ΓΕΝΕΣΙΣ Κεφ. ς’ (6ο).
1 και εγενετο ηνικα ηρξαντο οι ανθρωποι πολλοι γινεσθαι επι της γης και θυγατερες εγενηθησαν αυτοις
2 ιδοντες δε οι υιοι του θεου τας θυγατερας των ανθρωπων οτι καλαι εισιν ελαβον εαυτοις γυναικας απο πασων ων εξελεξαντο
3 και ειπεν κυριος ο θεος ου μη καταμεινη το πνευμα μου εν τοις ανθρωποις τουτοις εις τον αιωνα δια το ειναι αυτους σαρκας εσονται δε αι ημεραι αυτων εκατον εικοσι ετη
4 οι δε γιγαντες ησαν επι της γης εν ταις ημεραις εκειναις και μετ' εκεινο ως αν εισεπορευοντο οι υιοι του θεου προς τας θυγατερας των ανθρωπων και εγεννωσαν εαυτοις εκεινοι ησαν οι γιγαντες οι απ' αιωνος οι ανθρωποι οι ονομαστοι
1 Και ότε ήρχισαν οι άνθρωποι να πληθύνωνται επί του προσώπου της γης, και θυγατέρες εγεννήθησαν εις αυτούς,
2 ιδόντες οι υιοί του Θεού τας θυγατέρας των ανθρώπων, ότι ήσαν ώραίαι, έλαβον εις εαυτούς γυναίκας εκ πασών όσας έκλεξαν.
3 Και είπε Κύριος, Δεν θέλει καταμείνει πάντοτε το πνεύμά μου μετά του ανθρώπου, διότι είναι σάρξ• αι ημέραι αυτού θέλουσιν είσθαι ακόμη εκατόν είκοσι έτη.
4 Κατ' εκείνας τας ημέρας ήσαν οι γίγαντες επί της γης, και έτι, ύστερον, αφού οι υιοί του Θεού εισήλθον εις τας θυγατέρας των ανθρώπων, και αύται ετεκνοποίησαν εις αυτούς• εκείνοι ήσαν οι δυνατοί, οι έκπαλαι άνδρες ονομαστοί.
Τα εδάφια αυτά της βίβλου, έχουν δημιουργήσει μεγάλο πονοκέφαλο στους μελετητές και θεολόγους, οι οποίοι προτιμούν να τα προσπερνούν ως μη υπάρχοντα, παρά να διαλέγονται περί αυτών, οδηγούμενοι σε ευτελισμούς. Κρύπτονται βέβαια στο βολικό λεχθέν, «ανεξερεύνηται αι βουλαί του Κυρίου» (ανεξερεύνητες οι θελήσεις του θεού). Μόνα τους τα εδάφια αυτά, δεν προσφέρονται προφανέστατα για ερμηνεία, αν δεν βρούμε ολόκληρη την προϋπάρχουσα μυθολογία, από την οποία αποσπάστηκαν τα παραπάνω εδάφια. Τα σχετικά με υιούς θεού, γίγαντες κλπ, τα ανευρίσκουμε στο απόκρυφο βιβλίο του Ενώχ, του παππού υποτίθεται του Νώε.
ΒΙΒΛΙΟΝ ΕΝΩΧ Κεφ. α’ (1ο).
1.Ιδού οι λόγοι του Ενώχ, με τους οποίους ευλόγησε τους εκλεκτούς και τους δίκαιους, οι οποίοι θα ζουν κατά τις ημέρες της θλίψεως, οπότε θα τιμωρηθούν όλοι οι κακοί και οι ασεβείς. Και ο Ενώχ, άνθρωπος δίκαιος, ο οποίος ακολουθούσε τις εντολές του Κυρίου, όταν ανοίχθησαν οι οφθαλμοί του είδε και απεθαύμασε μια άγια οπτασία στους ουρανούς, μίλησε και είπε: Ιδού τα όσα μου έδειξαν άγγελοι.
……………………………………………………………………………..
Κεφ. ς’ (6ο).
1.Και όταν εκείνες τις μέρες πληθύνθηκαν τα τέκνα των ανθρώπων, γεννήθηκαν σ’ αυτούς θυγατέρες καλές και όμορφες.
