Απαντήσεις και διευκρινήσεις σε ερωτήματα φίλου της ΑΜΡΑ, σχετικά με το άρθρο που άναρτήσαμε στο, <<ΑΜΡΑ - Αυθεντική Μυστικιστική Ροδοσταυρική Αδελφότητα > 'Αρθρα > Ροδοσταυρισμός > ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΙΣΜΟΣ : Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ>>.
Φίλε Πασχάλη χαιρετώ
Μπήκα στο forum και διάβασα το κομμάτι στο οποίο με παρέπεμψες.
Αρχικά το «παρακολουθούσα» αλλά σε κάποιο σημείο «χάθηκα», μάλλον λόγω της άγνοιας μου.
Παρακάτω θα παραθέτω κείμενο από το άρθρο του forum με μαύρο χρώμα και τις ερωτήσεις μου με κόκκινο.
Μπορείς αν θέλεις να μου απαντάς με πράσινο για να μην χαθούμε.
Η εσωτερική φιλοσοφία και επιστήμη, συνοδεύει ολάκερη την εξελικτική πορεία του ανθρώπου, με αποτέλεσμα οι ρίζες της να χάνονται στα πρώτα χρόνια της αφύπνισης του συνειδητού στον άνθρωπο. Επιστήμη απόκρυφη και αλληγορική, δηλούται μυστικά και αποκαλύπτεται μυστικιστικά, μεταδίδεται όμως καλυπτόμενη από τα πέπλα του μύθου και της απόκρυφης μυητικής παράδοσης.
Ξεκινώντας και διαβάζοντας την παραπάνω πρόταση «κόλλησα» στην λέξη επιστήμη.
Δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο η «εσωτερική φιλοσοφία» είναι επιστήμη διότι απλώς δεν κατανόησα τι σημαίνει «εσωτερική φιλοσοφία».
Θα ήθελα δύο κουβέντες από εσένα.
Για να αποφανθούμε για κάτι ότι είναι επιστήμη, είμαστε υποχρεωμένοι να οριοθετήσουμε την έννοια «επιστήμη» κάνοντας ευκολοδιάκριτα τα όριά της. Στις μέρες μας δυστυχώς δεν υπάρχει γενική συμφωνία για τον προσδιορισμό των ορίων της επιστήμης, καθότι, από την μια η θεωρησιακή προσέγγιση των ηπειρωτικών φιλοσόφων (της ηπειρωτικής Ευρώπης) επεκτείνει τα όρια αυτά ακόμα και σε μεγαλεπήβολες μεταφυσικές θεωρίες, από την άλλη η Αγγλοσαξωνική σχολή σκέψης χαρακτηρίζεται από μια εμμονή στο να πατάει σε σταθερές βάσεις και να προσυπογράφει μόνον ισχυρισμούς που χαίρουν αυστηρής εδραίωσης. Μάλλιστα, τα πρότυπα λόγου που ακολουθεί, είναι η καθημερινή γλώσσα η οποία είναι από όλους εύκολα κατανοητή και οι φυσικές επιστήμες επειδή είναι ακριβείς και διαθέτουν αυστηρά κριτήρια δικαιολόγησης.
Ο σημερινός δυτικός πολιτισμός, είναι κατά κανόνα επηρεασμένος από την Αγγλοσαξωνική σχολή σκέψης, με αποτέλεσμα να ρέπει προς τον αυστηρό ορθολογισμό, παραγκωνίζοντας τον εμπειρισμό. Αυτό έχει σαν συνέπεια την υπέρμετρη στροφή προς τον υλισμό και ενίοτε φτάνει μέχρι τον αγνωστικισμό.
Χαρακτηριστικός εκπρόσωπος της Αγγλοσαξωνικής σχολής σκέψης ο Πόππερ, ο οποίος εν ολίγοις υποστηρίζει ότι, για να θεωρηθούν κάποιες θεωρίες επιστημονικές και ανώτερες από άλλες, οφείλουν απαραίτητα,
1) να μπορούν να εξηγούν περισσότερα και
2) να μπορούν να ελέγχονται καλύτερα και πιο κριτικά υπό το φως όλων όσων ξέρουμε, όλων των αντιρρήσεων που μπορούμε να σκεφτούμε και ειδικά επίσης κάτω από το φως των παρατηρησιακών ή πειραματικών ελέγχων που σχεδιάστηκαν με σκοπό να ασκηθεί κριτική στη θεωρία.
