ή, χάριν συντομίας, P2 ήταν τεκτονική στοά όσον αφορά τους τύπους. Δεν είχε αναγνωριστεί ποτέ επίσημα από τη Μεγάλη Στοά της Ιταλίας. Η συμμετοχή του Βατικανού στη δημιουργία αυτής της Στοάς είναι πλέον γνωστή.
-Μα η καθολική εκκλησία όπως και οι άλλες επίσημες εκκλησίες είναι κατά του τεκτονισμού, απόρησε η Βιολέτα.
-Φυσικά, αφού ο τεκτονισμός πολεμάει κάθε θρησκευτικό και πολιτικό φανατισμό. Όμως πολλοί βασιλείς και ιερείς προσχώρησαν σε τεκτονικές στοές ανά τους αιώνες.
-Για ποιο λόγο;
-Για τρεις κυρίως λόγους. Πρώτον για να υπονομεύσουν το θεσμό εκ των έσω, δεύτερον για να τον εκμεταλλευτούν όπως στην περίπτωση της Ρ2 και τρίτον γιατί κάποιοι φωτισμένοι αξιωματούχοι και ιερείς πίστεψαν και ασπάσθηκαν πραγματικά τις διδασκαλίες του τεκτονισμού.
-Υπήρξαν πραγματικά τόσο φωτισμένα μυαλά;
-Μεταξύ άλλων ο Φρειδερίκος Β’ της Πρωσσίας, ο Μέγας Ναπολέων, ο Τζωρτζ Ουάσιγκτον, ο Θήοντορ Ρούζβελτ και ο Γκαριμπάλντι. Πολλοί από τους πρωτεργάτες της ελληνικής επανάστασης του 1821 εναντίον των Τούρκων υπήρξαν τέκτονες. Επίσης αρκετοί ελληνορθόδοξοι πατριάρχες προσχώρησαν στις τεκτονικές στοές. ΄Οποιος ενδιαφέρεται είναι εύκολο να πληροφορηθεί τα ονόματά τους. Κυκλοφορούν πολλά βιβλία.
-Όμως και ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς και κάποιοι από τους πρωτεργάτες της επανάστασης της 21ης Απριλίου 1967 δεν υπήρξαν τέκτονες;
-Πράγματι, δεν είπε κανείς ότι στις τάξεις του τεκτονισμού δεν στρατολογήθηκαν ποτέ άνθρωποι που έκαναν κατάχρηση εξουσίας. Ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι ο Πινοσέτ που ανέτρεψε το νόμιμο πρόεδρο της Χιλής Σαλβαντόρ Αλιέντε. ΄Ηταν και οι δύο τέκτονες.
-Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο Πινοσέτ και ο Αλιέντε ήταν οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Το άσπρο και το μαύρο!
- Δεν υπάρχει άσπρο και μαύρο, Βιολέτα. ΄Ολοι και όλα παίζουν στις άπειρες αποχρώσεις του γκρίζου.
-Και τι έγινε μ’ αυτή τη στοά την Ρ2;
-Η Ρ2 ιδρύθηκε στην πόλη που βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή τη δεκαετία του ’70. Το Βατικανό επιθυμούσε να στηρίξει τις αντικομουνιστικές του δραστηριότητες μέσα από αυτήν. Το 1978 εκλέχθηκε πάπας ο Ιωάννης Παύλος Α’ ο οποίος δε μακροημέρευσε στον παπικό θρόνο. Πέθανε τριάντα τρεις μέρες μετά την εκλογή του.
-Από φυσικό θάνατο;
-Λέγεται ότι πλήρωσε με τη ζωή του, την τιμιότητά του. Βλέπεις εξεδήλωσε ανοιχτά την πρόθεση να ξεκαθαρίσει τις συναλλαγές των προκατόχων του με την ιταλική και αμερικάνικη μαφία, τους πολιτικά διαπλεκόμενους μασόνους της Ρ2 και τη CIA.
-Τελικά τι ήταν αυτή η Ρ2;
-Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Και η αρχή όλων σχεδόν των σκοτεινών υποθέσεων, ανάγεται στο χρήμα Στο πολύ χρήμα! Το 1965, η ιταλική κυβέρνηση αποφάσισε να φορολογήσει το μετοχικό κεφάλαιο του Βατικανού, έτσι το «κράτος του Θεού» αποφάσισε να στραφεί σε άλλες χώρες για επενδύσεις χαρτοφυλακίου. Το 1971 επικεφαλής της Banco Vaticano, αναλαμβάνει ο αμερικανός επίσκοπος και αργότερα αρχιεπίσκοπος Πωλ Μαρσίνκους. Συνεργάζεται στενά με τον αρχιμαφιόζο Μικέλε Σιντόνα και μεγαλουργούν. Μετατρέπουν την Τράπεζα του Βατικανού σε παγκόσμια οικονομική αυτοκρατορία.
- Εντυπωσιακό!
-Οι φήμες βέβαια για εμπλοκή σε παράνομες δραστηριότητες όπως το εμπόριο όπλων και ναρκωτικών οργιάζουν. Ο πάπας Ιωάννης Παύλος Α’, μόλις καταλαμβάνει τον παπικό θρόνο, εξουσιοδοτεί τον καρδινάλιο Βιγιό να ερευνήσει το θέμα. Η έρευνα δεν πρόλαβε ν’ αρχίσει όταν ο νεοεκλεγείς πάπας πεθαίνει ξαφνικά από καρδιακή προσβολή.
-Τι έδειξε η νεκροψία;
-Μην είσαι αφελής! Νεκροψία δεν έγινε ποτέ, ο Πολωνός Κάρολος Βοϊτίλα ή Ιωάννης Παύλος Β’ γίνεται ο νέος Ποντίφικας και σοφά πράττοντας, τηρεί σιγή ιχθύος για την IOR. Η IOR σε αντάλλαγμα χρηματοδοτεί την «Αλληλεγγύη» του Λεχ Βαλέσα αρχίζοντας μια διαδικασία που καταλήγει εννέα χρόνια αργότερα στην πτώση του Τείχους του Βερολίνου.
-Τώρα θυμήθηκα! Γι’ αυτό ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ δήλωσε ότι η πτώση του κομουνισμού δε θα είχε γίνει πραγματικότητα αν δεν υπήρχε ο Ιωάννης Παύλος Β’;
- ΄Εχεις εξαιρετική μνήμη! Στην στοά Ρ2 μέγας διδάσκαλος ήταν ο Λίτσιο Τζέλι, πρώην μελανοχίτωνας και υπολοχαγός των SS, διπλός πράκτορας στον Ψυχρό πόλεμο και έμπορος όπλων. Σχεδόν χίλιες ισχυρές προσωπικότητες της Ιταλίας ήταν μέλη στην παράνομη αυτή στοά. Τρεις υπουργοί, είκοσι τρεις βουλευτές, δέκα νομάρχες σαράντα εφτά διευθυντές τραπεζών, εκατοντάδες αξιωματικοί των μυστικών υπηρεσιών και δε συμμαζεύεται.
- Κι ο Μπερλουσκόνι δεν ήταν μέλος αυτής της στοάς;
-Βεβαίως! Λείπει ο Μάρτης απ’ τη Σαρακοστή; Οι σχέσεις της Ρ2 με τον Σιντόνα, τον αρχιεπίσκοπο Μαρσίνκους και τον καρδινάλιο Πάολο Μπερτόλι αποτελούν πλέον ιστορικά γεγονότα. Ο Τζέλι προωθεί τον «αδελφό» Ρομπέρτο Κάλβι στην ηγεσία της Banco Ambrosiano της μεγαλύτερης ιδιωτικής τράπεζας της Ιταλίας που κατηγορείται και για ξέπλυμα μαφιόζικου χρήματος. Από το 1974 με την παγκόσμια ύφεση η οικονομική αυτοκρατορία του αρχιμαφιόζου Σιντόνα καταρρέει και τα διακόσια πενήντα εκατομμύρια δολάρια της IOR κάνουν φτερά. Ο Κάλβι αρνείται να καλύψει τον Σιντόνα ο οποίος εγκαταλείπει την Ιταλία και το 1976 καταδικάζεται ερήμην για είκοσι τρία οικονομικά αδικήματα. Τελικά συνελήφθη και πέθανε στη φυλακή το 1986.
-Τουλάχιστον αυτός πέθανε από φυσικό θάνατο!
-Αν νομίζεις ότι το υδροκυάνιο στον καφέ θεωρείται φυσικός θάνατος!
-Να υποθέσω ότι ο δολοφόνος του, δε βρέθηκε ποτέ;
-Σωστά υποθέτεις! Και ο Ρομπέρτο Κάλβι όμως έχει ανάλογο τέλος, πιο κινηματογραφικό όμως θα λέγαμε. Όταν το 1981, ο ιταλικός Τύπος αρχίζει να αποκαλύπτει τις δραστηριότητες της Ρ2 η Banco Ambrosiano ανακαλύπτει μια μαύρη τρύπα 1,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων και η IOR αναγκάζεται να εγγυηθεί χρέη 1,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αφού παραδέχεται την εμπλοκή της στην υπόθεση. Ο Κάλβι φεύγει από την Ιταλία κρατώντας βαλίτσες γεμάτες εκατομμύρια δολάρια. Ένα μέλος του ΔΣ της Banco Ambrosiano δολοφονείται στο δρόμο, ο Κάλβι τρομοκρατημένος δηλώνει στους δημοσιογράφους ότι ο ίδιος ο Πάπας εμπλέκεται στην υπόθεση, ενώ η γραμματέας του Γκρατσιέλα Κορόσερ πηδάει από τον πέμπτο όροφο.
- Αυτή τουλάχιστον πήδηξε οικιοθελώς; Ο Στέλιος κοιτάζει επιτιμητικά τη Βιολέτα. Τι αφελείς ερωτήσεις κάνω ώρες – ώρες, ε;
- Ο Κάλβι βρέθηκε κρεμασμένος από τη γέφυρα Blackfriars (Μαύροι καλόγεροι) του Λονδίνου στις 13 Ιουνίου 1982. Οι τσέπες του ήταν γεμάτες τούβλα και αρκετές χιλιάδες δολάρια.
- Άλλος ένας φυσικός θάνατος να υποθέσω!
-Η βρετανική αστυνομία μίλησε για αυτοκτονία λόγω τύψεων. Χρειάσθηκε η εκταφή του πτώματος του Κάλβι το 1998 για να αποδειχθεί ότι επρόκειτο για μια τελετουργική δολοφονία. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο τη δολοφονία του Κάλβι είχε διατάξει η σικελική μαφία και η Ρ2. Ο αρχηγός και ταμίας της Κόζα Νόστρα Τζιουζέπε Κάλο μαζί με άλλους τέσσερις κάθισαν στο εδώλιο κατηγορούμενοι για τη δολοφονία του «τραπεζίτη του Θεού» όπως αποκαλείται ο Κάλβι. Οι κατηγορούμενοι απαλλάχθηκαν λόγω αμφιβολιών στις 5 Ιουνίου 2007 ύστερα από μια μαραθώνια δίκη που κράτησε είκοσι μήνες. Ο 88χρονος πρώην μεγάλος διδάσκαλος της Ρ2 Λίτσιο Τζέλι ο οποίος βρίσκεται σε κατ’ οίκον περιορισμό, αλλά και ο Τζιουζέπε Κάλο, που εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης για βομβιστική επίθεση, φωτογράφισαν το Βατικανό ως υπεύθυνο της τελετουργικής αυτής δολοφονίας.
-Θα βρεθούν ποτέ οι δολοφόνοι του Κάλβι;
-Δε νομίζω. Όμως η αξιοπιστία του Βατικανού έχει κλονιστεί σοβαρά. Εκατομμύρια σκεπτόμενοι πιστοί αμφιβάλλουν, αφού στην ουσία, οι δικηγόροι του Κάλο απέδειξαν ότι η Καθολική Εκκλησία είχε το μεγαλύτερο κίνητρο για τη δολοφονία του τραπεζίτη. Οι συγγενείς του Κάλβι κατέθεσαν ότι ο μακαρίτης δε φοβόταν τη μαφία ή τη Ρ2, αλλά το ίδιο το Βατικανό.
-Απίστευτο!
-Κι όμως αληθινό, συμπλήρωσε ο Στέλιος.