2.Και όταν οι άγγελοι, οι υιοί του ουρανού τις είδαν, τις επιθύμησαν και είπαν μεταξύ των. Ας διαλέξουμε για μας γυναίκες από τους ανθρώπους και ας τεκνοποιήσουμε.
3.Και είπε ο Σεμιαζάς σε αυτούς, ο οποίος ήταν ο άρχοντάς των. Φοβάμαι μήπως δεν θελήσετε τελικά να κάνετε αυτό το πράγμα και βρεθώ μόνος υπαίτιος εγώ για αυτό το σφάλμα.
4.Αποκρίθηκαν λοιπόν σε αυτόν όλοι. Ορκιζόμαστε όρκο όλοι μας και θα αναθεματίσουμε όλοι μαζί όποιον τυχόν θα θελήσει να υπαναχωρήσει, μέχρις ότου πράξουμε και ολοκληρώσουμε αυτήν την πράξη.
5.Τότε ορκίστηκαν όλοι μαζί και αναθεμάτισαν καθέναν μεταξύ των.
6.Αυτά είναι τα ονόματα των αρχόντων τους.
7.Σεμιαζάς ο αρχηγός, Αραθάκ, Κιμβρά, Σαμψανή, Δανειήλ, Σεμιήλ, Ιωαμειήλ, Χωχαριήλ, Εζεκιήλ, Βατριήλ, Σαθιήλ, Ατριήλ, Ταμιήλ, Βαρακιήλ, Ανανθά, Θωνιήλ, Ραμιήλ, Ασεάλ,Ρακειήλ, Τουριήλ.
8.Αυτοί είναι οι αρχηγοί τους.
Στο σχετικό κεφάλαιο του Σύγκελλου, από την Γερμανική έκδοση Das Buch Henoch, σελ. 24, βρίσκουμε μια πιο εμπεριστατωμένη παραλλαγή σε σχέση με το Ελληνικό κείμενο, από το οποίο λείπουν κάποιες παράγραφοι.
Κατά Sugellus S’ 20-23 Diend, διαβάζουμε:
«Και έγινε, όταν πληθύνθηκαν οι υιοί των ανθρώπων, γεννήθηκαν σε αυτούς θυγατέρες ωραίες και επιθύμησαν αυτές οι εγρήγοροι και αποπλανήθηκαν πίσω από αυτές και είπαν μεταξύ τους, ας διαλέξουμε για μας γυναίκες από τις θυγατέρες των ανθρώπων της Γης. Και τότε τους είπε ο Σεμιαζάς ο άρχοντάς τους, φοβάμαι μήπως τελικά δεν θελήσετε να κάνετε αυτό το πράγμα και βρεθώ εγώ μόνος υπαίτιος μεγάλου σφάλματος. Αι απάντησαν όλοι μαζί σ’ αυτόν και του είπαν, θα ορκιστούμε όλοι μαζί όρκο και θα αναθεματίσουμε τον καθένα για να μην υπαναχωρήσει από αυτήν την συμφωνία, μέχρις ότου ολοκληρώσουμε την πράξη αυτήν. Τότε όλοι μαζί ορκίσθηκαν και αναθεματίσθηκαν μεταξύ των. Ήσαν δε όλοι τους διακόσιοι που προσήλθαν τις ημέρες του Ιάρεδ στην κορυφή του όρους Ερμονιείμ και αποκάλεσαν το όρος Ερμώμ, επειδή ορκίστηκαν κα αναθεματίστηκαν μεταξύ τους πάνω σε αυτό. Αυτά είναι τα ονόματα των αρχόντων αυτών. α)Σεμιαζάς ο άρχων, β)Αταρκούφ, γ)Αρακιήλ, δ)Χωβαβιήλ, ε)Οραμαμμή, ς)Ραμιήλ, ζ)Σαμψίχ, η)Ζακιήλ, θ)Βαλκιήλ, ι)Αζαήλ, ια)Γαρμαρός, ιβ)Αμαριήλ, ιγ)Αναγημάς, ιδ)Θουαήλ, ιε)Σαμιήλ, ις)Σαρινάς, ιζ)Θωιμιήλ, ιη)Τυριήλ, ιθ)Ιουμιήλ, κ)Σαριήλ. Αυτοί και όλοι οι άλλοι, το χιλιοστό εκατοστό εβδομηκοστό έβδομο (1177) έτος του κόσμου, έλαβαν στους εαυτούς τους γυναίκες και άρχισαν να μολύνονται με αυτές μέχρι τον κατακλυσμό και τεκνοποίησαν τρία γένη. Πρώτον Γίγαντες μεγάλους, οι οποίοι Γίγαντες τεκνοποίησαν Νεφελείμ και από τους Νεφελείμ γεννήθηκαν Ελιούδ. Και ήταν αυξανόμενοι ως προς το μεγαλείο αυτών και δίδαξαν σε αυτούς και στις γυναίκες των φαρμακείες και επαοιδούς».
