Φιλοσοφική Λίθος!

[Trithemius]

Φίλοι μου, επειδή πριν αρκετό καιρό ο Fr. Avaris ξεκίνησε την ανάπτυξη ενός ίδιου θέματος, καλό θα ήταν, η παρούσα συζήτηση να μη συνεχιστεί εδώ αλλά να μεταφερθεί στο παλαιότερο από τα δύο σχετικά θέματα (http://www.amorc.gr/forum/index.php/topic,128.0.html).

Τη συγγνώμη μου στον Fr. Avaris που δεν το επισήμανα πιο νωρίς

[Frater Immortal]

Οι σοφοί εργάζονταν για τον μετασχηματισμό του εαυτού τους.
Οι ανόητοι ματαιοπονούσαν άσκοπα να μετασχηματίσουν την ύλη...

Άραγε αυτό δεν συμβαίνει πάντα?

Ύλη εναντίον Πνεύματος.

Κάποιοι αναζητούν την Ουσία και μόνον της Γνώσης μέσα απο τον Εσωτερισμό για να υπηρετήσουν τον Άνθρωπο και για να εναρμονιστούν με την Πηγή....


Αντιθέτως, κάποιοι άλλοι μέσω του Εσωτερισμού "κυνηγούν" απλώς τη Δύναμη για την Δύναμη.


Με την οποία και θα διεκδικήσουν Ύλη, Πλούτο, Εξουσία κι εντέλλει.....Ηδονή!!!

Μα αγαπητέ φίλε μήπως η Ύλη δεν ειναι Πνεύμα(Ενέργεια); απλά είναι άλλη δόνηση... Μήπως το Πνεύμα δεν εμπεριέχει και την Ύλη; Εν το Παν.

[Eleni]

Η λέξη πνεύμα έχει πολλές σημασίες ανάλογα της μετάφρασης .
Σύμφωνα με την ροδοσταυρική διδασκαλία το πνεύμα είναι η ενέργεια που συγκρατεί τα στοιχεία της ύλης με τις δυνάμεις του. Η μορφές της ύλης είναι το αποτέλεσμα των δονήσεων του πνεύματος.
Οπότε η σχέση τους είναι εμφανής.
Ομως με την κλασσική ερμηνεία της λέξεως ''πνεύμα'' οι περισσότεροι άνθρωποι εννοούν την ψυχικονοητική μας υπόσταση που διαφοροποιείται απο την υλική μας.
Θεωρώντας οτι η ύλη ''τραβαέι'' το πνεύμα πρός τα κάτω...ενω έχουμε την επιθυμία να ανέλθουμε χρησιμοποιούμε την φράση << υλη εναντίον πνεύματος >> αν και πάλι όλα είναι όμοια.

[Frater Immortal]

1. Μέσω της αθανασίας στο ίδιο ακριβώς σώμα;
2. Μέσω της μετενσάρκωσης, περνώντας από διαφορετικά σώματα αλλά και διαφορετικά πνευματικά επίπεδα κάθε φορά;
3. Μέσω της διαρκούς αλλαγής φορέων/ξενιστών της ψυχής, καθώς και διαρκούς αλλαγής της συνειδησιακής κατάστασης;

Το #2 και το #3 μου φαίνονται τα ίδια.  Εκτός κι αν δε καταλαβαίνω τι εννοείς στο #2.

Πάρα πολύ θεωρητικό το ερώτημά σου.  Δε πιστεύω ότι υπάρχει το ελιξίριο της ζωής.  Αν όμως υπήρχε πιστεύω ότι θα επιτάχυνε την εξέλιξη του ανθρώπου που θα το χρησιμοποιούσε, αν βέβαια αυτός είναι εσωτεριστής και προσπαθεί ενεργητικά για την εξέλιξή του.

