Τι εστί "Εσωτερική Γνώση"?

[Avaris]

Στις συζητήσεις περί Εσωτερισμού, χρησιμοποιούμε διαρκώς την έννοια "Εσωτερική Γνώση".

Θεωρείται κάτι σαν το "Κορυφαίο Συμπαντικό Έπαθλο".

Ως η "Κορυφή της Ατραπού".

Αυτό που επιδιώκει να βιώσει όποιος βαδίζει την Ατραπό.

Το "Ύπατο Όραμα"....Η "Θέωση", ή καλύτερα η "ταύτιση με το Θείο"

Η "Ύψιστη Συνειδητότητα"......

Όλα αυτά όμως στην θεωρία....

Πολλά είναι άλλωστε τα ονόματα που της δόθηκαν κατά καιρούς...

Στην πράξη άραγε, την "νοιώθουμε" αυτή την "Ύψιστη Έννοια"?

Έχουμε αυτό το Ύπατο "Όραμα" ξεκάθαρο στο Νου μας?

Και άραγε, είναι "εφικτό κάτι τέτοιο"? Ή είναι "φύσει παράλογο" και "αδύνατο"?

Γιατί εαν δεν έχουμε ξεκάθαρο το Όραμα στο Νου μας, τότε θα συμβεί αυτό που πολύ εύστοχα έχει παραθέσει κάπου αλλού ο φίλος μας ο Anon:

"Πρέπει να κοιτάς εκεί που θέλεις να πας, διαφορετικά, θα πας εκεί που κοιτάς".

[Avaris]

Η παράθεση είναι απο το topic "Μη-Προσκόλληση" ( http://www.amorc.gr/forum/index.php/topic,95.15.html ) .

author=Rose_777 link=topic=95.msg895#msg895 date=1178705292]



Αγαπητοί φίλοι,

όταν επιλέγει η ψυχή μας να περπατήσει το μονοπάτι προς την Θέωση, την Ολοκλήρωση, την Πνευματικότητα, δημιουργείται πάντα μία εσωτερική σύγκρουση ανάμεσα στο νέο όραμα... και την καθημερινότητά μας... Στην κυριολεξία πολλοί από εμάς, αν όχι όλοι, υποφέρουμε, μέχρι να φτάσουμε να είμαστε σε θέση να εκπληρώνουμε μέσω της καθημερινότητάς μας το προσωπικό μας όραμα...

Αγαπητή Rose,

Φαντάζομαι πως το "Προσωπικό Όραμα" που αναφέρεις είναι ακριβώς η ίδια η "Θέωση", η "Ολοκλήρωση", η "Πνευματικότητα". Η Ύπατη Κορυφή της Ατραπού.  Ο Φάρος. Το οποίο όμως "Όραμα", για να το "εντάξουμε στην καθημερινότητά μας", θα πρέπει να το έχουμε "ξεκάθαρο μέσα μας".

Αναρωτιέμαι ειλικρινά, εαν είναι δυνατόν να συμβεί όμως κάτι τέτοιο....

Πως να "οραματιστείς" δηλαδή κάτι τόσο "τέλειο" όσο ο Θεός?

Πως να συλλάβει ο Νους την "τελειότητα της Κορυφής της Ατραπού" ώστε να την χρησιμοποιήσει μετά ως Φάρο και πρότυπο για την καθημερινότητά του?

[Avaris]

Φυσικά, δεν ξεχνώ πως υπάρχουν και οι παρακάτω Αρχαίες πλην Διαχρονικές Συμβολικές Γνωστικές προτροπές:


«Ως εν ουρανώ κι επι της Γης»,

«όπως επάνω και κάτω»,

«...Aν δεν εξισώσεις τον εαυτό σου με τον θεό, μην περιμένεις να τον κατανοήσεις...
γιατί τα όμοια κατανοούνται μόνο από τα όμοια....

Corpus Hermeticum XI


Που σημαίνει, είναι "επιτακτική ανάγκη" για τον Ζηλωτή να  "διαλογιστεί στην Πηγή και πάση θυσία αφού καταφέρει να  βιώσει την τελειότητα και την αρμονία της να τα μεταφέρει στην υλική ζωή του"......δηλαδή, στην "καθημερινότητά" του....