Κεφ. ζ’ (7ο).
1.Και πήραν για τους εαυτούς τους γυναίκες, ο καθένας για τον εαυτό του διάλεξαν γυναίκες και άρχισαν να συσχετίζονται με αυτές και να μολύνονται με αυτές και να διδάσκουν σε αυτές φαρμακείες και επαοιδούς και ριζοτομίες και τα βότανα αποκάλυψαν σε αυτές.
2.Αυτές όταν συνέλαβαν, γέννησαν Γίγαντες μεγάλους τριών χιλιάδων πηχών,
3.οι οποίοι κατέτρωγαν τους κόπους των ανθρώπων.
4.Και όταν πια δεν μπορούσαν οι άνθρωποι να τους επιχορηγούν, οι γίγαντες τόλμησαν εναντίον τους και κατέτρωγαν τους ανθρώπους
5.και άρχισαν να αμαρτάνουν τρώγοντες τα πετούμενα και τα ερπετά και τα θηρία και τα ψάρια και όλες τις σάρκες κατέτρωγαν και έπιναν το αίμα τους.
6.Τότε η Γη ενέτυχε κατά των ανόμων.
Κεφ. η’ (8ο).
1.Ο Αζαήλ δίδαξε στους ανθρώπους την κατασκευή μαχαίρων και ξιφών, ασπίδων θωράκων και κατόπτρων. Ο Τυριήλ τους έμαθε την χρήση ψελίων και στολιδιών, την χρήση της βαφικής, την τέχνη του βαψίματος των βλεφάρων, την χρησιμοποίηση των πολύτιμων λίθων και όλων των ειδών τις βαφές σε βαθμό να διαφθαρεί ο κόσμος.
2.Η ασέβεια αυξήθηκε, η πορνεία πολλαπλασιάσθηκε και οι άνθρωποι αποπλνήθηκαν και αφανίστηκαν σε όλες τις οδούς αυτών.
3.Ο Αμαζαράκ δίδαξε όλες τις μαγγανείες, όλες τις γητειές και τις ιδιότητες των ριζών των φυτών.
4.Ο Αρμέρ δίδαξε την τέχνη του λυσίματος των μαγγανειών.
5.Ο Βαρκαϊήλ δίδαξε την τέχνη της μελέτης των άστρων.
6.Ο Ακβιήλ δίδαξε δίδαξε τα μαγικά σύμβολα.
7.Ο Ταμιήλ δίδαξε την αστρονομία.
8.Ο Ασαραβήλ δίδαξε τις κινήσεις της Σελήνης.
9.Οι άνθρωποι, όταν έφτασαν στο σημείο να καταστραφούν, ύψωσαν την φωνή τους και η φωνή τους έφτασε μέχρι τον ουρανό.
Κεφ. θ’ (9).
1.Τότε ο Μιχαήλ και ο Γαβριήλ, ο Ραφαήλ, ο Σουριήλ και ο Ουριήλ, χαμήλωσαν τα βλεμματά τους από τον ουρανό προς την Γη και είδαν τα κύματα αίματος τα οποία την έβαψαν και τις αδικίες, οι οποίες διαπράττονταν στην Γη, και είπαν μεταξύ των. Αυτός ο θόρυβος είναι από τις φωνές τους.
