"Ανέστην αποφανούμενος, α γιγνώσκω περί τούτων, αισχρόν νομίσας, ει την ιδίαν του βίου τάξιν διαφυλάττων, περιόψομαι την πόλιν ανάξια ψηφισαμένην αυτής". (Σηκώθηκα να πω όσα πιστεύω γι΄ αυτά, επειδή θεώρησα κακό, διαφυλλάσσοντας την ησυχία της ιδιωτικής ζωής μου, να αδιαφορήσω και να αφήσω την πόλη να παίρνει ανάξιες, γ' αυτήν αποφάσεις) - Ισοκράτης, Αρχίδαμος.... Μαύρες μέρες για την κοινωνία μας, μαύρες μέρες για την Δημοκρατία.... Γιατί;
Κάποιοι, ίσως οι πολλοί να αδιαφορούνε για τα τεκταινόμενα κοιτώντας τη δουλειά τους, οι λίγοι ενεργοί πολίτες όμως δίνουν παρών στα γεγονότα, τα παρακολουθούν, τα σχολιάζουν εκφράζοντας δημόσιες απόψεις, ενδυναμώνοντας ή απαξιώνοντας τους ελαχίστους που βρίσκονται παρόντες και πρωταγωνιστούν στις δράσεις. Πολλοί από τους λίγους συνήθως μένουν στα ίδια τα τεκταινόμενα και είτε από επιπολαιότητα, είτε αδυνατώντες να εντρυφήσουν στα βαθύτερα αίτια, σχολιάζουνε επαινετικά ή απαξιωτικά αυτά τα ίδια τα συμβάντα. Όμως αυτά είναι οι συνέπειες κάποιων βαθύτερων αιτίων κι αυτά τα πρωτογενή αίτια συνήθως βρίσκονται πέρα από τον λαό. "Η διαφθορά σπάνια ξεκινάει από τον λαό", έγραφε ο Μοντεσκιέ....
"Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία", έγραφε ο Ισοκράτης. Δυστυχώς είναι πολύ επίκαιρος.... Ατυχώς η εικόνα της πολιτικής τα τελευταία χρόνια είναι πολύ χειρότερη ακόμα από όσο την περιγράφει ο Ισοκράτης. Έγινε ένα τραγικό γεγονός λίγο πριν, ένα τεράστιο σφάλμα, ένα ανήκουστο έγκλημα. Η δολοφονία ενός 15χρονου παιδιού από τις δυνάμεις που είναι ταγμένες για την προστασία του ανθρώπου. Ποιος είναι ο θύτης; ποιος ο εγκληματίας; ποιος ο ηθικός αυτουργός και πραγματικός υπαίτιος; Προφανέστατα η προϊσταμένη αρχή των φυσικών αυτουργών, καθώς αυτοί που εγκλημάτισαν βρίσκονται υπό τις διαταγές κάποιων ανωτέρων. Ισχυρίζονται ότι κάναν ένα αθέλητο σφάλμα.
"
Σ'όλους του ανθρώπους το λάθος είναι συνηθισμένο πράγμα. Όποιος κάνει λάθος δεν είναι ούτε αξιοκατάκριτος, ούτε ασυγχώρητος, αν ύστερα απ'το λάθος του δεν κάθεται με σταυρωμένα χέρια, αλλά προσπαθεί να το διορθώσει, όσο είναι δυνατό", έγραψε ο Σοφοκλής. Φαίνεται όμως ότι η κρατική εξουσία παραμένει και την οικτρή αυτήν στιγμή ανάλγητη και με θεατρινισμούς και χιλιοειπωμένες χωρίς καμιά πλέον αξία εκφράσεις περί δήθεν μηδενικής ανοχής και επιείκια, συνεχίζει την απαράδεκτη πολιτική της.