Πολύ πρακτικά, δε χρειάζεται να πεθάνει, να περάσουν χρόνια, να ξαναγεννηθεί, να ενηλικιωθεί, να ξαναθυμηθεί» το επίπεδο στο οποίο βρισκότανε και να συνεχίσει από εκεί.  Θα γλιτώσει πολύ χρόνο.

Πολύ σωστή τοποθέτηση, συμφωνώ

[Trithemius]

1. Μέσω της αθανασίας στο ίδιο ακριβώς σώμα;
2. Μέσω της μετενσάρκωσης, περνώντας από διαφορετικά σώματα αλλά και διαφορετικά πνευματικά επίπεδα κάθε φορά;
3. Μέσω της διαρκούς αλλαγής φορέων/ξενιστών της ψυχής, καθώς και διαρκούς αλλαγής της συνειδησιακής κατάστασης;

Το #2 και το #3 μου φαίνονται τα ίδια.  Εκτός κι αν δε καταλαβαίνω τι εννοείς στο #2.

Πάρα πολύ θεωρητικό το ερώτημά σου.  Δε πιστεύω ότι υπάρχει το ελιξίριο της ζωής.  Αν όμως υπήρχε πιστεύω ότι θα επιτάχυνε την εξέλιξη του ανθρώπου που θα το χρησιμοποιούσε, αν βέβαια αυτός είναι εσωτεριστής και προσπαθεί ενεργητικά για την εξέλιξή του.

Πολύ πρακτικά, δε χρειάζεται να πεθάνει, να περάσουν χρόνια, να ξαναγεννηθεί, να ενηλικιωθεί, να ξαναθυμηθεί» το επίπεδο στο οποίο βρισκότανε και να συνεχίσει από εκεί.  Θα γλιτώσει πολύ χρόνο.

Η διαφορά της εκδοχής 1. από την εκδοχή 2. έγκειται στο ότι η 2η εμπεριέχει το χαρακτηριστικό της μετενσάρκωσης. ΄

Μήπως όμως στην ανάλυσή σου, στην ουσία η φιλοσοφική λίθος καταργεί την αξία/αναγκσιότητα της θεωρίας της μετενσάρκωσης;

[Frater Immortal]

Μήπως όμως στην ανάλυσή σου, στην ουσία η φιλοσοφική λίθος καταργεί την αξία/αναγκσιότητα της θεωρίας της μετενσάρκωσης;

Θα παρει πολλά χρόνια ώστε η ανθρωπότητα να φτασει στο επιπεδο της αθανασιας. Εμείς όμως θα πρέπει να αρχίσουμε τις προσπάθειες είτε μεμονομένα είτε σε ομάδα-ες για την ανέλιξή μας

[LordPayens]

Αγαπητέ Frater Immortal,

Για τον εσωτεριστή ο χρόνος δεν έχει καμία αξία. Ο χρόνος είναι το πρώτο θηρίον που οφείλει να αντιμετωπίσει. Στις υψηλότερες μυήσεις ο εσωτεριστής αναγνωρίζει την ύπαρξη ενός κόσμου σε χρονική απώλεια, ενός κόσμου που δεν καθορίζεται από την βασιλεία του και δεν τον εξουσιάζει. Ο εσωτεριστής λοιπόν, οφείλει να κατανοήσει ότι η αρχή του χρόνου δεν τον δεσμεύει σε τίποτα. Οφείλει να κατανοήσει την ανεξάρτητη ροή των γεγονότων, ως τον μόνο εξουσιαστή και καθοδηγητή της πορείας του. Η επιτάχυνση δεν συμβαίνει υλικά, η επιτάχυνση συμβαίνει μέσα μας όχι γιατί δεν έχουμε αρκετό χρόνο αλλά γιατί ο χρόνος δεν είναι αρκετός για να την σταματήσει. Αν ο άνθρωπος μπορούσε να κατανοήσει απόλυτα την στιγμή, αυτό θα ήταν αρκετό και δεν θα χρειαζόταν τίποτα περισσότερο.