2.Η Γη, αφού στερήθηκε τα τέκνα της, ύψωσε την φωνή της μέχρι τον ουρανό.
3.Προς εσάς, ω θείες οντότητες, προς εσάς απευθύνουν οι ψυχές τα παράπονά τους και σας λέγουν, δώστε μας την δικαιοσύνη του Υψίστου. Τότε είπαν προς τον Κύριόν των και Διδάσκαλον. Είσαι ο Κύριος των Κυρίων, ο θεός των θεών, ο βασιλεύς των βασιλέων, ο θρόνος της δόξας σου υψώνεται προ πάντων των αιώνων και το όνομά σου είναι καθαγιασμένο και δοξασμένο προ πάντων των αιώνων. Είσαι ευλογημένος και δοξασμένος δια παντός.
4.Συ είσαι ο δημιουργός, ο υπέρτερος άρχοντας όλων των πραγμάτων. Τίποτα δεν είναι μυστικό για το διαπεραστικό σου βλέμμα. Κυριαρχείς σε όλα και τίποτα δεν διαφεύγει από την κυριαρχία σου.
5.Είδες τα όσα έπραξε ο Αζαριήλ, πως δίδαξε στους ανθρώπους όλα τα είδη της αδικίας και πως αποκάλυψε στον κόσμα τα συμβαίνοντα στους ουρανούς.
6.Ο Σεμιαζάςεπίσης δίδαξε στους ανθρώπους την μαγεία, αυτός τον οποίον τοποθέτησες υπεράνω όλων των συντρόφων του. Ανακατεύτηκαν με τις θυγατέρες των ανθρώπων. Αμάρτησαν με αυτές και μολύνθηκαν.
7.Αποκάλυψαν σε αυτές τις πλέον βδελυρές αμαρτίες.
8.και οι γυναίκες γέννησαν τους Γίγαντες.
9.Και ολόκληρη η Γη γέμισε από αίμα και αδικία.
10.Και να τώρα οι ψυχές των νεκρών υψώνουν προς σε την φωνή των.
11.Και τα παράπονά τους ανέβηκαν μέχρι τις πύλες του ουρανού.
12.Οι στεναγμοί των ανέρχονται σε σένα. Οι άνθρωποι δεν δύνανται να ξεφύγουν από την αδικία η οποία καλύπτει ολόκληρη την επιφάνεια της Γης. Γνωρίζεις από πού προέρχονται όλα τα πράγματα, προτού ακόμα συντελεσθούν.
13.τα γνωρίζεις όλα. Γνωρίζεις κάθε τι που γίνεται και εν τούτοις δεν μας λες τίποτα.
14.Τι πρέπει να κάνουμε στους κακούς για τα τόσα εγκλήματα;
Κεφ. ι’ (10ο).
1.Τότε ο Ύψιστος. Ο μέγας και άγιος μίλησε.
2.Και απέστειλε τον Αρσαλαλιήρ στον υιό του Λάμεχ,
3.λέγων, πες σ’ αυτόν εξ ονόματός μου, αλλά κρύψου από τους οφθαλμούς του.
4.κατόπιν αποκάλυψέ του τον μεγάλο κατακλυσμό ο οποίος θα καταστρέψει όλους τους ανθρώπους, γιατί τα ύδατα του κατακλυσμού θα εξαπλωθούν σε όλη την Γη και θα καταστρέψουν όλα τα όντα.
5.Δίδαξέ του όμως τα μέσα δια των οποίων θα αποφύγει τον κίνδυνο. Πες σε αυτόν ότι η φυλή του θα διαιωνισθεί επί της Γης.
6.κατόπιν ο Κύριος είπε στον Ραφαήλ. Να συλλάβεις τον Αζαζιήλ να του δέσεις τα χέρια και τα πόδια και να τον ρίξεις στο σκοτάδι. Εγκατάλειψέ τον στην ερημιά του Δαδουήλ.
7.Σκέπασέ τον με λίθους βαρείς και αιχμηρούς και περικάλυψέ τον με σκότος.