Είναι πολύ κοντινές οι εποχές όπου μας κατασκοπεύαν οι αστυνομικοί μέσα στα πανεπιστήμια, προσποιούμενοι τους φοιτητές και μάλιστα τους πλέον ενεργούς. Είναι πολύ κοντινά τα γεγονότα, όπου αστυνομικοί εισχωρούσαν σε ομάδες αναρχικών προσπαθώντας να παρασύρουν τους αγνούς επαναστάτες σε βιαιοπραγίες, για να διακιολογούν στην συνέχεια τις απάνθρωπες κατασταλτικές των ενέργειες. Είναι δυστυχώς σύγχρονες οι δράσεις της σημερινής αστυνομίας, οι οποίες καταδεικνύουν ότι επανέρχεται σταδιακά η αστυνομοκρατία. Τα γεγονότα της χθεσινής νύχτας έρχονται να καταδείξουν μια νοοτροπία άλλων εποχών, όπου η κρατική εξουσία άμεσα ή έμμεσα με την σκόπιμη απουσία της επέτρεψε - αν δεν υποδαύλισε - εγκληματικές πράξεις, με οφθαλμοφανή σκοπό να αναδείξει ως ταραξίες και βιαοπραγούντες εγκληματίες τους αγανακτισμένους πολίτες. Το επόμενο που έπεται είναι η κρατική καταστολή μετά την προπαγάνδα, γεγονός που συντελείται σήμερα, αποδεικνύοντας την χιλιοειδωμένη πρακτική προπαγάνδισης, χειραγώγησης και καταστολής των λαϊκών μαζών από την κρατική εξουσία.
Προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι αντιδρώντες, οι αγανακτισμένοι, οι διαμαρτυρόμενοι δεν είναι τίποτα άλλο παρά βιαιοπραγούντες αντιεξουσιαστές κουκουλοφόροι, πλιατσικολόγοι και κλεφτρόνια, τσογλάνια που το μόνο που τους νοιάζει είναι να δημιουργούν φασαρίες και να καταστρέφουν, πλαισιωμένοι από μετανάστες που στην πλειοψηφία τους είναι δήθεν παραβατικοί. Με την βοήθεια και κάποιων ΜΜΕ και με την εσκεμμένη απουσία των δυνάμεων τάξης από τις μεγαλουπόλεις την νύχτα, παράγοντες που συντέλεσαν στην διάπραξη και στην ανάδειξη καταστροφών και κλοπών, προσπάθησαν να μας δείξουν -και δυστυχώς πολλούς τους επηρέασαν - ότι η αντίδραση είναι δήθεν πράξη των λίγων γνωστών αγνώστων κουκουλοφόρων που μοναδικό σκοπό έχουν να φέρουν το χάος.
Και όλη αυτή η αντίδραση, για την άδικη δολοφονία του παιδιού από την αστυνομία, για ένα δήθεν λάθος μιας κακής εξαίρεσης της καλής αστυνομίας, που οι αντιεξουσιαστικές ομάδες των κουκουλοφόρων των εξαρχείων γιγάντωσαν για να δημιουργήσουν τα έκτροπα που συνηθίζουν. Μάλον όμως είναι γελοία αυτή η απόδοση ευθυνών γιατί και ο ελάχιστα σκεπτόμενος πολίτης αδυνατεί να συσχετίσει τα γεγονότα της Λάρισσας ή της Θεσσαλονίκης με τις διαβόητες κατά την αστυνομία ομάδες των εξαρχείων. Βλέπετε, η Λάρισσα δεν έχει Εξάρχεια....
Αυτοί όμως είναι οι διαδηλώνοντες; αυτοί είναι οι αγανακτισμένοι; οι λίγοι ενοχοποιημένοι για κάθε έκτροπο; και πια η αιτία; η δολοφονία του παιδιού; Όσοι προσπάθησαν να περιορίσουν μέσα σε αυτά τα πλαίσια την όλη αντίδραση, σίγουρα είναι γρανάζια στην μηχανή εξουσιασμού της κρατικής επιβολής και του κρατικού καταναγκασμού. Όσοι πάλι έμειναν να ερμηνεύουν τα γεγονότα μόνον μέσα σε αυτά τα πλάισια, είτε είναι αδύνατοι νοητικά, είτε είναι δογματικοί οπαδοί και στηρίγματα του ακραίου φασίζοντος ηθικόλογου ολιγαρχικού κατεστημένου, είτε πάλι μπορεί νάναι και στυγνοί προπαγανδιστές μιας νοοτροπίας που εισήγαγε και εδραίωσε στην ολοκληρία του ο Νατσισμός....
