Η Καμπαλα αποκατεστημένη....

[Ορφέας]

  ....συνέχεια από το προηγούμενο....


    Το βιβλίο Σεφέρ  Γετζιρά, αυτό το επιγραμματικό αλλά συνάμα εκπληκτικό βιβλίο των μόλις 2.000 λέξεων  το πολύ, γραμμένο σε ένα σκοτεινό, λακωνικό και συχνά αινιγματικό ύφος, απασχόλησε και συνεχίζει να απασχολεί πρώτιστα τους αληθινούς εσωτεριστές, αλλά και την επιστημονική ανάλυση, η οποία όμως δεν κατάφερε ακόμα να φτάσει σε κοινά αποδεκτά συμπεράσματα. Το αρχαιότερο διασωθέν αντίγραφο βρέθηκε στην Γκενιζά της Αιγύπτου και χρονολογείται πιθανότατα στα μέσα του  11ου αιώνα.

    Κυκλοφορούσαν από τον 10ο ακόμα αιώνα δύο παραλλαγές του Σεφέρ Γετζιρά, από τις οποίες η εκτενέστερη κυκλοφορεί και ως παράρτημα του αρχικού κειμένου. Το βιβλίο χωρίζεται σε έξη κεφάλαια το καθένα από τα οποία απαρτίζεται από εδάφια και παραγράφους, όπου αναπτύσσονται τα δογματικά επιχειρήματα του συγγραφέα, λιτά, συνοπτικά και στερούμενα οποιουδήποτε υπομνήματος ή σχολιασμού. Παρουσιάζει μια κοσμολογία και μία ή δύο ξεχωριστές κοσμογονίες, γιαυτό και έμεινε γνωστό και ως «βιβλίο της δημιουργίας».

    «Με τις 32 μυστικές ατραπούς  της Σοφίας», με αυτήν τη φράση ξεκινά το Σεφέρ Γετζιρά και λέει παρακάτω στο ίδιο αρχικό εδάφιο, «ο βασιλεύς των βασιλέων δημιούργησε τον κόσμο, με τρία «σεφαρίμ», με το «σεφέρ», με το «σεφάρ» και με την «σιππούρ».

    Με το λογοπαίγνιο που κάνει ο συγγραφέας με την ρίζα των γραμμάτων «σ-π(φ)-ρ», γεγονός που αποδεικνύεται και με την χρήση πάλι της ίδιας ρίζας «σ-φ-ρ» στο εδάφιο 2:1, όπου αναφέρεται στις δέκα «σεφιρόθ» με τον νεολογισμό αυτόν ενώ υπάρχει ο βιβλικός όρος «μισπάρ» (αριθμός),  σίγουρα ο συγγραφέας υπονοεί πολύ περισσότερα από ότι εξηγεί η επίσημη απόδοση των προαναφερθέντων λέξεων, σύμφωνα με την οποία, «σεφαρίμ» σημαίνει βιβλία, «σεφέρ» κείμενα, «σεφάρ»   αριθμοί και «σιππούρ» λόγος.

    Ο συγγραφέας με τον τρόπο αυτόν υποδεικνύει στον μελετητή να αναζητήσει στη συμβολική και μεταφυσική πλευρά των αριθμών τα διαδοχικά στάδια της γένεσης – δημιουργίας  του κόσμου.

....συνεχίζεται....

[Ορφέας]

....συνέχεια από το προηγούμενο....


    Με τις 32 ατραπούς της Σοφίας, ο συγγραφέας του Σεφέρ Γετζιρά αναφέρεται στις 10 σφαίρες της Καμπαλά που εκπορεύτηκαν από την ανυπαρξία -τις δέκα πλανητικές σφαίρες- και τα 22 γράμματα του εβραϊκού αλφαβήτου, τα οποία λογίζονται με έναν μεταφυσικό τρόπο ως τα θεμέλια της δημιουργίας. Η αναφορά στις δέκα σφαίρες – αριθμούς, είναι άμεση αντιγραφή της εξωιουδαϊκής παράδοσης της  κοσμογονίας των Γνωστικών «Αιώνων» και της Γνωστικής θεωρίας των εκπορεύσεων, σύμφωνα με την πλειονότητα των μελετητών, αν και δεν λείπουν και εκείνοι όπως ο Gershom Scholem, που δυσκολεύονται να κατασταλάξουν αν οι δέκα σεφίρες είναι Γνωστικής ή νεοπυθαγόρειας προέλευσης.