8.Ας μείνει δια παντός και ας σκεπαστεί το πρόσωπό του με πυκνό σκέπασμα για να μη δει ποτέ πλέον το φως.
9.και όταν θα φθάσει η ημέρα της κρίσεως, βύθισέ τον μέσα στο πυρ.
10.Καθάρισε όμως και την Γη, την οποία μόλυναν οι άγγελοι και ανάγγειλέ της ότι θα ζήσει και ότι θα την αναζωογονήσει εκ νέου.
11.Τα τέκνα των ανθρώπων δεν θα χαθούν όλα εξαιτίας των μυστικών, τα οποία τους αποκάλυψαν οι εγρήγοροι και τα οποία δίδαξαν στους απογόνους των.
12.Η Γη όμως μολύνθηκε από τις βδελυρές διδασκαλίες του Αζαζιήλ και αυτός πρέπει να είναι ο υπεύθυνος για όλα τα σφάλματα……………
……………………………………………………………………………
Στο 11ο και 12ο εδάφιο του δέκατου κεφαλαίου, αναγράφεται ρητά και πέραν πάσης αμφιβολίας το σφάλμα που διαπράχθηκε, όπου αποκαλύπτεται ότι» τα τέκνα των ανθρώπων δεν θα χαθούν εξαιτίας των μυστικών τα οποία αποκάλυψαν οι εγρήγοροι και τα οποία δίδαξαν στους απογόνους των», και «η ΓΗ μολύνθηκε από τις βδελυρές διδασκαλίες του Αζαζιήλ….».
Ας πάρουμε όμως την εξιστόρηση από την αρχή. Η Γένεση, παρά την λογοκρισία που της επεβλήθη και την μη πιστή αντιγραφή και απόδοση παλαιότερων μυθολογημάτων που σε μια πιο ολοκληρωμένη έκδοση ανευρίσκουμε στο απόκρυφο βιβλίο του Ενώχ, διασώζει κάποια στοιχεία, τα οποία βέβαια –όπως και πληθώρα άλλων- δημιούργησε πολλαπλές παρανοήσεις στους πλημμελώς σκεπτόμενος και ευφάνταστους νόες. Αναφέρεται σε «Υιούς θεών» που δελεάστηκαν από τις κόρες των ανθρώπων και συζεύκτηκαν αυτές, αποκτώντας – όπως είναι φυσικό – και παιδιά. Θα ήταν όλα καλά, αν εκείνο το «Υιοί του θεού» δεν ηχούσε τόσο διαφορετικά στα θρησκόληπτα αυτιά των φανατισμένων και δεν κατέληγε να αποδίδει σε αυτούς τους «Υιούς του θεού», φύσεις εξώκοσμες, απόκοσμες, υπερφυσικές, κατά την συνήθη πρακτική που έπεται κάθε δογματικής φαντασίωσης.
Με την βοήθεια και του 6ου κεφαλαίου του βιβλίου του Ενώχ, εδάφιο 2, όπου αναφέρονται οι «υιοί του θεού» και ως «άγγελοι», οι πρώτοι αναλυτές –λεγόμενοι πατέρες –οι οποίοι είχαν τα πρώτα χρόνια του χριστιανισμού σε μεγάλη υπόληψη το βιβλίο του Ενώχ, όπως ο Κλήμης της Αλεξανδρείας, ο Ιουστίνος κλπ- δεν δυσκολεύτηκαν και πολύ να δώσουν πνευματική φύση σε αυτά τα όντα. Έτσι, αρχίζει ένας χορός παρανοήσεων και παραλογισμών για το θέμα, που ισάξιός του θα καταφέρει να σταθεί μόνον στα σημερινά χρόνια, αυτός ο σύγχρονος παραλογισμός ο οποίος θα συνθέσει κάθε απίθανη και τραβηγμένη θεωρία και ερμηνεία, για να μας παρουσιάσει την μεγαλειώδη θεώρηση που μας αφήνει άναυδους, με το μέγεθος της αφελούς, αλλοπρόσαλης και θρασύτατης αξίωσης περί αποκαλυπτικής αλήθειας.
