Αγαπητή Αδελφή
, αν παρατηρήσουμε τη φύση, θα δούμε, ότι, τα κύτταρα, της ίδιας συνειδητότητας (δομής, λειτουργίας, εσωτερικών προσδοκιών, τρόπου κατανόησης,
επιπέδου IQ, και τέλος ψυχικής οντότητας), έλκονται μεταξύ τους και σχηματίζουν ομάδες ή οργανισμούς. Ακόμα αυτό που τα έλκει μεταξύ τους είναι το
ΕΓΏ, και η αίσθηση του να ξεχωρίζουν ανάμεσα στα υπόλοιπα κύτταρα. Γιατί αυτό έχουν μάθει από τον μπαμπά και την μαμά τους. Διαρκείς ανταγωνισμός.
Δεν πρέπει να εκπλήσσεσαι με τον τρόπο που λειτουργούν.
Είναι από τη κατασκευή τους αδύνατο, να πράξουν αλλιώς. Ας μην εκπλησσόμαστε, θα γίνετε γνώστες και άλλων καταστάσεων.Δεν χρειάζεται να έχει κάποιος πληροφορίες, που και αυτές έρχονται στο τέλος ως επιβεβαίωση. Αρκεί κάποιος να είναι εναρμονισμένος με το είναι του, και καταλαβαίνει αμέσως τον τρόπο που λειτουργούν οι άλλοι και τις προσδοκίες τους με τη ματιά και μόνο. (και όπως λέει και το άσμα
μια ματιά σου μόνο φτάνει αεροπλάνο να με κάνει
Δεν έχει τολμήσει ποτέ "κανείς" τους το πραγματικό ταξίδι, ας πούμε το πήδημα στο κενό
, συμβολικά, από όπου ξεκινούν τα πάντα (και τα μεγάλα μυστήρια, της ύπαρξης και του ΕΓΏ). Πόσοι δέχτηκαν να θανατωθούν για να αναστηθούν? μεταφορικά αλλά και ουσιαστικά
Απλός αυτό που νομίζουν για γνώση είναι η επανάληψη του παρελθόντος. Η διαρκής κάλυψη πίσω από τις σκιές τους. και μία από τις σκιές τους είναι να φταίνε συνέχεια οι άλλοι. Βολεύονται με αυτό. Αρνούνται την αντικειμενικότητα, πλάθοντας την δικιά τους υποκειμενικότητα. Που και η υποκειμενικότητα τους δεν είναι τίποτα άλλο από φούσκωμα του ΕΓΩ. Δεν μπορούν να ζήσουν αλλιώς, στην κυριολεξία θα μαραζώσουν και θα πεθάνουν.
Αυτό ισχύει για όλους τους χώρους και όπως έχουν καταντήσει. Με το μόνο που ασχολούνται είναι ο διαγωνισμός ομορφιάς ποιος είναι πιο "άγιος", καλό και κακό, άλλη δουλειά δεν είχε το σύμπαν
παρά να ασχολείται με βλακείες, ανθρώπινη βλακεία, (κουτοπονηριά).
Επέτρεψε μου, δεν είναι διδασκαλία ως προς εσένα όλα αυτά που αναφέρω, αλλά είναι η αλήθεια, πέρα από το συναίσθημα.
Γιαυτό λοιπόν ας μην εκπλησσόμαστε, με όσους φοράνε την μουτσούνα του καλού.
Τα πραγματικά μυστήρια δεν ήταν ποτέ για τους Ηλίθιους (κατοίκους της λήθης, της λησμονιάς, εσωτερικής παραδοχής, ποιοι πραγματικά είναι) γιατί είναι επικίνδυνο το ξύπνημα από τον ψυχικό λήθαργο, και τα ψυχικά ναρκωτικά, προϋποθέτει στάδια, καθάρσεις κατά άλλους, πρώτο είναι το κλάμα, όπως όταν γεννιόμαστε κλαίμε αλλά δεν καταλαβαίνουμε ότι είναι υπέρ μας η ανάσταση, η αλλαγή στάσης και είναι μια διαδικασία που θα τούς φέρει σε σύγκρουση με τους πάντες στην αρχή, μέχρι τελικά να ισορροπήσουν. Σε αυτούς λοιπόν το μόνο που αλλάζει είναι το κέλυφος.
Αλλάζοντας μόνο το χρώμα εξωτερικά του ΝΑΟΥ.
Κατά το μυαλό και διάνοια του καθείς επιλέγει.
Αλλά μετέφερε το θέμα στο (Ψυχολογία και εσωτερισμός) ταιριάζει απόλυτα.