    Το δίλλημα βέβαια παύει να ισχύει, όταν αντιληφθούμε ότι ο Γνωστικισμός έχει ενσωματώσει σχεδόν ολάκερη την νεοπυθαγόρεια διδασκαλία στις θεωρίες και στις  φιλοσοφικές  και θεολογικές διδασκαλίες του. Φυσικά δεν γίνεται να παραλείψουμε να αναφέρουμε την τετρακτύ των Πυθαγορείων, την απαρτιζόμενη από τους δέκα αρχικούς αριθμούς, την οποία θα μελετήσουμε παρακάτω.

    Ας παραμείνουμε όμως στα γράμματα του Αλφαβήτου και την σημασία που απέδιδαν σε αυτά κατά την αρχαιότητα. Κατά τον δεύτερο αιώνα πριν από την κοινή χρονολόγηση έζησε ο Διονύσιος ο Θράκας, ο οποίος στο έργο του «Τέχνη Γραμματική» προχώρησε στην διαίρεση του Ελληνικού αλφαβήτου σε τρεις ομάδες γραμμάτων. Η πρώτη ομάδα περιλαμβάνει τα επτά φωνήεντα (Α,Ε,Η,Ι,Ο,Υ,Ω) και οι άλλες δύο τα δεκαεπτά σύμφωνα, όπου η δεύτερη περιλαμβάνει τα οκτώ ημίφωνα σύμφωνα (Ζ,Λ,Μ,Ν,Ξ,Ρ,Σ,Ψ)  και η τρίτη ομάδα τα εννέα άφωνα σύμφωνα (Β,Γ,Δ,Θ,Κ,Π,Τ,Φ,Χ).

    Η ομάδες των επτά, οκτώ και εννέα γραμμάτων παγιώθηκαν ακόμα από τον 4ο αιώνα πριν την κοινή χρονολόγηση, τότε που οριστικοποιήθηκε το Ελληνικό Αλφάβητο των εικοσιτεσσέρων στοιχείων, σε αντικατάσταση του ολοκληρωμένου Ελληνικού αλφαβήτου των είκοσι επτά γραμμάτων, από το οποίο αφαιρέθηκαν τα τρία γράμματα ΣΤΙΓΜΑ, ΚΟΠΑ και ΣΑΜΠΙ. Ακόμα ήδη από τον Αριστοτέλη από το έργο του «Μετά τα Φυσικά» αλλά και από τον Ιπποκράτη, από το έργο του «Περί Επταμήνου», τα επτά φωνήεντα έχουν αντιστοιχηθεί είτε στα επτά άστρα των Πλειάδων, είτε στα επτά άστρα της Μεγάλης Άρκτου.

    Φυσικά δεν έλειψε η πρότερη αντιστοίχηση των επτά φωνηέντων με του επτά γνωστούς πλανήτες, από τις οποίες αντιστοιχίσεις γνωστότερη ήταν η του «Εν Δελφοίς Ε» που αποδίδονταν στον Απόλλωνα και η πολύ διαδεδομένη απόδοση του «Ω» στον Κρόνο, ειδικά κατά την περίοδο των Ελληνιστικών χρόνων.

....συνεχίζεται....

[Ορφέας]

....συνέχεια από το προηγούμενο....


    Επίσης, από τα χρόνια των πρώτων Φυσικών φιλοσόφων της Ιωνικής σχολής, είχε παρατηρηθεί ότι τα πέντε γνωστά στοιχεία στα οποία αναζητούσε την αρχή του κόσμου η πρώιμη Ελληνική φιλοσοφική σκέψη – γη, ύδωρ, αήρ, πυρ, αιθήρ – περιλαμβάνονται συμπτωματικά μόνον πέντε σύμφωνα, τα οποία δεν άργησαν να τα αντιστοιχίσουν με τα πέντε στοιχεία. Γ- γη, Δ-ύδωρ, Ρ-αήρ, Π-πυρ και Θ-αιθήρ. Έτσι απέμεναν δώδεκα ακόμη σύμφωνα τα οποία αποδόθηκαν στους δώδεκα γνωστούς αστερισμούς της ζώνης του Ζωδιακού.