Η πνευματικότητα βέβαια των «αγγέλων» αυτών, δεν αντέχει ούτε σε μια πρόχειρη κριτική αντιπαράθεση, καθότι αυτό το δήθεν «πνευματικό» είδος, δελεάζεται από τις σαρκικές χάρες των θυγατέρων των ανθρώπων και αφού «αμαρτάνει» με αυτές, τεκνοποιεί και απογόνους. Στα πλαίσια βέβαια του μύθου, και η Εύα συνουσιάζεται με τον σατανά και γεννά τον Κάιν, και η Μαρία μένει έγκυος από πνεύμα, όπως φυσικά και σε παλαιότερες μυθολογίες, η Δανάη συλλαμβάνει από χρυσή βροχή και η Ήρα γεννάει τον Άρη, επειδή μύρισε έναν κρίνο. Αυτά βέβαια στους μύθους και όχι στην πραγματικότητα, όπου ο φυσικός νόμος δεν δείχνει καμιά διάθεση να αναιρεθεί και έτσι η γέννηση προϋποθέτει συνουσία και μάλιστα αυστηρά με άτομα του ιδίου είδους.
Αυτοί λοιπόν οι «εγρήγοροι», προφανέστατα είναι ολοκληρωτικά σαρκικοί, με όλες τις ικανότητες αλλά και αδυναμίες που χαρακτηρίζουν το ανθρώπινο είδος. Ο χαρακτηρισμός «άγγελοι», φυσικά δεν έχει την σημασία που επέβαλε ο ιουδαιοχριστιανισμός, καθότι σημαίνει τον αγγελιοφόρο, τον απεσταλμένο εν γένει, τον εκλεκτό του θεού, έναν «υιό του θεού». Αυτοί οι «εκλεκτοί», μας δηλώνουν τα κείμενα ότι ζούσαν μακριά από τους κοινούς ανθρώπους, στους οποίους ενίοτε μετέδιδαν τις βουλές του θεού. Είχαν στην κατοχή τους τεράστιες γνώσεις, οι οποίες κρατούνταν μυστικές από τους κοινούς ανθρώπους, γνώσεις απόκρυφες έως απαγορευμένες. Παράλληλα παρουσιάζονται να ζουν χωρίς γυναίκες, μέχρι που κάποια στιγμή αποφασίζουν όλοι μαζί να παραβούν την ασκητική ζωή τους και να συνευρεθούν με τις πιο όμορφες θυγατέρες των κοινών ανθρώπων. Μας αποκαλύπτει το βιβλίο του Ενώχ, ότι αυτοί έρχονται στο όρος «Ερμώμ», δίνοντάς μας την λέξη κλειδί για να ξετυλίξουμε το νήμα αυτού του γρίφου.
Το όρος «Ερμώμ, αμέσως μας παραπέμπει στον Ερμή, αλλά και στον Ερμητισμό, οπότε αρχίζουν και «δένουν» στη συνέχεια όλα τα παρεπόμενα. Καθόλου συμπτωματικά, «υιοί του θεού» αναφέρονται οι αγγελικές δυνάμεις της σφαίρας του Ερμή, στην Καμπαλιστική φιλοσοφία. Ο άνθρωπος ο οποίος έχει ανελιχθεί μέχρι την σφαίρα του Ερμή, ο Ερμητικός, είναι και κάτοχος των ενεργειών και δυνάμεων της αντίστοιχης σφαίρας, είναι πλέον ένας «υιός θεού», όπως ανέγραψε και ο συγγραφέας των ευαγγελίων λέγοντας, «οι ειρηνοποιοί κληθήσονται υιοί του θεού». Για να φθάσει όμως κάποιος στην σφαίρα του Ερμή, προηγούμενα έχει κυριαρχήσει στην λαγνεία του και στις επιθυμίες του γάμου, γιαυτό και οι Ερμητικοί φιλόσοφοι, ανέκαθεν παρουσιάζονταν ως ασκητές, μοναχικοί και απομακρυσμένοι από τον κόσμο. Ως Ερμητικοί βέβαια, κατέχουν όλες τις γνώσεις και όλες τις «τέχνες» των φανερών και αποκρύφων επιστημών.