Γίνεται μια ύπουλη προσπάθεια να υποβαθμιστούν τα πραγματικά αίτια αποσκοπώντας βέβαια στην παντελή εξάλειψή τους από τον διάλογο, αναδεικνύοντας προπαγανδιστικά κάποια πάρεργα. Προσπαθούν να αποκρύψουν την παντελή αναξιοπιστία της πολιτικής, την συνεχή υποβάθμιση του κοινωνικοί κράτους, την καταστρατήγηση του κράτους δικαίου, την επιδεινούμενη και εξαπλούμενη ένδοια των πολιτών. Το κυριώτερο, η σύγχρονη Ελλάδα έχει οδηγήσει τις νέες γενιές σε τραγικά αδιέξοδα. Αναίρεσε κάθε προοπτική για το μέλλον, έκλεισε κάθε παράθυρο - διέξοδο στην αγορά εργασίας για το σύνολο σχεδόν της νεολαίας μας, εγκλώβισε την πλέον δημιουργική και παραγωγική ηλικία στην εξευτελιστική απραξία και στην ντροπιαστική εξάρτηση από τους γονείς, σχεδόν μέχρι και τα τριανταπέντε για τις σημερινές γενιές. Παράλληλα δημιουργεί μια νέα ταξική κοινωνία των ολίγων ευνοούμενων και των πολλών πληβείων της ανέχειας, διογκώνοντας ένα κοινωνικό περιθώριο όπου απωθεί το σύνολο σχεδόν των νέων και μεγάλη μερίδα εξαθλιωμένων μεταναστών.
Σε μια κοινωνία όμως υπερεπάρκειας αγαθών πολυτελείας πού όμως μόνον ελάχιστοι δύνανται να έχουν πρόσβαση, είναι φυσιολογικό να γενώνται αντικοινωνικές τάσεις και εκδικητικές μανίες στους αδικήμένους - που στην πλειοψηφία τους είναι οι σημερινοί νέοι -του απάνθρωπου πλέον κοινωνικοί συστήματος. Αυτά τα χωρίς καμιά υπόσχεση για το μέλλον παιδιά, που τους στέρησε παντελώς το όραμα το αλλοπρόσαλο κράτος και η συνεχής πλημμυρίδα σκανδάλων, που τους αφαίρεσε κάθε ελπίδα για το αύριο, είναι επόμενο να αγανακτούν - μαζί με την πλειονότητα του λαού - και να εκφράζουν αυτήν την αγανάκτηση με τον πιο βίαιο τρόπο. Αυτή η λαϊκή αγανάκτηση, εκφράζεται μέσω των πλέον ζωντανών κυττάρων της κοινωνίας μας που είναι οι νέοι μας, οι οποίοι στρέφονται ενάντια στις δυνάμεις καταστολής, ενάντια στα κρατικά κυβερνητικά κτίρια και ενάντια στις τράπεζες οι οποίες -όχι τελείως άδικα - θεωρούνται συνυπεύθυνες για την στυγνή εκμετάλευση και κατάντια του σημερινού Έλληνα. Κάποιοι στρέφονται εκδικητικά και ενάντια σε ιδιοκτησίες, καταστήματα, σε φορείς της αγοράς από την οποία αυτά τα παιδιά θεωρούν ότι αδίκως αποκλειστήκανε. Τα μοναδικά ίσως έκτροπα που μένουν αδικαιολόγητα, είναι το πλιατσικολόγημα από συγκεκριμένα και γνωστά για την παραβατικότητά τους άτομα, τις δράσεις των οποίων καταδεικνύει το λαϊκό ρηττό: "Ο Λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται"....
Προτού λοιπόν βιαστούμε να προχωρήσουμε σε κριτικές, ας αναλογιστούμε τα πραγματικά αίτια που σπρώχνουν κάποτε τον άνθρωπο σε φαινομενικά αχαρακτήριστες δράσεις. Αναλογιζόμενοι αυτά ας θυμηθούμε και τον Μπρεχτ που έγραφε:
"Όταν ο Χίτλερ φυλάκιζε Εβραίους, δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν Εβραίος.
Όταν ο Χίτλερ φυλάκιζε τσιγγάνους δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος.
Όταν ο Χίτλερ φυλάκιζε ομοφυλόφιλους δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν ομοφυλόφιλος.
Όταν ο Χίτλερ φυλάκιζε κομμουνιστές δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.
Ο επόμενος στη σειρά ήμουν εγώ, αλλά δεν υπήρχε κανείς πια για να αντιδράσει"....