    Η Βιολέτα ένοιωσε τη Ρώμη να σκοτεινιάζει κι ας έλαμπε ο Αυγουστιάτικος ήλιος. Πόσα πράγματα συμβαίνουν γύρω μας κι εμείς απασχολημένοι στο μικρόκοσμό μας δεν παίρνουμε χαμπάρι! Τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται τελικά. Ευτυχώς ο επόμενος σταθμός του ταξιδιού ήταν η Βενετία. Η Βιολέτα την είχε επισκεφθεί μαζί με το Θανάση πριν από πολλά χρόνια και ανυπομονούσε να ξαναπάει. Η Βενετία στα μάτια της φάνταζε η ομορφότερη πόλη του κόσμου. Μια πόλη βγαλμένη από τα παραμύθια.
Το 64ο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας που άρχισε στις 29 Αυγούστου 2007 - η γνωστή Μόστρα - βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη όταν έφθασαν στο νησάκι Λίντο ο Στέλιος και η Βιολέτα. Ο Στέλιος επρόκειτο να συναντήσει ένα νέο και πολλά υποσχόμενο συγγραφέα, που είχε γράψει το σενάριο σε μια ταινία που συμμετείχε στο παράλληλο και ανεξάρτητο πρόγραμμα του Φεστιβάλ GIORNATE DEGLI AUTORI. Ο Στέλιος ενδιαφερόταν να πάρει τα δικαιώματα των βιβλίων του συγγραφέα - που διακρίνονταν για τις μυστικιστικές του τάσεις - για να τα μεταφράσει και να τα εκδώσει στην Ελλάδα.
-Θα έχεις πολύ δουλειά, αν κλείσω τη συμφωνία, τόνισε ο Στέλιος στη Βιολέτα.
-Κάτσε να μεταφράσω πρώτα το ογκώδες βιβλίο για τον τεκτονισμό, απάντησε εκείνη.