Φιλικά,
LordPayens

[Trithemius]

Συμφωνώ με αυτή την άποψη περί χρόνου. Να εξετάσουμε όμως και κάτι ακόμα, κατ' εμέ βασικό:

Μήπως τελικά, η αθανασία του ανθρώπου και η αιώνια δράση του επί της γης δεν μας είναι απαραίτητη; Μήπως τελικά, αυτό που πρέπει να εξελίξουμε δεν είναι η φυσική, ανθρώπινη υπόστασή μας αλλά να υιοθετήσουμε την άποψη πως η ψυχή, αθάνατη ούσα, θα τύγχανε μεγαλύτερης εξέλιξης αν άλλαζε διαρκώς ξενιστές, παρά παραμένοντας αιωνίως στο ανθρώπινο σώμα;

[LordPayens]

Αγαπητέ Anon,

Εδώ δεν τα καταφέρνουμε με μια ζωή. Σκέψου να ήμασταν και αθάνατοι. Ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω. Ενώ με την αλλαγή ξενιστών, αλλάζεις και παραστάσεις. Ξέρει ο Θεός. 

[Trithemius]

Άρα λοιπόν, αν κατάλαβα καλά, δεν ενστερνίζεσαι τη θεωρία της μετενσάρκωσης

[LordPayens]

Τουναντίον. Απλά είπα να κάνω λίγη πλάκα. 

[H χιουμοριστική-ελπίζω-απάντησή μου συμφωνούσε με αυτό: "Μήπως τελικά, η αθανασία του ανθρώπου και η αιώνια δράση του επί της γης δεν μας είναι απαραίτητη;"]

[Ορφέας]

Οι σοφοί εργάζονταν για τον μετασχηματισμό του εαυτού τους.
Οι ανόητοι ματαιοπονούσαν άσκοπα να μετασχηματίσουν την ύλη...

Άραγε αυτό δεν συμβαίνει πάντα?

Ύλη εναντίον Πνεύματος.

Κάποιοι αναζητούν την Ουσία και μόνον της Γνώσης μέσα απο τον Εσωτερισμό για να υπηρετήσουν τον Άνθρωπο και για να εναρμονιστούν με την Πηγή....


Αντιθέτως, κάποιοι άλλοι μέσω του Εσωτερισμού "κυνηγούν" απλώς τη Δύναμη για την Δύναμη.


Με την οποία και θα διεκδικήσουν Ύλη, Πλούτο, Εξουσία κι εντέλλει.....Ηδονή!!!

Μα αγαπητέ φίλε μήπως η Ύλη δεν ειναι Πνεύμα(Ενέργεια); απλά είναι άλλη δόνηση... Μήπως το Πνεύμα δεν εμπεριέχει και την Ύλη; Εν το Παν.

Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα φίλε μου.

Στην εσωτερική κοσμογονία, αποκαλύπτεται στον αναζητητή η έννοια της δημιουργίας.

Ο υλικός κόσμος, το Σύμπαν στη μορφή που σήμερα το προσδιορίζουμε, με την σωματιδιακή του και ενεργειακή του (ορατή ή αόρατη ενέργεια) μορφή, είναι το προϊόν-γέννημα της πρωταρχικής μητέρας, prima materia.
Η γονιμοποίηση της πρωταρχικής μητέρας από το άναρχο, γεννά τον Υιό τους.

Από κει και πέρα, το Παν, είναι η αδιάσπαστη σύνθεση της χωροχρονικής υλοενέργειας και της άχρονης ουσίας.
Απλοϊκά, μητέρα φύση και Υιός του θεού, αποτελούν το Εν.
Και, Υιός του θεού είναι η ανθρωπότητα, οι άνθρωποι που προϋπήρξαν, που υπάρχουν και θα υπάρξουν με οποιαδήποτε μορφή στο Σύμπαν, αλλά με ένα χαρακτηριστικό. Την αυτοσυνείδηση....