Στον περιοριστικό συλλογισμό του Πόππερ που με ευκολία θέτει εκτός ορίων επιστήμης αποδεκτές επιστήμες όπως η Κοσμολογία ή η Ψυχολογία, η κοινωνιολογία κλπ, οι οποίες δεν μπορούν να αναπαραχθούν στο εργαστήριο, ορθώθηκε η αντίδραση που ίσως ήταν και η σπουδαιότερη αλλαγή στις πεποιθήσεις, ότι δηλαδή, οι φυσικές επιστήμες δεν παρέχουν ένα κατάλληλο ή έστω σχετικό πρότυπο για την άσκηση των κοινωνικών επιστημών. Για τον απλό λόγο ότι, η εξήγηση των φυσικών φαινομένων και η εξήγηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς, είναι εγχειρήματα λογικώς διαφορετικά, επομένως ο θετικιστικός ισχυρισμός πως όλες οι επιτυχείς εξηγήσεις οφείλουν να ακολουθούν το ίδιο εξηγητικό πρότυπο, φαίνεται ότι είναι θεμελιωδώς εσφαλμένος.
Στην διευρυμένη έννοια της επιστήμης και στα κριτήρια που τίθενται για να χαρακτηρισθεί κάτι επιστήμη, η εσωτερική φιλοσοφία όχι απλά συνηγορεί, αλλά ανέκαθεν προήγαγε και πρέσβευε την αξία του λόγου, κτήμα του κάθε ανθρώπου, ως το μόνο προαπαιτούμενο για να αντλήσουμε γνώση από την εμπειρία. Πράγμα που ο καθένας μπορεί να το κάνει το ίδιο καλά.
Η εσωτερική φιλοσοφία ουσιαστικά εμπεριέχει κάθε μορφή σκέψης και επιστήμης που σήμερα χαρακτηρίζονται απλά ως «επιστήμες», κάποτε όμως χαρακτηρίζονταν ως εσωτερικές, όπως για παράδειγμα οι κοσμογονίες, οι θεωρίες της γένεσης της ζωής, η Χημεία, η αστρονομία κλπ κλπ…. Πολλές όμως γνώσεις της εσωτερικής φιλοσοφίας η επιστήμη δεν έχει καταφέρει ακόμα να εξιχνιάσει, όπως π.χ. τα παραψυχολογικά φαινόμενα αλλά και κάθε εσωτερική μυστικιστική εμπειρία, που μόλις δειλά δειλά αρχίζει η ψυχολογία να διερευνά. Βέβαια η εσωτερική φιλοσοφία δεν εξαντλείται μόνον σε θεωρίες και εμπειρίες, αλλά εμπεριέχει και έναν τεράστιο πλούτο αποκρυφιστικής επιστήμης, ενασχολούμενη με ορισμένες ελάχιστα κατανοητές όψεις της φύσεως, στηριζόμενη στις από αιώνες έρευνες και στα αποτελέσματα των εσωτερικών αδελφοτήτων, αποκαλύπτοντας εφαρμόσιμες πρακτικές εφαρμογές, οι οποίες αναδεικνύουν και διευρύνουν τις δυνάμεις του Νου, ξαναενεργοποιώντας κάποιες ξεχασμένες δυνατότητες και ικανότητες του ανθρώπου.
Άραγε η εσωτερική επιστήμη ικανοποιεί τους δύο βασικούς τρόπους σκέψης για την επιστημονική μέθοδο? Και εννοώ τον σκεπτικισμό και την απορία.
Η εσωτερική επιστήμη, θέτοντας ως μοναδικό προαπαιτούμενο για άντληση γνώσης τον λόγο, υπερβαίνει και αυτόν ακόμα τον βασικότερο παράγοντα της αποδεκτής επιστήμης, τον ορθολογισμό, αμφισβητώντας την απολυτότητά του καθώς αποτελεί μία βάση από στοιχειώδεις παραδοχές – αναπόδεικτα αξιώματα, τα οποία εν τέλει αναγκάζουν τα φαινόμενα να περιγράφονται και να ερμηνεύονται με όρους μιας συγκεκριμένης θεωρίας που εφεύραν ή συγκρότησαν οι επιστήμονες.