[Οίαγρος]

....    Το Φεστιβάλ της Βενετίας ζούσε στο ρυθμό των επισκέψεων των σταρ του Χόλυγουντ οι οποίοι έκαναν πασαρέλα στο κόκκινο χαλί για να προωθήσουν τις καινούργιες τους ταινίες. Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε η άφιξη του ζεύγους Μπραντ Πιτ και Αντζελίνα Τζολί που ήρθε για την προβολή της τελευταίας ταινίας του Πιτ “THE ASSASSINATION OF JESSE JAMES BY THE COWARD ROBERT FORD”. Λίγες μέρες αργότερα ο Μπραντ Πιτ θα κέρδιζε το βραβείο καλύτερης ανδρικής ερμηνείας, ένα βραβείο που ούτε ο ίδιος δεν περίμενε, γι’ αυτό δεν παρευρέθηκε στην απονομή, αφού είχε ήδη αναχωρήσει για το φεστιβάλ του Τορόντο. Ο Μπραντ Πιτ άρεσε πολύ στη Βιολέτα η οποία αποφάσισε να πληρώσει τα 28 ευρώ του εισιτηρίου για την προβολή της ταινίας στις εννιά και μισή το βράδυ στη Sala Grande στις 2 Σεπτεμβρίου 2007. Την ίδια ώρα ο Στέλιος παρέθετε γεύμα εργασίας στον συγγραφέα στο κοντινό εστιατόριο QUATTRO FONTANE. Το γεύμα πήγε πολύ καλά και ο Στέλιος αισιοδοξούσε για τη θετική έκβαση της επικείμενης συνεργασίας.
-Πώς ήταν η ταινία; ρώτησε ο Στέλιος τη Βιολέτα στο απόμερο μπαράκι της περιοχής Cannaregio όπου κατέφυγαν μετά τη μία τα μεσάνυχτα, αφού πήραν το βαπορέτο από το Λίντο. Το Cannaregio, παλιό εβραϊκό γκέτο, δεν προσέλκυε πολλούς τουρίστες και μπορούσαν να ηρεμήσουν πίνοντας prosecco.
-Ενδιαφέρουσα, είχε λίγο αργό ρυθμό………….
-Ο Μπραντ Πιτ κούκλος; την πείραξε ο Στέλιος.
-Είχε γένια!
-Και δε φαινόταν το λαμπερό του πρόσωπο!
-Στέλιο, ζηλεύεις; Δεν το πιστεύω!
-Δε μ’ αρέσει το κορίτσι μου να φαντασιώνεται άλλους άντρες!

    Πολύ της άρεσε αυτό το «κορίτσι μου». Την έκανε να νοιώθει νέα, στο ξεκίνημα της ζωής της.
-Δε φαντασιώνεται άλλους άντρες! Απλώς της αρέσει ο Μπραντ Πιτ. Εσένα δε σ’ αρέσει καμιά ηθοποιός;
-Βεβαίως! Μ’ αρέσει η Σάρον Στόουν, η Μισέλ Φάιφερ, η Μεγκ Ράιαν, η Ναόμι Γουότς, η Νικόλ Κίντμαν, η Σαρλίζ Θερόν, η Κάμερον Ντίαζ, η Τζένιφερ ΄Ανιστον, η Γκουίνεθ Πάλτρου, η Σάρα – Τζέσικα Πάρκερ, η…….
-Σταμάτα επιτέλους, νευρίασε η Βιολέτα. Είναι πολλές και …..ξανθές. Καμιά μελαχρινή δε σου αρέσει;
-Μία και μοναδική!
-Μπα! Και ποια είναι αυτή παρακαλώ;
-Εσύ!

    Η Βιολέτα φρόντισε να ανταμείψει το Στέλιο για τη σωστή του απάντηση με μια θερμή ερωτική βραδιά που ακολούθησε στο ξενοδοχείο Santa Chiara. Ο Στέλιος και η Βιολέτα σηκώθηκαν αργά το επόμενο πρωί. Δεν πρόλαβαν το πρωινό του ξενοδοχείου. ΄Ετσι ήπιαν καπουτσίνο και έφαγαν κρουασάν σ’ ένα καφέ κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό Santa Lucia. Η μέρα ήταν ελεύθερη. Η τελευταία τους μέρα στην πόλη των δόγηδων. Αύριο θα έπαιρναν το αεροπλάνο για την Αθήνα. Αποφάσισαν να κάνουν βόλτες με το βαπορέτο και να κάνουν στάση στο νησάκι του San Giorgio για να επισκεφθούν τη βασιλική San Giorgio Maggiore και να θαυμάσουν τους πίνακες. ΄Ενας από αυτούς παριστάνει το Μυστικό Δείπνο χωρίς να παραλείπει να απεικονίσει τα παρασκήνια με τους υπηρέτες να ετοιμάζουν και να φέρνουν τα φαγητά. Ε, βέβαια τα φαγητά δεν ήρθαν μόνα τους στο τραπέζι του τελευταίου δείπνου του Ιησού με τους μαθητές του! Κάποιοι τα ετοίμασαν! Η Βιολέτα ξεχώρισε επίσης τους πίνακες «Η Γέννηση» του Μπασάνο, η «Σταύρωση» του Μικελόζο και η «Αποκαθήλωση» του Τιντορέτο.
-Ξεχώρισες τρεις σημαντικές φάσεις από την πορεία του Ιησού στον κόσμο, παρατήρησε ο Στέλιος.
-Μου άρεσαν τα χρώματα και το φως! Παρατήρησα ότι η γέννηση είναι πιο σκοτεινή από τη σταύρωση. Βέβαια, οι πίνακες ανήκουν σε διαφορετικούς καλλιτέχνες, οπότε το γεγονός μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο.
-Η γέννηση είναι πάντα πιο σκοτεινή από το θάνατο κι ας γιορτάζεται με χαρά από τους συγγενείς του βρέφους. Η πορεία του ανθρώπου είναι δύσβατη. Η ζωή στη γη είναι μια σκληρή περίοδος μαθητείας λένε οι σοφοί. Η γέννηση σηματοδοτεί την αρχή της εκπλήρωσης του κάρμα αυτής της ζωής.
-Και το κάρμα που έχουμε να εκπληρώσουμε είναι συνήθως βαρύ, έτσι δεν είναι; Πρέπει να ξεπλύνουμε τις αμαρτίες των προηγούμενων υπάρξεών μας. Η Βιολέτα προσπαθούσε ν’ αφομοιώσει καινούργιες γνώσεις που της είχε διδάξει ο άγνωστος συγγραφέας του βιβλίου που ανέλαβε να μεταφράσει.
- Κάρμα είναι εκείνος η ηθικός πυρήνας κάθε όντος που επιβιώνει του θανάτου και συνεχίζει τη μετοικεσία ή μετενσάρκωση μας λέει ο Βουδισμός, αλλά και πολλές άλλες θρησκείες του πρώιμου Χριστιανισμού συμπεριλαμβανομένου. Είναι ο περιβόητος νόμος της ανταπόδοσης ή της αιτίας και του αποτελέσματος. Μετά το θάνατο κάθε προσωπικότητας δε απομένουν παρά μόνον οι αιτίες που την προκάλεσαν. Αυτές οι αιτίες είναι αθάνατες, δηλαδή δε μπορούν να εξαφανισθούν στο Σύμπαν, παρά μόνο όταν αντικατασταθούν από τα νόμιμα αποτελέσματά τους και σβηστούν από αυτά.
- Και για να σβηστούν θα πρέπει το άτομο να ενσαρκωθεί ξανά σ’ ένα σώμα και με τις σωστές ενέργειες να εναρμονίσει τις αιτίες και τα αποτελέσματα. Πως μπορούμε όμως να είμαστε σίγουροι ότι υπάρχει μετενσάρκωση;
-Δε μπορούμε ποτέ να είμαστε σίγουροι για τίποτα. Κάθε εμπειρία και κάθε πεποίθηση είναι αυστηρά προσωπική και μη μεταβιβάσιμη. Μέσω της πίστης στη μετενσάρκωση όμως μπορούμε να αποκτήσουμε συνείδηση των πιο αφηρημένων διαστάσεων του σύμπαντος.
-Ο πολεμιστής που αναρωτιέται είναι ήδη νεκρός μουρμούρισε η Βιολέτα.
-Τι είπες;
-Θυμήθηκα μια φράση από τον ηθικό κώδικα των Γιαπωνέζων πολεμιστών, Χαγκακούρε λέγεται. Ένα βιβλίο που είχα μεταφράσει παλιά. Είναι μια φιλοσοφία της δράσης, ο πολεμιστής δεν διερωτάται, προχωράει μπροστά, πολεμάει μέχρι τέλους κυρίως ενάντια στον εαυτό του, εκτελεί το καθήκον του.
-Είδες λοιπόν πως συναντιούνται φιλοσοφίες φαινομενικά διαφορετικές;