Φυσικά, δεν πιστεύω ότι επιτυγχάνεται με την μία κάτι τέτοιο.....Ουσιαστικά μιλάμε για Συμπαντικό Άλμα.....

Φαντάζομαι, υπάρχουν "κλιμακώσεις"....κάθε τόσο "κάτι κατεβαίνει" απο την "Πηγή" στην "καθημερινότητα"....

Κάθε τόσο κι ένα απειροελάχιστο κομματάκι αυτής της "Εσωτερικής Γνώσης"....της "θείας Πεμπτουσίας" που σταδιακά ζωντανεύει τον "εντός μας αδύναμο Θείο Σπινθήρα".....

[Rose]

Αγαπητή Rose,

Φαντάζομαι πως το "Προσωπικό Όραμα" που αναφέρεις είναι ακριβώς η ίδια η "Θέωση", η "Ολοκλήρωση", η "Πνευματικότητα". Η Ύπατη Κορυφή της Ατραπού.  Ο Φάρος. Το οποίο όμως "Όραμα", για να το "εντάξουμε στην καθημερινότητά μας", θα πρέπει να το έχουμε "ξεκάθαρο μέσα μας".

Αναρωτιέμαι ειλικρινά, εαν είναι δυνατόν να συμβεί όμως κάτι τέτοιο....

Πως να "οραματιστείς" δηλαδή κάτι τόσο "τέλειο" όσο ο Θεός?

Πως να συλλάβει ο Νους την "τελειότητα της Κορυφής της Ατραπού" ώστε να την χρησιμοποιήσει μετά ως Φάρο και πρότυπο για την καθημερινότητά του?

Αγαπητέ Fr. Avaris,

αν δεν ορίσουμε τι είναι Θεός... Θέωση ή Πνευματικότητα θα δυσκολευτούμε πολύ στην ζωή μας να τα προσεγγίσουμε...

Θεός για μένα, είναι "αυτό" που κάθεται στην κορυφή ενός βουνού και έχει θέα όλη την ανθρωπότητα, όλη την δημιουργία... Σκαλί - σκαλί, βήμα προς βήμα, ανέβηκε, και κατέκτησε τον θρόνο, πήρε το σκήπτρο και έγινε φύλακας των ιερών μυστικών, αυτά που θα ψιθυρίζει στους νέους μυημένους καθώς θα πάρουν και αυτοί με την σειρά τους την ανηφορική ατραπό... και θα γίνουν...

I N R I - Ιησούς (Θεραπευτής - Αλχημιστής) Ναζωραίος (Μύστης - εκείνος που έχει γνωρίσει τα άρρητα) Βασιλιάς (Κυρίαρχος - Ελεύθερη Βούληση) Ιουδαίων (του ψυχισμού του, της κοινωνίας του)

Θεοί, κατά τους αρχαίους Έλληνες ήταν οι πλανήτες, γιατί είχαν θέα όλη την Γη, και επέβλεπαν την ανθρωπότητα.  Θέωση είναι η ολοκλήρωση της Γνώσης και της Εμπειρίας μέσω της Ανθρώπινης αντίληψης... Ο άνθρωπος ορίζει τον Θεό, ως την άπειρη συνείδηση, αυτή που περικλείει το Όλο... Πνευματικότητα είναι η "αγία αγάπη" που θερμαίνει τις καρδιές των ανθρώπων, γιατρεύει, ανασταίνει νεκρούς (αναζωογονεί συνειδήσεις), και ενώνει την πλάση.

Το προσωπικό όραμα, είναι ο σκοπός της τωρινής μας ενσάρκωσης, της παρούσας ζωής μας, που για τον καθένα είναι διαφορετικό, μια και καθένας μας αποτελεί ένα κομματάκι του Συμπαντικού πάζλ... Όμως όλοι οι σκοποί ζωής έχουν σαν τελικό στόχο την τελειότητα...

Είναι ο ιδιαίτερος τρόπος που θα βιώσουμε την τωρινή μας ζωή, το κύριο μάθημα πάνω στο οποίο θα εκπαιδευτούμε, παιδευτούμε, και εφόσον το κατακτήσουμε, θα αποκτήσουμε το δώρο της ψυχικής αρμονίας και της βαθειάς γαλήνης...