Για την εσωτερική επιστήμη, τα λόγια των Ελλήνων φιλοσόφων όπως του Ξενοφάνη, δείχνουν το μέγεθος της απορίας – περιέργειας για την αναζήτηση της γνώσης, αλλά παράλληλα και την αμφισβήτησή της για το μέγεθος επίτευξης της κατάκτησης της αλήθειας.
«Οι θεοί», έγραφε ο Ξενοφάνης, «δεν αποκάλυψαν από την αρχή σε μας όλα τα πράγματα. Όμως με το πέρασμα του χρόνου, μπορούμε να μάθουμε αναζητώντας και να γνωρίσουμε καλύτερα τα πράγματα….
Αυτά τα πράγματα, μοιάζουν, υποθέτουμε, με την αλήθεια. Αλλά όσο για την βέβαιη αλήθεια, κανένας άνθρωπος δεν την έχει γνωρίσει, ούτε θα την γνωρίσει, ούτε για τους θεούς, ούτε για όλα τα άλλα που μιλάω. Ακόμα και κατά τύχη αν επρόκειτο κάποιος να πει την τελική αλήθεια, δεν θα το ήξερε ούτε ο ίδιος.
Γιατί όλα όσα πρεσβεύουμε, δεν είναι παρά ένα δίχτυ υφασμένο από εικασίες».
Έτσι, την συναντάμε στις διδασκαλίες των Ιερών Λόγων του Ορφέα, στις αλληγορίες των ηρωικών Επών του Ομήρου και στις μυθολογίες που οι αρχαίοι μύστες διαφύλαξαν την αλήθεια.
Έχεις κάποια πρόχειρα παραδείγματα?
Βέβαια. Τα Ομηρικά έπη είναι πλούσια σε επιστημονικές γνώσεις και αλήθειες της εποχής, μάλλιστα σε τόσο υψηλό βαθμό που σήμερα μας εκπλήσσουν, όπως γνώσεις της ναυτικής τέχνης, γνώσεις Γεωγραφίας, Αστρονομίας, όπως βέβαια και πλειάδα εσωτερικών επιστημών και γνώσεων, όπως η Αστρολογία, η Νεκρομαντεία και φυσικά η εσωτερική θεολογία και μεταφυσική. Φυσικά και η κορωνίδα που είναι η Ορφική Κοσμογονία, η οποία επιβεβαιώνεται πλέον από την σύγχρονη επιστήμη.
Στη συνέχεια απαντάται στην πρωτόγνωρη και ανεκτίμητη φιλοσοφική σκέψη των προγόνων μας, από τους Ίωνες φυσικούς μέχρι τον Επίκουρο και από τους ιδεαλιστές μέχρι τον Πλάτωνα, με κορύφωση όμως στην διαλεκτική του Σταγειρίτη σοφού, του Αριστοτέλη.
Το αυτό ως άνωθεν.
Από τους Ίωνες φιλοσόφους που αναζητούν την αρχή του κόσμου σε μια «στοιχειακή ουσία» -όχι σε μία από τα τέσσερα στοιχεία όπως, Γη, Νερό, Αέρας, Φωτιά και με την Πεμπτουσία πέντε- σε μια «πρωταρχική ουσία» μη υλική, σε μια prima Materia κατά τον Σενέκα αλλά και σύμφωνα με τον δυτικό εσωτερισμό, όπως και η δυαρχική θεωρία των Στωικών περί προέλευσης του κόσμου από μία ενεργητική και μία παθητική αρχή, που λανθασμένα αποδίδεται η αρχή της στα ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΑ του Αριστοτέλη, αφού είναι πολύ αρχαιότερη.
