....i - h - v - h....
Το φοβερό "τετραγράμματον" - το ορθό όνομα του θεού σε όλες τις γλώσσες του κόσμου είναι με τέσσερα γράμματα - που στην καββαλιστική φιλολογία έχει αναλυθεί και επιφορτισθεί με πληθώρα παραλογισμών και παρανοήσεων.
Οποιονδήποτε και να ρωτούσαμε -μυημένο ή αμύητο, καββαλιστή ή ανατολιστή - θα μας έλεγε με βεβαιότητα ότι το ΙΧΒΧ δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από τον Εβραϊκό θεό Ιεχωβά, τον οποίο εφεύρε και επέβαλε ο Μωυσής. Κάτι όμως που οι Ραββίνοι πάσχισαν να αποκρύψουν, αλλά δεν κατάφεραν, ήταν το γεγονός ότι, ακόμα και αυτός ο άκαμπτος και ζηλότυπος θεός των Εβραίων, ο -υποτίθεται- μοναχικός και μοναδικός δημιουργός θεός, ακόμα και αυτός είχε σύζυγο θεά στην Εβραϊκή κρυφή παράδοση. Την θεά SEKINAH, με ιδιότητες κοινές με την Ελληνική θεά Ρέα, με την πρωταρχική και Μεγάλη Μητέρα που την συναντάμε και ως Συμέλη, Κυβέλη, Ουράνια Μητέρα, η Πρακρίτι των Ινδουιστών, σύζυγος του δημιουργού Πουρούσα Ναραγιάνα -Μπράχμα....
Ο ίδιος όμως όρος ΙΕΒΕ (ΓΙΑΧΒΕ - ΙΕΧΩΒΑ), αποτελεί σύνθεση δύο μερών, του "i ή j" και του "hvh" και το συναντάμε αρκετούς αιώνες πριν το προσεταιριστεί ο Μωυσής. Το "i" συμβόλιζε το πρωταρχικό σημείο από όπου εκπορεύθηκαν τα πάντα, αλλά πιο έγκυρος είναι ο έτερος συμβολισμός, όπου το "i" είναι "Ι", ένας όρθιος στύλος, ένας οβελίσκος, η αρχική μονάδα η οποία γεννά τα πάντα, ο πρωταρχικός γονιμοποιός φαλλός (και γνωρίζουμε πόση μεγάλη αξία είχαν οι φαλλικές εορτές της γονιμότητας κατά την αρχαιότητα, προτού ο αρρωστημένος ιουδαιοχριστιανικός πουριτανισμός τις επικυρήξει).
Το "hvh" είναι πιο εύκολα προσεγγίσιμο και δεκτικό στον αποσυμβολισμό, καθότι διασώθηκε αυτούσιο σαν όνομα στην πεντάτευχο, το όνομα της πρωταρχικής μητέρας των ανθρώπων, που ονοματίστηκε ΕΥΑ (eva ή eve ορθότερο, αφού το "h" στην Εβραϊκή γλώσσα είναι το "χε", το αντίστοιχο "ε", καθότι το Εβραϊκό αλφάβητο είχε περιορισθεί μόνον σε σύμφωνα).
Το πλήρες όνομα "Ι-HVH", συμβόλιζε το πρωταρχικό ζευγάρι θεών που γέννησε τον κόσμο, παρότι αργότερα ο ιουδαιοχριστιανισμός επέβαλε την Εβραϊκή παρανόηση περί δημιουργίας.
Το ίδιο συμβολικό όνομα χρησιμοποιήθηκε στην Καββαλιστική φιλοσοφία για να συμβολίσει τους τέσσερις "κόσμους" που απαρτίζουν το ΠΑΝ, τον Πνευματικό, τον Νοητικό, τον Συναισθηματικό και τον Ενστικτώδη κόσμο, αρχίζοντας την απόδοση των γραμμάτων από το Πνευματικό που αντιστοιχίζεται με το "i".
Οι τέσσερις κόσμοι, οι τέσσερις όψεις της θεότητας, οι οποίες αλλοιώθηκαν από την παρανόηση των ιουδαιοχριστιανών περί δήθεν τριαδικότητας, πλανεμένοι οι ανόητοι από την τριπλότητα των ιδιοτήτων του ΠΑΝΤΟΣ το οποίο όμως εκδηλώνεται πάντα με τέσσερις υποστάσεις.
Στα μυστήρια της τετραπλότητας κρύβεται η θέωση του ανθρώπου, στα μυστήρια της τετραπλότητας αποκαλύπτεται η ενανθρώπιση του θεού. Το πρώτο θεϊκό ζευγάρι γέννησε δύο Υιούς Δίδυμους, εσωτερική γνώση που διδάσκονταν από τον Γνωστικισμό, όπως διασώζει το Ευαγγέλιο της Μαρίας περί του Δίδυμου αδελφού του χριστού. Για κακή τύχη της ανθρωπότητας, κάποιοι άθλιοι βέβηλοι των μυητικών μυστηρίων, ανίκανοι να κατανοήσουν τα απόρρητα και τα άρρητα των φοβερών τελεστικών, διαστρέβλωσαν την αλήθεια και σατανοποίησαν τον έναν εκ των δύο Υιών, οι οποίοι στην ουσία είνα ΕΝΑ, ο Απόλλωνας και ο Διόνυσος είναι ΕΝΑ, και ξαναγίνονται ΕΝΑ όταν ο άνθρωπος ευτυχίσει να πετύχει την επανένωση, την λαχταρούμενη Ολοκλήρωση....