Θα ανηφορίσουμε προς την κορυφή του βουνού των δοκιμασιών μας, όπου θα σταυρωθούμε, θα πεθάνουμε και θα αναστηθούμε φέροντας πλέον μία νέα συνείδηση, μία χρηστική συνείδηση...

Οταν η αυλαία της ζωής μας θα τείνει να κλείσει, θα νιώθουμε ότι έχουμε επιτελέσει το σκοπό για τον οποίο ενσαρκωθήκαμε... θα νιώθουμε πλήρης και ευτυχισμένοι... θα νιώθουμε πως η ζωή μας δεν πήγε χαμένη, και επενδύθηκε με το μέγιστο ώφελος... 

Με τις καλύτερες ευχές για Βαθειά Γαλήνη

[Avaris]

(Κ. Καστανέντα, "Μια Ξεχωριστή Πραγματικότητα",σ.260)

"ΔΟΝ ΧΟΥΑΝ: ...Το Μονοπάτι της Γνώσης είναι πολύ δύσκολο. Για να μάθεις, πρέπει να είσαι διαρκώς άγρυπνος. Στο Μονοπάτι της Γνώσης πολεμάς πάντα με κάτι, αποφεύγεις κάτι, ετοιμάζεσαι για κάτι και αυτό το κάτι είναι πάντα ανεξήγητο, μεγαλύτερο και πιο δυνατό απο σένα. Αυτές οι ανεξήγητες δυνάμεις θάρθουν κοντά σου.....Δεν έχεις λοιπόν να κάνεις τίποτε άλλο τώρα απο το να προετοιμάζεσαι για τη μάχη.....

.....Ο κόσμος είναι πραγματικά γεμάτος απο πράγματα που προκαλούν φόβο κι εμείς είμαστε αβοήθητα πλάσματα τριγυρισμένα απο δυνάμεις ανεξήγητες κι αδυσώπητες.

Ο μέσος άνθρωπος, που ζει στην άγνοια, πιστεύει ότι αυτές οι δυνάμεις μπορούν να εξηγηθούν και ν' αλλάξουν.....Δεν ξέρει πως θα γίνει αυτό, αλλά ελπίζει ότι οι δραστηριότητες του ανθρώπινου γένους θα τις εξηγήσουν ή θα τις αλλάξουν  αργά ή γρήγορα.

Ο Μάγος, απο τη μεριά του, δε νομίζει πως θα τις εξηγήσει ή θα τις αλλάξει....αντί γι' αυτό, μαθαίνει να τις χρησιμοποιεί αναπροσαρμόζοντας τον εαυτό του και υιοθετώντας την κατεύθυνσή τους. Αυτό είναι το τέχνασμά του.

Απ' τη στιγμή όμως που ανακαλύπτεις τα τεχνάσματά της, η μαγεία δεν αξίζει και πολλά πράγματα. Ο μάγος ελάχιστα διαφέρει απο τον μέσο άνθρωπο. Η Μαγεία δεν τον βοηθάει να ζήσει μια καλύτερη ζωή.....θάλεγα μάλιστα πως τον εμποδίζει:κάνει το βίο του δύσκολο κι αβέβαιο.

Ανοίγοντας τον εαυτό του στη Γνώση, ο Μάγος γίνεται περισσότερο τρωτός απο τον μέσο άνθρωπο. Απο τη μια μεριά οι συνάνθρωποί του τον μισούν, τον φοβούνται και θα προσπαθήσουν να τον βγάλουν απ' τη μέση.....

...Απο την άλλη μεριά, οι ανεξήγητες και αδυσώπητες δυνάμεις που τριγυρίζουν τον καθένα απο μας όσο είμαστε ζωντανοί, αποτελούν για το μάγο ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο.

Το να σε τρυπήσει ένας συνάνθρωπός σου είναι πραγματικά οδυνηρό, αλλά δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με την "επαφή σου με έναν Σύμμαχο" (σημ. Οντότητα).