Η ύλη όμως σαν ανεξάρτητη ύπαρξη, είναι στο σύνολό της "ΜΗΔΕΝ",  η άναρχη ουσία "ΑΠΕΙΡΟΝ" και η σύνθεσή τους, ο Υιός, "ΜΟΝΑΔΑ", για να ξαναθυμηθούμε την περίφημη εξίσωση του Πριηνέα σοφού, του Βίαντα.

Αν εννοιολογικά αντιστοιχηθεί αυτό το ΜΗΔΕΝ με την πρωταρχική Κβαντική κατάσταση πριν την δημιουργία, το "ΚΒΑΝΤΙΚΟ ΚΕΝΟ", προσεγγίζεται περιγραφικά η υλοενέργεια του Σύμπαντος.

Ο Σοφός Αλχημιστής, μεταστοιχείωνε τον εαυτό του στην ήδη υπάρχουσα λανθάνουσα  ουσία μέσα του, το "ΑΠΕΙΡΟ".

Ο Ανόητος, πάσχιζε μάταια να μεταστοιχειώσει την ευτελή -σύμφωνα με την απατηλή του αντίληψη- ύλη, σε ανεκτίμητη, χωρίς να γνωρίζει ο αφελής ότι επιδίωκε -μάταια βέβαια- να μεταλλάξει μια μρφή του μηδενός σε άλλη.

Αναφέρω την λέξη -μάταια- γιατί, υλική μεταστοιχείωση σε αλχημιστικά εργαστήρια δεν ήταν εφικτή να γίνει, παρά μόνον σε σημερινά εργαστήρια υψηλών ενεργειών, όπως είναι οι πυρηνικοί φούρνοι
και όσοι ισχυρίστηκαν ότι παρασκεύασαν Αλχημιστικό χρυσό, εντάσονται στην κατηγορία των τσαρλατάνων και δυστυχώς γιαυτούς, στην κατηγορία των κοινών απατεώνων.

Δυστυχώς έχουμε καταλύσει τις ασπίδες της λογικής και έχουμε αναπτύξει την αφέλειά μας σε βαθμό κακουργήματος, γεννόμενοι εύκολα θύματα στις κενοδοξίες και τους δογματισμούς των δήθεν φωτισμένων διδασκάλων.

Μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο, ανασύρει όλα τα πρωταρχικά Αλχημιστικά έργα της "Τύρβης των Φιλοσόφων" όπου ΡΗΤΑ αναφέρεται η αγυρτεία και η ματαιοπονία των ψευδοαλχημιστών,
όπως και μια μικρή έρευνα σε σύγχρονες προσεγγίσεις περί Αλχημείας, αποκαλύπτει ότι δεν αποδεικνύεται ΟΥΤΕ ΜΙΑ περίπτωση παρασκευή Αλχημιστικού χρυσού....

Λίγη μελέτη και η αλήθεια αποκαλύπτεται....

Ας σταματήσουμε να είμαστε φερέφωνα ψευδοδιδασκαλιών και δογματικοί ακόλουθοι κοινών απατεώνων επιτέλους !

[Frater Immortal]

