Πολλές φορές αναζητούμε ένα μονοσήμαντο "σύμβολο", ένα ιδεώδες που θα ενσωματώνει κάθε προσδοκία κι ευσεβή πόθο μας. Πολλές φορές παρασυρόμεθα από τα δεδομένα πρότυπα των εθνικών και υπερεθνικών σωτήρων και όσο κοιτούμε αλλού για σωτήρες και υπερομάδες, χάνουμε χρόνο από το να ανακαλύψουμε και να αναδείξουμε κάποια πολύ σημαντικά στοιχεία που βρίσκονται μέσα μας σε λανθάνουσα κατάσταση. Σύγχρονη εκδήλωση αυτής της τάσης αποτελεί και η αναζήτηση μίας υπερομάδας με αμιγή Ελληνοκεντρικό χαρακτήρα, μίας ομάδας που μπορεί να ενσωματώσει μέσα σε 5-10 άτομα όλο το Είναι της Ελλάδας μας.
Τα ονόματα πολλά και η φαντασία μας αφήνεται να συνθέσει την υπερομάδα που προσδοκά όλη η Ελλάδα (ενδόμυχα ακόμη και οι εν Ελλάδι χριστιανοί...). Φουράκης, Γκιόλβας, Λιαντίνης, Τανάγρας, Καραθεοδωρή, Νάγος... τα ονόματα πολλά μα πάντοτε αρκετά μακριά από τα αληθινά μέλη της Ομάδας Ε... Η αληθινή Ομάδα Ε είναι ο απλός Έλληνας, εκείνος που δεν θεωρεί πως αποτελεί κάτοικο της χώρας που λέγεται Ελλάς αλλά αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της ίδιας της χώρας αυτής. Η αιτία που ο απλός Έλληνας αγνοεί την ύπαρξη της Ομάδας Ε, είναι πως ζούμε με τη νάρκωση της πνευματικής οκνηρίας και της μη γνώσης του τι μπορούμε να κάνουμε.
Αγνοούμε τις ρίζες μας, αγνοούμε τους προγόνους μας, αγνοούμε την ίδια την κοσμοθέασή μας, αδιαφορούμε για την εξέλιξή μας αλλά "καιγόμαστε" να βρούμε ένα καλό μέρος να φάμε και να διασκεδάσουμε. Δεν γνωρίζουμε ούτε μία αρχαιοελληνική λέξη αλλά την ίδια στιγμή γνωρίζουμε απ' έξω κι ανακατωτά τις επιδόσεις του νέου μας αυτοκινήτου. Μας προτρέπουν να μάθουμε να διαλέγουμε τους αφέντες της χώρας μας αλλά "ξεχνάνε" να μας εκπαιδεύσουνε να γίνουμε αφέντες και κυρίαρχοι του εαυτού μας. Κάποτε οι 300 του Λεωνίδα μας μάθανε πως να κερδίζουμε την ελευθερία μας αλλά δεν μάθαμε το πως να τη διατηρήσουμε. Κάποιοι ζούνε στην ανέχεια αλλά ταυτόχρονα τιμούν υπέρμετρα αυτούς που ζούνε στη χλιδή γιατί τους χρειάζονται. Γνωρίζουμε πολύ καλά τι σημαίνει εθνικό μεγαλείο αλλά σπάνια υπερασπιζόμαστε το προσωπικό μας μεγαλείο γιατί απλά το αγνοούμε...
Εκπαιδευτήκαμε στο πως να νοιώθουμε ταπεινοί κι όχι να νοιώθουμε υπερήφανοι για τις ιδέες μας, για τα ιδανικά μας, για τα "θέλω" μας κι έτσι σταδιακά νεκρώνουμε τις επιθυμίες και την ξεχωριστή και πανέμορφη ατομικότητά μας. Γεμίζουμε τόμους και τόμους από ωδές στην ελευθερία του λόγου και της έκφρασης, αναλύουμε και πλέκουμε εγκώμια για τα ωφέλη της εδαφικής και εθνικής μας ανεξαρτησίας αλλά ταυτόχρονα αφορίσαμε εκείνους που το '21 φρόντισαν ώστε σήμερα να είμαστε ελεύθεροι και να μην φοράμε φέσι...