    Ο Αριστοτέλης στο βιβλίο του «Μετά τα Φυσικά», γράφει: «Επτά είναι τα φωνήεντα, επτά χορδές η μουσική κλίμακα, επτά είναι οι Πλειάδες, επτά επί Θήβας. Λένε ακόμα οι Πυθαγόρειοι ότι το Ξ το Ψ και το Ζ είναι συνηχήσεις και ότι, επειδή υπάρχουν τρεις συνηχήσεις είναι και αυτά τρία…. Λένε ακόμα ότι στα γράμματα το διάστημα από το Α στο Ω είναι ίσο με το διάστημα από τον χαμηλότερο στον ψηλότερο φθόγγο στους αυλούς και ότι ο αριθμός του ψηλότερου φθόγγου είναι ίσος με την ολομέλεια του ουρανού».

    Τα επτά φωνήεντα συσχετισμένα με τους επτά πλανήτες, αντιστοιχήθηκαν και με τις επτά ημέρες της εβδομάδος, με αποτέλεσμα μέχρι σήμερα στις Ευρωπαϊκές γλώσσες οι ημέρες της εβδομάδος να έχουν ονόματα πλανητών. Ακόμα, οι επτά πλανήτες ιδωμένοι με κέντρο την Γη, περιστρεφόμενοι φαινομενικά πέριξ αυτής, σχηματίζουν φαινομενικές τροχιές, τις οποίες το Πτολεμαϊκό σύστημα τις περιγράφει ως «σφαίρες» και η διάβαση των ψυχών μέσω αυτών των φανταστικών σφαιρών ανερχόμενη, συναντά τους φύλακες των σφαιρών αυτών στους οποίους οφείλει να αποδείξει ότι είναι άξια να διέλθει. Αυτές οι «σφαίρες» που ορίζονται από την φαινομενική τροχιά των επτά πλανητών, αναφέρονταν ως «οι επτά ουρανοί» στους οποίους αντιστοιχούσαν τα επτά φωνήεντα, στον πλησιέστερο «ουρανό» το «Α» και στον πλέον απομακρυσμένο το «Ω».

    Οι αντιστοιχίες των επτά φωνηέντων – αλλά και του συνόλου των γραμμάτων – επεκτάθηκαν εκτός από τους πλανήτες και στα ανόργανα μέταλλα, όπως και στα οργανικά φυτά και ζώα, αντιστοιχίες που μας έχει διασώσει η παραδοσιακή Ελληνική Αστρολογία. Η χρήση των αντιστοιχιών αυτών πολύ γρήγορα γενικεύθηκε στην Μαγεία, με αποτέλεσμα στα Ελληνιστικά χρόνια να έχουμε έξαρση των μαγικών επικλήσεων και τελετουργιών –γεγονός που συναντάται συχνά στους Γνωστικούς – με αναφορά στις αντιστοιχίες αυτές.

....συνεχίζεται....

[Ορφέας]

....συνέχεια από το προηγούμενο....


    Στους πρώτους αιώνες του αγώνα για επικράτηση του εβραιοχριστιανισμού, οι λεγόμενοι εκκλησιαστικοί «πατέρες» είχαν αναλάβει όλο το βάρος να υποστηρίξουν το δόγμα, επιλέγοντας κατά κανόνα την δυσφήμηση και την μαύρη προπαγάνδα εναντίον των μεγαλύτερων τότε εχθρών του που λογίζονταν από τους ίδιους, της Ελληνικής γνώσης και του Γνωστικισμού. Ονόματα όπως Ιππόλυτος, Ειρηναίος, Τερτυλλιανός, Ιουστίνος, Κλήμης και Ωριγένης, μέσα από τα γραπτά τους που στρέφονταν ενάντια σε αυτούς που θεωρούσαν αντιπάλους, μας διέσωσαν πολλά από όσα οι αντίπαλοι πρέσβευαν, παραποιημένα βέβαια σε μεγάλο βαθμό. Έτσι και ο Ειρηναίος ο επίσκοπος της Λυών κατά τον δεύτερο αιώνα της κοινής χρονολόγησης στο έργο του «Κατά των Αιρέσεων», μας διασώζει την θεολογία του Γνωστικού Μάρκου, μαθητή του Βαλεντίνου, περιγράφοντας τον γνωστικό συμβολισμό για τα γράμματα του Ελληνικού Αλφαβήτου, τα οποία συσχετίζει με τους Γνωστικούς «Αιώνες» της Δημιουργίας.