    Το βαπορέτο νούμερο 41 έφθασε στο νησάκι όπου βρισκόταν το νεκροταφείο της Βενετίας. Λίγοι επιβάτες κατέβηκαν. Οι περισσότεροι συνέχισαν για το νησί Μουράνο, που απείχε μια στάση από το νεκροταφείο. Η Βιολέτα είχε επισκεφθεί το Μουράνο και το Μπουράνο στο πρώτο ταξίδι της στη Βενετία και θεωρούσε ότι είχε τελειώσει με τα τουριστικά μέρη. Η Βιολέτα παρατήρησε ότι οι περισσότεροι Βενετσιάνοι που ήταν θαμμένοι εκεί πέθαναν σε μεγάλη ηλικία.

    Ο Στέλιος και η Βιολέτα έφθασαν στον ελληνικό τμήμα του νεκροταφείου. Οικογένειες Τζέτζου, Γιαννιώτη, το εντυπωσιακό μαυσωλείο της οικογένειας Μεσσήνη από τη Λευκάδα. Στον τάφο της οικογένειας Μπαλαμπάνη η Βιολέτα παρατήρησε ότι η ΄Ολγα Μπαλαμπάνη γεννήθηκε στις 17-4-1888 και πέθανε στις 2-6-1989, ενώ ο Ιωάννης Μπαλαμπάνης γεννήθηκε στις 6-3-1892 και πέθανε στις 20-2-1893. Μα ούτε χρόνο δε συμπλήρωναν τα παιδιά αυτής της οικογένειας; Τι είδους κάρμα εκπλήρωναν όσοι ζούσαν μόνο μερικούς μήνες;
- Μπορεί να ήρθαν στη ζωή για να δώσουν ένα μάθημα στους γονείς οι οποίοι έζησαν πολύ περισσότερο και έπρεπε να εκπληρώσουν κι αυτοί το δικό τους κάρμα, παρατήρησε ο Στέλιος.
-Θεούλη μου, ας μην έχω να εκπληρώσω κανένα παρόμοιο κάρμα παρακάλεσε φωναχτά η Βιολέτα. Δε θα μπορέσω να ζήσω χωρίς το Μάρκο!
-«Αν θέλεις να μάθεις ποια ήταν η προηγούμενη ζωή σου, εξέτασε την τωρινή κι αν θέλεις να μάθεις ποια θα είναι η μελλοντική σου ζωή εξέτασε τις τωρινές πράξεις σου» λένε οι σοφοί της Ανατολής.

    Η τωρινή ζωή της Βιολέτας είχε στιγματισθεί από την παρουσία -φυσική κατ’ αρχήν και υπό μορφή νοητικής και συναισθηματικής προσκόλλησης στη συνέχεια- ενός άντρα, του Θανάση. Η απόφασή της να γίνει μητέρα ρισκάροντας να χάσει το αντικείμενο της αφοσίωσής της, έδειχνε μια γυναίκα που αγαπούσε την οικογένεια. Μια γυναίκα που στην επόμενη ζωή θα προσπαθούσε να συνδυάσει μια ολοκληρωμένη οικογένεια αποτελούμενη από ένα σύντροφο και περισσότερα του ενός παιδιά.
-Γιατί στην επόμενη ζωή; Θεωρείς ότι είναι αργά για να καταφέρεις το στόχο σου σ’ αυτή τη ζωή; ρώτησε ο Στέλιος.

    Η Βιολέτα, πράγματι, θεωρούσε ότι στα σαράντα πέντε της χρόνια ήταν αργά για τέτοιου είδους σχέδια. Η επιστροφή του Στέλιου και της Βιολέτας στην Αθήνα συνοδεύτηκε από την αναπόφευκτη ενσωμάτωση των δραστηριοτήτων τους στην καθημερινή ρουτίνα. Οι γονείς της Βιολέτας, όπως κάθε χρόνο, συνόδεψαν το Μάρκο στο σπίτι της μητέρας του, αφού τα μαθήματα άρχιζαν στις 11 Σεπτεμβρίου. Ο Μάρκος θα πήγαινε στην πρώτη Γυμνασίου. Η αρχή του σχολικού έτους συνοδεύτηκε από δύο ημέρες αργίας, αφού στις 16 Σεπτεμβρίου έγιναν οι βουλευτικές εκλογές. Η οριακή νίκη του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, η πτώση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ, η άνοδος των κομμάτων της Αριστεράς και η είσοδος του ακροδεξιού ΛΑΟΣ στη Βουλή ήταν το αποτέλεσμα των εκλογών. Οι εκλογές διεξήχθησαν πάνω στις στάχτες εβδομήντα ανθρώπων και του 2% των δασών της χώρας που κάηκαν στις χειρότερες πυρκαγιές που γνώρισε ποτέ η Ελλάδα.

    Ο Στέλιος και η Βιολέτα έτρωγαν μαζί κάποια μεσημέρια και βρισκόντουσαν κάθε Σάββατο, που η Φαίη είχε αναλάβει γι’ αυτό το λόγο τη φύλαξη του Μάρκου. Ο δεσμός της με το Θανάση κυλούσε ομαλά και η Φαίη, για πρώτη φορά, ένοιωθε ότι είχε βρει τον άντρα της ζωής της. Η Βιολέτα παραλάμβανε η ίδια το γιό της στις τρεις και μισή το μεσημέρι από το σχολικό της ελληνογαλλικής σχολής Πειραιά «Ο Άγιος Παύλος». Τρία απογεύματα την εβδομάδα του δίδασκε Αγγλικά, ενώ τον βοηθούσε και στα Γαλλικά.

    Το ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να προβεί σε εκλογές για την ανάδειξη νέου προέδρου, αφού κάποιοι θεώρησαν υπεύθυνο της ήττας του κόμματος για δεύτερη συνεχή φορά το Γιώργο Παπανδρέου. Συνυποψήφιοι του Παπανδρέου στη διεκδίκηση της προεδρίας ο Ευάγγελος Βενιζέλος και ο Κώστας Σκανδαλίδης.