Κι αν το «σώμα» του Εσωτερισμού ως θεσμός πλέον οργανωμένων εσωτερικών σχολών, ζωογονείται στον ορθολογισμό του Αριστοτέλη και η ψυχή του εμπνέεται από τον Πυθαγόρα και τον Πλάτωνα, τελειώνεται όμως και πνευματοποιείται στην Σοφία του Εφέσιου σοφού, του «σκοτεινού» Ηράκλειτου.
Μήπως ο Ηράκλειτος είναι «σκοτεινός» επειδή απλώς και μόνο έχουμε αποσπάσματα από το έργο του και όχι ολόκληρα έργα του για να σχηματίσουμε ολοκληρωμένη άποψη?
Την προσωνυμία «σκοτεινός» του την αποδώσανε οι σύγχρονοί του και οι άμεσοι συνεχιστές του που κατείχαν ολόκληρο το έργο του και είχαν αναφερθεί στον μεγάλο Εφέσιο σοφό, όπως π.χ. ο Σωκράτης και ο Αριστοτέλης.
Η Ορφική κοσμογονία, μετουσιώθηκε στην κορωνίδα της εσωτερικής φιλοσοφίας, την Καμπάλα. Η Πυθαγόρεια και Πλατωνική φιλοσοφία, βρήκαν τους άξιους διαδόχους των στην νεοπλατωνική σχολή του Πλωτίνου και του Πρόκλου, ενώ παράλληλα ενέπνευσαν τους σοφούς του Ποιμάνδρη και του Κυμβαλίονα, καθιερώνοντας μια ιδιαίτερη κατηγορία νεοπλατωνικών κειμένων, τα Ερμητικά κείμενα, με εξέχουσα και ανεπανάληπτη παρακαταθήκη τον σμαραγδένιο πίνακα.
Καμπάλα?
Κάνω λάθος ή η λέξη Καμπάλα σημαίνει «παράδοση» στα εβραϊκά?
Τι σχέση έχει με τον Ορφέα κλπ κλπ?
Μεγάλο θέμα φίλε μου η Καμπάλα, ήδη συγγράφω βιβλίο με τίτλο «Η ΑΠΟΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΗ ΚΑΜΠΑΛΑ» όπου καταδεικνύεται το επαίσχυντο ψεύδος περί δήθεν Εβραϊκής προέλευσης της Καμπάλα. Έχουμε πλειάδα αδιάσειστων πλέον τεκμηρίων που αναμφισβήτητα αποδεικνύεται η Ελληνική και μάλλιστα Ορφική προέλευση της εσωτερικής φιλοσοφίας της Καμπάλα.
Το «δέντρο της ζωής» όπως είναι γνωστό το ιερόγλυφο της Καμπάλα, είναι η ίδια η Τετρακτύς, είναι σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία ο ΑΤΛΑΣ ο γιός του Ποσειδώνα που στέκεται στο μέσο της Γης (Μεσόγειος) και στηρίζει τον Ουρανό και στα μαλλιά του βρίσκονται αγκιστρωμένοι οι πλανήτες. Το χειμερινό ηλιοστάσιο οι πρόγονοί μας στολίζανε ένα δέντρο –Δρυ ή Ελιά- με στρογγυλές πολύχρωμες μεταλλικές λάμες, σαν αναπαράσταση των πλανητικών σφαιρών, όπως διασώζει ο Απολλόδωρος.
Το έθιμο μάλλιστα φαίνεται να έχει επεκταθεί και σε άλλες περιοχές που κατοικούν Εθνικοί και να επηρεάζει και άλλους λαούς, σε βαθμό που να αναγκάζει τον Ιερεμία των εβραίων να προσπαθεί να συμμαζέψει τους ομόθρησκούς του, γράφοντας:
«Μη μανθάνετε την οδόν των εθνών….Διότι τα έθνη πτοούνται εις αυτά, διότι τα νόμιμα των λαών είναι μάταια. Διότι κόπτουσι ξύλον από του δάσους, έργον χειρός τέκτονος με τον πέλεκυν. Καλωπίζουσιν αυτό με άργυρον και χρυσόν. Στερεώνουσιν αυτό με καρφία και με σφύρας δια να μην κινείται» (Ιερεμίας ι’ 2-4, παλια διαθήκη).