    «….Αυτός ο Μάρκος, δηλώνει πως η απείρως ανώτερη Τετράδα κατέβηκε σε αυτόν με την μορφή γυναίκας και του ανέλυσε την φύση και την προέλευση των πάντων, κάτι που ποτέ πριν δεν είχε αποκαλύψει στους θεούς ή στους ανθρώπους.  Η Τετράδα, ενώ του εξηγούσε αυτά τα πράγματα με μεγαλύτερη λεπτομέρεια, είπε: «Τώρα επιθυμώ να σου δείξω την ίδια την Αλήθεια, γιατί την έφερα κάτω από την ουράνια κατοικία της ώστε να μπορέσεις να δεις χωρίς πέπλο και να κατανοήσεις την ομορφιά της, αλλά και να την ακούσεις να μιλάει για να θαυμάσεις την Σοφία της.

    Δες λοιπόν το κεφάλι της εκεί ψηλά , Άλφα και Ωμέγα. Τον λαιμό της, Βήτα και Ψι. Τους ώμους και τα χέρια της, Γάμα και Χι. Το στήθος της, Δέλτα και Φι. Το διάφραγμά της, Έψιλον και Ύψιλον. Την πλάτη της, Ζήτα και Ταυ. Την κοιλιά της, Ήτα και Σίγμα. Τους μηρούς της, Θήτα και Ρο. Τα γόνατά της, Γιώτα και Πι. Τα πόδια της Κάπα και Όμικρον. Τους αστραγάλους της, Λάμδα και Ξι. Τις πατούσες της, Μι και Νι. Τέτοιο είναι το σώμα της Αλήθειας, σύμφωνα με αυτόν τον Μάγο, τέτοια η φιγούρα του στοιχείου, τέτοιος ο χαρακτήρας του γράμματος….

    Μάθε λοιπόν πως τα είκοσι τέσσερα γράμματα που κατέχεις, είναι συμβολικές εκπορεύσεις των τριών δυνάμεων, οι οποίες περιέχουν ολόκληρο τον αριθμό των παραπάνω στοιχείων. Πρέπει να μάθεις τα εξής, ότι τα εννέα άφωνα γράμματα Γ,Β,Δ,Θ,Κ,Π,Τ,Φ,Χ, είναι οι εικόνες του Πατέρα και της Αλήθειας, επειδή είναι χωρίς φωνή, δηλαδή μιας τέτοιας φύσης που δεν επιτρέπεται να προφερθούν. Αλλά τα οκτώ ημίφωνα Ζ,Λ,Μ,Ν,Ξ,Ρ,Σ,Ψ, αντιπροσωπεύουν τον Λόγο και την Ζωή, επειδή είναι κάπου στην μέση μεταξύ συμφώνων και φωνηέντων και μοιράζονται την φύση και των δύο. Τα φωνήεντα που είναι επτά, αντιπροσωπεύουν τον Άνθρωπο και την Εκκλησία, στο βαθμό που η φωνή του Ανθρώπου τους δίνει ζωή. Γιατί ο ήχος της φωνής τους έδωσε μορφή. Έτσι λοιπόν, ο Λόγος και η Ζωή, κατείχαν οκτώ, ο Άνθρωπος και η Εκκλησία, επτά και ο Πατέρας και η Αλήθεια, εννέα (από αυτά τα γράμματα)….»

....συνεχίζεται....

[Ορφέας]

....συνέχεια από το προηγούμενο....