    Αν και βρέθηκε συμβατό μόσχευμα που ανήκε σ’ έναν 25χρονο που έχασε τη ζωή του σε αυτοκινητικό δυστύχημα, η μεταμόσχευση ήπατος στον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο στο νοσοκομείο «Τζάκσον Μεμόριαλ» του Μαϊάμι δεν κατέστη δυνατή, αφού ο γιατρός Αντρέας Τζάκης διαπίστωσε μεταστάσεις στην περιτοναϊκή κοιλότητα. Το ήπαρ που προορίζονταν για το μακαριότατο δόθηκε τελικά στον 63χρονο πιανίστα και τραγουδιστή όπερας Γιάκοβ Κίρσχον. Μόλις η είδηση έγινε γνωστή στην Ελλάδα, κάποιοι σεβάσμιοι αρχιερείς με πρωτεργάτη το μητροπολίτη Ζακύνθου, άρχισαν ήδη τα σενάρια διαδοχής. Το έθαψαν ζωντανό το Χριστόδουλο, με άλλα λόγια Ο αρχιεπίσκοπος επέστρεψε στην Ελλάδα στις 26 Οκτωβρίου, ανήμερα του Αγίου Δημητρίου.

    Στις 28 Οκτωβρίου έγιναν οι καθιερωμένες παρελάσεις σε όλη τη χώρα για την επέτειο του «ΟΧΙ». Παρέλασε και ο Μάρκος, από συνήθεια. Για το χαβαλέ του όλου θέματος και επειδή μετά θα πήγαιναν στα Goodies. Τι και ποιούς εξυπηρετούν τελικά αυτές οι δημόσιες παράτες; Η Βιολέτα πάντα έβρισκε περίεργο το γεγονός ότι η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα που γιόρταζε την αρχή της εμπλοκής της στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο κι όχι το τέλος αυτού του πολέμου, που αιματοκύλησε ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη. Πρέπει να γιορτάζει κανείς τον πόλεμο, έστω κι αν βρίσκεται στην πλευρά των νικητών; Πρέπει να γιορτάζει κανείς όταν εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, βασανίσθηκαν, ακρωτηριάσθηκαν, βιάσθηκαν; Μήπως η ανάμνηση κάθε πολέμου πρέπει να είναι αφορμή για ενδοσκόπηση και περισυλλογή; Μήπως το μόνο που πρέπει να σκέφτονται οι άνθρωποι είναι πως θα καταργηθεί από όλες τις γλώσσες η λέξη «πόλεμος»;

    Το βράδυ της Κυριακής 11 Νοεμβρίου η Βιολέτα είχε ολοκληρώσει τη μετάφραση τριακοσίων σελίδων από τις οχτακόσιες περίπου του βιβλίου για τον τεκτονισμό. Την ώρα που στην τηλεόραση ανακοινώνονταν το όνομα του νικητή των εκλογών Γεώργιου Παπανδρέου, ως αρχηγού του ΠΑΣΟΚ , η Βιολέτα έχασε τις αισθήσεις της. Ο Μάρκος παράτησε το διάβασμα της Φυσικής και έτρεξε τρομαγμένος κοντά στη μητέρα του. Δεν ήξερε τι να κάνει. Θυμήθηκε ότι η Βιολέτα του είχε πει, ότι σε περίπτωση που της συνέβαινε κάτι, να ειδοποιήσει αμέσως τη Φαίη. Είχε γράψει και τοιχοκολλήσει τους αριθμούς τόσο του σταθερού όσο και του κινητού τηλεφώνου της νονάς του στην πόρτα του δωματίου του. Ο Μάρκος προτίμησε να πάρει στο κινητό.
-Νονά, η μαμά λιποθύμησε! Δεν ξέρω τι να κάνω! ΄Ελα γρήγορα!
Η Φαίη συμβούλεψε το Μάρκο να χαστουκίσει τη μητέρα του κι αν δε συνέλθει να της ρίξει νερό. Ο Μάρκος δεν πρόλαβε να κάνει τίποτα από όλα αυτά, αφού η Βιολέτα συνήλθε.
-Νονά, συνήλθε…..
-Δώσε της το τηλέφωνο, να της μιλήσω, ούρλιαξε η Φαίη.
Η Βιολέτα πήρε ζαλισμένη το ακουστικό.
-Είσαι καλά; Τι έπαθες;
-Δεν ξέρω, ξαφνικά…..λιποθύμησα…….
-Το έχεις ξαναπάθει;
-Ναι, προχθές!
-΄Ερχομαι αμέσως. Θα σε πάω στο νοσοκομείο.

    Η Φαίη έκλεισε το τηλέφωνο χωρίς ν’ ακούσει τις διαμαρτυρίες της Βιολέτας. Ο γιατρός στα εφημερεύοντα έστειλε τη Βιολέτα για εξετάσεις αίματος. Τα αποτελέσματα θα έβγαιναν την άλλη μέρα το πρωί. Η Φαίη συνόδεψε τη φίλη της και το βαφτισιμιό της στο σπίτι και ανέλαβε εκείνη που είχε αυτοκίνητο να περάσει να πάρει τις εξετάσεις το επόμενο πρωί.
Η Φαίη δεν πίστευε στα μάτια της όταν είδε τα αποτελέσματα. Η Βιολέτα καθόταν στον υπολογιστή και συνέχιζε τη μετάφραση όταν χτύπησε το τηλέφωνο.
-΄Ελα Φαίη, τι γίνεται….θα ζήσω;
- Θα ζήσεις! Και οι δύο θα ζήσετε!
- Και οι δύο; Ποιοι δύο;
-Εσύ και το μωρό. Είσαι έγκυος!
Η Βιολέτα έμεινε με το στόμα ανοιχτό.
-Δεν πιστεύω να λιποθύμησες πάλι! (παύση) Αν και στην κατάσταση που βρίσκεσαι είναι φυσιολογικό!
-Φαίη, τι είπες;
-Περιμένεις παιδί, χριστιανή μου!
Η Βιολέτα πάγωσε. ΄Ηταν το τελευταίο πράγμα που περίμενε ν’ ακούσει.
-Μα……. πώς έγινε;
-Ισχυρίζεσαι ότι δεν ξέρεις πως γίνονται τα παιδιά;
-Θέλω να πω…..στην ηλικία μου……..
-Τι έχει η ηλικία μας;
-Η γονιμότητά μας μειώνεται πολύ. ΄Ετσι λένε οι γιατροί.
-Μειώνεται, δεν εξαφανίζεται!
-Ω Θεέ μου! Τι θα κάνω τώρα;
-Αγόρι ή κορίτσι υποθέτω!
-΄Ασε τ’ αστεία, Φαίη. Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά.

    Η Βιολέτα έπρεπε να ενημερώσει το Στέλιο. Φοβόταν την αντίδρασή του. Εκείνος μπορεί να νόμιζε ότι χρησιμοποιούσε αντισυλληπτικά χάπια. Εκείνη όμως δεν είχε σεξουαλικές σχέσεις εδώ και δώδεκα χρόνια. Κι αν της έλεγε να ρίξει το παιδί; Αποκλείεται. Η Βιολέτα ήταν κατά των εκτρώσεων. Το θεωρούσε έγκλημα. Μήπως δεν έπρεπε να του μιλήσει; Μήπως έπρεπε να εξαφανισθεί και να αναλάβει μόνη της την ευθύνη ενός δεύτερου παιδιού; Συνηθισμένη ήταν άλλωστε.
-Μη λες βλακείες τη διέκοψε η Φαίη. Σου είπε ποτέ ο Στέλιος ότι δε θέλει οικογένεια;
Η αλήθεια είναι ότι ο Στέλιος δεν της είπε ποτέ αν ήθελε ή όχι οικογένεια.
- Μόνο ένας τρόπος υπάρχει να μάθεις την αντίδρασή του. Να τον ενημερώσεις για την εγκυμοσύνη σου! επέμενε η Φαίη. Είστε ώριμοι άνθρωποι, θα το αντιμετωπίσετε.