Ο Μάγος, μπαίνοντας στον Δρόμο της Γνώσης, γίνεται λεία αυτών των δυνάμεων και μόνο ένα μέσο έχει για να εξισορροπήσει μαζί τους: τη θέλησή του. Έτσι, είναι υποχρεωμένος να νοιώθει και να δρα σαν Πολεμιστής....."

[Ορφέας]

Ποτέ κανείς δεν υποβάλλεται σε δοκιμασίες που δεν επέλεξε και δεν είναι ικανός να ανταπεξέλθει.

Ο Μάγος επέλεξε τον δύσκολο βίο, αλλά όχι τον αβέβαιο, γιατί είναι σίγουρος για τον δρόμο του, γιαυτό και έτοιμος να αντιμετωπίσει κάθε δοκιμασία και να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο.

Ο Μάγος είναι ο Ήρωας που ξέρει ότι τίποτα και κανένας δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στο δρόμο του.
Ξέρει ότι δεν κινδυνεύει από κανέναν γνωστό ή άγνωστο εχθρό, γιατί όλοι είναι υποχρεωμένοι να υποκλιθούν στην θέλησή του.
Ξέρει ότι, από τον μόνο που κινδυνεύει,
                                                  ....είναι από τον ίδιο του τον εαυτό !!!!

[Avaris]

Ποτέ κανείς δεν υποβάλλεται σε δοκιμασίες που δεν επέλεξε και δεν είναι ικανός να ανταπεξέλθει.

Ο Μάγος επέλεξε τον δύσκολο βίο, αλλά όχι τον αβέβαιο, γιατί είναι σίγουρος για τον δρόμο του, γιαυτό και έτοιμος να αντιμετωπίσει κάθε δοκιμασία και να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο.

Ο Μάγος είναι ο Ήρωας που ξέρει ότι τίποτα και κανένας δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στο δρόμο του.
Ξέρει ότι δεν κινδυνεύει από κανέναν γνωστό ή άγνωστο εχθρό, γιατί όλοι είναι υποχρεωμένοι να υποκλιθούν στην θέλησή του.
Ξέρει ότι, από τον μόνο που κινδυνεύει,
                                                  ....είναι από τον ίδιο του τον εαυτό !!!!

Να βουτήξει πχ στα "βαθιά" και αντί για "μαργαριτάρια" να βρεθεί αντιμέτωπος με "τέρατα του βυθού"........

και τα δύο ο εαυτός του (ο βυθός του) τα "περιλαμβάνει"............

άρα, κινδύνεψε απο τον ίδιο του τον εαυτό.........

Ναι, αλλά όμως, την "δοκιμασία" της "Μεγάλης Βουτιάς" (μεγαλύτερης απο ότι ίσως άντεχε ο ψυχισμός του), αυτός την "επέλεξε"........

Αφού την επέλεξε, θα έπρεπε αυτομάτως αυτό να σημαίνει πως "ήταν κι έτοιμος" να την "αντέξει"..........

Πολύ συχνά είναι όμως τα "βεβιασμένα αποτολμήματα" στον Εσωτερισμό που οδηγούν σε "Διαταραχές του Ψυχισμού", πότε "μικρές" και πότε "μεγάλες"......

[Ορφέας]

Ναι, αλλά όμως, την "δοκιμασία" της "Μεγάλης Βουτιάς" (μεγαλύτερης απο ότι ίσως άντεχε ο ψυχισμός του), αυτός την "επέλεξε"........

Αν την επέλεξε αυτός, σίγουρα μπορεί να την αντέξει....

Αν μόνο την επέλεξε η έπαρσή του, η αλαζονία του, τότε μόνον κινδυνεύει....
                                                                                ....κινδυνεύει από τον ίδιο του τον εαυτό !!!!

Ο Μάγος, οφείλει να θυμάται πάντα,
ότι όσο υψηλότερα ανεβαίνει,
τόσο μεγαλώνει και ο κίνδυνος να τον συνεπάρει ο ίλιγγος του ύψους....

[Avaris]

Ναι, αλλά όμως, την "δοκιμασία" της "Μεγάλης Βουτιάς" (μεγαλύτερης απο ότι ίσως άντεχε ο ψυχισμός του), αυτός την "επέλεξε"........