Έχουμε λοιπόν μια ομάδα Ερμητικών φιλοσόφων και σπουδαστών, οι οποίοι αποφασίζουν να εγκαταλείψουν την ασκητική ζωή και να νυμφευθούν, δημιουργώντας μάλιστα και οικογένειες. Είναι όμως πλανερό να δούμε το σφάλμα των «υιών του θεού» στο γεγονός της σύζευξης και μας απομακρύνει από το πραγματικό και υπαρκτό σφάλμα – αμάρτημα που επιτέλεσαν με τις θυγατέρες των ανθρώπων. Κι αυτό δεν είναι άλλο από το γεγονός ότι αποκάλυψαν απόκρυφες γνώσεις σε άτομα που δεν άρμοζε να αποκαλύψουν. Το μέγα σφάλμα που διαπράχθηκε, ήταν η αποκάλυψη της μυστικής γνώσης. Αυτή η γνώση μάλιστα, περιγράφεται επαρκώς και αρκετά πεδία της αναφέρονται επακριβώς.
Οι μάνες πρώτα γίνονται κάτοχοι της απαγορευμένης γνώσης, στη συνέχεια όμως όλα τα παιδιά τους, γίνονται κοινωνοί των αποκρύφων και απαγορευμένων αυτών γνώσεων, στις οποίες γνώσεις πρόσβαση πρέπει να έχουν μόνον οι αφοσιωμένοι και οι αφιερωμένοι στο καλό της ανθρωπότητας. Τα παιδιά αυτά όμως, με τέτοια εφόδια γνώσης οπλισμένα, γίνονται πανίσχυροι, γίνονται «Γίγαντες» στα μάτια των απλών ανθρώπων. Αυτές όμως οι γνώσεις στην κατοχή ανθρώπων χωρίς αρετή, γίνονται όπλα επιβολής, εξουσιασμού και εκμετάλλευσης των κοινών ανθρώπων. Πράγματι, αυτό ακριβώς μας περιγράφει ο μύθος, αυτήν την στυγνή δυνάστευση και εκμετάλλευση επέβαλαν στον λαό, του οποίου φτάσαν να του αρπάζουν και να του κατατρώγουν τα πάντα και πολύ παραστατικά ο μύθος μας δείχνει το μέγεθος της εκμετάλλευσης με την εικόνα όπου, στο τέλος του κατατρώγαν και τις ίδιες του τις σάρκες και του πίνανε του κοινού ανθρωπάκου και το ίδιο του το αίμα. Κι αν τα παιδιά των «υιών του θεού», γίναν οι πανίσχυροι εξουσιαστές, οι ανίκητοι Γίγαντες που λυμαίνονταν τον λαό, τα παιδιά των παιδιών τους, τα τέκνα των Γιγάντων, ήταν κυριολεκτικά τέρατα απανθρωπιάς, όπως πολλές φορές η ιστορία μας έχει δείξει.
Μπορεί οι εχθροί της ζωής, οι ανέραστοι να θέλαν να δούνε στον μύθο αυτόν το μέγα αμάρτημα για τους νοσηρούς εγκεφάλους των, του φυσιολογικού φυσικού Έρωτα, του συνεχιστή της ζωής, μπορεί οι φαντασιόπληκτοι, οι παμπόνηροι και ανέντιμοι εμπόροι, να θέλουν να βλέπουν σκιές και ανύπαρκτα εξωτικά εξωγήινα πλάσματα, όμως για κάθε εχέφρονα και στοιχειωδώς σκεπτόμενο άνθρωπο, το δίδαγμα του μύθου είναι ολοφάνερο και περιλαμβάνεται στην προτροπή προς κάθε μυημένο, «προφυλάξτε τα μυστικά από τους βέβηλους, προστατέψτε την ιερή γνώση από τους αμύητους». Γιατί, είναι χρέος του κάθε μυημένου να περιφρουρήσει την μυστική γνώση, διότι στα χέρια ανέντιμων ανθρώπων γίνεται ισχυρό όπλο εξουσιασμού και στυγνής εκμετάλλευσης…