    Η Βιολέτα απέφευγε να συναντήσει το Στέλιο για δέκα μέρες χρησιμοποιώντας ότι είδους πειστική δικαιολογία μπορούσε να εφεύρει. Δεν κοιμόταν τις νύχτες. ΄Εφτιαχνε χιλιάδες σενάρια. Ένα πρωί, ο Στέλιος χτύπησε την πόρτα του σπιτιού της. Ο Μάρκος έλλειπε στο σχολείο. Η Βιολέτα ξαφνιάστηκε.
-Τι κάνεις εσύ εδώ;
-Όταν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, πάει το βουνό στο Μωάμεθ. Μπορώ να μάθω γιατί με αποφεύγεις;
-Εγώ; Δε σε αποφεύγω!
-Βιολέτα, αν θέλεις να διακόψουμε δεν έχεις παρά να μου το πεις. Δε θα μ’ αρέσει, αλλά σαν ώριμος άνθρωπος οφείλω να το δεχτώ. Ούτε θα σου ζητήσω εξηγήσεις. Αλλά αυτό το κρυφτούλι μ’ ενοχλεί.
Η ένταση και η αυπνία των τελευταίων ημερών έκανε τη Βιολέτα να ξεσπάσει σε λυγμούς. Ο Στέλιος την πήρε στην αγκαλιά του.
-Μωρό μου, τι συμβαίνει;
-Δεν είμαι εγώ το μωρό σου! Το μωρό σου είναι στην κοιλιά μου!
Η χαρά του Στέλιου ξεπέρασε κάθε κρυφή προσδοκία της Βιολέτας. Ο Στέλιος την αγαπούσε πραγματικά και ήθελε ένα παιδί. Στα πενήντα ένα του χρόνια ήταν ώρα να το αποκτήσει.

    Η Βιολέτα δεν είχε φαντασθεί ποτέ μέχρι τώρα, ότι θα τηλεφωνούσε η ίδια στο Θανάση για να ζητήσει διαζύγιο. Ο Θανάσης δεν είχε αντίρρηση. Συμφώνησαν να γράψουν το διαμέρισμα της Καλλιθέας που κατείχαν από κοινού στο όνομα του Μάρκου. Το διαμέρισμα θα νοικιαζόταν και το μίσθωμα θα πήγαινε για τα έξοδα του παιδιού τους. Ο Θανάσης τόνισε ότι αγαπούσε το γιό τους, απλά η Βιολέτα έπρεπε να καταλάβει ότι όλοι οι άνθρωποι δεν ονειρεύονταν να γίνουν γονείς ούτε ήταν όλοι πλασμένοι γι’ αυτό το ρόλο. Η καινούργια Βιολέτα κατάλαβε. Μαζί με το Μάρκο θα μετακόμιζαν στο σπίτι του Στέλιου στην Καστέλα. Θα ήταν και πιο κοντά στον ΄Αγιο Παύλο», το σχολείο όπου φοιτούσε ο Μάρκος, ο οποίος ενθουσιάστηκε με την ιδέα ότι θα αποκτούσε αδελφάκι. Συμπαθούσε πολύ το Στέλιο και άρχισε να γίνεται καλός μαθητής. Μόλις έβγαινε το διαζύγιο ο Στέλιος και η Βιολέτα θα παντρεύονταν με πολιτικό γάμο.
-Μάρτυρες στο γάμο εγώ και ο Θανάσης επέμενε η Φαίη με ύφος που δε σήκωνε αντιρρήσεις.
-Εσείς σκέφτεστε να παντρευτείτε; ρώτησε ο Στέλιος
-Μπα, εμείς λέμε να το συνεχίσουμε στο ελεύθερο κι όσο πάει, απάντησε ο Θανάσης.
-Παιδιά δε σκεφτόμαστε ν’ αποκτήσουμε, ούτως ή άλλως. Εγώ τα αντισυλληπτικά μου τα παίρνω ανελλιπώς, αστειεύτηκε η Φαίη. Για ποιο λόγο να μπλέκουμε με τελετές και δεσμεύσεις;
-Σωστά, ο γάμος είναι μια κοινωνική σύμβαση. Εμείς θα παντρευτούμε για το παιδί έκανε η Βιολέτα και έδειξε τη φουσκωμένη κοιλιά της
-Θέλεις να πεις ότι αν δεν σε άφηνα έγκυο δεν επρόκειτο να με αποκαταστήσεις! αστειεύτηκε ο Στέλιος.

    Η Βιολέτα, ο Θανάσης και η Φαίη γέλασαν με την παρατήρηση του Στέλιου. Είχαν συναντηθεί για φαγητό σε μια ταβέρνα στην Πλάκα. Η μητέρα του Στέλιου είχε αναλάβει τη φύλαξη του Μάρκου. Η κυρία Χρυσή – όνομα και πράμα- λάτρευε τη Βιολέτα. Είχε χάσει τις ελπίδες της να γίνει γιαγιά, αφού ο Στέλιος ήταν το μοναδικό της παιδί. Ευγνωμονούσε το Θεό που της έστειλε δύο εγγονούς. Το Μάρκο και τον αδελφό του – αγοράκι κυοφορούσε ξανά η Βιολέτα – που θα ερχόταν στον κόσμο σε λιγότερο από τέσσερις μήνες. Η κυρία Χρυσή, χήρα που μόλις είχε κλείσει τα εβδομήντα ήταν πρόθυμη να βοηθήσει το ζευγάρι όσο μπορούσε στο μεγάλωμα του μωρού.
-Βιολέτα, έκανε ο Θανάσης, εσύ ήσουν πάντα υπέρ του θεσμού του γάμου!
-Μέχρι να καταλάβω ότι οι θεσμοί δεν αντιπροσωπεύουν πάντα την ουσία των καταστάσεων. Είναι ωραίο να βρίσκεσαι σε αρμονία με τους ανθρώπους και τις καταστάσεις γύρω σου, αλλά το πιο σημαντικό είναι να βρίσκεσαι σε αρμονία με τον ίδιο σου τον εαυτό τόνισε η Βιολέτα Θεοδωρίδη, πρώην Πανούση, η οποία θα παντρευόταν μεν το Στέλιο, αλλά – αυτή τη φορά - δεν το είχε σκοπό να μεταλλαχθεί σε Βιολέτα Καρύδα.
Εν τω μεταξύ, γύρω από τη Βιολέτα, το Στέλιο, τη Φαίη και το Θανάση, η Ελλάδα το έπαιρνε επιτέλους απόφαση ότι είναι μια χώρα δίχως μέλλον. Μια χώρα όπου για να βρεις δουλειά χρειάζεται να έχεις μέσον, να λαδώσεις ή να ειδικευτείς στους πεοθηλασμούς. Οι σπουδές, η εργατικότητα, η εντιμότητα δεν παίζουν κανένα απολύτως ρόλο. Όχι ότι δεν τα ήξεραν αυτά οι Έλληνες. Απλώς έτρεφαν ακόμα κάποιες τελευταίες ελπίδες μέχρι που είδαν τις φωτογραφίες της συμβασιούχου με τον πρώην Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Πολιτισμού στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα». Κάποιοι «τυχεροί» μάλιστα πρόλαβαν να δουν και σκηνές στο Ίντερνετ.