Aγαπητέ φίλε,
οι πραγματικοί αλχημιστές γιατί υπήρξαν και ψευδό-αλχημιστές προσπαθούσαν με πάθος να κατασκευάσουν τη φιλοσοφική λίθο και το ελιξίριο της αθανασίας. Όπως έγραψε ο Benedictus Gigulus το 1607, τον 15ο αιώνα μ.Χ. υπήρχαν περίπου δέκα πέντε αλχημιστές που ήταν κάτοχοι της φιλοσοφικής λίθου., «Συναντούμε τις ίδιες δοξασίες στην Κεντρική και Δυτική Ευρώπη: συγκεκριμένοι ερμητιστές και αλχημιστές είχαν την φήμη πως ζούσαν αιώνια, χωρίς όμως να αναγνωρίζονται από τους συγχρόνους τους. (ένα καλό παράδειγμα είναι η περίπτωση του Νίκολας Φλάμελ)…», («Αλχημεία», εκδ. «Ανιχνευτές»).  Μια αινιγματική χαρισματική προσωπικότητα ήταν ο φιλόσοφος- αλχημιστής Francis Bacon, που λέγεται μάλιστα πως είναι στην πραγματικότητα ο συγγραφέας των έργων που υπογράφοντα με το όνομα του Σαίξπηρ. Ασχολήθηκε με πάθος με την αλχημεία και είχε μεγάλες επιτυχίες. Σκηνοθέτησε μια κηδεία στην Αγγλία το 1626 και έφυγε κρυφά στην Ολλανδία και εκεί αφιερώθηκε στην αλχημεία. Εικάζεται πως σε ηλικία 104 ετών πέθανε, αλλά «Στον τάφο του στην εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ στο St. Albans, βρέθηκε μια κούκλα από μόλυβδο…». Ο F. Bacon είναι ένας αλχημιστής που πιθανόν μέσω κάποιας αλχημιστικής φόρμουλας κατάφερε να βρει τον τρόπο να παραμείνει στη ζωή. Ο Παράκελσος, ο Μπλαίζ ντε Βιζενέρ, ο Κόμης Σεν Ζερμέν, ο Αλασάνδρος Καλιόστρο, ο Νικόλας Φλαμέλ και η Περνέλ, ο Ραυμόνδος Λούλλος, ο Αρτέφιος κ. α. υπήρξαν ικανότατοι αλχημιστές και για πολλούς απ΄ αυτούς κυκλοφορεί η φήμη ότι κατάφεραν –όπως έχω προαναφέρει- να κατακτήσουν την σωματική αθανασία. Ο Francis Barrett στο βιβλίο του «Magus or celestial intelligencer» γράφει χαρακτηριστικά στον υπό μύηση μαθητή του Μουσαίο για την αλχημεία: «Συνεπώς, εσύ νέε, που δεν έχεις παρά λίγα χρόνια να ζήσεις, μελέτησε το πώς να φτάσεις τη λίθο που διδάσκουμε θα παρατείνει την ομορφιά της νιότης σου, ακόμα και αν ζήσεις αιώνες…».Αρκετά σοβαρές νύξεις, κάνει και η Ε. Μπλαβάτσκυ είχε φαίνεται, ασχοληθεί με την αλχημεία γιατί όπως αναφέρει σε βιβλία της: «Το ελιξίριο είναι κρυμμένο σε κάθε άνθος, σε κάθε πέτρα και σε κάθε ορυκτό σε ολόκληρη τη γη… η αλχημική αποσύνθεση του καθαρού αέρα θα μας έδινε τη ζωή και το ελιξίριό της…» («Μυστική Δοξασία» Ε. Μπλαβάτσκυ, Τόμ. Ι, σελ.806) αλλά δεν μένει εκεί αφού αποκαλύπτει με το παρακάτω απόσπασμα τα εξής: «Εκείνος που θα μεταμόρφωνε αλλοτροπικώς το αδρανές οξυγόνο σε Όζον ως τον βαθμό της αλχημιστικής δραστηριότητας, επαναφέροντας το στην αγνή του ουσία θα ανακάλυπτε ένα υποκατάστατο του ελιξιρίου της μακροζωίας και θα μπορούσε να το χρησιμοποίηση για πρακτικούς λόγους…» («Μυστική Δοξασία», Ε. Μπλαβάτσκυ, Τόμ. Ι, σελ. 202). «Υπάρχει ένα γερμανικό βιβλίο με τον τίτλο «Συλλογή Ιστορικών καταγραφών, σχετικά με ορισμένα αξιοσημείωτα περιστατικά της ζωής μερικών επιζώντων Ειδικών». Αυτό το βιβλίο τυπώθηκε το 1780…Τώρα, αυτός ο άνθρωπος δεν ήταν ένας απόλυτα ικανός Αλχημιστής, και δεν μπορούσε να φτιάξει χρυσό ή το Ελιξίριο της Ζωής, γιατί, καθώς είπε, δεν μπορούσε να βρει μια γυναίκα αρκετά α γ ν ή και συγχρόνως πρόθυμη να τον βοηθήσει στην εργασία του. γιατί, καθώς είναι γνωστό σ΄ όλους τους Αλχημιστές, για την επίτευξη της ανώτατης διαδικασίας, απαιτείται η συνεργασία του αρσενικού και του θηλυκού στοιχείου. Έτσι, αυτό το πρόσωπο δεν μπορούσε να φτιάξει καθαρό χρυσό μπορούσε όμως ν΄ αλλάξει την φύση των μετάλλων… Επέμενε, ότι θα μπορούσε να κάνει τον εαυτό του να ζήσει χίλια χρόνια, αν είχε βρει το κατάλληλο πρόσωπο να τον βοηθήσει στην αλχημική εργασία του». ( «Μαγεία Λευκή και Μαύρη», Φραντς Χάρτμαν, εκδ. «Δίδυμοι»).
Είμαι φυσικά της άποψης ότι ο συνδυασμός ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΑΛΧΗΜΕΙΑΣ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ.