Κάνουμε απίστευτες εφευρέσεις αλλά "ξεχνάμε" να τις τροφοδοτήσουμε με κονδύλια ανάπτυξης γιατί μόλις καταλάβαμε πως μεγαλύτερη αξία έχουν άλλα μείζονα ζητήματα όπως πχ οι μισθοί των βουλευτών μας ή τα ανίερα κονδύλια για αγορές οικοπέδων από μονές-μεσιτικά γραφεία. Έτσι, ο απογοητευμένος Ελληνάκος επιστήμονας δωρίζει την εφεύρεσή του σε μια ξένη χώρα και κατόπιν εμείς αγοράζουμε από τη χώρα αυτή ακριβώς το ίδιο προϊόν που πριν λίγα χρόνια κρίναμε ως άχρηστο...
Η Ελλάδα παράγει λαμπρά μυαλά αλλά τα διώχνει να σπουδάσουν και να βρούνε δουλειά στις εταιρείες του εξωτερικού, ξεχνώντας πεισματικά πως αυτές οι εταιρείες απαρτίζονται στο μεγαλύτερο ποσοστό τους από αλλοδαπούς, μεταξύ των οποίων πολλοί είναι Έλληνες. Έχουμε επανδρώσει με ικανότατο ανθρώπινο δυναμικό εκατοντάδες εταιρείες του εξωτερικού, ενώ ταυτόχρονα, μόνον στα Σκόπια λειτουργούν 300 Ελληνικές επιχειρήσεις που απασχολούν 20.000 άτομα! Η Ελλάδα "τρώει" τα παιδιά της...
Υπάρχουν στιγμές στη ζωή όλων μας που μας πλημμυρίζει μία εκπληκτική σκέψη, ένας οργασμός δημιουργικότητας και μία απίστευτη θέληση για δράση, για ενεργοποίηση, για αλλαγή αυτής της κατάστασης τέλματος αλλά αμέσως μετά "προσγειωνόμαστε", κατακρίνουμε τον εαυτό μας για την υπέροχη σκέψη που έκανε και ντρεπόμαστε που έστω και για λίγες στιγμές νοιώσαμε διαφορετικοί κι εκεί ακριβώς, στις λίγες αυτές λαμπερές στιγμές βρίσκεται το σπέρμα της Ομάδας Ε. Αλλά αμέσως μετά, ξαναγυρνάμε στο ασφαλές γυάλινο βάζο μας. Αρεσκόμεθα να κοιτάμε τον κόσμο που βρίσκεται έξω από αυτό αλλά φοβόμαστε να βγούμε έξω, να κάνουμε το δικό μας ξεχωριστό πέταγμα. Μοιάζουμε με μια πεταλούδα που επί χρόνια ζούσε μέσα σε ένα κλειστό βάζο. Όταν αυτό το βάζο ανοίξει (και ανοίγει συχνά) και δεν θα την εμποδίζει τίποτα να βγει έξω, η πεταλούδα θα παραμείνει ακίνητη μέσα στο βάζο γιατί ποτέ και κανένας δεν της είπε ότι είναι ικανή να πετάξει.
Τολμάμε να μιλάμε για ελευθερία του λόγου, για δυνατότητες και ευκαιρίες προσωπικής έκφρασης και προσωπικών επιλογών αλλά ταυτόχρονα χλευάζουμε και γελάμε με τον άνθρωπο που δείχνει διαφορετικός από εμάς, γιατί σκέφτεται διαφορετικά από εμάς. Να είμαστε όμως σίγουροι πως κι εκείνος κάνει το ίδιο γιατί του φαινόμαστε όλοι ίδιοι και άχρωμοι...
Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως η αληθινή Ομάδα Ε είναι ο καθένας από εμάς. Όλοι μας αποτελούμε μέλη της και όλοι μας έχουμε ένα μερίδιο ευθύνης τόσο για τα καλά, όσο και για τα άσχημα αυτού του τόπου. Δεν απειλούμαστε από κανέναν Σιωνισμό γιατί ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι η άγνοια του ποιοί είμαστε και τι είμαστε ικανοί να κάνουμε. Υπήρξαν πάντοτε άνθρωποι-πρότυπα που έδειξαν το δρόμο της εξέλιξης. Οι περισσότεροι από αυτούς αγνοούσαν πλήρως το πως θα φτάσουν στην επιτυχία, πλην όμως είχαν καλά ξεκαθαρισμένο μέσα τους το στόχο τους, την αποστολή τους, κάθε μέρα βλέπανε μπροστά τους τη θέση τους μέσα σε μεγάλα πράγματα, βλέπανε τους εαυτούς τους να αλλάζουν τα δρώμενα της Ελλάδας, είχαν πιστέψει στον εαυτό τους και τις ικανότητές τους και τελικά... ανακαλύψανε τον εαυτό τους!