    Στη χώρα που λέγεται Ελλάδα, είναι μέλος της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, γέννησε και σκότωσε το Σωκράτη, χιλιάδες πολίτες περίμεναν στην ουρά και σπρώχνονταν γεμάτοι χριστιανική αλληλεγγύη, για να προσκυνήσουν το χρυσοστολισμένο λείψανο του αρχιεπίσκοπου Χριστόδουλου, που έχασε – όπως ήταν αναμενόμενο – τη μάχη απέναντι στον ύψιστο διδάσκαλο Θάνατο τα ξημερώματα της 28ης Ιανουαρίου 2008. Είθε ο διάδοχός του αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος να ντυθεί με ακόμα πιο πολυτελή σάβανα όταν έρθει η ύστατη ώρα του στο μάταιο τούτο κόσμο. Ακόμα περισσότερα πλήθη να τον συνοδεύσουν στην τελευταία του κατοικία, προς δόξαν της ειδωλολατρείας.

    ‘Οταν ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Πολιτισμού πήδηξε στο κενό παρέσυρε μαζί του – μεταξύ άλλων- και την υπέρτατη ιδέα του Πολιτισμού. Ο μεν Χρήστος Ζαχόπουλος γλύτωσε το θάνατο, ο Πολιτισμός όμως εγκατέλειψε οριστικά τη χώρα που τον γέννησε και κατευθύνεται πλέον σε άλλους γαλαξίες. Πολιτικοί, επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι, εκδότες, δικηγόροι, εισαγγελείς, αστυνομικοί, εφοριακοί και άλλες χρήσιμες κατηγορίες επαγγελματιών στροβιλίζονται σ’ ένα ατέρμονο χορό γεμάτο «Σεξ, ψέματα και βιντεοταινίες». «Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη» έλεγε ο Σπύρος Καλογήρου στο Νίκο Κούρκουλο στο σινεμά. Κι όλοι ασχολούνται με τα λεφτά. Οι μεγαλοκαρχαρίες με τα λεφτά που έχουν και θέλουν να τα αυγατίσουν, ενώ οι υπάλληλοι και οι μικροσυνταξιούχοι με τα λεφτά που δεν έχουν και θα ήθελαν να αποκτήσουν . Όχι, αυτή η χώρα που λέγεται Ελλάδα δεν έχει μέλλον, αφού δεν έχει παρόν. Στο παρόν, χτίζεται το μέλλον.

    Και η ζωή περνά και χάνεται, η ελπίδα χάνεται, η ουσία χάνεται. Η πολιτική στην Ελλάδα, μετά την εκλογή του Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία του Συνασπισμού στις 10 Φεβρουαρίου 2008 μπαίνει πια και επισήμως στην καινούργια της φάση. Την απόλυτη εποχή του «φαίνεσθαι». Το «σινεμά η Ελλάς» κατεβάζει ρολά. Ζήτω η εποχή των DVD.

[Οίαγρος]

