"Εγωϊσμός και Αυτοταπείνωση".

[Avaris]

Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί αν σε κάποια κείμενα και στις απόψεις που παραθέτουν, κάποιες από τις οποίες τις θεωρώ τουλάχιστον "άστοχες", είναι οι απόψεις του συγγραφέα ή μήπως η κακή απόδοση από τον μεταφραστή.

Π.χ., διαβάζοντας τον Δ.Χ. παραπάνω, "..ένοιωθες τον εαυτό σου σημαντικό", δείχνεται σαν κάτι αρνητικό το να νοιώθει κάποιος σημαντικός.

Κι όμως, κάθε άνθρωπος είναι πολύ σημαντικός, όπως φυσικά και κάθε τί μέσα στην δημιουργία
και κατ' εμέ, είναι ευχής έργον να αναγνωρίζει ο καθένας την σημαντικότητά του στη ζωή και την σπουδαιότητα του σκοπού που καλείται να διεκπεραιώσει σαυτή του την ενσάρκωση.

Ίσως η λέξη "ξεχωριστός" που αναδύει μια αρνητική χροιά, να ήταν η κατάλληλη λέξη στο κείμενο του Δον Χουάν, στη θέση της λέξης, "σημαντικός"....

ΔΟΝ ΧΟΥΑΝ: "Ο Λόγος που φοβήθηκες κι έφυγες ήταν που ένοιωθες τον εαυτό σου τόσο πολύ σημαντικό", έλεγε εξηγώντας την προηγούμενη αντίδρασή μου.

"Όταν νοιώθεις σημαντικός, γίνεσαι βαρύς, αδέξιος, ματαιόδοξος.

..."Για να γίνεις άνθρωπος της Γνώσης, πρέπει να είσαι ελαφρύς και ρευστός......".

Νομίζω πως εννοεί κάτι ενδιάμεσα στο "Σημαντικός" και στο "Ξεχωριστός".....

Για να νοιώθει κάποιος "Ιδιαίτερα σημαντικός" σημαίνει πως νοιώθει πως έχει ήδη μια  τεράστια βάση "κατασταλαγμένων γνώσεων κι απόψεων".

Αυτό τον κάνει "Μονοκόμματο", "απόλυτο", "Υπερήφανο", "αλαζόνα", ουσιαστικά τον "κλείνει γνωστικά".....παύει να είναι "ανοιχτός σαν παιδί" σε νέες οπτικές των πραγμάτων.

Πως θα ισχύσει στην περίπτωσή του το "άδειασε για να ξαναγεμίσεις"?

Πως να ξεριζώσει αυτός ο "ήδη γεμάτος άνθρωπος" τις ριζωμένες του απόψεις, να αναθεωρήσει έναν παγιωμένο τρόπο σκέψης, δράσης και ζωής?

Πως να "λαξεύσει έναν νέο άνθρωπο εντός" του μέσα απο τις "πειθαρχίες του Εσωτερισμού" (όταν έλθει η ώρα τους) αυτός ο αλαζόνας που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του και που θεωρεί ότι ήδη έχει μια "σωστή συμπεριφορά" που δεν χρειάζεται "διόρθωση"?

Είναι όντως "βαρύς" χωρίς καμία "εσωτερική ευλυγισία".....

Πως θα κινηθεί λοιπόν αυτός ο "ογκόλιθος" στα "απαιτητικά ρεύματα" του εσωτερισμού?

[Eleni]

Για να νοιώθει κάποιος "Ιδιαίτερα σημαντικός" σημαίνει πως νοιώθει πως έχει ήδη μια  τεράστια βάση "κατασταλαγμένων γνώσεων κι απόψεων".

Θα επιχειρήσω να αναλύσω την λέξη σημαντικός με την βοήθεια του λεξικού.
Σημαντικός είναι αυτός που σημαίνει κάτι. Προέρχεται από την αρχαία λέξη σημ-ανα < δίνω σήμα < σηματοδοτώ με φώτα , ηχους κλπ
Επομένως σημαντικός είναι αυτός που φωτίζει με το παράδειγμα του και την διδασκαλία του τους άλλους.

Μια αποθήκη γνώσεων χρησιμεύει απλά στην ενδυνάμωση του εγώ αυτού που την διαθέτει, αλλά είναι άχρηστη σε οποιονδήποτε άλλο, αν μέσα από αυτήν δεν μπορεί να ωφεληθεί.
Νομίσω ότι οι κυριολεκτικά σημαντικοί άνθρωποι δεν είναι πολλοί και υποθέτω ότι μάλλον θα αισθάνονται δέος παρά ανωτερότητα διότι γνωρίζουν το ατέλειωτο της αναζήτησης.

Αυτό τον κάνει "Μονοκόμματο", "απόλυτο", "Υπερήφανο", "αλαζόνα", ουσιαστικά τον "κλείνει γνωστικά".....παύει να είναι "ανοιχτός σαν παιδί" σε νέες οπτικές των πραγμάτων.