Σήμερα υπάρχουν επιστημονικές μελέτες και από Ισραηλίτες επιστήμονες που παραδέχονται ότι η φιλοσοφία της Καμπάλα είναι εισαγόμενη στους εβραίους.
Η Καμπάλα είναι μια πολύ βαθιά εσωτερική διδασκαλία που αναπτύσσεται πάνω στο πλανητικό μας σύστημα. Από την μια είναι μια ολοκληρωμένη κοσμογονία επιστημονική και εσωτερική και από την άλλη, μια αναπαράσταση του ίδιου του ανθρώπου όπου οι πλανήτες είναι οι σφαίρες με συγκεκριμένες ιδιότητες τις ιδιότητες των δώδεκα θεών – πλανητών του ηλιακού μας συστήματος και αλληγορούν τις κοσμικές ιδιότητες αλλά και τις επιμέρους ιδιότητες του ανθρώπου. Αυτή η εσωτερική φιλοσοφία που όπως όλες οι εσωτερικές διδασκαλίες, στον απλό κόσμο γίνεται θρησκεία, στον μόνο λαό που έχει διδαχθεί «εσωτερικά» - Ορφισμός και έχει γίνει «εξωτερικά» θρησκεία-Δωδεκάθεον, είναι βέβαια ο λαός που την γέννησε. Είναι ο μοναδικός λαός του κόσμου που γέννησε και ανέπτυξε φιλοσοφία.
Τέλος, η Ιωνική σοφία, βρήκε μια καινούρια έκφραση στην ενασχόληση με τις ιδιότητες της ύλης και τις αλλαγές της, στην πρωτοποριακή προσέγγιση του Ζώσιμου του Πανωπολίτη, πατέρα της εσωτερικής διδαχής της πορείας του ατομικού μετασχηματισμού, πατέρα και πρωτεργάτη της τέχνης της Αλχημείας.
Ατομικός μετασχηματισμός?
Δηλαδή?
Ο Ατομικός μετασχηματισμός είναι όρος σήμερα της ψυχολογίας του βάθους, παλαιότερα τον συναντάμε στην Αλχημιστική διαδικασία, όπου ο Αλχημιστής με την Αλχημιστική μέθοδο, στόχευε να πνευματοποιήσει τον εαυτό του, να τον μεταστοιχειώσει από άνθρωπο – ζώο σε άνθρωπο – θεό, να επιτελέσει τον ατομικό του μετασχηματισμό κατορθώνοντας να καταστεί Σοφός και στην πράξη ισόθεος….
Οι πάμπολλες και πολύ αξιόλογες φιλοσοφικές σχολές που άπλωναν την Ελληνική σοφία και απελευθέρωναν τον άνθρωπο από την άγνοια, παρά την τεράστια προσφορά που επιτέλεσαν προς την ανθρωπότητα, υστερούσαν όμως όταν συγκρίνονταν με τα σεπτά μυητικά μυστήρια.
Άραγε επιδίωξαν να ασχοληθούν με αυτά τα μυστήρια, όχι ως άτομα αλλά ως σχολές?
Ποια η θέση τους (πάντα ως σχολές) για αυτά?
Τι προσφέρουν τελικά τα μυητικά μυστήρια?
Είναι πασίγνωστο ότι οι μεγαλύτεροι φιλόσοφοι που έγιναν ιδρυτές σχολών, όπως και οι μεγαλύτεροι ποιητές και τραγωδοί όπως και οι αξιολογότεροι πολιτικοί, ρήτορες κλπ, ήταν άνδρες μυημένοι στα μυστήρια.
Ο Κικέρωνας έγραψε σχετικά: «Πιστεύω ότι μεταξύ των πολλών εξαίρετων και θείων πραγμάτων που η Ελλάδα χάρισε στην ανθρωπότητα, το κάλλιστο είναι τα Μυστήρια. Γιατί, μέσα από αυτά μεταμορφωθήκαμε και από έναν σκληρό και βάρβαρο τρόπο ζωής, περάσαμε σε μια κατάσταση ανθρωπισμού και πολιτισμού. Ακριβώς χάρη σε αυτά που ονομάζονται μυήσεις, μάθαμε στην πραγματικότητα τα βασικά πράγματα της ζωής και συλλάβαμε το νόημα, όχι μόνον να ζούμε με χαρά, αλλά επίσης και να πεθαίνουμε με καλύτερη ελπίδα».