    Κάνοντας μία μικρή παρένθεση, να σημειώσουμε την αναφορά στην «ανώτερη Τετράδα» η οποία κατέβηκε με την μορφή γυναίκας και του ανέλυσε την φύση και την προέλευση των πάντων. Αυτή η γυναικεία φύση συναντάται σε όλες τις μεγάλες μορφές της Κλασσικής αρχαιότητας, σαν Διοτίμα, σαν Θεμιστόκλεια, σαν Καλλιόπη κλπ και αποτελεί την ουσιαστική Δασκάλα της Αλήθειας για τον Σωκράτη, τον Πυθαγόρα, τον Ορφέα…. Σαν Τετράδα, γίνεται ευθεία αναφορά στην αρχική Τετράδα της Ορφικής Κοσμογονίας, κατά την οποία οι τέσσερις αδελφοί θεοί – Πλούτωνας, Ποσειδώνας, Χείρωνας, Δίας – μοιράζονται τον πρωτογενή κόσμο. Η Τετράδα είναι η ουσιαστική αρχή και όχι η Τριάδα, αλλά την ανάλυση σε αυτό και την περαιτέρω επέκταση θα την συναντήσουμε σε άλλο σημείο.

    Πριν κλείσουμε την αναφορά μας στα Ελληνικά γράμματα και στην κατάταξή τους, να υπενθυμίσουμε και μια ξεχασμένη αναφορά για το γράμμα Μι, από το βιβλίο «Ηθικά» του Πλούταρχου, όπου παρέθετε ότι, το γράμμα Μι μαζί με το Άλφα και το Ωμέγα σημαίνουν την αρχή, την μέση και το τέλος, μια αναφορά που μας παραπέμπει στον Ορφικό ύμνο που διέσωσε ο Πρόκλος, όπου αναφέρονταν, «….Ζευς πρώτος γένετο, Ζευς ύστατος αρχικέραυνος. Ζευς κεφαλή, Ζευς μέσα, Διός δ’ εκ πάντα τέτηκται….»

....συνεχίζεται....

[Ορφέας]

....συνέχεια από το προηγούμενο....


    Επιστρέφουμε στον ανώνυμο συγγραφέα του Σεφέρ Γετζιρά, ο οποίος ήδη από το πρώτο ακόμα κεφάλαιο κάνει αναφορά στα γράμματα.

1:2
«Οι δέκα Σεφίρες από την ανυπαρξία
Και τα 22 γράμματα θεμέλια:
Τρεις μήτρες,
Επτά διπλά
Και δώδεκα στοιχειακά».

    Το πρώτο κεφάλαιο στη συνέχεια ασχολείται με τις Σεφίρες, ενώ με τα γράμματα ασχολούνται τα υπόλοιπα πέντε κεφάλαια του Σεφέρ Γετζιρά.

2:1
«Είκοσι δύο γράμματα θεμέλια:
Τρεις μήτρες (αναφέρονται και ως τρία μητρικά)
Επτά διπλά
και δώδεκα Στοιχειακά.
Οι τρεις μήτρες είναι τα Alef, Mem και Shin
Το θεμελίωμά τους είναι
ένα μέσο της αξίας
ένα μέσο της ευθύνης
και ένα χάρισμα λόγου που αποβαίνει καθοριστικό μεταξύ τους.
Τρεις μήτρες, τα Alef, Mem και Shin
Το μουρμούρισμα του Mem, οι συριγμοί του Shin
και Alef είναι η πνοή του αέρα
καθοριστική μεταξύ τους».

4:1
Επτά διπλά:
Bet, Gimel, Dalet,
 Kaf, Peh, Resh, Tav.
Προφέρονται με δύο τρόπους.
Bet - Bhet, Gimel- Ghimel, Dalet- Dhalet,
Kaf- Khaf, Peh- Pheh, Resh- Rhesh, Tav- Thav,
Μια δομή μαλακού και μία σκληρού,
μία ισχυρού και μία αδύνατου.