Άρα γνωρίζει αλλά δεν έχει.
Έχει γνώσεις αλλά μια προσωπικότητα με όλα αυτά που περιγράφεις ανεξέλεγκτα να αρμενίζουν. Εμείς όμως σε αυτό τον τομέα θέλουμε βοήθεια και καθοδήγηση, στον εναρμονισμό των συναισθημάτων.
Προφανώς παύει να είναι σημαντικός , αφού δεν έχει καταφέρει να βελτιώσει τον εαυτό του, τουλάχιστον στην δική μας εργασία.

Πως θα κινηθεί λοιπόν αυτός ο "ογκόλιθος" στα "απαιτητικά ρεύματα" του εσωτερισμού?

Αδελφέ μου αν είναι ογκόλιθος πως θα έχει σχέση με τον εσωτερισμό?


Νομίζω οτι αυτό είναι το θέμα του Δον Χουάν.
Τονίζει οτι ακόμη και αν τελικά επανέλθει κανείς σε κάποια απο τα παλαιά πιστεύω του, αυτο θα είναι κάτω απο μια άλλη βάση που θα έχει δημιουργηθεί μετα απο την αυτογνωσία και έρευνα που για να επιτευχθεί θα πρέπει να αμφισβητήσουμε οσα ξέρουμε.

Θεωρώ οτι για όλους όσους αναζητούν αυτό είναι πολύ δυσκολότερο απο ένα ευσηχασμένο άνθρωπο επειδή για να φτάσει κανείς ως τον εσωτερισμό και την φιλοσοφία του, θα εχει διαβάσει και σκεφτεί ώρες και ώρες ...αρα θα εχει ήδη σχηματίσει απόψεις έστω κι αν τις ερευνά, και μαζί με αυτές και ένα εγωισμό και μια αίσθηση διαφορετικότητας [ μεταξύ μας μιλάμε   ] που θα πρέπει να καταρριφθούν...

[Avaris]

Αυτό τον κάνει "Μονοκόμματο", "απόλυτο", "Υπερήφανο", "αλαζόνα", ουσιαστικά τον "κλείνει γνωστικά".....παύει να είναι "ανοιχτός σαν παιδί" σε νέες οπτικές των πραγμάτων.

Άρα γνωρίζει αλλά δεν έχει.
Έχει γνώσεις αλλά μια προσωπικότητα με όλα αυτά που περιγράφεις ανεξέλεγκτα να αρμενίζουν. Εμείς όμως σε αυτό τον τομέα θέλουμε βοήθεια και καθοδήγηση, στον εναρμονισμό των συναισθημάτων.

Προφανώς παύει να είναι σημαντικός , αφού δεν έχει καταφέρει να βελτιώσει τον εαυτό του, τουλάχιστον στην δική μας εργασία.

Ακριβώς.......

Μόνο που δεν το ξέρει......

Αυτός για τον εαυτό του εξακολουθεί να νοιώθει Σημαντικός..........

Γι' αυτό και είναι "ανίκανος" για τον Εσωτερισμό............

[Eleni]

Η φράση << ανίκανος για τον εσωτερισμό >> δεν πιστεύω οτι υφίσταται. Οποιοσδήποτε άνθρωπος που θέλει, εχει δικαιώμα να ασχοληθεί με τον εσωτερισμό και μέσα απο αυτόν να μάθει και να αναγνωρίσει τον εαυτό του. Μόνο έτσι θα διορθώσει τα λάθη του.
Ισως ο ''σημαντικός'' που αναφέρεις να μην κάνει για οδηγός ...αλλο αυτό ομως..

[Avaris]

Ναι σωστά.....ξέχασα για μια φορά ακόμη....

Υπάρχει και το Αριστερό Μονοπάτι , όπου αυτά τα χαρακτηριστικά είναι πολύτιμα......

Βλέπεις, κι αυτό Εσωτερισμός είναι....

[akhenaton]

Παραθετω το αγαπημενο μου ανεκδοτο....Κτυπα η πορτα νοκ νοκ ρωταω ποιος ειναι:Εγω.απανταω ΕΓΩΩ:

[Avaris]

                                        Εγωϊσμός και Αυτοταπείνωση......


Ίσως, μια και μόνο φορά το μήνα τουλάχιστον εαν διαλογίζονταν οι άνθρωποι επάνω σε αυτή την έννοια, να αντιλαμβάνονταν και να "βίωναν" πολύ περισσότερα απο όλες μαζί τις έγγραφες διδασκαλίες που έλαβαν σε όλη τους την ζωή.

Αλλά.....

Δυστυχώς.....

Η κατάρα του Εσωτερισμού είναι η ίδια με αυτήν του "Εξωτερισμού".



                          Η Αλαζονεία και η "ξερολίαση" που κουβαλάει σαν καμπούρα στην πλάτη.....

[Eleni]