εεχμ..κατα καποιο τροπο.. θελω να πω οτι συμφωνω με αυτα που λες,απλα εβγαλα στο forum μια απορια μου,εδω και καιρο..
Μαλλον ειναι η διαφορα προσεγγισης : ΜΥΣΤΙΚΙΣΤΙΚΗ VS ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΙΚΗ..
Μπορω να καταλαβω (μου φαινεται και πιο "ιδεαλιστικη" αν το θες),την αλυσιδα (ΜΥΣΤΙΚΙΣΤΙΚΗ)
Ανθρωπος που θελει να γνωρισει/ενωθει με το θειο ===> Του παρουσιαζεται το θειο (ΟΡΑΜΑ κλπ)
απο την λιγο πιο "πονηρη" (ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΙΚΗ):
Ανθρωπος που θελει να γνωρισει/ενωθει με το θειο=> Γνωριζει καποιον=>Κανει ασκησεις και διαλογισμο ===>Βρισκει το θειο (αυτογνωσια,η οτι αλλο)
καπως ετσι τελος παντων...2η μερα στη δουλεια ειναι..mercy!!
+n-
Μυστικισμός=να αισθάνεσαι, να νιώθεις, να γίνεσαι ένα. (Δια της επαφής).
αποκρυφισμός=να καταλαβαίνεις, να αναλύεις, να γνωρίζεις. (Δια των συμβόλων).
ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ.
Ρόδινος Σταυρός, η ένωση των δύο στηλών.
Όπως γράφει παραπάνω και η Rose_777, "Οι συναισθηματικοί τύποι, χρειάζεται να εκπαιδευτούν στην διανόηση, και οι διανοητικοί τύποι, στην ψυχική ευαισθησία".
Υπάρχει μία λεπτομέρεια που ο κατεργάρης μέσα μας προσπαθεί να αποφύγει. Η αυτογνωσία και η εξέλιξη που ευαγγελίζεται, δύναται να επιτευχθεί μόνο και μόνο εάν, η ατραπός που ακολουθούμε ασκεί τον μυημένο και στον μυστικισμό και στον αποκρυφισμό. Σχολή εσωτερική, τάγμα ή οποιαδήποτε ομάδα που υπόσχεται αυτογνωσία, αλλά έχει επιλέξει μόνον μυστικισμό ή μόνον αποκρυφισμό, είναι βέβαιο ότι παραπλανά.
Το ζητούμενο και το απαραίτητο για αυτογνωσιακή πρόοδο είναι η κατανόηση. Άριστη γνώση μόνον πληροφοριών, μπορεί να επιφέρει πολυμάθεια, αλλά όχι σοφία. Πολύ εύκολα όμως καταλήγει στον αγνωστικισμό και στον στείρο υλισμό. Από την άλλη, άσκηση σε μυστικιστικές πρακτικές, μπορεί να αυξάνει τις παραψυχολογικές ικανότητες, μπορεί να δημιουργεί διάμεσα, ψυχοκινητικούς κλπ, όμως δεν δημιουργεί σοφούς. Πολύ εύκολα όμως δημιουργεί αφελείς και ακραίους δογματικούς, ενίοτε δε τσαρλατάνους ιδιοτελείς εκμεταλλευτές.
Εκείνο που είναι απαραίτητο, είναι ο συνδυασμός των δύο τρόπων "γνώσης" και του νοητικού και του αισθαντικού. Όποιος δεν έχει οσφριστεί ένα εξωτικό άρωμα, δεν δύναται να κατανοήσει, ακόμα και με τις καλύτερες περιγραφές, την μυρουδιά του. Ο ιατρός που γνωρίζει άριστα την αρρώστια μέσα από τα ιατρικά εγχειρίδια, δυστυχώς δεν μπορεί να την κατανοήσει, αν δεν έχει ασθενήσει ο ίδιος.
Η πληροφορία οδηγεί στην κατανόηση, εφόσον όμως συνοδεύεται και από την εμπειρία. Η αίσθηση οδηγεί στην κατανόηση, εφόσον υπάρχει η κατάλληλη πληροφορία για να αναλυθεί. Κυριολεκτικά η γνώση για να αποτυπωθεί μέσα μας, χρειάζεται ενέργεια και η ενέργεια αυτή είναι η συναισθηματική και αυτή εκλύεται κατά κανόνα από το προσωπικό βίωμα.
Συμπερασμα: Οι πονηροί που τους ξεμπρόστιασε ο φίλος μας etidorhpa, πλανώνται πλάνην οικτράν αν νομίζουν ότι με τεμπέλικες πρακτικές θα έχουν έστω και ελάχιστη πρόοδο στην αυτογνωσία.