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1.   Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ, έκδοση της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος
2.   ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ του ΄Εμμετ Φοξ, εκδόσεις ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ, Αθήνα 1989
3.   ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΑ του Γεωργίου Μπαμπινιώτη, Αθήνα 1980
4.   ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΤΟ ΒΗΜΑ», Τρίτη 14 Μαρτίου 2000
5.   ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΤΟ ΑΛΛΟ ΒΗΜΑ», Κυριακή 20 Μαίου 2001
6.   ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ, συλλογικό έργο, εκδόσεις ΑΡΧΕΤΥΠΟ, 2005
7.   ΖΑΧΙΡ του Paulo Coelho, εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ, 2005
8.   ΟΙ ΑΖΤΕΚΟΙ του Jacques Soustelle, εκδόσεις ΚΑΡΔΑΜΙΤΣΑ, 1997
9.   ILLUMINATI του Dan Brown, εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ, 2004
10.   ΤΟ ΚΑΤΑ ΠΙΛΑΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ του Eric-Emmanuel Schmitt, εκδόσεις ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ, 2001
11.   MORALS AND DOGMA – ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΙΚΟ ΠΕΡΙΣΤΥΛΙΟ του Albert Pike, εκδόσεις ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ, 2002
12.   περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ, τεύχος 15, Απρίλιος 2001, άρθρο του Τζων Μπένετ σε διασκευή Στέφανου Ελμάζη
13.   ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ , 20 Απριλίου 2003, άρθρο της Μαίρης Παπαγιαννίδου
14.   ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 1 Μαΐου 2005, άρθρο του Allan Massie (ΒΗΜΑ - THE INDEPENDENT)
15.   Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ, μεταγραφή Γιώργος Σεφέρης, εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ, ΑΘΗΝΑ 1985
16.   LES SECRETS DE L`APOCALYPSE de GERARD BODSON , editions 1, PARIS 1999.
17.   LA BIBLE – LE CODE SECRET de MICHAEL DROSNIN,, editions ROBERT LAFONT, PARIS 1997
18.   SAMSARA de S.S. LE DALAI LAMA, editions DU PRE AUX CLERCS, PARIS 1996
19.   GUERIR LA VIOLENCE de S.S. LE DALAI LAMA , editions PLON, PARIS 1998
20.   ΑΛΛΟΠΑΡΜΕΝΕΣ ΜΕΓΑΛΟΦΥΙΕΣ του FEDERICO DI TROCCHIO, εκδόσεις, Π. ΤΡΑΥΛΟΣ , ΑΘΗΝΑ 1999
21.   ΟΙ ΔΡΑΚΟΙ ΔΕΝ ΖΟΥΝ ΠΙΑ ΕΔΩ του ALAN COHEN, εκδόσεις SUCCESS DYNAMICS, ΑΘΗΝΑ 1997
22.   Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗ – ΠΟΙΗΜΑΤΑ, ΤΟΜΟΣ 1, εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ, ΑΘΗΝΑ 1980
23.   (ποιήματα Η ΠΟΛΙΣ και ΙΘΑΚΗ)
24.   SOUL – PURPOSE, DISCOVERING AND FULFILLING YOUR DESTINY – An Edgar Cayce guide by MARK THURSTON , PH. D., ST. MARTIN’S   
             PAPERBACKS EDITION – U.S.A. 1997
25.   ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ, τεύχος 6 , ΑΘΗΝΑ 1999.
26.   Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΖΕΝ του ALAN W. WATTS, εκδόσεις ΩΡΟΡΑ 1988
27.   LA FRANC MACONNERIE – une fraternite revelee de Luc Nefontaine, editions DECOUVERTES GALLIMARD, 1994
28.   ΤΑΟ ΤΕ ΚΙΝΓΚ του Λάο Τσε, εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ- ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ 1978, 1995
29.   Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΣΤΟ ΤΑΟ του Λιου Ι Μινγκ, εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ – ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ, 1994
30.   ΤΕΚΤΟΝΙΚΟΝ ΜΟΥΣΕΙΟΝ του Πέτρου Γράβιγγερ, εκδόσεις ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ και εκδόσεις ΔΙΜΕΛΗΣ, 1999
31.   ΖΕΝ ΚΑΙ Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ του ΄Ουγκεν Χέρριγκελ, εκδόσεις ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ, 1979
32.   ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΧΙΛΙΕΤΙΑΣ 1000-2000, ένα βιβλίο – δώρο της ΄Ελεν ΄Εξλευ, εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ, 1999
33.   Ο ΝΑΟΣ ΚΑΙ Η ΣΤΟΑ των Michael Baigent και Richard Leigh, εκδόσεις Γκοβόστη
34.   THE HIRAM KEY by Christopher Knight and Robert Lomas, Element Books Inc, 1997, USA
35.   ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΙΣΚΟΠΟΤΗΡΟΥ του Μάνλυ Χολ, εκδόσεις Πύρινος Κόσμος, Αθήνα 1989
36.   Η ΜΙΖΕΡΙΑ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ του Πασκάλ Μπρύκνερ, εκδόσεις Αστάρτη, Αθήνα 2002
37.   Η ΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ, επιλογή Κωνσταντίνος Καλογερόπουλος, εκδόσεις Ιάμβλιχος, Αθήνα 1996
38.   ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ- ΑΡΧΑΙΑ ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΛΑΤΡΕΙΕΣ, TIME LIFE BOOKS, εκδόσεις ΑΛΚΥΩΝ, Αθήνα 1990.
39.   ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ του Paulo Coelho, εκδόσεις ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ – Α. Α. ΛΙΒΑΝΗ, Αθήνα 1998
40.   περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ τεύχη 14,15,24
41.   Ο ΛΥΚΟΣ ΤΗΣ ΣΤΕΠΑΣ του Χέρμαν ΄Εσσε, εκδόσεις Γράμματα, Αθήνα 1982
42.   Η ΔΕΚΑΤΗ ΕΠΙΓΝΩΣΗ του Τζέημς Ρέντφιλντ, εκδόσεις Διόπτρα, Αθήνα 1996
43.   ΟΙ ΔΡΑΚΟΙ ΔΕ ΖΟΥΝ ΠΙΑ ΕΔΩ του ΄Αλαν Κοέν, εκδόσεις Success Dynamics, Αθήνα 1997
44.   ΑΡΙΘΜΟΣΟΦΙΑ του Γουίλλιαμ Γουέστκοτ, εκδόσεις Πύρινος Κόσμος, Αθήνα
45.   ΤΑΡΩ του S. R. KAPLAN, εκδόσεις Δίδυμοι, Αθήνα
46.   LE KARMA του Αρνώ ντε Λιονκούρ, εκδόσεις De Bressac, Παρίσι 1997
47.   DICTIONNAIRE DES SYMBOLES της Νάντια Ζουλιέν, εκδόσεις Marabout, Alleur ( Βέλγιο), 1989
48.   Η ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ της ΄Αννυ Μπέζαντ, εκδόσεις Τετρακτύς, Αθήνα 1998
49.   περιοδικό ΑΣΤΡΑ ΚΑΙ ΟΡΑΜΑ, Μάρτιος 2001
50.   ΟΙ ΣΜΑΡΑΓΔΙΝΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ ΤΟΥ ΘΩΔ του Α.S. RALEIGH, εκδόσεις ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ, Αθήνα 2000
51.   DICTIONNAIRE ILLUSTRE DE FRANC-MACONNERIE, editions DE LODI, Paris 1999
52.   LE TRIOMPHE DES ANGES de Sylvio Curmondo, editions ORLI, Belgique 1992
53.   ΘΡΗΣΚΕΙΟΛΟΓΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ, εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, Αθήνα 2000
54.   περιοδικό «ΑΒΑΤΟΝ», τεύχος 5, Νοέμβριος – Δεκέμβριος 1999
55.   περιοδικό «ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ», τεύχος 5,1999
56.   εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ», Κυριακή 7 Ιανουαρίου 2007
57.   Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΖΕΝ του ALAN W. WATTS, εκδόσεις ΩΡΟΡΑ 1988
58.   ΒΙΒΛΟΣ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΥ της ΄Ελενα Π. Μπλαβάτσκυ, εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ 1995
59.   ΠΡΑΚΤΙΚΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ - ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ , Ανωνύμου, εκδόσεις ΚΥΒΕΛΗ, 1994
60.   ΤΑΟ ΤΕ ΚΙΝΓΚ του Λάο Τσε, εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ- ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ 1978, 1995
61.   Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΣΤΟ ΤΑΟ του Λιου Ι Μινγκ, εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ – ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ, 1994
62.   ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ του Λόμπσαν Ράμπα, εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ , 1988
63.   ΦΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ της Πατρίτσια ΄Ανθονι, εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ, Αθήνα 2000
64.   ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ, Ανωνύμου, εκδόσεις Κυβέλη, Αθήνα 1994
65.   Η ΑΡΧΑΙΑ ΑΙΓΥΠΤΟΣ του Jean Vercoutter, εκδόσεις Καρδαμίτσα, Αθήνα 1994
66.   ΤΑ ΕΝΝΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ του Ευγένιου Ουίτγουερθ, εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 1990
67.   ΤΟ ΖΑΦΕΙΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ του Ζιλμπέρ Σινουέ, εκδόσεις Ψυχογιός, Αθήνα 1997
68.   Η ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ της ΄Αννυ Μπέζαντ, εκδόσεις Τετρακτύς, Αθήνα 1998
69.   Η ΩΡΑΙΟΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ των J. Bottero, M. A. Quaknin, J. Moingt ,εκδόσεις Κριτική, Αθήνα 2001
70.   RITUEL DE MAITRE , 1859 de J.-M. Ragon, Les Editions du Prieure
71.   ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΑΒΑΤΟΝ , Σεπτέμβριος- Οκτώβριος 2000 με αφιέρωμα « ΘΑΝΑΤΟΣ – ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ;»
72.   ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΤΕΚΤΟΝΙΚΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ – THE REGIUS POEM – NAYMOUS GRAECUS , εκδόσεις Γκοβόστη, 2002
73.   ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΣ, του OSHO, σειρά Αυτογνωσία, εκδόσεις Ρέμπελ, 2005
74.   ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ , εκδόσεις National Geographic, Ουάσιγκτον, 2006
75.   ΕΝΑΣ ΤΕΚΤΩΝ ΘΥΜΑΤΑΙ του Δημήτρη Σ. Τζανέτου, εκδόσεις Κοχλίας, Αθήνα 2003
76.   ΣΟΛΟΜΩΝ των Γκαμπριέλ Μαντέλ, Πέτρα Αϊζέλε, εκδόσεις Κονιδάρη, Αθήνα 1980
77.   ΑΛΧΗΜΕΙΑ της Cherry Gilchrist, εκδόσεις Ι. ΦΛΩΡΟΣ, Αθήνα 1997
78.   περιοδικό ΒΗΜΑGAZINO, τεύχος 354, 29 Ιουλίου 2007, άρθρο του Γιώργου Τσιάρα
79.   ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΖΩΗΣ – Ένα πνευματικό λεξικό για το εδώ και το τώρα του OSHO, εκδόσεις ΡΕΜΠΕΛ, Αθήνα 2005

 

   ΙΝΤΕΡΝΕΤ

1.   http://www.cwd.co.uk/
2.   http://www.cwd.co.uk/
3.   http://www.cwd.co.uk/
4.   http://www.britannica.com/
5.   http://www.i5ive.com/
6.   http://www.britannica.com

[Trithemius]

Φαίνεται πως πρόκειται για εξαιρετική δουλειά! Το εκτύπωσα και θα το διαβάσω με την ησυχία μου. Πάντως, εκ πρώτης όψεως, μου θυμίζει το προφίλ του "Εκκρεμούς του Φουκώ", χωρίς φυσικά να αποτελεί "κλώνο" του. Θεωρώ πως ακόμη και για τον ερευνητή-ενδιαφερόμενο που δεν έχει έρθει ποτέ σε επαφή με τον Τεκτονισμό, το παρόν μυθιστόρημα, αποτελεί μια χρήσιμη πρώτη προσέγγιση. ΜΠΡΑΒΟ!