Εδώ ο Κικέρωνας αναφέρεται στα Ελευσίνια, Καβείρια κλπ?
Ήταν μυημένος στα Ελευσίνια, αλλά η αναφορά του είναι γενική για όλα τα Ελληνικά μυστήρια. Την εποχή του λειτουργούσαν και τα Καβείρια και αρκετά άλλα.
Αυτήν την ανθηρή και γεμάτη υποσχέσεις για το μέλλον κατάσταση, αυτήν την οργιαστική πανδαισία εξωτερικών και εσωτερικών γνώσεων που προοιώνιζε μία λαμπρή εξελικτική πορεία για την ανθρωπότητα, ήρθε και ανέκοψε βάναυσα ο δογματικός φανατισμός του νεοεμφανισθέντος χριστιανισμού.
Εδώ δεν χρειάζομαι ούτε εξήγηση ούτε διευκρίνιση…
Όπως φυσικά και για τα υπόλοιπα ιστορικά στοιχεία που αναφέρεις.
Στην συνέχεια του κειμένου υπάρχει αναφορά σε ερμητικά κείμενα (Ερμής Τρισμέγιστος = Αιγυπτιακός Σεληνιακός θεός Θωθ?), τέκτονες, αλχημιστές, Θωμά Ακινάτη, Σταυροφόρους κ.ο.κ.
Το όλο κείμενο ξεκινώντας από την αρχαία ελληνική φιλοσοφία – για την οποία παρεμπίπτοντος συντάσσομαι απόλυτα με την θέση του Βλάσση – και περνώντας μέσα από όλη της ιστορική περίοδο ως σήμερα με την παρεμβολή Αράβων, Αιγυπτίων, Ρωμαίων, Εβραίων, Τεκτόνων (όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά) κλπ φθάνει στο σήμερα και τον Ροδοσταυρισμό εμφανίζοντας κάποια στιγμή το σύμβολο του Ρόδου (Θηλυκή αρχή) και του Σταυρού (σύμβολο του υλικού – δηλαδή της ύλης???).
Μάλλον (το ξαναλέω) είμαι άσχετος αλλά έχασα…την μπάλα.
Ποιος νοηματοδότησε το ρόδο ως σύμβολο της θηλυκής αρχής και γιατί?
Από τα κλασσικά χρόνια τουλάχιστον, το Ρόδο συμβόλιζε την Αφροδίτη, μητέρα και γεννήτορα της ζωής στην Γη, αναδυθείσα από την θάλασσα στην ευλογημένη ακτή της Κύπρου, αλληγορούσα την πρωτοεμφάνιση της ζωής στην θάλασσα.
Ποιος νοηματοδότησε τον σταυρό ως σύμβολο του «υλικού» και γιατί? Τουλάχιστον για τον σταυρό ήξερα μέχρι σήμερα ότι είναι ηλιακό σύμβολο.
Από τις Μινωικές γραφές –γραμμική Α’ και Β’- ένας κύκλος με έναν ισοσκελή σταυρό μέσα, ήταν το σύμβολο που διαβάζονταν
ΚΑ΄η ΓΑ ή Χα και αναπαριστούσε την Γη ως σύνθεση των τεσσάρων στοιχείων (Γη, Νερό, Αέρα, Φωτιάς). Σε ολάκερη την εσωτερική ιστορία παραμένει να συμβολίζει πάντα την Γη. Το συναντάμε συχνά στην Αλχημεία και στην Αστρολογία.
Αποφεύγω προς το παρόν να σχολιάσω τον «στραγγαλισμό του νου» και κάποια άλλα για Βυζαντινούς μυστικούς, Βαβυλώνα και Σιών, αδιάλειπτες προσευχές κλπ διότι θέλω να επανέλθω και κυρίως να μην σε κουράζω.
Ελπίζω να μην σε κούρασα πολύ, γιατί για να πω την αλήθεια, μου έλειψε τόσες μέρες η συζήτησή μας….
ΕΡΡΩΣΟ
Νάσαι πάντα ευτυχής….