Αν την επέλεξε αυτός, σίγουρα μπορεί να την αντέξει....

Αν μόνο την επέλεξε η έπαρσή του, η αλαζονία του, τότε μόνον κινδυνεύει....
                                                                                ....κινδυνεύει από τον ίδιο του τον εαυτό !!!!

Ο Μάγος, οφείλει να θυμάται πάντα,
ότι όσο υψηλότερα ανεβαίνει,
τόσο μεγαλώνει και ο κίνδυνος να τον συνεπάρει ο ίλιγγος του ύψους....

Και όταν μια "Φωνή" (τροποντινά έτσι? μην αρχίσουμε τώρα τα περί "ακούω Φωνές, ζήτω είμαι η Ζαν ντ' Αρκ ή ο Ιωάννης της Αποκάλυψης) μέσα σου σου λέει "Βούτα ρε! στα βαθιά....άσε το πλατσούρισμα στα ρηχά επιτέλους", πως ξέρεις ότι δεν είναι η "Φωνή της Έπαρσης και της Αλαζονείας"?

[Ορφέας]

[Και όταν μια "Φωνή" (τροποντινά έτσι? μην αρχίσουμε τώρα τα περί "ακούω Φωνές, ζήτω είμαι η Ζαν ντ' Αρκ ή ο Ιωάννης της Αποκάλυψης) μέσα σου σου λέει "Βούτα ρε! στα βαθιά....άσε το πλατσούρισμα στα ρηχά επιτέλους", πως ξέρεις ότι δεν είναι η "Φωνή της Έπαρσης και της Αλαζονείας"?

1. Από την διάθεση (διακρίνεται η έπαρση από την ταπεινότητα).

2. Από την ώθηση για βήματα ή για τεράστια άλματα !

[Avaris]

[Και όταν μια "Φωνή" (τροποντινά έτσι? μην αρχίσουμε τώρα τα περί "ακούω Φωνές, ζήτω είμαι η Ζαν ντ' Αρκ ή ο Ιωάννης της Αποκάλυψης) μέσα σου σου λέει "Βούτα ρε! στα βαθιά....άσε το πλατσούρισμα στα ρηχά επιτέλους", πως ξέρεις ότι δεν είναι η "Φωνή της Έπαρσης και της Αλαζονείας"?

1. Από την διάθεση (διακρίνεται η έπαρση από την ταπεινότητα).

2. Από την ώθηση για βήματα ή για τεράστια άλματα !

Ναι, όσον αφορά στη Διάθεση, σίγουρα μπορεί να γίνει σαφής.....


Αλλά η "ώθηση" για τεράστια άλματα.........μήπως μπορεί να "παρεξηγηθεί" ενίοτε?....

Δηλαδή, να νοιώθουμε μέσα μας (Διαίσθηση) την ανάγκη για "κάτι μεγάλο" και η "Λογική" να μας φρενάρει με τον Φόβο λέγοντας πχ "όχι, είναι κάτι πέραν απο τις δυνάμεις και τις ικανότητές σου, είναι άγνωστα και επικίνδυνα πράγματα αυτά, που πας τρελλέ, θα χάσεις τα μυαλά σου εαν τολμήσεις κάτι τέτοιο"....

Να το παρουσιάζει δηλαδή ως κάτι τεράστιο......

Ξεδιαλύνονται άραγε αυτά τα δύο?

[Ορφέας]

Να ακούς την Διαίσθησή σου και να οραματίζεσαι το μεγάλο,
να ακούς όμως συγχρόνως και την λογική σου στο να το προσεγγίζεις με μικρά μικρά βήματα....

[Avaris]

Τι πιο απλό απο το να σκεφτεί ο Νεόφυτος να υποβάλλει αυτή την ερώτηση στον Διδάσκαλό του?



                                      "Δάσκαλε τι εστί Εσωτερική Γνώση?"



Εαν ο Διδάσκαλος ή ο Ηγέτης του Εσωτερικού Σχήματος είναι απλώς καιροσκόποι Φαρισσαίοι, πως άραγε θα καθοδηγήσουν τον Νεόφυτο στην "Βίωση αυτής της Έννοιας"?


Εμπρός λοιπόν Φαρισσαίοι, ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα......