Διαφορετικότητα

[Rose]

http://www.enet.gr/online/online_issues?pid=51&dt=03/10/2003

Η διαφορετικότητα είναι που κάνει μαγικό τον κόσμο μας

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΑΧΙΛΛΕΑ ΒΟΥΝΑΤΣΟ

Ο Πάολο Κοέλιο δεν είναι τυχαίος. Οχι επειδή άγγιξε την επιτυχία αλλά απλώς επειδή δεν στρογγυλοκάθησε πάνω της... Αυτό δεν φαίνεται μόνο από το νέο του βιβλίο «Τα 11 λεπτά», που ξαφνιάζει, αφού στις σελίδες του ο συγγραφέας του «Αλχημιστή» ασχολείται με το σεξ, εμπνεόμενος από μια πόρνη που γνώρισε στη Γενεύη, αλλά και με πολλές καταστάσεις της ζωής του. Φαίνεται ακόμη και στο χαμόγελό του όταν μιλά για τον Θεό, για τον άνθρωπο και για τους νέους, αποφεύγοντας κοινοτοπίες και μεγαλόστομες διακηρύξεις.

Συναντήσαμε τον Κοέλιο στη «μέση τού πουθενά», όπως ο ίδιος χαρακτηρίζει την περιοχή κοντά στα Πυρηναία όπου ζει κατά το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του.

- Είναι ο Πάολο Κοέλιο τόσο μεταφυσικός όσο φαίνεται μέσα από τα βιβλία του;

«Πιστεύω ότι όλα στη Γη είναι ταυτόχρονα φυσικά και μεταφυσικά. Αυτή είναι και η ουσία της αλχημείας. Εχει να κάνει με το ορατό μέρος του αόρατου κόσμου».

-Υπάρχει ο Θεός των μικρών πραγμάτων;

«Αν κοιτάξεις γύρω σου θα δεις ότι υπάρχει ο Θεός, ότι είναι πανταχού παρών. Και την ίδια στιγμή νομίζω ότι είναι ευθύνη μας να επιτρέψουμε τη φανέρωση του Θεού».

- Διάσημος και ευτυχισμένος;

«Διάσημος αλλά όχι ευτυχισμένος, και ελπίζω ότι ποτέ δεν θα είμαι ευτυχισμένος, επειδή ευτυχία για μένα είναι όταν έχεις φτάσει στην αρμονία και τότε όλα είναι ισορροπημένα και τίποτε δεν συμβαίνει πια... Επομένως, για μένα η ευτυχία μοιάζει πιο πολύ μ' ένα κυριακάτικο απόγευμα. Είσαι επαναπαυμένος και τίποτε δεν συμβαίνει, ενώ την ίδια στιγμή ξέρεις ότι ακολουθεί η Δευτέρα. Ετσι προτιμώ να είμαι γεμάτος χαρά και προκλήσεις. Βέβαια, έχω τις καλές και τις άσχημες στιγμές μου, αλλά προσπαθώ να συμπεριφέρομαι... σαν πολεμιστής του Φωτός. Οπως, δηλαδή, κάποιος που συνεχώς αντιμετωπίζει δοκιμασίες και τις ξεπερνάει».

-Για ποιο λόγο διαλέξατε ως τόπο διαμονής σας την Ευρώπη και όχι τη γενέτειρά σας;

«Μα, μένω στη χώρα μου. Περνάω τουλάχιστον πέντε μήνες στη Βραζιλία, αλλά είναι μακριά από την Ευρώπη και τις περισσότερες χώρες. Ετσι είναι πιο βολικό για μένα να έχω μια βάση στην Ευρώπη για τη δουλειά μου (ταξίδια, συνέδρια κ.ά.). Κάθε φορά που λέω ότι θα επιστρέψω στην Tarbes, όλοι με ρωτάνε: Γιατί στην Tarbes; Εχω πάντως ανάγκη να βρίσκομαι στη Βραζιλία, γιατί εκεί είναι οι ρίζες μου, η γλώσσα μου και ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι βλέπουν το Σύμπαν. Κι έπειτα, γιατί Tarbes; Δεν γνωρίζω την απάντηση σ' αυτή την ερώτηση. Ακολουθώ δύο τύπους ζωής. Ο ένας είναι αλληλεπίδραση-αντανάκλαση με τον εαυτό μου, κι ο άλλος αλληλεπίδραση-επέκταση με τους άλλους γύρω μου. Οταν λοιπόν βρίσκομαι σ' αυτό το απομονωμένο μέρος, μπορώ να έρθω σ' επαφή με τον εαυτό μου, αλλά και με τη φύση, πράγμα το οποίο είναι ουσιώδες για μένα».

- Κάποτε θα βρεθεί η άκρη του νήματος;

«...Ακολουθώ τα σημάδια. Τα σημάδια δεν είναι ξεκάθαρα, μπορεί ν' ακολουθείς κάποιο νήμα αλλά επιπλέον πρέπει να παίρνεις και ρίσκα, να επιτρέπεις στον εαυτό σου να κάνει λάθη, διαφορετικά καταλήγεις εγκλωβισμένος. Οταν αποφεύγεις τα ρίσκα, το σύμπαν σου παύει να διαστέλλεται και περιορίζεται σ' αυτό που βλέπεις, το οποίο νομίζεις ότι μπορείς να ελέγχεις. Γι' αυτό κι εγώ ακολουθώ τα σημάδια σ' όλη μου τη ζωή, αλλά όχι επειδή το υπαγορεύει κάποια λογική».

- Το συναίσθημα παίζει τόσο σημαντικό ρόλο στη ζωή σας όσο φαίνεται στα βιβλία σας;

«Ο βοσκός στον "Αλχημιστή", που έχει ένα όνειρο και ακολουθεί το στόχο του, έναν θησαυρό, χρειάζεται πειθαρχία για να φτάσει εκεί. Πρέπει να καθοδηγείται από το χώρο και το χρόνο, αλλά ταυτόχρονα δεν πρέπει να χάσει τον έλεγχο του μονοπατιού. Το ίδιο ισχύει και για τη Μαρία στα "11 λεπτά". Βρίσκεται παγιδευμένη σε μιαν κατάσταση που ποτέ δεν είχε ονειρευτεί, αλλά από τα μάτια της δεν κρύβεται το πεπρωμένο της. Χρειαζόμαστε λοιπόν το συναίσθημα, αλλιώς είμαστε νεκροί. Ομως πρέπει να είμαστε και προσεκτικοί, να μην προσπαθούμε να θέσουμε υπό έλεγχο τα συναισθήματά μας, αλλά να τα χρησιμοποιούμε σαν τη δύναμη που θα μας οδηγήσει εκεί που θέλουμε».

- ΗΠΑ - Πόλεμος - Ιράκ - Αυτοκρατορία. Ταιριάζουν οι λέξεις για μυθιστόρημα;

«Δεν νομίζω, δεν ξέρω. Φυσικά, είμαι βαθιά προβληματισμένος γι' όσα διαδραματίζονται. Πριν ξεσπάσει ο πόλεμος δημοσίευσα ένα άρθρο με τίτλο "Σκεφτείτε, κύριε Μπους". Στο άρθρο, που διαβάστηκε από πολλούς ανθρώπους σ' όλο τον κόσμο, πήρα θέση εναντίον του πολέμου. Επίσης, αισθάνομαι πολύ κοντά στον ελληνικό λαό, επειδή και τώρα, και κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών της Σερβίας, στάθηκε εναντίον του πολέμου. Θεωρώ όμως ότι είναι πρώιμο ν' αρχίσουμε την κριτική γι' αυτή την κατάσταση. Υπάρχουν πάρα πολλές απόψεις για το τι πραγματικά συμβαίνει, αλλά το μόνο πράγμα που με απασχολεί είναι το ότι δεν μπορείς να γενικεύεις μιλώντας για αυτοκρατορία. Νομίζω ότι δεν βρίσκεται εκεί το θέμα. Απλώς ένα τσούρμο ανθρώπων στο Λευκό Οίκο, όπως ο Ράμσφελντ, ο Γούλφοβιτς και άλλοι, είχαν ένα σχέδιο το οποίο ευτυχώς δεν πέτυχε. Και πιστεύω ότι απέτυχαν, γιατί συνειδητοποίησαν ότι υπήρχε έντονη αντίδραση από τον υπόλοιπο κόσμο. Ολοι οι άνθρωποι που στάθηκαν κόντρα στον πόλεμο έστειλαν ένα μήνυμα το οποίο ακούστηκε κι έκανε το τσούρμο αυτό πιο προσεκτικό. Αν και δεν μπορώ να προβλέψω τι θα γίνει, θεωρώ ότι στο κοντινό μέλλον δεν θα υπάρξει κάποιο χτύπημα αντίστοιχο με αυτό της 11ης Σεπτεμβρίου. Τουλάχιστον αυτή είναι η πεποίθησή μου».

- Παγκοσμιοποίηση. Ποια είναι η γνώμη σας;

«Νομίζω ότι είναι παράλογο να μιλάμε τώρα για την παγκοσμιοποίηση. Οταν ήμουν παιδί, ο πατέρας μου οδηγούσε αγγλικό αυτοκίνητο, εγώ έπινα κόκα κόλα και το όνειρό μου ήταν να πάω στην Disneyland. Η ενέργεια στο Ρίο ντε Τζανέιρο ελεγχόταν από αμερικανικές εταιρείες, όπως γίνεται τώρα με τα τηλέφωνα. Ολα λοιπόν ήταν εκεί, οι τεράστιες πολυεθνικές κ.λπ. Και τώρα αγωνιζόμαστε εναντίον της παγκοσμιοποίησης, χωρίς να γνωρίζουμε ότι έχουμε ουσιαστικά βιώσει την παγκοσμιοποίηση πρακτικά σε όλη μας τη ζωή. Εφόσον λοιπόν υφίσταται η παγκοσμιοποίηση, θα πρέπει να την πολεμήσουμε έχοντας πολύ σαφείς στόχους...

Πρέπει ν' αρχίσουμε να παράγουμε ένα είδος τέχνης, χρησιμοποιώντας μια συμβολική γλώσσα η οποία να εκτείνεται πέρα από τις εθνικές πολιτικές σφαίρες. Επειτα, θα πρέπει να δημιουργήσουμε μια γέφυρα και να συνειδητοποιήσουμε ότι οι Ελληνες, οι Βραζιλιάνοι, οι Γιαπωνέζοι, οι Ιρανοί, όλοι οι άνθρωποι, μπορούν να επικοινωνούν διά μέσου αυτής της γέφυρας. Αλλά σε καθεμιά από τις πλευρές της γέφυρας θα βρίσκονται η γλώσσα, η κουλτούρα, οι ρίζες και ο τρόπος ζωής του καθένα. Αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να καταστραφούν, γιατί η διαφορετικότητα είναι αυτό που είναι μαγικό στον κόσμο, και αυτή ακριβώς μου κινεί το ενδιαφέρον να ταξιδέψω στην Ελλάδα, στην Ιαπωνία, για να μάθω από αυτούς τους πολιτισμούς. Ενώ αν πάω και δω μόνο αμερικανικές ταινίες, πιω αποκλειστικά γαλλικό κρασί, κ.λπ., τότε δεν πρόκειται να μάθω τίποτε. Πρέπει λοιπόν να διαφυλάξουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά. Ενας άλλος κίνδυνος είναι η παγκοσμιοποίηση του Θεού. Το να πιστεύεις δηλαδή ότι υπάρχει ένας και μοναδικός ισχυρός Θεός, ο οποίος θα κερδίσει σε όλους τους θρησκευτικούς πολέμους. Γιατί και η θρησκεία αποτελεί πολιτιστική κληρονομιά και πιστεύω ότι όλες οι μεγάλες θρησκείες οδηγούν στην ίδια φώτιση και στον ίδιο Θεό».

- Ποια είναι η αγαπημένη σας ρουτίνα;

«Μ' αρέσει να περπατάω, έχω ανάγκη να περπατάω. Με βοηθάει να σκέφτομαι και να διαλογίζομαι. Ο διαλογισμός μου πρέπει να περιλαμβάνει κίνηση, να είναι ενεργός. Δύο χρόνια πριν ξεκίνησα να διαλογίζομαι με τη χρήση του τόξου. Ετσι, περπατώντας χρησιμοποιώ τα πόδια, ενώ το τόξο με βοηθάει να βάζω σε κίνηση τα χέρια. Ο συνδυασμός αυτών των δύο καθημερινά με κάνει να διοχετεύω την ενέργειά μου στην ψυχή μου».

- Γιατί ο «Αλχημιστής» είχε αυτή την επιτυχία, και όχι κάποιο άλλο από τα βιβλία σας;

«Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια διαφορά με τα υπόλοιπα βιβλία. Νομίζω ότι ο "Αλχημιστής" άνοιξε την πόρτα, αλλά εδώ και 15 χρόνια δεν έχω παραλύσει από την επιτυχία γιατί είναι μεγάλη υπευθυνότητα να έχεις γράψει ένα από τα μεγαλύτερα best seller του 20ού αιώνα. Ο "Αλχημιστής" έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, αλλά για μένα όλα τα βιβλία μου έχουν την ίδια επιτυχία».

- Υπάρχουν φορές που αυτολογοκρίνεστε;

«Δεν θα το έλεγα λογοκρισία. Το κείμενο του κάθε βιβλίου σε πρωταρχική φάση είναι συνήθως δύο ή τρεις φορές μεγαλύτερο από ό,τι στην τυπωμένη μορφή.

Αφού τελειώσω το γράψιμο, αρχίζω να κόβω. Αυτό το κάνω για να δώσω στον αναγνώστη την ευκαιρία να σκεφτεί και να προβληματιστεί περισσότερο. Εχω εμπιστοσύνη στον αναγνώστη και πιστεύω ότι είναι απαραίτητη η δημιουργική του ενέργεια, χωρίς να γίνονται τα πράγματα πολύπλοκα. Ποτέ, όμως, δεν ασκώ λογοκρισία στον εαυτό μου. Αντιθέτως, κάθε βιβλίο αποτελεί πρόκληση για μένα και το καθένα έχει διαφορετικό ύφος· όλα όμως τείνουν προς την ίδια κατεύθυνση».

- Αγαπημένοι συγγραφείς, αγαπημένα βιβλία;

«Οι αγαπημένοι μου συγγραφείς είναι αυτοί που διαβάζω ξανά και ξανά. Ετσι, στον Ολυμπό μου, Δίας θα ήταν ο Αργεντινός Χορέ, έπειτα ο William Blake και ο Henry Miller και, όσον αφορά την Ελλάδα, οι κλασικοί: τρέφω μεγάλο θαυμασμό για τον Καβάφη και για τον Νίκο Καζαντζάκη, ο οποίος απ' ό,τι ξέρω δεν πίστευε στον Θεό αλλά υπήρξε ένας ξεχωριστός συγγραφέας που μιλούσε για πίστη. Και, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι απαραίτητο να πιστεύεις στο Θεό για να μιλάς για το θέμα της πίστης».

- Περάσατε δοκιμασίες ως συγγραφέας;

«Η δυσκολότερη φάση ήταν όταν πρωτοεκδόθηκε ο "Αλχημιστής" στη Βραζιλία. Τον επόμενο χρόνο έγραψα τον "Προσκυνητή της Κομποστέλ". Οταν κυκλοφόρησε ο "Αλχημιστής" στη Βραζιλία ήταν μια αποτυχία. Στο τέλος του πρώτου χρόνου κυκλοφορίας του είχε πουλήσει μόλις 900 αντίτυπα. Ετσι, ο εκδότης μου ήρθε και μου είπε ότι δεν επιθυμούσε να συνεχίσει άλλο με το βιβλίο. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα την προσωπικότητά μου να καταρρακώνεται. Ετσι, αποσύρθηκα στην έρημο, όπου πέρασα 40 μέρες. Επειτα, πήγα σε μια πιο χαρούμενη έρημο, τη Νέα Υόρκη, όπου άρχισα να χτυπάω πόρτες, και τελικά γνώρισα έναν εκδότη ο οποίος θέλησε να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία σ' ένα βιβλίο που είχε ήδη εκδοθεί και αποτύχει. Ετσι, σιγά σιγά, ύστερα από μερικούς μήνες, άρχισε να πουλάει, ώσπου έγινε το μεγαλύτερο best seller όλων των εποχών στην πορτογαλική γλώσσα καθώς και σε όλες τις πορτογαλόφωνες χώρες. Οταν επιθυμείς πολύ κάτι, τότε όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να συμβεί. Αυτό ήταν ένα σημάδι κι έμαθα να έχω εμπιστοσύνη σ'αυτά που γράφω. Και έπαψα να πιστεύω ότι η μητέρα μου είχε δίκιο όταν μου έλεγε ότι δεν θα γινόμουν συγγραφέας».

- Τη βιογραφία ποιου προσώπου θα θέλατε να γράψετε;

«Του Νέλσονα Μαντέλα. Βέβαια δεν γίνεται, και δεν πρόκειται να το κάνω, αλλά είναι πρότυπο για μένα και θεωρώ ότι είναι η πιο αξιοθαύμαστη εν ζωή προσωπικότητα».

- «11 λεπτά» Γιατί; Μπορεί αυτό να είναι ιστορικό;

«Το να γράφεις ένα βιβλίο είναι μια προσπάθεια να ανακαλύψεις τον εαυτό σου. Και για να επανέλθω στην πρώτη ερώτηση, υπάρχουν δύο φανερώσεις του Θεού: η φυσική φανέρωση και η αόρατη φανέρωση. Και πρέπει να τις βιώσεις και τις δύο, σε οτιδήποτε κι αν κάνεις, και του sex συμπεριλαμβανομένου. Ανήκοντας στη γενιά των χίπηδων, η οποία έφτασε στα όρια της σεξουαλικότητας, η ερώτηση αυτή τριγυρνούσε συνέχεια στο μυαλό μου. Αν είναι αλήθεια τόσο σημαντικό, αν είμαι ολόκληρος εκεί κάθε φορά που κάνω έρωτα. Κατά τη διάρκεια της ζωής μου και των εμπειριών μου έμαθα πολλά, κι αποφάσισα να μοιραστώ το όραμά μου. Οπότε τα "11 λεπτά" μιλούν για σεξ, για ένα πράγμα το οποίο δεν αποτελεί πλέον ταμπού. Εκτός από το όταν είσαι με το σύντροφό σου, οπότε ο φόβος σε παραλύει κι έχεις την επιθυμία να ευχαριστήσεις τον άλλο, να του δείξεις πράγματα τα οποία δεν είναι σημαντικά. Γι' αυτόν το λόγο επιτρέπουμε στον εαυτό μας να λέει ψέματα, επειδή το κάνουμε για καλό σκοπό. Οπότε τα "11 λεπτά" είναι ένα βιβλίο για τα ψέματα, αλλά και για το αν είναι εφικτό να ταιριάξεις την ψυχή με το σώμα, επειδή σε "11 λεπτά" μπορείς να δημιουργήσεις μια νέα ζωή».

- Μπορεί να είναι ιστορικό;

«Μπορεί, με την έννοια τού ότι είναι βασισμένο σε αληθινή ιστορία, έχει σχέση με μια πόρνη που γνώρισα στη Γενεύη. Η αρχική ιδέα ήταν να γράψω για το κρυφό σεξ. Αλλά το 60% του βιβλίου είναι βασισμένο και σε δικές μου εμπειρίες».

- Εχετε σκεφτεί ότι κάποιοι μπορεί να συνδυάσουν τον τίτλο του βιβλίου με το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου;

«Δεν το είχα σκεφτεί, αλλά δεν είστε ο πρώτος που με ρωτάει. Το όνομα το διάλεξα στην τύχη. Βέβαια, το όνομά μου έχει 11 γράμματα».


ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 03/10/2003

[Rose]

http://www.stop-discrimination.info/2792.0.html

Η "Ομάδα Διαφορετικότητας" είναι ένα μοναδικό πρόγραμμα χρηματοδοτούμενο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή που συγκεντρώνει τους πολίτες 14 κρατών της ΕΕ σε μία ‘ζωντανή' πηγή με ιστορίες διακρίσεων. Τα μέλη αυτής της πηγής, που είναι ανοιχτή σε όποιον έχει μια ιστορία να διηγηθεί για τον αγώνα του/της ενάντια στις διακρίσεις, παίρνουν μέρος τόσο σε εκπαιδευτικές συνεδρίες, σεμινάρια και συνέδρια όσο και σε εκδηλώσεις νεολαίας και πολιτιστικές εκδηλώσεις για να συζητήσουν τις εμπειρίες τους με άλλους. Αυτές οι μαρτυρίες έχουν πλέον συγκεντρωθεί ηλεκτρονικά με τη μορφή βίντεο κλιπ και ηλεκτρονικού ημερολογίου (blog) και σε dvd ώστε να προσεγγίσουν ένα πλατύτερο κοινό. Η ομάδα δημιουργήθηκε κατόπιν της συμμετοχής μιας ομάδας νέων ατόμων στην πρώτη Ευρωπαϊκή Διάσκεψη Κορυφής που άνοιξε το Ευρωπαϊκό Ετος 2007 των Ίσων Ευκαιριών για Όλους. Αυτοί οι νέοι άνθρωποι μοιράστηκαν με το κοινό τις εμπειρίες τους από διακρίσεις και ελπίδες για το μέλλον και η απήχηση των παρουσιάσεών τους οδήγησε μέλη της ομάδας να μιλήσουν και στην εκδήλωση κλεισίματος του Έτους και μπροστά σε Βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Ιστοσελίδα Ομάδας Διαφορετικότητας

www.diversitycrew.eu

[suida]

   
      ΑΓΑΠΗΤΗ.....ROZE..... ΕΑΝ   ΜΟΥ   ΕΠΙΤΡΕΨΕΙΣ....

                         Ο    Λ Ο Μ Π Σ Α Ν     Ρ Α Μ Π Α ......  Η    ΝΤΙΟΝ     ΦΟΡΤΣΙΟΥΝ ......ΚΑΙ   ΤΩΡΑ    Ο   ΚΟΕΛΟ.....

                                     Ε Υ Α Ι Σ Θ Η Τ Ο Π Ο Ι Ο Υ Ν .....   ΤΟΥΣ    Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Υ Σ .......ΘΑΛΕΓΑ....


                         Υ Π Α Ρ Χ Ο Υ Ν ......ΚΑΙ   ΑΛΛΟΙ....ΒΕΒΑΙΑ.....


                             ΑΠΟ   ΤΗΝ   ΑΛΛΗ.....ΕΧΟΥΜΕ....ΝΤΑΝ    ΠΡΑΟΥΝ.....ΜΕ   ΤΟΥΣ   ΙΛΛΟΥΜΙΝΑΤΙ.....ΚΛΠ....


                                 ΠΟΥ    ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ.....ΝΑ   ΑΦΑΙΡΕΣΟΥΝ......ΚΑΙ   ΝΑ   ΑΝΑΓΑΓΟΥΝ.....ΤΟ   ΑΤΟΜΙΚΟ...

                                     ΣΤΟ    Σ Υ Λ Λ Ο Γ Ι Κ Ο .....

           
                   ΟΛΟΙ....ΟΜΩΣ...ΜΑ   ΟΛΟΙ   ΑΥΤΟΙ....  ΕΑΝ   ΠΡΟΣΕΞΟΥΜΕ....ΟΠΩΣ   πολυ   σωστα....επισημαινεις....καπου...

                                 βασιζονται.....ΣΕ   ΚΑΤΙ....ΠΟΥ   Δ Η Μ Ι Ο Υ Ρ Γ Η ....ΤΗΝ   Ε Μ Π Ν Ε Υ Σ Η   ΤΟΥΣ....

                       ΣΕ   ΚΑΤΙ....ΠΟΥ   ΔΕΝ   ΞΕΡΟΥΝ....ΚΑΙ   ΟΙ   ΙΔΙΟΙ.... ΤΙ   Ε Ι Ν Α Ι .....ΑΚΡΙΒΩΣ....

                                  ΔΕΝ   ΤΟΥΣ   ΦΑΝΕΡΩΝΕΤΑΙ.....  ΣΤΗΝ   ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ   ΖΩΗ   ΤΟΥΣ....


                   ΕΙΜΑΙ.....ΑΛΑΖΟΝΑΣ....!?!    ΜΠΟΡΕΙ.....ΓΙΑΤΙ   ΟΜΩΣ   ΕΧΩ ....ΤΗΝ   Ι Δ Ι Α .....Α Ι Σ Θ Η Σ Η ....ΜΕ   ΣΕΝΑ...!?!

[Rose]

                                  βασιζονται.....ΣΕ   ΚΑΤΙ....ΠΟΥ   Δ Η Μ Ι Ο Υ Ρ Γ Η ....ΤΗΝ   Ε Μ Π Ν Ε Υ Σ Η   ΤΟΥΣ....

                       ΣΕ   ΚΑΤΙ....ΠΟΥ   ΔΕΝ   ΞΕΡΟΥΝ....ΚΑΙ   ΟΙ   ΙΔΙΟΙ.... ΤΙ   Ε Ι Ν Α Ι .....ΑΚΡΙΒΩΣ....

                                  ΔΕΝ   ΤΟΥΣ   ΦΑΝΕΡΩΝΕΤΑΙ.....  ΣΤΗΝ   ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ   ΖΩΗ   ΤΟΥΣ....

Δεν πρέπει ποτέ να χάνουμε την Πίστη μας, στα Ιερά και στα 'Οσια, στις Ανώτερες Ιδέες, Αρετές και Ιδανικά, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές στην ζωή μας.  'Ολοι μας έχουμε "φύλακα άγγελο"... Εκεί που χανόμαστε... "κάτι" πάντα μας σώζει...εφόσον δεν παραιτηθούμε από το παιχνίδι που λέγεται ΖΩΗ...