[Ορφέας]

"Tempora patet occulta Veritas"

"Με τον καιρό, η κρυμμένη αλήθεια θα αποκαλυφθεί".
F. Bacon,   από το "Nova Atlantis".


Στο βιβλίο “Wassenaer’s Historishe Verhaal” του με αρχικά αναφερόμενου συγγραφέα, L.D.V.Z. ,αναφέρεται: «Σεις οι ίδιοι είσθε η φιλοσοφική λίθος, η ίδια σας η καρδιά είναι η πρώτη ύλη που πρέπει να μετουσιωθεί σε καθαρό χρυσό»
Αυτή είναι η αληθινή φόρμουλα του έργου, η καθαγίαση του εσωτερικού ανθρώπου και πάρεργόν της, η άσκοπη προσπάθεια μεταστοιχείωσης της κοινής ύλης σε εξευγενισμένη.

Κι αυτό είναι που δεν κατανόησε ο Montanus, επιδιδόμενος από πλάνη και παρανόηση στην υλική μεταστοιχείωση, γιαυτό και απομακρύνθηκε από την Εταιρεία των Σοφών, των αληθινών RC.

Η πραγματοποίηση όμως του έργου, προϋπέθετε την μελέτη του βιβλίου Μ, του βιβλίου Mundi, του βιβλίου του κόσμου.
Αυτό το συμβολικό βιβλίο, το αληθινό βιβλίο του νόμου, ο Παράκελσος στο Paragranum το ονομάζει, «ψυχή του κόσμου», «ζωή της φύσης», «ens astrale”.

Αυτήν την συμβολική διαδικασία είχε αναπτύξει τότε η μυστική Σοφία -την προβολή της ατομικής μεταστοιχείωσης πάνω στην ύλη, ξεκινώντας από τον Ζώσιμο τον Πανωπολίτη και τα μυστικιστικά του οράματα
και διευρύνοντάς την με τα έργα της ΤΥΡΒΗΣ στην αυγή της Αναγέννησης.
Την μυστική ερμηνεία όμως της Αλχημείας, την ανευρίσκουμε στην υψηλή φιλοσοφία της Καμπαλά, στο δέντρο της ζωής και της γνώσης, σ' αυτό το ανεπανάληπτο ιερόγλυφο, το πλέον συμπυκνωμένο και ζωντανό σύμβολο.

Τα σύμβολα έχουν το μεγάλο πλεονέκτημα να μπορούν να ενώνουν ετερογενείς ή ακόμα και ασύμμετρους μεταξύ τους παράγοντες, σε μια μοναδική εικόνα.
Με την παρακμή της αλχημείας, η συμβολική ένωση του πνεύματος και της ύλης κατέρρευσε, με αποτέλεσμα να βρίσκεται ο σύγχρονος άνθρωπος  ξεριζωμένος μέσα σε έναν κόσμο από τον οποίον έχει αφαιρεθεί η ψυχή.