4:6
Επτά διπλά:  BGD KPRT θεμέλια
Τα χάραξε, τα σκάλισε,
Τα μετάλλαξε, τα ζύγισε,
Τα μετασχημάτισε,
Και με αυτά μορφοποίησε,
Επτά πλανήτες στον κόσμο,
Επτά ημέρες στο έτος,
Επτά πύλες στην ψυχή,
του άρρενος και θήλεος.

5:1
Δώδεκα στοιχεία:
Heh, Vav, Zayin,
Chet, Tet, Yud,
Lamed, Nun, Samekh,
Eyin, Tzadi, Kuf.
Τα θεμέλια είναι
ομιλία, σκέψη, κίνηση,
θέα, ακρόαση, δράση,
συνουσία, μυρωδιά, ύπνος,
θυμός, προτίμηση, γέλιο.

5:3
Δώδεκα στοιχεία
HVZ ChTY LNS OTzQ
Είναι τα θεμέλια
Τα χάραξε, τα σκάλισε, τα μετάλλαξε,
τα ζύγισε, και τα μετασχημάτισε,
Και με αυτά μορφοποίησε
δώδεκα αστερισμούς στον κόσμο
δώδεκα μήνες στο έτος
και δώδεκα αρχές στην ψυχή,
του άνδρα και της γυναίκας.

....συνεχίζεται....

[Ορφέας]

....συνέχεια από το προηγούμενο....

    Ο ανώνυμος, πιθανότατα εβραίος, συντάκτης του Σεφέρ Γετζιρά, προσπάθησε να βασιστεί στις ίδιες ομάδες των αντιστοιχιών των γραμμάτων, όπως έπραξαν οι Γνωστικοί διαιρώντας το Ελληνικό Αλφάβητο. Το πρώτο πρόβλημα που μάλλον συνάντησε, ήταν ότι το Εβραϊκό Αλφάβητο είχε είκοσι δύο γράμματα, ενώ το Ελληνικό είκοσι τέσσερα (πιθανόν όμως να γνώριζε και για το πλήρες Ελληνικό Αλφάβητο των είκοσι επτά γραμμάτων).

    Διατηρώντας τις τρεις ομάδες και αφήνοντας αλώβητες, την ομάδα γραμμάτων του ιερού αριθμού Επτά καθώς και του πλήρους αριθμού Δώδεκα, δεν έμενε παρά να μειώσει την Τρίτη ομάδα και να την τροποποιήσει συγκροτώντας την με τρία μόνον γράμματα. Η ιδέα της τριπλότητας των γραμμάτων από το Ελληνικό Αλφάβητο, του Α-Ω, ως αρχής και τέλους και του μέσου Μ, έδωσε την λύση για την εύρεση μιας τριάδας γραμμάτων. Έτσι επέλεξε την τριάδα Alef – Shin και το μέσο Mem.

    Σημειωτέον, το τελευταίο γράμμα στο πλήρες Ελληνικό Αλφάβητο των είκοσι επτά γραμμάτων, ήταν το Σαμπί το οποίο έμεινε μόνον ως ανάμνηση με την ονομασία «Σίγμα τελικό», το Σίγμα στο τέλος του Αλφαβήτου του οποίου η προφορά ήταν ένα Σίγμα παχύ, όπως στην ξενική προφορά της λέξης Shampoo (Σσαμπου - Σαμπουάν). Το γράμμα αυτό που συμβολιζόταν περίπου όπως το κεφαλαίο Έψιλον σε κλίση ή γραμμένο ύπτια, το εισήγαγαν στους Σλάβους για να αποδώσουν αυτόν το παχύ φθόγγο του διπλού Σίγμα και υπάρχει έκτοτε στο Κυριλλικό Αλφάβητο. Άρα το πρώτο και το έσχατο γράμμα ήταν κάποτε το Άλφα και το Σαμπί και μετά την κατάργηση του Σαμπί, τελευταίο στην Αλφάβητο επικράτησε να θεωρείται το Ωμέγα μέχρι σήμερα.