Αν λοιπόν πάρετε όλα αυτά τα χαρακτηριστικά και τα αναποδογυρίσετε, αυτό που θα δείτε να προκύπτει θα είναι η αληθινή Ομάδα Ε. Δεν χρειαζόμαστε ούτε υπερόπλα, ούτε αξωγήινους σωτήρες, ούτε είναι αναγκαίο να ψάχνουμε τους εχθρούς μας εκτός συνόρων ή υπογείως. Η Ελλάς κινδυνεύει με άλωση εκ των έσω...
Ναι, μας συμβαίνουν αναποδιές, προσωπικές και εθνικές. Όσο όμως μένουμε στις συνέπειές τους, τόσο αυτές θα μας γονατίζουν και τόσο εμείς θα νοιώθουμε ανήμποροι να αντιδράσουμε άρα θα αποζητάμε τη λύση των υπερόπλων είτε γήϊνων, είτε εξωγήϊνων.
Ρωτάτε για την ύπαρξη της Ομάδας Ε; Ναι, έχω μια στο μυαλό μου και λέγεται Ομάδα Ελλάδα!
Μην την ψάξετε μακριά γιατί την αποτελούμε όλοι εμείς και για την ανάπτυξή της υπάρχει μόνον μία ικανή και αναγκαία συνθήκη: η ανακάλυψη, ανάδειξη, ενδυνάμωση και διαιώνιση της τάσης μας να κάνουμε πράξη μία ιδέα, ένα ιδανικό, μία αυτοφυή ανάγκη για εξέλιξη στην οποιαδήποτε μορφή της. Η σπίθα ενυπάρχει παντού, σε βιβλία, σε ομιλίες, σε μελέτες, στα πανεπιστήμια, στα ΜΜΕ, ακόμα και σε αυτό το φόρουμ όπου άλλοι συμμετέχουν ενεργά και πολλοί άλλοι απλά το διαβάζουν. Δεν έχει σημασία το μέσο αλλά η ύπαρξη της σπίθας και αυτή είναι πάντα παρούσα (έστω κι εν κρυπτώ) και μας περιμένει... Κάθε φορά που διαδίδουμε ή κάνουμε πράξη μία άποψη, μία ιδέα ή ένα ιδανικό μας, δίνουμε σάρκα και οστά στην αληθινή Ομάδα Ε. Ο τόπος που αγγίζουν τα πόδια μας είναι ιερός όχι γιατί έτσι νομίζουμε ή γιατί αυτό μας αρέσει αλλά γιατί ακριβώς σε αυτόν τον τόπο γεννήθηκε η ίδια η έννοια του "ιερού". Δεν έχουμε παρά να σταθούμε ισάξιοι της κληρονομιάς μας όχι από γραφική φιλαυτία αλλά από υποχρέωση προς όλους αυτούς που μας ανέδειξαν από ανθρώπους σε Ανθρώπους και να κατανοήσουμε πως πράγματι η Ομάδα Ε υπάρχει, να τολμήσουμε επιτέλους να αναδείξουμε την ατομικότητά μας μέσα στο πλήθος κι εν τέλει να ικανοποιήσουμε την ενδελεχή κι αρχέγονη ανάγκη μας για εξέλιξη σε όλα τα επίπεδα...
Όσοι τάσσονται με το Φως, είναι υποχρεωμένοι να εργαστούν πάνω στις εκφάνσεις του και αναγκαστικά θα γίνουν μέλη της πραγματικής Ομάδας Ε...
Η πραγματική Ομάδα Ε δεν έχει φυσική μορφή και διοικητικά στελέχη,
δεν έχει ναούς και διακρίσεις μελών και αξιωματούχων,
δεν έχει σχέση με οικονομικές απολαβές και κρυφές δοσοληψίες,
η πραγματική Ομάδα Ε είναι το εγρηγορός του Φωτός!