Ο Σοφός έβλεπε την ένωση των αντιθέτων, είτε αναφέρεται σαν Ερμής και Αφροδίτη στην σύνθεση του Ερμαφρόδιτου, είτε οποιοδήποτε άλλο δίπολο,  μέσα από το σύμβολο του δέντρου.
Έτσι δεν είναι παράξενο που το ασυνείδητο του σημερινού ανθρώπου, που δεν αισθάνεται πια άνετα μέσα στον κόσμο και δεν μπορεί να βασίσει την ύπαρξή του, ούτε στο παρελθόν που δεν υπάρχει πια, ούτε στο μέλλον που δεν έχει έλθει ακόμα,
χρειάζεται να επανέλθει στο σύμβολο του κοσμικού δέντρου που είναι ριζωμένο σε αυτόν τον κόσμο και φτάνει μέχρι τον ουρανό –το δέντρο που είναι επίσης ο άνθρωπος.

Μέσα στην ιστορία των συμβόλων, αυτό το δέντρο  θεωρείται ο ίδιος ο δρόμος της ζωής.
Μια ανάπτυξη προς εκείνο που υπάρχει αιώνια και δεν αλλάζει, που ξεπηδά από την ένωση των αντιθέτων, και που με την αιώνια παρουσία του,
κάνει εφικτή αυτήν την ένωση.

Φαίνεται πως ο άνθρωπος, που αναζητά μάταια την ίδια του την ύπαρξη και βγάζει μια ολόκληρη φιλοσοφία μέσα από αυτήν, μόνον μέσα από μια εμπειρία της συμβολικής πραγματικότητας,
μπορεί να βρει τον δρόμο του προς έναν κόσμο στον οποίο δεν θα είναι πια ξένος.


Ξεκινάμε δυστυχώς στην αρχή,
να βρούμε στην γνώση τις πληροφορίες που ταιριάζουν με τις ήδη δογματικές αντιλήψεις μας ή με τις επιθυμίες μας.

Το να επιζητούμε τον πλούτο, αν είναι η βαθύτερη επιθυμία μας, θα μας οδηγήσει σε γνώσεις που η -πλανερή κατά κανόνα -ερμηνεία τους υπόσχεται "χρυσάφι".

Το να επιζητούμε την φυσική αθανασία, αν είναι η πιο κρυφή επιθυμία μας, θα μας οδηγήσει σε -παράλογες κατά κανόνα-ερμηνείες μύθων, που υπόσχονται ελιξίρια και τεχνικές αειζωίας.

Και φυσικά, τίποτα δεν μπορεί να μας συνετίσει να ακολουθήσουμε την οδό της λογικής και να μας αποσπάσει από την γλυκειά μέθη της ουτοπίας και την εκστασιακή ναρκωτική επιρροή της πλάνης....

[Rose]

Αγαπητέ Frater Immortal,

η Φιλοσοφική Λίθος, και το Ελιξίριο της Ζωής, αποτελούν αλληγορικές έννοιες, που αντιπροσωπεύουν την μέγιστη κατανόηση και συναισθηματική ωριμότητα που θα μπορούσε να πετύχει ο άνθρωπος. Σε εκείνο το στάδιο ο άνθρωπος γίνεται Σοφός, Γνώστης της Αλήθειας, Ψυχικά Δυνατός, Αγωνιστής του Δικαίου, Ανθρωπιστής, και επομένως είναι καταλύτης μεταστοιχείωσης οποιουδήποτε γεγονότος ή ψυχισμού από αρνητικό σε θετικό, μέσα στα όρια των φυσικών νόμων.

Με τις καλύτερες ευχές για Βαθειά Γαλήνη