    Ο συγγραφέας του Σεφέρ Γετζιρά στη συνέχεια είχε και άλλο ένα πρόβλημα να αντιμετωπίσει. Η επτάδα των γραμμάτων του Ελληνικού Αλφαβήτου, απαρτίζονταν από τα επτά φωνήεντα, γράμματα που ξεχώριζαν προφανώς από το σύνολο των άλλων γραμμάτων. Όμως το Εβραϊκό Αλφάβητο στερούνταν φωνηέντων, οπότε ο ανώνυμος συντάκτης έπρεπε να εφεύρει μια ομάδα επτά γραμμάτων από τα υπάρχοντα σύμφωνα του Εβραϊκού Αλφαβήτου και έτσι εφηύρε την ομάδα γραμμάτων, όσων προφέρονταν με δύο τρόπους, μαλακά και σκληρά, συγκροτώντας την επτάδα γραμμάτων, B,G,D,K,P,R,T.

    Βέβαια για να συμπληρώσει την ιερή επτάδα από Εβραϊκά γράμματα, προχώρησε και στην τραβηγμένη επιλογή να συμπεριλάβει και το γράμμα R (Resh). Περισσότερο ατυχής ήταν όταν στην συνέχεια περιέγραψε τις αντιστοιχήσεις των επτά γραμμάτων με τις επτά ημέρες της εβδομάδος, τους επτά πλανήτες και τις επτά πύλες της ψυχής, αποδίδοντας τελείως λανθασμένα τις αντιστοιχίες ημερών και πλανητών. (Εδάφια του Σεφέρ Γετζιρά  4:8 – 4:14).

....συνεχίζεται....

[Rose]

Παρατηρήσαμε πως άλλες ιστοσελίδες έχουν αναδημοσιεύσει το παραπάνω άρθρο αλλά παραπέμπτοντας σε λάθος σχήμα της Καμπάλα.

Η Καμπάλα αποκατεστημένη αναφέρεται σε 12 σφαίρες (σεφιρόθ) και όχι σε 10.  Το σωστό σχήμα έχει δημοσιευθεί παλιότερα στο σύνδεσμό http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,582.0.html, και αποτελεί τη βάση του Μυητικού συστήματος της ΑΜΡΑ.

    Σφαίρα / Περιγραφή / Πνευματική Εμπειρία / Προτέρημα / Μειονέκτημα / Κόσμος

00. Πλούτωνας/Στέμμα/Η Θέωση, η νέα Γη/Η απόλυτη Eνότητα, η Oλοκλήρωση/Η απόλυτη διάλυση/Πνευματικός
0. Ποσειδώνας/Η άβυσσος/Η Γνώση του Καλού και του κακού/Η Γνώση/Η πλάνη/Πέρασμα
1. Ουρανός/Σοφία/Η θέα του θεού/Σοφία/Λάθος/Πνευματικός
2. Κρόνος/Κατανόηση/Όραμα της θλίψης/Κατανόηση - Εσωτερική Σιγή/Απληστία/Πνευματικός
3. Χείρωνας/Ίαση/Όραμα της Κοσμικής Συνείδησης/Ίαση σώματος και πνεύματος/Ασθένεια/Πέρασμα
4. Δίας/Έλεος/Όραμα της Αγάπης/Έλεος/Δογματισμός, Φανατισμός/Νοητικός
5. Άρης/Δύναμη/Όραμα της Δύναμης/Δράση, Θάρρος, Δικαιοσύνη/Σκληρότητα, καταστροφή/Νοητικός
6. Ήλιος/Ομορφιά/Όραμα της Αρμονίας, μυστήριο σταύρωσης/Αφοσίωση στο Έργο/Υπερηφάνεια, Αλαζονεία/Πέρασμα
7. Ερμής/Δόξα/Όραμα της Δόξας/Ειλικρίνεια/Ψέμα/Αστρικός
8. Αφροδίτη/Νίκη/Όραμα της Ομορφιάς/Ανιδιοτέλεια, Εγκράτεια/Λαγνεία/Αστρικός
9. Σελήνη/Θεμέλιο/Όραμα των Νόμων του Σύμπαντος/Ανεξαρτησία/Τεμπελιά/Πέρασμα (αιθερικός)
10. Γη/Βασίλειο/Όραμα του Φύλακα ‘Αγγέλου/Διάκριση/Αδράνεια,φιλαργυρία/Υλικός