Ήρθε σε επικοινωνία με το υποσυνείδητό της και αυτό εξέφρασε την τάση του. Προφανώς από τα διάφορα κόμπλεξ του, υπάρχει φοβία προς το γάμο/δέσμευση και το υποσυνείδητο αντιδρά και καταστρέφει κάθε συνειδητή ενέργεια προς το γάμο. Θεωρώ όμως ότι κάποια τέτοια επικοινωνία θα έπρεπε να συνοδεύεται από συναίσθημα (ανακούφισης, λύπης κτλ) για να πούμε ότι είναι γνήσια επικοινωνία.
Aυτή η εκδοχή μου φαίνεται ή πιο πιθανή και η πιο συνήθης, εν σχέση με τις άλλες δύο.
Πιστεύω οτι η έννοια << γάμος >> είναι απόλυτα συνηφασμένη με το πρότυπο που βλέπαμε στο σπίτι μας σαν μικρά παιδιά.
Στο υποσυνείδητο μας έχουν καταγραφεί πολύ ύπουλα, ολα οσα δεν δεχόταν η ψυχή μας απο οτι νιώθαμε και μεγαλώνοντας αντιδράμε αυτόματα, σε κάθε τι μας θυμίζει τους φόβους μας.
Επίσης έχω παρατηρήσει οτι στην προσπάθεια να ''ξεφύγουμε'' απο την επανάληψη κάνουμε ακριβώς τα ίδια λάθη που έκαναν οι γονείς μας.
Νομίζω οτι αυτού του είδους οι φοβίες είναι πολύ καλά θαμμένες και δύσκολα ανασύρονται.
Το άισθημα ανακούφισης που περιγράφεις , Κανένας, κατα την γνώμη μου έρχεται μετά απο αυτό το στάδιο που αναφέρεις. Δλδ στην αρχή βλέπουμε οτι άλλα θέλουμε και αλλα κάνουμε, έπειτα ψάχνουμε και αν βρούμε τις συνδέσεις μπορεί να το παραδεχθούμε.
Πάντως ακόμη και έτσι, δύσκολα διορθώνονται ολα αυτά.
Ανεξάρτητα όμως απο τα παραπάνω, ο θεσμός του γάμου είναι κοινωνικός και δεν είναι απαραίτητα ουσιαστικός για όλους.
Μπορούμε να εκπληρώνουμε τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας, να προσεγγίζουμε το νόημα της ζωής μας και χωρίς αυτή την ''συνθήκη'' .
΄
Λέει ο Ελύτης
<<"Εντολη σου, ειπε, αυτος ο κοσμος
και γραμμενος μες τα σπλαχνα σου ειναι
Διαβασε και προσπαθησε
και πολεμησε" ειπε
"Ο καθεις και τα οπλα του" ειπε >>
Κάνουμε οτι μπορούμε καλύτερο μέχρι να εκπληρώσουμε τον σκοπό μας.
